ตอนที่36

“แม่ว่าคงต้องปล่อยให้อัญชัญได้เรียนรู้ด้วยตัวเองสักพักไม่นานคงจะปรับตัวได้เอง”

“ค่ะคุณแม่”

อรุณาเองก็พอจะรู้อยู่ว่าอัญชัญเป็นอย่างไรแต่คนเรามันก็ต้องโตขึ้นไปทุกวันยังไงเธอก็คิดว่าชีวิตที่อัญชัญจะต้องเจอจะเป็นการสอนเด็กสาวเองว่าจะต้องรับมือกับมันยังไงเธอเชื่อว่าคนที่มีสำนึกดีอย่างอัญชัญจะต้องผ่านมันไปได้

บ้านโรจน์วินิจวรกุล

18.00 น.

“ช่วงนี้อินเลิฟวันหยุดก็หายไปแต่เช้ากลับมาซะเย็นทุกเลยนะ”

ภัคดนัยที่นั่งอยู่หน้าบ้านในช่วงเย็นเห็นคนเป็นน้องสาวกลับมาเห็นเดินอารมณ์ดีเข้ามาก็ต้องเอ่ยปากพูดตามประสาพี่ชายหยอกน้องสาว

“น้องก็ขอมีความสุขอยู่ใกล้แฟนบ้างอะไรบ้าง...ใครจะไปเหมือนคนบางคนที่น่าอิจฉาได้อยู่ใกล้คนที่อยากอยู่ใกล้ตลอด”

พีรยาไม่เองก็ไม่ลืมที่จะยอกย้อนพี่ชายเธอกลับตามนิสัยของเธอ

“พีคกลับมาก็ดีแล้วฉันมีเรื่องจะคุยกับแกอยู่พอดี”

พรณภัทร์รีบเดินมาจูงมือเพื่อนสาวของเธอเข้าไปคุยอย่างรีบร้อนตอนนี้หญิงสาวเดินเหินได้สะดวกขึ้นเกือบร้อยเปอร์เซ็นเพราะถอดเฝือกออกนานแล้ว

“อ๋อ..อืมไปคุยกันในห้องดีกว่า”

 พีรยาเห็นสีหน้าของเพื่อนสาวเธอก็พอจะเดาออกว่ามีธุระสำคัญจึงให้เข้าไปคุยในห้องเธอจะดีกว่า

“มีอะไรหรือเปล่าแก”

พีรยาเข้ามาในห้องก็เปิดประเด็นถามเพื่อนสาวเธอทันที

“คือฉันจะบอกว่าฉันจะย้ายออกจากที่นี่”

พรณภัทร์เอ่ยปากบอกเพื่อนสาวเธออย่างลำบากใจเพรารู้ว่าเพื่อนเธอคงจะขัดอีกเป็นแน่แต่ยังไงเธอก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่นานเท่าไรเพราะตอนนี้เธอก็ช่วยเหลือตัวเองได้แล้ว

“แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหนถึงแกจะหายดีแล้วแกก็อยู่ที่นี่ได้ตลอดไม่เห็นจะต้องไปไหนเลย”

พีรยาคิดว่าเรื่องนี้พี่ชายเธอจะจัดการเรียบร้อยแล้วเสียอีกมัวแต่ทึ่มกับเรื่องแบบนี้ถึงจีบใครไม่ติดเสียทีเห็นจะมีแต่คนที่เป็นแฟนพี่ชายเธอได้นั้นต้องเข้ามาจีบพี่ชายเธอเอง

“ฉันอยู่รบกวนแกมากมันไม่ดีหรอกอีกอย่างฉันเองก็ไม่สบายใจที่มารบกวนที่บ้านแกนานแล้ว”

พรณภัทร์รู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าเพื่อนเธอต้องพูดแบบนี้แต่เธอตัดสินใจเอาไว้นานแล้วยังไงก็ต้องไปจากที่นี่อยู่ดีจะให้เธอมารบกวนอยู่ที่บ้านเพื่อนเธอตลอดไปมันเป็นไปไม่ได้

“เฮ้อ...แล้วจะไปเมื่อไร”

พีรยาเห็นว่าเพื่อนเธอมาแบบนี้คงจะยื้อยากจึงอยากรู้เวลาว่าเพื่อนเธอจะไปเมื่อเผื่อเธอจะพอหาทางเปลี่ยนแปลงสิ่งที่มันจะเกิดได้บ้าง

“ก็อีกสองสามวัน”

“......”

พีรยาพยักหน้าเข้าใจเพื่อนเธอแต่ยังไงเรื่องนี้เธอก็ไม่ยอมให้มันจบแบบนี้แน่เห็นทีเธอจะต้องคุยกับพี่ชายเอจริงจังแล้วคงจะปล่อยให้พี่ชายเธอใช้วิธีแบบเดิมเห็นจะไม่ได้

20.00 น.

