“ฉันจะค่อยๆทำ”ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเขารู้ว่าเธอยังไม่เคยกับเรื่องแปลกใหม่แบบนี้เขาจะพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุดแม้ในใจตอนนี้อยากจะทำตามอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านอยู่มากก็ตามเมื่อทั้งคู่ปรับตัวเข้าหากันได้และหญิงสาวเองก็เริ่มที่จะลืมความเจ็บแล้วชายหนุ่มจึงร่ายบทรักอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดเสียงครางในห้องดังระงมของทั้งคู่สลับกันไปมาจนตอนนี้ผ่านไปค่อนคืนชายหนุ่มจึงยอมปล่อยหญิงสาวให้เธอได้พักผ่อนไปก่อนเพราะเห็นว่าเธอแทบจะไม่มีเสียงร้องและเรี่ยวแรงแล้วทั้งที่ในตัวของเขามันยังไม่หมดความต้องการด้วยเพราะเขาเองนั้นก็ห่างหายเรื่องแบบนี้มานานเช้าวันต่อมา07.30 น.บ้านโรจน์วินิจวรกุล“หายงอนพี่แล้วหรือไงถึงได้ลงมาทานข้าวพร้อมกันได้”ภัคดนัยนั่งทานอาหารเช้าที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เขาทุกเช้าเขาเห็นวันนี้น้องสาวของเขาลงมาทานข้าวด้วยได้ก็ดีใจเพราะพอจะดูออกว่าน้องของเขาหายงอนบ้างแล้ว“ขี้เกียจงอนไม่รู้จะงอนไปทำไมในเมื่อพี่ชายพีคเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆแล้ว”พีรยาทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้พร้อมทานอาหารตรงหน้าเธอรู้ว่าพี่ชายเธอปรับความเข้าใจกับอินทิราเรียบร้อยแล้วทำให้เธอหายห่วงเรื่องนี้ไ
1 เดือนต่อมาเป็นเวลาอีกร่วมเดือนที่หญิงสาวใช้ชีวิตอยู่ที่เรือนเล็กท้ายไร่กับชายหนุ่มตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งสองดูเป็นคู่รักที่เอาใจใส่กันและกันเสมอมาชายหนุ่มเองเมื่อมีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆความอารมณ์ร้อนก็จะไม่ค่อยมีให้เห็นเว้นเสียแต่ว่าเขาเรียกหาหญิงสาวแล้วไม่เจอเธอก็จะหงุดหงิดนิดหน่อยก็เท่านั้นแถมสรรพนามของทั้งคู่ที่ใช้เรียกกันก็ดูสนิทสนมกันมากขึ้นด้วย“ออม..”“มีอะไรคะพี่อิท”อินทิราที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวได้ยินชายหนุ่มเรียกเสียงดังก็รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวอย่างตกอกตกใจแล้วร้องถามคนที่นั่งบนโซฟาสีหน้ายิ้มแย้มว่าเขาเป็นอะไร“เปล่าพี่แค่เรียกเฉยๆคิดถึง”อิทธิกรฉีกยิ้มให้หญิงสาวอย่างหน้าทะเล้นว่าที่เขาเรียกเธอก็เพราว่าอยากให้อยู่ใกล้ๆและได้ยินเสียงของเธอก็เท่านั้น“แกล้งออมอีกแล้วนะคะเดี๋ยวก็ได้ทานไข่ดาวไหม้หรอก” อินทิราแอบหน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกเขินที่เขาชอบมาหยอดเธออยู่บ่อยๆแต่เวลานี้เธอก็คิดว่าเขาก็ไม่ควรจะเล่นเพราะอาจจะได้ทานอาหารที่ไหม้เกรียมได้สองสาวมันที่ผ่านมานี้ชายหนุ่มไม่ทานข้าวต้มที่หญิงสาวทำให้แม้แต่นิดเดียวเพราบ่นว่ากลิ่นมันค่อนข้างทำให้เขาไม่อยากจะทานและอยากจะอาเจียน
