บริษัทXXX
17.00 น.
“ทำอะไรอยู่เหรอ”
“ออมถักกระเป๋าจิ๋วอยู่ค่ะเสร็จแล้ว2ใบน่ารักไหมคะ”
อิทธิกรหิ้วคนเป็นภรรยามาที่ทำงานด้วยแทบจะทุกวันให้เธอมานั่งๆนอนๆที่นี่จนเธอเบื่อต้องหาอะไรทำในระหว่างที่เขาทำงานอยู่
“พี่ชักจะอิจฉาไหมพรมในมือออมซะแล้วสิดูออมจะสนใจมันมากกว่าพี่”
ชายหนุ่มลงนั่งบนโซฟาข้างๆกับภรรยาพร้อมใช้มือโอบไหล่ของเธอเอาไว้หลวมๆมีสีหน้าที่แกล้งทำเป็นแอบงอนเล็กน้อยที่วันนี้เธอเอาแต่นั่งจดจ่ออยู่กับก้อนไหมพรม
“หืม..ออมก็สนใจพี่อิทตลอดนั่นแหละค่ะทำเป็นน้อยใจไปได้”
อินทิราถึงกับต้องหยุดมือแล้วหันมาโอบกอดสามีขี้งอนของเธอที่อิจฉาแม้กระทั่งไหมพรมพร้อมบอกกับเขาใจจริงว่าเธอไม่เคยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“แหม..เอมมาผิดจังหวะหรือเปล่าคะพี่อิท”
ไอรดาเผลอเข้าห้องทำงานพี่ชายเธอโดยที่ไม่ได้เคาะประตูไม่คิดว่าทั้งสองกำลังหวานกันอยู่
“มีอะไรเหรอเอม”
อิทธิกรหันไปถามคนเป็นน้องสาวว่าที่เข้ามามีเรื่องอะไร
“พอดีเอมนัดช่างที่เราสั่งตัดชุดเอาไว้ที่บ้านค่ะตอนนี้ชุดเสร็จแล้วเหลือแค่ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปลอง”
ไอรดาต้องการมาบอกให้ทั้งสองรีบกลับบ้านเพราะตอนนี้เธอนัดช่างที่ตัดชุดให้ไปรอที่บ้านหลังจากที่พวกเธอเลิกงาน
“งั้นก็ไปกันเลยเดี๋ยวรถจะติด”
อิทธิกรลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้จะมีช่างมาทั้งที่น้องของเขาก็บอกไว้หลายวันแล้วจึงรีบเก็บของกลับเขาเองก็อยากจะเห็นใจจะขาดว่าเจ้าสาวของเขาอยู่ในชุดเจ้าสาวจะสวยขนาดไหน
บ้านพัฒนโภคิน
“มากันแล้วมาลองชุดกันก่อนลูกช่างมารอนานแล้ว”
“ค่ะ/ครับ”
เมื่ออรุณาเห็นทั้งลูกชายและลูกสะใภ้มาถึงบ้านเรียบร้อยแล้วก็ให้ไปลองชุดเลยเพราะทางช่างมารอที่บ้านนานแล้วและจัดเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วด้วย
30 นาทีต่อมา
“เรียบร้อยแล้วค่า”
อิทธิกรแต่งตัวเสร็จได้ครู่หนึ่งก็ออกมานั่งรอหญิงสาวดูว่าเธอแต่งออกมาแล้วจะเป็นอย่างไรไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาพร้อมช่างด้วยชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่องทำเอาชายหนุ่มละสายตาจากเธอไม่ได้เลยจริงๆขนาดยังไม่ได้แต่งหน้าทำผมยังดูสะกดสายตาของเขาแบบนี้ถ้าแต่งทุกอย่างครบให้เขานั่งมองเป็นวันยังได้
“มองให้ทะลุเลยไหมคะพี่อิท”
ไอรดาอมยิ้มกับอาการของพี่ชายเธอเล็กน้อยที่ดูจะมองเจ้าสาวของตัวเองตาเป็นมัน
อาทิตย์ต่อมา
ไร่แก้วกัลยา
16.00 น.
