เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่สี่สิบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-22 09:02:28บทที่เกี่ยวข้อง
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบเอ็ด
“ให้ผมช่วยดูเท้าให้ไหมครับดูมันเริ่มบวมแล้วนะครับ” ลูกแก้วเห็นเจคอปกำลังก้มลงดูที่เท้าของเธอหญิงสาวก็หันหนีเพราะกลัวคนอื่นจะมองไม่ดีอีกอย่างเธอก็พึ่งรู้จักกับเขาจะมาถึงเนื้อถึงตัวกันมันทำให้เธอไม่สบายใจที่จะให้ช่วยเท่าไร“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวนั่งอีกสักพักคงหายปวดค่ะ”“งั้นเดี๋ยวผมนั่งเป็นเพื่อนนะครับ”“ได้ค่ะ” ทั้งเจคอปและลูกแก้วนั่งคุยกันสักพักพีรพัตรก็เดินออกจากในงานมาเมื่อเห็นว่าลูกแก้วอยู่กับใครเขาถึงกับควันออกหูอุตส่าห์ให้เธอมานั่งรอหน้างานจะได้ไม่ไปเจอพวกเสือพวกตะเข้ที่ในงานแล้วยังมิวายมาเจอนอกงานอีกคนที่เธอนั่งอยู่ด้วยเป็นเพื่อเขาก็จริงแต่ก็ได้ชื่อว่าตัวพ่อเรื่องผู้หญิงเหมือนกัน“กลับกันเถอะคุณ”“เอ่อ..” พีรพัตรเดินเข้าดึงมือลูกแก้วที่กำลังนั่งอยู่โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัวทำเอาเธองงเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาจะรีบไปไหนเหมือนกัน“ไงเพื่อนไม่เจอกันนานเลยนะ”“อืม..ฉันกลับก่อนนะ” เจคอปเห็นพีรพัตรเดินเข้ามาด้วยอาการไม่พอใจก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้เขาห้ามยุ่งเขาจึงรู้สึกเสียดายนิดหน่อยแต่ผู้หญิงในสต็อคของเขามีให้เลือกมากมายอยู่แล้วพลาดคนนี้ไปก็ไม่เห็นเป็นไร“คุณพรีมเดินช้าๆหน่อยสิคะแก้วเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบสอง
หลายชั่วโมงต่อมา ตอนนี้ชายหนุ่มรู้สึกโกรธตัวเองเหลือเกินที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และได้กระทำย่ำยีหญิงสาวไร้เดียงสาที่นอนหลับอยู่ตรงหน้าถึงเขาจะรู้สึกชอบเธอแต่ก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกันว่ารักเธอหรือเปล่าแต่ถึงอย่างไรในสมองของเขาเองก็สั่งว่าเธอไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะเขาเองที่ควบคุมตัวเองไม่ได้แท้ๆ จากเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านไปเขารู้ดีว่าเป็นคนแรกของเธอยิ่งทำให้ชายหนุ่มนั้นโกรธตัวเองเข้าไปใหญ่ไม่รู้ว่าเธอตื่นมาจะว่าอย่างไรแต่เขาก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องรับผิดชอบในตัวเธออย่างแน่นอนเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายพอกล้าทำต้องกล้ารับอยู่แล้ว ชายหนุ่มนอนตะแคงใช้แขนชันหัวจ้องมองร่างบางที่เนื้อตัวเธอมีแต่รอยแดงจากการกระทำของเขายิ่งมองยิ่งรู้สึกสงสารเขาได้แต่คิดโทษตัวเองอยู่พักใหญ่แล้วซุกตัวใช้แขนแกร่งของเขานอนกอดด้านหลังเธออย่างทะนุถนอมแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามเธอไปเช้าวันต่อมา พีรพัตรรู้สึกตัวตื่นก็ใช้มือควานหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่เมื่อพบกับความว่างเปล่าเขาจึงลืมตาขึ้นเขามองหาหญิงสาวไปทั่วห้องก็ไม่มีวี่แววของเธอไม่รู้ว่าเธอออกไปตอนไหนและหวังในใจว่าเธอคงยังไม่หนีเขาไปไหนเพราะเขายั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบสาม
“แต่งงานเหรอแก้วไม่ยอมแต่งงานกับคนที่ไม่รักแก้วเด็ดขาดการแต่งงานมันต้องเกิดจากความรักเมื่อไม่เคยรักกันแต่งกันไปเดี๋ยวก็มีปัญหากันอยู่ดี” ที่หญิงสาวพูดออกมามันก็จริงอยู่ที่ไม่ได้รักกันแต่งงานกันไปมันก็คงจะไม่มีความสุขอยู่ดีเพราะตอนนี้ชายหนุ่มเองก็ยังให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ว่ารักหญิงสาวหรือเปล่าหรือแค่ชอบเท่านั้น“มันก็จริงอย่างที่คุณพูดถึงผมจะยังให้คำตอบคุณไม่ได้ว่าผมรักคุณหรือเปล่าแต่ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบคุณ” คำตอบจากปากของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวน้ำตาพรั่งพรูออกมาอย่างหาสาเหตุไม่ได้รู้สึกเจ็บที่หัวใจแปลกๆตอนที่เขาบอกว่าเขาไม่ได้รักเธอที่เขามาดูแลเธอก็คงอยากที่จะรับผิดชอบกับการกระทำของเขาเท่านั้นเธอรู้สึกโมโหตัวเองที่เมื่อคืนยอมเผลอไผลไปกับเขาอย่างลืมตัวลืมอายมอบสิ่งที่มีค่าที่สุดของตัวเองให้กับผู้ชายที่ไม่ได้รักเธอเลยสักนิด“คุณไม่ต้องรับผิดชอบแก้วหรอกในเมื่อเราไม่ได้รักกันแก้วจะถือว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นความผิดพลาดที่เราไม่ได้ตั้งใจต่อไปนี้เรื่องระหว่างคุณกับแก้วขอให้ลืมมันไปคิดซะว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” ลูกแก้วกลั้นใจพูดแบบนั้นออกไปเพราะคิดว่าที่เขาจะรับผิดชอบเธอเพราะรู้สึกผิดเท่านั้นถ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบสี่
3 เดือนผ่านไป17.50 น.“พี่สาครับลูกแก้วกลับไปแล้วเหรอครับ” พีรพัตรที่พึ่งออกมาจากห้องประชุมเขาเหลือบมองไปที่ห้องของลูกแก้วซึ่งเคยเป็นห้องของสาวิตรีมาก่อนพบว่าไฟปิดลงเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าวันนี้หญิงสาวกลับไปแล้วแต่ก็อยากรู้ว่าหญิงสาวกลับไปเมื่อไรจึงเอ่ยถามสาวิตรี“ค่ะพึ่งกลับไปเมื่อสักพักนี้เองค่ะ”“ครับงั้นผมกลับก่อนนะครับ”“ค่ะคุณพรีม..เอ่อคุณพรีมคะช่วยดูอาการของลูกแก้วหน่อยก็ดีนะคะพี่เห็นลูกแก้วมักจะวูบๆอยู่บ่อยๆน่ะค่ะพี่บอกให้ไปหาหมอตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมไปค่ะ”“งั้นเหรอครับโอเคครับเดี๋ยวผมจะดูเธอให้” สาวิตรีคิดว่าทั้งสองต้องมีปัญหากันตั้งแต่กลับมาจากอเมริกาแน่นอนทั้งการที่หญิงสาวขอเปลี่ยนตำแหน่งกับเธอและตอนนี้ก็ยังไปกลับที่ทำงานเองอีกด้วยเธอไม่อยากจะก้าวก่ายเรื่องของทั้งสองมากนักแต่เมื่อเห็นอาการของลูกแก้วเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้เธอคิดว่าถ้าให้พีรพัตรเป็นคนบอกหญิงสาวเธอก็น่าจะฟังบ้างและนี่ก็อาจจะเป็นโอกาสที่ทั้งสองอาจจะมีโอกาศพูดคุยกันและกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้ พีรพัตรเองหลังๆมานี้ก็แอบเห็นอาการของลูกแก้วเหมือนกันแต่เขาไม่ใช่ว่าเขาไม่ห่วงเธอเขาพยายามจะเข้าหาเธอหลายรอบแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบห้า
20นาทีผ่าน“คุณยังไม่หายคลื่นไส้อีกเหรอ” พีรพัตรเดินสำรวจห้องครัวของหญิงสาวเรียบร้อยแล้วก็ออกมานั่งที่ห้องนั่งเล่นเมื่อตอนเดินกลับมาเขาเองยังได้ยินเสียงของหญิงสาวอาเจียนยังไม่ยอมหยุดเขาเองอยากจะไปดูอาการเธอใกล้ๆแต่ก็กลัวเมื่อเข้าไปใกล้หญิงสาวแล้วอาการของเธอจะหนักขึ้นกว่าเดิมจึงได้แต่ตะโกนถามเธอแต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรได้ยินแต่เสียงอาเจียนที่ดังออกมาเท่านั้น เขานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นของเธอสักพักหมอก็มาถึงเมื่อหมอเข้ามาเขาก็เดินพาหมอมาดูอาการของลูกแก้วที่กำลังเป็นตอนนี้ทันที“ช่วยตรวจเธอให้ละเอียดเลยนะครับหมอผมว่าอาการเธอน่าจะหนักอยู่ครับ” หมอและพยาบาลมาประคองลูกแก้วไปนอนที่เตียงและตรวจอาการของเธออย่างละเอียดอีกครั้งหญิงสาวไม่ให้ชายหนุ่มเข้าใกล้หมอเลยให้ชายหนุ่มรออยู่ด้านนอกเพราะยิ่งชายหนุ่มเข้าใกล้เธอยิ่งทำให้อาการของเธอกำเริบขึ้นมาอีก“ยาที่ผมให้ไว้ยังทานอยู่ไหมครับคุณลูกแก้ว”“ทานอยู่ค่ะแต่ก็ใกล้จะหมดแล้วค่ะ”“งั้นเดี๋ยวหมอให้ยาเพิ่มไว้นะครับ”“ค่ะ”“ยังไงช่วงนี้ก็ทานผักผลไม้เยอะๆนะครับ..ถ้าไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวหมอกลับก่อนนะครับ”“ขอบคุณค่ะหมอ” ลูกแก้วรู้ดีว่าเมื่อหมอออกไปชา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบหก
“พอเลยคุณผมไม่เคยลำบากใจที่จะรับผิดชอบตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณยังดูไม่ออกอีกเหรอว่าผมคิดยังไงกับคุณ” ชายหนุ่มยืนพูดอยู่ที่ปลายเตียงของหญิงสาวไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้เธอเพราะกลัวเธอจะอาเจียนออกมาอีกทั้งที่ในใจอยากเข้าไปกอดปลอบคนที่ร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่ตอนนี้ใจจะขาด“ฮือๆ..แล้วคุณพรีมคิดอะไรก็บอกแก้วมาสิ….ฮือๆๆ” ร่างบางที่นั่งสะอื้นอยู่ที่เตียงก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าตอนนี้ชายหนุ่มคิดยังไงกับเธอกันแน่ก็ตอนนั้นบอกว่าไม่รักแล้วตอนนี้บอกว่าเธอไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงอีกเธอสับสนกับคำพูดเขาจริงๆ“คุณหยุดร้องแล้วฟังผมก่อนได้ไหม” พีรพัตรต้องปรามหญิงสาวให้หยุดร้องจะได้คุยกันให้รู้เรื่องสักทีถ้าเธอยังสะอึกสะอื้นอยู่อย่างนี้วันนี้คงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ๆ“แก้วก็อยาก….กก…จะหยุดแต่มัน…..ฮึกๆ…หยุดไม่ได้…ฮือๆ” ลูกแก้วเองก็อยากจะหยุดแต่เมื่อมองหน้าเขาได้ยินคำที่เขาพูดน้ำตาเธอมันก็ไหลออกมาตลอดเธอไม่รู้ว่าจะหยุดมันยังไง“งั้นก็ฟังผมนะ…คือ..ผมรักคุณ…ผมไม่รู้ว่ารักตั้งแต่เมื่อไรแต่ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณแต่งงานกับผมเถอะนะ” ในเมื่อเธอไม่หยุดร้องเขาก็บอกรักเธอทั้งๆที่ยังร้องอยู่ละกันเผื่อเธอจะยอมหยุดร้องแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบเจ็ด
