อีกอย่างก็เพื่อจะดูว่าใครที่คบเค้าแบบจริงใจบ้างขนาดคู่หมั้นที่ว่ารักเขานักหนาในเมื่อรับสภาพเขาไม่ได้เธอจึงยอมตัดใจถอนหมั้นไปเองตอนที่เขาดีๆอยากจะถอนหมั้นกับเธอแทบตายกลับไม่ยอมเพื่อนฝูงที่เคยคบพอรู้ว่าเขาไม่ได้ดูแลบริษัทใหญ่โตแถมยังพิการก็หนีหายกันหมดนี่แหละที่เขาเรียกว่าเพื่อนกินหาง่ายเพื่อนตายหายากแล้วเขาก็ชักจะพอใจกับชีวิตที่เป็นแบบนี้ซะแล้วมันวัดอะไรได้หลายอย่างจริงๆ
“คุณพอลเป็นอะไรหรือเปล่าคะพลอยเห็นหน้าซีดๆ” พลอยไพลินถามชายหนุ่มด้วยสีหน้าเป็นห่วงเธอเห็นตั้งแต่เขาออกจากห้องมาก็สีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร
“เปล่าหรอก...ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับกันเถอะผมอยากพัก”
“โอเคค่ะ..งั้นเดี๋ยวพลอยโทรให้ลุงสนขับรถมารับตรงนี้ละกัน”
กว่าจะถึงบ้านก็บ่ายพอดีเมื่อทานข้าวเสร็จพลอยไพลินก็พาชายหนุ่มออกมานั่งที่สวนหน้าบ้านพร้อมให้ชายหนุ่มใช้เท้าเปล่าเหยียบพื้นดินพื้นหญ้าและค่อยๆเดินบนราวที่สั่งให้คนมาทำไว้ให้เพื่อทำกายภาพโดยเฉพาะ
ความตั้งอกตั้งใจของที่จะรักษาชายหนุ่มที่หญิงสาวมีนั้นชายหนุ่มเห็นว่ามันมีมากซะเหลือเกินใจนึงก็แอบคิดว่าหญิงสาวยังรักตนอยู่แต่อีกใจก็แอบคิดว่าหรือที่เธอทำเพราะอยากให้เขาหายไวๆจะได้ไปให้ไกลเขาสักทีแต่ก็ภาวนาว่าให้เป็นอย่างแรกละกัน
ห้างXXX
“ขวัญแกรู้ไหมฉันไม่ได้กินอะไรอร่อยๆแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว..หูยยยยยยดูดิ” ลูกแก้วตักไอศกรีมแบรนด์ดังเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยสองคนกับจอมขวัญ
“โถ..ฉันรู้ว่าแกมีเงินซื้อแต่แกแค่งกเท่านั้นเองแก้ว..ถ้าฉันไม่พูดว่าเลี้ยงมีหวังตอนนี้เราคงกินไอติมตักข้างทางกันแล้วแหละ”
จอมขวัญที่นั่งกินไอศรีมอยู่ฝั่งตรงข้ามก็อดแซวเรื่องความงกของเพื่อนสาวไม่ได้ที่เพื่อนตนไม่ยอมซื้อของที่แพงโดยไม่จำเป็นถ้าจอมขวัญไม่บอกว่าเลี้ยงเองคงไม่ยอมมากินอาหารบนห้างแน่นอน
“เงินน่ะใช้ได้ขวัญ..แต่ของที่มันไม่จำเป็นมันก็ไม่สมควรใช้จ่ายไหมกินของถูกหรือแพงมันก็อิ่มเหมือนกันนั่นแหละ”
“เหรอออ...จ้ะ” ทั้งสองกินกันไปคุยกันไปตามประสาคนที่คิดถึงกันไม่ได้เจอกันนานเมื่อกินไอศครีมกันเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็ไปดูหนังกันต่อพอออกจากโรงหนังก็เริ่มดึกพอดี