1 อาทิตย์ต่อมา21.30 น.“พรุ่งนี้พี่ก็จะต้องเข้าผ่าตัดแล้วต่อจากนี้พี่จะได้เป็นคนดูแลออมบ้าง”“........”สองหนุ่มสาวกอดกันกลมอยู่บนเตียงนอนนุ่มอิทธิกรดีใจที่เขาจะได้มีโอกาสได้ดูแลหญิงสาวบ้างหลังจากที่ให้เธอคอยดูแลอยู่ตลอดอินทิรานอนซุกอยู่ที่อกแกร่งน้ำตาซึมออกมาที่เธอรู้ตัวว่าเธอคงจะไม่มีโอกาสนั้นหลังจากที่อรดีโทรหาเธอเมื่อไม่กี่วันมานี้3 วันที่แล้วRrrrrrrrrrrrr“ค่ะคุณแม่”“แกต้องออกไปให้ห่างจากอิทธิกรให้เร็วที่สุดเพราะฉันจะให้ยัยอันไปดูแลอิทธิกร”“ไหนคุณแม่บอกว่าพี่อันไม่ต้องการพี่อิทไงคะ”“แล้วจะทำไมลูกฉันต้องการอิทธิกรตอนนี้แล้วจะทำไมแกก็รู้นะว่าฉันจะทำอะไรกับแกได้บ้างแล้วถ้าหากคนบ้านนั้นรู้ว่าแกไปหลอกลวงเค้าพวกเค้าคงจะเอาแกทำลูกสะใภ้หรอกนะ”“แต่คุณแม่เป็นคนให้ออมมาที่นี่ตั้งแต่แรกเองนะคะ”“แล้วแกคิดว่าคุณอรุณาจะเชื่อใครระหว่างแกที่เป็นลูกเมียน้อยกับฉันที่เป็นแม่ของคู่หมั้นตัวจริงของอิทธิกร”“ออมขอเวลาอีกสองสามวันนะคะแล้วออมจะไปเอง”“ดี...เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้ก็ดี”หลังจากวางสายจากอรดีแล้วหญิงสาวก็แอบมานั่งร้องให้ปานจะขาดใจเมื่อเธอนั้นจะต้องจากชายหนุ่มไปจริงๆหากเธอไม่ยอมไปแต่โดย
ก๊อกๆๆๆ.“คุณอาเทอร์”พีรยาหน้าบานเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้มาใหม่เดินเข้ามาเธอเคยเจอกับเขาค่อนข้างบ่อยตอนที่อาเทอร์นั้นมาเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอ“สวัสดีครับทุกคน”อาเทอร์กล่าวทักทายทุกคนเหมือนที่เคยๆวันนี้ที่เขารีบมาก็เพราะว่าพีรยาโทรไปบอกกับเขาว่าพรณภัทร์ฟื้นแล้วเขาจึงรีบซื้อของมาเยี่ยมและถือโอกาสมาขอโทษหญิงสาวที่นอนป่วยอยู่ด้วย“นี่คุณอาเทอร์พลอยคนที่เค้าขับรถชนแกตอนที่แกหลับอยู่เค้าคอยมาเยี่ยมแกบ่อยๆ”พีรยาเห็นพรณภัทร์มีสีหน้าที่สงสัยเลยรีบแนะนำอาเทอร์ให้เพื่อนเธอรู้จัก“ผมต้องขอโทษคุณพลอยด้วยนครับที่ทำให้คุณเจ็บหนักขนาดนี้”อาเทอร์กล่าวขอโทษหญิงสาวด้วยความสำนึกผิดที่วันนั้นเขาก็ขับรถมาด้วยความเร็วเหมือนกัน“เป็นเพราะพลอยไม่ได้ระวังมากกว่าค่ะ”พรณภัทร์เองรู้ว่าวันนั้นเธอเองก็ไม่ได้ระวังไปวิ่งตัดหน้ารถชายหนุ่มเสียเองเป็นเธอมากกว่าที่ผิด“ดอกไม้กับผลไม้ครับหายไวๆนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”อาเทอร์ยื่นดอกไม้กับกระเช้าผลไม้ให้คนที่นอนป่วยดูพร้อมส่งให้พีรยาเพื่อเอาไปวางไว้ข้างๆเตียงเพราเห็นว่าคนป่วยคงจะถือไม่ไหววันต่อมาเขาใหญ่โรงพยาบาลXXX“เป็นยังไงบ้างเห็นชัดไหม”ตฤนค่อยๆเปิดผ้าปิดตาของอิทธิกรอ