“คุณก็รู้นี่ว่าสามีของคุณเป็นถึงผู้บริหารของบริษัทจะให้ภรรยาตัวเองหยุดทำงานบ้างคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...นั่งก่อนเดี๋ยวผมไปยกอาหารมาให้นะครับ” ชายหนุ่มใช้สองมือดันตัวหญิงสาวจากด้านหลังแล้วพาไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวให้เธอนั่งรอเขาเอาอาหารมาเสริฟ ลุกแก้วเองก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นั่งหน้าแดงไม่กล้าสบตาคนที่คุยด้วยเพราะเขินคำพูดที่เขาพูดว่าตัวเองเป็นสามีและเธอป็นภรรยาของเขา เธอไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีช่วงเวลาดีๆแบบนี้กับชายหนุ่มผู้ชายที่เคร่งขรึมเจ้าระเบียบหน้ายักษ์คนที่เธอเจอครั้งแรกตอนนี้กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเขาดูอ่อนโยนอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเธอขอให้เขาเป็นแบบนี้กับเธอตลอดไปไม่ใช่แค่ช่วงที่เป็นโปรโมชั่นเท่านั้น“โหทำไมมันเยอะจังเลยล่ะคะคุณพรีม” ลูกแก้วมองพีรพัตรยกจานอาหารมาให้เธอคราแรกก็คิดว่าหมดแล้วนี่เขายังเดินไปหยิบมาจนเต็มโต๊ะอาหารเธอไม่รู้ว่าอาหารที่เขาทำเธอจะทานได้หรือเปล่าเพราะไอ้อาการแพ้ท้องของเธอนี่แหละจนต้องทำให้เธอทานข้าวต้มกับไข่เค็มอยู่ทุกวันเพราะทานได้แค่นั้น...เธอเคยลองทานอาหารที่เขาบอกว่าดีต่อผู้หญิงตั้งครรภ์หลายต่อหลายอย่างแต่เมื่อตักเข้าปากเท่าไม่ทันได้เคี้ยวเท่าไรก็ต้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่สี่สิบแปด
“อืม..ยัยหนู” แผ่นดินรู้สึกตัวตื่นเพราะแรงฝ่ามือของลูกสาวที่กำลังตีหน้าเขาอยู่จึงใช้แขนทั้งสองข้างรวบตัวลูกสาวตัวกลมของเขามากอดไว้บนอกและเริ่มการทำโทษลูกสาวด้วยการใช้ไรหนวดฟัดไปที่แก้มพองๆก่อนจะพลิกตัวกลับมาฟัดที่พุงกลมๆของเจ้าก้อนอีกที“อร๊าย...แอ้.เฮ่อๆ”“พอแล้วค่ะพี่พอลเลิกแกล้งยัยหนูได้แล้วค่ะลูกหัวเราะจนจะไม่มีเสียงอยู่แล้ว” พลอยไพลินที่เห็นคนเป็นสามีกำลังแกล้งลูกสาวหัวเราะจนจะไม่มีเสียงอยู่แล้วจึงส่งเสียงปรามคนตัวโตซะหน่อย“โถ่พลอย..ก็พลอยปล่อยให้ยัยหนูแกล้งพี่ก่อนทำไมล่ะ”“พี่พอลจะมาโทษพลอยไม่ได้นะคะก็พี่พอลตื่นสายเองพลอยก็เลยปล่อยให้ยัยหนูก็เลยปลุกเท่านั้นเองค่ะ” พลอยไพลินแสร้งพูดก่อนจะอมยิ้มแล้วมองไปทางอื่น“พี่รู้สึกมึนๆหัวน่ะพลอยพี่ขอนอนต่ออีกสักพักนะ” วันนี้แผ่นดินรู้สึกมึนหัวอ่อนล้าอ่อนเพลียผิดปกติเขาเลยตื่นสายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกันปกติก็ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยคิดว่าจะนอนต่ออีกสักพักก็อาการก็คงจะดีขึ้นเอง“พี่พอลเป็นอะไรหรือเปล่าคะไปหาหมอดีไหม” เมื่อเห็นผู้เป็นสามีหน้าซีดผิดปกติแถมยังบ่นว่ามึนหัวขอนอนต่ออีกเธอเห็นท่าไม่ดีเพราะปกติเธอก็ไม่เคยเห็นคนที่แข็งแรงแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-22
บทล่าสุด
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่หกสิบสาม ตอนจบ