ก๊อกๆๆ

“มีอะไรถึงกับต้องมาเคาะห้องพี่”

ภัคดนัยพึ่งจะอาบน้ำเสร็จเมื่อเปิดประตูเห็นว่าเป็นน้องสาวก็ถึงกับแปลกใจว่าทำไมมาเคาะห้องของเขาเวลานี้เพราะปกติแล้วไม่ค่อยจะคุยกันเวลานี้เท่าไรหากไม่ใช่เรื่องสำคัญ

“รู้หรือเปล่าว่ายัยพลอยจะไปจากที่นี่แล้วนะคะ”

พีรยารีบเข้ามาในห้องพี่ชายของเธอพร้อมปิดประตูดึงพี่ชายเธอเข้าไปนั่งคุยถึงเรื่องเพื่อนสาวของเธอ

“อะไรนะ!!”

ภัคดนัยถึงกับหน้าเหวอเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะไปโดยที่ไม่คิดจะบอกกับเขาสักนิดตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ทำดีกับเธอสารพัดไม่ยักรู้ว่าเธอจะไม่เห็นบ้างเลยหรืออย่างไร

“เมื่อไรพี่จะทำอะไรให้มันชัดเจนซะที”

พีรยารู้ว่ามีบางอย่างที่พี่ชายเธอไม่ชัดเจนเพื่อนเธอถึงเลือกที่จะไปทั้งที่ใจเพื่อนเธอนั้นก็มีใจให้พี่ชายเธออยู่บ้างเธอรู้ดีเพียงแค่มีทิฐิเรื่องเก่าในใจที่มันมาขวางกั้นก็เท่านั้น

“ทุกวันนี้พี่ก็ว่าการกระทำของพี่มันชัดเจนมากแล้วว่าพี่รู้สึกยังไงกับพลอย”

ภัคดนัยก็จนปัญญาที่จะทำให้หญิงสาวได้รับรู้แล้วว่าเขารู้สึกยังไงการที่เขาเอาใจใส่เธอดูแลเธอผลที่เขาได้รับกลับมามันก็เหมือนเดิมหญิงสาวไม่คุยกับเขาแบบสนิทใจเหมือนอย่างเคย

“บางทีผู้หญิงก็อยากจะได้ยินคำพูดชัดๆเพื่อเสริมให้มั่นใจมากขึ้นก็ได้”

พีรยาถึงกับถอนหายใจเธอเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งเหมอนกันที่มองการกระทำของคนออกแต่นิสัยผู้หญิงไม่กล้าคิดไปเองอยู่แล้วว่าสิ่งที่อีกฝ่ายทำให้ด้วยความรู้สึกเช่นไรจะมั่นใจได้ก็ต่อเมื่อได้ยินความรู้สึกจากปากอีกฝ่ายชัดๆเท่านั้นเธอไม่เข้าใจว่าเรื่องแค่นี่มันง่ายกว่าการกระทำตั้งเยอะทำไมพี่ชายเธอถึงคิดไม่ได้กัน

“พีคขอตัวนะคะเรื่องที่จะมาบอกก็มีเท่านี้”

พีรยาเห็นพี่ชายเธอยังนั่งเงียบทำท่าคิดไม่ตกอยู่เธอคิดว่าเรื่องนี้ก็คงต้องถึงมือเธอให้ช่วยเองอีกตามเคย

ก็อกๆๆ

“มีอะไรหรือเปล่าพีค”

พรณภัทร์ถึงกับมีสีหน้าตกใจที่เห็นเพื่อนเธอมายืนอยู่ที่หน้าห้องด้วยท่าทีร้อนรน

“คือ..พี่ภาคย์น่ะสิตัวร้อนไม่มีสตินอนซมอยู่ในห้องแกไปดุหน่อยเดี๋ยวฉันจะไปหายาให้พี่ภาคย์ก่อนแกเข้าไปได้เลยนะฉันไม่ได้ล็อกห้องพี่ภาคย์เอาไว้”

พีรยาแสร้งทำสีหน้ากังวลและท่าทีที่รนรานเพื่อให้เพื่อนเธอเชื่ออย่างสนิทใจว่าพี่ชายเธออาการไม่ดีจริงๆเธอเองก็อยากจะเห็นคนปากแข็งอย่างเพื่อนเธอเหมือนกันว่าจะปากแข็งใจแข็งได้สักกี่น้ำ

“อ..โอเคๆ”

พรณภัทร์ถึงกับใจไม่ได้เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มไม่สบายหนักเมื่อเย็นหลังจากที่เขากลับมาจากทำงานยังดีๆอยู่เลยแต่ก็เห็นว่าเรื่องนี้ไม่มีเวลาถามอะไรเพื่อนเธอมากหญิงสาวรีบไปหยิบกะละมังน้ำกับผ้าขาวผืนเล็กสองผืนได้ก็ดิ่งตรงไปที่ห้องของชายหนุ่มทันที