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเธอไม่ใช่เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”อิทธิกรแสยะยิ้มอย่างพอใจถ้าเขาไม่กดดันเธอขนาดนี้ก็คงจะไม่ยอมปริปากพูดมาง่ายๆแน่พร้อมถามหญิงสาวถึงสาเหตุที่ต้องมาหลอกลวงเขาแบบนี้เพื่ออะไร“หึ้ยย...”อันธิการ้องส่งเสียงด้วยความโมโหที่ตอนนี้เธอเหมือนอีขี้แพ้คนนึงพร้อมนึกหมั่นไส้ที่ดูอิทธิกรจะรักและจำสัมผัสของอินทิราได้ดีเหลือเกิน“ตอบสิวะ”อิทธิกรเล็งปากกระบอกปืนมาที่อินทิราเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมตอบเรื่องอินทิราออกมาเสียที“ฉันเป็นคู่หมั้นตัวจริงของคุณไงล่ะนังออมมันเป็นตัวปลอมมันมาหลอกคุณฉันเป็นตัวจริงมาดูแลคุณก็ถูกแล้วนี่”อันธิกาอยากให้ชายหนุ่มรู้นักว่าเธอเป็นคู่หมั้นตัวจริงจะได้ดูว่าอินทิราเป็นคนผิดที่มาหลอกลวงคนที่ควรอยู่ที่นี่ตอนนี้เป็นเธอก็ถูกแล้ว“เสียงเอะอะอะไรพี่ภาคย์”พีรยาและภัคดนัยที่มีวิทวัสขับรถนำทางมาส่งเมื่อถึงเรือนเล็กก็รีบลงจากรถยิ่งได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากในบ้านหญิงสาวก็นึกเป็นห่วงอินทิราคิดว่าเพื่อนเธออาจจะมีปากเสียงอะไรกับอิทธิกร“ไม่รู้เรารีบเข้าไปดูกันเถอะ”ภัคดนัยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าด้านในเกิดอะไรขึ้นหากชายหนุ่มจะทำร้ายอินทิราเขาไม่ยอมเป็นแน่“หึ่!!..ฉั
กรุงเทพมหานครอินทิรามาเช้าห้องเช่าเล็กๆอยู่สามสี่วันแล้วเธอพยายามหางานสมัครงานไปเรื่อยๆนี่ก็เป็นอีกวันที่เธอก็เดินมาสมัครงานเธอไปหลายที่แต่ก็ไม่ได้มีใครอยากจะรับคนท้องเข้าทำงานอันที่จริงเธอก็ยังตั้งท้องอ่อนๆไม่ได้มีหน้าท้องให้เห็นมากนักแต่เธอก็เลือกที่จะบอกความจริงกับคนที่สัมภาษณ์เธอจึงทำให้ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้งานเสียที“คุณ!!!”อาเทอร์เห็นหญิงสาวกำลังจะเป็นลมอยู่ที่หน้าร้านของเขาพอดีกับจังหวะที่เขาเปิดประตูออกมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน“อือ...อืมม”“ฟื้นแล้วเหรอครับเมื่อกี้คุณเป็นลมผมเลยพาคุณมาพักด้านใน”อาเทอร์เห็นหญิงสาวฟื้นขึ้นแล้วก็โล่งใจนึกว่าเธอจะเป็นอะไรมากเสียอีก“ขอบคุณนะคะ”อินทิรารีบขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วเธอเองก็เครียดเรื่องานจนไม่ได้ทานข้าวเช้าก่อนออกมาสมัครงานจึงทำให้ไม่มีแรงบวกกับตอนนี้เธอก็ตั้งครรภ์อ่อนๆจึงทำให้เป็นลมล้มพับไป“นี่คุณกำลังจะมาสมัครงานที่นี่ใช่ไหมครับ”“ใช่ค่ะ”“ผมเป็นเจ้าของร้านที่นี่ครับ”อาเทอร์เห็นเอกสารของหญิงสาวหล่นตอนที่เธอเป็นลมจึงรู้ว่าเธอนั้นกรอกใบสมัครงานและกำลังมาสมัครงานที่นี่ที่เขาเป็นเจ้าของร้านเขาจ
“คุณอาเทอร์นี่ฉลาดสุดๆไปเลยค่ะ”พีรยายกนิ้วโป้งให้ชายหนุ่มที่เขานั้นดูจะเข้าใจอะไรง่ายๆในแบบที่เธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลย“ไหนๆคุณก็บอกคุณพลอยว่าเราจะไปทานข้าวกันแล้วงั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเองนะครับ”อาเทอร์เห็นว่าไหนๆก็ออกมาเพราเรื่องนี้แล้วเขาก็เลยถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวไปทานข้าวเลยก็แล้วกันเพราะนับว่าเป็นโอกาสที่ดีอีกครั้งที่เขาได้ใกล้ชิดเธอ“หืมม..