“คิดถึงแต่คุณย่าใหญ่เหรอคะไม่คิดถึงคุณย่าเล็กบ้างเลยเหรอแบบนี้ย่าก็น้อยใจแย่เลยนะเนี่ย” พิไลเมื่อเห็นยัยหนูชมพูเข้ามากอดหอมผู้เป็นพี่สาวของตัวเองก็อดหยอกหลานตัวน้อยที่กำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตอนนี้ไม่ได้“ชมพูก็คิดถึงคุณย่าเล็กเหมือนกันค่ะ”ฟอดดดดดเด็กหญิงตัวกลมผละจากคุณย่าใหญ่แล้วเข้าไปกอดคุณย่าเล็กของเธอพร้อมหอมฟอดใหญ่ๆแบบเท่าเทียมกัน“ว่าไงคุณพ่อลูกสอง” พีรพัตรเอ่ยหยอกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเดินจูงลูกชายคนเล็กเข้ามาในบ้านพร้อมพลอยไพลินชายหนุ่มพอจะเดาออกที่พี่ชายเขามาช้าก็คงจะเป็นเพราะสองแสบนี่อีกล่ะสิ“เออ..เหนื่อยดี” แผ่นดินได้แต่อมยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับพีรพัตรให้น้องของเขาเห็นว่าว่ามีลูกสองแล้วมันเป็นยังไงแต่ถึงเหนื่อยแต่เขาก็มีรอยยิ้มได้ทุกวันก็เพราะลูกสองคนนี้แหละทำงานเสร็จปุ้ปต้องรีบกลับมาหาลูกหาเมียทันที“แล้วนี่ลูกแก้วกับตาเก้าไปไหนล่ะ” แผ่นดินว่าจะให้ลูกชายของเขาไปเล่นกับหลานชายสักหน่อยแต่ไม่เห็นทั้งแม่และลูกก็เลยถามหา“เมื่อกี้แก้วพาตาเก้าไปเข้าห้องน้ำน่ะเดี๋ยวก็มา......นั่นไงมาพอดีเลยเก้ามาพาฌอนไปเล่นหน่อยสิลูก”“ได้ฮะคุณพ่อ” พีรพัตรเห็นลูกแก้วเดินจูงลูกเข้ามาพอ
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่หกสิบสอง
ก๊อกๆๆๆ“อ้าวพี่วินขึ้นมาทำอะไรคะ” จอมขวัญได้ยินเสียงเคาะประตูเลยเดินออกมาเปิดทั้งที่ยังไม่ทันได้มองตาแมวว่าเป็นใครเพราะคิดว่าอาจจะเป็นคนในบ้านมาตามไปทานข้าวแน่ๆแต่เมื่อเห็นเป็นชายหนุ่มเธอจึงตกใจไม่คิดว่าเขาจะขึ้นมาหาเธอถึงที่ห้อง“พี่มาดูขวัญไงเห็นคุณพ่อขวัญบอกว่าขวัญไม่สบายพี่เลยขึ้นมาดู...พี่เข้าไปข้างในได้ไหม” ธาวินเห็นสีหน้าหญิงสาวที่ดูจะไม่ค่อยดีนักเขาจึงขอเข้าไปคุยกับเธอด้านในชายหนุ่มเห็นอาการซึมของหญิงสาวก็พอจะดูออกว่าที่ซึมๆอยู่เนี่ยคงจะเป็นเพราะผลจากที่เขาแกล้งเธอแน่ๆอยากจะต่อยหน้าตัวเองชะมัดที่เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง“เอ่อ...ค่ะ” ธาวินเดินเข้ามาในห้องของจอมขวัญเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งลงบนเตียงเขาก็ถือวิสาสะยื่นหลังมือไปแตะที่หน้าผากของเธอทันทีเพื่อดูว่าเธอป่วยจริงหรือเปล่า“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา...ป่วยการเมืองหรือเปล่าเราอะ” ธาวินอมยิ้มแลัวมองหน้าหญิงสาวจอมเจ้าเล่ห์เขารู้ว่าที่เธอแกล้งป่วยกะทันหันเพื่อที่จะได้ไม่ต้องลงไปเจอเขาแน่ๆ“ตกลงพี่วินมาหาขวัญมีอะไรคะ” จอมขวัญไม่ได้ตอบปฏิเสธอะไรจากคำกล่าวหาของเขาตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะมองหน้าของเขาด้วยซ้ำเลยเร่งถามคนตรงหน้าว่าที่มามีธุร
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่หกสิบเอ็ด
