ก๊อกๆๆๆ.
“คุณอาเทอร์”
พีรยาหน้าบานเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มผู้มาใหม่เดินเข้ามาเธอเคยเจอกับเขาค่อนข้างบ่อยตอนที่อาเทอร์นั้นมาเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอ
“สวัสดีครับทุกคน”
อาเทอร์กล่าวทักทายทุกคนเหมือนที่เคยๆวันนี้ที่เขารีบมาก็เพราะว่าพีรยาโทรไปบอกกับเขาว่าพรณภัทร์ฟื้นแล้วเขาจึงรีบซื้อของมาเยี่ยมและถือโอกาสมาขอโทษหญิงสาวที่นอนป่วยอยู่ด้วย
“นี่คุณอาเทอร์พลอยคนที่เค้าขับรถชนแกตอนที่แกหลับอยู่เค้าคอยมาเยี่ยมแกบ่อยๆ”
พีรยาเห็นพรณภัทร์มีสีหน้าที่สงสัยเลยรีบแนะนำอาเทอร์ให้เพื่อนเธอรู้จัก
“ผมต้องขอโทษคุณพลอยด้วยนครับที่ทำให้คุณเจ็บหนักขนาดนี้”
อาเทอร์กล่าวขอโทษหญิงสาวด้วยความสำนึกผิดที่วันนั้นเขาก็ขับรถมาด้วยความเร็วเหมือนกัน
“เป็นเพราะพลอยไม่ได้ระวังมากกว่าค่ะ”
พรณภัทร์เองรู้ว่าวันนั้นเธอเองก็ไม่ได้ระวังไปวิ่งตัดหน้ารถชายหนุ่มเสียเองเป็นเธอมากกว่าที่ผิด
“ดอกไม้กับผลไม้ครับหายไวๆนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
อาเทอร์ยื่นดอกไม้กับกระเช้าผลไม้ให้คนที่นอนป่วยดูพร้อมส่งให้พีรยาเพื่อเอาไปวางไว้ข้างๆเตียงเพราเห็นว่าคนป่วยคงจะถือไม่ไหว
วันต่อมา
เขาใหญ่
โรงพยาบาลXXX
“เป็นยังไงบ้างเห็นชัดไหม”
ตฤนค่อยๆเปิดผ้าปิดตาของอิทธิกรออกพร้อมลองให้ชายหนุ่มมองสิ่งของในมือของเขาดุพร้อมตรวจดูการมองเห็นระยะใกล้ไกล
“อืม..ก็โอเคนะ”
อิทธิกรค่อยๆมองเห็นชัดขึ้นเรื่อยๆตอนนี้เขายังไม่ค่อยชินกับแสงเท่าไรแต่ก็ถือว่าโอเค
“เดี๋ยวมันก็จะค่อยๆปรับไปเรื่อยๆ”
“แล้วนี่ออมไม่ได้มาอยู่กับฉันเลยเหรอ”
ตอนนี้อิทธิกรไม่ได้สนใจกับอาการของเขาว่ามันจะดีขึ้นมากน้อยแค่ไหนตอนนี้เขาสงสัยมากกว่าว่าตั้งแต่เขาฟื้นมาจนวันที่มองเห็นหญิงสาวไม่ได้อยู่ข้างๆเขาเหมือนที่สัญญาเอาไว้เลย
“เห็นว่าเธอจะรอแกอยู่ที่บ้านนะ”
ตฤนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหญิงสาวปล่อยให้เพื่อนของเขาอยู่คนเดียวมาตั้งแต่หลังจากผ่าตัดได้อย่างไรแต่ก็ต้องพูดให้เพื่อนของเขาสบายใจว่าหญิงสาวคงจะรอเพื่อนของเขาอยู่ที่บ้าน
“อืม...งั้นฉันกลับเลย”
“เดี๋ยวๆใจร้อนจริงๆ..เอายาบำรุงไปด้วย”
อิทธิกรพรวดพราดจะกลับทันทีเมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่เขาอยากเห็นหน้ามากที่สุดอยู่ที่ไหนทำเอาหมอหนุ่มรั้งไว้แทบไม่ทัน
ไร่แก้วกัลยา
อิทธิกรเป็นคนขับรถกลับมาเองด้วยความรวดเร็วเพราะรู้สึกว่าวิทวัสนั้นขับไม่ทันใจเขาเอาเสียเลยตลอดทางกลับมาความเร็วของรถที่อิทธิกรใช้นั้นวิทวัสเองต้องสวดมนต์มาตลอดทางเพราะกลัวว่าจะไม่ถึงไร่เหลือเกิน
“ออม”
