“แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง”
ชายหนุ่มถึงกับบดกรามกรอดเพราชื่อโรงพยาบาลที่หญิงสาวบอกมันตรงกับคำบอกเล่าของกรกนกเขาอยากจะรู้นักว่าที่เธอบอกไปเยี่ยมเพื่อนได้รู้อาการของเพื่อนเธอจริงๆหรือเปล่าเพราะไม่ใช่มัวแต่ขลุกอยู่กับผู้ชายตามที่เขาได้รู้มา
“ก็ยังทรงๆอยู่ค่ะแต่เท่าที่ออมคุยกับพี่หมอที่ดูแลเพื่อนออมอยู่เค้าก็บอกว่าจะรักษาให้สุดความสามารถเลยค่ะออมเชื่อว่าไม่นานเพื่อนออมต้องหายแน่ๆ”
อินทิราอมยิ้มอย่างพอใจที่เห็นว่าชายหนุ่มนั้นมีกะใจที่จะไถ่ถามอาการของเพื่อนเธอด้วยจึงบอกถึงอาการของเพื่อนสาวเธออย่างอารมณ์ดี
“หึ่...ไปเยี่ยมเพื่อน...แต่ดูท่าทางจะไปเยี่ยมหมอมากกว่ามั้งถึงได้มีคนเห็นว่ากอดกับหมอหนุ่มจนถึงใจขนาดนั้น”
น้ำเสียงที่ฟังดูหญิงสาวจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษมันทำให้เขาเริ่มโมโหเป็นพิเศษเหมือนกันคงจะอิ่มอกอิ่มใจมากที่ได้ไปกอดกกกับผู้ชายได้อย่างหน้าไม่อายที่โรงพยาบาล
ชายหนุ่มยังไม่รู้ตัวเองว่าอารมณ์แบบนี้คือเขากำลังหึงหญิงสาวอย่างหน้ามืดตามัวอยู่
พักหลังมานี้หญิงสาวนอนกับเขาแทบทุกคืนบางคืนเธอก็กอดก่ายเขาอย่างไม่รู้ตัวทำให้ชายหนุ่มนอนข่มตาหลับได้ยากแต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากปฏิเสธเธอออกไปเพรามันก็ทำให้ใจของเขากระชุ่มกระชวยขึ้นมากเหมือนกัน
การเอาอกเอาใจของหญิงสาวก็ทำให้เขารู้สึกดีอย่างมากจนบอกไม่ถูกเธอทำเหมือนว่าเขาสำคัญแต่เมื่อมารู้เรื่องแบบนี้เขาจึงกลัวว่าเขาจะไม่ได้สำคัญกับเธออีกต่อไปและกลัวว่าเธอจะจากเขาไปอีกคน
“กอด??..คุณอิทรู้ได้ไงคะว่าออมไปกอดกับใคร..”
