Share

ตอนที่20

“ฉันจะค่อยๆทำ”

ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเขารู้ว่าเธอยังไม่เคยกับเรื่องแปลกใหม่แบบนี้เขาจะพยายามทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุดแม้ในใจตอนนี้อยากจะทำตามอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านอยู่มากก็ตาม

เมื่อทั้งคู่ปรับตัวเข้าหากันได้และหญิงสาวเองก็เริ่มที่จะลืมความเจ็บแล้วชายหนุ่มจึงร่ายบทรักอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุดเสียงครางในห้องดังระงมของทั้งคู่สลับกันไปมาจนตอนนี้ผ่านไปค่อนคืนชายหนุ่มจึงยอมปล่อยหญิงสาวให้เธอได้พักผ่อนไปก่อนเพราะเห็นว่าเธอแทบจะไม่มีเสียงร้องและเรี่ยวแรงแล้วทั้งที่ในตัวของเขามันยังไม่หมดความต้องการด้วยเพราะเขาเองนั้นก็ห่างหายเรื่องแบบนี้มานาน

เช้าวันต่อมา

07.30 น.

บ้านโรจน์วินิจวรกุล

“หายงอนพี่แล้วหรือไงถึงได้ลงมาทานข้าวพร้อมกันได้”

ภัคดนัยนั่งทานอาหารเช้าที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้เขาทุกเช้าเขาเห็นวันนี้น้องสาวของเขาลงมาทานข้าวด้วยได้ก็ดีใจเพราะพอจะดูออกว่าน้องของเขาหายงอนบ้างแล้ว

“ขี้เกียจงอนไม่รู้จะงอนไปทำไมในเมื่อพี่ชายพีคเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆแล้ว”

พีรยาทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้พร้อมทานอาหารตรงหน้าเธอรู้ว่าพี่ชายเธอปรับความเข้าใจกับอินทิราเรียบร้อยแล้วทำให้เธอหายห่วงเรื่องนี้ไปหนึ่งเรื่องตอนนี้ก็เหลือแต่เรื่องของพรณภัทร์ที่นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนี่แหละ

“อืม..พีคพี่อยากรู้ว่าทำไมออมถึงไปอยู่ที่นั่นได้แล้วก็จะแต่งงานด้วยทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็นออมจะเคยมีแฟน”

ภัคดนัยรู้วึกสงสัยตั้งแต่เมื่อวานเรื่องที่อินทิราจะแต่งงานจึงทักถามน้องสาวเขาเพื่ออยากได้ความกระจ่าง

“หืมม...ตัดใจได้จริงเปล่าเนี่ย”

พีรยาเบ้หน้าใส่พี่ชายเธอเล็กน้อยที่จู่ๆก็อยากจะรู้เรื่องอินทิราเสียอย่างนั้น

“ไม่ใช่แบบนั้น..พี่แค่อยากรู้ที่มาที่ไปเฉยๆ”

ภัคดนัยอยากรู้เพราะจะได้หายห่วงหญิงสาวเฉยๆเขาไม่ได้คิดจะแย่งหญิงสาวเสียหน่อยดูท่าน้องสาวของเขาจะคิดมากเกินไป

“ก็เป็นเพราะแม่เลี้ยงใจร้ายกับพี่สาวใจดำของออมน่ะสิ”

“ยังไงเหรอแล้วเกี่ยวไรกัน”

“ก็คือ...”

พีรยาเล่าที่มาที่ไปทั้งหมดกับเรื่องนี้ให้พี่ชายขอเธอได้ฟังจะได้เลิกสงสัยเสียที

“อย่างนี้นี่เองแล้วการแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่ได้เกิดจากความรักล่ะสิ”

ภัคดนัยคิดว่าถ้าหากทั้งสองนั้นต้องแต่งงานกันเพราะคลุมถุงชนแถมอินทิรายังถูกอรดีบังคับให้ไปแต่งงานแทนพี่สาวอีกแบบนี้การแต่งงานมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นเพราความรักยิ่งคิดเขาก็ยิ่งห่วงความรู้สึกของอินทิรา

“ใครว่าล่ะ...พีคว่ายัยออมตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นเต็มๆ”

พีรยาถียงขาดใจถ้าหากมีคนมาแย้งว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีวามรักเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะเธอดูเพื่อนเธอออกแต่ส่วนชายหนุ่มว่าที่สามีของเพื่อนเธออันนี้เธอก็ต้องดูอีกทีคงจะต้องหาเวลาไปหาเพื่อนเธอบ่อยๆเสียก่อน

“ถ้า..เป็นแบบนั้นพี่ก็ดีใจกับออมด้วยอย่างน้อยออมก็พ้นจากคนบ้านนั้นแล้ว”