มันจะดีนะคะ”เรื่องของฟรีพีรยาไม่หวั่นอยู่แล้วและยิ่งไปกับชายหนุ่มด้วยแล้วอาหารที่เธอได้ทานวันนี้คงจะอร่อยเป็นพิเศษ“ฮ่าๆๆ..ไปกันเลยครับ”เมื่อหญิงสาวตกลงชายหนุ่มก็พาหญิงสาวนั่งรถสปอร์ตคันหรูของเขาตรงมาที่ร้านของเขาทันทีเพราะอยากจะให้หญิงสาวได้ลองชิมเมนูโปรดของเขาในร้านด้วยและร้านอาหารของเขาก็เป็นร้านอาหารไทยที่เป็นของคุณยายเขามาก่อนจึงคิดว่าหญิงสาวน่าจะถูกปากร้านอาหารXXX“ร้านอาหารไทยร้านนี้เป็นร้านของผมเองครับเป็นมรดกมาจากคุณยาย”“นี่ร้านของคุณอาเทอร์เองเหรอคะ...แหมเป็นเจ้าของร้านอาหารดังก็ไม่บอก”“ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจเล็กๆของครอบครัวรองจากธุรกิจอื่นๆครับ”“อ๋อ..ค่ะแบบนี้คุณอาเทอร์ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ”“ผมมีน้องชายคนกลางอีกคนช่วยดูแลอยู่น่ะคร
“ครับผมพร้อมช่วยคุณพีคเสมอขอแค่คุณพีคขอมา”อาเทอร์เต็มใจช่วยพีรยาทุกเรื่องอยู่แล้วของเพียงแค่เธอเอ่ยปากบอกกับเขาเท่านั้นตอนนี้เขาได้รู้เรื่องราวของอินทิราก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันและเขาก็พร้อมที่จะทำให้อินทิราสมหวังอีกด้วย“หืมม...พูดเหมือนจีบพีคเลยนะคะเนี่ยเขิน..ฮ่าๆๆ”พีรยาแอบแซวชายหนุ่มกลับแก้เขินถึงคำที่เธอพูดออกไปจงใจให้ชายหนุ่มดูเหมือนเธอพูดเล่นแต่ในใจของเธอมันคิดจริง“ครับผมจีบคุณพีคครับ”อาเทอร์ตอบหญิงสาวกลับหน้าตาเฉย“หา..เอ่อ.”พีรยาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจออาเทอร์สวนกลับมาแบบนี้ตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึงจนอีกฝ่ายมองเห็นได้ชัดเจนอีกด้วยบ้านอาเทอร์“น้องแอลคะอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”อินทิราเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองวันแล้วเธอเข้ากันดีกับเด็กสาวอายุ17มากเอลิซ่าก็ชอบเธอมากๆด้วยที่รู้ใจไปเสียทุกอย่างผิดกับคนดูแลคนก่อนๆที่ชอบบังคับ“หอมจังเลยค่ะ..เย่!!วันนี้มีผัดปูของโปรดแอลอีกแล้ว”เอลิซ่าเห็นอินทิรายกจานปูผัดผงกะหรี่จานโตเข้ามาก็นั่งปรบมือดีใจที่ได้ทานของโปรดอีกแล้ววันนี้“ทานเยอะๆเลยนะคะ”อินทิราพยายามทำอาหารหลากหลายให้เอลิซ่าได้ทานเธอจะได้ประโยชน์ครบ5หมู่ตามที่อาเทอร์ได้สั่งเอา
“ใกล้จะถึงแล้วเราไปกั้นประตูเงินประตูทองกันเถอะ”เมื่อขบวนใกล้ถึงพีรยาก็ดึงมือพรณภัทร์ออกไปด้านนอกทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวกั้นประตูเงินประตูทองกับคนอื่นๆที่รออยู่ที่นี่“ออม”“พี่อิท”และแล้วก็ได้เวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะสวมแหวนแต่งงานและทำพิธีลดน้ำสังข์เสียทีทั้งสองจ้องหน้ากันอยู่เรื่อยๆต่างยิ้มให้กำลังใจกันและกันและปลื้มปริ่มอยู่ในใจอย่างมากที