เมื่อชายหนุ่มพูดถึงเรื่องกอดอินทิราก็ออกอาการงงทันทีว่าชายหนุ่มรู้ได้อย่างไรว่าเธอกอดกับภัคดนัยมาหญิงสาวถามออกไปอย่างสงสัยเพราะเธอก็ไม่ได้เห็นว่ามันเป็นเรื่องที่ชายหนุ่มจะมาส่อเสียดอะไรเธอเพราะเธอบริสุทธิ์ใจ
“ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมด”
“ว้ายย”
ชายหนุ่มเข้าไปกระชากตัวหญิงสาวอย่างรุนแรงจนอาหารที่อยู่ในมือของเธอนั้นกระจัดกระจายออกจากมือไปหมดยิ่งเห็นว่าหญิงสาวยอมรับอย่างง่ายดายแบบนี้แสดงว่าเรื่องที่กรกนกพูดมันเรื่องจริงพร้อมทั้งสบถออกมาอย่างหัวเสียที่คิดไปไกลแล้วว่าหญิงสาวจำใจอยู่กับเขาเพื่อนเงินไม่ใช่หวังดีกับเขาอย่างที่ครั้งหลังๆมาความดีของเธอทำให้เขาเข้าใจแบบนั้น
“เดี๋ยวค่ะคุณอิทออมเก็บของก่อนค่ะ”
ชายหนุ่มลากหญิงสาวเข้าไปที่ห้องของเขาด้วยอารมณ์โมโหแต่หญิงสาวนั้นเห็นว่าชายหนุ่มคงจะโมโหแบบนี้เป็นปกติเลยไม่ได้คิดอะไรมากทั้งยังขอชายหนุ่มเก็บอาหารที่หล่นกองอยู่บนพื้นก่อนอีกด้วยเพราเธอคิดว่าไม่นานพอเธออธิบายให้เขาเข้าใจคงจะอารมณ์เย็นลงไปเอง
“ใช้งานเธอให้คุ้มเงินไงฉันคงไม่ต้องถนอมเธอจนถึงวันแต่งงานแล้วเพราะเธอเองก็ไม่ได้ถนอมตัวเองเลยสักนิดก่อนที่ฉันจะต้องมากินเดนใครก็ขอให้เป็นคนอื่นแล้วกันที่กินเดนฉัน”
ตอนนี้ชายหนุ่มไม่สนเรื่องอาหารอะไรของเธอทั้งนั้นเขาพาหญิงสาวเข้ามาในห้องพร้อมปิดประตูล็อกกลอนอย่างชำนาญห้องของเขาเขาจดจำได้ทุกรายละเอียดอยู่แล้ว
พร้อมทั้งสาดวาจาที่ทำให้หญิงสาวถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่งเพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าดูถูกเธอเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่สำส่อนได้หยาบคายแบบนี้
“อะไรนะคะ...คุณอิทจะดูถูกออมมากเกินไปแล้วนะคะถ้าอยากจะต่อว่าอะไรออมก็ขอให้รู้ความจริงทั้งหมดก่อนจะดีไหมคะ”
อินทิราไม่พอใจกับคำพูดของชายหนุ่มอย่างมากแต่ก็ยังหวังว่าสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ชายหนุ่มยังพอจะฟังเธออธิบายบ้างไม่ใช่ว่าเขาจะใช้อารมณ์อย่างเดียว
“ความจริงหรือเรื่องโกหกอะไรของเธอฉันไม่อยากจะฟังทั้งนั้นตอนนี้เธอก็แค่เตรียมตัวทำหน้าที่ของเธอจะดีกว่า...จะหนีไปไหน”
ตอนนี้ชายหนุ่มไม่สนที่จะให้หญิงสาวพูดอธิบายอะไรทั้งนั้นหญิงสาวเองก็ยังยืนทำใจดีสู้เสืออยู่แต่เมื่อเห็นว่าเสือ๊ายกำลังคลั่งเธอก็คิดว่าควรจะหนีเอาตัวรอดก่อนดีกว่าแต่ด้วยประสาทสัมผัสของชายหนุ่มที่ว่องไวเขาก็คว้าร่างบางที่กำลังจะวิ่งหนีผ่านตัวของเขาไปได้อย่างรวดเร็ว
“คุณอิทปล่อยออมค่ะ”
