เวลาเขาออกงานสังคมเธอก็เที่ยวเปล่าประกาศไปทั่วว่าเธอเป็นคู่นอนของเขาเป็นแฟนของเขาเมื่อเขายุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนเธอก็ตามไปจัดการทั้งหมดจนเขาต้องเลิกยุ่งกับเธอแต่เธอก็ไม่ยอมยังคอยตามจิกเขาไปทุกที่ขนาดเขามาเมืองไทยแบบเงียบๆเธอยังตามมาได้อีกเขาไม่รู้จะสลัดผู้หญิงคนนี้ออกไปยังไงจริงๆ
“คืออย่างนี้นะลูกแก้ว” พีรพัตรใช้เวลาไม่นานเล่ารายละเอียดเรื่องริต้ากับเขาให้เธอฟังพร้อมบอกให้หญิงสาวช่วยทำยังไงก็ได้ให้ผู้หญิงที่ชื่อริต้าออกไปจากที่นี่ทีหรือเลิกยุ่งกับเขาได้เลยยิ่งดี
“หืม..คุณพรีมคะแก้วขอไม่ยุ่งละกันนะคะเรื่องนี้แค่เรื่องงานแก้วก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้วค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมหันหลังให้กับชายหนุ่มหมายจะเดินออกไปนอกห้อง
“ผมให้ห้าหมื่นทำยังไงก็ได้ให้เธอไม่ต้องมายุ่งกับผม” พีรพัตรเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำท่าไม่สนใจไม่คิดจะช่วยเขาเลยคิดอะไรบางอย่างออกเพราะเคยได้ยินน้องสาวของเขาพูดถึงเรื่องของลูกแก้วอยู่บ่อยๆว่าเพื่อนของเธอขยันเลิกเรียนก็ทำแต่งานหาเงินเพราะขี้งกเขาจึงลองใช้วิธีนี้ดึงเธอไว้ดูว่าจะใช้ได้ผลหรือเปล่าและมันก็ได้ผลจริงๆหญิงสาวหยุดเดินแล้วหันมาทันทีเมื่อได้ยินเขาเสนอเงินให้
“อืม..ห้าหมื่นเหรอคะ..ระดับคุณพรีมแล้วเนี่ยยย..ให้แค่ห้าหมื่นเองเหรอคะแก้วว่าไม่เสียเวลาช่วยดีกว่าค่ะคุณไปจ้างคนอื่นเถอะค่ะ” เมื่อลูกแก้วได้ยินที่พีรพัตรเสนอเงินให้เธอก็อมยิ้มขึ้นมาทันทีสงสัยเขาคงอยากจะสลัดผู้หญิงคนนี้ออกจากชีวิตเขาเต็มทนแล้วถึงอยู่ดีๆก็มาเสนอเงินให้เธอ..แต่ถ้าเขาอยากจะให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆมากกว่านี้เขาก็ต้องยอมจ่ายแน่นอนเธอจึงลองเชิงหันไปเจรจากับเขาว่าถ้าให้แค่ห้าหมื่นก็ไปจ้างคนอื่นพร้อมหันหลังเดินกลับอย่างช้าๆดูว่าเขาจะเสนออะไรให้อีกหรือเปล่า
“งั้นแสนนึง แสนนึงเธอเอาไปเลยพอใจไหม” พีรพัตรพอจะดูออกว่าหญิงสาวอยากจะได้มากกว่านั้นแต่ทำไงได้สถานการณ์ตอนนี้มันบีบบังคับเขาเหลือเกิน
“ตกลงค่ะ” ลูกแก้วหันมายิ้มให้กับคนที่ยืนทำหน้าเครียดอย่างผู้มีชัยชนะเงินแสนนึงทำให้อาการปวดหัวของเธอหายเป็นปลิดทิ้งเลยทีเดียว
