“โอเค..เรียบร้อยคุณกลับได้แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”
“แก้วลานะคะ...สวัสดีค่ะ” หญิงสาวที่นั่งหายใจติดขัดอยู่นานกลัวว่าตนเองจะทำอะไรผิดพลาดแล้วโดนชายหนุ่มตำหนิขึ้นมาอีกแต่เปล่าเลยแสดงว่าฝีมือเธอก็ใช้ได้อยู่เหมือนกัน
เมื่อไม่มีอะไรแล้วเธอจึงขอตัวกลับทันทีเพราะวันนี้มีนัดทานข้าวกับที่บ้านของจอมขวัญเพราะเมื่อตอนเย็นจอมขวัญส่งข้อความมาในไลน์ว่าคุณพ่อกับคุณแม่คิดถึงอยากเจอให้มาทานข้าวที่บ้านด้วยกันเย็นนี้ลูกแก้วตอบตกลงโดยไม่ลังเลเพราะหญิงสาวก็กะว่าจะหาเวลาไปสวัสดีพวกท่านอยู่เหมือนกัน
Rrrrrrrrr
“ครับคุณแม่” พีรพัตรรับสายคนเป็นแม่แถมรู้ได้ทันทีว่าคงโทรมาบอกให้เขากลับบ้านเร็วๆอีกเช่นเคย
“เสร็จงานหรือยังลูกวันนี้แม่เข้าครัวทำของโปรดไว้ให้ลูกเยอะเลยน้าวันนี้ต้องไม่เบี้ยวแม่แล้วนะ”
“ครับคุณแม่ไม่เบี้ยวแน่นอนครับผมกำลังจะกลับพอดีเลย”
“แล้วแม่จะรอนะ”
“ครับแม่”
เมื่อชายหนุ่มวางสายจากผู้เป็นแม่ได้ก็เตรียมตัวออกไปทันทีเพราะนานๆทีเขาจะว่างทานข้าวกับครอบครัวสักครั้งเพราะงานที่ยุ่งรัดตัวเขาเหลือเกินจึงทำให้ไม่ค่อยมีเวลาที่จะอยู่กับครอบครัวสักเท่าไรลำพังงานของเขาเองก็เยอะอยู่แล้วและนี่ยังต้องมาดูแลบริษัทของพี่ชายลูกพี่ลูกน้องเขาอีกทำให้หาเวลาเจอคนในครอบครัวยากเข้าไปใหญ่
ไร่บดินทร์เดชา
หลังจากที่ทุกคนในบ้านทานข้าวเสร็จคุณหญิงดวงแขก็ขอคุยกับแผ่นดินและพลอยไพลินเป็นการส่วนตัวเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสอง
“แม่รู้เรื่องหมดแล้วล่ะจะหนูพลอยแม่ดีใจมากเลยนะที่รู้ว่าหนูเป็นลูกสะใภ้ของแม่ละยัยหนูก็ยังเป็นหลานแท้ๆของแม่อีกด้วยมิน่าล่ะถึงได้ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น”
“คือพลอยต้องขอโทษคุณแม่ด้วยนะคะที่ไม่ยอมบอกความจริงตั้งแต่แรก” พลอยไพลินตอนนี้มีสีหน้าสำนึกผิดอย่างเห็นได้ชัดที่เธอรู้ทั้งรู้ว่ายัยหนูเป็นหลานของคุณหญิงแต่ก็ไม่ยอมบอกท่านจนเรื่องมันบานปลายขึ้นมาเองเธอจึงยอมรับ
“ไม่เป็นไรหรอกจะหนูพลอยแม่เข้าใจแม่รู้ว่าหนูมีเหตุผลของหนู”
“ขอบคุณคุณแม่ที่เข้าใจนะคะ”
“เอ่อ..แต่แม่มีเรื่องอยากจะขออีกอย่างนึงได้ไหม”
“เรื่องอะไรเหรอคะคุณแม่”
