บทที่สามสิบเจ็ด

17.00 น.

“อะไรนะ……ยัยขวัญจะยังไม่กลับ”   พีรพัตรที่กำลังเตรียมตัวเก็บของกลับพรุ่งนี้เมื่อได้ยินที่น้องสาวตนเองบอกว่าไม่กลับก็ดุน้องสาวเป็นการใหญ่

“ค่ะ..ขวัญขออยู่ที่นี่สักพักนะคะคุณป้า”  จอมขวัญหลบหน้าพี่ชายของเธอมายืนกอดหลังดวงแขเพื่อขอความช่วยเหลือโดยด่วน

“น้องโตแล้วนะตาพรีมให้น้องอยู่ที่สักพักเถอะเดี๋ยวป้าดูแลเองไม่ต้องห่วง”  ดวงแขเมื่อเห็นหลานสาวอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักพักเลยช่วยพูดให้เธอเองรู้ว่าหลานชายของเธอทั้งหวงทั้งห่วงน้องสาวแต่ก็น่าจะรู้ได้ว่าน้องสาวน่ะโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้วควรที่จะเลิกหวงซะที

“แต่คุณป้าครั....”

“เอาเถอะน่าตาพรีมเดี๋ยวน้องอยากกลับก็กลับเองแหละจริงอย่างที่ป้าลูกบอกน้องน่ะโตแล้วเราก็เลิกหวงน้องซะทีเถอะ”

   พิไลชักเริ่มไม่ไหวกับอาการหวงน้องสาวของลูกชายซะแล้วจากเมื่อก่อนที่เห็นว่าจอมขวัญเด็กจริงๆพี่ชายจะหวงก็ไม่แปลกแต่นี่ลูกสาวเธอก็โตจนถึงวัยทำงานแล้วแต่ก็ยังหวงไม่เลิกเธอจึงคิดว่าต้องปรามลูกชายบ้างซะแล้วเพราะมัวหวงอยู่อย่างนี้มีหวังไม่ได้เห็นลูกสาวตัวเองแต่งงานมีครอบครัวแน่ๆเพราะถ้าหวังจากลูกชายของเธอจะมีครอบครัวคงยาก

“ก็ได้ครับ...แต่ถ้าทำตัวไม่ดีผมมารับกลับไปแน่”   พีรพัตรมองหน้าน้องสาวของเขาที่ตอนนี้ยิ้มระริกระรี้อยู่อย่างคาดโทษเมื่อสายตาของจอมขวัญปะทะกับพี่ชายก็รีบหุบยิ้มทันทีก่อนจะหันไปมองทางอื่น

20.00 น.

ก๊อกๆๆ

“อ้าวลูกแก้วมาหายัยหนูเหรอ”

“พี่พลอยคะแก้วรับยัยหนูไปนอนด้วยได้ไหมคะเดี๋ยวพรุ่งนี้แก้วก็กลับแล้วค่ะอยากกอดให้หายคิดถึง”

“ได้สิเข้ามาข้างในก่อนสิเดี๋ยวพี่เตรียมนมให้แปปนะ”

“ค่ะ”  ลูกแก้วมานั่งอยู่ตรงโซฟาข้างเปลนอนของยัยหนู

“คุณพอลไปไหนเหรอพี่พลอย”

“อ๋อนั่งคุยกับคุณพรีมอยู่ด้านนอกน่ะจะ”

“เค้าจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมแก้วขโมยลูกสาวเค้าไปนอนกอดเนี่ย”

“ไม่หรอกจะ”  พลอยไพลินเตรียมนมน้ำและแพมเพิสใส่กระเป่าไว้ให้ลูกแก้วเธอไม่ต้องห่วงอะไรมากเพราะรู้ดีว่าลูกแก้วเลี้ยงหลานเป็นอยู่แล้ว

“ยัยหนูวันนี้ไปนอนกับน้าแก้วนะคะ…..พุงใครเนี่ยเท่าลูกแตงโมเลย...”

ฟอดด..ฟอดด

“อร๊าย...ย.อิๆๆ”  ลูกแก้วหมั่นเขี้ยวเจ้าก้อนฟัดจนยัยหนูเสียงกรี๊ดกร๊าดยกใหญ่

“นี่จะพี่เตรียมของเสร็จแล้ว”  พลอยไพลินส่งกระเป๋านมใบเล็กพร้อมของอีกสองสามชิ้นให้กับลูกแก้ว

“พลอยเล่นอะไรกับลูกเหรอยัยหนูหัวเราะเสียงดังออกไปข้างนอกเลย”   แผ่นดินเดินเข้ามาในห้องเพราะเสียงหัวเราะของลูกสาวของตนดังออกไปนอกห้องจึงเดินเข้าห้องมาดูคิดว่าเป็นภรรยาของตนเล่นกับลูกอยู่จึงกะว่าจะมาเล่นด้วย

“อ้าวลูกแก้วเองเหรอ”

“ค่ะ...คือแก้วจะมาพายัยหนูไปนอนด้วยน่ะค่ะพรุ่งนี้ก็กลับแล้วคุณพอลไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ”   ลูกแก้วถามชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสีหน้าที่เกรงใจเกรงว่าคนติดลูกสาวจะไม่ยอมให้เธอเอาหลานสาวไปนอนด้วย

