ตอนที่7

“ออมเองค่ะ...คุณอิทนอนไปเลยค่ะเดี๋ยวออมขอเก็บห้องให้คุณอิทก่อน...อ้อแล้วเมื่อวานคุณอิทก็ไม่ได้ทานข้าวนี่คะวันนี้ยังไงคุณอิทก็ต้องทานนะคะ”

อินทิราตั้งหน้าตั้งตารวบรวมขวดน้ำเมาของชายหนุ่มไปทิ้งให้หมดนี่ก็ใกล้จะเสร็จแล้วแต่เขาดันตื่นขึ้นมาก่อนเธอว่าเธอพยายามเบามือที่สุดแล้วนะ

“เธอนี่มัน!!...แล้วต้องเก็บอะไรนักหนา”

เขาไม่เข้าใจว่าหญิงสาวยังจะบอกให้เขาหลับลงได้อย่างไรทั้งที่เธอมาก่อกวนส่งเสียงรบกวนเขาอยู่แบบนี้

“ก็พวกขวดเครื่องดื่มพวกนี้ไงคะออมเอาไปทิ้งเกือบจะหมดแล้วนะคะต่อไปนี้ออมจะไม่ให้คุณอิทดื่มของพวกนี้แล้วค่ะเมื่อเช้าออมให้แม่บ้านเอาน้ำผลไม้มาไว้ในบ้านแทนถ้าคุณอิทอยากดื่มน้ำผลไม้อะไรก็บอกออมนะคะเดี๋ยวออมจะไปเอามาให้ค่ะ”

อินทิราตั้งเริ่มปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการกินการอยู่ของชายหนุ่มใหม่เสียตั้งแต่วันนี้โดยเริ่มจากสิ่งแรกเธอต้องเก็บขวดน้ำเมาพวกนี้ไปทิ้งให้หมดเสียก่อนแล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องดื่มที่มีประโยชน์ให้ชายหนุ่มแทน

“เธอกล้ามากนักนะยัยจุ้นจ้าน”

เคร้ง...เพล้ง...ๆๆ

อิทธกรได้ยินสิ่งที่หญิงสาวพูดก็ลุกพรวดขึ้นมาอาละวาดด้วยความโมโหขว้างปาสิ่งของที่มือสัมผัสได้ในตอนนี้อย่างหงุดหงิด

“ว้ายยยย...คุณอิทอาละวาดอะไรแต่เช้าคะ”

อินทิราแทบหลบของที่กระเด็นใส่เธอไม่ทันพร้อมทั้งต่อว่าชายหนุ่มที่ตื่นมาก็โมโหแต่เช้า

“ก็เป็นเพราะเธอไง...หึ้ยยย”

อิทธิกรเดินไปหาที่ต้นเสียงตอนนี้มือของเขากำลังถือโคมไฟอยู่ด้วยความโมโหจนคุมสติไม่อยู่เขาก็ง้างมือที่ถือโคมไฟอยู่นั้นจะฟาดไปที่หญิงสาว

“อ๊ายยย...อย่าตีออมค่ะ.”

อินทิราร้องออกมาด้วยความกลัวและผวาอย่างหนักตอนนี้ตัวเธอชาไปหมดมือไม้ก็ปัดป้องตัวเองเอาไว้เพราคิดว่าเธอต้องเจ็บตัวเป็นแน่

“เธอจะให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะไปจากชีวิตฉัน”

อิทธิกรเกือบพลั้งมือทำร้ายผู้หญิงด้วยความโมโหเสียงร้องของเธอทำให้เขาชะงักมือเอาไว้ได้แต่ก็ยังมีความโกรธอยู่ไม่น้อยเขาจำต้องกัดฟันถามหญิงสาวให้แน่ใจเสียทีว่าเข้าต้องทำยังไงหญิงสาวจึงจะออกไปจากชีวิตของเขาเสียทีหากเธอต้องการเงินเท่าไรเขาก็จะให้

“ก็ไม่ต้องทำยังไงค่ะยังไงออมก็ไม่ไป”

อินทิราส่ายหัวพัลวันเธอไม่มีที่ไปที่ไหนยังไงเธอก็ต้องทนอยู่ที่นี่ให้ได้

“เฮ้ออ!!...ได้งั้นก็ทนอยู่ที่นี่ไปก็แล้วกันแต่ฉันบอกเธอเอาไว้ก่อนเลยนะว่าในเวลาเธออยู่ที่นี่ฉันจะทำให้เธอเหมือนตกนรกทั้งเป็นคอยดู”

อิทธิกรจนปัญญาที่จะไล่หญิงสาวไปแล้วจริงๆแต่ถึงเขาจะยอมให้เธออยู่ที่นี่ได้ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้เธออยู่ที่นี่อย่างสงบสุข

2 ชั่วโมงต่อมา

 “อาหารมาแล้วค่ะคุณอิท...เอ่อ...”