่พวกเขานั้นได้แต่งงานกันอย่างเป็นพิธีเสียทีช่วงเย็นของวันอินทิราอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงสุ่มที่ดูเหมือนตุ๊กตามากๆหลังจากที่ช่างแต่งตัวให้เธอเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็หาเวลาเดินมาดูเพื่อนเธอเสียหน่อยว่าเป็นยังไงกันบ้างเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันเลย“เหนื่อยไหมแก”พีรยาเห็นอินทิราเดินเข้ามาในห้องก็เอ่ยถามคนเป็นเจ้าสาวว่าวันนี้รู้สึกเหนื่อยบ้างหรือเปล่ากำลังท้องกำลังไส้อยู่ด้วย“ไม่เลยพวกแกนั่นแหละที่ฉันต้องถามว่าเหนื่อยไหม”อินทิราคิดว่าคำถามนี้ควรจะเป็นเธอที่ถามมากกว่าเพราะว่าเธอนั้นแค่เข้าพิธีเฉยๆส่วนงานอย่างอื่นเพื่อนๆเธจัดแจงเองหมด“ไม่เลยพวกฉันเต็มใจทำให้แก”พรณภัทร์ยิ้มกว้างพร้อมหันไปตอบอินทิราพวกเธอไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดกับอ
บริษัทXXX17.00 น.“ทำอะไรอยู่เหรอ”“ออมถักกระเป๋าจิ๋วอยู่ค่ะเสร็จแล้ว2ใบน่ารักไหมคะ”อิทธิกรหิ้วคนเป็นภรรยามาที่ทำงานด้วยแทบจะทุกวันให้เธอมานั่งๆนอนๆที่นี่จนเธอเบื่อต้องหาอะไรทำในระหว่างที่เขาทำงานอยู่“พี่ชักจะอิจฉาไหมพรมในมือออมซะแล้วสิดูออมจะสนใจมันมากกว่าพี่”ชายหนุ่มลงนั่งบนโซฟาข้างๆกับภรรยาพร้อมใช้มือโอบไหล่ของเธอเอาไว้หลวมๆมีสีหน้าที่แกล้งทำเป็นแอบงอนเล็กน้อยที่วันนี้เธอเอาแต่นั่งจดจ่ออยู่กับก้อนไหมพรม“หืม..ออมก็สนใจพี่อิทตลอดนั่นแหละค่ะทำเป็นน้อยใจไปได้”อินทิราถึงกับต้องหยุดมือแล้วหันมาโอบกอดสามีขี้งอนของเธอที่อิจฉาแม้กระทั่งไหมพรมพร้อมบอกกับเขาใจจริงว่าเธอไม่เคยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว“แหม..เอมมาผิดจังหวะหรือเปล่าคะพี่อิท”ไอรดาเผลอเข้าห้องทำงานพี่ชายเธอโดยที่ไม่ได้เคาะประตูไม่คิดว่าทั้งสองกำลังหวานกันอยู่“มีอะไรเหรอเอม”อิทธิกรหันไปถามคนเป็นน้องสาวว่าที่เข้ามามีเรื่องอะไร“พอดีเอมนัดช่างที่เราสั่งตัดชุดเอาไว้ที่บ้านค่ะตอนนี้ชุดเสร็จแล้วเหลือแค่ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปลอง”ไอรดาต้องการมาบอกให้ทั้งสองรีบกลับบ้านเพราะตอนนี้เธอนัดช่างที่ตัดชุดให้ไปรอที่บ้านหลังจากที่พวกเธอเล
“อิๆๆๆ”พีรยาเองไม่ได้ไปหายาให้พี่ชายเธอที่ไหนเพียงแต่กลับเข้าไปในห้องของเธอก็เท่านั้นตอนนี้หญิงสาวดีดดิ้นดีใจอยู่บนเตียงนอนที่แผนของเธอสำเร็จอีกแล้วตอนนี้ก็เหลือแค่พี่ชายเธอเองเท่านั้นที่จะช่วยให้ตัวเองได้สมหวังหรือเปล่าแกร็กกกกก“......”ภัคดนัยที่กำลังนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่ถึงกับเงยหน้ามองหญิงสาวด้วยสีหน้าที่แปลกใจเล็กน้อยที่เธอรีบร้อนเข้าห้องของเขามาด้วยในมือถือกะละมังน้ำเข้ามาอย่างรีบร้อน“พี่ภาคย์เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะเดี๋ยวพลอยจะเช็ดตัวให้ก่อนนะคะยัยพลอยน่าจะกำลังไปหายามาเป็นถึงหมอทำไมไม่ดูแลตัวเองปล่อยให้ป่วยหนักแบบนี้ได้ไงล่ะคะ”พรณภัทร์วางกะละมังน้ำที่โต๊ะวางของข้างเตียงของชายหนุ่มพร้อมใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆเตรียมที่จะเช็ดตัวให้คนที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่“........???”