ภัคดนัยรู้แบบนี้เขาก็โล่งใจที่เรื่องมันดูท่าจะจบอย่างแฮปปี้เขาเองก็อยากเห็นอินทิรามีความสุขจริงๆเสียที

“แล้ววันนี้วันหยุดพี่ภาคย์ไม่ใช่เหรอแล้วจะไปไหนแต่เช้าคะ”

พีรยาจำได้ว่าวันนี้เป็นวันหยุดของพี่ชายเธอแต่เห็นพี่ชายเธอแต่งตัวซะเนี้ยบน่าจะออกไปข้างนอกเป็นแน่จึงถามให้หายสงสัยว่าพี่ชายเธอจะไปไหน

“พี่ก็จะไปดูพลอยแล้วก็คุยกับหมอท่านอื่นเรื่องการรักษาด้วย”

ถึงวันนี้จะเป็นวันหยุดแต่เขาก็ยังหวงหญิงสาวที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่อีกอย่างก็ยังอยากปรึกษากับแพทย์ท่านอื่นๆเพื่อให้การรักษาหญิงสาวดำเนินไปอย่างรวดเร็วด้วย

“อืมม..ก็ดีค่ะพี่ภาคย์ต้องดูแลพลอยให้ดีนะคะใส่ใจเพื่อนพีคให้มากๆเพราะพลอยเป็นคนของพี่ภาคย์แล้ว”

“พี่รู้น่า”

พีรยาพยักหน้าพลางเข้าใจที่แท้ที่พี่ชายเธอต้องลุกแต่เช้าในวันหยุดก็เพราะเป็นห่วงเพื่อนเธอที่นอนป่วยอยู่นั่นเองตอนนี้เธอเริ่มเห็นอะไรที่มันเปลี่ยนแปลงไปบางอย่างแล้วล่ะสิ

ไร่แก้วกัลยา

“ตื่นแล้วเหรอนอนพักอีกหน่อยเถอะเรื่องอาหารฉันให้แม่บ้านจัดการเรียบร้อยแล้ว”

ช่วงสายของวันอิทธิกรนอนเฝ้าหญิงสาวที่หลับอยู่บนเตียงเมื่อรู้สึกตัวว่าหญิงสาวกำลังขยับตัวและพยายามจะลุกขึ้นเขาจึงกอดเธอเอาไว้ให้นอนพักต่อเพราะรู้ว่าหญิงสาวจะลุกไปทำอะไรเขารู้ว่าเธอคงจะไม่มีแรงแม้กระทั่งเดินเป็นแน่เลยสั่งให้แม่บ้านที่เข้ามาดูแลที่นี่ทุกเช้าจัดการทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว

“ค่ะ”

หญิงสาวนอนลงอย่างว่าง่ายเมื่อได้ยินว่าทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้วพร้อมซบหัวไว้ที่อกแกร่งของเขาดีที่เช้านี้เขาอารมณ์ดีแล้วเธอจึงนอนอยู่ข้างๆเขาได้อย่างสบายใจ

“ต่อไปนี้ห้ามให้ฉันรู้ว่าไปกอดกับผู้ชายคนไหนอีกรู้ไหม”

อิทธิกรจูบหัวไหล่มนของหญิงสาวพร้อมกระซิบข้างหูเธอถึงข้อห้ามที่เขาห้ามเธอทำเด็ดขาด

“แต่ออมคิดกับพี่ภาคย์แค่พี่ชายนะคะ”

หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงอู้อี้เล็กน้อยเธอไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับคนที่เธอกอดเสียหน่อยถ้าเป็นเขาก็ว่าไปอย่างหญิงสาวคิดในใจ

“จะพี่ชายหรือเพื่อนอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้นเพราะตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว”

ชายหนุ่มไม่อยากให้หญิงสาวไปกอดหรือใกล้ชิดผู้ชายคนไหนทั้งนั้นนอกจากเขายิ่งตอนนี้รู้ว่าเธอเป็นคนของเขาก็ยิ่งหวง

“จะพี่ชายหรือเพื่อนอะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้นเพราะตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว”

ชายหนุ่มไม่อยากให้หญิงสาวไปกอดหรือใกล้ชิดผู้ชายคนไหนทั้งนั้นนอกจากเขายิ่งตอนนี้รู้ว่าเธอเป็นคนของเขาก็ยิ่งหวง

“.......”

คำที่ชายหนุ่มพูดว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขามันทำให้หญิงสาวหน้าแดงระเรื่อรู้สึกเขินจนต้องอมยิ้มแล้วซุกตัวอยู่กับอกอุ่นของชายหนุ่มอย่างแนบแน่นขึ้นชายหนุ่มเองก็กอดกระชับหญิงสาวเอาไว้แนบแน่นเหมือนกันของของเขาไม่ชอบให้ใครมาแตะอยู่แล้ว

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status