“พรีมคะไหนบอกริต้าว่าให้มารอที่ด้านล่างแล้วเราจะไปสนุกต่อด้วยกันไงคะริต้ารอคุณตั้งนานคุณก็ไม่ลงมาแล้วอีนังเลขาคุณก็โทรให้รถพยาบาลโรคจิตมาจับตัวริต้าไปอีกริต้าไม่ยอมนะคะพรีม...ริต้าไม่ยอมมม..”
“นี่คุณไม่อายคนอื่นเค้าหรือไงมายืนโวยวายอยู่ได้” พีรพัตรตอนนี้รู้สึกระอาหญิงสาวที่ยืนโวยวายอย่างมากไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่อีก
“อย่าบอกนะว่าคุณกับอีนังเลขานี่ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วอะถึงได้มานั่งกินข้าวด้วยกันกระหนุงกระหนิงแบบนี้แถมเมื่อตอนที่ริต้าไปหาคุณคุณก็ไม่ยอมออกมาพบริต้าอีก”
“โอ้ย..คุณก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงผู้ชายเค้าถึงไม่เอาคุณอะ” ลูกแก้วที่ตอนนี้ทนฟังเสียงแสบแก้วหูของริต้าไม่ไหวละยังมากล่าวหาจนเธออีกเธอเลยหมดความอดทนจึงโวยใส่ริต้าเหมือนกัน
“แกไม่ต้องมายุ่งฉันจะคุยกับพรีมกับแฟนฉัน”
“ผมไม่ใช่แฟนคุณไปกันเถอะลูกแก้ว” พีรพัตรดึงมือลูกแก้วเดินออกไปทันทีหวังจะหนีคนที่โวยวายอยู่ไปให้พ้นแต่คนจอมโวยวายก็ยังตามเขาไม่เลิก
“กรี๊ดดด..หยุดเดี๋ยวนี้นะพรีมม”
“คุณพรีมคะเออ ออ ไปตามแก้วนะคะ”
“อะไรเหรอลูกแก้ว”
“อย่าพึ่งถามตอนนี้ค่ะ” ลูกแก้วที่ชักทนไม่ไหวกับยัยริต้าอะไรนี่เต็มทนจึงคิดแผนอะไรบางอย่างออกเธอรีบบอกให้ชายหนุ่มเออออตามแผนของเธอทันทีเพื่อที่จะเขี่ยผู้หญิงน่ารำคาญคนนี้ออกไปซะที
“ทุกคนคะมาดูยัยผู้หญิงคนนี้สิคะมาตามราวีฉันกับผัวอยู่ได้” ลูกแก้วแสร้งทำเป็นยืนกอดกับพีรพัตรแล้วแกล้งร้องให้สะอึกสะอื้นก่อนจะบอกว่าชายหนุ่มเป็นผัวของเธอทำเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งเฮือกทันทีแต่พอตั้งสติได้ก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“อร๊ายย..อีบ้า..พรีมไปเป็นผัวแกตั้งแต่เมื่อไรยะเค้าคือผัวฉันเค้าคือของฉัน” ริต้าปรี่เข้ามาหาลูกแก้วหมายจะลงไม้ลงมือกับเธอแต่ด้วยความไวของพีรพัตรชายหนุ่มใช้ร่างตัวเองบังลูกแก้วเอาไว้และกันริต้าออกไป
“ทุกคนคะดูสิคะนี่ขนาดฉันท้องอยู่เธอยังจะมาทำร้ายฉันเลยนะคะฮืออ..ๆๆๆ” ลูกแก้วบีบน้ำตาขอความเห็นใจจากคนที่ยืนมุงดูแถวนั้นบางคนก็ยืนถ่ายคลิปบางคนก็ทำท่าจะเข้ามาช่วย
“ต๊ายย..หน้าตาแต่งตัวก็ดีทำไมคิดจะแย่งผัวคนอื่นแบบนี้ล่ะแม่หนูเมียเค้าก็ท้องอยู่เธอนี่มันใจบาปจริงๆเลยนะ”
