ร้านอาหารXXX
“ร้านอาหารที่นี่ตกแต่งสวยมากเลยนะคะ”
“...”
อินทิรารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เมื่อเธอพูดอะไรกับอาเทอร์เขาก็ดูจะมัวสนใจอยู่กับมือถือที่อยู่ในมือ
“คุณอาเทอร์ยุ่งกับงานเหรอคะ”
หญิงสาวตัดสินใจถามชายหนุ่มออกไปเพราะกลัวว่างทีเธออาจจะเผลอคุยกับเขาในเวลาที่เขากำลังยุ่งกับการทำงานหรืออะไรสักอย่างก็เป็นได้
“อ๋อ..เอ่อ..”
อาเทอร์ถึงกับชะงักกับคำถามของหญิงสาวใบหน้าของเขาดูร้อรรนเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะจับสังเกตได้ว่าเขานั้นอยู่กับมือถือมากเกินไป
“พี่อาทยุ่งอยู่กับการคุยกับสาวๆมากกว่าค่ะ”
เอลิซ่าถึงกับต้องออกโรงแก้ต่างให้พี่ชายเธอแทนเธอไม่ได้โกหกเรื่องที่เขาคุยกับสาวๆแต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรเท่านั้นเองเธอส่งสายตาเชิงดุให้พี่ชายเธอเล็กน้อยเพราะสั่งเธอว่าห้ามมีพิรุตแต่ตัวเองทำให้อินทิราสังเกตเห็นความพิรุตนั้นเอง
“หืม..อย่างนี้นี่เอง”
อินทิราพยักหน้าเข้าใจพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยเธอรู้สาเหตุแล้วว่าเวลาเธอคุยกับเขาชายหนุ่มถึงไม่ค่อยได้สนใจคำพูดของเธอ
“คุณอิทไปรอตรงโน้นได้เลยค่ะมุมนั้นพีคนัดกับทางร้านเอาไว้แล้ว”
“โอเคครับ”
“สู้ๆนะคะ”
พีรยาชี้ไปทางโซนหลังร้านที่ไม่มีคนอยู่ให้อิทธิกรไปรออยู่ที่นั่นเพราะเธอได้นัดกับทางร้านเอาไว้แล้วเดี๋ยวทางนี้เธอจะให้อาเทอร์จัดการให้อินทิราเดินตามไปอีกที
ทางด้านอาเทอร์
“เดี๋ยวผมขอตัวไปคุยโทรศัพท์ทางด้านโน้นก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
อาเทอร์ได้รับข้อความจากพีรยาแล้วเขาก็เริ่มทำตามแผนขั้นต่อไปเลยทันที
“คุณอาเทอร์ทางนี้ค่ะ”
“....”
พีรยาเห็นอาเทอร์เดินมองซ้ายมองขวาเลยส่งเสียงเรียกพร้อมโบกไม้โบกมือให้อีกฝ่ายได้เห็นเมื่อชายหนุ่มเห็นแล้วว่าพีรยาอยู่ตรงไหนจึงเดินดุ่มๆเข้าไปทันที
“แล้วสามีคุณออมอยู่ไหนแล้วครับ”
“นั่งรอที่จุดนัดไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ”
“ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะครับ...ตอนนี้ก็เหลือแค่รอเวลาสักครู่ก็เท่านั้น”
ทางด้านอิทธิกรก็นั่งรอยืนรอหญิงสาวถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีกรู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเล็กน้อยที่เขาจะได้เห็นหญิงสาวตัวเป็นๆเสียทีแต่ก็ยังกังวลที่ยังต้องแกล้งเล่นเป็นคนที่มองไม่เห็นอีกนี่แหละถ้าเป็นไปได้เขาก็อยากจะคุยให้พีรยาเปลี่ยนแผนแต่ตอนนี้เห็นว่ามันจะไม่ทันเสียแล้ว
