“คุณอาเทอร์นี่ฉลาดสุดๆไปเลยค่ะ”
พีรยายกนิ้วโป้งให้ชายหนุ่มที่เขานั้นดูจะเข้าใจอะไรง่ายๆในแบบที่เธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลย
“ไหนๆคุณก็บอกคุณพลอยว่าเราจะไปทานข้าวกันแล้วงั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเองนะครับ”
อาเทอร์เห็นว่าไหนๆก็ออกมาเพราเรื่องนี้แล้วเขาก็เลยถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวไปทานข้าวเลยก็แล้วกันเพราะนับว่าเป็นโอกาสที่ดีอีกครั้งที่เขาได้ใกล้ชิดเธอ
“หืมม..มันจะดีนะคะ”
เรื่องของฟรีพีรยาไม่หวั่นอยู่แล้วและยิ่งไปกับชายหนุ่มด้วยแล้วอาหารที่เธอได้ทานวันนี้คงจะอร่อยเป็นพิเศษ
“ฮ่าๆๆ..ไปกันเลยครับ”
เมื่อหญิงสาวตกลงชายหนุ่มก็พาหญิงสาวนั่งรถสปอร์ตคันหรูของเขาตรงมาที่ร้านของเขาทันทีเพราะอยากจะให้หญิงสาวได้ลองชิมเมนูโปรดของเขาในร้านด้วยและร้านอาหารของเขาก็เป็นร้านอาหารไทยที่เป็นของคุณยายเขามาก่อนจึงคิดว่าหญิงสาวน่าจะถูกปาก
ร้านอาหารXXX
“ร้านอาหารไทยร้านนี้เป็นร้านของผมเองครับเป็นมรดกมาจากคุณยาย”
“นี่ร้านของคุณอาเทอร์เองเหรอคะ...แหมเป็นเจ้าของร้านอาหารดังก็ไม่บอก”
“ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจเล็กๆของครอบครัวรองจากธุรกิจอื่นๆครับ”
“อ๋อ..ค่ะแบบนี้คุณอาเทอร์ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ”
“ผมมีน้องชายคนกลางอีกคนช่วยดูแลอยู่น่ะครับเลยไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไร”
เมื่อเข้ามาในร้านอาเทอร์ก็พาหญิงสาวเข้ามานั่งในโซนวีไอพีตอนรออาหารเลยได้คุยกันมากขึ้นเป็นพิเศษทำให้พีรยาได้รู้ว่าร้านนี้เป็นร้านของอาเทอร์เองทั้งคู่คุยกันถึงเรื่องทั่วไปและดูว่าจะเข้ากันได้ดีเสียด้วย
“อาหารมาแล้วค่ะ”
เมื่อคุยกันได้พักใหญ่พนักงานในร้านก็เดินมาเสริฟอาหารที่อาเทอร์และพีรยาได้สั่งมาวางเต็มโต๊ะ
“คุณรู้ไหมคะว่าเมื่อก่อนพีคมาทานอาหารที่ร้านนี้บ่อยมากแต่หลังๆก็ไม่ค่อยได้มาแล้วล่ะค่ะ”
เมื่อก่อนพีรยาเองก็เป็นลูกค้าประจำร้านนี้เหมือนกันไม่คิดว่าเจ้าของจะเป็นหนุ่มลูกครึ่งด้วยซ้ำถึงชายหนุ่มจะเข้ามาบริหารแทนคุณยายแต่เขาก็ยังคงการจัดตกแต่งไว้เป็นไทยได้เป็นแบบเดิมจนเป็นจุดเด่นเธอชื่นชมเขาจริงๆ