“เดี๋ยวคุณพรีมนั่งทำงานในนี้อย่างสบายใจได้เลยนะคะข้างนอกเดี๋ยวแก้วจัดการเองค่ะไม่ต้องห่วง.....อ้อแล้วอย่าลืมจ่ายเงินให้แก้วด้วยนะคะเดี๋ยวแก้วส่งเลขบัญชีให้ค่ะ”
“โอเค.....ผมจ่ายแน่ไม่ต้องห่วง”
หลังจากพีรพัตรคุยตกลงกับลูกแก้วเสร็จหญิงสาวก็เดินอารมณ์ดีออกไปนอกห้องพีรพัตรกลับมานั่งทำงานดังเดิมเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวจะใช้วิธีไหนจัดการกับริต้าแต่เขาก็ไม่สนในเมื่อจ้างเธอแล้วเธอจะใช้วิธีไหนก็แล้วแต่เธอ
ขอแค่ไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาใกล้เขาก็พอไม่คิดว่าลูกแก้วจะมีเล่ห์เหลี่ยมเรื่องเงินมากขนาดนี้ตอนแรกไม่คิดจะช่วยเขาแต่เมื่อเงินถึงเท่านั้นแหละเธอก็พร้อมสู้ตายทันทีคิดแล้วก็พลางอมยิ้มพร้อมส่ายหัวนึกถึงคนตัวเล็กไปแบบไม่รู้ตัว
ลูกแก้วเดินออกมาจากห้องของพีรพัตรอย่างอารมณ์ดีหญิงสาวเดินเข้าไปหาริต้าที่นั่งไขว่ห้างเล่นมือถืออยู่ที่โซฟาในหัวของเธอตอนนี้มีแต่เงินๆๆๆที่จะได้มาจากพีรพัตรก็แค่จัดการผู้หญิงคนเดียวคงไม่ยากเกินความสามารถของเธอหรอก
“คุณริตาคะคุณพรีมให้มาบอกคุณว่าเค้าคิดถึงคุณมากเลยค่ะเค้าบอกว่าให้คุณรอที่ชั้นล่างที่ห้องรับแขกของบริษัทเดี๋ยวเค้าจะลงตามไปค่ะเค้าฝากบอกคุณอีกว่ารอสักครู่เดี๋ยวจะพาไปสนุกกันต่อที่คอนโดของเค้าค่ะ” ลูกแก้วทำท่ากระซิบกระซาบกับหญิงสาวที่นั่งรอพีรพัตรอยู่
“จริงเหรอ.....งั้นฉันจะไปรอข้างล่างเธอบอกพรีมให้รีบๆตามฉันมานะฉันอยากสนุกจะแย่ละ..อะนี่5000ฉันให้ในฐานะที่ทำให้ฉันพอใจฉันไปก่อนนะ” ริต้ามีอาการระริกระรี้อย่างเห็นได้ชัดดูเธอจะพอใจมากด้วยที่ได้ยินคำที่ลูกแก้วพูด
“ขอบคุณมากค่า...” ลูกแก้วจูบเงินที่ได้จากริต้าพลางทำสีหน้าชื่นมื่นหลังจากที่ริต้าเดินลงลิฟท์ไปแล้ว
“แหม่!!!...อยู่ดีๆก็มีลาภลอย”
“อารมณ์ดีอะไรแก้ว..อ้าว…แล้วยัยริต้าอะไรนั่นกลับไปแล้วเหรอตั้งแต่เมื่อไร” สาวิตรีที่พึ่งเดินอกมานอกห้องก็เห็นลูกแก้วนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นั่งนับเงินอยู่ในมือพลางมองไปที่โซฟาเมื่อไม่เห็นหญิงสาวที่นั่งรอพีรพัตรอยู่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเธอกลับไปตั้งแต่เมื่อไร