“ต้องยกความดีความชอบให้ขวัญแล้วหละที่คอยดูแลเอาใจใส่จนมันออกลูกมาดกขนาดนี้” ธาวินเห็นหญิงสาวยืนยิ้มภาคภูมิใจกับสิ่งที่หญิงสาวลงมือทำเองจนประสบผลสำเร็จก็อดชมไม่ได้“ก็ขวัญใช้หัวใจดูแลไงคะ..รู้ไหมคะตั้งแต่ขวัญมาดูแลสวนให้พี่วินขวัญรู้สึกต้นไม้ในสวนมากเลยค่ะ” จอมขวัญรู้สึกรักและก็ผูกพันธ์กับสิ่งที่เธอทำเธอไม่รู้ว่าเธอชอบที่จะตากแดดตากลมทำงานในสวนตั้งแต่เมื่อไรแต่มารู้ตัวอีกเธอก็รู้สึกว่ามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ในสวนผลไม้นี้ไปแล้ว“พี่ก็รัก....รักมากด้วย” ธาวินพูดคำว่ารักออกมาก่อนจะมองไปทางหญิงสาวด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มทำเอาคนที่ยืนยิ้มมาทางชายหนุ่มถึงกับหลบสายตาที่ส่งมาแทบไม่ทันถึงจะคิดว่าเขาคงพูดว่ารักสวนผลไม้ก็เถอะแต่เธอก็เขินกับคำที่เขาพูดว่ารักอยู่ดี“เอ่อ...พี่วินพึ่งกลับมาเหนื่อยๆเดี๋ยวขวัญไปหยิบน้ำมาให้นะคะ” หญิงสาวรีบชิงบอกว่าจะไปหยิบน้ำให้ชายหนุ่มเพื่อแก้อาการเขินเธอรีบวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรุกรี้รุกลนเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นว่าเธอเขินอยู่แต่มันก็ไม่ทันแล้วหน้าเธอออกจะแดงขนาดนั้นเขาแค่แกล้งนิดเดียวเองที่เขาพูดว่าพี่ก็รักเขาหมายถึงรักสวนนี้เหมือนกันแต่ที่บอกว่ารักมากด้วยคำนั
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่หกสิบ
“อ้าวคุณน้าสวัสดีครับ” แผ่นดินที่กำลังเดินจูงมือยัยหนูชมพูที่เริ่มเดินได้แข็งแล้วเมื่อเห็นผู้เป็นน้าเขยก็รีบยกมือสวัสดีทำเอายัยหนูชมพูยกมือขึ้นสวัสดีตาม“จ้า” ยัยหนูชมพูยกสองมือป้อมๆตามผู้เป็นพ่อแล้วส่งเสียงสวัสดีตามที่ผู้เป็นแม่เคยสอนแต่ก็ดันพูดออกมาได้คำเดียวว่าจ้าทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่ต่างขำกับท่าทีของเด็กหญิงตัวกลมคนนี้กันยกใหญ่“โอ้โหหลานปู่ไหว้สวยจังเลยค่ามาให้ปู่หอมหน่อยเร็ว” พอพิศิษฐ์ได้เห็นท่าทางของหลานก็รู้สึกเอ็นดูลูกของหลานชายเขาทำไมถึงได้จ้ำม่ำน่าฟัดขนาดนี้เขาทำท่าชูสองแขนให้ยัยหนูมาหาเมื่อยัยหนูเดินมาหาเขาก็อุ้มก่อนที่เขาหอมที่แก้มย้วยๆไปหนึ่งฟอด“ลูกเราพูดได้หลายคำหรือยังเนี่ยตาพอล” เมื่อสักครู่พิศิษฐ์เห็นหลานพูดจ้าได้ก็เลยอยากรู้ว่าหลานสาวเขาพูดได้กี่คำแล้ว“ตอนนี้ก็พูดได้ทีละคำครับแต่ก็ยังได้ไม่เยอะเรียกพ่อกับแม่กับหม่ำๆได้แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ” แผ่นดินดีใจมากตอนที่ได้ยินว่ายัยหนูเรียกพ่อกับแม่ได้ตอนนั้นเขารู้สึกไม่เชื่อหูตัวเองเลยเค้นให้ยัยหนูพูดอยู่หลายรอบจนพลอยไพลินต้องปรามอาการเห่อที่ลูกพูดได้ของเขายกใหญ่ไม่อย่างนั้นคงให้ลูกพูดทั้งวันไม่หยุดแน่ๆ“ไหนลองเ
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่ห้าสิบเก้า
“งั้นเราทานข้าวก่อนเถอะจะได้ทานยา” วรรณาที่คุยกับหลานชายเรียบร้อยก็เห็นว่านี่มันจะเลยเวลาทานข้าวเช้าแล้วจึงรีบบอกให้หลานชายทานข้าวจะได้ทานยาเพราะกับข้าวที่หญิงสาวทำก็ดูว่าจะเริ่มเย็นแล้วเดี๋ยวมันจะไม่อร่อย“เดี๋ยวขวัญไปตักข้าวต้มมาให้คุณป้าแล้วทานด้วยกันเลยนะคะ” จอมขวัญเห็นว่าป้าของชายหนุ่มมาแต่เช้าท่าทางจะยังไม่ได้ทานอะไรมาแน่ๆหญิงสาวจึงเอ่ยปากจะไปตักข้าวต้มมาให้“ขอบใจจะ” วรรณายิ้มรับคำของจอมขวัญนึกเอ็นดูคนตรงหน้าที่ดูจะเป็นแม่ศรีเรือนคนนี้เสียจริง“หืมอร่อยมากเลยหนูขวัญ..แบบนี้ป้าต้องฝากท้องกับหนูขวัญบ่อยๆแล้วล่ะจะ”“ขอบคุณค่ะคุณป้า...