“ชุดโอเคไหมแก”
“อืมก็ได้อยู่”
พีรยากับพรณภัทร์กำลังลองชุดเพื่อนเจ้าสาวกำลังตรวจดูกันว่าชุดมันโอเคหรือไม่จะได้รีบแก้เพราะอีกวันก็จะต้องใส่แล้วอันที่จริงอินทิราก็ส่งชุดให้พวกเธอหลายวันแล้วด้วยความที่คิดว่ายังไงก็ใส่ได้เลยไม่ได้ลองยังดีที่พอใกล้วันมาแล้วมันไม่มีอะไรต้องแก้
ตอนนี้พวกเพื่อนๆของอินทิรามาอยู่ที่เรือนใหญ่ที่ไร่ได้วันสองวันแล้วเพื่อมาช่วยเตรียมงานดูความเรียบร้อยก่อนจะถึงวันจริงอีกอย่างทั้งพีรยาและพรณภัทร์ก็อยากจะมาอยู่ในช่วงเวลาที่จะถึงวันสำคัญของอินทิราด้วย
“ทำอะไรกันอยู่...นี่อย่าบอกนะว่าพวกแกพึ่งจะลองชุดน่ะ”
อินทิรามาอยู่ที่เรือนใหญ่กับเพื่อนๆเธอก่อนทีจะถึงวันแต่งหญิงสาวเปิดประตูเข้ามาในห้องเห็นว่าเพื่อนๆเธอกำลังง่วนอยู่กับการลองชุดเห็นแบบนี้เธอก็เดาได้เลยว่าเพื่อนเธอทั้งสองพึ่งจะลองชุดกันเป็นแน่เลยส่งสายตาคาดโทษไปเล็กน้อย
“ฉันรู้ว่ายังไงมันก็ใส่ได้”
พีรยารีบหาคำพูดที่ฟังขึ้นให้เพื่อนเธอฟังโดยทันที
“แล้วพี่ภาคย์กับคุณอาเทอร์จะมาตอนไหน”
อินทิราเห็นแต่เพื่อนเจ้าสาวคนที่เธอให้มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวยังไม่เห็นมาสักคน
“น่าจะพรุ่งนี้เช้ากันเลยเพราะพี่ภาคย์ต้องเข้าเวรส่วนพี่อาทก็ติดงานวันนี้”
พีรยาเองก็อยากจะให้มาพร้อมกันใจจะขาแต่ติดที่ทุกคนติดงานด่วนกะทันหัน
“อืม..เสร็จหรือยังไปหาอะไรทานกันเถอะ”
อินทิราเข้าใจว่าอีกคนก็เป็นหมอเลือกเวลาได้ยากอีกคนก็ธุรกิจรัดตัวเสียเหลือเกินเธอเองก็ไม่ได้อยากให้งานของเธอรบกวนเวลาของใครมากมายแค่มาแสดงความยินดีพร้อมหน้าพร้อมตากันกับเธอแค่นี้ก็พอแล้วพลางชวนเพื่อนๆเธอไปหาอะไรทานกันเพราะตั้งแต่เช้าก็เห็นเพื่อนเธอทั้งสองวุ่นกับงานจัดแจงติดต่อกับคนจัดงานแทบทุกอย่าง
“ก็ดีเหมือนกันหิวอยู่พอดี”
ตอนนี้พรณภัทร์เองก็หิวอยู่เหมือนกันตั้งแต่เช้าเธอกับพีรยาก็ติดต่อกับคนหลายคนจนลืมหาอะไรทานกันไปเลย
“ออม”
ทั้งสามยังไม่ทันได้ออกจากห้องจู่ๆอิทธิกรก็พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาเรียกหาอินทิราหน้าละห้อย
“พี่อิท”
อินทิราเห็นสีหน้าชายหนุ่มเธอก็อดสงสารไม่ได้ที่เพื่อนเธอเล่นไม่ให้เจอกันสามวันก่อนแต่งแต่เธอเองก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะก็อยู่ห่างกันแค่เรือนใหญ่หัวไร่กับเรือนเล็กท้ายไร่ก็เท่านั้น
“คิดถึงออมจัง”
อิทธิกรจะเข้ามากอดอินทิราแต่โดนพวกเพื่อนๆทั้งสองของหญิงสาวกันเอาไว้
