เช้าวันต่อมาไร่บดินทร์เดชา มือหนาของแผ่นดินควานหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่มันกลับว่างเปล่าเขาจึงชันตัวขึ้นพิงที่หัวเตียงพลางมองไปที่เปลของลูกสาวของตนพบว่ายัยหนูชมพูยังหลับปุ๋ยในท่านอนคว่ำตัวกลมแก้มเทลงมากองลงข้างที่หันหน้ามาเขาอยากจะเข้าไปฟัดลูกสาวตัวกลมของเขาตอนนี้ชะมัดแต่ติดอยู่ที่ว่ากลัวลูกจะตื่นและก็ไม่รู้ด้วยว่าภรรยาของเขาอยู่ที่ไหนถ้าขืนเดินทะเล่อทะล่าอยู่ในนี้เธอมาเห็นมันจะเป็นเรื่องเป็นแน่เขายังไม่พร้อมให้เธอรู้ความจริงตอนนี้“อ้าวคุณพอลตื่นแล้วเหรอคะ”“ออกไปตอนไหนทำไมไม่ปลุกผมก่อน”“คือพลอยต้องไปทำอาหารให้ยัยหนูน่ะค่ะเกรงใจนมนิดถ้าต้องมาทำข้าวต้มให้ยัยหนูทานทุกวันพลอยเลยไปเรียนสูตรทำข้าวต้มกับนมนิดมาน่ะค่ะจะได้ทำให้ยัยหนูทานเองได้” หญิงสาวตอบพร้อมเดินไปที่เปลของยัยหนูโดยที่ไม่มองหน้าผู้เป็นสามีเพราะยังรู้สึกเขินอายเรื่องเมื่อคืนอยู่“เดี๋ยวพลอยขอปลุกยัยหนูพาไปอาบน้ำสักครู่นะคะวันนี้คุณแม่กับนมนิดจะพายัยหนูไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะน่ะคะถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพลอยจะพาคุณกลับไปที่ห้องนะคะคุณจะได้ไปจัดการธุระส่วนตัวของคุณให้เรียบร้อยแล้วเรามาเริ่มฝึกเดินกันค่ะ” พลอยไพลินก้
ครู่ต่อมา พลอยไพลินพาชายหนุ่มไปส่งที่ห้องเรียบร้อยแล้วเธอก็ขอตัวมาอาบน้ำที่ห้องของเธอเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงมานั่งรอชายหนุ่มที่ตึกใหญ่อยู่ตรงโซนรับแขกเธอนั่งดูเวลาก็เห็นว่ามันนานผิดปกติแล้วยังไม่ออกมาหญิงสาวจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปเคาะประตูเรียกคนข้างในก๊อกๆๆ“คุณพอลคะ คุณพอลเสร็จหรือยังคะพลอยรอนานแล้วนะคะ” ชายหนุ่มที่อยู่ในห้องเมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวก็รีบนอนลงที่เตียงทันที“คุณพอลคะทำไมยังไม่ออกมาซะทีล่ะคะ” เมื่อไม่เห็นมีเสียงตอบรับอะไรสาวเจ้าก็เปิดประตูเข้าไปดูทันทีกลัวว่าคนในห้องจะเป็นอะไรไปแต่ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มนอนขดตัวอยู่บนเตียงส่งเสียงโอดโอยเบาๆ“โอ้ยยยย” “คุณพอลเป็นอะไรคะ”“พี่ปวดท้องมากเลยพลอย โอ้ยยย...”พลอยไพลินรีบเดินไปยังคนที่นอนขดอยู่บนเตียงตัวงอหน้าตาตื่นทำอะไรไม่ถูกสีหน้าของเธอแสดงออกถึงความรู้สึกเป็นห่วงคนที่กำลังป่วยอย่างเห็นได้ชัด“เดี๋ยวพลอยโทรเรียกรถพยาบาลนะคะ..คุณพอลรอพลอยแปปนึงนะคะ”“ว้ายย...” ระหว่างที่หญิงสาวกำลังหมุนตัวหันหลังจะเดินออกไปจากห้องเพื่อโทรเรียกรถพยาบาลแต่ก็ต้องส่งเสียงร้องออกมาก่อนเพราะอยู่ดีๆชายหนุ่มก็มารวบตัวของเธอเข้าไปอยู่ใน