//**//
เมื่อขับรถมาจอดที่หน้าเรือนเล็กก็รีบวิ่งขึ้นไปข้างในทันทีอยากจะได้เห็นหน้าหญิงสาวสุดที่รักเกินจะทนแล้วเมื่อมองดูในครัวก็เห็นหญิงสาวยืนหันหลังอยู่จึงรีบเข้าไปกอดแต่ความรู้สึกที่เขากอดหญิงสาวมันแปลกๆไปจากสัมผัสแรกที่เขารับรู้ได้
“พี่อิท”
อันธิกายิ้มกริ่มอย่างพอใจพร้อมหันมาเรียกชื่อคนตรงหน้าแบบที่กับที่อินทิราเรียก
“ออมทำไมไม่อยู่เฝ้าพี่ตามที่สัญญา”
ชายหนุ่มคลายกอดหญิงสาวเพราะรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆที่เขานั้นไม่คุ้นกับหญิงสาวตรงหน้าเลยสักนิดแถมเธอยังแต่งหน้าจัดดูไม่อ่อนหวานเลยสักนิดเดียวเขาจำได้ว่าอินทิรานั้นไม่ค่อยมีเครื่องสำอางค์กับคนอื่นเขาสักเท่าไรเพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเธอกับเขาตัวติดกันตลอดจึงรับรู้ว่าอินทิรานั้นทำอะไรเวลาไหนบ้างและเขาก็ไม่ยักจะเห็นอินทิราเอาเวลาไปแต่งหน้าด้วย
“อืม...ออมแค่เบื่อๆโรงพยาบาลก็มีแต่เชื้อโรคออมเลยกลับมารอพี่อิทที่บ้านจะดีกว่า”
อันธิกาตอบชายหนุ่มไปอย่างที่ใจคิดเธอไม่ชอบอยู่ในสถานที่แบบนั้นสักเท่าไรอีกอย่างก็กลัวคนอื่นเห็นเธอด้วย
“มาให้พี่กอดให้ชื่นใจอีกครั้งสิคนดี”
อิทธิกรค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าคนตรงหน้าของเขานั้นไม่ใช่คนที่เขาอยากจะเจอแต่ขอพิสูจน์อีกอย่างซึ่งเขาคิดว่าเขาจำมันได้ดี
“ได้เลยค่ะ”
อันธิกาไม่ได้ปฏิเสธชายหนุ่มเธอโผเข้ากอดชายหนุ่มเองโดยพฤติกรรมแบบนี้มันไม่ใช่วิถีของอินทิรา
“โอ้ย”
อิทธิกรหลับตาพยายามใช้สัมผัสลูบไล้ตามตัวหญิงสาวพร้อมใช้ปลายจมูกของเขาลูบไล้ลงมาที่หน้าผากของหญิงสาวโดยที่ยังหลับตาอยู่จู่ๆหญิงสาวก็ดึงเขาไปจูบเสียแบบนั้นตอนนี้เขาจึงมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าคนตรงหน้าไม่ใช่อินทิราอย่างแน่นอนพร้อมผลักหญิงสาวให้ลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยความไม่พอใจ
“เธอไม่ใช่ออม”
ชายหนุ่มตะคอกใส่หญิงสาวที่ลงไปนั่งอยู่กับพื้นอย่างเสียงแข็ง
“อะไรของพี่อิทคะออมจะไม่ใช่ออมได้ยังไง
อันธิการนรานไม่คิดว่าชายหนุ่มจะจับผิดเธอได้แต่ด้วยความที่ไม่ยอมเธอก็ยังยืนยันโกหกหน้าตายว่าเธอไม่ใช่ตัวปลอม
“น้ำเสียงก็ไม่ใช่ตัวก็ไม่ใช่ออมอยู่ที่ไหน”
อิทธิกรเริ่มมือไม้สั่นถามหญิงสาวออกไปด้วยเสียงสั่นเครือเขาไม่อยากจะทำร้ายแต่กลัวจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองตอนนี้ไม่ได้เหลือเกิน
“พี่อิทคิดไปเองหรือเปล่าคะตรงหน้าพี่อิทคือออมไงคะ”
อันธิการีบลุกขึ้นมาประชิดตัวชายหนุ่มหวังใช้เสน่ห์ของเธอเองทำให้ชายหนุ่มสงบลง
“ฉันบอกว่าเธอไม่ใช่...ออมอยู่ที่ไหนฮะ!!!”