“ไม่ได้ค่ะพรุ่งนี้ก็แต่งแล้วห่างกันวันสองวันไม่เป็นไรหรอกค่ะกลับไปค่ะคุณอิท”
พีรยาและพรณภัทร์รีบมาขวางชายหนุ่มเอาไว้ไม่ให้มาใกล้เพื่อนเธอเพราะเธอต้องการให้วันแต่งงานของเพื่อนเธอนั้นคนเป็นเจ้าบ่าวจะต้องเป็นคนที่คิดถึงคนเป็นเจ้าสาวมากๆงานแต่งมันจะได้ดูเป็นวันที่มีความหมายในการรอคอยสำหรับชายหนุ่ม
“ก็ได้ครับ”
อิทธิกรต้องถอยตัวกลับไปอย่างสีหน้าละห้อย
“นี่พวกแกทำร้ายพ่อของลูกฉันเกินไหม”
“ไม่/ไม่”
อินทิราเองยิ่งเห็นสีหน้าของอิทธิกรเธอเองก็ชักจะไม่อยากเล่นแบบนี้ซะแล้วแต่ก็โดนเพื่อนเธอทั้งสองปฏิเสธมาทันควัน
เช้าวันต่อมา
งานแต่งงานที่อินทิราคิดไว้เป็นแบบที่คิดทุกอย่างงานวันนี้เรียบง่ายมีแขกที่สนิทกับแขกผู้ใหญ่ของทางชายหนุ่มเท่านั้นตอนนี้เธอแอบคิดเล็กๆว่าหากมีแม่ใหญ่ของเธออยู่ด้วยก็คงดีแต่คิดไปคิดมาหญิงสาวคิดว่าแม่ใหญ่ของเธอคงก็คงไม่ยินดีกับเธอเท่าไร
“คิดอะไรอยู่ยิ้มไว้สิขบวนแห่เจ้าบ่าวกำลังมาแล้ว”
พีรยาเห็นเพื่อนเธอนั่งทำหน้าครุ่นคิดอยู่จึงรีบบอกให้เพื่อเธอเลิกคิดแล้วหันมาโฟกัสกับวันดีๆแบบนี้ดีกว่าเพราะเธออยากจะเห็นเพื่อนเธอยิ้มทั้งวันเลยวันนี้
“แกน่าสนุกเนอะ”
พรณภัทร์ยืนมองขบวนแห่ไกลๆจากริมหน้าต่างเห็นขบวนที่คนไม่มากนักแต่ก็ดูสนุกจนเธออดยิ้มตามไม่ได้
“อืม...ฉันอยากให้มาถึงใจจะขาดแล้วแกล่ะตื่นเต้นบ้างไหม”
พีรยารีบเดินขึ้นไปมองที่ริมหน้าต่างกับพรณภัทร์พร้อมหันมาถามอินทิราด้วยสีหน้าตื่นเต้นเช่นกัน
“อืม...ตื่นเต้นสิพึ่งเคยมีงานแต่งกับเค้านี่นา”
อินทิราเองถึงจะอยู่กินกับชายหนุ่มแล้วเธอก็มีความตื่นเต้นและประหม่าอยู่ดีตอนนี้ทั้งสามสาวที่อยู่ในชุดไทยต่างก็ยืนดูที่ริมหน้าต่างอย่างใจจดใจจ่อยิ่งขบวนเข้ามาเรื่อยๆก็ยิ่งตื่นเต้นกันหนักเข้าไปกันใหญ่
“ใกล้จะถึงแล้วเราไปกั้นประตูเงินประตูทองกันเถอะ”เมื่อขบวนใกล้ถึงพีรยาก็ดึงมือพรณภัทร์ออกไปด้านนอกทำหน้าที่เป็นเพื่อนเจ้าสาวกั้นประตูเงินประตูทองกับคนอื่นๆที่รออยู่ที่นี่“ออม”“พี่อิท”และแล้วก็ได้เวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวจะสวมแหวนแต่งงานและทำพิธีลดน้ำสังข์เสียทีทั้งสองจ้องหน้ากันอยู่เรื่อยๆต่างยิ้มให้กำลังใจกันและกันและปลื้มปริ่มอยู่ในใจอย่างมากที่พวกเขานั้นได้แต่งงานกันอย่างเป็นพิธีเสียทีช่วงเย็นของวันอินทิราอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงสุ่มที่ดูเหมือนตุ๊กตามากๆหลังจากที่ช่างแต่งตัวให้เธอเรียบร้อยแล้วหญิงสาวก็หาเวลาเดินมาดูเพื่อนเธอเสียหน่อยว่าเป็นยังไงกันบ้างเพราะตั้งแต่เช้าก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันเลย“เหนื่อยไหมแก”พีรยาเห็นอินทิราเดินเข้ามาในห้องก็เอ่ยถามคนเป็นเจ้าสาวว่าวันนี้รู้สึกเหนื่อยบ้างหรือเปล่ากำลังท้องกำลังไส้อยู่ด้วย“ไม่เลยพวกแกนั่นแหละที่ฉันต้องถามว่าเหนื่อยไหม”อินทิราคิดว่าคำถามนี้ควรจะเป็นเธอที่ถามมากกว่าเพราะว่าเธอนั้นแค่เข้าพิธีเฉยๆส่วนงานอย่างอื่นเพื่อนๆเธจัดแจงเองหมด“ไม่เลยพวกฉันเต็มใจทำให้แก”พรณภัทร์ยิ้มกว้างพร้อมหันไปตอบอินทิราพวกเธอไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดกับอ
เขาใหญ่ไร่แก้วกัลยา08.00 น.เพล้งง“ออกไป”เป็นอีกวันที่เสียงอาละวาดดังขึ้นมาในบ้านหลังเล็กท้ายไร่อิทธิกรไม่ค่อยจะยอมทานอะไรอีกเช่นเคยหลังจากที่เขาได้รับอุบัติเหตุจนเสียการมองเห็นและย้ายจากคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กรุงเทพมาขลุกอยู่ที่ไร่ของคนเป็นแม่นี่ก็เป็นเวลาสามสี่เดือนแล้วที่คนรักของเขาหายหน้าหายตาไม่กลับมาดูดำดูดีเขาเลยสักนิด“เป็นแบบนี้แทบทุกวันเลยหรือเปล่าเอื้อง”อรุณาถามแม่บ้านที่เธอให้ดูแลอยู่ที่นี่ด้วยสีหน้าอ่อนใจเธอคิดว่าเวลาผ่านไปร่วมสามเดือนจะทำให้ลูกชายคนโตของเธออาการดีขึ้นบ้างเสียอีก“ค่ะคุณณาเอื้องก็เห็นเป็นแบบนี้แทบทุกวันจนเด็กที่เรือนใหญ่ต่างก็หวาดคุณอิทกันหมดแล้วล่ะค่ะ”ช่อเอื้องที่รู้จักอิทธิกรเป็นอย่างดีเพราะเห็นมาตั้งแต่เด็กๆเธอรู้ว่าชายหนุ่มค่อนข้างที่จะโมโหร้ายแต่ก็มีเหตุผลอยู่พอตัวแต่ครั้งนี้ดูท่าชายหนุ่มจะอาการหนักเอาการเพราะหลังจากป่วยมานี้ก็ไม่เคยฟังอะไรใครทั้งนั้นแถมคนอื่นที่คอยดูแลยังเข้าหน้าไม่ค่อยจะติดอีกด้วย“เอมว่าป่วยกายคงไม่เท่าไรหรอกค่ะคุณแม่คงจะป่วยใจร่วมด้วยมากกว่า”ไอรดามองหน้าคนเป็นแม่เธอพอจะรู้อาการของพี่ชายเธออยู่บ้างว่าไอ้ที่ทำตัวค่อนข้างงี่เง่าอ
เย็นของวันเรือนเล็กท้ายไร่ถึงตาอิทธิกรยังมองไม่เห็นแต่เขาก็สามารถที่จะหาน้ำเมามาเพื่อดับความทุกข์ในใจของเขาได้ตอนนี้ในใจของเขามันร้อนลุ่มดั่งไฟสุมเขาเกลียดอุบัติเหตุวันนั้นที่ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนตาบอดแบบนี้หนำซ้ำหญิงคนรักยังไม่คิดจะเป็นห่วงมาดูดำดูดีเขาอีกแกร๊กกก“กิ่ง!!”