“เราไปร้องเพลงกันต่อไหมขวัญ” ลูกแก้วที่เห็นว่ามันยังไม่ดึกมากเลยชวนจอมขวัญไปร้องเพลงต่อด้วยความคิดถึงเพื่อนหญิงสาวก็อยากให้เพื่อนอยู่ด้วยนานๆ
“ฉันต้องกลับแล้วอะถ้าขืนฉันกลับดึกนะพี่ชายฉันไม่ยอมให้ออกนอกบ้านอีกแน่เลยนี่ขนาดพี่ฉันไม่ได้อยู่บ้านทุกวันยังรู้ว่าฉันไปไหนมาบ้างเลย”
“ห้ะ...นี่พี่ชายแกกลับมาอยู่บ้านตั้งแต่เมื่อไรไหนบอกพี่แกต้องดูแลบริษัทที่ต่างประเทศไง” ลูกแก้วจำได้ว่าจอมขวัญเคยเล่าให้เธอฟังว่าเธอมีพี่ชายอยู่คนนึงอายุห่างกันเป็นสิบปีเพราะแม่ของจอมขวัญมีลูกยากและยังเคยบอกอีกว่าพี่ชายของเธอดุยิ่งกว่าพ่ออีกผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบเธอหรือใกล้เธอล้วนแต่โดนพี่ชายของเธอจัดการจนไม่กล้ามายุ่งกับเธออีกเลย
“ก็พี่ฉันต้องกลับมาดูแลบริษัทให้คุณป้าที่ไทยชั่วคราวอะ..ตอนนี้ฉันก็เลยเที่ยวกลับดึกแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว” จอมขวัญพูดพร้อมทำหน้าเศร้า
“เฮ้ยขวัญ..นี่แกโตเรียนจบแล้วนะพี่แกจะมาหวงแกเหมือนแกเป็นเด็กๆแบบนี้ไม่ได้ฉันล่ะอยากจะเห็นหน้าพี่ชายแกจริงๆเลย”
“ฉันก็ไม่เข้าใจพี่ชายฉันเหมือนกันชอบพูดว่าฉันยังเด็กไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ชายเพราะพี่ฉันหวงแบบนี้ไงฉันถึงไม่มีแฟนสักทีอะ”ลูกแก้วไม่เข้าใจว่าพี่ชายจอมขวัญจะหวงอะไรน้องสาวนักหนาขนาดพ่อกับแม่จอมขวัญยังไม่หวงขนาดนี้เลย
“โอเค..งั้นแยกกันกลับเลยก็ได้” ทั้งสองเรียกแท็กซี่และแยกย้ายกันกลับกว่าลูกแก้วจะกลับมาถึงคอนโดก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าพอดีหญิงสาวพลางคิดว่านี่แหละน้าชีวิตคนเมืองใช้ชีวิตอยู่บนถนนกันวันนึงก็ปาไปหลายชั่วโมงอยู่เหมือนกันดีนะที่พักของเธอใกล้กับที่ทำงานนั่งวินมอไซแปปเดียวก็ถึง
นึกแล้วก็อดคิดถึงต่างจังหวัดไม่ได้พอหญิงสาวคิดถึงต่างจังหวัดก็พลางหยิบโทรศัพท์จะโทรหาพี่สาวของเธอแต่พอนึกขึ้นได้ว่าดึกแล้วถ้าโทรไปตอนนี้ถ้ายัยหนูได้ยินเสียงโทรศัพท์จะพาตื่นมากวนพี่สาวเธอพอดีไว้พรุ่งนี้ค่อยโทรดีกว่า
ไร่บดินทร์เดชา
Rrrrrrrrrrrrr
“ว่าไงโทรมาซะดึกเลย” แผ่นดินที่ยังไม่หลับเห็นไรวินทร์โทรข้ามาจึงรีบรับสาย
“ฉันได้หลักฐานมาแล้วครบเลยฉันส่งให้แกแล้วในเมลเปิดดูเอาหวังว่ามันจะช่วยแกได้นะ”
“ได้เดี๋ยวฉันเปิดดูขอบใจมาก”