20 นาทีผ่านไป
“พี่ออมคะแอลอิ่มแล้วค่ะอยากกลับแล้วไม่เห็นพี่อาทจะคุยโทรศัพท์เสร็จสักทีล่ะคะพี่ออมไปตามให้หน่อยได้ไหมคะ”
เมื่อนั่งทานอาหารกันมาได้พักใหญ่เอลิซ่าก็เห็นว่าน่าจะได้เวลาแล้วจึงทำทีอ้อนให้อินทิราไปตามพี่ชายเธอกลับมาด้วยเหตุผลว่าเธออิ่มและอยากที่จะกลับแล้ว
“เอ่อ...จะดีเหรอคะ”
อินทิราลำบากใจเล็กน้อยหากเธอไปตามชายหนุ่มแล้วเขายังคุยโทรศัพท์อยู่เธอคงจะดูเสียมารยาทน่าดู
“ดีสิคะตอนนี้แอลอิ่มแล้วอยากพักแล้วด้วย”
เอลิซ่ายังคงปล่อยลูกอ้อนให้หนักกว่าเดิมเข้าไปอีกเพราะรู้ว่ายังไงคนตรงหน้าของเธอก็ต้องยอมใจอ่อนไปเป็นแน่
“ก็ได้ค่ะ”
อินทิราจำต้องยอมด้วยสีหน้าและท่าทางของเอลิซ่าคงอยากจะกลับจริงๆพร้อมเดินออกไปตามทางที่ชายหนุ่มชี้ว่าจะไปคุยโทรศัพท์คราแรก
พีรยาและอาเทอร์ปลีกตัวจากภัคดนัยและพรณภัทร์มาดูสถานการณ์อยู่ใกล้ๆเมื่อเห็นว่าอินทิราเดินออกไปแล้วจึงรีบเข้ามาหาเอลิซ่ากันในทันที
“ตื่นเต้นจังเลยค่ะพี่อาท”
เอลิซ่านั่งกุมมืออมยิ้มอย่างตื่นเต้นที่ทุกอย่างไปได้สวย
“นี่คุณพีค”
อาเทอร์ถือโอกาสนี้แนะนำพีรยากับน้องสาวของเขาให้รู้จักกันเพราะเคยพูดถึงพีรยาให้น้องสาวของเขาฟังอยู่บ่อยๆวันนี้เจอตัวจริงกันเสียที
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะน้องแอล”
พีรยาหันไปยิ้มให้เอลิซ่าอย่างเป็นมิตรเธอเองก็เคยได้ยินอาเทอร์พูดถึงน้องสาวให้ฟังอยู่บ่อยๆเหมือนกัน
“เช่นกันค่ะนี่พี่สะใภ้แอลใช่ไหมคะพี่อาท”
เอลิซ่ายิ้มตอบพีรยาอย่างเป็นมิตรเช่นกันพร้อมหันไปหาพี่ชายของเธอพลางพูดแซวเล่นนิดหน่อย
“แอล”
อาเทอร์ถึงกับปั้นสีหน้าไม่ถูกเมื่อถูกยัยน้องสาวตัวแสบเล่นแกล้งกันซึ่งๆหน้าแบบนี้
“คริๆๆ”
เอลิซ่าไม่ได้สลดต่อหน้าตาที่ทำเป็นดุของพี่ชายเธอแม้แต่น้อยทั้งยังขำในอาการเขินแล้วปั้นหน้าไม่ถูกของพี่ชายเธอด้วย
“น้องแอลก็..พูดอะไร”
พีรยาเองก็อมยิ้มให้กับคำพูดของเอลิซ่าเช่นกันพร้อมบิดไปบิดมาอย่างเก็บอาการไม่อยู่
“เอ่อ..แล้วนี่คุณพีคบอกกับสามีคุณออมไปหรือยังครับว่าเขากำลังจะมีลูกน้อย”
“ยังค่ะ พีคคิดว่าเรื่องแบบนี้ให้ยัยออมเป็นคนบอกเองจะดีกว่า”
พีรยาเห็นว่าเรื่องที่สำคัญแบบนี้อินทิราควรจะเป็นคนที่บอกกับอิทธิกรเองมากกว่ายังไงเธอก็เชื่อว่าเรื่องนี้ต้องจบอย่างแฮปปี้แน่นอน
ทางด้านอินทิรา
“อยู่ไหนของเค้านะ...พี่อิท!!”