อิทธิพลได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็ดีใจขึ้นมาแวบหนึ่งเพราะคิดว่าเป็นหญิงคนรักที่เขาคอยเฝ้ารอมาหาเขาแล้ว“เอมกับคุณแม่เองค่ะพี่อิท”ไอรดาถึงกับส่ายหัวให้กับพี่ชายของเธอที่ไม่รู้จะละเมอเพ้อพกอะไรถึงผู้หญิงคนนั้นนักหนาตอนนี้เธอคันปากอยากจะบอกความจริงแย่แล้วว่าวีรกรรมของกรกนกมันมีอะไรบ้าง“นี่ดื่มหนักขนาดนี้ไม่คิดจะเป็นห่วงสุขภาพของตัวเองบ้างหรือไงตาอิท”อรุณาไม่อยากเห็นลูกชายเธอเป็นแบบนี้นานๆเลยใบหน้าที่เคยดูหล่อเหลากลับดูเหี่ยวเฉาอิดโรยผอมขอบตาดำคล้ำผมเผ้าหนวดเคราเฟิ้มดูไม่เป็นผู้เป็นคนแถมยังดื่มแต่ของมึนเมาอีกต่างหาก“กิ่งเธอติดต่อมาบ้างหรือเปล่าครับคุณแม่”อิทธิกรอยากจะรู้ว่าคนรักของเขานั้นได้ติดต่อกับครอบครัวของเขาบ้างหรือเปล่าตอนนี้เขาหวังว่าจะได้คำตอบที่ทำให้เขาได้ใจชื้นขึ้นมาบ้างจากปากของคนที่เป็นแม่ของเขา“เอ่
“ถ้าพี่เป็นออมอย่าหวังว่าพี่จะทน”ภัคดนัยถึงกับนั่งลงที่เก้าอี้ด้วยความเซ็งพร้อมนึกถึงชีวิตของอินทิราแล้วเขาก็เหนื่อยใจแทนบ้านปัทมกร“มัวไปถเลถไหลที่ไหนจนต้องให้ฉันโทรตามล่ะ”อรดียืนรออินทิราอยู่ที่หน้าบ้านเพราะในใจรู้ดีว่าวันนี้เป็นวันที่หญิงสาวเงินเดือนออกเมื่อหญิงสาวเข้ามาในบ้านได้เธอก็ส่งเสียงพูดจาจีบปากจีบคออย่างไม่พอใจและมีสีหน้าโมโหเล็กน้อย“พอดีออมไปงานวันเกิดพี่ภาคย์มาน่ะค่ะ...นี่เงินเดือนออมค่ะคุณแม่”อินทิรารีบเข้ามาบอกคนเป็นแม่ใหญ่ของเธออย่างรวดเร็วว่าที่เธอกลับช้าเธอไปที่ไหนมาพร้อมทั้งควักเงินเดือนที่เกือบทั้งหมดที่เป็นเงินเดือนของเธอยื่นให้หญิงตรงหน้าอย่างเต็มใจเงินที่เหลือของเธอก็เก็บไว้แค่พอมีกินและค่ารถไปทำงานก็เท่านั้น“อืม..รู้หน้าที่แบบนี้ก็ดีนี่ลาออกแล้วใช่ไหมวันมะรืนนี้ทางนั้นเค้าจะมารับแกไปแล้วนะเตรียมตัวให้พร้อมล่ะ”อรดีรีบรับเงินจากอินทิราด้วยสีหน้าพอใจพร้อมเดินกลับเข้าไปในบ้านทันทีแต่ก็ยังมิวายย้ำสิ่งที่หญิงสาวจะต้องทำในอีกไม่กี่วันนี้“ค่ะคุณแม่”ทุกๆเดือนเวลาเงินเดือนออกอินทิราก็จะนำเงินที่หักจากค่ากินค่ารถของเธอทั้งหมดให้กับอรดีเพราะรู้ว่าสถานะทางบ้านของเ