“ใช่ๆ/ช่ายยยยย” เสียงหญิงชราที่ยืนดูพวกเธอทะเลาะกันอยู่ทนไม่ไหวเลยว่าริต้าว่าใจบาปไม่น่าคิดแย่งผัวคนอื่นเลยพลันคนแถวนั้นก็เห็นด้วยกันใหญ่รุมมองริต้าด้วยสายตารังเกียจแถมบางคนก็ไปตามยามมาให้จัดการกับหญิงสาวจอมโวยวายอีกด้วย
“โอ้ย..ผัวขาเมียจะเป็นลมเรากลับกันเถอะค่ะ” ลูกแก้วรีบออกอาการอ่อนแอยกมือเรียวกุมขมับเซถลาเข้าไปที่อกของพีรพัตรจนเขาจำต้องเล่นตามบทที่หญิงสาววางไว้ให้..ใจจริงเขาก็ไม่เห็นด้วยกับวิธีของเธอเท่าไรกลัวว่าเธอจะมาเสียหายเพราะช่วยเขาเปล่าๆหลังจากที่ยามมาลากตัวริต้าออกไปทั้งสองก็กลับกันทันที
คอนโดXXXX
“คุณพรีมคะไม่คิดจะขอบคุณแก้วสักคำเหรอคะ” พอกลับมาถึงคอนโดได้ลูกแก้วเอ่ยก็เริ่มเอ่ยปากพูดกับพีรพัตรก่อนเพราะเห็นชายหนุ่มทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จาตั้งแต่ขับรถกลับมาแล้ว
“ขอบคุณ...ขอบคุณเรื่องอะไร”
“อ้าวก็เรื่องที่แก้วช่วยคุณจากยัยริต้าอะไรนั่นไงคะ”
“นี่คุณคิดยังไงไปบอกคนอื่นว่าผมเป็นผัวคุณแถมท้องอยู่อีกคุณไม่กลัวตัวเองเสียหายบ้างเหรอ”
“อ้าวนี่คุณพรีมนี่แก้วอุตส่าห์ช่วยคุณนะคะดันมาว่ากันอีก” ลูกแก้วทำหน้าเซ็งเล็กน้อยที่อุตส่าห์คิดหาวิธีช่วยเขาแต่ดันโดนเขาว่ากลับอีก
“เอาล่ะๆ....เอาเป็นว่าผมขอบคุณแต่ทีหลังจะทำอะไรบอกผมสักนิดก็ยังดี”
“โอเคค่ะ”
หลังจากคุยกันเสร็จทั้งสองก็แยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเองลูกแก้วพลางนึกถึงเรื่องวันนี้ก็รู้สึกอายขึ้นมาเหมือนกันยิ่งพอนึกถึงตอนที่บอกว่าชายหนุ่มเป็นผัวของตนเองก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่และทำไปได้อย่างไรเธอยิ่งนั่งคิดก็ยิ่งขำตัวเอง
ทางด้านพีรพัตรก็เช่นกันในขณะที่อ่านข่าวธุรกิจอยู่พลันในหัวก็นึกถึงเรื่องวันนี้เช่นกันเขาคิดว่าผู้หญิงอะไรไม่ได้กลัวตัวเองเสียหายเลยแถมคิดแผนออกอย่างไวเจ้าเล่ห์จริงๆผู้หญิงคนนี้ยิ่งเขาคิดถึงหญิงสาวก็ยิ่งฉีกยิ้มกว้างอยู่คนเดียวออกมาอย่างไม่รู้ตัวดั่งเช่นเคยเป็นเมื่อกลางวัน
เช้าวันต่อมา
ไร่บดินทร์เดชา
ฟอดด
“ตื่นเร็วที่รักวันนี้เรามีนัดกันออกไปข้างนอกนะคะ” แผ่นดินก้มลงไปหอมแก้มภรรยาที่วันนี้ตื่นสายเป็นพิเศษก็จะไม่ให้หญิงสาวตื่นสายได้ยังไงกันล่ะก็เมื่อคืนเขาเล่นรังแกเธอกว่าจะได้นอนก็ปาไปเกือบเช้าตั้งแต่ปรับความเข้าใจกันได้เขาก็ให้คนขนของเธอกับลูกมาอยู่ที่ห้องเขาทันที
“อืมมม..กี่โมงแล้วคะคุณพอล” พลอยไพลินรู้สึกถึงสัมผัสของสามีก็มีสึกสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเมื่อเห็นแสงแดดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาก็รู้ตัวทันทีว่าตนเองตื่นสายซะแล้ววันนี้
“เกือบเก้าโมงเช้าแล้วพลอยแล้วก็เลิกเรียกพี่ว่าคุณได้แล้วเดี๋ยวบอกให้เรียกพี่ไงเดี๋ยวก็โดนจับลงโทษแบบเมื่อคืนหรอก”
“เอ่อ..พลอยไม่ไหวแล้วค่ะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมโผเข้าไปนอนกอดร่างบางจนเธอต้องปรามเขาอย่างรวดเร็ว
“ตายแล้ว.....แล้วยัยหนูล่ะคะ” พลอยไพลินนึกขึ้นได้ว่าตนเองตื่นสายป่านนี้ยังไม่ได้ป้อนข้าวอาบน้ำให้ลูกเลย
“นมนิดมารับไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะพลอยไม่ต้องห่วงหรอก...รีบไปอาบน้ำแล้วเราจะได้ออกไปข้างนอกกัน”
“ค่ะ”
วันนี้ทั้งสองนัดกันว่าจะไปซื้อของใช้ของยัยหนูที่จะหมดที่ห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองกันพลอยไพลินใช้เวลาเพียงไม่นานก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเพราะหญิงสาวไม่ได้แต่ตัวหรือแต่งหน้าอะไรมากมายเป็นปกติเวลาออกไปไหนอยู่แล้วทั้งคู่ไม่ได้พายัยหนูไปด้วยเพราะกะว่าจะรีบไปรีบกลับ
แผ่นดินขับรถออกจากไร่ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองทั้งสองเดินเลือกซื้อของที่แผนกเด็กอ่อนโดยมีแผ่นดินเป็นคนเดินลากรถเข็นตามหลังภรรยาของตนอยู่ไม่ห่าง“พี่พอลคะเดี๋ยวหยิบแพมเพิสเด็กผู้หญิงไซส์ XXL บนชั้นนี้ให้หน่อยสิคะพลอยเอื้อมไม่ถึงค่ะ”“ได้สิเอากี่แพ็คเหรอพลอย”“อืมม..แค่สามแพ็คก็พอค่ะ” แผ่นดินใช้ความสูงของเขาเอื้อมไปหญิบแพมเพิสที่อยู่บนเชลได้อย่างง่ายดายลงมาใส่ที่รถเข็น“นี่ลูกเราใส่แพมเพิสไซส์ XXL เลยเหรอยัยหนูนี่ก็ก้นใหญ่เหมือนกันนะไม่รู้เหมือนใคร..ฮ่าๆๆ”“พี่พอลก็.....ไม่คุยด้วยแล้ว” พลอยไพลินรู้ทันทีว่าสามีของเธอนั้นแกล้งบอกว่าลูกก้นใหญ่เพื่อที่จะหยอกตัวเธอเองเพราะเขาชอบหยอกเธอว่าก้นใหญ่อยู่บ่อยๆจนตอนนี้เธอถึงกับหน้าแดงและก็แกล้งทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันทีแต่ดูท่าสามีเธอก็ยังไม่สลดกลับเดินอมยิ้มตามหลังเธออยู่ห่างๆ“พลอยชุดนี้น่ารักจังเลยถ้ายัยหนูใส่คงน่ารักน่าดูว่าไหมพี่ซื้อนะ” แผ่นดินเรียกภรรยาของตนพร้อมชี้ไปที่โซนเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงและเดินเข้าไปหยิบชุดสีชมพูฟูฟ่องให้หญิงสาวดู“ยัยหนูมีชุดเยอะแล้วค่ะพี่พอลอีกหน่อยเดี๋ยวลูกก็โตหนีชุดแล้วยังไม่ต้องซื้อหรอ
“ตื่นแล้วเหรอคะ..เดี๋ยวพ่อพาไปดูของเล่นนะคะ....นี่เยอะแยะเลยหนูชอบไหมคะ” พลอยไพลินถึงกับต้องพ่นลมหายใจด้วยความระอาที่สามีเธอทำเป็นไม่สนใจคำพูดเธอแถมอุ้มลูกเดินผ่านเธอพาลูกไปดูกองของเล่นใช้เสียงสองคุยกับลูกอีก“เอาเป็นว่าทีหลังจะซื้ออะไรก็บอกพลอยก่อนละกันนะคะ” พอเห็นลูกสาวเจ้าตัวชอบของเล่นพวกนี้พลอยไพลินจึงยอมอ่อนไปก่อน“ครับที่รักของพี่น่ารักที่สุดเลยแบบนี้ต้องให้รางวัล” คนตัวโตที่กำลังอุ้มลุกสาวตัวกลมโผเข้าหอมภรรยาฟอดใหญ่ที่เธอไม่ต่อว่าเขาแล้ว“งั้นเดี๋ยวพลอยขอตัวไปดูของด้านในก่อนนะคะนมนิดเก็บคนเดียวไมไหวแน่ค่ะ” พลอยไพลินปล่อยให้พ่อกับลูกนั่งเล่นกันอยู่สองคนเพราะเธอจะต้องรีบไปเคลียของในห้องถ้าไม่รีบเก็บมีหวังคืนนี้ไม่มีที่นอนแน่ๆ บริษัทXXXX17.00 น.“คุณพรุ่งนี้ผมกับคุณแม่แล้วก็ยัยขวัญจะไปเยี่ยมคุณป้ากันยัยขวัญบอกคุณหรือยัง”“ยัยขวัญบอกแก้วแล้วค่ะแก้วเก็บของรอไว้แล้วด้วย..อ้อ..แล้วยัยขวัญก็บอกอีกว่าคุณออกค่าตั๋วให้แก้วแล้วด้วยขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณพรีมเนี่ยเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุดเลย” ลูกแก้วเริ่มรู้สึกว่าคนหน้ายักษ์ใจดีก็วันนี้นี่เองหญิงสาวกล่าวขอบคุณและส่งยิ้มกว้างให้เขาอย่างจริ
ทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งคุยกันในบ้านหลังจากพลอยไพลินทำความรู้จักกับพีรพัตรและคุณหญิงพิไลเรียบร้อยแล้วก็ขอตัวต้มข้าวมาป้อนให้ยัยหนูในครัวจอมขวัญและลูกแก้วจึงอาสาเข้าไปทำอาหารในครัวด้วยกันโดยปล่อยให้แผ่นดินดูลูกและก็นั่งคุยอยู่กับพีรพัตรตามประสาหนุ่มๆคุยกันซึ่งตอนนี้ยัยหนูก็ไม่ได้กวนอะไรผู้เป็นพ่อมากนักมัวแต่นอนกลิ้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตุ๊กตาที่ผู้เป็นน้าซื้อให้อย่างไม่มีเบื่อ“คุณพี่คะหนูพลอยกับหนูแก้วนี่น่ารักทั้งคู่เลยนะคะ” พิไลที่ออกมานั่งจิบชาที่สวนข้างบ้านกับคุณหญิงดวงแขก็นั่งคุยสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องคนในครอบครัว“แน่ล่ะพี่ดีใจมากเลยนะที่ได้หนูพลอยมาเป็นลูกสะใภ้ตาพอลถึงเมื่อก่อนจะเจ้าชู้คบผู้หญิงไม่เลือกหน้าแต่ก็ยังดีที่เลือกเมียได้ถูกคน” ดวงแขพูดพร้อมทำหน้าภูมิใจที่ลูกชายถึงจะเคยเกเรแต่ก็ยังดีที่เลือกคนเข้ามาในครอบครัวได้ถูกคน“น้องเห็นคุณพี่มีหลานน้องก็อยากจะมีบ้างแล้วล่ะค่ะยัยหนูชมพูก็น่ารักซะเหลือเกิน....คนแก่อยู่บ้านมันก็เหงาแต่ติดตรงที่ว่าตาพรีมก็สนแต่งานไม่เห็นคบใครจริงจังสักที” พิไลเมื่อเห็นครอบครัวของพี่สาวเธอกลับมาเป็นครอบครัวที่ดูอบอุ่นดังเดิมก็อ
“อ้าวสองคนนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว” แผ่นดินที่อุ้มลูกสาวตัวกลมของเขาเดินออกมาพร้อมพลอยไพลินเขาเอ่ยแซวเพราะสองพี่น้องคู่นี้คุยดีกันได้ไม่ถึงสิบคำก็จ้องแต่จะหาเรื่องกันทุกทีไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ“ก็ดูพี่พรีมสิคะพี่พอเอะอะอะไรก็ว่าขวัญ..ชิ..”“อ้าว..ยัยขวัญ” พีรพัตรจ้องหน้าน้องสาวตัวเองทันควันสงสัยไม่ค่อยได้อยู่อบรมด้วยนานเดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่แล้วไม่คิดกรงกลัวพี่ชายตัวเองบ้างหรือไง“พอเหอะ...รีบขึ้นรถกันได้แล้วคุณแม่กับคุณน้านั่งรอนานแล้ว” แผ่นดินเอ่ยพร้อมเดินอุ้มลูกนำหน้าพลอยไพลินไปขึ้นที่รถตู้ลูกแก้วที่เดินรั้งท้ายทุกคนแอบขำพีรพัตรกับจอมขวัญเพื่อนของเธอเชื่อแล้วว่าสองพี่น้องคู่นี้ทะเลาะกันได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ เมื่อรถตู้ขับมาจนถึงท้ายไร่ก็ต้องจอดเพราะสุดทางที่รถจะเข้าไปได้แล้วท้ายไร่ของไร่บดินทร์เดชาจะติดต่อกับภูเขาที่มีน้ำตกที่สวยงามมากอยู่แห่งหนึ่งซึ่งเมื่อก่อนทั้งครอบครัวของดวงแขและพิไลจะชอบมาเที่ยวที่นี่บ่อยๆเมื่อครั้งที่ลูกๆของเขายังเด็กแต่เมื่อลูกๆเริ่มโตก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสมาสักเท่าไรเพราะต่างคนต่างยุ่ง เมื่อทุกคนเดินมาไม่ไกลมากนักก็มาถึงน้ำตกอันแสนสวยที่เมื่อมองทีไรก็มีแต่ความสดช
