ตอนที่15

“ออกไป”

อิทธิกรรำคาญที่จะฟังคำส่อเสียดของหญิงสาวเต็มทนเลยไล่เธอออกไปอย่างไม่ใยดีตอนนี้หัวใจเขามันไม่ได้โหยหาหญิงสาวที่ทิ้งเขาไปเลยสักนิดเมื่อหญิงสาวมาหาเขาก็ดีอย่างหนึ่งซึ่งมันทำให้เขาได้รู้ว่าเขาสามารถตัดใจจากเธอได้แล้วจริงๆยิ่งคิดถึงวีรกรรมที่เธอทำไว้กับเขามันก็ยิ่งทำให้เขานั้นอยากจะลืมเธอมากขึ้นนั่นเอง

“กิ่งก็ไม่ได้อยากอยู่นานนักหรอกค่ะขอตัว”

กรกนกก็ไม่ได้อยากมาที่นี่ให้เสียเวลาเธอนักหรอกที่มาก็เพราะว่าเธออยากจะแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่ที่พึ่งคบกันได้อย่างสบายใจต่างหาก

“คุณอิทคะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

หลังจากที่อินทิราเห็นหญิงสาวรีบเดินออกไปจากบ้านอย่างรีบร้อนเธอเองก็รีบเข้ามาดูอาการของชายหนุ่มทันทีกลัวว่าเขาจะหันกลับมาคิดเรื่องเดิมๆอีกสิ่งที่เธอเป็นห่วงมากที่สุดในตอนนี้ก็คือความรู้สึกของชายหนุ่มเธอไม่อยากให้เขากลับไปเศร้าเหมือนเดิม

“ไม่ฉันไม่เป็นอะไรเธอออกไปเถอะ”

อิทธิกรมีสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เล็กน้อยเพราะยังรู้สึกไม่พอใจกรกนกอยู่ที่กล้ามาเย้ยหันเขาถึงที่นี่เลยอยากจะอยู่คนเดียวสงบอารมณ์ของตัวเองเสียก่อนเขาไม่อยากให้หญิงสาวเป็นห่วง

“ไม่ค่ะออมไม่ไปเมื่อกี้แฟนเก่าคุณเค้ามาคุยอะไรกับคุณเหรอคะ”

สถานการณ์แบบนี้อินทิราไม่ยอมปล่อยให้ชายหนุ่มอยู่คนเดียวเป็นแน่พร้อมทั้งถามถึงเรื่องที่กรกนกมาหาว่าเธอมีธุระอะไร

“เธอมาบอกว่าเธอจะแต่งงาน”

อิทธิกรตอบหญิงสาวไปตามความจริงด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ตายแล้วทำไมต้องมาทำร้ายจิตใจให้เสียใจกันด้วยนะ”

อินทิรารู้สึกไม่ชอบใจที่กรกนกเข้ามาพูดทำร้ายจิตใจชายหนุ่มแบบนี้ตอนนี้หญิงสาวหน้ามุ่ยเล็กน้อยพร้อมมองไปที่ใบหน้าของชายหนุ่ม

“ใช่ฉันเสียใจ..”

“.......”

อินทิราหน้าเหวอกับคำพูดของชายหนุ่มเล็กน้อยถ้าหากชายหนุ่มพูดส่าเสียใจแสดงว่าเขาก็ต้องยังรู้สึกดีกับแฟนเก่าของเขาอยู่หญิงสาวรู้สึกหน่วงในใจเล็กๆแปลกๆ

“เสียใจที่เคยไปรักคนแบบนั้นเธอออกไปได้แล้วฉันไม่เป็นอะไรหรอก”

คำที่ชายหนุ่มพูดว่าเสียใจไม่ได้แปลว่าเขายังรู้สึกดีกับกรกนกอยู่แต่เขาเสียใจที่เคยไปรักและเสียเวลากับหญิงสาวนิสัยไม่ดีแบบนั้นพร้อมยังเอ่ยปากบอกให้หญิงสาวออกไปก่อนอีกรอบเพราะเขารู้ว่าเธอเป็นห่วงเลยไม่อยากให้เธอเห็นตอนเขากำลังปรับอารมณ์ให้หายเสีย

“ไม่ไปค่ะ...เกิดคุณคิดสั้นขึ้นมาล่ะคะ”

“ฉันไม่ใช่คนที่ไม่รักตัวเองขนาดนั้นหรอกถ้าเธอกลัวก็นอนจับมือฉันอยู่ข้างๆก็พอ”

“อืม...ค่ะ”

อิทธิกรอยากจะเขกหัวหญิงสาวเสียจริงดูสิ่งที่เธอพูดเข้าทำเหมือนเขาเป็นคนที่ไม่รักตัวเองเสียอย่างนั้นถึงเขาจะเคยดื่มหนักก็ไม่ได้แปลว่าเขาอยากจะจบชีวิตลงเพราะเพียงแค่อกหัก

ถ้าหากหญิงสาสอยากจะอยู่เขาก็จะให้เธออยู่แต่จะให้เธอจับมือและอยู่ข้างๆเขาก็พอซึ่งหลังจากคำบอกของชายหนุ่มหญิงสาวก็รีบขึ้นมาบนเตียงจับมือของเขานอนนิ่งไม่พูดไม่จาชายหนุ่มรู้ว่าที่เธอไม่ยอมพูดออกมาเพราะกลัวว่าเขานั้นจะรำคาญเป็นแน่ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าขัน

คิดไปคิดมาการมีหญิงสาวอยู่ข้างๆก็ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นเร็วเหมือนกันเพราะความน่ารำคาญของเธอนี่แหละที่ทำให้เขาไม่เหงาและสดใสกว่าเดิมเยอะ

คอนโดXXX

19.00 น.