ร่างบางร้องทักชายหนุ่มที่คว้าตัวเธอมานอนทาบทับอยู่ที่เตียงหญิงสาวหลับตาปี๋ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในเวลานี้หรอกนะถึงเธอจะต้องแต่งงานกับเขาเรื่องแบบนี้มันต้องมีแน่นอนแต่ขอเป็นตอนที่เขาอารมณ์ดีกว่านี้จะได้ไหมหญิงสาวคิดในใจ
“ไม่”
มาถึงขนาดนี้แล้วอย่าหวังว่าเขานั้นจะปล่อยเธอไปง่ายๆยังไงวันนี้เขาก็จะทำให้เธอเป็นของเขาให้ได้จะได้ไม่กล้าไปพลอดรักกับใครได้อย่างสบายใจได้อีก
“ให้คุณใจเย็นกว่านี้แล้วเราค่อยมาคุยกันไหมคะ...อื้อออ..คุณ..อื้ออมมม”
ชายหนุ่มไม่สนคำทัดทานอะไรของหญิงสาวทั้งนั้นเขายังดำเนินเรื่องที่เขาตั้งใจไว้อย่างต่อเนื่องสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินก็คือเสียงของเธอในตอนนี้ริมฝีปากหนาจึงรีบครอบคลุมริมฝีปากบางอย่างเร่าร้อนพักใหญ่ทำให้คนที่ดิ้นพล่านในคราแรกเริ่มอ่อนลงกับรสสัมผัสใหม่ที่ไม่เคยเจอมาก่อน
เมื่อเล้าโลมจนหญิงสาวเริ่มโอนอ่อนตามบทรักที่ป่าเถื่อนในคราแรกก็เปลี่ยนมาเป็นนุ่มนวลทะนุถนอมหญิงสาวมากขึ้นตอนนี้ความรู้สึกของหญิงสาวเองก็บังคับตัวเองไม่ได้เลยปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นคนดำเนินเกมรักในครั้งนี้ความรู้สึกวาบหวามที่ชายหนุ่มมอบให้ทำเอาหญิงสาวหายใจไม่เป็นจังหวะมือไม้ไม่อยู่สุขต้องเกาะกุมที่แขนแกร่งเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว
เสื้อผ้าของเขาและเธอหลุดออกจากตัวไปอย่างง่ายดายเผยให้หญิงสาวได้เห็นร่างแกร่งของชายหนุ่มที่มองแล้วเธอก็ต้องหลบสายตาเพราะรู้สึกขวยเขินเล็กน้อย
“อ้าส...”
ตอนนี้ตัวตนของเขามันพร้อมมาตั้งนานแล้วเมื่อแท่งร้อนเริ่มสัมผัสกับช่องทางรักชายหนุ่มก็คำรามออกมาในลำคอเพื่อระบายความรู้สึกกระสันในตอนนี้พร้อมค่อยๆบดเบียดตัวตนเข้าช่องทางรักของหญิงสาวอย่างยากลำบาก
“อะ...อ๊ายยยย..จ...เจ็บบ”
หญิงสาวที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่กับการเล้าโลมเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่กำลังล่วงล้ำเธอเขามาพร้อมด้วยความรู้สึกเจ็บทำให้หญิงสาวนั้นร้องเสียงหลงเพราะมันไม่ใช่แค่เจ็บอย่างเดียวแต่มันทำให้เธอนั้นจุกอย่างมากอีกด้วย
“ฉันจะค่อยๆทำ”ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเขารู้ว่าเธอยังไม่เคยกับเรื่องแปลกใหม่แบบนี้เขาจะพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุดแม้ในใจตอนนี้อยากจะทำตามอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านอยู่มากก็ตามเมื่อทั้งคู่ปรับตัวเข้าหากันได้และหญิงสาวเองก็เริ่มที่จะลืมความเจ็บแล้วชายหนุ่มจึงร่ายบทรักอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดเสียงครางในห้องดังระงมของทั้งคู่สลับกันไปมาจนตอนนี้ผ่านไปค่อนคืนชายหนุ่มจึงยอมปล่อยหญิงสาวให้เธอได้พักผ่อนไปก่อนเพราะเห็นว่าเธอแทบจะไม่มีเสียงร้องและเรี่ยวแรงแล้วทั้งที่ในตัวของเขามันยังไม่หมดความต้องการด้วยเพราะเขาเองนั้นก็ห่างหายเรื่องแบบนี้มานานเช้าวันต่อมา07.30 น.