ตอนที่38

บริษัทXXX

17.00 น.

“ทำอะไรอยู่เหรอ”

“ออมถักกระเป๋าจิ๋วอยู่ค่ะเสร็จแล้ว2ใบน่ารักไหมคะ”

อิทธิกรหิ้วคนเป็นภรรยามาที่ทำงานด้วยแทบจะทุกวันให้เธอมานั่งๆนอนๆที่นี่จนเธอเบื่อต้องหาอะไรทำในระหว่างที่เขาทำงานอยู่

“พี่ชักจะอิจฉาไหมพรมในมือออมซะแล้วสิดูออมจะสนใจมันมากกว่าพี่”

ชายหนุ่มลงนั่งบนโซฟาข้างๆกับภรรยาพร้อมใช้มือโอบไหล่ของเธอเอาไว้หลวมๆมีสีหน้าที่แกล้งทำเป็นแอบงอนเล็กน้อยที่วันนี้เธอเอาแต่นั่งจดจ่ออยู่กับก้อนไหมพรม

“หืม..ออมก็สนใจพี่อิทตลอดนั่นแหละค่ะทำเป็นน้อยใจไปได้”

อินทิราถึงกับต้องหยุดมือแล้วหันมาโอบกอดสามีขี้งอนของเธอที่อิจฉาแม้กระทั่งไหมพรมพร้อมบอกกับเขาใจจริงว่าเธอไม่เคยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“แหม..เอมมาผิดจังหวะหรือเปล่าคะพี่อิท”

ไอรดาเผลอเข้าห้องทำงานพี่ชายเธอโดยที่ไม่ได้เคาะประตูไม่คิดว่าทั้งสองกำลังหวานกันอยู่

“มีอะไรเหรอเอม”

อิทธิกรหันไปถามคนเป็นน้องสาวว่าที่เข้ามามีเรื่องอะไร

“พอดีเอมนัดช่างที่เราสั่งตัดชุดเอาไว้ที่บ้านค่ะตอนนี้ชุดเสร็จแล้วเหลือแค่ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปลอง”

ไอรดาต้องการมาบอกให้ทั้งสองรีบกลับบ้านเพราะตอนนี้เธอนัดช่างที่ตัดชุดให้ไปรอที่บ้านหลังจากที่พวกเธอเลิกงาน

“งั้นก็ไปกันเลยเดี๋ยวรถจะติด”

อิทธิกรลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้จะมีช่างมาทั้งที่น้องของเขาก็บอกไว้หลายวันแล้วจึงรีบเก็บของกลับเขาเองก็อยากจะเห็นใจจะขาดว่าเจ้าสาวของเขาอยู่ในชุดเจ้าสาวจะสวยขนาดไหน

บ้านพัฒนโภคิน

“มากันแล้วมาลองชุดกันก่อนลูกช่างมารอนานแล้ว”

“ค่ะ/ครับ”

เมื่ออรุณาเห็นทั้งลูกชายและลูกสะใภ้มาถึงบ้านเรียบร้อยแล้วก็ให้ไปลองชุดเลยเพราะทางช่างมารอที่บ้านนานแล้วและจัดเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วด้วย

30 นาทีต่อมา

“เรียบร้อยแล้วค่า”

อิทธิกรแต่งตัวเสร็จได้ครู่หนึ่งก็ออกมานั่งรอหญิงสาวดูว่าเธอแต่งออกมาแล้วจะเป็นอย่างไรไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาพร้อมช่างด้วยชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่องทำเอาชายหนุ่มละสายตาจากเธอไม่ได้เลยจริงๆขนาดยังไม่ได้แต่งหน้าทำผมยังดูสะกดสายตาของเขาแบบนี้ถ้าแต่งทุกอย่างครบให้เขานั่งมองเป็นวันยังได้

“มองให้ทะลุเลยไหมคะพี่อิท”

ไอรดาอมยิ้มกับอาการของพี่ชายเธอเล็กน้อยที่ดูจะมองเจ้าสาวของตัวเองตาเป็นมัน

อาทิตย์ต่อมา

ไร่แก้วกัลยา

16.00 น.