อิทธิกรไม่หลงกลมารยาของหญิงสาวตรงหน้าแม้แต่น้อยเปลี่ยนเสียงที่แข็งกร้าวดุดันมาเป็นตวาดอย่างหัวเสียเพราะตอนนี้เขาโมโหสุดขีดแล้ว
“เอ่อ...”
อันธิกาผละตัวออกจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเพราท่าทีที่น่ากลัวของคนตัวโตตอนนี้เธอเริ่มมือไม้สั่นรู้ตัวแล้วว่าเธอคงจะหลอกอะไรชายหนุ่มไม่ได้แล้ว
“ไม่บอกใช่ไหม..ได้”
อิทธิกรเดินกะฟัดกะเฟียดเข้าไปในห้องปล่อยให้หญิงสาวที่ยืนมองอยู่ทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจว่าเขาจะเข้าไปทำอะไร
“ว้ายยยย...นี่คุณบ้าไปแล้วหรือไงอย่าทำอะไรฉันนะไอ้บ้าเอ้ยนังออมมันอยู่กับคนบ้าแบบนี้ได้ยังไง”
อันธิกาถึงกับหวาดจนถดตัวหนีอย่างเร่งรีบเพราชายหนุ่มออกมาพร้อมปืนหนึ่งกระบอกอยู่ในมือหญิงสาวจึงร้องตะโกนด่าคนตรงหน้าอย่างหัวเสียไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเป็นคนหัวรุนแรงขนาดนี้หากเธอรู้แบบนี้แต่แรกว่าเขาจะบ้าดีเดือดได้เพียงนี้คงจะไม่ยอมเชื่อแท่ของเขาและมาที่นี่ตั้งแต่คราแรก
“ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าเธอไม่ใช่เธอทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”อิทธิกรแสยะยิ้มอย่างพอใจถ้าเขาไม่กดดันเธอขนาดนี้ก็คงจะไม่ยอมปริปากพูดมาง่ายๆแน่พร้อมถามหญิงสาวถึงสาเหตุที่ต้องมาหลอกลวงเขาแบบนี้เพื่ออะไร“หึ้ยย...”อันธิการ้องส่งเสียงด้วยความโมโหที่ตอนนี้เธอเหมือนอีขี้แพ้คนนึงพร้อมนึกหมั่นไส้ที่ดูอิทธิกรจะรักและจำสัมผัสของอินทิราได้ดีเหลือเกิน“ตอบสิวะ”อิทธิกรเล็งปากกระบอกปืนมาที่อินทิราเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมตอบเรื่องอินทิราออกมาเสียที“ฉันเป็นคู่หมั้นตัวจริงของคุณไงล่ะนังออมมันเป็นตัวปลอมมันมาหลอกคุณฉันเป็นตัวจริงมาดูแลคุณก็ถูกแล้วนี่”อันธิกาอยากให้ชายหนุ่มรู้นักว่าเธอเป็นคู่หมั้นตัวจริงจะได้ดูว่าอินทิราเป็นคนผิดที่มาหลอกลวงคนที่ควรอยู่ที่นี่ตอนนี้เป็นเธอก็ถูกแล้ว“เสียงเอะอะอะไรพี่ภาคย์”พีรยาและภัคดนัยที่มีวิทวัสขับรถนำทางมาส่งเมื่อถึงเรือนเล็กก็รีบลงจากรถยิ่งได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากในบ้านหญิงสาวก็นึกเป็นห่วงอินทิราคิดว่าเพื่อนเธออาจจะมีปากเสียงอะไรกับอิทธิกร“ไม่รู้เรารีบเข้าไปดูกันเถอะ”ภัคดนัยก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าด้านในเกิดอะไรขึ้นหากชายหนุ่มจะทำร้ายอินทิราเขาไม่ยอมเป็นแน่“หึ่!!..ฉั