สูตรนี้เป็นของนมนิดที่อยู่ที่บ้านไร่ของป้าขวัญเองค่ะ” ทั้งสามทานข้าวกันไปด้วยนั่งคุยกันไปด้วยจนวรรณารู้ว่าทั้งสองรู้จักกันด้อย่างไรและจอมขวัญเป็นลูกเต้าเหล่าใครด้วยเสียงที่เจื้อยแจ้วและพูดเก่งของจอมขวัญที่หาเรื่องคุยได้ตลอดเวลาทำเอาวรรณายิ้มไม่หุบเธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลานชายของเธอจึงดูสดใสทั้งที่ยังมีอาการเจ็บอยู่น่าจะเป็นเพราะหญิงสาวคนนี้นี่แหละ จะว่าไปเธอคงจะต้องไปคุยอะไรกับหลานชายเธอหน่อยแล้วที่ลูกสาวบ้านอื่นมาตามเฝ้าถึงที่แล้วคนเ
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่ห้าสิบแปด
จักรพงษ์เอ่ยเรื่องราวทั้งหมดให้จอมขวัญได้ฟังเขาไม่กลัวว่าจะโดนคนเป็นหัวหน้าตำหนิแล้วในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แค่ขอให้จอมขวัญเก็บเรื่องสถานที่ที่นี่เป็นความลับพอซึ่งจอมขวัญก็รับปากทุกอย่างขอแค่ให้เธอได้อยู่คอยดูแลธาวินเท่านั้นเอง“เชิญครับคุณขวัญหัวหน้าหลับเพราะฤทธิ์ยาน่ะครับคุณขวัญอยู่ที่นี่ตามสบายเลยนะครับเดี๋ยวผมจะโทรบอกทางบ้านคุณให้เอง”“ขอบคุณค่ะ” จักรพงษ์พาจอมขวัญไปเยี่ยมธาวินที่ในห้องหญิงสาวก็ปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อเห็นสภาพของชายหนุ่มเธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นหนักขนาดนี้แต่ก็ยังดีที่ยังรอดกลับมา จอมขวัญเทียวไปเทียวมาอยู่หลายครั้งร่วมเดือนจนธาวินเริ่มดีขึ้นจึงย้ายกลับมาที่บ้านของเขาหญิงสาวเฝ้าดูแลชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างจนแผลตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากเดินเหินก็สะดวกมากขึ้นแต่ก็ยังต้องมีคนดูแลอย่างดีเพราะตอนนี้ชายหนุ่มอยู่บ้านคนเดียวแล้ว หลังจากจบคดีของเสี่ยวันชัยเมฆินก็โดนเรียกตัวไปช่วยคดีอื่นต่อจึงทำให้ธาวินพักรักษาตัวอยู่คนเดียวหญิงสาวจึงตามดูแลธาวินอยู่ไม่ห่างทั้งดูงานในสวนสั่งงานลูกน้องของธาวินเองหาตลาดส่งผลใหม่ เพราะว่าโรงงานของวิเวียนได้ปิดตัวลงแล้วหญิงสาวดูงานในสว
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่ห้าสิบเจ็ด
“ยัยขวัญน่าจะได้ยินที่พี่คุยกับหมวดพงษ์เรื่องวินน่ะสิ” พีรพัตรตอบคนเป็นภรรยาพร้อมชะเง้อมองนองสาวตัวเองขับรถออกไปอย่างร้อนใจ“งั้นไม่ต้องตามค่ะ” เมื่อลูกแก้วรู้สาเหตุว่าทำไมจอมขวัญถึงวิ่งหนีออกไปแบบนั้นเธอก็สั่งผู้เป็นสามีทันทีว่าไม่ต้องตามเพราะถ้าเธอเป็นจอมขวัญเธอก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน“ทำไมล่ะคุณ” พีรพัตรหน้าเสียกับคำสั่งของลูกแก้วที่อยู่ดีๆก็มาห้ามเขาตามน้องสาวไปเสียอย่างนั้นไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องยุ่งบ้างหรืออย่างไร“เชื่อลูกแก้วเถอะค่ะคุณพรีมพลอยว่าปล่อยจอมขวัญไปเถอะค่ะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเดี๋ยวพลยขอไปดูยัยหนูก่อนนะคะ”พลอยไพลินช่วยพูดอีกเสียงเพราะถ้าเป็นเธอก็คงจะปวดใจมากเหมือนกันที่คนรักของตัวเองบาดเจ็บสาหัสแต่ตัวเองไม่มีสิทที่จะรู้เลยหญิงสาวพูดจบก็ขอตัวออกมาเพราะอยากจะให้ทั้งสองพูดคุยกันเองเธอไม่อยากให้ทั้งสองรู้สึกอึดอัด“จริงอย่างที่พี่พลอยพูดนะคะคุณพรีมอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดนะคะ”“แต่มันจะวุ่นวายไปกันใหญ่นะคุณ” พีรพัตรไม่เข้าใจว่าสองพี่น้องคนนี้พวกเธอคิดอะไรกันอยู่ในเมื่อรู้อยู่ว่าถ้าจอมขวัญรู้มันต้องวุ่นวายแน่ๆเพราะเขารู้นิสัยน้องสาวของเขาดี“ลองคิดตามแก้วนะคะถ้าแก้วเกิดหา