“คือตาพอลบอกแม่เรื่องที่หนูพลอยจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมเรื่องนี้แม่ขอให้หนูพลอยคิดดูใหม่ได้ไหมแม่อยากจะให้เราทั้งสองลองปรับจูนกันใหม่เพื่อยัยหนูได้ไหมลูก” หญิงสาวได้ยินคนตรงหน้าขอร้องในเรื่องที่เธอรู้สึกลำบากใจที่จะทำก็ถึงกับไปไม่ถูกชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็นตอนนี้นั่งตัวเกร็งกำมือแน่นใจจดใจจ่อรอฟังคำตอบจากหญิงสาวจนตอนนี้เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเพราะดูจากสีหน้าหญิงสาวที่คาดเดาคำตอบได้ยากนั้นทำให้ใจเขาเต้นเร็วแทบจะกระเด็นออกมาด้านนอกแล้ว
“เอ่อ....คือพลอยว่า” พลอยไพลินที่กำลังเงยหน้าจะตอบปฏิเสธดวงแขไปแต่เมื่อเห็นสีหน้าที่มีความหวังของคนตรงหน้าแล้วเรื่องบุญคุณที่ดวงแขมีต่อเธอก็วิ่งเข้ามาในหัวคำปฏิเสธเลยต้องเก็บเอาไว้ทันที
“นะหนูพลอยแม่ขอให้เราลองปรับจูนกันใหม่ได้ไหมลูกถ้าไม่ไหวจริงๆแม่ก็จะไม่ห้ามหนูพลอยถ้าจะไปจากลูกชายแม่”
ชายหนุ่มมองจ้องแม่ของตนเองที่ตอนนี้เหมือนนักแสดงหญิงที่ตีบทได้แตกจริงๆเพราะดูจากสีหน้าของพลอยไพลินตอนนี้แล้วก็คงจะยอมโอนอ่อนตามแต่โดยดีแน่ๆ
“พลอยจะลองดูก็ได้ค่ะคุณแม่” แม้นจะลำบากใจแต่หญิงสาวก็ยอมตกลงรับคำขอร้องโดยดี
“จริงเหรอลูกแม่ดีใจที่สุดเลย” ดวงแขพูดพร้อมเข้าสวมกอดหญิงสาวเธอดีใจจริงๆที่พลอยไพลินยอมตกลงเธอคิดว่าคงช่วยลูกชายได้เท่านี้เพราะมากกว่านี้ก็เกรงใจหญิงสาวเหมือนกันต่อจากนี้ก็เป็นหน้าที่ของลูกชายเขาต้องจัดการทุกย่างเองแล้ว
ขณะที่หญิงสาวสวมกอดกับดวงแขอยู่พลันสายตาก็มองจ้องไปยังคนที่นั่งรถเข็นอยู่ด้านข้างผู้เป็นแม่หญิงสาวมองจ้องเขาอย่างปนจิกกัดเล็กน้อยพลางคิดในใจถ้าไม่เป็นเพราะแม่ชายหนุ่มขอร้องเธอไม่มีวันยอมใจอ่อนเป็นแน่นี่คงจะเป็นฝีมือเขาสินะที่ใช้แม่เป็นเครื่องมือนี่สินะนิสัยของคนเจ้าเล่ห์
แผ่นดินที่ได้สบสายตาของหญิงสาวโดยบังเอิญก็รีบหันหนีแทบไม่ทันเพราะดูจากแววตาคนตรงหน้าดูจะไม่พอใจเขาอย่างมากเขาจึงแกล้งทำเฉใฉมองไปที่อื่น
พลอยไพลินอยู่คุยกับดวงแขแผ่นดินเรื่องที่จะไปทำเรื่องจดทะเบียนรับรองบุตรให้ถูกต้องและเรื่องที่จะย้ายของมาที่ตึกใหญ่เพื่อที่จะมาอยู่ห้องเดียวกับชายหนุ่มตามที่เขาเสนอโดยอ้างว่าอยากอยู่ใกล้ลูก
เรื่องนี้ก็ยิ่งทำให้พลอยไพลินลำบากใจขึ้นไปอีกแต่ก็ตอบตกลงไปก่อนแล้วเดี๋ยวค่อยเคลียกับชายหนุ่มทีหลังเมื่อทั้งสามคุยตกลงกันเรียบร้อยแล้วพลอยไพลินก็ขอตัวกลับไปดูลูกสาวตนเพราะเริ่มดึกแล้ว