บ้านโรจน์วินิจวรกุล“หายงอนพี่แล้วหรือไงถึงได้ลงมาทานข้าวพร้อมกันได้”ภัคดนัยนั่งทานอาหารเช้าที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เขาทุกเช้าเขาเห็นวันนี้น้องสาวของเขาลงมาทานข้าวด้วยได้ก็ดีใจเพราะพอจะดูออกว่าน้องของเขาหายงอนบ้างแล้ว“ขี้เกียจงอนไม่รู้จะงอนไปทำไมในเมื่อพี่ชายพีคเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆแล้ว”พีรยาทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้พร้อมทานอาหารตรงหน้าเธอรู้ว่าพี่ชายเธอปรับความเข้าใจกับอินทิราเรียบร้อยแล้วทำให้เธอหายห่วงเรื่องนี้ไ
1 เดือนต่อมาเป็นเวลาอีกร่วมเดือนที่หญิงสาวใช้ชีวิตอยู่ที่เรือนเล็กท้ายไร่กับชายหนุ่มตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งสองดูเป็นคู่รักที่เอาใจใส่กันและกันเสมอมาชายหนุ่มเองเมื่อมีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆความอารมณ์ร้อนก็จะไม่ค่อยมีให้เห็นเว้นเสียแต่ว่าเขาเรียกหาหญิงสาวแล้วไม่เจอเธอก็จะหงุดหงิดนิดหน่อยก็เท่านั้นแถมสรรพนามของทั้งคู่ที่ใช้เรียกกันก็ดูสนิทสนมกันมากขึ้นด้วย“ออม..”“มีอะไรคะพี่อิท”อินทิราที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวได้ยินชายหนุ่มเรียกเสียงดังก็รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวอย่างตกอกตกใจแล้วร้องถามคนที่นั่งบนโซฟาสีหน้ายิ้มแย้มว่าเขาเป็นอะไร“เปล่าพี่แค่เรียกเฉยๆคิดถึง”อิทธิกรฉีกยิ้มให้หญิงสาวอย่างหน้าทะเล้นว่าที่เขาเรียกเธอก็เพราว่าอยากให้อยู่ใกล้ๆและได้ยินเสียงของเธอก็เท่านั้น“แกล้งออมอีกแล้วนะคะเดี๋ยวก็ได้ทานไข่ดาวไหม้หรอก” อินทิราแอบหน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกเขินที่เขาชอบมาหยอดเธออยู่บ่อยๆแต่เวลานี้เธอก็คิดว่าเขาก็ไม่ควรจะเล่นเพราะอาจจะได้ทานอาหารที่ไหม้เกรียมได้สองสาวมันที่ผ่านมานี้ชายหนุ่มไม่ทานข้าวต้มที่หญิงสาวทำให้แม้แต่นิดเดียวเพราบ่นว่ากลิ่นมันค่อนข้างทำให้เขาไม่อยากจะทานและอยากจะอาเจียน