“พลอยบอกว่าพลอยยกโทษให้ค่ะ... แต่... เรื่องที่คุณพอลขอให้เราเป็นเหมือนเดิมพลอยว่ามันคงเป็นไปไม่ได้จริงๆค่ะ”หญิงสาวปาดน้ำตาพร้อมบอกกับคนตรงหน้าไป..ตอนนี้เธอคุยด้วยเหตุผลไม่ได้ใช้อารมณ์เธอหวังว่าคนตรงหน้าคงจะเข้าใจสิ่งที่เธอพูดซะที“อื้อ..อื้มมม”เมื่อหญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิมเสียงแข็งชายหนุ่มเองถึงกับต้องถอนหายใจในความใจแข็งของเธอในเมื่อเธอยืนยันคำเดิมว่ากลับมาเป็นแบบเดิมไม่ได้เขาเองก็จะขอเลือกวิธีจัดการกับเธอวิธีเดิมเลยละกัน สองมือหนาของแผ่นดินดึงใบหน้าหวานของพลอยไพลินมาบดจูบอีกครั้งโดยที่เธอไม่ได้ทันตั้งตัวครั้งนี้ถึงแม้หญิงสาวจะดิ้นรนมากมายเพียงใดเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอรอดมือเขาไปได้ ชายหนุ่มใช้เวลาไม่นานในการจัดการเสื้อผ้าของเขาและเธอเหวี่ยงออกไปนอกเตียงครั้งนี้แม้นหญิงสาวตบจะข่วนตัวเขาประท้วงเพียงใดยังไงวันนี้เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะทำให้เธอกลับมาเป็นภรรยาที่น่ารักของเขาให้จนได้แม้นต้องแลกด้วยการขัดขืนใจเธอก็ตาม“ปล่อยได้แล้วพลอยจะกลับห้องของพลอย”“ไม่พี่ไม่ปล่อย”หลังจากที่กิจกรรมรักของทั้งสองจบลงโดยที่หญิงสาวไม่ได้เต็มใจเท่าไรนักชายหนุ่มก็นอนกอดเธอไม่ยอมปล่อยให้ขยับไปไหน“เรื่อง
เวลาเขาออกงานสังคมเธอก็เที่ยวเปล่าประกาศไปทั่วว่าเธอเป็นคู่นอนของเขาเป็นแฟนของเขาเมื่อเขายุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนเธอก็ตามไปจัดการทั้งหมดจนเขาต้องเลิกยุ่งกับเธอแต่เธอก็ไม่ยอมยังคอยตามจิกเขาไปทุกที่ขนาดเขามาเมืองไทยแบบเงียบๆเธอยังตามมาได้อีกเขาไม่รู้จะสลัดผู้หญิงคนนี้ออกไปยังไงจริงๆ“คืออย่างนี้นะลูกแก้ว” พีรพัตรใช้เวลาไม่นานเล่ารายละเอียดเรื่องริต้ากับเขาให้เธอฟังพร้อมบอกให้หญิงสาวช่วยทำยังไงก็ได้ให้ผู้หญิงที่ชื่อริต้าออกไปจากที่นี่ทีหรือเลิกยุ่งกับเขาได้เลยยิ่งดี“หืม..คุณพรีมคะแก้วขอไม่ยุ่งละกันนะคะเรื่องนี้แค่เรื่องงานแก้วก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้วค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมหันหลังให้กับชายหนุ่มหมายจะเดินออกไปนอกห้อง“ผมให้ห้าหมื่นทำยังไงก็ได้ให้เธอไม่ต้องมายุ่งกับผม” พีรพัตรเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำท่าไม่สนใจไม่คิดจะช่วยเขาเลยคิดอะไรบางอย่างออกเพราะเคยได้ยินน้องสาวของเขาพูดถึงเรื่องของลูกแก้วอยู่บ่อยๆว่าเพื่อนของเธอขยันเลิกเรียนก็ทำแต่งานหาเงินเพราะขี้งกเขาจึงลองใช้วิธีนี้ดึงเธอไว้ดูว่าจะใช้ได้ผลหรือเปล่าและมันก็ได้ผลจริงๆหญิงสาวหยุดเดินแล้วหันมาทันทีเมื่อได้ยินเขาเสนอเงินให้“อืม..ห้าหมื่นเหร