“อืมดีแล้วแล้วรู้สึกกับเค้ายังไง...ดีแล้วหละดีใจด้วยนะที่แกจะได้มีความสุขกับเค้าสักที...บ๊ายบายแต่งงานอย่าลืมมาแจกการ์ดด้วยล่ะ”

พรณภัทร์คุยกับอินทิราอย่างออกรสเธอเห็นเพื่อนดูมีความสุขก็มีความสุขไปด้วยถึงแม้เพื่อนเธอยังไม่บอกความรู้สึกตอนนี้ว่ารู้สึกยังไงกับคนที่จะแต่งงานแต่เธอก็พอจะเดาออกว่าเพื่อนสาวเธอคงแอบมีใจให้ชายหนุ่มคนนั้นบ้างแล้วหละเพราะเวลาพูดถึงชายหนุ่มคนนั้นทีไรอินทิราจะมีน้ำเสียงที่มีความสุขทุกที

“คุณกับใครพลอย”

หลังจากสังสรรค์กับเพื่อนตามประสาภัคดนัยก็กลับเข้ามาที่คอนโดของเขาเพราะทนอดกลั้นที่จะเก็บเรื่องที่คาใจกับพรณภัคร์ไว้ไม่ได้เมื่อเข้ามาด้านในเขาก็เห็นหญิงสาวกำลังคุยโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีอยู่จึงถือวิสาสะแอบฟังหญิงสาวคุยตั้งแต่ต้นจนจบเธอคุยกับใครเขาพอจะเดาออก

“อ๋อ..เปล่าค่ะแค่ธุระ”

พรณภัคร์ถึงกับใจเสียเมื่อชายหนุ่มเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงแถมเธอยังดูออกว่าเวลานี้คนที่เข้ามาน่าจะไปดื่มมาค่อนข้างหนักหญิงสาวรีบตอบปฏิเสธทันควันว่าเธอแค่คุยธุระนิดหน่อย

“พี่ภาคย์แวะมาที่นี่พอดีเลยพลอยมีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อยค่ะ”

พรณภัคร์รีบเปลี่ยนเรื่องคุยกับชายหนุ่มทันทีเพราะเธอเองก็เห็นว่าไหนๆเขาก็มาที่แล้วจึงอยากจะถามเรื่องที่เธอพึ่งจะรู้มาอีกด้วย

“พี่ก็มีเรื่องจะคุยกับพลอยเหมือนกันพลอยพูดก่อนเลย”

ชายหนุ่มบอกกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงมึนเมาเล็กน้อยเขาเปิดโอกาสให้หญิงสาวพูดก้อนเพราะร่องที่เขาอยากจะคุยนั้นคงจะยาว

“คือ...พลอยรู้มาว่าที่พ่อไม่มาตามราวีพลอยเพราะพี่ภาคย์เป็นคนจ่ายเงินซื้อตัวพลอยมา...คือเงินทั้งหมดเดี๋ยวพลอยจะรีบหาเงินมาคืนพี่ภาคย์ทุกบาททุกสตางค์นะคะแต่อาจจะช้าหน่อยเท่านั้นเองถ้าพี่ภาคย์จะให้พลอยทำอะไรหรือช่วยอะไรบอกได้เลยนะคะพลอยยินดีช่วย”

หญิงสาวพึ่งจะรู้เรื่องเมื่อไม่กี่วันมานี้เพราะเธอไปบังเอิญเจอกับพ่อเลี้ยงของเธอเข้าอันที่จริงเธอก็ไม่ได้อยากให้ชายหนุ่มต้องมาเดือดร้อนช่วยเหลือเธอแต่ก็นึกขอบคุณอย่างมากที่ทำให้เธอหลุดพ้นเรื่องเลวร้ายมาได้ต่อไปนี้เธอก็จะตั้งหน้าตั้งตาหาเงินมาคืนชายหนุ่มให้หมดทุกบาททุกสตางค์และหากมีเรื่องอะไรที่เธอพอจะช่วยเหลือชายหนุ่มได้ขอแค่ชายหนุ่มเอ่ยปากเธอก็จะช่วยขอเพียงเป็นเรื่องที่เธอไม่ลำบากใจมากเกินไปก็เท่านั้น

“มีเรื่องที่จะพูดเท่านี้ใช่ไหมงั้นพี่จะถามพลอยบ้าง...พี่รู้ว่าพลอยรู้มาตลอดว่าออมอยู่ที่ไหนทำอะไรแต่พี่ไม่เข้าใจทำไมถึงไม่บอกพี่เรื่องแค่นี้บอกพี่ได้หรือเปล่า”

เรื่องเงินอะไรนั่นชยหนุ่มไม่สนที่เขาช่วยหญิงสาวก็เพราเห็นว่าเธอเป็นคนดีและรู้จักกันมานานและเหตุมันก็เกิดต่อหน้าต่อตาของเขาจะให้ปล่อยไปเขาเองก็ไม่ได้ใจดำขนาดนั้น

ในเมื่อหญิงสาวเสนอมาแล้วว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกงั้นเขาก็ขอถามเรื่องที่เขาค้างคาใจมาโดยตลอดเลยก็แล้วกัน