“ฉันจะค่อยๆทำ”
ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเขารู้ว่าเธอยังไม่เคยกับเรื่องแปลกใหม่แบบนี้เขาจะพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุดแม้ในใจตอนนี้อยากจะทำตามอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านอยู่มากก็ตาม
เมื่อทั้งคู่ปรับตัวเข้าหากันได้และหญิงสาวเองก็เริ่มที่จะลืมความเจ็บแล้วชายหนุ่มจึงร่ายบทรักอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดเสียงครางในห้องดังระงมของทั้งคู่สลับกันไปมาจนตอนนี้ผ่านไปค่อนคืนชายหนุ่มจึงยอมปล่อยหญิงสาวให้เธอได้พักผ่อนไปก่อนเพราะเห็นว่าเธอแทบจะไม่มีเสียงร้องและเรี่ยวแรงแล้วทั้งที่ในตัวของเขามันยังไม่หมดความต้องการด้วยเพราะเขาเองนั้นก็ห่างหายเรื่องแบบนี้มานาน
เช้าวันต่อมา
07.30 น.
บ้านโรจน์วินิจวรกุล
“หายงอนพี่แล้วหรือไงถึงได้ลงมาทานข้าวพร้อมกันได้”
ภัคดนัยนั่งทานอาหารเช้าที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เขาทุกเช้าเขาเห็นวันนี้น้องสาวของเขาลงมาทานข้าวด้วยได้ก็ดีใจเพราะพอจะดูออกว่าน้องของเขาหายงอนบ้างแล้ว
“ขี้เกียจงอนไม่รู้จะงอนไปทำไมในเมื่อพี่ชายพีคเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆแล้ว”
พีรยาทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้พร้อมทานอาหารตรงหน้าเธอรู้ว่าพี่ชายเธอปรับความเข้าใจกับอินทิราเรียบร้อยแล้วทำให้เธอหายห่วงเรื่องนี้ไปหนึ่งเรื่องตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องของพรณภัทร์ที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนี่แหละ
“อืม..พีคพี่อยากรู้ว่าทำไมออมถึงไปอยู่ที่นั่นได้แล้วก็จะแต่งงานด้วยทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็นออมจะเคยมีแฟน”
ภัคดนัยรู้วึกสงสัยตั้งแต่เมื่อวานเรื่องที่อินทิราจะแต่งงานจึงทักถามน้องสาวเขาเพื่ออยากได้ความกระจ่าง
“หืมม...ตัดใจได้จริงเปล่าเนี่ย”
พีรยาเบ้หน้าใส่พี่ชายเธอเล็กน้อยที่จู่ๆก็อยากจะรู้เรื่องอินทิราเสียอย่างนั้น
“ไม่ใช่แบบนั้น..พี่แค่อยากรู้ที่มาที่ไปเฉยๆ”
ภัคดนัยอยากรู้เพราะจะได้หายห่วงหญิงสาวเฉยๆเขาไม่ได้คิดจะแย่งหญิงสาวเสียหน่อยดูท่าน้องสาวของเขาจะคิดมากเกินไป
“ก็เป็นเพราะแม่เลี้ยงใจร้ายกับพี่สาวใจดำของออมน่ะสิ”
“ยังไงเหรอแล้วเกี่ยวไรกัน”
“ก็คือ...”
