ตอนที่ 2

เย็นของวัน

เรือนเล็กท้ายไร่

ถึงตาอิทธิกรยังมองไม่เห็นแต่เขาก็สามารถที่จะหาน้ำเมามาเพื่อดับความทุกข์ในใจของเขาได้ตอนนี้ในใจของเขามันร้อนลุ่มดั่งไฟสุมเขาเกลียดอุบัติเหตุวันนั้นที่ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนตาบอดแบบนี้หนำซ้ำหญิงคนรักยังไม่คิดจะเป็นห่วงมาดูดำดูดีเขาอีก

แกร๊กกก

“กิ่ง!!”

อิทธิพลได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็ดีใจขึ้นมาแวบหนึ่งเพราะคิดว่าเป็นหญิงคนรักที่เขาคอยเฝ้ารอมาหาเขาแล้ว

“เอมกับคุณแม่เองค่ะพี่อิท”

ไอรดาถึงกับส่ายหัวให้กับพี่ชายของเธอที่ไม่รู้จะละเมอเพ้อพกอะไรถึงผู้หญิงคนนั้นนักหนาตอนนี้เธอคันปากอยากจะบอกความจริงแย่แล้วว่าวีรกรรมของกรกนกมันมีอะไรบ้าง

“นี่ดื่มหนักขนาดนี้ไม่คิดจะเป็นห่วงสุขภาพของตัวเองบ้างหรือไงตาอิท”

อรุณาไม่อยากเห็นลูกชายเธอเป็นแบบนี้นานๆเลยใบหน้าที่เคยดูหล่อเหลากลับดูเหี่ยวเฉาอิดโรยผอมขอบตาดำคล้ำผมเผ้าหนวดเคราเฟิ้มดูไม่เป็นผู้เป็นคนแถมยังดื่มแต่ของมึนเมาอีกต่างหาก

“กิ่งเธอติดต่อมาบ้างหรือเปล่าครับคุณแม่”

อิทธิกรอยากจะรู้ว่าคนรักของเขานั้นได้ติดต่อกับครอบครัวของเขาบ้างหรือเปล่าตอนนี้เขาหวังว่าจะได้คำตอบที่ทำให้เขาได้ใจชื้นขึ้นมาบ้างจากปากของคนที่เป็นแม่ของเขา

“เอ่อ..ไม่เลยจะ..พอดี...”

“เอมว่าพี่กิ่งคงไม่ติดต่อมาหรอกค่ะ..ก็เธอมีคนควงใหม่หนุ่มกว่าดีกรีนักเรียนนอกตอนนี้ควงกันจนเป็นข่าวโครมๆให้เห็นแทบทุกวันพี่อิทตัดใจจากพี่กิ่งแล้วเลิกนึกถึงเธอได้แล้วค่ะเอาเวลามาดูแลรักษาตัวเองจะดีกว่า”

ไอรดารู้ว่าแม่ของเธอหนักใจที่จะตอบคนตรงหน้าจึงถือวิสาสะพูดเองทั้งหมดให้พี่ชายเธอได้เข้าใจเสียที

“อะ...อะไรนะ..พี่ไม่เชื่อ”

อิมธิกรถึงกับคอแข็งกลืนน้ำลายไม่ลงหน้าชาเล็กน้อยเขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่น้องสาวของเขาพูดเลยสักนิดแต่จิตใต้สำนึกของเขามันก็รู้และส่งเสียงบอกว่าน้องสาวของเขาไม่เคยโกหกแต่ในใจนั้นก็ทำใจยากที่จะเข้าใจกับเรื่องนี้

“นี่พี่อิทยังจะไม่เชื่ออีกเหรอคะถ้าพี่กิ่งเค้ารักพี่อิทจริงเค้าก็คงจะวิ่งแจ้นมาดูแลพี่ตั้งแต่ที่พี่อยู่โรงพยาบาลแล้วล่ะค่ะ”

ไอรดาหงุดหงิดเล็กน้อยที่พี่ชายของเธอไม่เชื่อคำพูดของเธอทั้งที่เธอก็เคยที่จะโกหกอะไรพี่ชายของเธอแม้แต่น้อย

“เอม..พอก่อนลูก”

อรุณารู้ว่าตอนนี้ลุกชายเธอกำลังเสียใจและลูกสาวของเธอก็ไม่พอใจเหมือนกันที่เห็นพี่ชายตัวเองไม่เชื่อฟังคำที่บอกเธอเองเป็นคนกลางก็ต้องรีบพูดตัดบทขึ้นมาก่อน

“ไม่...ไม่จริงๆ...”