ภัคดนัยมองการกระทำของหญิงสาวอย่างสงสัยในคราแรกแต่เมื่อได้ยินว่าน้องสาวของเขากำลังจะไปเอายามาให้จากปากหญิงสาวเขาก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คงจะเป็นการเล่นอะไรแผลงๆของน้องสาวของเขาอีกแล้วสินะ“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่นา”พรณภัทร์นั่งลงข้างๆชายหนุ่มในมืออีกผ้าถือผ้าเอาไว้ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลส่วนมืออีกข้างก็ยื่นไปแตะที
“แม่ว่าคงต้องปล่อยให้อัญชัญได้เรียนรู้ด้วยตัวเองสักพักไม่นานคงจะปรับตัวได้เอง”“ค่ะคุณแม่”อรุณาเองก็พอจะรู้อยู่ว่าอัญชัญเป็นอย่างไรแต่คนเรามันก็ต้องโตขึ้นไปทุกวันยังไงเธอก็คิดว่าชีวิตที่อัญชัญจะต้องเจอจะเป็นการสอนเด็กสาวเองว่าจะต้องรับมือกับมันยังไงเธอเชื่อว่าคนที่มีสำนึกดีอย่างอัญชัญจะต้องผ่านมันไปได้บ้านโรจน์วินิจวรกุล18.00 น.“ช่วงนี้อินเลิฟวันหยุดก็หายไปแต่เช้ากลับมาซะเย็นทุกเลยนะ”ภัคดนัยที่นั่งอยู่หน้าบ้านในช่วงเย็นเห็นคนเป็นน้องสาวกลับมาเห็นเดินอารมณ์ดีเข้ามาก็ต้องเอ่ยปากพูดตามประสาพี่ชายหยอกน้องสาว“น้องก็ขอมีความสุขอยู่ใกล้แฟนบ้างอะไรบ้าง...ใครจะไปเหมือนคนบางคนที่น่าอิจฉาได้อยู่ใกล้คนที่อยากอยู่ใกล้ตลอด”พีรยาไม่เองก็ไม่ลืมที่จะยอกย้อนพี่ชายเธอกลับตามนิสัยของเธอ“พีคกลับมาก็ดีแล้วฉันมีเรื่องจะคุยกับแกอยู่พอดี”พรณภัทร์รีบเดินมาจูงมือเพื่อนสาวของเธอเข้าไปคุยอย่างรีบร้อนตอนนี้หญิงสาวเดินเหินได้สะดวกขึ้นเกือบร้อยเปอร์เซ็นเพราะถอดเฝือกออกนานแล้ว“อ๋อ..อืมไปคุยกันในห้องดีกว่า” พีรยาเห็นสีหน้าของเพื่อนสาวเธอก็พอจะเดาออกว่ามีธุระสำคัญจึงให้เข้าไปคุยในห้องเธอจะดีกว่า“มีอะไรหรือเ
เดือนต่อมากรุงเทพมหานครอิทธิกรพาอินทิรามาพักอยู่บ้านที่กรุงเทพของเขาสักพักแล้วเพราะเขาต้องเข้ามาทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม“วันนี้เหนื่อยไหมคะ”เมื่ออินทิราเห็นคนเป็นสามีกลับบ้านมาก็รีบเอาน้ำเย็นๆมาต้อนรับเพราะเห็นสามีของเธอดูยุ่งๆทุกวัน“เห็นหน้าออมพี่ก็ไม่เหนื่อยแล้ว”อิทธิกรเองถึงจะเหนื่อยเพียงใดแต่เขาก็รับมือไหวและไม่เอามาพูดในบ้านให้คนเป็นภรรยาที่กำลังท้องอยู่กังวลกับเขาไปด้วยเด็ดขาด“วันนี้คุณแม่กับยัยเอมกลับมาแล้วพวกเค้าจะมาทานข้าวที่บ้านเราด้วย”อิทธิกรรู้ว่าแม่กับน้องของเขากลับมาได้เป็นวันแล้วบ่นอยากจะมาหาอินทิราใจจะขาดเพราะอยากรู้ว่าหลานในท้องมีพัฒนาการไปอย่างไรบ้างแล้ว“ตายจริงพี่อิทไม่บอกออมให้เร็วกว่านี้คะออมจะเตรียมอาหารไว้รอ”อินทิราตำหนิคนเป็นสามีเพราะหากบอกเธอให้เร็วกว่านี้เธอเองก็จะเข้าครัวทำอาหารไว้ต้อนรับแม่และน้องสามีของเธอเอง“ออมไม่ต้องทำหรอกพี่สั่งแม่บ้านไว้แล้วขืนพี่บอกออมก่อนก็คงจะต้องลงมือทำเองใช่ไหมล่ะ”“..