“แม่ก็ช่วยแกได้เท่านี้นะตาพอล” หลังจากที่หญิงสาวออกไปแล้วดวงแขก็หันมามองหน้าแผ่นดินก่อนจะเอ่ยว่าเธอคงช่วยได้เท่านี้ต่อไปนี้เรื่องลูกเมียตัวเองก็ต้องจัดการเอง
“ขอบคุณมากครับคุณแม่” ชายหนุ่มลุกเข้ามาสวมกอดผู้เป็นแม่ของทำเอาคนเป็นแม่ถึงกับสะดุ้งเพราะไม่ทันได้ตั้งตัวอยู่ดีๆพ่อคนตัวโตก็พุ่งพรวดเข้ามากอด
“ให้มันน้อยๆหน่อยตาพอล...แล้วเรื่องขาเราน่ะเมื่อไรจะบอกน้องถ้าน้องโกรธขึ้นมาอีกอันนี้แม่ไม่ช่วยแล้วนะ”
“อีกไม่นานหรอกครับคุณแม่เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ” ชายหนุ่มเข้าห้องไปอย่างอารมณ์ดีจนผู้เป็นแม่อดขำกับอาการของลูกชายตัวดีไม่ได้เธอเองก็หวังว่าสองคนนั้นจะดีกันได้เร็วๆนี้เหมือนกันเพราะก็อยากจะมีหลานเพิ่มอีกสักคนสองคนไว้แก้เหงาเวลาที่ลูกเต้าออกไปทำงานกันแล้ว
เรือนเล็กหลังจากที่พลอยไพลินกลับมาที่เรือนเล็กเห็นว่าเจ้าก้อนกลมลุกสาวของเธอนอนหลับอุตุเรียบร้อยแล้วจึงรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าเพื่อที่จะรีบมาปิดไฟนอนไปพร้อมกับลูกครู่ต่อมา“ว้ายยย...คุณพอลคุณเข้ามาได้ยังไงเนี่ยยย” พลอยไพลินเข้าห้องน้ำไปไม่นานมากนักก็เดินพันผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำแต่ก็มีสิ่งที่ทำให้เธอต้องร้องตกใจเพราะชายหนุ่มก็มานั่งอยู่ในห้องของเธอโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเข้ามาตอนไหนและเข้ามาได้อย่างไร“คือพี่อยากจะมานอนยัยหนูน่ะพลอยคงไม่ว่าอะไรนะ” แผ่นดินเอ่ยหน้าตาเฉยทั้งสายตายังคอยจับจ้องใบหน้านวลไล่ลงมาที่ไหล่มนของเธออย่างถือวิสาสะ“แล้วคุณมาที่นี่ได้ยังไง” พลอยไพลินถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ที่ตอนนี้เขาได้มานั่งอยู่บนเตียงของเธอเรียบร้อยโดยไม่ได้ขออนุญาตเธอสักคำหญิงสาวนึกแปลกใจว่าคนตรงหน้ามาที่นี่ได้ยังไงโดยที่ในห้องของเธอตอนนี้ก็ไม่มีรถเข็นของเขาอยู่ด้วย“พี่ก็ให้ลุงสนพามาส่งที่นี่ไงพี่อยากมาหาลูกบ้างไม่ได้หรือไง” ชายหนุ่มถามกลับหญิงสาวน้ำเสียงแกมประชด“แต่คุณก็น่าจะคุยกับพลอยก่อนไหมคะว่าสะดวกให้คุณมานอนหรือเปล่าเดี๋ยวพลอยขอแต่งตัวแปปนะคะเดี๋ยวจะไปเรียกลุงสน