อิทธิกรยังคงทำใจไม่ได้กับเรื่องที่พึ่งได้รับรู้ตอนนี้ชายหนุ่มกำมือแน่นส่ายหัวพัลวันไม่อยากรับรู้อะไรเพิ่มเติมที่มันจะทำให้ตัวเองเจ็บ

“ทำใจเถอะนะตาอิทเอาเวลานั่งรอผู้หญิงคนนั้นมาดูแลตัวเองให้ดีขึ้นดีกว่าไหมลูก”

ความเป็นแม่ที่ห่วงลูกตอนนี้เห็นลูกปวดใจเธอก็ปวดใจตามไปด้วยเธอคงบังคับให้ลูกเธอลืมผู้หญิงคนที่ทำร้ายลูกเธอไม่ได้ที่เธอทำได้ตอนนี้ก็เพียงแค่เตือนสติลูกของเธอก็เท่านั้น

1 อาทิตย์ต่อมา

ร้านอาหารXXX

“กลับแล้วเหรอออมพึ่งมาแปปเดียวเอง”

พีรยาเห็นเพื่อนสาวท่าทางรีบร้อนที่จะกลับทั้งที่มางานเลี้ยงวันเกิดพี่ชายของเธอได้เดี๋ยวเดียวเอง

“พอดีฉันต้องรีบกลับอะแกขอตัวก่อนนะฝากลาพี่ภาคย์ด้วย”

อินทิราต้องรีบกลับเพราะวันนี้เธอได้รับสายจากคุณแม่ใหญ่ของเธอให้รีบกลับไปที่บ้านด่วนตอนนี้เธอเองก็เห็นจังหวะที่กำลังดีเพราะภัคดนัยเจ้าของวันเกิดไปเข้าห้องน้ำจึงต้องรีบชิ่งกลับไม่อย่างนั้นชายหนุ่มพี่ชายของเพื่อนเธอคงไม่ยอมให้เธอกลับง่ายๆแน่

“โอเคกลับดีๆล่ะแกเดี๋ยวฉันบอกพี่ภาคย์ให้”

พีรยารู้ว่าทำไมเพื่อนเธอจึงรีบกลับคงไม่พ้นคนบ้านนั้นโทรตามอีกเป็นแน่กลับผิดเวลานิดหน่อยนี่ไม่ได้เลยทีเดียว

หญิงสาวส่ายหัวให้กับเพื่อนเธอทั้งที่สามารถออกมาจากบ้านนั้นได้ก็ไม่ออกมาเสียทีเธอเองก็เคยเสนอที่จะช่วยตั้งหลายครั้งเพื่อนเธอก็ไม่ยักจะยอมยังยืนยันที่จะอยู่ในบ้านที่มีแต่คนใจร้ายต่อ

“ฉันอยากจะรู้นักว่าเพื่อนเรามันจะพ้นจากคนบ้านนี้เมื่อไร”

พีรยาหันมาคุยกับพรณภัทร์อย่างระอาใจ

“เฮ้อ!!..ฉันว่าฉันเข้าใจออมนะพีคบ้านหลังนั้นคงมีความทรงจำที่ดีในตอนที่พ่อของออมยังอยู่เลยไม่อยากจากไปไหน”

พรณภัทร์เข้าใจในความคิดของอินทิราดีอีกอย่างเพื่อนเธอก็เป็นคนที่รู้บุญคุณโดยเฉพาะอรดีแม่ใหญ่ของอินทิราถึงแม้จะเลี้ยงเพื่อนเธอมาเหมือนคนรับใช้คนหนึ่งแต่ก็ยังส่งให้เรียนจนจบมาได้เธอรู้ว่าคนอย่างอินทิราเพื่อนสาวเธอไม่มีวันเนรคุณกับแม่ใหญ่ของตัวเองแน่นอน

“แล้วออมไปไหนแล้วล่ะ”

ภัคดนัยที่ไปเข้าห้องน้ำพร้อมเสริมหล่อเพื่อให้อินทิราประทับใจเมื่อออกมาก็ไม่เห็นหญิงสาวนั่งอยู่ที่ตรงนั้นแล้วจึงเอ่ยถ่มน้องสาวของเขาด้วยสีหน้าที่สงสัยเล็กน้อย

“กลับไปแล้วค่ะพี่ภาคย์”

“ได้ไงพึ่งมาได้ไม่นานเอง”

ภัคดนัยถึงกับหน้าบูดเมื่อครู่เขาพึ่งอยู่คุยกับอินทิราได้พักเดียวเองอยู่ดีๆก็มาหนีกลับเสียแบบนั้น

“พี่ภาคย์ก็รู้นี่คะว่าออมกลับดึกได้ที่ไหนล่ะคะ...จะต้องกลับไปดูแลแม่ใหญ่กับพี่สาวสุดที่รักที่กดขี่น้องยิ่งกว่าอะไร”

พีรยาพูดเปรยให้พี่ชายของเธอได้เข้าใจว่าสาเหตุที่เพื่อนสาวเธออยู่ต่อไม่ได้มันเป็นเพราะอะไรอีกทั้งยังอดที่จะพูดจาประชดประชันถึงคนบ้านนั้นไม่ได้