“แล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหนล่ะครับคุณแก้ว”“ตอนนี้เธอน่าจะอยู่ที่ห้องรับแขกของบริษัทค่ะ..อ่ออีกเรื่องนึงคือเธอชอบพูดว่าตัวเองเป็นแฟนคุณพรีมด้วยนะคะแล้วเธอก็ชอบตามคุณพรีมอยู่ตลอดด้วยคือเธอเป็นคล้ายๆโรคจิตค่ะถ้าปล่อยให้เธอเข้ามาก็อาจจะมาทำร้ายคนในบริษัทได้ค่ะถ้าพี่ชัยเห็นผู้หญิงคนนี้มาป้วนเปี้ยนที่นี่อีกอย่าให้เธอเข้ามาเป็นอันขาดนะคะ”“ได้ครับคุณพลอยเดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้ครับไม่ต้องเป็นห่วง”“ขอบคุณมากค่ะพี่ชัย” หลังจากลูกแก้ววางหนูจากชัยเธอก็นั่งทำงานต่ออย่างอารมณ์ดีไม่คิดว่าการทำงานแค่นี้จะได้เงินก้อนโตมาแบบง่ายๆแถมไม่ต้องไปลงแรงอะไรมากด้วยใช้แค่สมองอันชาญฉลาดของเธอจัดการก็เท่านั้นเองแต่เมื่อนึกถึงเรื่องเงินเธอจำได้ว่าเธอยังไม่ได้ส่งเลขบัญชีให้กับคนที่จ้างงานเธอเลยคิดได้ดังนั้นเธอก็ส่งเลขบัญชีผ่านไลน์ไปให้พีรพัตรทันทีตึ๊งงงงง“งานเรียบร้อยแล้วค่ะ นี่เลขบัญชีของแก้วค่ะ XXXXXXXXXX รบกวนโอนก่อนสองทุ่มของวันนี้ด้วยนะคะ”“โอเค...เดี๋ยวผมโอนให้ตอนนี้เลยเงินแค่นี้ผมไม่เบี้ยวคุณหรอก”“ขอบคุณมากค่า.....” บทสนทนาจบหญิงสาวก็ส่งสติ้กเกอร์กราบให้กับคนที่อ่านไลน์อยู่ทำเอาคนที่นั่งจ้องมือถ
“พรีมคะไหนบอกริต้าว่าให้มารอที่ด้านล่างแล้วเราจะไปสนุกต่อด้วยกันไงคะริต้ารอคุณตั้งนานคุณก็ไม่ลงมาแล้วอีนังเลขาคุณก็โทรให้รถพยาบาลโรคจิตมาจับตัวริต้าไปอีกริต้าไม่ยอมนะคะพรีม...ริต้าไม่ยอมมม..”“นี่คุณไม่อายคนอื่นเค้าหรือไงมายืนโวยวายอยู่ได้” พีรพัตรตอนนี้รู้สึกระอาหญิงสาวที่ยืนโวยวายอย่างมากไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่อีก“อย่าบอกนะว่าคุณกับอีนังเลขานี่ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วอะถึงได้มานั่งกินข้าวด้วยกันกระหนุงกระหนิงแบบนี้แถมเมื่อตอนที่ริต้าไปหาคุณคุณก็ไม่ยอมออกมาพบริต้าอีก”“โอ้ย..คุณก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงผู้ชายเค้าถึงไม่เอาคุณอะ” ลูกแก้วที่ตอนนี้ทนฟังเสียงแสบแก้วหูของริต้าไม่ไหวละยังมากล่าวหาจนเธออีกเธอเลยหมดความอดทนจึงโวยใส่ริต้าเหมือนกัน“แกไม่ต้องมายุ่งฉันจะคุยกับพรีมกับแฟนฉัน”“ผมไม่ใช่แฟนคุณไปกันเถอะลูกแก้ว” พีรพัตรดึงมือลูกแก้วเดินออกไปทันทีหวังจะหนีคนที่โวยวายอยู่ไปให้พ้นแต่คนจอมโวยวายก็ยังตามเขาไม่เลิก“กรี๊ดดด..หยุดเดี๋ยวนี้นะพรีมม”“คุณพรีมคะเออ ออ ไปตามแก้วนะคะ”“อะไรเหรอลูกแก้ว”“อย่าพึ่งถามตอนนี้ค่ะ” ลูกแก้วที่ชักทนไม่ไหวกับยัยริต้าอะไรนี่เต็มทนจึงคิดแผนอะไรบางอย่างออกเธอ