กรุงเทพมหานครอินทิรามาเช้าห้องเช่าเล็กๆอยู่สามสี่วันแล้วเธอพยายามหางานสมัครงานไปเรื่อยๆนี่ก็เป็นอีกวันที่เธอก็เดินมาสมัครงานเธอไปหลายที่แต่ก็ไม่ได้มีใครอยากจะรับคนท้องเข้าทำงานอันที่จริงเธอก็ยังตั้งท้องอ่อนๆไม่ได้มีหน้าท้องให้เห็นมากนักแต่เธอก็เลือกที่จะบอกความจริงกับคนที่สัมภาษณ์เธอจึงทำให้ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้งานเสียที“คุณ!!!”อาเทอร์เห็นหญิงสาวกำลังจะเป็นลมอยู่ที่หน้าร้านของเขาพอดีกับจังหวะที่เขาเปิดประตูออกมาพอดีเลยรับตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน“อือ...อืมม”“ฟื้นแล้วเหรอครับเมื่อกี้คุณเป็นลมผมเลยพาคุณมาพักด้านใน”อาเทอร์เห็นหญิงสาวฟื้นขึ้นแล้วก็โล่งใจนึกว่าเธอจะเป็นอะไรมากเสียอีก“ขอบคุณนะคะ”อินทิรารีบขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วเธอเองก็เครียดเรื่องานจนไม่ได้ทานข้าวเช้าก่อนออกมาสมัครงานจึงทำให้ไม่มีแรงบวกกับตอนนี้เธอก็ตั้งครรภ์อ่อนๆจึงทำให้เป็นลมล้มพับไป“นี่คุณกำลังจะมาสมัครงานที่นี่ใช่ไหมครับ”“ใช่ค่ะ”“ผมเป็นเจ้าของร้านที่นี่ครับ”อาเทอร์เห็นเอกสารของหญิงสาวหล่นตอนที่เธอเป็นลมจึงรู้ว่าเธอนั้นกรอกใบสมัครงานและกำลังมาสมัครงานที่นี่ที่เขาเป็นเจ้าของร้านเขาจ
“คุณอาเทอร์นี่ฉลาดสุดๆไปเลยค่ะ”พีรยายกนิ้วโป้งให้ชายหนุ่มที่เขานั้นดูจะเข้าใจอะไรง่ายๆในแบบที่เธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลย“ไหนๆคุณก็บอกคุณพลอยว่าเราจะไปทานข้าวกันแล้วงั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงคุณเองนะครับ”อาเทอร์เห็นว่าไหนๆก็ออกมาเพราเรื่องนี้แล้วเขาก็เลยถือโอกาสนี้ชวนหญิงสาวไปทานข้าวเลยก็แล้วกันเพราะนับว่าเป็นโอกาสที่ดีอีกครั้งที่เขาได้ใกล้ชิดเธอ“หืมม..มันจะดีนะคะ”เรื่องของฟรีพีรยาไม่หวั่นอยู่แล้วและยิ่งไปกับชายหนุ่มด้วยแล้วอาหารที่เธอได้ทานวันนี้คงจะอร่อยเป็นพิเศษ“ฮ่าๆๆ..ไปกันเลยครับ”เมื่อหญิงสาวตกลงชายหนุ่มก็พาหญิงสาวนั่งรถสปอร์ตคันหรูของเขาตรงมาที่ร้านของเขาทันทีเพราะอยากจะให้หญิงสาวได้ลองชิมเมนูโปรดของเขาในร้านด้วยและร้านอาหารของเขาก็เป็นร้านอาหารไทยที่เป็นของคุณยายเขามาก่อนจึงคิดว่าหญิงสาวน่าจะถูกปากร้านอาหารXXX“ร้านอาหารไทยร้านนี้เป็นร้านของผมเองครับเป็นมรดกมาจากคุณยาย”“นี่ร้านของคุณอาเทอร์เองเหรอคะ...แหมเป็นเจ้าของร้านอาหารดังก็ไม่บอก”“ธุรกิจนี้เป็นธุรกิจเล็กๆของครอบครัวรองจากธุรกิจอื่นๆครับ”“อ๋อ..ค่ะแบบนี้คุณอาเทอร์ก็เหนื่อยแย่เลยสิคะ”“ผมมีน้องชายคนกลางอีกคนช่วยดูแลอยู่น่ะคร