พีรยาเล่าที่มาที่ไปทั้งหมดกับเรื่องนี้ให้พี่ชายขอเธอได้ฟังจะได้เลิกสงสัยเสียที
“อย่างนี้นี่เองแล้วการแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่ได้เกิดจากความรักล่ะสิ”
ภัคดนัยคิดว่าถ้าหากทั้งสองนั้นต้องแต่งงานกันเพราะคลุมถุงชนแถมอินทิรายังถูกอรดีบังคับให้ไปแต่งงานแทนพี่สาวอีกแบบนี้การแต่งงานมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นเพราความรักยิ่งคิดเขาก็ยิ่งห่วงความรู้สึกของอินทิรา
“ใครว่าล่ะ...พีคว่ายัยออมตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นเต็มๆ”
พีรยาถียงขาดใจถ้าหากมีคนมาแย้งว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีวามรักเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะเธอดูเพื่อนเธอออกแต่ส่วนชายหนุ่มว่าที่สามีของเพื่อนเธออันนี้เธอก็ต้องดูอีกทีคงจะต้องหาเวลาไปหาเพื่อนเธอบ่อยๆเสียก่อน
“ถ้า..เป็นแบบนั้นพี่ก็ดีใจกับออมด้วยอย่างน้อยออมก็พ้นจากคนบ้านนั้นแล้ว”
ภัคดนัยรู้แบบนี้เขาก็โล่งใจที่เรื่องมันดูท่าจะจบอย่างแฮปปี้เขาเองก็อยากเห็นอินทิรามีความสุขจริงๆเสียที
“แล้ววันนี้วันหยุดพี่ภาคย์ไม่ใช่เหรอแล้วจะไปไหนแต่เช้าคะ”
พีรยาจำได้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของพี่ชายเธอแต่เห็นพี่ชายเธอแต่งตัวซะเนี้ยบน่าจะออกไปข้างนอกเป็นแน่จึงถามให้หายสงสัยว่าพี่ชายเธอจะไปไหน
“พี่ก็จะไปดูพลอยแล้วก็คุยกับหมอท่านอื่นเรื่องการรักษาด้วย”
ถึงวันนี้จะเป็นวันหยุดแต่เขาก็ยังหวงหญิงสาวที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่อีกอย่างก็ยังอยากปรึกษากับแพทย์ท่านอื่นๆเพื่อให้การรักษาหญิงสาวดำเนินไปอย่างรวดเร็วด้วย
“อืมม..ก็ดีค่ะพี่ภาคย์ต้องดูแลพลอยให้ดีนะคะใส่ใจเพื่อนพีคให้มากๆเพราะพลอยเป็นคนของพี่ภาคย์แล้ว”
“พี่รู้น่า”
พีรยาพยักหน้าพลางเข้าใจที่แท้ที่พี่ชายเธอต้องลุกแต่เช้าในวันหยุดก็เพราะเป็นห่วงเพื่อนเธอที่นอนป่วยอยู่นั่นเองตอนนี้เธอเริ่มเห็นอะไรที่มันเปลี่ยนแปลงไปบางอย่างแล้วล่ะสิ
ไร่แก้วกัลยา
“ตื่นแล้วเหรอนอนพักอีกหน่อยเถอะเรื่องอาหารฉันให้แม่บ้านจัดการเรียบร้อยแล้ว”
ช่วงสายของวันอิทธิกรนอนเฝ้าหญิงสาวที่หลับอยู่บนเตียงเมื่อรู้สึกตัวว่าหญิงสาวกำลังขยับตัวและพยายามจะลุกขึ้นเขาจึงกอดเธอเอาไว้ให้นอนพักต่อเพราะรู้ว่าหญิงสาวจะลุกไปทำอะไรเขารู้ว่าเธอคงจะไม่มีแรงแม้กระทั่งเดินเป็นแน่เลยสั่งให้แม่บ้านที่เข้ามาดูแลที่นี่ทุกเช้าจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว
“ค่ะ”
หญิงสาวนอนลงอย่างว่าง่ายเมื่อได้ยินว่าทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้วพร้อมซบหัวไว้ที่อกแกร่งของเขาดีที่เช้านี้เขาอารมณ์ดีแล้วเธอจึงนอนอยู่ข้างๆเขาได้อย่างสบายใจ
“ต่อไปนี้ห้ามให้ฉันรู้ว่าไปกอดกับผู้ชายคนไหนอีกรู้ไหม”
อิทธิกรจูบหัวไหล่มนของหญิงสาวพร้อมกระซิบข้างหูเธอถึงข้อห้ามที่เขาห้ามเธอทำเด็ดขาด
“แต่ออมคิดกับพี่ภาคย์แค่พี่ชายนะคะ”
หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอู้อี้เล็กน้อยเธอไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับคนที่เธอกอดเสียหน่อยถ้าเป็นเขาก็ว่าไปอย่างหญิงสาวคิดในใจ
“จะพี่ชายหรือเพื่อนอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้นเพราะตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว”
ชายหนุ่มไม่อยากให้หญิงสาวไปกอดหรือใกล้ชิดผู้ชายคนไหนทั้งนั้นนอกจากเขายิ่งตอนนี้รู้ว่าเธอเป็นคนของเขาก็ยิ่งหวง
“จะพี่ชายหรือเพื่อนอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้นเพราะตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว”
ชายหนุ่มไม่อยากให้หญิงสาวไปกอดหรือใกล้ชิดผู้ชายคนไหนทั้งนั้นนอกจากเขายิ่งตอนนี้รู้ว่าเธอเป็นคนของเขาก็ยิ่งหวง
“.......”