แผ่นดินขับรถออกจากไร่ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองทั้งสองเดินเลือกซื้อของที่แผนกเด็กอ่อนโดยมีแผ่นดินเป็นคนเดินลากรถเข็นตามหลังภรรยาของตนอยู่ไม่ห่าง“พี่พอลคะเดี๋ยวหยิบแพมเพิสเด็กผู้หญิงไซส์ XXL บนชั้นนี้ให้หน่อยสิคะพลอยเอื้อมไม่ถึงค่ะ”“ได้สิเอากี่แพ็คเหรอพลอย”“อืมม..แค่สามแพ็คก็พอค่ะ” แผ่นดินใช้ความสูงของเขาเอื้อมไปหญิบแพมเพิสที่อยู่บนเชลได้อย่างง่ายดายลงมาใส่ที่รถเข็น“นี่ลูกเราใส่แพมเพิสไซส์ XXL เลยเหรอยัยหนูนี่ก็ก้นใหญ่เหมือนกันนะไม่รู้เหมือนใคร..ฮ่าๆๆ”“พี่พอลก็.....ไม่คุยด้วยแล้ว” พลอยไพลินรู้ทันทีว่าสามีของเธอนั้นแกล้งบอกว่าลูกก้นใหญ่เพื่อที่จะหยอกตัวเธอเองเพราะเขาชอบหยอกเธอว่าก้นใหญ่อยู่บ่อยๆจนตอนนี้เธอถึงกับหน้าแดงและก็แกล้งทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันทีแต่ดูท่าสามีเธอก็ยังไม่สลดกลับเดินอมยิ้มตามหลังเธออยู่ห่างๆ“พลอยชุดนี้น่ารักจังเลยถ้ายัยหนูใส่คงน่ารักน่าดูว่าไหมพี่ซื้อนะ” แผ่นดินเรียกภรรยาของตนพร้อมชี้ไปที่โซนเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงและเดินเข้าไปหยิบชุดสีชมพูฟูฟ่องให้หญิงสาวดู“ยัยหนูมีชุดเยอะแล้วค่ะพี่พอลอีกหน่อยเดี๋ยวลูกก็โตหนีชุดแล้วยังไม่ต้องซื้อหรอ
“ตื่นแล้วเหรอคะ..เดี๋ยวพ่อพาไปดูของเล่นนะคะ....นี่เยอะแยะเลยหนูชอบไหมคะ” พลอยไพลินถึงกับต้องพ่นลมหายใจด้วยความระอาที่สามีเธอทำเป็นไม่สนใจคำพูดเธอแถมอุ้มลูกเดินผ่านเธอพาลูกไปดูกองของเล่นใช้เสียงสองคุยกับลูกอีก“เอาเป็นว่าทีหลังจะซื้ออะไรก็บอกพลอยก่อนละกันนะคะ” พอเห็นลูกสาวเจ้าตัวชอบของเล่นพวกนี้พลอยไพลินจึงยอมอ่อนไปก่อน“ครับที่รักของพี่น่ารักที่สุดเลยแบบนี้ต้องให้รางวัล” คนตัวโตที่กำลังอุ้มลุกสาวตัวกลมโผเข้าหอมภรรยาฟอดใหญ่ที่เธอไม่ต่อว่าเขาแล้ว“งั้นเดี๋ยวพลอยขอตัวไปดูของด้านในก่อนนะคะนมนิดเก็บคนเดียวไมไหวแน่ค่ะ” พลอยไพลินปล่อยให้พ่อกับลูกนั่งเล่นกันอยู่สองคนเพราะเธอจะต้องรีบไปเคลียของในห้องถ้าไม่รีบเก็บมีหวังคืนนี้ไม่มีที่นอนแน่ๆ บริษัทXXXX17.00 น.“คุณพรุ่งนี้ผมกับคุณแม่แล้วก็ยัยขวัญจะไปเยี่ยมคุณป้ากันยัยขวัญบอกคุณหรือยัง”“ยัยขวัญบอกแก้วแล้วค่ะแก้วเก็บของรอไว้แล้วด้วย..อ้อ..แล้วยัยขวัญก็บอกอีกว่าคุณออกค่าตั๋วให้แก้วแล้วด้วยขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณพรีมเนี่ยเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุดเลย” ลูกแก้วเริ่มรู้สึกว่าคนหน้ายักษ์ใจดีก็วันนี้นี่เองหญิงสาวกล่าวขอบคุณและส่งยิ้มกว้างให้เขาอย่างจริ
“คิดถึงแต่คุณย่าใหญ่เหรอคะไม่คิดถึงคุณย่าเล็กบ้างเลยเหรอแบบนี้ย่าก็น้อยใจแย่เลยนะเนี่ย” พิไลเมื่อเห็นยัยหนูชมพูเข้ามากอดหอมผู้เป็นพี่สาวของตัวเองก็อดหยอกหลานตัวน้อยที่กำลังส่งเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ตอนนี้ไม่ได้“ชมพูก็คิดถึงคุณย่าเล็กเหมือนกันค่ะ”ฟอดดดดดเด็กหญิงตัวกลมผละจากคุณย่าใหญ่แล้วเข้าไปกอดคุณย่าเล็กของเธอพร้อมหอมฟอดใหญ่ๆแบบเท่าเทียมกัน“ว่าไงคุณพ่อลูกสอง” พีรพัตรเอ่ยหยอกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังเดินจูงลูกชายคนเล็กเข้ามาในบ้านพร้อมพลอยไพลินชายหนุ่มพอจะเดาออกที่พี่ชายเขามาช้าก็คงจะเป็นเพราะสองแสบนี่อีกล่ะสิ“เออ..