“ว้ายยยยยยย”ฟอดดดด ขณะที่หญิงสาวหมุนตัวกำลังที่จะเดินกลับไปนอนอยู่ดีๆก็มีมือของชายหนุ่มดึงเธอลงมานอนที่ตียงแบบไม่ทันตั้งตัวพร้อมกดจมูกไปที่แก้มของเธอแล้วหอมฟอดใหญ่“เล่นบ้าอะไรของคุณเนี่ย...ปล่อยพลอยเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวไม่กล้าดุชายหนุ่มเสียงดังมากนักกลัวว่าคนบนเปลจะตื่นขึ้นมาอีกจึงทำได้แค่พยายามดึงแขนของเขาที่รัดลำตัวเธออยู่ออกไปให้ได้“ไม่ปล่อยอยากทำให้พี่รู้สึกตัวทำไมล่ะ..แบบนี้พลอยต้องรับผิดชอบต้องให้พี่กอดจนหลับเข้าใจไหม”ฟอดดด ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนประสาทข้างพวงแก้มของหญิงสาวก่อนจะกดจมูกลงไปที่แก้มของหญิงสาวแบบแรงๆอีกครั้ง“อื้มม...ชื่นใจ” ชายหนุ่มยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ“นี่คุณพอลมันจะมากไปแล้วนะ” พลอยไพลินเริ่มเสียงแข็ง“มากไปตรงไหนพี่แค่จะหอมเมียตัวเองมันไม่มากไปหรอกพลอย” เขายังไม่หยุดที่จะใช้น้ำเสียงกวนประสาทหญิงสาวยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไรเขาเองก็ยิ่งกอดเธอแน่นเท่านั้นเขาไม่เข้าใจว่าเธอทำไมต้องปฏิเสธเขาขนาดนี้ด้วยแต่ยังไงเขาก็ไม่ยอมแพ้ที่จะง้อเธอต่อไปถ้าไม่ติดว่ากลัวหญิงสาวจะรู้เรื่องที่ขาตนเองหายดีแล้วเขาคงทำมากกว่าแค่กอดเป็นแน่สาวเจ้าจะได้เลิกพยศเขาสักที“ขอพี่นอนก
“เรื่องมันยาวน่ะแกเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง” ลูกแก้วหันไปบอกกับจอมขวัญครั้นจะเล่าตอนนี้หรือเรื่องมันก็ยาวและอีกอย่างก็อยากรู้เรื่องที่คุณหญิงพิไลจะพูดอะไรต่อไปมากกว่า“คืออย่างนี้นะหนูแก้วแม่น่ะเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณพี่ดวงแขแล้วตาพรีมก็เป็นลูกชายคนโตของแม่ที่หนูไม่เคยเห็นก็เพราะพี่เขาไปดูงานที่ต่างประเทศอยู่บ่อยๆไม่ค่อยได้กลับบ้านสักเท่าไรหรอกจะ...แม่ดีใจนะที่เป็นหนูมาช่วยงานพี่เค้าเพราะหนูแก้วทำงานเก่งอยู่แล้วคงช่วยพี่เค้าได้มากเลยหละ” พิไลพูดด้วยความเอ็นดูสาวน้อยตรงหน้าเพราะรู้สึกถูกชะตาเอ็นดูลูกแก้วตั้งแต่ตอนเรียนกับจอมขวัญอยู่แล้วและยิ่งรู้ว่าเป็นลูกบุญธรรมของพี่สาวของตนอีกก็ยิ่งเอ็นดูเข้าไปใหญ่และสบายใจอีกเปราะหนึ่งว่าจะมีคนเก่งๆมาช่วยงานที่บริษัทแถมเป็นคนที่เธอรู้จักมานานอีกต่างหาก