อินทิราเดินมาตามอาเทอร์แต่ก็ไม่ยักจะเห็นชายหนุ่มหญิงสาวมองซ้ายมองขวาพลันสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกวันเธอไม่รู้ว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรแต่ตอนนี้สมองเธอมันสั่งว่าห้ามให้ออกจากที่นี่ไปให้เร็วที่สุดเพราะถ้าหากชายหนุ่มอยู่ที่นี่คงจะมีพี่สาวของเธออยู่ด้วยถ้าอันธิกาเห็นเธอคงจะไม่ดีต่อตัวเธอเป็นแน่
ปั้ก
“โอ้ยย...มีคนอยู่แถวนี้ไหมครับช่วยผมด้วยผมมองไม่เห็น”
อิทธิกรจ้องมองหญิงสาวอย่างละสายตาไม่ได้ตั้งแต่เห็นเธอเดินมาแต่ไกลแล้วแต่ก็ทำได้เพียงนั่งทำไม่รู้ไม่เห็นเท่านั้นเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะเดินจากไปเขาจึงทำตามที่พีรยาบอกทันทีโดยปล่อยตัวเองให้ล้มคว่ำหน้าลงพร้อมตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
“....หา!!....หรือว่า”
อินทิราถึงกับชะงักฝีเท้าเมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดว่าเขานั้นมองไม่เห็นและขอความช่วยเหลือเธอแปลกใจเล็กน้อยในเมื่อก่อนที่เธอจะจากมาชายหนุ่มก็ได้รับการผ่าตัดแล้วนี่นาทำไมถึงยังมองไม่เห็นอีกเมื่อคิดไปคิดมาหรือว่าการผ่าตัดจะไม่เป็นผลสำเร็จหญิงสาวยิ่งคิดก็ยิ่งน้ำตาคลอสงสารชายหนุ่มจับใจ
“ช่วยผมด้วยครับคู่หมั้นผมเค้าทิ้งผมไปแล้วเพราะผมมองไม่เห็นเสียทีผมไม่รู้ว่าจะกลับจากที่นี่ยังไงช่วยผมด้วยนะครับ”อิทธิกรเหล่มองหญิงสาวที่ยังยืนหันหลังนิ่งงันอยู่เล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอไม่เข้ามาช่วยเขาเสียทีจึงส่งเสียงพูดต่อยังไงเขาก็คิดว่าหญิงสาวคงจะไม่ใจดำเดินหนีเขาไปเสียหรอก“...อืมม..อึก...พี่อิท..ทำไมพวกเค้าใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะคะ”อินทิราสะอื้นตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มร้องเรียกให้ช่วยอีกคราพร้อมรีบวิ่งไปพยุงตัวชายหนุ่มขึ้นและกอดเขาเอาไว้อย่างแนบแน่นพร้อมสะอื้นตัวโยน“........”อิทธิกรกอดตอบหญิงสาวที่โผเข้ามากอดเขาไว้อย่างแนบแน่นเช่นกันแต่เขารู้ว่าตอนนี้หญิงสาวคงยังไม่รู้ตัวเป็นแน่ว่ามีเขากอดเธอเอาไว้อยู่เพราะมัวแต่สะอื้นร่ำให้อยู่แบบนั้นแปลกที่ครั้งนี้เขาได้เห็นน้ำตาของหญิงสาวกลับยิ้มออกเพราะรู้ว่าเธอนั้นห่วงเขาอย่างใจจริง“รู้ว่าพวกนั้นใจร้ายแล้วทำไมปล่อยให้คนแบบนั้นมาอยู่กับพี่ได้ล่ะ”เมื่อปล่อยให้หญิงสาวได้กอดเขาสักพักเมื่อเธอเริ่มนิ่งลงเขาจึงเอ่ยปากพูดกับร่างบางถึงเรื่องที่เธอหนีเขาไป“......เอ่อ......”อินทิราผละจากการกอดชายหนุ่มแล้วหันมามองหน้าคนตรงหน้าอย่างสงสัย“
“ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะออม”อิทธิกรเริ่มคิ้วขมวดจ้องอินทิราตาเขม็ง“.....”ตอนนี้ทุกคนต่างมองหน้ากันล่อกแล่กที่ดูว่าเรื่องนี้จะทำให้อิทธิกรมีสีหน้าที่บึ้งตึงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด“ไม่ต้องกลัวพี่จะโกรธหรอกพี่ไม่โกรธตอนนี้พี่ดีใจที่สุดเลยยย”อิทธิกรคลายสีหน้าที่เคร่งเครียดออกแล้วฉีกยิ้มออกมารวบกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นอีกครั้งคราแรกเขานั้นยอมรับว่ามีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างแต่ก็พยายามสลัดมันออกไปให้ได้เพราะตอนนี้เขาเจอเธอแล้วอยากจะใช้ทุกเวลาทุกนาทีที่อยู่กับหญิงสาวให้มีความสุขที่สุด“เฮ้อ..ตกอกตกใจหมด”พีรยาถึงกับถอนหายใจทุกคนก็เช่นกันนึกว่าจะมีเหตุพ่อแง่แม่งอนกันเสียอีกแล้ว“คุณอาเทอร์ครับผมคงจะไม่ให้ออมไปทำงานกับคุณแล้วนะครับ”อิทธิกรคงไม่ให้หญิงสาวต้องทำงานให้ลำบากอีกต่อไปแล้วอีกอย่างเธอก็ท้องอ่อนๆอยู่ด้วยต่อไปนี้เขาจะดูแลเธอเอง“ผมเข้าใจครับ”อาเทอร์รู้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ยินดีอยู่แล้วที่เห็นอินทิรามีความสุข“แอลก็ทำใจไว้บ้างแล้วค่ะยังไงเดี๋ยวแอลจะให้พี่อาทพาแอลไปหาพี่ออมบ่อยๆนะคะ”เอลิซ่าทำใจไว้แล้วถึงเธอจะเจอกับอินทิราได้ไม่นานแต่ด้วยความที่หญิงสาวเป็นคนอบอุ่นจึง
“ทุกคน”อินทิราถึงกับน้ำตาคลอที่ทุกคนเซอร์ไพรซ์เธอแบบนี้เธอรู้ว่าอิทธิกรคงจะรู้เห็นด้วยไม่อย่างนั้นคงจะไม่รีบกลับและทำท่าทีแปลกๆจนเธอต้องสงสัย“นี่ครับแหวน”อิทธิกรเห็นทุกคนเปิดตัวออกมากันหมดแล้วเขาก็เดินถือกล่องแหวนเพชรที่แม่ของเขาให้เอาไว้เพื่อให้คนที่เขารักมาคุกเข่าต่อหน้าหญิงสาว“พี่อิท”อินทิราถึงกับนั่งตัวเกร็งที่ชายหนุ่มทำอะไรโรแมนติกแบบนี้“จดทะเบียนแล้วจะไม่มีแหวนได้ยังไง” อิทธิกรดึงมือเล็กของหญิงสาวมาพร้อมสวมแหวนไปที่นิ้วนางข้างซ้ายขนาดของแหวนของแม่เขาเข้ากับนิ้วมือของเธอได้อย่างดี“ขอบคุณนะคะ”อินทิราโผเข้ากอดชายหนุ่มอย่างสุขสุดหัวใจผู้ชายคนนี้คนที่กอดเธออยู่นั้นเป็นคนที่มอบคำว่าครอบครัวที่