เหนื่อยดี” แผ่นดินได้แต่อมยิ้มแล้วส่ายหัวให้กับพีรพัตรให้น้องของเขาเห็นว่าว่ามีลูกสองแล้วมันเป็นยังไงแต่ถึงเหนื่อยแต่เขาก็มีรอยยิ้มได้ทุกวันก็เพราะลูกสองคนนี้แหละทำงานเสร็จปุ้ปต้องรีบกลับมาหาลูกหาเมียทันที“แล้วนี่ลูกแก้วกับตาเก้าไปไหนล่ะ” แผ่นดินว่าจะให้ลูกชายของเขาไปเล่นกับหลานชายสักหน่อยแต่ไม่เห็นทั้งแม่และลูกก็เลยถามหา“เมื่อกี้แก้วพาตาเก้าไปเข้าห้องน้ำน่ะเดี๋ยวก็มา......นั่นไงมาพอดีเลยเก้ามาพาฌอนไปเล่นหน่อยสิลูก”“ได้ฮะคุณพ่อ” พีรพัตรเห็นลูกแก้วเดินจูงลูกเข้ามาพอ
ก๊อกๆๆๆ“อ้าวพี่วินขึ้นมาทำอะไรคะ” จอมขวัญได้ยินเสียงเคาะประตูเลยเดินออกมาเปิดทั้งที่ยังไม่ทันได้มองตาแมวว่าเป็นใครเพราะคิดว่าอาจจะเป็นคนในบ้านมาตามไปทานข้าวแน่ๆแต่เมื่อเห็นเป็นชายหนุ่มเธอจึงตกใจไม่คิดว่าเขาจะขึ้นมาหาเธอถึงที่ห้อง“พี่มาดูขวัญไงเห็นคุณพ่อขวัญบอกว่าขวัญไม่สบายพี่เลยขึ้นมาดู...พี่เข้าไปข้างในได้ไหม” ธาวินเห็นสีหน้าหญิงสาวที่ดูจะไม่ค่อยดีนักเขาจึงขอเข้าไปคุยกับเธอด้านในชายหนุ่มเห็นอาการซึมของหญิงสาวก็พอจะดูออกว่าที่ซึมๆอยู่เนี่ยคงจะเป็นเพราะผลจากที่เขาแกล้งเธอแน่ๆอยากจะต่อยหน้าตัวเองชะมัดที่เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง“เอ่อ...ค่ะ” ธาวินเดินเข้ามาในห้องของจอมขวัญเมื่อเห็นหญิงสาวนั่งลงบนเตียงเขาก็ถือวิสาสะยื่นหลังมือไปแตะที่หน้าผากของเธอทันทีเพื่อดูว่าเธอป่วยจริงหรือเปล่า“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา...ป่วยการเมืองหรือเปล่าเราอะ” ธาวินอมยิ้มแลัวมองหน้าหญิงสาวจอมเจ้าเล่ห์เขารู้ว่าที่เธอแกล้งป่วยกะทันหันเพื่อที่จะได้ไม่ต้องลงไปเจอเขาแน่ๆ“ตกลงพี่วินมาหาขวัญมีอะไรคะ” จอมขวัญไม่ได้ตอบปฏิเสธอะไรจากคำกล่าวหาของเขาตอนนี้เธอไม่กล้าที่จะมองหน้าของเขาด้วยซ้ำเลยเร่งถามคนตรงหน้าว่าที่มามีธุร
“ต้องยกความดีความชอบให้ขวัญแล้วหละที่คอยดูแลเอาใจใส่จนมันออกลูกมาดกขนาดนี้” ธาวินเห็นหญิงสาวยืนยิ้มภาคภูมิใจกับสิ่งที่หญิงสาวลงมือทำเองจนประสบผลสำเร็จก็อดชมไม่ได้“ก็ขวัญใช้หัวใจดูแลไงคะ..รู้ไหมคะตั้งแต่ขวัญมาดูแลสวนให้พี่วินขวัญรู้สึกต้นไม้ในสวนมากเลยค่ะ” จอมขวัญรู้สึกรักและก็ผูกพันธ์กับสิ่งที่เธอทำเธอไม่รู้ว่าเธอชอบที่จะตากแดดตากลมทำงานในสวนตั้งแต่เมื่อไรแต่มารู้ตัวอีกเธอก็รู้สึกว่ามีความสุขทุกครั้งที่อยู่ในสวนผลไม้นี้ไปแล้ว“พี่ก็รัก....