คำที่ชายหนุ่มพูดว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขามันทำให้หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อรู้สึกเขินจนต้องอมยิ้มแล้วซุกตัวอยู่กับอกอุ่นของชายหนุ่มอย่างแนบแน่นขึ้นชายหนุ่มเองก็กอดกระชับหญิงสาวเอาไว้แนบแน่นเหมือนกันของของเขาไม่ชอบให้ใครมาแตะอยู่แล้ว
1 เดือนต่อมาเป็นเวลาอีกร่วมเดือนที่หญิงสาวใช้ชีวิตอยู่ที่เรือนเล็กท้ายไร่กับชายหนุ่มตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งสองดูเป็นคู่รักที่เอาใจใส่กันและกันเสมอมาชายหนุ่มเองเมื่อมีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆความอารมณ์ร้อนก็จะไม่ค่อยมีให้เห็นเว้นเสียแต่ว่าเขาเรียกหาหญิงสาวแล้วไม่เจอเธอก็จะหงุดหงิดนิดหน่อยก็เท่านั้นแถมสรรพนามของทั้งคู่ที่ใช้เรียกกันก็ดูสนิทสนมกันมากขึ้นด้วย“ออม..”“มีอะไรคะพี่อิท”อินทิราที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวได้ยินชายหนุ่มเรียกเสียงดังก็รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวอย่างตกอกตกใจแล้วร้องถามคนที่นั่งบนโซฟาสีหน้ายิ้มแย้มว่าเขาเป็นอะไร“เปล่าพี่แค่เรียกเฉยๆคิดถึง”อิทธิกรฉีกยิ้มให้หญิงสาวอย่างหน้าทะเล้นว่าที่เขาเรียกเธอก็เพราว่าอยากให้อยู่ใกล้ๆและได้ยินเสียงของเธอก็เท่านั้น“แกล้งออมอีกแล้วนะคะเดี๋ยวก็ได้ทานไข่ดาวไหม้หรอก” อินทิราแอบหน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกเขินที่เขาชอบมาหยอดเธออยู่บ่อยๆแต่เวลานี้เธอก็คิดว่าเขาก็ไม่ควรจะเล่นเพราะอาจจะได้ทานอาหารที่ไหม้เกรียมได้สองสาวมันที่ผ่านมานี้ชายหนุ่มไม่ทานข้าวต้มที่หญิงสาวทำให้แม้แต่นิดเดียวเพราบ่นว่ากลิ่นมันค่อนข้างทำให้เขาไม่อยากจะทานและอยากจะอาเจียน
1 อาทิตย์ต่อมา21.30 น.“พรุ่งนี้พี่ก็จะต้องเข้าผ่าตัดแล้วต่อจากนี้พี่จะได้เป็นคนดูแลออมบ้าง”“........”สองหนุ่มสาวกอดกันกลมอยู่บนเตียงนอนนุ่มอิทธิกรดีใจที่เขาจะได้มีโอกาสได้ดูแลหญิงสาวบ้างหลังจากที่ให้เธอคอยดูแลอยู่ตลอดอินทิรานอนซุกอยู่ที่อกแกร่งน้ำตาซึมออกมาที่เธอรู้ตัวว่าเธอคงจะไม่มีโอกาสนั้นหลังจากที่อรดีโทรหาเธอเมื่อไม่กี่วันมานี้3 วันที่แล้วRrrrrrrrrrrrr“ค่ะคุณแม่”“แกต้องออกไปให้ห่างจากอิทธิกรให้เร็วที่สุดเพราะฉันจะให้ยัยอันไปดูแลอิทธิกร”“ไหนคุณแม่บอกว่าพี่อันไม่ต้องการพี่อิทไงคะ”“แล้วจะทำไมลูกฉันต้องการอิทธิกรตอนนี้แล้วจะทำไมแกก็รู้นะว่าฉันจะทำอะไรกับแกได้บ้างแล้วถ้าหากคนบ้านนั้นรู้ว่าแกไปหลอกลวงเค้าพวกเค้าคงจะเอาแกทำลูกสะใภ้หรอกนะ”“แต่คุณแม่เป็นคนให้ออมมาที่นี่ตั้งแต่แรกเองนะคะ”“แล้วแกคิดว่าคุณอรุณาจะเชื่อใครระหว่างแกที่เป็นลูกเมียน้อยกับฉันที่เป็นแม่ของคู่หมั้นตัวจริงของอิทธิกร”“ออมขอเวลาอีกสองสามวันนะคะแล้วออมจะไปเอง”“ดี...เข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้ก็ดี”หลังจากวางสายจากอรดีแล้วหญิงสาวก็แอบมานั่งร้องให้ปานจะขาดใจเมื่อเธอนั้นจะต้องจากชายหนุ่มไปจริงๆหากเธอไม่ยอมไปแต่โดย