“กลับไปแล้วค่ะพี่สา”
“นี่แล้วบอสเราไปเป็นแฟนกับนางแบบคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรพี่เคยอ่านข่าวต่างประเทศอยู่นะประวัติเธอไม่คอยดีสักเท่าไรเลย”
“เธอเป็นนางแบบเหรอพี่สา”
“ใช่แต่ส่วนมากจะถ่ายแนววาบหวิวซะมากกว่า...ไม่ยักรู้นะว่าคุณพรีมเห็นเงียบๆขรึมๆจะชอบแนวนี้...อิๆๆๆๆ”
“หืมมม..พี่สาก็เดี๋ยวเค้ามาได้ยินเข้าก็เป็นเรื่องหรอก555555”
“เดี๋ยวพี่ขอออกไปหากาแฟกินสักแก้วก่อนนะไม่ไหวจะหลับคากองเอกสารอยู่แล้ว..แก้วเอาไรไหม”
“ไม่ค่ะเชิญพี่สาตามสบายเลยค่ะแก้วมีขนมใส่กล่องมาแล้ว”
“จ้า” หลังจากที่สาวิตรีลงลิฟท์ไปเรียบร้อยแล้วลูกแก้วก็โทรหาชัยหัวหน้า ร.ป.ภ ด้านล่างทันที
“พี่ชัยคะนี่แก้วเองค่ะเลขาคุณพรีมพอดีเมื่อสักครู่มีหญิงสาวสติไม่ดีมาป้วนเปี้ยนอยู่ในบริษัทเราค่ะคือแก้วจะรบกวนพี่ชัยโทรเรียกรถพยาบาลให้มารับเธอไปส่งที่โรงพยาบาลรักษาอาการทางจิตหน่อยน่ะค่ะ”
“แล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหนล่ะครับคุณแก้ว”“ตอนนี้เธอน่าจะอยู่ที่ห้องรับแขกของบริษัทค่ะ..อ่ออีกเรื่องนึงคือเธอชอบพูดว่าตัวเองเป็นแฟนคุณพรีมด้วยนะคะแล้วเธอก็ชอบตามคุณพรีมอยู่ตลอดด้วยคือเธอเป็นคล้ายๆโรคจิตค่ะถ้าปล่อยให้เธอเข้ามาก็อาจจะมาทำร้ายคนในบริษัทได้ค่ะถ้าพี่ชัยเห็นผู้หญิงคนนี้มาป้วนเปี้ยนที่นี่อีกอย่าให้เธอเข้ามาเป็นอันขาดนะคะ”“ได้ครับคุณพลอยเดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้ครับไม่ต้องเป็นห่วง”“ขอบคุณมากค่ะพี่ชัย” หลังจากลูกแก้ววางหนูจากชัยเธอก็นั่งทำงานต่ออย่างอารมณ์ดีไม่คิดว่าการทำงานแค่นี้จะได้เงินก้อนโตมาแบบง่ายๆแถมไม่ต้องไปลงแรงอะไรมากด้วยใช้แค่สมองอันชาญฉลาดของเธอจัดการก็เท่านั้นเองแต่เมื่อนึกถึงเรื่องเงินเธอจำได้ว่าเธอยังไม่ได้ส่งเลขบัญชีให้กับคนที่จ้างงานเธอเลยคิดได้ดังนั้นเธอก็ส่งเลขบัญชีผ่านไลน์ไปให้พีรพัตรทันทีตึ๊งงงงง“งานเรียบร้อยแล้วค่ะ นี่เลขบัญชีของแก้วค่ะ XXXXXXXXXX รบกวนโอนก่อนสองทุ่มของวันนี้ด้วยนะคะ”“โอเค...เดี๋ยวผมโอนให้ตอนนี้เลยเงินแค่นี้ผมไม่เบี้ยวคุณหรอก”“ขอบคุณมากค่า.....” บทสนทนาจบหญิงสาวก็ส่งสติ้กเกอร์กราบให้กับคนที่อ่านไลน์อยู่ทำเอาคนที่นั่งจ้องมือถ