หลังจากที่กัดกับชายหนุ่มตอนเช้ามรอบหนึ่งแล้วอินทิราก็เลือกที่จะเข้าครัวทำอาหารเช้าให้ชายหนุ่มกับตัวเองต่อเช้านี้คงหนีไม่พ้นเมนูข้าวต้มกุ้งเพราะเป็นเมนูที่เธอคิดไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

ขณะที่หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องของชายหนุ่มโดยที่ไม่ได้เคาะประตูภาพตรงหน้าของหญิงสาวตอนนี้ก็เป็นชายหนุ่มที่พึ่งเดินออกจากห้องน้ำพันผ้าขนหนูเพียงแค่ท่อนล่างแผงอกกว้างและกล้ามแขนที่ปรากฏแก่สายตาของเธอทำให้หญิงสาวต้องรีบหลบสายตาลงและรีบเดินเข้าไปวางถาดอาหารอย่างรวดเร็ว

“เข้ามาไม่ได้ดูตาม้าตาเรือวางไว้แล้วก็ออกไปได้แล้ว...”

“ค่ะ”

อิทธิกรส่ายหัวให้กับหญิงสาวที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาโดยที่ไม่ได้เคาะประตูก่อนดีที่เขาไม่แก้ผ้าเดินอยู่ในห้อง

“ก็ใครจะไปรู้เล่าว่าคุณโป๊อยู่”

อินทิรารีบเดินออกมานั่งที่โต๊ะอาหารด้วยสีหน้าที่เสียเล็กน้อยพร้อมทั้งตักข้าวต้มที่ตัวเองพึ่งทำเสร็จใหม่ๆเข้าปากแก้เขินกับภาพที่เห็นเมื่อครู่เธอไม่อยากจะคิดว่าถ้าหากเมื่อครู่ชายหนุ่มไม่มีอะไรปิดตัวเลยจะเป็นยังไงยิ่งคิดก็ยิ่งขนลุก

หลังจากหญิงสานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินเล่นสำรวจรอบๆเป็นครึ่งชั่วโมงเธอชอบแปลงดอกไม้หลังบ้านอย่างมากยิ่งนั่งดูก็ยิ่งสบายตา

“สงสัยจะทานเสร็จแล้วล่ะมั้ง”

หญิงสาวนึกขึ้นได้ว่าชายหนุ่มน่าจะทานข้าวต้มที่เธอวางไว้ให้เมื่อพักใหญ่หมดแล้วหละจึงคิดว่าควรที่จะไปเก็บถ้วยมาล้างเสียเลยจะดีกว่า

ก๊อกๆๆ

แกร๊ก

“อ้าว...ทำไมคุณอิทไม่ทานอาหารเช้าอีกล่ะคะ...อยู่ได้ยังไงเนี่ย”

อินทิราเคาะประตูก่อนเพื่อที่จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์อย่างเมื่อเช้าเมื่อไม่มีเสียงตอบรับเธอเลยค่อยๆแง้มประตูมองดูรอบๆก่อนเมื่อเห็นชายหนุ่มนอนอยู่ที่เตียงเลยเดินเข้าไปด้านใน

แต่หญิงสาวก็ต้องหน้ามุ่ยกะทันหันเพราะชายหนุ่มไม่แตะข้าวต้มที่เธอทำมาให้เลยสักนิดเธอปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วยังไงเธอก็จะต้องทำอะไรสักอย่างพลางคิดในใจว่าการดูแลคนที่ป่วยทางกายยังง่ายกว่าคนที่ป่วยทางใจเสียอีกเธอรู้ว่าเขากำลังอกหักจากคำบอกเล่าของอรุณาแต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มจะทำร้ายตัวเองแบบนี้แล้วมันจะมีอะไรดีขึ้นมา

“ลุกมาค่ะคุณอิทยังไงก็ต้องทานข้าวบ้างค่ะ”

อินทิราเดินเข้าไปรั้งแขนแกร่งทั้งสองของชายหนุ่มให้ลุกขึ้นมาจากเตียงเพื่อทานข้าวแต่ดูท่ารงของเธอจะขยับตัวชายหนุ่มไม่ได้แม้แต่น้อย

“อะไรของเธออีก...หึ้ยย”

อิทธิกรรู้สึกรำคาญหญิงสาวเต็มทนเขาเหวี่ยงแขนหญิงสาวออกไปอย่างไม่สนใจเพราะว่าเขาต้องการจะพักผ่อนต่อตอนนี้เขาไม่อยากทานอะไรทั้งนั้น

ปั้กกก

“โอ้ะ...โอ้ยยยย...”

แรงเหวี่ยงของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวหัวไปฟาดกับขอบโต๊ะจนหางคิ้วแตกก่อนที่จะล้มลงกองกับพื้น

“ออม!!!...เธอเป็นอะไร.”

“โอ้ยย”

“..ละ..เลือดนี่”

อิทธิกรถึงกับลุกพรวดไม่คิดว่าแรงเหวี่ยงของเขาเมื่อครู่จะทำให้หญิงสาวไปกระแทกกับโต๊ะแรงขนาดนั้นถึงเขาจะมองไม่เห็นแต่เมื่อได้ยินจากเสียงกระทบมันก็คงทำให้หญิงสาวเจ็บอยู่ไม่น้อยเขาค่อยๆย่อตัวลงคลำหาตัวหญิงสาวจนจับตัวเธอได้มือของเขาบังเอิญไปโดนกับใบหน้าของเธอจนทำให้หญิงสาวร้องออกมา