ก๊อกๆๆๆ.“คุณอาเทอร์”พีรยาหน้าบานเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้มาใหม่เดินเข้ามาเธอเคยเจอกับเขาค่อนข้างบ่อยตอนที่อาเทอร์นั้นมาเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอ“สวัสดีครับทุกคน”อาเทอร์กล่าวทักทายทุกคนเหมือนที่เคยๆวันนี้ที่เขารีบมาก็เพราะว่าพีรยาโทรไปบอกกับเขาว่าพรณภัทร์ฟื้นแล้วเขาจึงรีบซื้อของมาเยี่ยมและถือโอกาสมาขอโทษหญิงสาวที่นอนป่วยอยู่ด้วย“นี่คุณอาเทอร์พลอยคนที่เค้าขับรถชนแกตอนที่แกหลับอยู่เค้าคอยมาเยี่ยมแกบ่อยๆ”พีรยาเห็นพรณภัทร์มีสีหน้าที่สงสัยเลยรีบแนะนำอาเทอร์ให้เพื่อนเธอรู้จัก“ผมต้องขอโทษคุณพลอยด้วยนครับที่ทำให้คุณเจ็บหนักขนาดนี้”อาเทอร์กล่าวขอโทษหญิงสาวด้วยความสำนึกผิดที่วันนั้นเขาก็ขับรถมาด้วยความเร็วเหมือนกัน“เป็นเพราะพลอยไม่ได้ระวังมากกว่าค่ะ”พรณภัทร์เองรู้ว่าวันนั้นเธอเองก็ไม่ได้ระวังไปวิ่งตัดหน้ารถชายหนุ่มเสียเองเป็นเธอมากกว่าที่ผิด“ดอกไม้กับผลไม้ครับหายไวๆนะครับ”“ขอบคุณค่ะ”อาเทอร์ยื่นดอกไม้กับกระเช้าผลไม้ให้คนที่นอนป่วยดูพร้อมส่งให้พีรยาเพื่อเอาไปวางไว้ข้างๆเตียงเพราเห็นว่าคนป่วยคงจะถือไม่ไหววันต่อมาเขาใหญ่โรงพยาบาลXXX“เป็นยังไงบ้างเห็นชัดไหม”ตฤนค่อยๆเปิดผ้าปิดตาของอิทธิกรอ
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเธอไม่ใช่เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”อิทธิกรแสยะยิ้มอย่างพอใจถ้าเขาไม่กดดันเธอขนาดนี้ก็คงจะไม่ยอมปริปากพูดมาง่ายๆแน่พร้อมถามหญิงสาวถึงสาเหตุที่ต้องมาหลอกลวงเขาแบบนี้เพื่ออะไร“หึ้ยย...”อันธิการ้องส่งเสียงด้วยความโมโหที่ตอนนี้เธอเหมือนอีขี้แพ้คนนึงพร้อมนึกหมั่นไส้ที่ดูอิทธิกรจะรักและจำสัมผัสของอินทิราได้ดีเหลือเกิน“ตอบสิวะ”อิทธิกรเล็งปากกระบอกปืนมาที่อินทิราเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมตอบเรื่องอินทิราออกมาเสียที“ฉันเป็นคู่หมั้นตัวจริงของคุณไงล่ะนังออมมันเป็นตัวปลอมมันมาหลอกคุณฉันเป็นตัวจริงมาดูแลคุณก็ถูกแล้วนี่”อันธิกาอยากให้ชายหนุ่มรู้นักว่าเธอเป็นคู่หมั้นตัวจริงจะได้ดูว่าอินทิราเป็นคนผิดที่มาหลอกลวงคนที่ควรอยู่ที่นี่ตอนนี้เป็นเธอก็ถูกแล้ว“เสียงเอะอะอะไรพี่ภาคย์”พีรยาและภัคดนัยที่มีวิทวัสขับรถนำทางมาส่งเมื่อถึงเรือนเล็กก็รีบลงจากรถยิ่งได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากในบ้านหญิงสาวก็นึกเป็นห่วงอินทิราคิดว่าเพื่อนเธออาจจะมีปากเสียงอะไรกับอิทธิกร“ไม่รู้เรารีบเข้าไปดูกันเถอะ”ภัคดนัยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าด้านในเกิดอะไรขึ้นหากชายหนุ่มจะทำร้ายอินทิราเขาไม่ยอมเป็นแน่“หึ่!!..ฉั