หลังจากทุกคนทานข้าวกันไปและคุยกันไปก็ทำให้เข้าใจในเรื่องราวต่างๆทั้งเรื่องที่จอมขวัญไม่รู้ว่าลูกแก้วมาเป็นลูกบุญธรรมของป้าเธอตั้งแต่เมื่อไรและเรื่องที่คุณหญิงดวงแขฝากให้บ้านของคุณหญิงพิไลดูแลลูกแก้วด้วย ทำเอาทั้งจอมขวัญและลูกแก้วต่างก็ดีใจที่ทั้งสองจะไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นแต่ตอนนี้เป็นลูกพ
เช้าวันต่อมาไร่บดินทร์เดชา มือหนาของแผ่นดินควานหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่มันกลับว่างเปล่าเขาจึงชันตัวขึ้นพิงที่หัวเตียงพลางมองไปที่เปลของลูกสาวของตนพบว่ายัยหนูชมพูยังหลับปุ๋ยในท่านอนคว่ำตัวกลมแก้มเทลงมากองลงข้างที่หันหน้ามาเขาอยากจะเข้าไปฟัดลูกสาวตัวกลมของเขาตอนนี้ชะมัดแต่ติดอยู่ที่ว่ากลัวลูกจะตื่นและก็ไม่รู้ด้วยว่าภรรยาของเขาอยู่ที่ไหนถ้าขืนเดินทะเล่อทะล่าอยู่ในนี้เธอมาเห็นมันจะเป็นเรื่องเป็นแน่เขายังไม่พร้อมให้เธอรู้ความจริงตอนนี้“อ้าวคุณพอลตื่นแล้วเหรอคะ”“ออกไปตอนไหนทำไมไม่ปลุกผมก่อน”“คือพลอยต้องไปทำอาหารให้ยัยหนูน่ะค่ะเกรงใจนมนิดถ้าต้องมาทำข้าวต้มให้ยัยหนูทานทุกวันพลอยเลยไปเรียนสูตรทำข้าวต้มกับนมนิดมาน่ะค่ะจะได้ทำให้ยัยหนูทานเองได้” หญิงสาวตอบพร้อมเดินไปที่เปลของยัยหนูโดยที่ไม่มองหน้าผู้เป็นสามีเพราะยังรู้สึกเขินอายเรื่องเมื่อคืนอยู่“เดี๋ยวพลอยขอปลุกยัยหนูพาไปอาบน้ำสักครู่นะคะวันนี้คุณแม่กับนมนิดจะพายัยหนูไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะน่ะคะถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพลอยจะพาคุณกลับไปที่ห้องนะคะคุณจะได้ไปจัดการธุระส่วนตัวของคุณให้เรียบร้อยแล้วเรามาเริ่มฝึกเดินกันค่ะ” พลอยไพลินก้
ครู่ต่อมา พลอยไพลินพาชายหนุ่มไปส่งที่ห้องเรียบร้อยแล้วเธอก็ขอตัวมาอาบน้ำที่ห้องของเธอเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงมานั่งรอชายหนุ่มที่ตึกใหญ่อยู่ตรงโซนรับแขกเธอนั่งดูเวลาก็เห็นว่ามันนานผิดปกติแล้วยังไม่ออกมาหญิงสาวจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปเคาะประตูเรียกคนข้างในก๊อกๆๆ“คุณพอลคะ คุณพอลเสร็จหรือยังคะพลอยรอนานแล้วนะคะ” ชายหนุ่มที่อยู่ในห้องเมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวก็รีบนอนลงที่เตียงทันที“คุณพอลคะทำไมยังไม่ออกมาซะทีล่ะคะ” เมื่อไม่เห็นมีเสียงตอบรับอะไรสาวเจ้าก็เปิดประตูเข้าไปดูทันทีกลัวว่าคนในห้องจะเป็นอะไรไปแต่ภาพตรงหน้าคือชายหนุ่มนอนขดตัวอยู่บนเตียงส่งเสียงโอดโอยเบาๆ“โอ้ยยยย” “คุณพอลเป็นอะไรคะ”“พี่ปวดท้องมากเลยพลอย โอ้ยยย...”