1 อาทิตย์ต่อมา21.30 น.“พรุ่งนี้พี่ก็จะต้องเข้าผ่าตัดแล้วต่อจากนี้พี่จะได้เป็นคนดูแลออมบ้าง”“........”สองหนุ่มสาวกอดกันกลมอยู่บนเตียงนอนนุ่มอิทธิกรดีใจที่เขาจะได้มีโอกาสได้ดูแลหญิงสาวบ้างหลังจากที่ให้เธอคอยดูแลอยู่ตลอดอินทิรานอนซุกอยู่ที่อกแกร่งน้ำตาซึมออกมาที่เธอรู้ตัวว่าเธอคงจะไม่มีโอกาสนั้นหลังจากที่อรดีโทรหาเธอเมื่อไม่กี่วันมานี้3 วันที่แล้วRrrrrrrrrrrrr“ค่ะคุณแม่”“แกต้องออกไปให้ห่างจากอิทธิกรให้เร็วที่สุดเพราะฉันจะให้ยัยอันไปดูแลอิทธิกร”“ไหนคุณแม่บอกว่าพี่อันไม่ต้องการพี่อิทไงคะ”“แล้วจะทำไมลูกฉันต้องการอิทธิกรตอนนี้แล้วจะทำไมแกก็รู้นะว่าฉันจะทำอะไรกับแกได้บ้างแล้วถ้าหากคนบ้านนั้นรู้ว่าแกไปหลอกลวงเค้าพวกเค้าคงจะเอาแกทำลูกสะใภ้หรอกนะ”“แต่คุณแม่เป็นคนให้ออมมาที่นี่ตั้งแต่แรกเองนะคะ”“แล้วแกคิดว่าคุณอรุณาจะเชื่อใครระหว่างแกที่เป็นลูกเมียน้อยกับฉันที่เป็นแม่ของคู่หมั้นตัวจริงของอิทธิกร”“ออมขอเวลาอีกสองสามวันนะคะแล้วออมจะไปเอง”“ดี...เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้ก็ดี”หลังจากวางสายจากอรดีแล้วหญิงสาวก็แอบมานั่งร้องให้ปานจะขาดใจเมื่อเธอนั้นจะต้องจากชายหนุ่มไปจริงๆหากเธอไม่ยอมไปแต่โดย
ก๊อกๆๆๆ.“คุณอาเทอร์”พีรยาหน้าบานเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้มาใหม่เดินเข้ามาเธอเคยเจอกับเขาค่อนข้างบ่อยตอนที่อาเทอร์นั้นมาเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอ“สวัสดีครับทุกคน”อาเทอร์กล่าวทักทายทุกคนเหมือนที่เคยๆวันนี้ที่เขารีบมาก็เพราะว่าพีรยาโทรไปบอกกับเขาว่าพรณภัทร์ฟื้นแล้วเขาจึงรีบซื้อของมาเยี่ยมและถือโอกาสมาขอโทษหญิงสาวที่นอนป่วยอยู่ด้วย“นี่คุณอาเทอร์พลอยคนที่เค้าขับรถชนแกตอนที่แกหลับอยู่เค้าคอยมาเยี่ยมแกบ่อยๆ”พีรยาเห็นพรณภัทร์มีสีหน้าที่สงสัยเลยรีบแนะนำอาเทอร์ให้เพื่อนเธอรู้จัก“ผมต้องขอโทษคุณพลอยด้วยนครับที่ทำให้คุณเจ็บหนักขนาดนี้”อาเทอร์กล่าวขอโทษหญิงสาวด้วยความสำนึกผิดที่วันนั้นเขาก็ขับรถมาด้วยความเร็วเหมือนกัน“เป็นเพราะพลอยไม่ได้ระวังมากกว่าค่ะ”พรณภัทร์เองรู้ว่าวันนั้นเธอเองก็ไม่ได้ระวังไปวิ่งตัดหน้ารถชายหนุ่มเสียเองเป็นเธอมากกว่าที่ผิด“ดอกไม้กับผลไม้ครับหายไวๆนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”อาเทอร์ยื่นดอกไม้กับกระเช้าผลไม้ให้คนที่นอนป่วยดูพร้อมส่งให้พีรยาเพื่อเอาไปวางไว้ข้างๆเตียงเพราเห็นว่าคนป่วยคงจะถือไม่ไหววันต่อมาเขาใหญ่โรงพยาบาลXXX“เป็นยังไงบ้างเห็นชัดไหม”ตฤนค่อยๆเปิดผ้าปิดตาของอิทธิกรอ
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเธอไม่ใช่เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”อิทธิกรแสยะยิ้มอย่างพอใจถ้าเขาไม่กดดันเธอขนาดนี้ก็คงจะไม่ยอมปริปากพูดมาง่ายๆแน่พร้อมถามหญิงสาวถึงสาเหตุที่ต้องมาหลอกลวงเขาแบบนี้เพื่ออะไร“หึ้ยย...”อันธิการ้องส่งเสียงด้วยความโมโหที่ตอนนี้เธอเหมือนอีขี้แพ้คนนึงพร้อมนึกหมั่นไส้ที่ดูอิทธิกรจะรักและจำสัมผัสของอินทิราได้ดีเหลือเกิน“ตอบสิวะ”อิทธิกรเล็งปากกระบอกปืนมาที่อินทิราเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมตอบเรื่องอินทิราออกมาเสียที“ฉันเป็นคู่หมั้นตัวจริงของคุณไงล่ะนังออมมันเป็นตัวปลอมมันมาหลอกคุณฉันเป็นตัวจริงมาดูแลคุณก็ถูกแล้วนี่”อันธิกาอยากให้ชายหนุ่มรู้นักว่าเธอเป็นคู่หมั้นตัวจริงจะได้ดูว่าอินทิราเป็นคนผิดที่มาหลอกลวงคนที่ควรอยู่ที่นี่ตอนนี้เป็นเธอก็ถูกแล้ว“เสียงเอะอะอะไรพี่ภาคย์”พีรยาและภัคดนัยที่มีวิทวัสขับรถนำทางมาส่งเมื่อถึงเรือนเล็กก็รีบลงจากรถยิ่งได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากในบ้านหญิงสาวก็นึกเป็นห่วงอินทิราคิดว่าเพื่อนเธออาจจะมีปากเสียงอะไรกับอิทธิกร“ไม่รู้เรารีบเข้าไปดูกันเถอะ”ภัคดนัยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าด้านในเกิดอะไรขึ้นหากชายหนุ่มจะทำร้ายอินทิราเขาไม่ยอมเป็นแน่“หึ่!!..ฉั
กรุงเทพมหานครอินทิรามาเช้าห้องเช่าเล็กๆอยู่สามสี่วันแล้วเธอพยายามหางานสมัครงานไปเรื่อยๆนี่ก็เป็นอีกวันที่เธอก็เดินมาสมัครงานเธอไปหลายที่แต่ก็ไม่ได้มีใครอยากจะรับคนท้องเข้าทำงานอันที่จริงเธอก็ยังตั้งท้องอ่อนๆไม่ได้มีหน้าท้องให้เห็นมากนักแต่เธอก็เลือกที่จะบอกความจริงกับคนที่สัมภาษณ์เธอจึงทำให้ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้งานเสียที“คุณ!!!”อาเทอร์เห็นหญิงสาวกำลังจะเป็นลมอยู่ที่หน้าร้านของเขาพอดีกับจังหวะที่เขาเปิดประตูออกมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน“อือ...อืมม”“ฟื้นแล้วเหรอครับเมื่อกี้คุณเป็นลมผมเลยพาคุณมาพักด้านใน”อาเทอร์เห็นหญิงสาวฟื้นขึ้นแล้วก็โล่งใจนึกว่าเธอจะเป็นอะไรมากเสียอีก“ขอบคุณนะคะ”อินทิรารีบขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วเธอเองก็เครียดเรื่องานจนไม่ได้ทานข้าวเช้าก่อนออกมาสมัครงานจึงทำให้ไม่มีแรงบวกกับตอนนี้เธอก็ตั้งครรภ์อ่อนๆจึงทำให้เป็นลมล้มพับไป“นี่คุณกำลังจะมาสมัครงานที่นี่ใช่ไหมครับ”“ใช่ค่ะ”“ผมเป็นเจ้าของร้านที่นี่ครับ”อาเทอร์เห็นเอกสารของหญิงสาวหล่นตอนที่เธอเป็นลมจึงรู้ว่าเธอนั้นกรอกใบสมัครงานและกำลังมาสมัครงานที่นี่ที่เขาเป็นเจ้าของร้านเขาจ
