ตอนที่31

“ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะออม”

อิทธิกรเริ่มคิ้วขมวดจ้องอินทิราตาเขม็ง

“.....”

ตอนนี้ทุกคนต่างมองหน้ากันล่อกแล่กที่ดูว่าเรื่องนี้จะทำให้อิทธิกรมีสีหน้าที่บึ้งตึงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องกลัวพี่จะโกรธหรอกพี่ไม่โกรธตอนนี้พี่ดีใจที่สุดเลยยย”

อิทธิกรคลายสีหน้าที่เคร่งเครียดออกแล้วฉีกยิ้มออกมารวบกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นอีกครั้งคราแรกเขานั้นยอมรับว่ามีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างแต่ก็พยายามสลัดมันออกไปให้ได้เพราะตอนนี้เขาเจอเธอแล้วอยากจะใช้ทุกเวลาทุกนาทีที่อยู่กับหญิงสาวให้มีความสุขที่สุด

“เฮ้อ..ตกอกตกใจหมด”

พีรยาถึงกับถอนหายใจทุกคนก็เช่นกันนึกว่าจะมีเหตุพ่อแง่แม่งอนกันเสียอีกแล้ว

“คุณอาเทอร์ครับผมคงจะไม่ให้ออมไปทำงานกับคุณแล้วนะครับ”

อิทธิกรคงไม่ให้หญิงสาวต้องทำงานให้ลำบากอีกต่อไปแล้วอีกอย่างเธอก็ท้องอ่อนๆอยู่ด้วยต่อไปนี้เขาจะดูแลเธอเอง

“ผมเข้าใจครับ”

อาเทอร์รู้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ยินดีอยู่แล้วที่เห็นอินทิรามีความสุข

“แอลก็ทำใจไว้บ้างแล้วค่ะยังไงเดี๋ยวแอลจะให้พี่อาทพาแอลไปหาพี่ออมบ่อยๆนะคะ”

เอลิซ่าทำใจไว้แล้วถึงเธอจะเจอกับอินทิราได้ไม่นานแต่ด้วยความที่หญิงสาวเป็นคนอบอุ่นจึงทำให้เอลิซ่าชอบและสนิทกับอินทิราเร็วมากจึงแอบใจหายเล็กๆที่จะไม่มีอินทิรามาคอยดูแลแล้วต่อไปนี้พี่ชายเธอก็คงหาคนดูแลเธอใหม่จนวุ่น

“ไร่ผมยินดีต้อนรับเสมอครับ.”

อิทธิกรยินดีต้อนรับเพื่อนๆของอินทิราเสมอเขาคิดว่าการมีเพื่อนไปเยี่ยมเยียนหญิงสาวที่ไร่มันทำให้หญิงสาวได้ยิ้มได้หัวเราะซึ่งนั่นมันเป็นสิ่งที่เขาชอบ

3 วันต่อมา

ไร่แก้วกัลยา

“ออมเราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี..แบบนี้เราต้องไปซื้อของเด็กอ่อนเตรียมไว้เลยไหม”

“หืมม...พึ่งจะสองเดือนเองนะคะอย่าพึ่งรีบค่ะ”

อิทธิกรดูจะเห่อลูกเป็นพิเศษคอยถามนั่นถามนี่หญิงสาวอยู่ตลอดเวลาจนหญิงสาวส่ายหัวให้เขาอยู่วันละหลายๆรอบ

“จริงด้วยสิ...พรุ่งนี้เราไปจดทะเบียนกันเลยดีกว่า”

อิทธิกรว่าจะชวนหญิงสาวไปจดทะเบียนกันตั้งแต่วันที่กลับมาที่ไร่แล้วแต่เห็นว่าให้หญิงสาวพักผ่อนก่อนจะดีกว่าพรุ่งนี้เห็นว่าเธอกับเขานั้นกำลังว่างพอดีเลยชวนกันไปจดทะเบียนเสียเลยจะดีกว่าเพราะอีกไม่กี่วันเขาก็จะเข้าไปทำงานในบริษัทแล้วอันที่จริงอยากแต่งงานวันนี้พรุ่งนี้เสียด้วยซ้ำแต่หญิงสาวขอไว้ว่าให้คุณแม่และน้องสาวของเขากลับมาเสียก่อนจะดีกว่า

“ไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะพี่อิท”

อินทิราเห็นว่าเรื่องนี้มันไม่ต้องรีบร้อนอะไรอีกอย่างรอให้แต่งงานก่อนแล้วค่อยจดทะเบียนก็ได้

“ไม่ต้องรีบไม่ได้หรอกออมตอนนี้เรามีลูกด้วยกันแล้วนะ”

อิทธิกรคิ้วขมวดเล็กน้อยที่ดูหญิงสาวจะขัดเขาไปเสียทุกเรื่องแต่ก็ไม่ได้ดุอะไรเธอออกไปเพียงแค่แสดงอาการให้รู้ว่ากำลังจะงอนก็เท่านั้น