“ครับผมพร้อมช่วยคุณพีคเสมอขอแค่คุณพีคขอมา”อาเทอร์เต็มใจช่วยพีรยาทุกเรื่องอยู่แล้วของเพียงแค่เธอเอ่ยปากบอกกับเขาเท่านั้นตอนนี้เขาได้รู้เรื่องราวของอินทิราก็ถึงกับอึ้งไปเหมือนกันและเขาก็พร้อมที่จะทำให้อินทิราสมหวังอีกด้วย“หืมม...พูดเหมือนจีบพีคเลยนะคะเนี่ยเขิน..ฮ่าๆๆ”พีรยาแอบแซวชายหนุ่มกลับแก้เขินถึงคำที่เธอพูดออกไปจงใจให้ชายหนุ่มดูเหมือนเธอพูดเล่นแต่ในใจของเธอมันคิดจริง“ครับผมจีบคุณพีคครับ”อาเทอร์ตอบหญิงสาวกลับหน้าตาเฉย“หา..เอ่อ.”พีรยาถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเจออาเทอร์สวนกลับมาแบบนี้ตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึงจนอีกฝ่ายมองเห็นได้ชัดเจนอีกด้วยบ้านอาเทอร์“น้องแอลคะอาหารเย็นเรียบร้อยแล้วค่ะ”อินทิราเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองวันแล้วเธอเข้ากันดีกับเด็กสาวอายุ17มากเอลิซ่าก็ชอบเธอมากๆด้วยที่รู้ใจไปเสียทุกอย่างผิดกับคนดูแลคนก่อนๆที่ชอบบังคับ“หอมจังเลยค่ะ..เย่!!วันนี้มีผัดปูของโปรดแอลอีกแล้ว”เอลิซ่าเห็นอินทิรายกจานปูผัดผงกะหรี่จานโตเข้ามาก็นั่งปรบมือดีใจที่ได้ทานของโปรดอีกแล้ววันนี้“ทานเยอะๆเลยนะคะ”อินทิราพยายามทำอาหารหลากหลายให้เอลิซ่าได้ทานเธอจะได้ประโยชน์ครบ5หมู่ตามที่อาเทอร์ได้สั่งเอา
“พึ่งกลับมาเหรอ”“ค่ะ..ทำไมพี่ภาคย์ทำหน้าซังกะตายอย่างนั้นล่ะคะ”“พีคไปดูพลอยหน่อยก็แล้วกันดูท่าจะไม่ยอมไปกับเราง่ายๆ”ภัคดนัยเห็นพีรยากลับมาก็ถือโอกาสคุยเรื่องที่เขาลำบากใจอยู่ตอนนี้พอดี“เรื่องนี้เดี๋ยวพีคจัดการเองค่ะ”พีรยาเห็นว่าเพื่อนเธอนั้นพูดโน้มน้าวไม่ยากเท่าไรเดี๋ยวเรื่องนี้เธอจะจัดการเอง“อืม..พี่เข้าห้องแล้วหละ”ภัคดนัยเดินเข้าห้องของเขาไปด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยวเล็กน้อย“อ้าว...