“พรีมคะไหนบอกริต้าว่าให้มารอที่ด้านล่างแล้วเราจะไปสนุกต่อด้วยกันไงคะริต้ารอคุณตั้งนานคุณก็ไม่ลงมาแล้วอีนังเลขาคุณก็โทรให้รถพยาบาลโรคจิตมาจับตัวริต้าไปอีกริต้าไม่ยอมนะคะพรีม...ริต้าไม่ยอมมม..”“นี่คุณไม่อายคนอื่นเค้าหรือไงมายืนโวยวายอยู่ได้” พีรพัตรตอนนี้รู้สึกระอาหญิงสาวที่ยืนโวยวายอย่างมากไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่อีก“อย่าบอกนะว่าคุณกับอีนังเลขานี่ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วอะถึงได้มานั่งกินข้าวด้วยกันกระหนุงกระหนิงแบบนี้แถมเมื่อตอนที่ริต้าไปหาคุณคุณก็ไม่ยอมออกมาพบริต้าอีก”“โอ้ย..คุณก็เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงผู้ชายเค้าถึงไม่เอาคุณอะ” ลูกแก้วที่ตอนนี้ทนฟังเสียงแสบแก้วหูของริต้าไม่ไหวละยังมากล่าวหาจนเธออีกเธอเลยหมดความอดทนจึงโวยใส่ริต้าเหมือนกัน“แกไม่ต้องมายุ่งฉันจะคุยกับพรีมกับแฟนฉัน”“ผมไม่ใช่แฟนคุณไปกันเถอะลูกแก้ว” พีรพัตรดึงมือลูกแก้วเดินออกไปทันทีหวังจะหนีคนที่โวยวายอยู่ไปให้พ้นแต่คนจอมโวยวายก็ยังตามเขาไม่เลิก“กรี๊ดดด..หยุดเดี๋ยวนี้นะพรีมม”“คุณพรีมคะเออ ออ ไปตามแก้วนะคะ”“อะไรเหรอลูกแก้ว”“อย่าพึ่งถามตอนนี้ค่ะ” ลูกแก้วที่ชักทนไม่ไหวกับยัยริต้าอะไรนี่เต็มทนจึงคิดแผนอะไรบางอย่างออกเธอ
แผ่นดินขับรถออกจากไร่ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองทั้งสองเดินเลือกซื้อของที่แผนกเด็กอ่อนโดยมีแผ่นดินเป็นคนเดินลากรถเข็นตามหลังภรรยาของตนอยู่ไม่ห่าง“พี่พอลคะเดี๋ยวหยิบแพมเพิสเด็กผู้หญิงไซส์ XXL บนชั้นนี้ให้หน่อยสิคะพลอยเอื้อมไม่ถึงค่ะ”“ได้สิเอากี่แพ็คเหรอพลอย”“อืมม..แค่สามแพ็คก็พอค่ะ” แผ่นดินใช้ความสูงของเขาเอื้อมไปหญิบแพมเพิสที่อยู่บนเชลได้อย่างง่ายดายลงมาใส่ที่รถเข็น“นี่ลูกเราใส่แพมเพิสไซส์ XXL เลยเหรอยัยหนูนี่ก็ก้นใหญ่เหมือนกันนะไม่รู้เหมือนใคร..ฮ่าๆๆ”“พี่พอลก็.....