“ทำไมล่ะครับ..หรือว่าอาหารไม่อร่อยเหมือนเดิม”
อาเทอร์ดีใจที่หญิงสาวนั้นชอบรสชาติอาหารของร้านเขาแต่ก็ยังอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ค่อยได้เขามาแล้วหรือว่ารสชาติอาหารมันไม่คงที่เขาจะได้สั่งเชฟให้ปรับปรุงใหม่
“ก็มันติดที่พีคยุ่งๆแล้วพอดีเพื่อนพีคเค้าก็ทำอาหารอร่อยพอๆกับที่นี่เลย..พีคก็เลยชอบวานให้เพื่อนพีคทำให้ทานอยู่บ่อยๆเลยไม่ได้มาน่ะค่ะ”
พีรยาไม่ได้ติดเรื่องรสชาติอาหรแต่เธอติดที่เธองานยุ่งและเธอเองก็มีเพื่อนที่มีฝีมือคอยทำให้ทานอยู่บ่อยๆตอนที่เจอกันอีกด้วยก็เลยไม่ค่อยได้มีเวลามาที่ร้านนี้เท่าไร
“ถ้าเพื่อนคุณพีคทำอาหารเทียบกับที่นี่ได้แสดงว่าเธอต้องเป็นคนมีฝีมือมากเลยนะครับเพราะรสชาติของที่นี่ใช้สูตรดั้งเดิมของคุณยายผมหมดเลย”
อาเทอร์คิดว่าคนที่จะทำอาหารได้ใกล้เคียงกับที่นี่ได้ต้องเป็นคนที่มีฝีมือมากเลยทีเดียวเพราเขารู้มาว่าคุณยายของเขานั้นลองผิดลองถูกอยู่หลายครั้งกว่าจะได้รสชาติของแต่ละเมนูที่คนทานแล้วติดใจ
“ใช่ค่ะยัยออมทำอาหารเก่งมาก”
พีรยาอดนึกชมเพื่อนสาวเธอไม่ได้เพราะเธอก็คิดเหมือนกันว่าเพื่อนเธอมีฝีมือทางด้านนี้มากจริงๆ
“หืม..เพื่อนคุณพีคชื่ออะไรนะครับ”
“ออมค่ะ”
เมื่อครู่ชื่อที่อาเทอร์ได้ยินทำให้เขานั้นสงสัยเล็กน้อยว่าทำไมคนชื่อนี้จึงทำอาหารกันเก่งเสียทุกคนหรือเปล่า
“บังเอิญจังเลยนะครับพอดีคนดูแลน้องสาวของผมที่พึ่งรับมาใหม่เธอก็ชื่อออมเหมือนกันฝีมือทำอาหารของเธอทำให้น้องสาวผมติดใจและยอมทานข้าวได้เยอะกว่าเมื่อก่อนมากเลยครับ”
“ชื่อเหมือนเหรอคะ”
พีรยาทำหน้าสงสัยเล็กน้อยจากการที่ชายหนุ่มบอกกับเธอว่ารับคนดูแลน้องสาวมาใหม่ก็ต้องไม่นานมานี้แล้วยังชื่อเหมือนเพื่อนเธออีกด้วย
“ใช่ครับเธอน่าจะรุ่นๆเดียวกับคุณนี่แหละครับ”
“อืมม..พีคขอถามอะไรหน่อยๆได้ไหมคะคนดูแลน้องสาวของคุณอาเทอร์คนนี้หรือเปล่าคะ”
พีรยาไม่อยากเก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจยังไงเธอก็จะถามชายหนุ่มให้หายคาใจให้ได้พร้อมรีบยกมือถือของเธอมากดหารูปเพื่อนเธอแล้วส่งให้ชายหนุ่มดูและรอคำตอบจากเขาอย่างใจจดใจจ่อ
“ใช่เลยครับ...คุณพีครู้จักเธอด้วยเหรอครับ”
อาเทอร์แปลกใจเล็กน้อยไม่คิดว่าพีรยาจะรู้จักกับอินทิราด้วย
“ห๊า!!!”