หลังจากที่แผ่นดินคุยกับเพื่อนของเขาเสร็จเขาก็จัดการเปิดดูอีเมลที่เพื่อนเขาส่งมาให้ดูทันทีชายหนุ่มยิ้มให้กับหลักฐานที่ได้มาเป็นไปอย่างที่เขาคาดไว้จริงๆ
เขาได้หลักฐานทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นคลิปที่ฐิตาไปหาพลอยไพลินและยังรู้อีกด้วยว่าฐิตาเป็นคนสร้างจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาเขาน่าจะเฉลียวใจตั้งแต่แรกไม่น่าโง่มาจนถึงทุกวันนี้เลยดีแล้วที่ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นออกไปจากชีวิตเขาได้ต่อจากนี้เขาจะเป็นคนเดินหน้าทำให้ครอบครัวเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์เอง
เช้าวันต่อมา
อากาศวันนี้ค่อนข้างดีดวงแขเลยออกมานั่งจิบกาแฟด้านนอกชมวิวทิวทัศน์เนินเขาใกล้ๆกับไร่ของเธอพลางนึกถึงตอนที่สามีของเธอยังอยู่ตอนนั้นเธอจะนั่งชมวิวที่นี่ยามเช้าทุกวันและดูแลลูกชายอยู่กับบ้านพลันสามีมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรเธอจึงผันตัวจากแม่บ้านมาเป็นนักธุรกิจอย่างเต็มตัวเพื่อดูแลกิจการของสามีเธอ
เพื่อให้อยู่รอดเรื่องการทำธุรกิจไม่ได้เป็นเรื่องที่ยากนักสำหรับเธอเพราะก่อนแต่งงานดวงแขก็เคยทำงานมาก่อนอยู่แล้วแต่ที่ต้องเหนื่อยก็เพราะธุรกิจของสามีเธอไม่ได้มีที่เดียวนี่สินี่ขนาดให้ครอบครัวของน้องสาวเธอเข้ามาช่วยดูแลงานก็ยังดูเยอะอยู่ดีจนเธอเองไม่ได้มีเวลาดูแลลูกได้ดีเท่าไรนักจนทำให้เธอและลูกชายทะเลาะเรื่องนี้กันตลอดและทำให้ทั้งสองคนดูห่างกันไปเรื่อยๆ
ดวงแขตัดสินใจให้ครอบครัวของน้องสาวเธอดูแลกิจการที่เมืองนอกแทนทั้งหมดเพราะตอนนี้หลานชายเธอก็โตและสามารถบริหารงานได้แล้วแถมยังทำงานเก่งมากอีกด้วยเธอจึงไม่จำเป็นต้องห่วงอะไรมากมายขอเกษียณตัวเองอยู่กับบ้านและใจเธอเองก็อยากอยู่ดูลูกชายของเธอจนหายดีถึงลูกชายของเธอจะโตเพียงใดเธอก็ยังเห็นเขาเป็นเด็กในสายตาเธออยู่ดียิ่งตอนนี้เขายิ่งเอาแต่ใจเปลี่ยนเป็นคนละคนกับเมื่อก่อนเธอก็ยิ่งห่วง“แม่ครับ”“ว่าไงตาพอลวันนี้นึกยังไงตื่นแต่เช้าเนี่ยพ่อตัวดี”ชายหนุ่มที่วันนี้ตื่นเช้าผิดปกติเพราะเขานอนไม่ค่อยหลับหลังจากที่ได้รับเมลจากเพื่อนของเขาเมื่อคืนเมื่อได้รับรู้เรื่องราวก็เอาแต่นอนคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาและคิดตำหนิตัวเองที่เห็นแก่ตัวนึกถึงแต่ความรู้สึกตัวเองมัวจมปลักอยู่กับเรื่องที่เสียใจจนไม่มีสติทิ้งการทิ้งงานดื่มแต่เหล้าไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างและคนรอบข้างที่เป็นห่วงเขาคิดว่าต่อไปนี่เขาจะเป็นคนใหม่เพื่อที่จะได้เป็นพ่อที่ดีเป็นแบบอย่างให้กับลูกได้ความรักที่พ่อมีต่อลูกมันเป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เองเขาได้เข้าใจลึกซึ้งก็เมื่อได้คลุกคลีอยู่กับยัยหนูนี่แหละแม้จะไม่ได้มีใครยืนยันว่าเป็นลูกของเขาแต่เข
“พลอย”หญิงสาวที่กำลังคิดอะไรเพลินๆหันมาตามเสียงเรียกที่ชายหนุ่มเธอรู้สึกว่าวันนี้ชายหนุ่มมาแปลกเขานึกยังไงถึงเรียกชื่อเธอกันทั้งสีหน้าแววตาที่มองเธอแปลกไปจากเมื่อวานอีกเธอจึงเริ่มรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรเป็นแน่“พี่ขอถามอะไรอย่างนึงสิ..พลอยหนีพี่ไปทำไม” เมื่อเห็นหญิงสาวนิ่งเขาจึงเริ่มถามคำถามที่อยากรู้“แล้ว.....ยัยหนูเป็นลูกของพี่ใช่ไหม” พลอยไพลินที่ได้ยินคำถามจากชายหนุ่มก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกไม่คิดว่าเขาจะถามเรื่องนี้กับเธอหญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มไม่ได้สนใจใส่ใจอะไรในตัวเธอแล้วด้วยซ้ำแล้วทำไมวันนี้จู่ๆถึงมาถามเรื่องนี้กับเธออีกล่ะพลันคิดได้แบบนั้นอยู่ดีๆน้ำตาเธอก็ไหลออกมา“พี่รู้ความจริงหมดทุกอย่างแล้วนะพลอย..เรื่องคลิปนั่นอีกพี่ขอบอกตรงนี้เลยนะว่ามันไม่เป็นความจริงเลยผู้หญิงคนนั้นเป็นคู่หมั้นพี่ก็จริงแต่พี่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรกับเธอเลยนะ” พลอยไพลินที่ยืนฟังเขาพูดไปน้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาจนหยุดไม่ได้ปากก็พูดอะไรไม่ค่อยจะออกอีกเธอละเบื่ออาการที่ตนเองร้องให้ทีไรเป็นหยุดยากทุกที“ถึง...ค..พี่พอลจะไม่ได้...ยุ่งกับเธอแต่คุณก็ไม่เคยบอกพลอยเรื่องที่พี่มีคู่หมั้นอยู่แล้วกับพลอยเลยพี่เห็นพลอย
“ชั้นนี้เป็นชั้นที่พี่กับคุณพรีมทำงานอยู่แค่สองคนแต่ส่วนมากคุณพรีมก็จะเข้าๆออกๆไม่ค่อยได้อยู่บริษัทเท่าไรน่ะจะเพราะคุณพรีมต้องดูแลหลายที่”“ค่ะ”ติ๊งงงงงงงทั้งสองสาวหันไปมองเสียงลิฟท์ที่พึ่งดังขึ้นมาเมื่อลิฟท์เปิดออกมาก็มีชายหนุ่มใส่สูทสีเทาผิวแทนหน้าคมเหมือนลูกครึ่งกำลังก้าวเท้ายาวๆออกมาจากลิฟท์“สวัสดีค่ะคุณพรีม..วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ”“สวัสดีครับพี่สา..