สมบูรณ์และชีวิตใหม่ให้เธออย่างแท้จริง“งุ้ยยเขินนน”พีรยายืนดูสองคนนั้นกอดกันไปก็หน้าแดงไปเพรารู้สึกเขินกับการกระทำของทั้งคู่ด้วยความที่ยินดีกับเพื่อนเธอด้วยทั้งเธอและพรณภัทร์ต่างก็น้ำตาคลอเล็กๆด้วยความสุขหัวใจ“ทานกันเต็มที่เลยนะคะในครัวมีอาหารอีกเพียบค่ะ”ตอนนี้ทุกคนรวมตัวอยู่ที่โต๊ะอาหารเพราะหลังจากผ่านช่วงเวลาที่ค่อนข้างจะซึ้งใจกันไปแล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาพร้อมหน้าพร้อมตาปาร์ตี้ทานอาหาร
“อ..เอ่อ..พี่อาท”พีรยาเห็นว่าคำนี้มีแต่เอลิซ่าน้องสาวของเขาเท่านั้นที่เรียกซึ่งถ้าชายหนุ่มให้เธอเรียกเขาแบบนี้ก็รู้สึกแปลกๆเล็กน้อยแต่มันก็ทำให้เธอเคอะเขินกว่าจะพูดคำนั้นออกมาได้“ยังไม่นอนอีกเหรอครับเห็นคุณอิทส่งข้อความบอกว่าพรุ่งนี้เค้าจะพาพวกเราไปเที่ยวที่แปลงดอกคอสมอสที่ไร่อีกฝั่งแต่เช้า”“พีคได้รับข้อความแล้วค่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้พีคจะแต่งตัวสวยๆไปถ่ายรูป”พีรยาเองก็ได้รับข้อความจากอิทธิกรเมื่อสักพักเหมือนกันตอนนี้เธอเองก็ได้จัดเตรียมชุดสำหรับถ่ายรูปกับเหล่าดอกไม้เอาไว้แล้ว“พรุ่งนี้ผมอาสาเป็นตากล้องให้เองครับแต่ว่าคุณพีคไม่ต้องแต่งตัวอะไรมากก็สวยอยู่แล้วครับ”อาเทอร์อดที่จะพูดหยอดคำหวานกับหญิงสาวไม่ได้อย่างเธอในสายตาของเขาไม่ต้องแต่งอะไรก็สวยอยู่แล้ว“ปากหวานจังคนบ้าเอ้ย..”พีรยากลั้นยิ้มจนหน้าแดงพร้อมพูดกับตัวเองเบาๆ“อะไรนะครับ”อาเทอร์ได้เอียงหูฟังหญิงสาวแต่เขาก็ได้ยินที่เธอพูดไม่ค่อยถนัดเท่าไร“เปล่าค่ะ..คืนนี้พระจันทร์สวยดีนะคะ”พีรยารีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีที่ชายหนุ่มทำหน้าสงสัยเธอจะมาเขินเขาจนเสียอาการตรงนี้ไม่ได้“คนตรงหน้าผมสวยกว่า”“อีกแล้วนะคะ...พีคไปนอนแล้วฝันดีค่ะ”ถึงต
“ก็พี่ห่วงของพี่นี่นา”อิทธิกรหน้าเสียเล็กน้อยที่โดนหญิงสาวตอกลับมาแบบนั้นเขารู้ว่าเธอแค่ท้องแต่เขาเองก็แค่ห่วงคิดในใจว่าทำไมหญิงสาวไม่เข้าใจเขาบ้าง“อะไรของพี่อิทเนี่ย”อินทิราส่ายหัวหงึกหงักพร้อมหน้าตึงเล็กน้อยเดินจ้ำอ้าวหนีชายหนุ่มไปให้พ้นๆจะได้ไม่ต้องคอยมาบ่นให้เธอระวังใกล้ๆหูอีก“เดี๋ยวพลอยเดินรอพี่ด้วยสิ...