พีรยารู้คำตอบแล้วเธอถึงกับเอามือกุมปากเธอทันทีตอนนี้เธอดีใจสุดๆไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้เธอรู้สึกขอบคุณอาเทอร์มากๆเลยที่พาเธอมาทานอาหารวันนี้
พีรยาถือโอกาสนี้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชายหนุ่มได้ฟังว่าเรื่องราวที่ทำให้เพื่อนเธอต้องมาหางานทำที่นี่เพราะอะไรและตอนนี้เรื่องที่ทำให้เธออึ้งอีกเรื่องก็คือเธอรู้จากปากอาเทอร์ว่าเพื่อนเธอนั้นกำลังท้องอ่อนๆอีกด้วยถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้มีหวังอันธิกาได้ตายคามือเธอตั้งแต่วันนั้นแน่
“คุณอาเทอร์ต้องช่วยพีคนะคะ”
พีรยานัดแนะกับชายหนุ่มให้ปิดเรื่องที่เธอรู้ว่าเพื่อนเธออยู่ไหนกับเพื่อนเธอไว้ก่อนเพราะเรื่องนี้เธอต้องติดต่อกับอิทธิกรอีกที
“ครับผมพร้อมช่วยคุณพีคเสมอขอแค่คุณพีคขอมา”อาเทอร์เต็มใจช่วยพีรยาทุกเรื่องอยู่แล้วของเพียงแค่เธอเอ่ยปากบอกกับเขาเท่านั้นตอนนี้เขาได้รู้เรื่องราวของอินทิราก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันและเขาก็พร้อมที่จะทำให้อินทิราสมหวังอีกด้วย“หืมม...พูดเหมือนจีบพีคเลยนะคะเนี่ยเขิน..ฮ่าๆๆ”พีรยาแอบแซวชายหนุ่มกลับแก้เขินถึงคำที่เธอพูดออกไปจงใจให้ชายหนุ่มดูเหมือนเธอพูดเล่นแต่ในใจของเธอมันคิดจริง“ครับผมจีบคุณพีคครับ”อาเทอร์ตอบหญิงสาวกลับหน้าตาเฉย“หา..เอ่อ.”พีรยาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจออาเทอร์สวนกลับมาแบบนี้ตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึงจนอีกฝ่ายมองเห็นได้ชัดเจนอีกด้วยบ้านอาเทอร์“น้องแอลคะอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”อินทิราเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองวันแล้วเธอเข้ากันดีกับเด็กสาวอายุ17มากเอลิซ่าก็ชอบเธอมากๆด้วยที่รู้ใจไปเสียทุกอย่างผิดกับคนดูแลคนก่อนๆที่ชอบบังคับ“หอมจังเลยค่ะ..เย่!!วันนี้มีผัดปูของโปรดแอลอีกแล้ว”เอลิซ่าเห็นอินทิรายกจานปูผัดผงกะหรี่จานโตเข้ามาก็นั่งปรบมือดีใจที่ได้ทานของโปรดอีกแล้ววันนี้“ทานเยอะๆเลยนะคะ”อินทิราพยายามทำอาหารหลากหลายให้เอลิซ่าได้ทานเธอจะได้ประโยชน์ครบ5หมู่ตามที่อาเทอร์ได้สั่งเอา
“พึ่งกลับมาเหรอ”“ค่ะ..ทำไมพี่ภาคย์ทำหน้าซังกะตายอย่างนั้นล่ะคะ”“พีคไปดูพลอยหน่อยก็แล้วกันดูท่าจะไม่ยอมไปกับเราง่ายๆ”ภัคดนัยเห็นพีรยากลับมาก็ถือโอกาสคุยเรื่องที่เขาลำบากใจอยู่ตอนนี้พอดี“เรื่องนี้เดี๋ยวพีคจัดการเองค่ะ”พีรยาเห็นว่าเพื่อนเธอนั้นพูดโน้มน้าวไม่ยากเท่าไรเดี๋ยวเรื่องนี้เธอจะจัดการเอง“อืม..พี่เข้าห้องแล้วหละ”ภัคดนัยเดินเข้าห้องของเขาไปด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยวเล็กน้อย“อ้าว...