ทำไมรีบล่ะท่าทางจะไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้วคู่นี้”พีรยาดูอาการพี่ชายเธอก็พอจะรู้ว่าเพื่อนเธอกับพี่ชายของเธอยังไม่คุยกันดีๆเป็นแน่เธอคิดว่ามันจะดีแล้วเสียอีกแบบนี้เธอต้องคิดทำอะไรสักอย่างแล้วบ้านอาเทอร์“อีกสองวันเราจะไปทะเลกันนะครับคุณออม”“ค่ะ”อาเทอร์หันไปคุยกับอินทิราที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้เธอได้เตรียมตัวก่อนที่จะไปทะเลในอีกสองวัน“เย่ๆๆ...แอลอยากไปทะเลที่สุดเลยค่ะพี่อาท”เอลิซ่าดีใจยิ้มแก้มแทบปริที่จะได้ไปเที่ยวข้างนอกเปิดหูเปิดตากับเค้าบ้างปกติเธออยู่แต่บ้านนานๆทีจะได้ไปเที่ยวเลยรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษไร่แก้วกัลยา“อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้วนะออมพี่จะไม่ยอมปล่อยให้ออมหนีพี่ไปอีกเลยคอยดู”อ
ร้านอาหารXXX“ร้านอาหารที่นี่ตกแต่งสวยมากเลยนะคะ”“...”อินทิรารู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เมื่อเธอพูดอะไรกับอาเทอร์เขาก็ดูจะมัวสนใจอยู่กับมือถือที่อยู่ในมือ“คุณอาเทอร์ยุ่งกับงานเหรอคะ”หญิงสาวตัดสินใจถามชายหนุ่มออกไปเพราะกลัวว่างทีเธออาจจะเผลอคุยกับเขาในเวลาที่เขากำลังยุ่งกับการทำงานหรืออะไรสักอย่างก็เป็นได้“อ๋อ..เอ่อ..”อาเทอร์ถึงกับชะงักกับคำถามของหญิงสาวใบหน้าของเขาดูร้อรรนเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะจับสังเกตได้ว่าเขานั้นอยู่กับมือถือมากเกินไป“พี่อาทยุ่งอยู่กับการคุยกับสาวๆมากกว่าค่ะ”เอลิซ่าถึงกับต้องออกโรงแก้ต่างให้พี่ชายเธอแทนเธอไม่ได้โกหกเรื่องที่เขาคุยกับสาวๆแต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรเท่านั้นเองเธอส่งสายตาเชิงดุให้พี่ชายเธอเล็กน้อยเพราะสั่งเธอว่าห้ามมีพิรุตแต่ตัวเองทำให้อินทิราสังเกตเห็นความพิรุตนั้นเอง“หืม..อย่างนี้นี่เอง”อินทิราพยักหน้าเข้าใจพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยเธอรู้สาเหตุแล้วว่าเวลาเธอคุยกับเขาชายหนุ่มถึงไม่ค่อยได้สนใจคำพูดของเธอ“คุณอิทไปรอตรงโน้นได้เลยค่ะมุมนั้นพีคนัดกับทางร้านเอาไว้แล้ว”“โอเคครับ”“สู้ๆนะคะ”พีรยาชี้ไปทางโซนหลังร้านที่ไม่มีคนอยู่ให้อิทธิกรไปรออยู่ที