พลอยไพลินรีบเดินไปยังคนที่นอนขดอยู่บนเตียงตัวงอหน้าตาตื่นทำอะไรไม่ถูกสีหน้าของเธอแสดงออกถึงความรู้สึกเป็นห่วงคนที่กำลังป่วยอย่างเห็นได้ชัด“เดี๋ยวพลอยโทรเรียกรถพยาบาลนะคะ..คุณพอลรอพลอยแปปนึงนะคะ”“ว้ายย...” ระหว่างที่หญิงสาวกำลังหมุนตัวหันหลังจะเดินออกไปจากห้องเพื่อโทรเรียกรถพยาบาลแต่ก็ต้องส่งเสียงร้องออกมาก่อนเพราะอยู่ดีๆชายหนุ่มก็มารวบตัวของเธอเข้าไปอยู่ใน
“พลอยบอกว่าพลอยยกโทษให้ค่ะ... แต่... เรื่องที่คุณพอลขอให้เราเป็นเหมือนเดิมพลอยว่ามันคงเป็นไปไม่ได้จริงๆค่ะ”หญิงสาวปาดน้ำตาพร้อมบอกกับคนตรงหน้าไป..ตอนนี้เธอคุยด้วยเหตุผลไม่ได้ใช้อารมณ์เธอหวังว่าคนตรงหน้าคงจะเข้าใจสิ่งที่เธอพูดซะที“อื้อ..อื้มมม”เมื่อหญิงสาวยังคงยืนยันคำเดิมเสียงแข็งชายหนุ่มเองถึงกับต้องถอนหายใจในความใจแข็งของเธอในเมื่อเธอยืนยันคำเดิมว่ากลับมาเป็นแบบเดิมไม่ได้เขาเองก็จะขอเลือกวิธีจัดการกับเธอวิธีเดิมเลยละกัน สองมือหนาของแผ่นดินดึงใบหน้าหวานของพลอยไพลินมาบดจูบอีกครั้งโดยที่เธอไม่ได้ทันตั้งตัวครั้งนี้ถึงแม้หญิงสาวจะดิ้นรนมากมายเพียงใดเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอรอดมือเขาไปได้ ชายหนุ่มใช้เวลาไม่นานในการจัดการเสื้อผ้าของเขาและเธอเหวี่ยงออกไปนอกเตียงครั้งนี้แม้นหญิงสาวตบจะข่วนตัวเขาประท้วงเพียงใดยังไงวันนี้เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะทำให้เธอกลับมาเป็นภรรยาที่น่ารักของเขาให้จนได้แม้นต้องแลกด้วยการขัดขืนใจเธอก็ตาม“ปล่อยได้แล้วพลอยจะกลับห้องของพลอย”“ไม่พี่ไม่ปล่อย”หลังจากที่กิจกรรมรักของทั้งสองจบลงโดยที่หญิงสาวไม่ได้เต็มใจเท่าไรนักชายหนุ่มก็นอนกอดเธอไม่ยอมปล่อยให้ขยับไปไหน“เรื่อง