วันนี้ผมต้องไปทานข้าวกับที่บ้านตอนเย็นน่ะครับเลยต้องรีบดูงานที่ค้างไว้ให้เสร็จ”“นี่ฉัตรนลินค่ะที่คุณหญิงให้มาเป็นเลขาให้คุณพรีมน่ะค่ะ”“สวัสดีค่ะหนูชื่อฉัตรนลินค่ะเรียกลูกแก้วก็ได้ค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายตรงหน้าแต่คนตรงหน้าดันทำเป็นไม่เห็นเดินผ่านเธอไปเข้าห้องทำงานเสียอย่างนั้นทำเอาหญิงสาวต้องหันไปมองหน้าสาวิตรีอย่างแปลกใจ“เอ่อ...ช่วงนี้คุณพรีมน่าจะเครียดๆน่ะลูกแก้วไม่ต้องคิดมากน้ะจ้ะ” สาวิตรีที่ชินกับอาการของชายหนุ่มคิดว่าอีกหน่อยหญิงสาวก็คงจะชินเช่นกันเพราะเมื่อเจ้านายหนุ่มเครียดๆอาการก็จะเป็นเช่นนี้“เอ่อ...พี่สาคะคุณพรีมเค้ายังปกติดีอยู่ใช่ไหมคะ...แฮร่ๆๆๆๆๆ”“เข้าใจแซวนะเราน่ะ” สาวิตรีที่อดขำที่หญิง
“โอเค..เรียบร้อยคุณกลับได้แล้วพรุ่งนี้เจอกัน”“แก้วลานะคะ...สวัสดีค่ะ” หญิงสาวที่นั่งหายใจติดขัดอยู่นานกลัวว่าตนเองจะทำอะไรผิดพลาดแล้วโดนชายหนุ่มตำหนิขึ้นมาอีกแต่เปล่าเลยแสดงว่าฝีมือเธอก็ใช้ได้อยู่เหมือนกัน เมื่อไม่มีอะไรแล้วเธอจึงขอตัวกลับทันทีเพราะวันนี้มีนัดทานข้าวกับที่บ้านของจอมขวัญเพราะเมื่อตอนเย็นจอมขวัญส่งข้อความมาในไลน์ว่าคุณพ่อกับคุณแม่คิดถึงอยากเจอให้มาทานข้าวที่บ้านด้วยกันเย็นนี้ลูกแก้วตอบตกลงโดยไม่ลังเลเพราะหญิงสาวก็กะว่าจะหาเวลาไปสวัสดีพวกท่านอยู่เหมือนกันRrrrrrrrr“ครับคุณแม่” พีรพัตรรับสายคนเป็นแม่แถมรู้ได้ทันทีว่าคงโทรมาบอกให้เขากลับบ้านเร็วๆอีกเช่นเคย“เสร็จงานหรือยังลูกวันนี้แม่เข้าครัวทำของโปรดไว้ให้ลูกเยอะเลยน้าวันนี้ต้องไม่เบี้ยวแม่แล้วนะ”“ครับคุณแม่ไม่เบี้ยวแน่นอนครับผมกำลังจะกลับพอดีเลย”“แล้วแม่จะรอนะ”“ครับแม่” เมื่อชายหนุ่มวางสายจากผู้เป็นแม่ได้ก็เตรียมตัวออกไปทันทีเพราะนานๆทีเขาจะว่างทานข้าวกับครอบครัวสักครั้งเพราะงานที่ยุ่งรัดตัวเขาเหลือเกินจึงทำให้ไม่ค่อยมีเวลาที่จะอยู่กับครอบครัวสักเท่าไรลำพังงานของเขาเองก็เยอะอยู่แล้วและนี่ยังต้องมาดูแลบริษั
เรือนเล็กหลังจากที่พลอยไพลินกลับมาที่เรือนเล็กเห็นว่าเจ้าก้อนกลมลุกสาวของเธอนอนหลับอุตุเรียบร้อยแล้วจึงรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบท่าเพื่อที่จะรีบมาปิดไฟนอนไปพร้อมกับลูกครู่ต่อมา“ว้ายยย...