ตอนที่21

1 เดือนต่อมา

เป็นเวลาอีกร่วมเดือนที่หญิงสาวใช้ชีวิตอยู่ที่เรือนเล็กท้ายไร่กับชายหนุ่มตลอดเวลาที่ผ่านมาทั้งสองดูเป็นคู่รักที่เอาใจใส่กันและกันเสมอมาชายหนุ่มเองเมื่อมีหญิงสาวอยู่ใกล้ๆความอารมณ์ร้อนก็จะไม่ค่อยมีให้เห็นเว้นเสียแต่ว่าเขาเรียกหาหญิงสาวแล้วไม่เจอเธอก็จะหงุดหงิดนิดหน่อยก็เท่านั้นแถมสรรพนามของทั้งคู่ที่ใช้เรียกกันก็ดูสนิทสนมกันมากขึ้นด้วย

“ออม..”

“มีอะไรคะพี่อิท”

อินทิราที่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวได้ยินชายหนุ่มเรียกเสียงดังก็รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวอย่างตกอกตกใจแล้วร้องถามคนที่นั่งบนโซฟาสีหน้ายิ้มแย้มว่าเขาเป็นอะไร

“เปล่าพี่แค่เรียกเฉยๆคิดถึง”

อิทธิกรฉีกยิ้มให้หญิงสาวอย่างหน้าทะเล้นว่าที่เขาเรียกเธอก็เพราว่าอยากให้อยู่ใกล้ๆและได้ยินเสียงของเธอก็เท่านั้น

“แกล้งออมอีกแล้วนะคะเดี๋ยวก็ได้ทานไข่ดาวไหม้หรอก”

 อินทิราแอบหน้ามุ่ยเล็กน้อยแต่ก็รู้สึกเขินที่เขาชอบมาหยอดเธออยู่บ่อยๆแต่เวลานี้เธอก็คิดว่าเขาก็ไม่ควรจะเล่นเพราะอาจจะได้ทานอาหารที่ไหม้เกรียมได้

สองสาวมันที่ผ่านมานี้ชายหนุ่มไม่ทานข้าวต้มที่หญิงสาวทำให้แม้แต่นิดเดียวเพราบ่นว่ากลิ่นมันค่อนข้างทำให้เขาไม่อยากจะทานและอยากจะอาเจียนหญิงสาวจึงต้องเปลี่ยนเมนูอาหารเช้าให้เขาใหม่เป็นไส้กรอกกับไข่ดาวและขนมปังแบบนี้เขาก็ทานได้หน่อย

“ออมว่าลองปรึกษาคุณหมอเรื่องอาการของพี่อิทดีไหมคะ”

หลังจากทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้วอินทิราก็พาชายหนุ่มออกมาเดินรับอากาศดีๆที่ระเบียงหน้าบ้านตอนนี้ชายหนุ่มกำลังยืนกอดหญิงสาวจากด้านหลัง

อินทิราเองเห็นว่าอาการเวียนหัวจากกลิ่นอาหารของชายหนุ่มยังมีอยู่บ้างเธอจึงคิดว่าควรจะให้หมอมาตรวจเขาสักหน่อยจะดีกว่า

“พี่ก็ไม้ได้เป็นอะไรมากมายขนาดนั้นนี่นาอีกอย่างอาทิตย์หน้าพี่ก็เข้าผ้าตัดแล้วเดี๋ยวถ้ายังมีอาการเวียนหัวตอนได้กลิ่นอาหารอีกพี่จะลองปรึกษาไอ้หมอมันดู”

อิทธิกรเห็นว่าอาการของเขาก็ไม่ได้รุนแรงมากมายในความคิดของเขาอาจจะเป็นเพราะว่าที่ร่างกายของเขาอ่อนแออาจจะเป็นเพราะช่วงพักหลังที่มองไม่เห็นมานี้ไม่ได้ออกกำลังเดี๋ยวเขาค่อยถามเพื่อนของเขาที่เป็นหมออีกทีก็ได้ในวันที่ตรวจร่างกายก่อนการผ่าตัดแต่ในใจของเขานั้นคิดไว้ว่ามันไม่น่าจะมีอะไรผิดปกติมากมาย

“ค่ะ...เอ่อ..คุณแม่กับพี่เอมโทรมาบอกออมเมื่อเช้าว่าจะต้องรีบไปดูงานที่อังกฤษสองเดือนค่ะเห็นว่าหุ้นส่วนที่นั่นมีปัญหา”

อินทิราเห็นชายหนุ่มมั่นใจว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมากก็ไม่ได้อยากจะบังคับอะไรชาหนุ่มพลันจำได้ว่าอรุณากับไอรดาโทรมาบอกว่าจะไปต่างประเทศประมาณสองเดือนจะไม่ได้อยู่ในวันที่ชายหนุ่มผ่าตัด

“อืม...พี่พอจะรู้อยู่นี่ถ้าหากพี่หายดีแล้วพี่ก็คงช่วยคุณแม่กับยัยเอมได้เต็มที่แล้วหละ”