ค่ะ..”อิทธิกรคิดถูกที่บอกแม่บ้านอย่างเดียวจะดีกว่าเพราะไม่เช่นนั้นคนเป็นภรรยาของเขาจะต้องเหนื่อยทำอาหารอีเป็นแน่ท้องยังอ่อนๆอยู่เขาไม่อยากให้หญิงสาวทำอะ
“ก็พี่ห่วงของพี่นี่นา”อิทธิกรหน้าเสียเล็กน้อยที่โดนหญิงสาวตอกลับมาแบบนั้นเขารู้ว่าเธอแค่ท้องแต่เขาเองก็แค่ห่วงคิดในใจว่าทำไมหญิงสาวไม่เข้าใจเขาบ้าง“อะไรของพี่อิทเนี่ย”อินทิราส่ายหัวหงึกหงักพร้อมหน้าตึงเล็กน้อยเดินจ้ำอ้าวหนีชายหนุ่มไปให้พ้นๆจะได้ไม่ต้องคอยมาบ่นให้เธอระวังใกล้ๆหูอีก“เดี๋ยวพลอยเดินรอพี่ด้วยสิ...เดินช้าๆเดี๋ยวหกล้ม”อิทธิกรจำต้องสาวเท้ายาวๆให้เดินตามคนเป็นภรรยาทันพร้อมปากก็ยังปรามไม่ให้หญิงสาวเดินไปไวแบบนั้นอีกหลังจากที่ทุกคนเพลิดเพลินกับบรรยากาศยามเช้าในสวนดอกไม้เรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อทานเสร็จต่างก็แยกย้ายกันพักและเดินชมวิวกันต่อเพราะที่นี่ไม่ได้มีเพียงแค่แปลงดอกไม้เพียงอย่างเดียวยังมีสถานที่จัดไว้ให้ถ่ายรูปเป็นตามจุดอีกมากมายที่จัดเอาไว้“พลอย”ภัคนัยเห็นพรณภัทร์ปลีกตัวมานั่งคนเดียวที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆกับซุ้มทานข้าวข้างๆก็มีไม้ค้ำยันคู่ใจของเธอวางพาดอยู่ใกล้ๆเขาจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ“....”พรณภัทร์หน้าตึงเล็กน้อยไม่ได้อะไรชายหนุ่มหากเขาอยากจะนั่งข้างๆเธอก็ขอให้นั่งเงียบๆก็แล้วกันเพราะเธออยากจะอยู่เงียบๆ“อีกสองวันถ้
“อ..เอ่อ..พี่อาท”พีรยาเห็นว่าคำนี้มีแต่เอลิซ่าน้องสาวของเขาเท่านั้นที่เรียกซึ่งถ้าชายหนุ่มให้เธอเรียกเขาแบบนี้ก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อยแต่มันก็ทำให้เธอเคอะเขินกว่าจะพูดคำนั้นออกมาได้“ยังไม่นอนอีกเหรอครับเห็นคุณอิทส่งข้อความบอกว่าพรุ่งนี้เค้าจะพาพวกเราไปเที่ยวที่แปลงดอกคอสมอสที่ไร่อีกฝั่งแต่เช้า”“พีคได้รับข้อความแล้วค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้พีคจะแต่งตัวสวยๆไปถ่ายรูป”พีรยาเองก็ได้รับข้อความจากอิทธิกรเมื่อสักพักเหมือนกันตอนนี้เธอเองก็ได้จัดเตรียมชุดสำหรับถ่ายรูปกับเหล่าดอกไม้เอาไว้แล้ว“พรุ่งนี้ผมอาสาเป็นตากล้องให้เองครับแต่ว่าคุณพีคไม่ต้องแต่งตัวอะไรมากก็สวยอยู่แล้วครับ”อาเทอร์อดที่จะพูดหยอดคำหวานกับหญิงสาวไม่ได้อย่างเธอในสายตาของเขาไม่ต้องแต่งอะไรก็สวยอยู่แล้ว“ปากหวานจังคนบ้าเอ้ย..”พีรยากลั้นยิ้มจนหน้าแดงพร้อมพูดกับตัวเองเบาๆ“อะไรนะครับ”อาเทอร์ได้เอียงหูฟังหญิงสาวแต่เขาก็ได้ยินที่เธอพูดไม่ค่อยถนัดเท่าไร“เปล่าค่ะ..คืนนี้พระจันทร์สวยดีนะคะ”พีรยารีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีที่ชายหนุ่มทำหน้าสงสัยเธอจะมาเขินเขาจนเสียอาการตรงนี้ไม่ได้“คนตรงหน้าผมสวยกว่า”“อีกแล้วนะคะ...พีคไปนอนแล้วฝันดีค่ะ”ถึงต