“ได้สิจะกลับพรุ่งนี้แล้วไม่ใช่เหรอเอายัยหนูไปนอนกอดให้ชื่นใจเลยพี่อนุญาต”  แผ่นดินไม่ได้ว่าอะไรเพราะเข้าใจว่าหญิงสาวคงคิดถึงหลานมากเช่นกันเลยยอมอนุญาตให้ไปนอนด้วยกันคืนนึงพลันในหัวเขาก็คิดแผนเจ้าเล่ห์ออกขึ้นมาทันทีในเมื่อทางสะดวกแล้วคืนนี้เขาก็มีเวลาสวีทกับภรรยาเต็มที่

“ขอบคุณค่ะ...งั้นแก้วพายัยหนูไปแล้วนะคะ”  หลังจากที่ลูกแก้วพายัยหนูออกไปได้สักพักพลอยไพลินก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำเธอเตรียมชุดนอนไว้ให้สามีของเธอก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำหญิงสาวยังเดินไม่ถึงห้องน้ำดีจู่ๆตัวเธอก็ลอยขึ้นโดยฝีมือของสามีของเธออุ้มขึ้นมานั่นเอง

“อุ้ย….อีกแล้วนะคะพี่พอลทำให้พลอยตกใจอยู่เรื่อยเลย”  หญิงสาวบ่นคนเป็นสามีที่ชอบแกล้งให้เธอตกใจอยู่ตลอดถึงมันจะบ่อยครั้งที่เขาชอบเล่นอะไรแผลงๆกับเธอแต่หญิงสาวก็ยังไม่นึกจะเคยชินกับมันสักที

“อื้อ ปล่อยก่อนค่ะพลอยขออาบน้ำก่อน”   หญิงสาวเห็นอาการของสามีก็รู้ได้ทันทีว่าคืนนี้แทนที่ลูกไม่อยู่เธอจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่แต่กลับต้องเพลียเพราะสามีจอมหื่นของเธออีกแน่ๆเธอจึงต้องออกตัวว่าขออาบน้ำก่อนไม่อย่างนั้นคงไม่ได้อาบแน่ๆ

“อาบเร็วๆนะที่รักเดี๋ยวพี่นอนรอ”   ชายหนุ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้ภรรยาสาวที่กำลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“ถ้าช้าเดี๋ยวพี่ตามไปอาบด้วยนะที่ร้ากกก”  เสียงทุ้มตะโกนตามหลังหญิงสาวที่พึ่งปิดประตูห้องน้ำไปหยกๆทำเอาหญิงสาวต้องส่ายหัวเบาๆให้กับคนที่นอนรออยู่ข้างนอก

    พลอยไพลินใช้เวลาอาบน้ำเกือบครึ่งชั่วโมงหญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำโดยใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่พันตัวออกมาและผืนเล็กพันที่หัวเพราะพึ่งสระผมเสร็จเมื่อออกมาเธอก็เห็นว่าคนเป็นสามีนอนหลับไปแล้ว

   เธอจึงโล่งอกว่าจะได้ไม่ต้องเจอคนหื่นรังแกในคืนนี้เธอไม่แน่ใจว่าเขาจะหลับจริงๆหรือจะแกล้งเธอเล่นแต่ในใจของเธอก็ภาวนาให้หลับไปจริงๆเถอะเพราะเธออยากพักผ่อนเหมือนกัน

 พลอยไพลินเปลี่ยนใส่ชุดนอนและนั่งเป่าผมอยู่สักพักก็เตรียมจะทิ้งตัวลงนอนแต่ด้วยความเป็นห่วงสามีที่นอนแล้วไม่ค่อยจะห่มผ้าเธอจึงเอื้อมมือไปดึงผ้ามาห่มมาปิดหน้าอกให้สามีพร้อมจุมพิตที่หน้าผากของชายหนุ่มหนึ่งครั้งก่อนจะทิ้งตัวลงนอนอย่างสบายใจ

    แต่เมื่อหลับตาได้ไม่นานเธอรู้สึกเหมือนมีอะไรขยับอยู่ข้างๆจึงลืมตาขึ้นดูก็เห็นคนตัวโตนอนตะแคงใช้มือเท้าศรีษะจ้องมองและยิ้มมาที่เธอ

“เอ่อ...ตื่นมาทำไมคะพลอยคิดว่าพี่พอลหลับสนิทแล้วซะอีก”   พลอยไพลินรู้สึกหวั่นใจว่าคืนนี้เธอคงไม่รอดน้ำมือคนตัวโตที่จ้องแต่จะรังแกเธอซะแล้วสิ

“ก็พลอยทำให้พี่ตื่นพลอยต้องรับผิดชอบ”

“อื้อ..”   ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้ผู้เป็นภรรยามีเวลาปฏิเสธเขาแต่อย่างใดเขาใช้จังหวะที่เธอเผลอโน้มตัวกดจูบหญิงสาวอย่างเร่าร้อนดูดดื่มมือหนาก็ขวักไขว่บนเนื้อตัวของหญิงสาวอย่างกับปลาหมึกเขาใช้เวลาไม่นานก็เล้าโลมปลุกอารมณ์หญิงสาวให้ตามเขาไปได้อย่างดี