กรุงเทพมหานครอินทิรามาเช้าห้องเช่าเล็กๆอยู่สามสี่วันแล้วเธอพยายามหางานสมัครงานไปเรื่อยๆนี่ก็เป็นอีกวันที่เธอก็เดินมาสมัครงานเธอไปหลายที่แต่ก็ไม่ได้มีใครอยากจะรับคนท้องเข้าทำงานอันที่จริงเธอก็ยังตั้งท้องอ่อนๆไม่ได้มีหน้าท้องให้เห็นมากนักแต่เธอก็เลือกที่จะบอกความจริงกับคนที่สัมภาษณ์เธอจึงทำให้ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้งานเสียที“คุณ!!!”อาเทอร์เห็นหญิงสาวกำลังจะเป็นลมอยู่ที่หน้าร้านของเขาพอดีกับจังหวะที่เขาเปิดประตูออกมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน“อือ...อืมม”“ฟื้นแล้วเหรอครับเมื่อกี้คุณเป็นลมผมเลยพาคุณมาพักด้านใน”อาเทอร์เห็นหญิงสาวฟื้นขึ้นแล้วก็โล่งใจนึกว่าเธอจะเป็นอะไรมากเสียอีก“ขอบคุณนะคะ”อินทิรารีบขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วเธอเองก็เครียดเรื่องานจนไม่ได้ทานข้าวเช้าก่อนออกมาสมัครงานจึงทำให้ไม่มีแรงบวกกับตอนนี้เธอก็ตั้งครรภ์อ่อนๆจึงทำให้เป็นลมล้มพับไป“นี่คุณกำลังจะมาสมัครงานที่นี่ใช่ไหมครับ”“ใช่ค่ะ”“ผมเป็นเจ้าของร้านที่นี่ครับ”อาเทอร์เห็นเอกสารของหญิงสาวหล่นตอนที่เธอเป็นลมจึงรู้ว่าเธอนั้นกรอกใบสมัครงานและกำลังมาสมัครงานที่นี่ที่เขาเป็นเจ้าของร้านเขาจ
“คุณอาเทอร์นี่ฉลาดสุดๆไปเลยค่ะ”พีรยายกนิ้วโป้งให้ชายหนุ่มที่เขานั้นดูจะเข้าใจอะไรง่ายๆในแบบที่เธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลย“ไหนๆคุณก็บอกคุณพลอยว่าเราจะไปทานข้าวกันแล้วงั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเองนะครับ”อาเทอร์เห็นว่าไหนๆก็ออกมาเพราเรื่องนี้แล้วเขาก็เลยถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวไปทานข้าวเลยก็แล้วกันเพราะนับว่าเป็นโอกาสที่ดีอีกครั้งที่เขาได้ใกล้ชิดเธอ“หืมม..มันจะดีนะคะ”เรื่องของฟรีพีรยาไม่หวั่นอยู่แล้วและยิ่งไปกับชายหนุ่มด้วยแล้วอาหารที่เธอได้ทานวันนี้คงจะอร่อยเป็นพิเศษ“ฮ่าๆๆ..ไปกันเลยครับ”เมื่อหญิงสาวตกลงชายหนุ่มก็พาหญิงสาวนั่งรถสปอร์ตคันหรูของเขาตรงมาที่ร้านของเขาทันทีเพราะอยากจะให้หญิงสาวได้ลองชิมเมนูโปรดของเขาในร้านด้วยและร้านอาหารของเขาก็เป็นร้านอาหารไทยที่เป็นของคุณยายเขามาก่อนจึงคิดว่าหญิงสาวน่าจะถูกปากร้านอาหารXXX“ร้านอาหารไทยร้านนี้เป็นร้านของผมเองครับเป็นมรดกมาจากคุณยาย”“นี่ร้านของคุณอาเทอร์เองเหรอคะ...แหมเป็นเจ้าของร้านอาหารดังก็ไม่บอก”“ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจเล็กๆของครอบครัวรองจากธุรกิจอื่นๆครับ”“อ๋อ..ค่ะแบบนี้คุณอาเทอร์ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ”“ผมมีน้องชายคนกลางอีกคนช่วยดูแลอยู่น่ะคร