“ทุกคน”อินทิราถึงกับน้ำตาคลอที่ทุกคนเซอร์ไพรซ์เธอแบบนี้เธอรู้ว่าอิทธิกรคงจะรู้เห็นด้วยไม่อย่างนั้นคงจะไม่รีบกลับและทำท่าทีแปลกๆจนเธอต้องสงสัย“นี่ครับแหวน”อิทธิกรเห็นทุกคนเปิดตัวออกมากันหมดแล้วเขาก็เดินถือกล่องแหวนเพชรที่แม่ของเขาให้เอาไว้เพื่อให้คนที่เขารักมาคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาว“พี่อิท”อินทิราถึงกับนั่งตัวเกร็งที่ชายหนุ่มทำอะไรโรแมนติกแบบนี้“จดทะเบียนแล้วจะไม่มีแหวนได้ยังไง” อิทธิกรดึงมือเล็กของหญิงสาวมาพร้อมสวมแหวนไปที่นิ้วนางข้างซ้ายขนาดของแหวนของแม่เขาเข้ากับนิ้วมือของเธอได้อย่างดี“ขอบคุณนะคะ”อินทิราโผเข้ากอดชายหนุ่มอย่างสุขสุดหัวใจผู้ชายคนนี้คนที่กอดเธออยู่นั้นเป็นคนที่มอบคำว่าครอบครัวที่สมบูรณ์และชีวิตใหม่ให้เธออย่างแท้จริง“งุ้ยยเขินนน”พีรยายืนดูสองคนนั้นกอดกันไปก็หน้าแดงไปเพรารู้สึกเขินกับการกระทำของทั้งคู่ด้วยความที่ยินดีกับเพื่อนเธอด้วยทั้งเธอและพรณภัทร์ต่างก็น้ำตาคลอเล็กๆด้วยความสุขหัวใจ“ทานกันเต็มที่เลยนะคะในครัวมีอาหารอีกเพียบค่ะ”ตอนนี้ทุกคนรวมตัวอยู่ที่โต๊ะอาหารเพราะหลังจากผ่านช่วงเวลาที่ค่อนข้างจะซึ้งใจกันไปแล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาพร้อมหน้าพร้อมตาปาร์ตี้ทานอาหาร
“ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะออม”อิทธิกรเริ่มคิ้วขมวดจ้องอินทิราตาเขม็ง“.....”ตอนนี้ทุกคนต่างมองหน้ากันล่อกแล่กที่ดูว่าเรื่องนี้จะทำให้อิทธิกรมีสีหน้าที่บึ้งตึงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด“ไม่ต้องกลัวพี่จะโกรธหรอกพี่ไม่โกรธตอนนี้พี่ดีใจที่สุดเลยยย”อิทธิกรคลายสีหน้าที่เคร่งเครียดออกแล้วฉีกยิ้มออกมารวบกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นอีกครั้งคราแรกเขานั้นยอมรับว่ามีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างแต่ก็พยายามสลัดมันออกไปให้ได้เพราะตอนนี้เขาเจอเธอแล้วอยากจะใช้ทุกเวลาทุกนาทีที่อยู่กับหญิงสาวให้มีความสุขที่สุด“เฮ้อ..ตกอกตกใจหมด”พีรยาถึงกับถอนหายใจทุกคนก็เช่นกันนึกว่าจะมีเหตุพ่อแง่แม่งอนกันเสียอีกแล้ว“คุณอาเทอร์ครับผมคงจะไม่ให้ออมไปทำงานกับคุณแล้วนะครับ”อิทธิกรคงไม่ให้หญิงสาวต้องทำงานให้ลำบากอีกต่อไปแล้วอีกอย่างเธอก็ท้องอ่อนๆอยู่ด้วยต่อไปนี้เขาจะดูแลเธอเอง“ผมเข้าใจครับ”อาเทอร์รู้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ยินดีอยู่แล้วที่เห็นอินทิรามีความสุข“แอลก็ทำใจไว้บ้างแล้วค่ะยังไงเดี๋ยวแอลจะให้พี่อาทพาแอลไปหาพี่ออมบ่อยๆนะคะ”เอลิซ่าทำใจไว้แล้วถึงเธอจะเจอกับอินทิราได้ไม่นานแต่ด้วยความที่หญิงสาวเป็นคนอบอุ่นจึง