“ชุดโอเคไหมแก”

 “อืมก็ได้อยู่”

พีรยากับพรณภัทร์กำลังลองชุดเพื่อนเจ้าสาวกำลังตรวจดูกันว่าชุดมันโอเคหรือไม่จะได้รีบแก้เพราะอีกวันก็จะต้องใส่แล้วอันที่จริงอินทิราก็ส่งชุดให้พวกเธอหลายวันแล้วด้วยความที่คิดว่ายังไงก็ใส่ได้เลยไม่ได้ลองยังดีที่พอใกล้วันมาแล้วมันไม่มีอะไรต้องแก้

ตอนนี้พวกเพื่อนๆของอินทิรามาอยู่ที่เรือนใหญ่ที่ไร่ได้วันสองวันแล้วเพื่อมาช่วยเตรียมงานดูความเรียบร้อยก่อนจะถึงวันจริงอีกอย่างทั้งพีรยาและพรณภัทร์ก็อยากจะมาอยู่ในช่วงเวลาที่จะถึงวันสำคัญของอินทิราด้วย

“ทำอะไรกันอยู่...นี่อย่าบอกนะว่าพวกแกพึ่งจะลองชุดน่ะ”

อินทิรามาอยู่ที่เรือนใหญ่กับเพื่อนๆเธอก่อนทีจะถึงวันแต่งหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นว่าเพื่อนๆเธอกำลังง่วนอยู่กับการลองชุดเห็นแบบนี้เธอก็เดาได้เลยว่าเพื่อนเธอทั้งสองพึ่งจะลองชุดกันเป็นแน่เลยส่งสายตาคาดโทษไปเล็กน้อย

“ฉันรู้ว่ายังไงมันก็ใส่ได้”

พีรยารีบหาคำพูดที่ฟังขึ้นให้เพื่อนเธอฟังโดยทันที

“แล้วพี่ภาคย์กับคุณอาเทอร์จะมาตอนไหน”

อินทิราเห็นแต่เพื่อนเจ้าสาวคนที่เธอให้มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวยังไม่เห็นมาสักคน

“น่าจะพรุ่งนี้เช้ากันเลยเพราะพี่ภาคย์ต้องเข้าเวรส่วนพี่อาทก็ติดงานวันนี้”

พีรยาเองก็อยากจะให้มาพร้อมกันใจจะขาแต่ติดที่ทุกคนติดงานด่วนกะทันหัน

“อืม..เสร็จหรือยังไปหาอะไรทานกันเถอะ”

อินทิราเข้าใจว่าอีกคนก็เป็นหมอเลือกเวลาได้ยากอีกคนก็ธุรกิจรัดตัวเสียเหลือเกินเธอเองก็ไม่ได้อยากให้งานของเธอรบกวนเวลาของใครมากมายแค่มาแสดงความยินดีพร้อมหน้าพร้อมตากันกับเธอแค่นี้ก็พอแล้วพลางชวนเพื่อนๆเธอไปหาอะไรทานกันเพราะตั้งแต่เช้าก็เห็นเพื่อนเธอทั้งสองวุ่นกับงานจัดแจงติดต่อกับคนจัดงานแทบทุกอย่าง

“ก็ดีเหมือนกันหิวอยู่พอดี”

ตอนนี้พรณภัทร์เองก็หิวอยู่เหมือนกันตั้งแต่เช้าเธอกับพีรยาก็ติดต่อกับคนหลายคนจนลืมหาอะไรทานกันไปเลย

“ออม”

ทั้งสามยังไม่ทันได้ออกจากห้องจู่ๆอิทธิกรก็พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาเรียกหาอินทิราหน้าละห้อย

“พี่อิท”