คุณพอลคุณเข้ามาได้ยังไงเนี่ยยย” พลอยไพลินเข้าห้องน้ำไปไม่นานมากนักก็เดินพันผ้าขนหนูผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำแต่ก็มีสิ่งที่ทำให้เธอต้องร้องตกใจเพราะชายหนุ่มก็มานั่งอยู่ในห้องของเธอโดยที่ไม่รู้ว่าเขาเข้ามาตอนไหนและเข้ามาได้อย่างไร“คือพี่อยากจะมานอนยัยหนูน่ะพลอยคงไม่ว่าอะไรนะ” แผ่นดินเอ่ยหน้าตาเฉยทั้งสายตายังคอยจับจ้องใบหน้านวลไล่ลงมาที่ไหล่มนของเธออย่างถือวิสาสะ“แล้วคุณมาที่นี่ได้ยังไง” พลอยไพลินถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ที่ตอนนี้เขาได้มานั่งอยู่บนเตียงของเธอเรียบร้อยโดยไม่ได้ขออนุญาตเธอสักคำหญิงสาวนึกแปลกใจว่าคนตรงหน้ามาที่นี่ได้ยังไงโดยที่ในห้องของเธอตอนนี้ก็ไม่มีรถเข็นของเขาอยู่ด้วย“พี่ก็ให้ลุงสนพามาส่งที่นี่ไงพี่อยากมาหาลูกบ้างไม่ได้หรือไง” ชายหนุ่มถามกลับหญิงสาวน้ำเสียงแกมประชด“แต่คุณก็น่าจะคุยกับพลอยก่อนไหมคะว่าสะดวกให้คุณมานอนหรือเปล่าเดี๋ยวพลอยขอแต่งตัวแปปนะคะเดี๋ยวจะไปเรียกลุงสน
“ว้ายยยยยยย”ฟอดดดด ขณะที่หญิงสาวหมุนตัวกำลังที่จะเดินกลับไปนอนอยู่ดีๆก็มีมือของชายหนุ่มดึงเธอลงมานอนที่ตียงแบบไม่ทันตั้งตัวพร้อมกดจมูกไปที่แก้มของเธอแล้วหอมฟอดใหญ่“เล่นบ้าอะไรของคุณเนี่ย...ปล่อยพลอยเดี๋ยวนี้นะ” หญิงสาวไม่กล้าดุชายหนุ่มเสียงดังมากนักกลัวว่าคนบนเปลจะตื่นขึ้นมาอีกจึงทำได้แค่พยายามดึงแขนของเขาที่รัดลำตัวเธออยู่ออกไปให้ได้“ไม่ปล่อยอยากทำให้พี่รู้สึกตัวทำไมล่ะ..แบบนี้พลอยต้องรับผิดชอบต้องให้พี่กอดจนหลับเข้าใจไหม”ฟอดดด ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนประสาทข้างพวงแก้มของหญิงสาวก่อนจะกดจมูกลงไปที่แก้มของหญิงสาวแบบแรงๆอีกครั้ง“อื้มม...ชื่นใจ” ชายหนุ่มยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ“นี่คุณพอลมันจะมากไปแล้วนะ” พลอยไพลินเริ่มเสียงแข็ง“มากไปตรงไหนพี่แค่จะหอมเมียตัวเองมันไม่มากไปหรอกพลอย” เขายังไม่หยุดที่จะใช้น้ำเสียงกวนประสาทหญิงสาวยิ่งเธอดิ้นมากเท่าไรเขาเองก็ยิ่งกอดเธอแน่นเท่านั้นเขาไม่เข้าใจว่าเธอทำไมต้องปฏิเสธเขาขนาดนี้ด้วยแต่ยังไงเขาก็ไม่ยอมแพ้ที่จะง้อเธอต่อไปถ้าไม่ติดว่ากลัวหญิงสาวจะรู้เรื่องที่ขาตนเองหายดีแล้วเขาคงทำมากกว่าแค่กอดเป็นแน่สาวเจ้าจะได้เลิกพยศเขาสักที“ขอพี่นอนก