“อันว่าจะไปทัวร์ยุโรปกับธันเค้าซะหน่อยน่ะค่ะไหนๆเราก็ได้เงินจากคนบ้านนั้นมาแล้วนี่คะ”“นี่ไม่คิดจะอยู่บ้านอยู่ช่องบ้างเลยหรือไง”“ก็บ้านมันน่าเบื่อนี่คะอันไปแล้วนะคะคุณแม่”ตั้งแต่อันธิกาเรียนจบก็เอาแต่ผลาญเงินที่บ้านท่าเดียวงานก็ไม่เคยช่วยคนเป็นแม่แต่อรดีก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกสาวเธอเพราะเธอเลี้ยงตามใจมาตั้งแต่เด็กๆครั้งนี้เมื่ออันธิการู้ว่าได้เงินก้อนใหญ่มาก็หาเรื่องเที่ยวกับแฟนหนุ่มอีกเช่นเคยไร่แก้วกัลยา“เอ่อ...คุณวิทคะอย่าหาว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะคะคือออมอยากจะรู้น่ะค่ะว่าเจ้านายของคุณวิทเค้านิสัยเป็นยังไง”“อืมม...คุณอิทก็เป็นคนค่อนข้างตรงไปตรงมานะครับแต่ก็จะแอบขี้หงุดหงิดบ้างเล็กน้อยแต่คุณออมไม่ต้องกลัวไปก่อนนะครับคุณอิทก็ไม่ใช่คนที่โหดร้ายอะไร”“อืมม...ค่ะ”ในระหว่างที่รถตู้คันหรูแล่นเข้ามาในไร่ผ่านป้ายไร่แก้วกัลยาเข้ามาตอนนี้ใจของอินทิราเต้นแรงผิดปกติเพรารู้สึกตื่นเต้นที่ใกล้จะถึงที่หมายแล้วด้วยความที่อยากรู้นิสัยของคนที่เธอจะมาแต่งงานด้วยและดูแลเขาในช่วงที่ชายหนุ่มนั้นยังมองไม่เห็นเธอเองก็อยากจะรู้นิสัยของชายหนุ่มคร่าวๆก่อนเพื่อที่จะรับมือถูกเธอรู้มาว่าวิทวัสเป็นคนสนิทของอิทธ
“อย่าพึ่งชะล่าใจไปออมรอเจอของจริงก่อน”ไอรดาหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับอินทิราเพราะเห็นแม่สาวเจ้ามั่นใจนักหนาว่าจะรับมือได้เธอเองไม่อยากจะคิดว่าถ้าหากหญิงสาวได้รู้ฤทธิ์พี่ชายของเธอจะยังพูดคำนี้อยู่หรือเปล่า“ยัยเอม”อรุณาจำต้องส่งเสียงต่ำดุคนเป็นลูกสาวที่กำลังจะทำให้ไก่ตื่นแกร๊ก“หืมมมม”อรุณาเดินเข้ามาเปิดประตูห้องลูกชายของเธอกลิ่นแอลกอฮอลล์ที่คละคลุ้งอยู่ในห้องทำเอาอินทิราต้องยกมือขึ้นมาป้องจมูกเอาไว้หญิงสาวมองเข้าไปด้านในห้องมีผู้ชายค่อนข้างจะตัวสูงใหญ่มัดกล้ามที่แทบจะโตกว่าตัวเธอหากเหวี่ยงมาฟาดที่ตัวเธอก็คงจะหักเป็นสองท่อนแล้วผมเผ้าหนวดเครารุงรังดูไม่เป็นผู้เป็นคนแถมในมือยังถือแต่ขวดน้ำเมาอีกต่างหากนี่หรือคือคนที่เธอต้องดูแลงานนี้ท่าทางจะหนักสำหรับเธอเสียแล้วหญิงสาวคิดในใจ“ตาอิททำไมดื่มแต่ของแบบนี้กันแล้วข้าวนี่ก็ยังไม่ได้แตะเลยแม้แต่นิดทำไมยังเป็นแบบนี้อยู่อีกนะ”อรุณานึกว่าลูกชายของเธอจะอาการดีขึ้นเสียอีกที่ไหนได้เหมือนจะหนักขึ้นทุกวันๆจนเธอเริ่มใจเสียว่าลูกชายคนเดิมของเธอจะกลับมาปกติเมื่อไร“สงสัยอยากจะตายก่อนวัยอันควร”ไอรดาเองก็ไม่ชอบที่จะเห็นพี่ชายของเธอเป็นเช่นนี้เหมือนกันแ