“เอ่อ…พี่วิน” จอมขวัญเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาอ่อนโยนคู่นี้เธอยังจำมันได้ดีเมื่อจอมขวัญหันไปเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาคู่นั้นเธอยังจำมันได้ดี“พี่วิน..นี่ขวัญเองจำขวัญได้ไหม..โอ้ยย..” จอมขวัญที่ดีใจจนลืมเจ็บหญิงสาวรีบดันตัวเองลุกขึ้นเพื่อที่จะเข้าไปหาชายหนุ่มแต่ก็ยังไม่ทันยืนได้สุดตัวก็ต้องล้มลงไปอีกยังดีที่ชายหนุ่มช่วยรับไว้ทันตอนนี้หน้าของทั้งสองใกล้กันจนจอมขวัญอยู่ดีๆก็ถึงกับหน้าแดงหายใจผิดจังหวะดื้อๆเอาซะงั้นก็พี่วินของเธอไม่ใช่เด็กชายธาวินแบบเมื่อก่อนตอนที่ยังเป็นเด็กๆกันอยู่นี่ตอนนี้คนตรงหน้าเธอทั้งหล่อทั้งล่ำแล้วก็ยังดูดีมากๆอีกด้วย“เจ็บตรงไหนบอกพี่มาซิ”“ขวัญเจ็บที่ข้อเท้าค่ะพี่วิน”“แล้วนี่มากับใครทำไมถึงมาเดินอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย”“ว้ายย..” ธาวินอุ้มหญิงสาวขึ้นโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเพราะดูจากแผลที่ข้อเท้าแล้วเธอคงเดินเองไม่ไหวแน่ๆ“พี่วินจะอุ้มขวัญก็บอกกันก่อนสิคะตกใจหมดเลย” ธ
หลังจากธาวินกลับไปแล้วทุกคนก็เตรียมตัวกลับกันทันทีเพราะยัยหนูชมพูก็เริ่มจะไม่สบายตัวงอแงแล้วด้วยก็เด็กหญิงตัวกลมเอาแต่เล่นทั้งวันไม่ยอมนอนพักพอหมดฤทธิ์ก็เริ่มงอแง พอทุกคนกลับมาถึงบ้านนมนิดก็เตรียมจัดโต้ะอาหารทันทีเพราะเมื่อทุกคนทานเสร็จก็จะได้รีบพักผ่อนเพราะดูท่าคงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วแผ่นดินและพลอยไพลินขอตัวไปพักก่อนด้วยเห็นว่ายัยหนูน่าจะทั้งง่วงและเพลียมากแล้ว“พี่พอลคะช่วยหยิบทิชชู่เปียกข้างนอกให้พลอยหน่อยสิคะในลิ้นชักในห้องมันหมดแล้วค่ะ”“นี่ครับ..ลูกหลับแล้วเหรอพลอย” แผ่นดินเดินไปหยิบของให้พลอยไพลินก่อนจะเอ่ยปากถามเพราะเมื่อกี้ยังเห็นพลอยไพลินให้นมเจ้าก้อนอยู่ตอนนี้กลับอุ้มลงเปลเสียแล้ว“ค่ะ”“สงสัยยัยหนูคงเหนื่อยวันนี้เล่นทั้งวันแล้วพลอยล่ะเหนื่อยไหม”“อืมก็ไม่เหนื่อยเท่าไรค่ะ.ว๊ายยยยเล่นอะไรคะเนี่ย” จะไม่ให้หญิงสาวตกใจได้อย่างไรเพราะจู่ๆคนเป็นสามีก็เล่นกระโจนเข้ามากอดเธออย่างไม่ทันตั้งตัวฟอดดด “แก้มเมียพี่หอมที่สุดในโลกเลยยยยยยย”“หืมมมคนบ้า” พลอยไพลินที่โดนผู้เป็นสามีกอดหอมอยู่ถึงกับหน้าแดงเขินทำอะไรไม่ถูก“ไหนๆวันนี้พลอยก็ไม่เหนื่อยมากแล้วงั้นวันนี้เรามาทำน้องให้ยั