ทำไมรีบล่ะท่าทางจะไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้วคู่นี้”พีรยาดูอาการพี่ชายเธอก็พอจะรู้ว่าเพื่อนเธอกับพี่ชายของเธอยังไม่คุยกันดีๆเป็นแน่เธอคิดว่ามันจะดีแล้วเสียอีกแบบนี้เธอต้องคิดทำอะไรสักอย่างแล้วบ้านอาเทอร์“อีกสองวันเราจะไปทะเลกันนะครับคุณออม”“ค่ะ”อาเทอร์หันไปคุยกับอินทิราที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้เธอได้เตรียมตัวก่อนที่จะไปทะเลในอีกสองวัน“เย่ๆๆ...แอลอยากไปทะเลที่สุดเลยค่ะพี่อาท”เอลิซ่าดีใจยิ้มแก้มแทบปริที่จะได้ไปเที่ยวข้างนอกเปิดหูเปิดตากับเค้าบ้างปกติเธออยู่แต่บ้านนานๆทีจะได้ไปเที่ยวเลยรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษไร่แก้วกัลยา“อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้วนะออมพี่จะไม่ยอมปล่อยให้ออมหนีพี่ไปอีกเลยคอยดู”อ
ร้านอาหารXXX“ร้านอาหารที่นี่ตกแต่งสวยมากเลยนะคะ”“...”อินทิรารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เมื่อเธอพูดอะไรกับอาเทอร์เขาก็ดูจะมัวสนใจอยู่กับมือถือที่อยู่ในมือ“คุณอาเทอร์ยุ่งกับงานเหรอคะ”หญิงสาวตัดสินใจถามชายหนุ่มออกไปเพราะกลัวว่างทีเธออาจจะเผลอคุยกับเขาในเวลาที่เขากำลังยุ่งกับการทำงานหรืออะไรสักอย่างก็เป็นได้“อ๋อ..เอ่อ..”อาเทอร์ถึงกับชะงักกับคำถามของหญิงสาวใบหน้าของเขาดูร้อรรนเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะจับสังเกตได้ว่าเขานั้นอยู่กับมือถือมากเกินไป“พี่อาทยุ่งอยู่กับการคุยกับสาวๆมากกว่าค่ะ”เอลิซ่าถึงกับต้องออกโรงแก้ต่างให้พี่ชายเธอแทนเธอไม่ได้โกหกเรื่องที่เขาคุยกับสาวๆแต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรเท่านั้นเองเธอส่งสายตาเชิงดุให้พี่ชายเธอเล็กน้อยเพราะสั่งเธอว่าห้ามมีพิรุตแต่ตัวเองทำให้อินทิราสังเกตเห็นความพิรุตนั้นเอง“หืม..อย่างนี้นี่เอง”อินทิราพยักหน้าเข้าใจพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยเธอรู้สาเหตุแล้วว่าเวลาเธอคุยกับเขาชายหนุ่มถึงไม่ค่อยได้สนใจคำพูดของเธอ“คุณอิทไปรอตรงโน้นได้เลยค่ะมุมนั้นพีคนัดกับทางร้านเอาไว้แล้ว”“โอเคครับ”“สู้ๆนะคะ”พีรยาชี้ไปทางโซนหลังร้านที่ไม่มีคนอยู่ให้อิทธิกรไปรออยู่ที
“ช่วยผมด้วยครับคู่หมั้นผมเค้าทิ้งผมไปแล้วเพราะผมมองไม่เห็นเสียทีผมไม่รู้ว่าจะกลับจากที่นี่ยังไงช่วยผมด้วยนะครับ”อิทธิกรเหล่มองหญิงสาวที่ยังยืนหันหลังนิ่งงันอยู่เล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอไม่เข้ามาช่วยเขาเสียทีจึงส่งเสียงพูดต่อยังไงเขาก็คิดว่าหญิงสาวคงจะไม่ใจดำเดินหนีเขาไปเสียหรอก“...อืมม..อึก...พี่อิท..ทำไมพวกเค้าใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะคะ”อินทิราสะอื้นตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มร้องเรียกให้ช่วยอีกคราพร้อมรีบวิ่งไปพยุงตัวชายหนุ่มขึ้นและกอดเขาเอาไว้อย่างแนบแน่นพร้อมสะอื้นตัวโยน“........”