“ช่วยผมด้วยครับคู่หมั้นผมเค้าทิ้งผมไปแล้วเพราะผมมองไม่เห็นเสียทีผมไม่รู้ว่าจะกลับจากที่นี่ยังไงช่วยผมด้วยนะครับ”อิทธิกรเหล่มองหญิงสาวที่ยังยืนหันหลังนิ่งงันอยู่เล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอไม่เข้ามาช่วยเขาเสียทีจึงส่งเสียงพูดต่อยังไงเขาก็คิดว่าหญิงสาวคงจะไม่ใจดำเดินหนีเขาไปเสียหรอก“...อืมม..อึก...พี่อิท..ทำไมพวกเค้าใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะคะ”อินทิราสะอื้นตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มร้องเรียกให้ช่วยอีกคราพร้อมรีบวิ่งไปพยุงตัวชายหนุ่มขึ้นและกอดเขาเอาไว้อย่างแนบแน่นพร้อมสะอื้นตัวโยน“........”อิทธิกรกอดตอบหญิงสาวที่โผเข้ามากอดเขาไว้อย่างแนบแน่นเช่นกันแต่เขารู้ว่าตอนนี้หญิงสาวคงยังไม่รู้ตัวเป็นแน่ว่ามีเขากอดเธอเอาไว้อยู่เพราะมัวแต่สะอื้นร่ำให้อยู่แบบนั้นแปลกที่ครั้งนี้เขาได้เห็นน้ำตาของหญิงสาวกลับยิ้มออกเพราะรู้ว่าเธอนั้นห่วงเขาอย่างใจจริง“รู้ว่าพวกนั้นใจร้ายแล้วทำไมปล่อยให้คนแบบนั้นมาอยู่กับพี่ได้ล่ะ”เมื่อปล่อยให้หญิงสาวได้กอดเขาสักพักเมื่อเธอเริ่มนิ่งลงเขาจึงเอ่ยปากพูดกับร่างบางถึงเรื่องที่เธอหนีเขาไป“......เอ่อ......”อินทิราผละจากการกอดชายหนุ่มแล้วหันมามองหน้าคนตรงหน้าอย่างสงสัย“
“ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ล่ะออม”อิทธิกรเริ่มคิ้วขมวดจ้องอินทิราตาเขม็ง“.....”ตอนนี้ทุกคนต่างมองหน้ากันล่อกแล่กที่ดูว่าเรื่องนี้จะทำให้อิทธิกรมีสีหน้าที่บึ้งตึงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด“ไม่ต้องกลัวพี่จะโกรธหรอกพี่ไม่โกรธตอนนี้พี่ดีใจที่สุดเลยยย”อิทธิกรคลายสีหน้าที่เคร่งเครียดออกแล้วฉีกยิ้มออกมารวบกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นอีกครั้งคราแรกเขานั้นยอมรับว่ามีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างแต่ก็พยายามสลัดมันออกไปให้ได้เพราะตอนนี้เขาเจอเธอแล้วอยากจะใช้ทุกเวลาทุกนาทีที่อยู่กับหญิงสาวให้มีความสุขที่สุด“เฮ้อ..ตกอกตกใจหมด”พีรยาถึงกับถอนหายใจทุกคนก็เช่นกันนึกว่าจะมีเหตุพ่อแง่แม่งอนกันเสียอีกแล้ว“คุณอาเทอร์ครับผมคงจะไม่ให้ออมไปทำงานกับคุณแล้วนะครับ”อิทธิกรคงไม่ให้หญิงสาวต้องทำงานให้ลำบากอีกต่อไปแล้วอีกอย่างเธอก็ท้องอ่อนๆอยู่ด้วยต่อไปนี้เขาจะดูแลเธอเอง“ผมเข้าใจครับ”อาเทอร์รู้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ยินดีอยู่แล้วที่เห็นอินทิรามีความสุข“แอลก็ทำใจไว้บ้างแล้วค่ะยังไงเดี๋ยวแอลจะให้พี่อาทพาแอลไปหาพี่ออมบ่อยๆนะคะ”เอลิซ่าทำใจไว้แล้วถึงเธอจะเจอกับอินทิราได้ไม่นานแต่ด้วยความที่หญิงสาวเป็นคนอบอุ่นจึง