“โอเคๆก็ได้ค่ะ”

อินทิรารู้สึกว่าช่วงนี้อารมณ์ชายหนุ่มค่อนข้างจะแปรปรวนอยู่มากถึงอาการจะไม่ได้โมโหร้ายอย่างแต่ก่อนก็จริงแต่ดูจะขี้งอนเป็นพิเศษดีอย่างที่ไม่โวยวายอาละวาดใส่เธอหญิงสาวเองจึงคิดว่าเธอก็ควรจะตามใจเขาบ้างก็ดีเพราะนี่น่าจะเป็นผลจากการที่ชายหนุ่มแพ้ท้องแทนเธอนั่นแหละ

วันต่อมา

“ยินดีด้วยนะครับคุณสองคนเป็นสามีภรรยากันตามกฎหมายแล้ว”

วันนี้อิทธิกรพาอินทิรามาจดทะเบียนกันตั้งแต่เช้าเพราะใจจริงเขาอยากจะทำแบบนี้มาตั้งนานแล้ว

“เรารีบกลับกันเถอะ”

“ค่ะ”

อินทิรามีท่าทีสงสัยเล็กน้อยที่จู่ๆชายหนุ่มมีท่าทีที่ดูรีบร้อนแปลกๆแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปเข้าใจเองว่าเขาคงอยากจะกลับไปพักตามปกติของคนที่ไม่ชอบออกไปไหนมาไหน

“มัวแต่มองอยู่นั่นแหละค่ะสนใจทางข้างหน้าไม่ดีกว่าเหรอคะพี่อิท”

“ก็พี่ภูมิใจกับมันนี่นา”

อินทิราเห็นชายหนุ่มขับรถไปด้วยมือที่ถือแฟ้มใบทะเบียนสมรสอยู่ก็ไม่ยอมที่จะปล่อยเสียทีเธอจึงต้องดึงเอากลับมาเก็บก่อนที่จะพลาดเกิดอุบัติเหตุผลเพราะชายหนุ่มมัวแต่มองสิ่งของที่อยู่ในมือนี่แหละ

ไร่แก้วกัลยา

วันนี้ทั้งบ้านของภัคดนัยและบ้านของอาเทอร์ต่างก็มารวมตัวกันที่นี่เพราะต้องการที่จะเซอร์ไพรซ์อินทิราหลังจากที่ได้รับข่าวจากอิทธิกรว่าวันนี้ทั้งสองจะไปจดทะเบียนสมรสกันโดยเรื่องนี้อิทธิกรก็รู้เห็นเป็นใจด้วย

“ทุกคนพร้อมหรือยังคุณอิทบอกว่าใกล้ถึงแล้ว”

พีรยาจัดเตรียมถือลูกโป่งเต็มไม้เต็มมือพร้อมถามคนอื่นๆที่ถือของพวกตุ๊กตาและก้อนเค้กว่าทุกคนพร้อมแล้วหรือยังเพราเธอได้รับข้อความจากอิทธิกรว่าเขานั้นใกล้ถึงแล้ว

“พร้อมแล้ว...ไปเราไปหาที่แอบกันดีกว่า”

ภัคดนัยยืนพร้อมตั้งนานแล้วเมื่อรู้ว่าคนที่จะเซอร์ไพรซ์ใกล้จะถึงแล้วเลยรีบไปหาที่แอบกันคนละที่อย่างรวดเร็ว

“พี่อิทมองหาอะไรเหรอคะ”

อินทิราเห็นตั้งแต่เดินเข้าบ้านมาชายหนุ่มก็เอาแต่มองซ้ายมองขวาจนน่าสงสัยทำให้เธอต้องเอ่ยถามขึ้นเพราะไม่อยากที่จะคาใจ

“เปล่านี่เดี๋ยวพี่เข้าห้องน้ำก่อนนะ”

อิทธิกรรีบปฏิเสธหญิงสาวไปทันทีพร้อมพุ่งตัวเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว

“ค่ะ..”

อินทิราส่ายหัวให้กับชายหนุ่มที่ทำตัวแปลกๆพลางจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อจะเตรียมทำอาหารกลางวัน

“น้องแอล”

อินทิราชะงักฝีเท้าเธอจำได้ว่าผู้หญิงที่นั่งหันหลังอยู่บนรถเข็นคือเอลิซ่า

“เซอร์ไพรซ์..ฮ่าๆๆ.ยินดีด้วยน้า”

เมื่อทุกคนรู้ว่าอินทิรารู้ตัวแล้วว่ามีคนมาหาถึงบ้านจึงรีบแสดงตัวออกมาพร้อมกันทุกคนต่างคนก็กรูเข้ามาพาหญิงสาวมานั่งที่ห้องรับแขกพร้อมเอาของขวัญมาวางให้