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่ห้าสิบหก
“ค่ะ” พีรพัตรคิดว่าถ้าน้องสาวเขาได้อยู่กับภรรยาของเขาเธอคงจะคุยกันตามประสาเพื่อนสาวคงจะลืมนึกถึงเรื่องของธาวินได้บ้างเพราะเขาเองเมื่อเห็นอาการของจอมขวัญก็ไม่อยากจะเข้าไปอยู่ใกล้น้องสาวเขาเท่าไรแค่นี้ก็คงจะเหม็นขี้หน้าพี่ชายคนนี้เต็มทนแล้วละมั้งที่ออกคำสั่งยื่นคำขาดกับเธอขนาดนั้นก๊อกๆๆๆๆ“ขวัญนี่ฉันเอง”“เข้ามาเลยประตูไม่ได้ล็อค” จอมขวัญได้ยินว่าเป็นเสียงของเพื่อนสาวจึงบอกให้เข้ามาได้หวังว่าพี่ชายตัวดีของเธอจะไม่ตามมาด้วยนะ“แกมาคนเดียวใช่ป่ะ” จอมขวัญชะเง้อมองว่าจะมีใครตามเธอเข้ามาด้วยหรือเปล่าถ้ามีคนนั้นตามมาแบบที่เธอคิดจริงๆคงทำให้เธออารมณ์บูดอีกเป็นแน่“ก็ใช่น่ะสิแกว่าใครจะตามมาด้วยล่ะ” ลูกแก้วเห็นท่าชะเง้อของจอมขวัญแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้คงคิดว่าสามีเธอจะตามมาด้วยล่ะสิ“ป๊าวววว” จอมขวัญตอบปฏิเสธเสียงสูงทันที“แค่นี้ต้องเสียงสูงด้วย”“แก้วหลานฉันเป็นยังไงบ้างฉันอยากให้หลานคลอดแย่แล้ว” จอมขวัญนอนคว่ำใช้แขนทั้งสองข้างชันหน้าขึ้นแล้วหันมาคุยกับลูกแก้วเธอรู้เรื่องของลูกแก้วกับพี่ชายของเธอตั้งแต่ที่ลูกแก้วมาเยี่ยมเธอตอนนอนป่วยแล้ว เมื่อเห็นหน้าท้องของเพื่อนสาวยื่นออกมาก็เกิดการ
สัมพันธ์ร้ายสายใยรัก บทที่ห้าสิบห้า
“ถ้าพวกคุณอยากรู้อาการของหัวหน้าเดี๋ยวผมจะแจ้งเรื่องมาเป็นระยะๆนะครับ” จักรพงษ์เห็นว่าชายหนุ่มทั้งสองดูเป็นห่วงหัวหน้าของตนมากเลยอาสาจะรายงานอาการของหัวหน้าของเขาให้ชายหนุ่มทั้งสองเป็นระยะๆ“ขอบคุณมากครับหมวด”“ถ้าเรียบร้อยแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” หลังจากจักรพงษ์คุยธุระเสร็จก็ขอตัวกลับในทันทีเพราะเขาก็อยู่ที่นี่ค่อนข้างที่จะนานแล้วต้องรีบกลับไปเคลียคดีที่ค้างไว้ต่อแล้วเขาก็จะรีบไปดูอาการของผู้เป็นหัวหน้าที่นอนเจ็บปางตายด้วย เขาเองนับถือชายหนุ่มจริงๆที่ลุยเดี่ยวกับพวกที่มีฝีมือทางการต่อสู้ป็นสิบแบบไม่กลัวตายแถมยังดวงแข็งที่กระสุนเจาะร่างเกือบพรุนยังใจแข็งรอดมาได้อีกเป็นเขาคงตายตั้งแต่ต่อสู้กับไอ้พวกสิบกว่าคนนั้นแล้วห้าวันต่อมา“อ้าวหายดีแล้วเหรอยัยขวัญแล้วตื่นมาทำไมแต่เช้า” คุณหญิงดวงแขที่นั่งจิบกาแฟอยู่หน้าบ้านตอนเช้าเป็นประจำเห็นหลานสาวที่ดูว่าพึ่งจะฟื้นจากไข้ตื่นมาแต่เช้าก็นึกเป็นห่วงอยากจะให้พักผ่อนนานๆแต่หลานสาวเธอดันตื่นเช้าพอจะเดาออกว่าทำไมหลานสาวเธอถึงรีบตื่นมาขนาดนี้“ขวัญโอเคแล้วค่ะคุณป้าคุณแม่อยู่ไหนเหรอคะ” จอมขวัญที่พึ่งฟื้นไข้เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเธอดีขึ้น