อิทธิกรพอจะรู้จากวิทวัสมาบ้างว่าคนที่นั่นค่อนข้างมีปัญหาเขาเองก็กังวลใจเรื่องนี้อยู่เหมือนกันที่แม่เขาต้องเหนื่อยดูงานหลายที่หากเขาหายดีแล้วเขาก็คงแบ่งเบาภาระได้เยอะ

“ออมดีใจจริงๆเลยค่ะที่พี่อิทจะกลับมามองเห็นอีกครั้ง”

อินทิราคิดๆแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เธอรู้สึกตื่นเต้นเหลือเกินเพราะวันที่ชายหนุ่มจะกลับมามองเห็นก็อีกไม่นานแล้ว

“พี่ก็อยากจะมองเห็นเร็วๆเหมือนกันเมื่อถึงวันนั้นออมต้องอยู่ข้างๆพี่นะ”

“ออมสัญญาค่ะ”

“สัญญาแล้วนะว่าจะอยู่ข้างๆพี่พี่ไม่ชอบคนโกหกนะออม”

ชายหนุ่มแกล้งแซวหญิงสาว

“ออมรู้ค่ะ”

คนแรกที่เขาอยากจะมองหน้ามากที่สุดตอนที่เปิดตามาก็คือหญิงสาวคนที่คอยดูแลเขาเป็นอย่างดีและห่วงใยเขาตลอดมาเธอจะหน้าตาเป็นอย่างไรแต่เรื่องหน้าตามันก็ไม่สำคัญแล้วเพราะตอนนี้เขารู้ว่าหญิงสาวนั้นสวยมากจากจิตใจของเธอ

บ้านปัทมกร

“คุณแม่คะ”

“ทำไมกลับมาสภาพแบบนี้ยัยอัน”

อรดีรีบเดินเข้ามาหาลูกสาวสุดที่รักของเธอที่กลับมาหน้าตาฟกช้ำสภาพยับเยินหลังจากที่ย้ายไปอยู่กับธันวาแฟนหนุ่มที่ลูกสาวของเธอกำลังจะแต่งงานด้วย

“ก็ไอ้ธันน่ะสิคะคุณแม่มันทำให้อันต้องเป็นแบบนี้...คุณแม่รู้ไหมคะที่มันบอกว่าบ้านมันรวยมันก็ถังแตกพอๆกับเรานี่แหละค่ะแถมยังให้เจ้าหนี้มันมาไถเงินกับอันอีกพออันไม่ให้ก็โดนซ้อมดีที่อันหนีมาได้ตอนนี้เงินที่อันก็หมดแล้วด้วย”

อันธิการะบายออกมาอย่างคับแค้นใจที่ไปหลงเชื่อคำหลอกลวงของธันวาเธอคิดว่าชีวิตเธอจะได้สามีที่รวยกว่าอินทิราแต่เปล่าเลยสิ่งที่เธอรู้มามันจอมปลอมทั้งนั้นทั้งเธอยังต้องเสียเงินแทนผู้ชายเลวๆแบบนั้นอีก

“ตายจริงทำไมมันชั่วแบบนี้ล่ะ”

อรดีได้ฟังเรื่องราวเธอถึงกับหน้าเสียมือไม้สั่นนึกโมโหถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่าชีวิตของอินทิรามันก็จะได้ดีกว่าลูกสาวของเธอแบบนี้เธอยอมไม่ได้

“เงินเราไม่มีแบบนี้เราจะทำยังไงกันล่ะคะคุณแม่”

อันธิกาไม่ได้ห่วงเรื่องอะไรนอกเสียจากเธอจะเอาเงินที่ไหนใช้เพราเงินก้อนที่อรดีให้บ้านเธอมาก็ผลาญจนหมดไปแล้ว

“เอาแบบนี้เรื่องนี้เดี๋ยวแม่จัดการเองแล้วลูกก็คอยทำตามด้วยล่ะ”

“อันจะทำทุกอย่างที่คุณแม่บอกของแค่อันได้มีเงินใช้อย่างสบายก็พอแล้วค่ะ”

อรดีรู้ว่าสิ่งที่เธอจะทำต่อไปคืออะไรถึงแม้สิ่งนั้นเธอเคยปล่อยโอกาสนั้นทิ้งไปแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะเรียกคืนมันมาไม่ได้

โรงพยาบาลXXX

“พี่ภาคย์สรุปเพื่อนพีคจะเป็นเจ้าหญิงนิทราใช่ไหมคะ”

พีรยานั่งกุมมือเพื่อนสาวของเธออยู่ข้างๆเตียงตอนนี้อาการภายนอกทุกอย่างดีขึ้นเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นแล้วแต่เพื่อนของเธอก็หลับไปเป็นเดือนยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นเสียที

“ไม่หรอกพี่ไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นแน่”

ภัคดนัยยืนมองร่างบางที่นอนแน่นิ่งอยู่ที่เตียงด้วยสีหน้าที่บอกได้ว่าเขาค่อนข้างคิดมากอยู่พอสมควรเขาจะไม่ยอมให้พรณภัทร์ต้องนอนอยู่ที่นี่นานแน่นอน