อินทิราเห็นสีหน้าชายหนุ่มเธอก็อดสงสารไม่ได้ที่เพื่อนเธอเล่นไม่ให้เจอกันสามวันก่อนแต่งแต่เธอเองก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะก็อยู่ห่างกันแค่เรือนใหญ่หัวไร่กับเรือนเล็กท้ายไร่ก็เท่านั้น

“คิดถึงออมจัง”

อิทธิกรจะเข้ามากอดอินทิราแต่โดนพวกเพื่อนๆทั้งสองของหญิงสาวกันเอาไว้

“ไม่ได้ค่ะพรุ่งนี้ก็แต่งแล้วห่างกันวันสองวันไม่เป็นไรหรอกค่ะกลับไปค่ะคุณอิท”

พีรยาและพรณภัทร์รีบมาขวางชายหนุ่มเอาไว้ไม่ให้มาใกล้เพื่อนเธอเพราะเธอต้องการให้วันแต่งงานของเพื่อนเธอนั้นคนเป็นเจ้าบ่าวจะต้องเป็นคนที่คิดถึงคนเป็นเจ้าสาวมากๆงานแต่งมันจะได้ดูเป็นวันที่มีความหมายในการรอคอยสำหรับชายหนุ่ม

“ก็ได้ครับ”

อิทธิกรต้องถอยตัวกลับไปอย่างสีหน้าละห้อย

“นี่พวกแกทำร้ายพ่อของลูกฉันเกินไหม”

“ไม่/ไม่”

อินทิราเองยิ่งเห็นสีหน้าของอิทธิกรเธอเองก็ชักจะไม่อยากเล่นแบบนี้ซะแล้วแต่ก็โดนเพื่อนเธอทั้งสองปฏิเสธมาทันควัน

เช้าวันต่อมา

งานแต่งงานที่อินทิราคิดไว้เป็นแบบที่คิดทุกอย่างงานวันนี้เรียบง่ายมีแขกที่สนิทกับแขกผู้ใหญ่ของทางชายหนุ่มเท่านั้นตอนนี้เธอแอบคิดเล็กๆว่าหากมีแม่ใหญ่ของเธออยู่ด้วยก็คงดีแต่คิดไปคิดมาหญิงสาวคิดว่าแม่ใหญ่ของเธอคงก็คงไม่ยินดีกับเธอเท่าไร

“คิดอะไรอยู่ยิ้มไว้สิขบวนแห่เจ้าบ่าวกำลังมาแล้ว”

พีรยาเห็นเพื่อนเธอนั่งทำหน้าครุ่นคิดอยู่จึงรีบบอกให้เพื่อเธอเลิกคิดแล้วหันมาโฟกัสกับวันดีๆแบบนี้ดีกว่าเพราะเธออยากจะเห็นเพื่อนเธอยิ้มทั้งวันเลยวันนี้

“แกน่าสนุกเนอะ”

พรณภัทร์ยืนมองขบวนแห่ไกลๆจากริมหน้าต่างเห็นขบวนที่คนไม่มากนักแต่ก็ดูสนุกจนเธออดยิ้มตามไม่ได้

“อืม...ฉันอยากให้มาถึงใจจะขาดแล้วแกล่ะตื่นเต้นบ้างไหม”

พีรยารีบเดินขึ้นไปมองที่ริมหน้าต่างกับพรณภัทร์พร้อมหันมาถามอินทิราด้วยสีหน้าตื่นเต้นเช่นกัน

“อืม...ตื่นเต้นสิพึ่งเคยมีงานแต่งกับเค้านี่นา”

อินทิราเองถึงจะอยู่กินกับชายหนุ่มแล้วเธอก็มีความตื่นเต้นและประหม่าอยู่ดีตอนนี้ทั้งสามสาวที่อยู่ในชุดไทยต่างก็ยืนดูที่ริมหน้าต่างอย่างใจจดใจจ่อยิ่งขบวนเข้ามาเรื่อยๆก็ยิ่งตื่นเต้นกันหนักเข้าไปกันใหญ่