รักมากด้วย” ธาวินพูดคำว่ารักออกมาก่อนจะมองไปทางหญิงสาวด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มทำเอาคนที่ยืนยิ้มมาทางชายหนุ่มถึงกับหลบสายตาที่ส่งมาแทบไม่ทันถึงจะคิดว่าเขาคงพูดว่ารักสวนผลไม้ก็เถอะแต่เธอก็เขินกับคำที่เขาพูดว่ารักอยู่ดี“เอ่อ...พี่วินพึ่งกลับมาเหนื่อยๆเดี๋ยวขวัญไปหยิบน้ำมาให้นะคะ” หญิงสาวรีบชิงบอกว่าจะไปหยิบน้ำให้ชายหนุ่มเพื่อแก้อาการเขินเธอรีบวิ่งเข้าไปในครัวอย่างรุกรี้รุกลนเพราะกลัวว่าเขาจะเห็นว่าเธอเขินอยู่แต่มันก็ไม่ทันแล้วหน้าเธอออกจะแดงขนาดนั้นเขาแค่แกล้งนิดเดียวเองที่เขาพูดว่าพี่ก็รักเขาหมายถึงรักสวนนี้เหมือนกันแต่ที่บอกว่ารักมากด้วยคำนั
“อ้าวคุณน้าสวัสดีครับ” แผ่นดินที่กำลังเดินจูงมือยัยหนูชมพูที่เริ่มเดินได้แข็งแล้วเมื่อเห็นผู้เป็นน้าเขยก็รีบยกมือสวัสดีทำเอายัยหนูชมพูยกมือขึ้นสวัสดีตาม“จ้า” ยัยหนูชมพูยกสองมือป้อมๆตามผู้เป็นพ่อแล้วส่งเสียงสวัสดีตามที่ผู้เป็นแม่เคยสอนแต่ก็ดันพูดออกมาได้คำเดียวว่าจ้าทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่ต่างขำกับท่าทีของเด็กหญิงตัวกลมคนนี้กันยกใหญ่“โอ้โหหลานปู่ไหว้สวยจังเลยค่ามาให้ปู่หอมหน่อยเร็ว” พอพิศิษฐ์ได้เห็นท่าทางของหลานก็รู้สึกเอ็นดูลูกของหลานชายเขาทำไมถึงได้จ้ำม่ำน่าฟัดขนาดนี้เขาทำท่าชูสองแขนให้ยัยหนูมาหาเมื่อยัยหนูเดินมาหาเขาก็อุ้มก่อนที่เขาหอมที่แก้มย้วยๆไปหนึ่งฟอด“ลูกเราพูดได้หลายคำหรือยังเนี่ยตาพอล” เมื่อสักครู่พิศิษฐ์เห็นหลานพูดจ้าได้ก็เลยอยากรู้ว่าหลานสาวเขาพูดได้กี่คำแล้ว“ตอนนี้ก็พูดได้ทีละคำครับแต่ก็ยังได้ไม่เยอะเรียกพ่อกับแม่กับหม่ำๆได้แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ” แผ่นดินดีใจมากตอนที่ได้ยินว่ายัยหนูเรียกพ่อกับแม่ได้ตอนนั้นเขารู้สึกไม่เชื่อหูตัวเองเลยเค้นให้ยัยหนูพูดอยู่หลายรอบจนพลอยไพลินต้องปรามอาการเห่อที่ลูกพูดได้ของเขายกใหญ่ไม่อย่างนั้นคงให้ลูกพูดทั้งวันไม่หยุดแน่ๆ“ไหนลองเ
“งั้นเราทานข้าวก่อนเถอะจะได้ทานยา” วรรณาที่คุยกับหลานชายเรียบร้อยก็เห็นว่านี่มันจะเลยเวลาทานข้าวเช้าแล้วจึงรีบบอกให้หลานชายทานข้าวจะได้ทานยาเพราะกับข้าวที่หญิงสาวทำก็ดูว่าจะเริ่มเย็นแล้วเดี๋ยวมันจะไม่อร่อย“เดี๋ยวขวัญไปตักข้าวต้มมาให้คุณป้าแล้วทานด้วยกันเลยนะคะ” จอมขวัญเห็นว่าป้าของชายหนุ่มมาแต่เช้าท่าทางจะยังไม่ได้ทานอะไรมาแน่ๆหญิงสาวจึงเอ่ยปากจะไปตักข้าวต้มมาให้“ขอบใจจะ” วรรณายิ้มรับคำของจอมขวัญนึกเอ็นดูคนตรงหน้าที่ดูจะเป็นแม่ศรีเรือนคนนี้เสียจริง“หืมอร่อยมากเลยหนูขวัญ..แบบนี้ป้าต้องฝากท้องกับหนูขวัญบ่อยๆแล้วล่ะจะ”“ขอบคุณค่ะคุณป้า...สูตรนี้เป็นของนมนิดที่อยู่ที่บ้านไร่ของป้าขวัญเองค่ะ” ทั้งสามทานข้าวกันไปด้วยนั่งคุยกันไปด้วยจนวรรณารู้ว่าทั้งสองรู้จักกันด้อย่างไรและจอมขวัญเป็นลูกเต้าเหล่าใครด้วยเสียงที่เจื้อยแจ้วและพูดเก่งของจอมขวัญที่หาเรื่องคุยได้ตลอดเวลาทำเอาวรรณายิ้มไม่หุบเธอไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลานชายของเธอจึงดูสดใสทั้งที่ยังมีอาการเจ็บอยู่น่าจะเป็นเพราะหญิงสาวคนนี้นี่แหละ จะว่าไปเธอคงจะต้องไปคุยอะไรกับหลานชายเธอหน่อยแล้วที่ลูกสาวบ้านอื่นมาตามเฝ้าถึงที่แล้วคนเ
