ตอนที่9

20 นาทีต่อมา

“ข้าวต้มร้อนๆได้แล้วค่ะ”

อินทิราวางถ้วยข้าวตมตรงหน้าชายหนุ่มพร้อมจะเดินออกไปจากห้องให้เขาได้นั่งทานเงียบๆคนเดียวเธอไม่อยากจะอยู่กวนเผื่อชายหนุ่มจะทานไม่ลงหากเธอนั้นอยู่ใกล้ๆ

“ป้อนฉันสิ”

“คะ...คุณอิททานเองไม่ได้เหรอคะ”

อินทิราจำต้องชะงักฝีเท้าหันมาหาชายหนุ่มด้วยสีหน้าแปลกใจเธอจำได้ว่าชายหนุ่มก็สามารถที่จะทำอะไรเองได้โดยที่ไม่ต้องมีเธอช่วยนี่นา

“ก็ฉันสั่งให้เธอป้อนเธอก็ต้องป้อนอยากจะดูแลฉันไม่ใช่รึไง”

อิทธิกรเริ่มมีน้ำเสียงที่แข็งขึ้นที่หญิงสาวชอบที่จะขัดใจเขาอยู่เรื่อยไป

“เอ่อ..ค่ะ”

อินทิราเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มมีท่าทีที่จะโมโหอีกแล้วเธอจึงรีบนั่งลงตรงใกล้ๆกับชายหนุ่มเพื่อที่จะป้อนข้าวเขาได้อย่างถนัด

“โอ้ย..ร้อนๆเธอคิดจะฆ่าฉันทางอ้อมรึไง..”

เมื่อข้าวต้มคำแรกเข้าปากอิทธิกรถึงกับต้องเป่าปากใช้มือพัดพันวันเพรามันค่อนข้างร้อนอย่างมากจนตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าปลายลิ้นนั้นชาไปหมดแล้ว

“โทษทีค่ะลืมเป่า..”

อินทิราถึงกับหน้าเหวอเพราะเธอรีบจนลืมเป่าให้ข้าวต้มหายร้อนก่อนที่จะเอาเข้าปากชายหนุ่มนั่นเองจึงรีบให้ชายหนุ่มดื่มน้ำก่อนภาพตรงหน้าก็ทำให้เธออดขำในท่าทีของเขาไม่ได้เหมือนกันเธอไม่ได้ตั้งใจแกล้งเขาแต่เธอลืมใจริงๆ

10 นาทีผ่านไป

“หมดแล้วค่ะออมเอาถ้วยไปเก็บก่อนนะคะ”

หลังจากที่หญิงสาวป้อนข้าวชายหนุ่มได้ไม่นานข้าวต้มในถ้วยก็หมดในเวลาอันรวดเร็วเพราะเมื่อเห็นชายหนุ่มทานได้หญิงสาวก็ตั้งหน้าตั้งตาป้อนโดยไม่ขาดปากกันเลยทีเดียว

“เดี๋ยว”

“อะ...อะไรคะ”

เมื่อรู้ว่าร่างบางกำลังจะลุกขึ้นเดินออกไปชายหนุ่มก็ตวัดแขนรวบเอวหญิงสาวให้มานั่งที่ตักของเขาจนคนที่นั่งอยู่บนตักเริ่มหายใจติดขัดเพราว่าเธออยู่ใกล้กับเขาเกินไป

“เอาน้ำผลไม้มาให้ฉันดื่มด้วย”

อิทธิกรค่อยๆก้มกระซิบข้างหูหญิงสาวอย่างแผ่วเบาให้เธอขนลุกเล่นๆเขารู้ว่าเธอคงใจเต้นแรงน่าดูถึงได้นั่งตัวเกร็งจนเขารู้สึกได้ขนาดนี้นี่เป็นการแกล้งเธอนิดหน่อยเพื่อทำโทษตอนที่เธอให้เขาทานของร้อนๆโดยที่ไม่เป่า

“ค่ะๆ...ปล่อยออมก่อนสิคะจะได้รีบไป”

อินทิราจำต้องแกะมือที่โอบเอวบางของเธออยู่ออกและเดินออกไปเอาถ้วยข้าวต้มไปเก็บในครัวอย่างรวดเร็วหญิงสาวจำต้องยืนจับหัวใจตัวเองพักใหญ่จนกว่ามันจะกลับมาเต้นปกติเธอไม่ชอบเวลาที่อยู่ใกล้ชายหนุ่มแล้วควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้เลย

“คุณอิทคะ”

“หืม..”

อินทิราเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มที่จะคุยดีๆกับเธอจนแทบเป็นปกติแล้วเธอคิดว่าตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังคงที่ไหนจะท่าทีที่กำลังดื่มน้ำผลไม่อย่างอารมณ์ดีนั่นอีกเธอจึงต้องคว้าโอกาสนี้พูดกับชายหนุ่มเรื่องที่เธอคิดไว้จนได้

“คุณอิทไม่คิดที่จะทำหน้าให้มันเกลี้ยงเกลาบ้างเหรอคะ”

ขั้นแรกหญิงสาวก็จะหาทางพูดคุยกับคนตรงหน้าแบบอ้อมๆก่อน

“หึ่...เธอจะทำอะไรกับฉันอีก”

อิทธิกรพอจะเดาออกว่าหญิงสาวคงจะมีเรื่องอะไรอยู่ในหัวเกี่ยวกับตัวเขาเป็นแน่

“คือว่า...ออมอยากจะตัดผมให้คุณแล้วก็โกนหนวดให้มันดูสะอาดสะอ้านกว่านี้หน่อย..น่ะ..ค่ะ”

คำถามที่ถามเธอกลับมาทำให้หญิงสาวรู้ว่าคนตรงหน้าคงจะรู้ตัวแล้วว่าเธอจะต้องคิดจะทำอะไรกับตัวของเขาจึงรีบบอกความต้องการของเธอออกไป

“ไม่นี่...ฉันไม่จำเป็นจะต้องหล่อให้ใครดู”

อิทธิกรส่ายหัวหงึกหงักตอนนี้เขาไม่จำเป็นจะต้องมาเสริมหล่อให้ใครดูเพราะอยู่แต่ในบ้านอย่างเดียว

“นะคะๆ...ออมอยากตัดผมให้คุณอิทเชื่อมือออมนะคะหลังจากที่ออมจัดการกับทรงผมและหนวดกับคุณอิทแล้วคุณต้องดูดีมากๆเลยถึงจะบอกว่าไม่อยากหล่อให้ใครดูเอาเป็นว่าคุณอิทหล่อให้ออมดูก็ได้ค่ะเพราออมก็ไม่อยากมองหน้าคนหนวดเคราเฟิ้มแบบนี้ทุกวัน”

อินทิราเห็นว่าชายหนุ่มไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เธออยากจะทำหญิงสาวจำต้องรีบคว้ามือหนาของชายหนุ่มมากอบกุมเพื่อขอร้องให้เขาอนุญาตให้เธอได้ทำตามความต้องการหญิงสาวพยายามโน้มน้าวสุดฤทธิ์เพราะเธออยากให้เขาดูดีขึ้นจริงๆ

“เธอนี่...ได้คืบจะเอาศอก...อยากทำอะไรก็ตามใจเธอแล้วกัน”

“จัดไปค่ะ”

อิทธิกรต้องจำใจอนุญาตหญิงสาวเพื่อตัดรำคาญไปพลางคิดว่าเขาควรจะเรียกเธอว่ายัยจุ้นจ้านมากกว่าชื่อของเธอเสียอีกในขณะนี้

40 นาทีต่อมา

“เสร็จรึยัง”

อิทธิกรเห็นว่าแม่สาวเจ้าที่ทำตัวเป็นช่างใหญ่ตัดผมให้เขานั้นไม่เห็นมีทีท่าว่าจะเสร็จเสียทีจนเขาเริ่มที่จะเมื่อยแล้ว

“อีกนิดนึงค่ะอย่าใจร้อนสิคะคุณอิทเดี๋ยวก็ไม่หล่อกันพอดี”

อินทิรากำลังใจจดใจจ่ออยู่กับทรงผมของชายหนุ่มตอนนี้มันก็ใกล้จะเสร็จแล้วเธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะใจร้อนอะไรนักหนา

“เรียบร้อยแล้วค่ะไปโกนหนวดกันค่ะ”

“ซะที”

อินทิราตัดผมให้ชายหนุ่มเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงพาชาหนุ่มเข้ามาโกนหนวดในห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพรากลัวว่าคนตัวโตจะบ่นเธอขึ้นมาอีก

“โกนหนวดแล้วค่อยดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย”

“แล้วปกติฉันไม่ใช่คนหรือไง”

ชายหนุ่มลุกยืนขึ้นเมื่อหญิงสาวจัดการกับหนวดบนใบหน้าของเขาเรียบร้อยแล้วพร้อมจงใจที่จะยื่นหน้าไปให้ใกล้กับหญิงสาวมากที่สุดถึงจะไม่เห็นว่าสีหน้าของเธอตอนนี้เป็นอย่างไรแต่เขาก็รู้ว่าเขาเอาคืนเธอที่พูดจาบอกว่าเหมือนเขาไม่ใช่คนให้ใจเต้นแรงได้

“เอ่อ...ถ้าเรียบร้อยแล้วออมขอตัวก่อนนะคะ”

ใบหน้าที่ดูดีขึ้นมาเป็นกองขนาดนั้นก้มลงมาใกล้กับหน้าของหญิงสาวทำเอาเธอนั้นต้องยกมือขึ้นจับหัวใจเธออีกครั้งพร้อมขอปลีกตัวออกไปทันที