เดินช้าๆเดี๋ยวหกล้ม”อิทธิกรจำต้องสาวเท้ายาวๆให้เดินตามคนเป็นภรรยาทันพร้อมปากก็ยังปรามไม่ให้หญิงสาวเดินไปไวแบบนั้นอีกหลังจากที่ทุกคนเพลิดเพลินกับบรรยากาศยามเช้าในสวนดอกไม้เรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาทานอาหารเช้ากันพร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อทานเสร็จต่างก็แยกย้ายกันพักและเดินชมวิวกันต่อเพราะที่นี่ไม่ได้มีเพียงแค่แปลงดอกไม้เพียงอย่างเดียวยังมีสถานที่จัดไว้ให้ถ่ายรูปเป็นตามจุดอีกมากมายที่จัดเอาไว้“พลอย”ภัคนัยเห็นพรณภัทร์ปลีกตัวมานั่งคนเดียวที่เก้าอี้ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆกับซุ้มทานข้าวข้างๆก็มีไม้ค้ำยันคู่ใจของเธอวางพาดอยู่ใกล้ๆเขาจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ“....”พรณภัทร์หน้าตึงเล็กน้อยไม่ได้อะไรชายหนุ่มหากเขาอยากจะนั่งข้างๆเธอก็ขอให้นั่งเงียบๆก็แล้วกันเพราะเธออยากจะอยู่เงียบๆ“อีกสองวันถ้
เดือนต่อมากรุงเทพมหานครอิทธิกรพาอินทิรามาพักอยู่บ้านที่กรุงเทพของเขาสักพักแล้วเพราะเขาต้องเข้ามาทำงานที่บริษัทเหมือนเดิม“วันนี้เหนื่อยไหมคะ”เมื่ออินทิราเห็นคนเป็นสามีกลับบ้านมาก็รีบเอาน้ำเย็นๆมาต้อนรับเพราะเห็นสามีของเธอดูยุ่งๆทุกวัน“เห็นหน้าออมพี่ก็ไม่เหนื่อยแล้ว”อิทธิกรเองถึงจะเหนื่อยเพียงใดแต่เขาก็รับมือไหวและไม่เอามาพูดในบ้านให้คนเป็นภรรยาที่กำลังท้องอยู่กังวลกับเขาไปด้วยเด็ดขาด“วันนี้คุณแม่กับยัยเอมกลับมาแล้วพวกเค้าจะมาทานข้าวที่บ้านเราด้วย”อิทธิกรรู้ว่าแม่กับน้องของเขากลับมาได้เป็นวันแล้วบ่นอยากจะมาหาอินทิราใจจะขาดเพราะอยากรู้ว่าหลานในท้องมีพัฒนาการไปอย่างไรบ้างแล้ว“ตายจริงพี่อิทไม่บอกออมให้เร็วกว่านี้คะออมจะเตรียมอาหารไว้รอ”อินทิราตำหนิคนเป็นสามีเพราะหากบอกเธอให้เร็วกว่านี้เธอเองก็จะเข้าครัวทำอาหารไว้ต้อนรับแม่และน้องสามีของเธอเอง“ออมไม่ต้องทำหรอกพี่สั่งแม่บ้านไว้แล้วขืนพี่บอกออมก่อนก็คงจะต้องลงมือทำเองใช่ไหมล่ะ”“..ค่ะ..”อิทธิกรคิดถูกที่บอกแม่บ้านอย่างเดียวจะดีกว่าเพราะไม่เช่นนั้นคนเป็นภรรยาของเขาจะต้องเหนื่อยทำอาหารอีเป็นแน่ท้องยังอ่อนๆอยู่เขาไม่อยากให้หญิงสาวทำอะ
“แม่ว่าคงต้องปล่อยให้อัญชัญได้เรียนรู้ด้วยตัวเองสักพักไม่นานคงจะปรับตัวได้เอง”“ค่ะคุณแม่”อรุณาเองก็พอจะรู้อยู่ว่าอัญชัญเป็นอย่างไรแต่คนเรามันก็ต้องโตขึ้นไปทุกวันยังไงเธอก็คิดว่าชีวิตที่อัญชัญจะต้องเจอจะเป็นการสอนเด็กสาวเองว่าจะต้องรับมือกับมันยังไงเธอเชื่อว่าคนที่มีสำนึกดีอย่างอัญชัญจะต้องผ่านมันไปได้บ้านโรจน์วินิจวรกุล18.00 น.“ช่วงนี้อินเลิฟวันหยุดก็หายไปแต่เช้ากลับมาซะเย็นทุกเลยนะ”ภัคดนัยที่นั่งอยู่หน้าบ้านในช่วงเย็นเห็นคนเป็นน้องสาวกลับมาเห็นเดินอารมณ์ดีเข้ามาก็ต้องเอ่ยปากพูดตามประสาพี่ชายหยอกน้องสาว“น้องก็ขอมีความสุขอยู่ใกล้แฟนบ้างอะไรบ้าง...ใครจะไปเหมือนคนบางคนที่น่าอิจฉาได้อยู่ใกล้คนที่อยากอยู่ใกล้ตลอด”พีรยาไม่เองก็ไม่ลืมที่จะยอกย้อนพี่ชายเธอกลับตามนิสัยของเธอ“พีคกลับมาก็ดีแล้วฉันมีเรื่องจะคุยกับแกอยู่พอดี”พรณภัทร์รีบเดินมาจูงมือเพื่อนสาวของเธอเข้าไปคุยอย่างรีบร้อนตอนนี้หญิงสาวเดินเหินได้สะดวกขึ้นเกือบร้อยเปอร์เซ็นเพราะถอดเฝือกออกนานแล้ว“อ๋อ..อืมไปคุยกันในห้องดีกว่า” พีรยาเห็นสีหน้าของเพื่อนสาวเธอก็พอจะเดาออกว่ามีธุระสำคัญจึงให้เข้าไปคุยในห้องเธอจะดีกว่า“มีอะไรหรือเ
“อิๆๆๆ”พีรยาเองไม่ได้ไปหายาให้พี่ชายเธอที่ไหนเพียงแต่กลับเข้าไปในห้องของเธอก็เท่านั้นตอนนี้หญิงสาวดีดดิ้นดีใจอยู่บนเตียงนอนที่แผนของเธอสำเร็จอีกแล้วตอนนี้ก็เหลือแค่พี่ชายเธอเองเท่านั้นที่จะช่วยให้ตัวเองได้สมหวังหรือเปล่าแกร็กกกกก“......”ภัคดนัยที่กำลังนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสืออยู่ถึงกับเงยหน้ามองหญิงสาวด้วยสีหน้าที่แปลกใจเล็กน้อยที่เธอรีบร้อนเข้าห้องของเขามาด้วยในมือถือกะละมังน้ำเข้ามาอย่างรีบร้อน“พี่ภาคย์เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะเดี๋ยวพลอยจะเช็ดตัวให้ก่อนนะคะยัยพลอยน่าจะกำลังไปหายามาเป็นถึงหมอทำไมไม่ดูแลตัวเองปล่อยให้ป่วยหนักแบบนี้ได้ไงล่ะคะ”พรณภัทร์วางกะละมังน้ำที่โต๊ะวางของข้างเตียงของชายหนุ่มพร้อมใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆเตรียมที่จะเช็ดตัวให้คนที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่“........???”ภัคดนัยมองการกระทำของหญิงสาวอย่างสงสัยในคราแรกแต่เมื่อได้ยินว่าน้องสาวของเขากำลังจะไปเอายามาให้จากปากหญิงสาวเขาก็เข้าใจได้ทันทีว่านี่คงจะเป็นการเล่นอะไรแผลงๆของน้องสาวของเขาอีกแล้วสินะ“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่นา”พรณภัทร์นั่งลงข้างๆชายหนุ่มในมืออีกผ้าถือผ้าเอาไว้ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลส่วนมืออีกข้างก็ยื่นไปแตะที