ไม่คุยด้วยแล้ว” พลอยไพลินรู้ทันทีว่าสามีของเธอนั้นแกล้งบอกว่าลูกก้นใหญ่เพื่อที่จะหยอกตัวเธอเองเพราะเขาชอบหยอกเธอว่าก้นใหญ่อยู่บ่อยๆจนตอนนี้เธอถึงกับหน้าแดงและก็แกล้งทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันทีแต่ดูท่าสามีเธอก็ยังไม่สลดกลับเดินอมยิ้มตามหลังเธออยู่ห่างๆ“พลอยชุดนี้น่ารักจังเลยถ้ายัยหนูใส่คงน่ารักน่าดูว่าไหมพี่ซื้อนะ” แผ่นดินเรียกภรรยาของตนพร้อมชี้ไปที่โซนเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงและเดินเข้าไปหยิบชุดสีชมพูฟูฟ่องให้หญิงสาวดู“ยัยหนูมีชุดเยอะแล้วค่ะพี่พอลอีกหน่อยเดี๋ยวลูกก็โตหนีชุดแล้วยังไม่ต้องซื้อหรอ
“ตื่นแล้วเหรอคะ..เดี๋ยวพ่อพาไปดูของเล่นนะคะ....นี่เยอะแยะเลยหนูชอบไหมคะ” พลอยไพลินถึงกับต้องพ่นลมหายใจด้วยความระอาที่สามีเธอทำเป็นไม่สนใจคำพูดเธอแถมอุ้มลูกเดินผ่านเธอพาลูกไปดูกองของเล่นใช้เสียงสองคุยกับลูกอีก“เอาเป็นว่าทีหลังจะซื้ออะไรก็บอกพลอยก่อนละกันนะคะ” พอเห็นลูกสาวเจ้าตัวชอบของเล่นพวกนี้พลอยไพลินจึงยอมอ่อนไปก่อน“ครับที่รักของพี่น่ารักที่สุดเลยแบบนี้ต้องให้รางวัล” คนตัวโตที่กำลังอุ้มลุกสาวตัวกลมโผเข้าหอมภรรยาฟอดใหญ่ที่เธอไม่ต่อว่าเขาแล้ว“งั้นเดี๋ยวพลอยขอตัวไปดูของด้านในก่อนนะคะนมนิดเก็บคนเดียวไมไหวแน่ค่ะ” พลอยไพลินปล่อยให้พ่อกับลูกนั่งเล่นกันอยู่สองคนเพราะเธอจะต้องรีบไปเคลียของในห้องถ้าไม่รีบเก็บมีหวังคืนนี้ไม่มีที่นอนแน่ๆ บริษัทXXXX17.00 น.“คุณพรุ่งนี้ผมกับคุณแม่แล้วก็ยัยขวัญจะไปเยี่ยมคุณป้ากันยัยขวัญบอกคุณหรือยัง”“ยัยขวัญบอกแก้วแล้วค่ะแก้วเก็บของรอไว้แล้วด้วย..อ้อ..แล้วยัยขวัญก็บอกอีกว่าคุณออกค่าตั๋วให้แก้วแล้วด้วยขอบคุณมากๆเลยนะคะคุณพรีมเนี่ยเป็นเจ้านายที่ใจดีที่สุดเลย” ลูกแก้วเริ่มรู้สึกว่าคนหน้ายักษ์ใจดีก็วันนี้นี่เองหญิงสาวกล่าวขอบคุณและส่งยิ้มกว้างให้เขาอย่างจริ
ทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งคุยกันในบ้านหลังจากพลอยไพลินทำความรู้จักกับพีรพัตรและคุณหญิงพิไลเรียบร้อยแล้วก็ขอตัวต้มข้าวมาป้อนให้ยัยหนูในครัวจอมขวัญและลูกแก้วจึงอาสาเข้าไปทำอาหารในครัวด้วยกันโดยปล่อยให้แผ่นดินดูลูกและก็นั่งคุยอยู่กับพีรพัตรตามประสาหนุ่มๆคุยกันซึ่งตอนนี้ยัยหนูก็ไม่ได้กวนอะไรผู้เป็นพ่อมากนักมัวแต่นอนกลิ้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับตุ๊กตาที่ผู้เป็นน้าซื้อให้อย่างไม่มีเบื่อ“คุณพี่คะหนูพลอยกับหนูแก้วนี่น่ารักทั้งคู่เลยนะคะ” พิไลที่ออกมานั่งจิบชาที่สวนข้างบ้านกับคุณหญิงดวงแขก็นั่งคุยสารทุกข์สุขดิบกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเรื่องคนในครอบครัว“แน่ล่ะพี่ดีใจมากเลยนะที่ได้หนูพลอยมาเป็นลูกสะใภ้ตาพอลถึงเมื่อก่อนจะเจ้าชู้คบผู้หญิงไม่เลือกหน้าแต่ก็ยังดีที่เลือกเมียได้ถูกคน” ดวงแขพูดพร้อมทำหน้าภูมิใจที่ลูกชายถึงจะเคยเกเรแต่ก็ยังดีที่เลือกคนเข้ามาในครอบครัวได้ถูกคน“น้องเห็นคุณพี่มีหลานน้องก็อยากจะมีบ้างแล้วล่ะค่ะยัยหนูชมพูก็น่ารักซะเหลือเกิน....คนแก่อยู่บ้านมันก็เหงาแต่ติดตรงที่ว่าตาพรีมก็สนแต่งานไม่เห็นคบใครจริงจังสักที” พิไลเมื่อเห็นครอบครัวของพี่สาวเธอกลับมาเป็นครอบครัวที่ดูอบอุ่นดังเดิมก็อ
“อ้าวสองคนนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว” แผ่นดินที่อุ้มลูกสาวตัวกลมของเขาเดินออกมาพร้อมพลอยไพลินเขาเอ่ยแซวเพราะสองพี่น้องคู่นี้คุยดีกันได้ไม่ถึงสิบคำก็จ้องแต่จะหาเรื่องกันทุกทีไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ“ก็ดูพี่พรีมสิคะพี่พอเอะอะอะไรก็ว่าขวัญ..ชิ..”“อ้าว..ยัยขวัญ” พีรพัตรจ้องหน้าน้องสาวตัวเองทันควันสงสัยไม่ค่อยได้อยู่อบรมด้วยนานเดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่แล้วไม่คิดกรงกลัวพี่ชายตัวเองบ้างหรือไง“พอเหอะ...รีบขึ้นรถกันได้แล้วคุณแม่กับคุณน้านั่งรอนานแล้ว” แผ่นดินเอ่ยพร้อมเดินอุ้มลูกนำหน้าพลอยไพลินไปขึ้นที่รถตู้ลูกแก้วที่เดินรั้งท้ายทุกคนแอบขำพีรพัตรกับจอมขวัญเพื่อนของเธอเชื่อแล้วว่าสองพี่น้องคู่นี้ทะเลาะกันได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ เมื่อรถตู้ขับมาจนถึงท้ายไร่ก็ต้องจอดเพราะสุดทางที่รถจะเข้าไปได้แล้วท้ายไร่ของไร่บดินทร์เดชาจะติดต่อกับภูเขาที่มีน้ำตกที่สวยงามมากอยู่แห่งหนึ่งซึ่งเมื่อก่อนทั้งครอบครัวของดวงแขและพิไลจะชอบมาเที่ยวที่นี่บ่อยๆเมื่อครั้งที่ลูกๆของเขายังเด็กแต่เมื่อลูกๆเริ่มโตก็ไม่ค่อยได้มีโอกาสมาสักเท่าไรเพราะต่างคนต่างยุ่ง เมื่อทุกคนเดินมาไม่ไกลมากนักก็มาถึงน้ำตกอันแสนสวยที่เมื่อมองทีไรก็มีแต่ความสดช