ฉ่าาาาาาาา“ฮัดชิ่ววว”หญิงสาวหยิบหมูกับกระเพราและพริกสดออกจากตู้มาหั่นล้างทำความสะอาดแล้วแกะกระเทียมที่ห้อยอยู่ด้านนอกมาปอกเปลือกและสับอย่างชำนาญตอนนี้ของทุกอย่างก็ได้ลงกระทะไปพร้อมกันแล้วหญิงสาวหยิบเครื่องปรุงรสใส่ตามใจที่เธอชอบตอนนี้อาหารในกระทะส่งกลิ่นฉุนเล็กน้อยจนทำให้หญิงสาวจามไม่นานกระเพราหมูสุดน่าทานจานนี้ก็เสร็จสิ้นแกร๊ก“ทานข้าวเย็นค่ะคุณอิท”อินทิราเดินเปิดประตูห้องของชายหนุ่มเข้ามาเธอเห็นว่าเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมพร้อมเอาถาดอาหารไปวางตรงหน้าคิดว่าถ้าหากชายหนุ่มได้กลิ่นอาหารที่หอมขนาดนี้คงจะอยากทานข้าวขึ้นมาบ้าง“นี่เธอยังไม่กลับไปอีกเหรอ”อิทธิกรคิดว่าหญิงสาวที่เขาตวาดใส่เมื่อครู่จะกลับไปแล้วเสียอีก“ไม่ค่ะออมจะต้องอยู่ดูแลคุณ”อินทิรายังยืนยันคำพูดเดิมของเธอว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อดูแลชายหนุ่มและเธอก็จะไม่ถอดใจกลับไปง่ายๆแน่เพราเธอก็ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหน“เธอนี่ท่าทางจะตื๊อไม่เลิกนะ...กลัวแม่ฉันจะเอาเงินคืนหรือไง”อิทธิกรสบถออกมาอย่างหัวเสียเขาคิดว่าที่หญิงสาวไม่ยอมถอดใจง่ายๆคงจะเป็นเพราเงินที่สูงหลายสิบล้านที่แม่ของเขาจ่ายเพื่อให้ได้ตัวของเธอมา“เงิน...เงินอะไรคะ”อิน
“ออมเองค่ะ...คุณอิทนอนไปเลยค่ะเดี๋ยวออมขอเก็บห้องให้คุณอิทก่อน...อ้อแล้วเมื่อวานคุณอิทก็ไม่ได้ทานข้าวนี่คะวันนี้ยังไงคุณอิทก็ต้องทานนะคะ”อินทิราตั้งหน้าตั้งตารวบรวมขวดน้ำเมาของชายหนุ่มไปทิ้งให้หมดนี่ก็ใกล้จะเสร็จแล้วแต่เขาดันตื่นขึ้นมาก่อนเธอว่าเธอพยายามเบามือที่สุดแล้วนะ“เธอนี่มัน!!...แล้วต้องเก็บอะไรนักหนา”เขาไม่เข้าใจว่าหญิงสาวยังจะบอกให้เขาหลับลงได้อย่างไรทั้งที่เธอมาก่อกวนส่งเสียงรบกวนเขาอยู่แบบนี้“ก็พวกขวดเครื่องดื่มพวกนี้ไงคะออมเอาไปทิ้งเกือบจะหมดแล้วนะคะต่อไปนี้ออมจะไม่ให้คุณอิทดื่มของพวกนี้แล้วค่ะเมื่อเช้าออมให้แม่บ้านเอาน้ำผลไม้มาไว้ในบ้านแทนถ้าคุณอิทอยากดื่มน้ำผลไม้อะไรก็บอกออมนะคะเดี๋ยวออมจะไปเอามาให้ค่ะ”อินทิราตั้งเริ่มปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกินการอยู่ของชายหนุ่มใหม่เสียตั้งแต่วันนี้โดยเริ่มจากสิ่งแรกเธอต้องเก็บขวดน้ำเมาพวกนี้ไปทิ้งให้หมดเสียก่อนแล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องดื่มที่มีประโยชน์ให้ชายหนุ่มแทน“เธอกล้ามากนักนะยัยจุ้นจ้าน”เคร้ง...เพล้ง...ๆๆอิทธกรได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดก็ลุกพรวดขึ้นมาอาละวาดด้วยความโมโหขว้างปาสิ่งของที่มือสัมผัสได้ในตอนนี้อย่างหงุดหงิด“ว้ายยยย..