จักรพงษ์เอ่ยเรื่องราวทั้งหมดให้จอมขวัญได้ฟังเขาไม่กลัวว่าจะโดนคนเป็นหัวหน้าตำหนิแล้วในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แค่ขอให้จอมขวัญเก็บเรื่องสถานที่ที่นี่เป็นความลับพอซึ่งจอมขวัญก็รับปากทุกอย่างขอแค่ให้เธอได้อยู่คอยดูแลธาวินเท่านั้นเอง“เชิญครับคุณขวัญหัวหน้าหลับเพราะฤทธิ์ยาน่ะครับคุณขวัญอยู่ที่นี่ตามสบายเลยนะครับเดี๋ยวผมจะโทรบอกทางบ้านคุณให้เอง”“ขอบคุณค่ะ” จักรพงษ์พาจอมขวัญไปเยี่ยมธาวินที่ในห้องหญิงสาวก็ปล่อยโฮออกมาทันทีเมื่อเห็นสภาพของชายหนุ่มเธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นหนักขนาดนี้แต่ก็ยังดีที่ยังรอดกลับมา จอมขวัญเทียวไปเทียวมาอยู่หลายครั้งร่วมเดือนจนธาวินเริ่มดีขึ้นจึงย้ายกลับมาที่บ้านของเขาหญิงสาวเฝ้าดูแลชายหนุ่มอยู่ไม่ห่างจนแผลตอนนี้เริ่มดีขึ้นมากเดินเหินก็สะดวกมากขึ้นแต่ก็ยังต้องมีคนดูแลอย่างดีเพราะตอนนี้ชายหนุ่มอยู่บ้านคนเดียวแล้ว หลังจากจบคดีของเสี่ยวันชัยเมฆินก็โดนเรียกตัวไปช่วยคดีอื่นต่อจึงทำให้ธาวินพักรักษาตัวอยู่คนเดียวหญิงสาวจึงตามดูแลธาวินอยู่ไม่ห่างทั้งดูงานในสวนสั่งงานลูกน้องของธาวินเองหาตลาดส่งผลใหม่ เพราะว่าโรงงานของวิเวียนได้ปิดตัวลงแล้วหญิงสาวดูงานในสว
“ยัยขวัญน่าจะได้ยินที่พี่คุยกับหมวดพงษ์เรื่องวินน่ะสิ” พีรพัตรตอบคนเป็นภรรยาพร้อมชะเง้อมองนองสาวตัวเองขับรถออกไปอย่างร้อนใจ“งั้นไม่ต้องตามค่ะ” เมื่อลูกแก้วรู้สาเหตุว่าทำไมจอมขวัญถึงวิ่งหนีออกไปแบบนั้นเธอก็สั่งผู้เป็นสามีทันทีว่าไม่ต้องตามเพราะถ้าเธอเป็นจอมขวัญเธอก็จะทำแบบนี้เหมือนกัน“ทำไมล่ะคุณ” พีรพัตรหน้าเสียกับคำสั่งของลูกแก้วที่อยู่ดีๆก็มาห้ามเขาตามน้องสาวไปเสียอย่างนั้นไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องยุ่งบ้างหรืออย่างไร“เชื่อลูกแก้วเถอะค่ะคุณพรีมพลอยว่าปล่อยจอมขวัญไปเถอะค่ะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเดี๋ยวพลยขอไปดูยัยหนูก่อนนะคะ”พลอยไพลินช่วยพูดอีกเสียงเพราะถ้าเป็นเธอก็คงจะปวดใจมากเหมือนกันที่คนรักของตัวเองบาดเจ็บสาหัสแต่ตัวเองไม่มีสิทที่จะรู้เลยหญิงสาวพูดจบก็ขอตัวออกมาเพราะอยากจะให้ทั้งสองพูดคุยกันเองเธอไม่อยากให้ทั้งสองรู้สึกอึดอัด“จริงอย่างที่พี่พลอยพูดนะคะคุณพรีมอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดนะคะ”“แต่มันจะวุ่นวายไปกันใหญ่นะคุณ” พีรพัตรไม่เข้าใจว่าสองพี่น้องคนนี้พวกเธอคิดอะไรกันอยู่ในเมื่อรู้อยู่ว่าถ้าจอมขวัญรู้มันต้องวุ่นวายแน่ๆเพราะเขารู้นิสัยน้องสาวของเขาดี“ลองคิดตามแก้วนะคะถ้าแก้วเกิดหา