“ครับผมพร้อมช่วยคุณพีคเสมอขอแค่คุณพีคขอมา”อาเทอร์เต็มใจช่วยพีรยาทุกเรื่องอยู่แล้วของเพียงแค่เธอเอ่ยปากบอกกับเขาเท่านั้นตอนนี้เขาได้รู้เรื่องราวของอินทิราก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันและเขาก็พร้อมที่จะทำให้อินทิราสมหวังอีกด้วย“หืมม...พูดเหมือนจีบพีคเลยนะคะเนี่ยเขิน..ฮ่าๆๆ”พีรยาแอบแซวชายหนุ่มกลับแก้เขินถึงคำที่เธอพูดออกไปจงใจให้ชายหนุ่มดูเหมือนเธอพูดเล่นแต่ในใจของเธอมันคิดจริง“ครับผมจีบคุณพีคครับ”อาเทอร์ตอบหญิงสาวกลับหน้าตาเฉย“หา..เอ่อ.”พีรยาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจออาเทอร์สวนกลับมาแบบนี้ตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึงจนอีกฝ่ายมองเห็นได้ชัดเจนอีกด้วยบ้านอาเทอร์“น้องแอลคะอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”อินทิราเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองวันแล้วเธอเข้ากันดีกับเด็กสาวอายุ17มากเอลิซ่าก็ชอบเธอมากๆด้วยที่รู้ใจไปเสียทุกอย่างผิดกับคนดูแลคนก่อนๆที่ชอบบังคับ“หอมจังเลยค่ะ..เย่!!วันนี้มีผัดปูของโปรดแอลอีกแล้ว”เอลิซ่าเห็นอินทิรายกจานปูผัดผงกะหรี่จานโตเข้ามาก็นั่งปรบมือดีใจที่ได้ทานของโปรดอีกแล้ววันนี้“ทานเยอะๆเลยนะคะ”อินทิราพยายามทำอาหารหลากหลายให้เอลิซ่าได้ทานเธอจะได้ประโยชน์ครบ5หมู่ตามที่อาเทอร์ได้สั่งเอา
“พึ่งกลับมาเหรอ”“ค่ะ..ทำไมพี่ภาคย์ทำหน้าซังกะตายอย่างนั้นล่ะคะ”“พีคไปดูพลอยหน่อยก็แล้วกันดูท่าจะไม่ยอมไปกับเราง่ายๆ”ภัคดนัยเห็นพีรยากลับมาก็ถือโอกาสคุยเรื่องที่เขาลำบากใจอยู่ตอนนี้พอดี“เรื่องนี้เดี๋ยวพีคจัดการเองค่ะ”พีรยาเห็นว่าเพื่อนเธอนั้นพูดโน้มน้าวไม่ยากเท่าไรเดี๋ยวเรื่องนี้เธอจะจัดการเอง“อืม..พี่เข้าห้องแล้วหละ”ภัคดนัยเดินเข้าห้องของเขาไปด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยวเล็กน้อย“อ้าว...ทำไมรีบล่ะท่าทางจะไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้วคู่นี้”พีรยาดูอาการพี่ชายเธอก็พอจะรู้ว่าเพื่อนเธอกับพี่ชายของเธอยังไม่คุยกันดีๆเป็นแน่เธอคิดว่ามันจะดีแล้วเสียอีกแบบนี้เธอต้องคิดทำอะไรสักอย่างแล้วบ้านอาเทอร์“อีกสองวันเราจะไปทะเลกันนะครับคุณออม”“ค่ะ”อาเทอร์หันไปคุยกับอินทิราที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้เธอได้เตรียมตัวก่อนที่จะไปทะเลในอีกสองวัน“เย่ๆๆ...แอลอยากไปทะเลที่สุดเลยค่ะพี่อาท”เอลิซ่าดีใจยิ้มแก้มแทบปริที่จะได้ไปเที่ยวข้างนอกเปิดหูเปิดตากับเค้าบ้างปกติเธออยู่แต่บ้านนานๆทีจะได้ไปเที่ยวเลยรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษไร่แก้วกัลยา“อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้วนะออมพี่จะไม่ยอมปล่อยให้ออมหนีพี่ไปอีกเลยคอยดู”อ