อิทธิกรกอดตอบหญิงสาวที่โผเข้ามากอดเขาไว้อย่างแนบแน่นเช่นกันแต่เขารู้ว่าตอนนี้หญิงสาวคงยังไม่รู้ตัวเป็นแน่ว่ามีเขากอดเธอเอาไว้อยู่เพราะมัวแต่สะอื้นร่ำให้อยู่แบบนั้นแปลกที่ครั้งนี้เขาได้เห็นน้ำตาของหญิงสาวกลับยิ้มออกเพราะรู้ว่าเธอนั้นห่วงเขาอย่างใจจริง“รู้ว่าพวกนั้นใจร้ายแล้วทำไมปล่อยให้คนแบบนั้นมาอยู่กับพี่ได้ล่ะ”เมื่อปล่อยให้หญิงสาวได้กอดเขาสักพักเมื่อเธอเริ่มนิ่งลงเขาจึงเอ่ยปากพูดกับร่างบางถึงเรื่องที่เธอหนีเขาไป“......เอ่อ......”อินทิราผละจากการกอดชายหนุ่มแล้วหันมามองหน้าคนตรงหน้าอย่างสงสัย“
“ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะออม”อิทธิกรเริ่มคิ้วขมวดจ้องอินทิราตาเขม็ง“.....”ตอนนี้ทุกคนต่างมองหน้ากันล่อกแล่กที่ดูว่าเรื่องนี้จะทำให้อิทธิกรมีสีหน้าที่บึ้งตึงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด“ไม่ต้องกลัวพี่จะโกรธหรอกพี่ไม่โกรธตอนนี้พี่ดีใจที่สุดเลยยย”อิทธิกรคลายสีหน้าที่เคร่งเครียดออกแล้วฉีกยิ้มออกมารวบกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นอีกครั้งคราแรกเขานั้นยอมรับว่ามีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างแต่ก็พยายามสลัดมันออกไปให้ได้เพราะตอนนี้เขาเจอเธอแล้วอยากจะใช้ทุกเวลาทุกนาทีที่อยู่กับหญิงสาวให้มีความสุขที่สุด“เฮ้อ..ตกอกตกใจหมด”พีรยาถึงกับถอนหายใจทุกคนก็เช่นกันนึกว่าจะมีเหตุพ่อแง่แม่งอนกันเสียอีกแล้ว“คุณอาเทอร์ครับผมคงจะไม่ให้ออมไปทำงานกับคุณแล้วนะครับ”อิทธิกรคงไม่ให้หญิงสาวต้องทำงานให้ลำบากอีกต่อไปแล้วอีกอย่างเธอก็ท้องอ่อนๆอยู่ด้วยต่อไปนี้เขาจะดูแลเธอเอง“ผมเข้าใจครับ”อาเทอร์รู้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ยินดีอยู่แล้วที่เห็นอินทิรามีความสุข“แอลก็ทำใจไว้บ้างแล้วค่ะยังไงเดี๋ยวแอลจะให้พี่อาทพาแอลไปหาพี่ออมบ่อยๆนะคะ”เอลิซ่าทำใจไว้แล้วถึงเธอจะเจอกับอินทิราได้ไม่นานแต่ด้วยความที่หญิงสาวเป็นคนอบอุ่นจึง
“ทุกคน”อินทิราถึงกับน้ำตาคลอที่ทุกคนเซอร์ไพรซ์เธอแบบนี้เธอรู้ว่าอิทธิกรคงจะรู้เห็นด้วยไม่อย่างนั้นคงจะไม่รีบกลับและทำท่าทีแปลกๆจนเธอต้องสงสัย“นี่ครับแหวน”อิทธิกรเห็นทุกคนเปิดตัวออกมากันหมดแล้วเขาก็เดินถือกล่องแหวนเพชรที่แม่ของเขาให้เอาไว้เพื่อให้คนที่เขารักมาคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาว“พี่อิท”อินทิราถึงกับนั่งตัวเกร็งที่ชายหนุ่มทำอะไรโรแมนติกแบบนี้“จดทะเบียนแล้วจะไม่มีแหวนได้ยังไง” อิทธิกรดึงมือเล็กของหญิงสาวมาพร้อมสวมแหวนไปที่นิ้วนางข้างซ้ายขนาดของแหวนของแม่เขาเข้ากับนิ้วมือของเธอได้อย่างดี“ขอบคุณนะคะ”อินทิราโผเข้ากอดชายหนุ่มอย่างสุขสุดหัวใจผู้ชายคนนี้คนที่กอดเธออยู่นั้นเป็นคนที่มอบคำว่าครอบครัวที่สมบูรณ์และชีวิตใหม่ให้เธออย่างแท้จริง“งุ้ยยเขินนน”พีรยายืนดูสองคนนั้นกอดกันไปก็หน้าแดงไปเพรารู้สึกเขินกับการกระทำของทั้งคู่ด้วยความที่ยินดีกับเพื่อนเธอด้วยทั้งเธอและพรณภัทร์ต่างก็น้ำตาคลอเล็กๆด้วยความสุขหัวใจ“ทานกันเต็มที่เลยนะคะในครัวมีอาหารอีกเพียบค่ะ”ตอนนี้ทุกคนรวมตัวอยู่ที่โต๊ะอาหารเพราะหลังจากผ่านช่วงเวลาที่ค่อนข้างจะซึ้งใจกันไปแล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาพร้อมหน้าพร้อมตาปาร์ตี้ทานอาหาร