“เรื่องมันยาวน่ะแกเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง” ลูกแก้วหันไปบอกกับจอมขวัญครั้นจะเล่าตอนนี้หรือเรื่องมันก็ยาวและอีกอย่างก็อยากรู้เรื่องที่คุณหญิงพิไลจะพูดอะไรต่อไปมากกว่า“คืออย่างนี้นะหนูแก้วแม่น่ะเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณพี่ดวงแขแล้วตาพรีมก็เป็นลูกชายคนโตของแม่ที่หนูไม่เคยเห็นก็เพราะพี่เขาไปดูงานที่ต่างประเทศอยู่บ่อยๆไม่ค่อยได้กลับบ้านสักเท่าไรหรอกจะ...แม่ดีใจนะที่เป็นหนูมาช่วยงานพี่เค้าเพราะหนูแก้วทำงานเก่งอยู่แล้วคงช่วยพี่เค้าได้มากเลยหละ” พิไลพูดด้วยความเอ็นดูสาวน้อยตรงหน้าเพราะรู้สึกถูกชะตาเอ็นดูลูกแก้วตั้งแต่ตอนเรียนกับจอมขวัญอยู่แล้วและยิ่งรู้ว่าเป็นลูกบุญธรรมของพี่สาวของตนอีกก็ยิ่งเอ็นดูเข้าไปใหญ่และสบายใจอีกเปราะหนึ่งว่าจะมีคนเก่งๆมาช่วยงานที่บริษัทแถมเป็นคนที่เธอรู้จักมานานอีกต่างหาก หลังจากทุกคนทานข้าวกันไปและคุยกันไปก็ทำให้เข้าใจในเรื่องราวต่างๆทั้งเรื่องที่จอมขวัญไม่รู้ว่าลูกแก้วมาเป็นลูกบุญธรรมของป้าเธอตั้งแต่เมื่อไรและเรื่องที่คุณหญิงดวงแขฝากให้บ้านของคุณหญิงพิไลดูแลลูกแก้วด้วย ทำเอาทั้งจอมขวัญและลูกแก้วต่างก็ดีใจที่ทั้งสองจะไม่ได้เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นแต่ตอนนี้เป็นลูกพ
เช้าวันต่อมาไร่บดินทร์เดชา มือหนาของแผ่นดินควานหาร่างบางที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่มันกลับว่างเปล่าเขาจึงชันตัวขึ้นพิงที่หัวเตียงพลางมองไปที่เปลของลูกสาวของตนพบว่ายัยหนูชมพูยังหลับปุ๋ยในท่านอนคว่ำตัวกลมแก้มเทลงมากองลงข้างที่หันหน้ามาเขาอยากจะเข้าไปฟัดลูกสาวตัวกลมของเขาตอนนี้ชะมัดแต่ติดอยู่ที่ว่ากลัวลูกจะตื่นและก็ไม่รู้ด้วยว่าภรรยาของเขาอยู่ที่ไหนถ้าขืนเดินทะเล่อทะล่าอยู่ในนี้เธอมาเห็นมันจะเป็นเรื่องเป็นแน่เขายังไม่พร้อมให้เธอรู้ความจริงตอนนี้“อ้าวคุณพอลตื่นแล้วเหรอคะ”“ออกไปตอนไหนทำไมไม่ปลุกผมก่อน”“คือพลอยต้องไปทำอาหารให้ยัยหนูน่ะค่ะเกรงใจนมนิดถ้าต้องมาทำข้าวต้มให้ยัยหนูทานทุกวันพลอยเลยไปเรียนสูตรทำข้าวต้มกับนมนิดมาน่ะค่ะจะได้ทำให้ยัยหนูทานเองได้” หญิงสาวตอบพร้อมเดินไปที่เปลของยัยหนูโดยที่ไม่มองหน้าผู้เป็นสามีเพราะยังรู้สึกเขินอายเรื่องเมื่อคืนอยู่“เดี๋ยวพลอยขอปลุกยัยหนูพาไปอาบน้ำสักครู่นะคะวันนี้คุณแม่กับนมนิดจะพายัยหนูไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะน่ะคะถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพลอยจะพาคุณกลับไปที่ห้องนะคะคุณจะได้ไปจัดการธุระส่วนตัวของคุณให้เรียบร้อยแล้วเรามาเริ่มฝึกเดินกันค่ะ” พลอยไพลินก้