เวลาเขาออกงานสังคมเธอก็เที่ยวเปล่าประกาศไปทั่วว่าเธอเป็นคู่นอนของเขาเป็นแฟนของเขาเมื่อเขายุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนเธอก็ตามไปจัดการทั้งหมดจนเขาต้องเลิกยุ่งกับเธอแต่เธอก็ไม่ยอมยังคอยตามจิกเขาไปทุกที่ขนาดเขามาเมืองไทยแบบเงียบๆเธอยังตามมาได้อีกเขาไม่รู้จะสลัดผู้หญิงคนนี้ออกไปยังไงจริงๆ“คืออย่างนี้นะลูกแก้ว” พีรพัตรใช้เวลาไม่นานเล่ารายละเอียดเรื่องริต้ากับเขาให้เธอฟังพร้อมบอกให้หญิงสาวช่วยทำยังไงก็ได้ให้ผู้หญิงที่ชื่อริต้าออกไปจากที่นี่ทีหรือเลิกยุ่งกับเขาได้เลยยิ่งดี“หืม..คุณพรีมคะแก้วขอไม่ยุ่งละกันนะคะเรื่องนี้แค่เรื่องงานแก้วก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้วค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมหันหลังให้กับชายหนุ่มหมายจะเดินออกไปนอกห้อง“ผมให้ห้าหมื่นทำยังไงก็ได้ให้เธอไม่ต้องมายุ่งกับผม” พีรพัตรเมื่อเห็นคนตัวเล็กทำท่าไม่สนใจไม่คิดจะช่วยเขาเลยคิดอะไรบางอย่างออกเพราะเคยได้ยินน้องสาวของเขาพูดถึงเรื่องของลูกแก้วอยู่บ่อยๆว่าเพื่อนของเธอขยันเลิกเรียนก็ทำแต่งานหาเงินเพราะขี้งกเขาจึงลองใช้วิธีนี้ดึงเธอไว้ดูว่าจะใช้ได้ผลหรือเปล่าและมันก็ได้ผลจริงๆหญิงสาวหยุดเดินแล้วหันมาทันทีเมื่อได้ยินเขาเสนอเงินให้“อืม..ห้าหมื่นเหร
“แล้วตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหนล่ะครับคุณแก้ว”“ตอนนี้เธอน่าจะอยู่ที่ห้องรับแขกของบริษัทค่ะ..อ่ออีกเรื่องนึงคือเธอชอบพูดว่าตัวเองเป็นแฟนคุณพรีมด้วยนะคะแล้วเธอก็ชอบตามคุณพรีมอยู่ตลอดด้วยคือเธอเป็นคล้ายๆโรคจิตค่ะถ้าปล่อยให้เธอเข้ามาก็อาจจะมาทำร้ายคนในบริษัทได้ค่ะถ้าพี่ชัยเห็นผู้หญิงคนนี้มาป้วนเปี้ยนที่นี่อีกอย่าให้เธอเข้ามาเป็นอันขาดนะคะ”“ได้ครับคุณพลอยเดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้ครับไม่ต้องเป็นห่วง”“ขอบคุณมากค่ะพี่ชัย” หลังจากลูกแก้ววางหนูจากชัยเธอก็นั่งทำงานต่ออย่างอารมณ์ดีไม่คิดว่าการทำงานแค่นี้จะได้เงินก้อนโตมาแบบง่ายๆแถมไม่ต้องไปลงแรงอะไรมากด้วยใช้แค่สมองอันชาญฉลาดของเธอจัดการก็เท่านั้นเองแต่เมื่อนึกถึงเรื่องเงินเธอจำได้ว่าเธอยังไม่ได้ส่งเลขบัญชีให้กับคนที่จ้างงานเธอเลยคิดได้ดังนั้นเธอก็ส่งเลขบัญชีผ่านไลน์ไปให้พีรพัตรทันทีตึ๊งงงงง“งานเรียบร้อยแล้วค่ะ นี่เลขบัญชีของแก้วค่ะ XXXXXXXXXX รบกวนโอนก่อนสองทุ่มของวันนี้ด้วยนะคะ”“โอเค...เดี๋ยวผมโอนให้ตอนนี้เลยเงินแค่นี้ผมไม่เบี้ยวคุณหรอก”“ขอบคุณมากค่า.....” บทสนทนาจบหญิงสาวก็ส่งสติ้กเกอร์กราบให้กับคนที่อ่านไลน์อยู่ทำเอาคนที่นั่งจ้องมือถ