“คุณอาเทอร์นี่ฉลาดสุดๆไปเลยค่ะ”พีรยายกนิ้วโป้งให้ชายหนุ่มที่เขานั้นดูจะเข้าใจอะไรง่ายๆในแบบที่เธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลย“ไหนๆคุณก็บอกคุณพลอยว่าเราจะไปทานข้าวกันแล้วงั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเองนะครับ”อาเทอร์เห็นว่าไหนๆก็ออกมาเพราเรื่องนี้แล้วเขาก็เลยถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวไปทานข้าวเลยก็แล้วกันเพราะนับว่าเป็นโอกาสที่ดีอีกครั้งที่เขาได้ใกล้ชิดเธอ“หืมม..มันจะดีนะคะ”เรื่องของฟรีพีรยาไม่หวั่นอยู่แล้วและยิ่งไปกับชายหนุ่มด้วยแล้วอาหารที่เธอได้ทานวันนี้คงจะอร่อยเป็นพิเศษ“ฮ่าๆๆ..ไปกันเลยครับ”เมื่อหญิงสาวตกลงชายหนุ่มก็พาหญิงสาวนั่งรถสปอร์ตคันหรูของเขาตรงมาที่ร้านของเขาทันทีเพราะอยากจะให้หญิงสาวได้ลองชิมเมนูโปรดของเขาในร้านด้วยและร้านอาหารของเขาก็เป็นร้านอาหารไทยที่เป็นของคุณยายเขามาก่อนจึงคิดว่าหญิงสาวน่าจะถูกปากร้านอาหารXXX“ร้านอาหารไทยร้านนี้เป็นร้านของผมเองครับเป็นมรดกมาจากคุณยาย”“นี่ร้านของคุณอาเทอร์เองเหรอคะ...แหมเป็นเจ้าของร้านอาหารดังก็ไม่บอก”“ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจเล็กๆของครอบครัวรองจากธุรกิจอื่นๆครับ”“อ๋อ..ค่ะแบบนี้คุณอาเทอร์ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ”“ผมมีน้องชายคนกลางอีกคนช่วยดูแลอยู่น่ะคร
“ครับผมพร้อมช่วยคุณพีคเสมอขอแค่คุณพีคขอมา”อาเทอร์เต็มใจช่วยพีรยาทุกเรื่องอยู่แล้วของเพียงแค่เธอเอ่ยปากบอกกับเขาเท่านั้นตอนนี้เขาได้รู้เรื่องราวของอินทิราก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันและเขาก็พร้อมที่จะทำให้อินทิราสมหวังอีกด้วย“หืมม...พูดเหมือนจีบพีคเลยนะคะเนี่ยเขิน..ฮ่าๆๆ”พีรยาแอบแซวชายหนุ่มกลับแก้เขินถึงคำที่เธอพูดออกไปจงใจให้ชายหนุ่มดูเหมือนเธอพูดเล่นแต่ในใจของเธอมันคิดจริง“ครับผมจีบคุณพีคครับ”อาเทอร์ตอบหญิงสาวกลับหน้าตาเฉย“หา..เอ่อ.”พีรยาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจออาเทอร์สวนกลับมาแบบนี้ตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึงจนอีกฝ่ายมองเห็นได้ชัดเจนอีกด้วยบ้านอาเทอร์“น้องแอลคะอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”อินทิราเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองวันแล้วเธอเข้ากันดีกับเด็กสาวอายุ17มากเอลิซ่าก็ชอบเธอมากๆด้วยที่รู้ใจไปเสียทุกอย่างผิดกับคนดูแลคนก่อนๆที่ชอบบังคับ“หอมจังเลยค่ะ..เย่!!วันนี้มีผัดปูของโปรดแอลอีกแล้ว”เอลิซ่าเห็นอินทิรายกจานปูผัดผงกะหรี่จานโตเข้ามาก็นั่งปรบมือดีใจที่ได้ทานของโปรดอีกแล้ววันนี้“ทานเยอะๆเลยนะคะ”อินทิราพยายามทำอาหารหลากหลายให้เอลิซ่าได้ทานเธอจะได้ประโยชน์ครบ5หมู่ตามที่อาเทอร์ได้สั่งเอา