“เอ่อ…พี่วิน” จอมขวัญเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาอ่อนโยนคู่นี้เธอยังจำมันได้ดีเมื่อจอมขวัญหันไปเห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ชายที่เธอเฝ้าคิดถึงเขาอยู่ตลอดถึงแม้เวลามันจะผ่านไปหลายปีแล้วก็ตามดวงตาคู่นั้นเธอยังจำมันได้ดี“พี่วิน..นี่ขวัญเองจำขวัญได้ไหม..โอ้ยย..” จอมขวัญที่ดีใจจนลืมเจ็บหญิงสาวรีบดันตัวเองลุกขึ้นเพื่อที่จะเข้าไปหาชายหนุ่มแต่ก็ยังไม่ทันยืนได้สุดตัวก็ต้องล้มลงไปอีกยังดีที่ชายหนุ่มช่วยรับไว้ทันตอนนี้หน้าของทั้งสองใกล้กันจนจอมขวัญอยู่ดีๆก็ถึงกับหน้าแดงหายใจผิดจังหวะดื้อๆเอาซะงั้นก็พี่วินของเธอไม่ใช่เด็กชายธาวินแบบเมื่อก่อนตอนที่ยังเป็นเด็กๆกันอยู่นี่ตอนนี้คนตรงหน้าเธอทั้งหล่อทั้งล่ำแล้วก็ยังดูดีมากๆอีกด้วย“เจ็บตรงไหนบอกพี่มาซิ”“ขวัญเจ็บที่ข้อเท้าค่ะพี่วิน”“แล้วนี่มากับใครทำไมถึงมาเดินอยู่ตรงนี้คนเดียวไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย”“ว้ายย..” ธาวินอุ้มหญิงสาวขึ้นโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัวเพราะดูจากแผลที่ข้อเท้าแล้วเธอคงเดินเองไม่ไหวแน่ๆ“พี่วินจะอุ้มขวัญก็บอกกันก่อนสิคะตกใจหมดเลย” ธ
หลังจากธาวินกลับไปแล้วทุกคนก็เตรียมตัวกลับกันทันทีเพราะยัยหนูชมพูก็เริ่มจะไม่สบายตัวงอแงแล้วด้วยก็เด็กหญิงตัวกลมเอาแต่เล่นทั้งวันไม่ยอมนอนพักพอหมดฤทธิ์ก็เริ่มงอแง พอทุกคนกลับมาถึงบ้านนมนิดก็เตรียมจัดโต้ะอาหารทันทีเพราะเมื่อทุกคนทานเสร็จก็จะได้รีบพักผ่อนเพราะดูท่าคงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วแผ่นดินและพลอยไพลินขอตัวไปพักก่อนด้วยเห็นว่ายัยหนูน่าจะทั้งง่วงและเพลียมากแล้ว“พี่พอลคะช่วยหยิบทิชชู่เปียกข้างนอกให้พลอยหน่อยสิคะในลิ้นชักในห้องมันหมดแล้วค่ะ”“นี่ครับ..ลูกหลับแล้วเหรอพลอย” แผ่นดินเดินไปหยิบของให้พลอยไพลินก่อนจะเอ่ยปากถามเพราะเมื่อกี้ยังเห็นพลอยไพลินให้นมเจ้าก้อนอยู่ตอนนี้กลับอุ้มลงเปลเสียแล้ว“ค่ะ”“สงสัยยัยหนูคงเหนื่อยวันนี้เล่นทั้งวันแล้วพลอยล่ะเหนื่อยไหม”“อืมก็ไม่เหนื่อยเท่าไรค่ะ.ว๊ายยยยเล่นอะไรคะเนี่ย” จะไม่ให้หญิงสาวตกใจได้อย่างไรเพราะจู่ๆคนเป็นสามีก็เล่นกระโจนเข้ามากอดเธออย่างไม่ทันตั้งตัวฟอดดด “แก้มเมียพี่หอมที่สุดในโลกเลยยยยยยย”“หืมมมคนบ้า” พลอยไพลินที่โดนผู้เป็นสามีกอดหอมอยู่ถึงกับหน้าแดงเขินทำอะไรไม่ถูก“ไหนๆวันนี้พลอยก็ไม่เหนื่อยมากแล้วงั้นวันนี้เรามาทำน้องให้ยั