“แล้วขวัญไม่ทานด้วยกันเหรอ”“ทานสิคะ” ทั้งสองทาข้าวต้มกันไปคุยกันไปตอนนี้ดูคนจะอารมณ์ดีที่สุดก็น่าจะเป็นจอมขวัญเพราะยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าไม่ยอมหุบทำเอาชายหนุ่มรู้สึกเกร็งขึ้นบ้างบางครั้งที่หันไปสบตากับเธอ...ถึงตอนเด็กๆจะสนิทกันเล่นด้วยกันได้ทุกอย่างแบบไม่คิดอะไรแต่ใช่ว่าโตมาแล้วเขาจะไม่หวั่นไหวกับคนตรงหน้านี้หรอกนะก็ดูน้องสาวจอมแก่นของเขาตอนนั้นสิโตขึ้นมาไม่คิดว่าจะสวยน่ารักขนาดนี้นี่นา“เอ่อ..วันนี้ขวัญขออยู่ที่นี่ทั้งวันเลยนะคะ”“ไม่ได้หรอกขวัญ...คือวันนี้พี่มีนัดกับเพื่อนน่ะ” ธาวินคิดไว้แล้วว่าเธอต้องมาแบบนี้ตอนเด็กๆเป็นยังไงโตมาก็เป็นแบบนั้นเลยเขาให้เธออยู่ที่นี่ไม่ไดเพราะวันนี้เขามีนัดกับวิเวียนชายหนุ่มจะให้วิเวียนเห็นหญิงสาวอยู่ที่นี่ไม่ได้.. วิเวียนเป็นผู้หญิงที่นิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจถ้าเธอเห็นจอมขวัญอยู่ที่นี่เธอต้องไม่พอใจแน่ๆอาจจะทำร้ายจอมขวัญด้วยซ้ำเขาไม่อยากให้จอมขวัญได้รับอันตรายไม่อย่างนั้นถ้าป็นแบบที่เขาคิดจริงเขาต้องทนไม่ได้ที่จอมขวัญโดนทำร้ายแล้วแผนของเขาที่วางเอาไว้คงไม่ราบรื่นแน่“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งที่บ้านนะจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย”“งั้นขวัญอยู่ด้วยได
17.00 น.“อะไรนะ……ยัยขวัญจะยังไม่กลับ” พีรพัตรที่กำลังเตรียมตัวเก็บของกลับพรุ่งนี้เมื่อได้ยินที่น้องสาวตนเองบอกว่าไม่กลับก็ดุน้องสาวเป็นการใหญ่“ค่ะ..ขวัญขออยู่ที่นี่สักพักนะคะคุณป้า” จอมขวัญหลบหน้าพี่ชายของเธอมายืนกอดหลังดวงแขเพื่อขอความช่วยเหลือโดยด่วน“น้องโตแล้วนะตาพรีมให้น้องอยู่ที่สักพักเถอะเดี๋ยวป้าดูแลเองไม่ต้องห่วง” ดวงแขเมื่อเห็นหลานสาวอยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักพักเลยช่วยพูดให้เธอเองรู้ว่าหลานชายของเธอทั้งหวงทั้งห่วงน้องสาวแต่ก็น่าจะรู้ได้ว่าน้องสาวน่ะโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้วควรที่จะเลิกหวงซะที“แต่คุณป้าครั....”“เอาเถอะน่าตาพรีมเดี๋ยวน้องอยากกลับก็กลับเองแหละจริงอย่างที่ป้าลูกบอกน้องน่ะโตแล้วเราก็เลิกหวงน้องซะทีเถอะ” พิไลชักเริ่มไม่ไหวกับอาการหวงน้องสาวของลูกชายซะแล้วจากเมื่อก่อนที่เห็นว่าจอมขวัญเด็กจริงๆพี่ชายจะหวงก็ไม่แปลกแต่นี่ลูกสาวเธอก็โตจนถึงวัยทำงานแล้วแต่ก็ยังหวงไม่เลิกเธอจึงคิดว่าต้องปรามลูกชายบ้างซะแล้วเพราะมัวหวงอยู่อย่างนี้มีหวังไม่ได้เห็นลูกสาวตัวเองแต่งงานมีครอบครัวแน่ๆเพราะถ้าหวังจากลูกชายของเธอจะมีครอบครัวคงยาก“ก็ได้ครับ...แต่ถ้าทำตัวไม่ดีผมมารับกลับไปแ