“อ..เอ่อ..พี่อาท”พีรยาเห็นว่าคำนี้มีแต่เอลิซ่าน้องสาวของเขาเท่านั้นที่เรียกซึ่งถ้าชายหนุ่มให้เธอเรียกเขาแบบนี้ก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อยแต่มันก็ทำให้เธอเคอะเขินกว่าจะพูดคำนั้นออกมาได้“ยังไม่นอนอีกเหรอครับเห็นคุณอิทส่งข้อความบอกว่าพรุ่งนี้เค้าจะพาพวกเราไปเที่ยวที่แปลงดอกคอสมอสที่ไร่อีกฝั่งแต่เช้า”“พีคได้รับข้อความแล้วค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้พีคจะแต่งตัวสวยๆไปถ่ายรูป”พีรยาเองก็ได้รับข้อความจากอิทธิกรเมื่อสักพักเหมือนกันตอนนี้เธอเองก็ได้จัดเตรียมชุดสำหรับถ่ายรูปกับเหล่าดอกไม้เอาไว้แล้ว“พรุ่งนี้ผมอาสาเป็นตากล้องให้เองครับแต่ว่าคุณพีคไม่ต้องแต่งตัวอะไรมากก็สวยอยู่แล้วครับ”อาเทอร์อดที่จะพูดหยอดคำหวานกับหญิงสาวไม่ได้อย่างเธอในสายตาของเขาไม่ต้องแต่งอะไรก็สวยอยู่แล้ว“ปากหวานจังคนบ้าเอ้ย..”พีรยากลั้นยิ้มจนหน้าแดงพร้อมพูดกับตัวเองเบาๆ“อะไรนะครับ”อาเทอร์ได้เอียงหูฟังหญิงสาวแต่เขาก็ได้ยินที่เธอพูดไม่ค่อยถนัดเท่าไร“เปล่าค่ะ..คืนนี้พระจันทร์สวยดีนะคะ”พีรยารีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีที่ชายหนุ่มทำหน้าสงสัยเธอจะมาเขินเขาจนเสียอาการตรงนี้ไม่ได้“คนตรงหน้าผมสวยกว่า”“อีกแล้วนะคะ...พีคไปนอนแล้วฝันดีค่ะ”ถึงต
“ก็พี่ห่วงของพี่นี่นา”อิทธิกรหน้าเสียเล็กน้อยที่โดนหญิงสาวตอกลับมาแบบนั้นเขารู้ว่าเธอแค่ท้องแต่เขาเองก็แค่ห่วงคิดในใจว่าทำไมหญิงสาวไม่เข้าใจเขาบ้าง“อะไรของพี่อิทเนี่ย”อินทิราส่ายหัวหงึกหงักพร้อมหน้าตึงเล็กน้อยเดินจ้ำอ้าวหนีชายหนุ่มไปให้พ้นๆจะได้ไม่ต้องคอยมาบ่นให้เธอระวังใกล้ๆหูอีก“เดี๋ยวพลอยเดินรอพี่ด้วยสิ...เดินช้าๆเดี๋ยวหกล้ม”อิทธิกรจำต้องสาวเท้ายาวๆให้เดินตามคนเป็นภรรยาทันพร้อมปากก็ยังปรามไม่ให้หญิงสาวเดินไปไวแบบนั้นอีกหลังจากที่ทุกคนเพลิดเพลินกับบรรยากาศยามเช้าในสวนดอกไม้เรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อทานเสร็จต่างก็แยกย้ายกันพักและเดินชมวิวกันต่อเพราะที่นี่ไม่ได้มีเพียงแค่แปลงดอกไม้เพียงอย่างเดียวยังมีสถานที่จัดไว้ให้ถ่ายรูปเป็นตามจุดอีกมากมายที่จัดเอาไว้“พลอย”ภัคนัยเห็นพรณภัทร์ปลีกตัวมานั่งคนเดียวที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆกับซุ้มทานข้าวข้างๆก็มีไม้ค้ำยันคู่ใจของเธอวางพาดอยู่ใกล้ๆเขาจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ“....”พรณภัทร์หน้าตึงเล็กน้อยไม่ได้อะไรชายหนุ่มหากเขาอยากจะนั่งข้างๆเธอก็ขอให้นั่งเงียบๆก็แล้วกันเพราะเธออยากจะอยู่เงียบๆ“อีกสองวันถ้