“ค่ะ” พีรพัตรคิดว่าถ้าน้องสาวเขาได้อยู่กับภรรยาของเขาเธอคงจะคุยกันตามประสาเพื่อนสาวคงจะลืมนึกถึงเรื่องของธาวินได้บ้างเพราะเขาเองเมื่อเห็นอาการของจอมขวัญก็ไม่อยากจะเข้าไปอยู่ใกล้น้องสาวเขาเท่าไรแค่นี้ก็คงจะเหม็นขี้หน้าพี่ชายคนนี้เต็มทนแล้วละมั้งที่ออกคำสั่งยื่นคำขาดกับเธอขนาดนั้นก๊อกๆๆๆๆ“ขวัญนี่ฉันเอง”“เข้ามาเลยประตูไม่ได้ล็อค” จอมขวัญได้ยินว่าเป็นเสียงของเพื่อนสาวจึงบอกให้เข้ามาได้หวังว่าพี่ชายตัวดีของเธอจะไม่ตามมาด้วยนะ“แกมาคนเดียวใช่ป่ะ” จอมขวัญชะเง้อมองว่าจะมีใครตามเธอเข้ามาด้วยหรือเปล่าถ้ามีคนนั้นตามมาแบบที่เธอคิดจริงๆคงทำให้เธออารมณ์บูดอีกเป็นแน่“ก็ใช่น่ะสิแกว่าใครจะตามมาด้วยล่ะ” ลูกแก้วเห็นท่าชะเง้อของจอมขวัญแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้คงคิดว่าสามีเธอจะตามมาด้วยล่ะสิ“ป๊าวววว” จอมขวัญตอบปฏิเสธเสียงสูงทันที“แค่นี้ต้องเสียงสูงด้วย”“แก้วหลานฉันเป็นยังไงบ้างฉันอยากให้หลานคลอดแย่แล้ว” จอมขวัญนอนคว่ำใช้แขนทั้งสองข้างชันหน้าขึ้นแล้วหันมาคุยกับลูกแก้วเธอรู้เรื่องของลูกแก้วกับพี่ชายของเธอตั้งแต่ที่ลูกแก้วมาเยี่ยมเธอตอนนอนป่วยแล้ว เมื่อเห็นหน้าท้องของเพื่อนสาวยื่นออกมาก็เกิดการ
“ถ้าพวกคุณอยากรู้อาการของหัวหน้าเดี๋ยวผมจะแจ้งเรื่องมาเป็นระยะๆนะครับ” จักรพงษ์เห็นว่าชายหนุ่มทั้งสองดูเป็นห่วงหัวหน้าของตนมากเลยอาสาจะรายงานอาการของหัวหน้าของเขาให้ชายหนุ่มทั้งสองเป็นระยะๆ“ขอบคุณมากครับหมวด”“ถ้าเรียบร้อยแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” หลังจากจักรพงษ์คุยธุระเสร็จก็ขอตัวกลับในทันทีเพราะเขาก็อยู่ที่นี่ค่อนข้างที่จะนานแล้วต้องรีบกลับไปเคลียคดีที่ค้างไว้ต่อแล้วเขาก็จะรีบไปดูอาการของผู้เป็นหัวหน้าที่นอนเจ็บปางตายด้วย เขาเองนับถือชายหนุ่มจริงๆที่ลุยเดี่ยวกับพวกที่มีฝีมือทางการต่อสู้ป็นสิบแบบไม่กลัวตายแถมยังดวงแข็งที่กระสุนเจาะร่างเกือบพรุนยังใจแข็งรอดมาได้อีกเป็นเขาคงตายตั้งแต่ต่อสู้กับไอ้พวกสิบกว่าคนนั้นแล้วห้าวันต่อมา“อ้าวหายดีแล้วเหรอยัยขวัญแล้วตื่นมาทำไมแต่เช้า” คุณหญิงดวงแขที่นั่งจิบกาแฟอยู่หน้าบ้านตอนเช้าเป็นประจำเห็นหลานสาวที่ดูว่าพึ่งจะฟื้นจากไข้ตื่นมาแต่เช้าก็นึกเป็นห่วงอยากจะให้พักผ่อนนานๆแต่หลานสาวเธอดันตื่นเช้าพอจะเดาออกว่าทำไมหลานสาวเธอถึงรีบตื่นมาขนาดนี้“ขวัญโอเคแล้วค่ะคุณป้าคุณแม่อยู่ไหนเหรอคะ” จอมขวัญที่พึ่งฟื้นไข้เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของเธอดีขึ้น