ตอนที่18

“แล้วออมไปอยู่ที่ไหนมา”

ภัคดนัยถามหญิงสาวเสียงอ่อนตอนนี้เขาอยากรู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหนมาเพราะความเป็นห่วง

“ออมต้องไปดูแลผู้ชายคนนึงตอนนี้เค้าตามองไม่เห็นเมื่อเขาหายดีเมื่อไรเราก็จะแต่งงานกันค่ะ”

อินทิราตัดสินใจพูดเรื่องที่เธอต้องไปอยู่ที่ไหนทำอะไรให้ชายหนุ่มได้ฟังเพื่อที่เขานั้นจะได้เลิกหวังลมๆแล้งๆกับเธอเสียที

“พี่ดีใจกับออมด้วยนะ..แล้วก็ขอโทษที่บางทีพี่ก็ทำให้ออมลำบากใจตอนนี้พี่รู้แล้วว่าพี่ไม่มีวันที่จะได้ใจออมมาจริงๆ”

ตอนนี้ชายหนุ่มรู้ตัวจริงๆแล้วว่ายังไงก็ไม่สามารถคว้าหัวใจของอินทิรามาได้แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นแล้วตอนนี้ในใจของเขาที่ห่วงสุดๆก็คือพรณภัทร์พร้อมยิ้มินดีกับอินทิราที่เธอกำลังจะมีชีวิตครอบครัวที่มีความสุข

“ถึงเราจะไม่ได้รักกันในฐานะคนรักแต่ออมก็รักและเคารพพี่ภาคย์เป็นพี่ชายเสมอนะคะ”

อินทิราดีใจและโล่งอกที่ชายหนุ่มตรงหน้าเธอนั้นเข้าใจเธอดีแล้วถึงเธอกับเขาจะไม่ได้รักกันในฐานะคนรักแต่ด้วยความผูกพันธ์ที่รู้จักกันมานานทำให้เธอเคารพภัคดนัยเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น

“งั้นพี่ขอกอดออมในฐานะน้องสาวก็แล้วกันและก็ขอเก็บความรู้สึกดีๆแบบนี้ตลอดไปได้ไหม”

“ค่ะพี่ภาคย์”

ภัคดนัยยิ้มอ่อนที่เขาสามารถก้าวข้ามการตื้อเอาหัวใจหญิงสาวมาได้เสียทีการที่ชายหนุ่มขอกอดเธอก็เพื่อที่จะสั่งให้ตังเองนั้นลืมเรื่องที่เคยคิดกับหญิงสาวไปซะและจดจำเอาไว้ว่าเธอคือน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น

“แล้วอีกนานไหมคะพี่ภาคย์ที่พลอยจะกลับมาเป็นปกติ”

อินทิรายืนดูเพื่อนสาวของเธอที่นอนนิ่งทั้งตัวมีแต่สายระโยงระยางเต็มไปหมดยิ่งเห็นก็ยิ่งสงสารถึงกับน้ำตาคลอตลอดเวลาเธอหันมาคุยกับภัคดนัยเรื่องอาการของเพื่อนเธอกับระยะเวลาในการรักษา

“คือ...ตอนนี้พี่ตอบไม่ได้เลยออมแต่พี่กับหมอคนอื่นก็ช่วยพลอยอย่างสุดฝีมืออยู่แล้วถ้ามีอะไรเดี๋ยวพี่จะรีบโทรบอกแล้วกันนะ”

ภัคดนัยส่ายหัวพร้อมก้มหน้าลงเรื่องนี้เขาเป็นหมอก็ยังตอบเวลาที่แน่ชัดไม่ได้อีกอย่างตอนนี้ร่างกายของหญิงสาวก็อ่อนแออย่างมากถ้าหากหญิงสาวอาการภายนอกดีขึ้นแล้วแต่ภายในเขาก็ยังต้องเชคอีกทีว่าเธอมีอาการข้างเคียงอะไรบ้างหลังจากการรักษา

“ดูแลพลอยด้วยนะคะพี่ภาคย์เธอไม่มีใครนอกจากพวกเรา”

หญิงสาวกุมมือหมอหนุ่มแน่นย้ำชายหนุ่มว่าต้องอยู่ข้างๆเพื่อนเธอตลอดเวลาเพราะเธอรู้ว่าเพื่อนเธอไม่มีใครที่ไหนแล้วที่จะหวังดีกับเพื่อนเธอได้เท่ากับพวกเธอ

“อืม...คือตอนนี้พลอยก็ถือว่าเป็นคนของพี่แล้วยังไงพี่ก็ต้องดูแลเธอให้ดีที่สุด”

ภัคดนัยจะไม่มีวันทิ้งหญิงสาวแน่นอนยังไงเขาก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของเธออนาคตจะเป็นอย่างไรไม่รู้แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยให้พรณภัทร์ต้องโดดเดี่ยว

“ค่ะ”

อินทิรายิ้มทั้งน้ำตาที่ได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากชายหนุ่มตรงหน้าเธอรู้ว่าภัคดนัยจะรักษาสัญญา

“ฉันกลับก่อนนะแก”

หลังจากที่ภัคดนัยกลับไปทำหน้าที่ของเขาแล้วอินทิราก็เดินมาหาพีรยาเพื่อที่จะลากลับเพราไม่อยากกลับช้าเธอจะต้องกลับไปหาชายหนุ่มที่รอทานข้าวเย็นกับเธอ

“กลับดีๆล่ะถ้าฉันว่างฉันจะไปหานะ”

“โอเค”

สองสาวสวมกอดกันด้วยความคิดถึงพีรยาเองหากว่างกว่านี้ก็จะหาเวลาไปหาเพื่อนสาวเธอเป็นแน่เพราะก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าสภาพการเป็นอยู่ที่นั่นจะเป็นอย่างไร

ไร่แก้วกัลยา

16.00 น.

Rrrrrrr

“อิทพูดครับ....กิ่ง..คุณโทรมาทำไม”

อิทธิกรเอื้อมมือมารับโทรศัพท์บ้านที่หัวเตียงของเขาคิดว่าน่าจะเป็นคนที่เรือนใหญ่หรืออินทิราโทรมาแต่เปล่าเลยกลับเป็นคนที่เขาไม่อยากคุยด้วยมากที่สุด

ปังงงงงง...เพล้งงง

หลังจากคุยกับหญิงสาวได้ครู่หนึ่งชายหนุ่มก็วางสายลงด้วยมือที่สั่นเทาเพราความโกรธพร้อมทั้งขว้างปาสิ่งของที่หยิบได้ในมืออย่างระบายอารมณ์

“ว่าที่ภรรยาคุณกำลังยืนกอดกับหมอหนุ่มไฮโซที่โรงพยาบาลXXXถ้าไม่เชื่อคุณก็ลองถามว่าที่ภรรยาคุณเองตอนที่เธอกลับไปหาคุณอย่างว่าล่ะนะถ้าคุณไม่มีเงินผู้หญิงคนไหนก็ไม่อยากจะเข้าหาหรอก”

คำที่กรกนกพูดมันยังก้องอยู่ในหัวของเขาวนเวียนไปมาหลายรอบไม่อยากจะเชื่อว่ามันคือความจริงแต่กรกนกเองก็ไม่มีเหตุอะไรที่จะต้องมาโกหกเขานี่นาเพราะต่างคนต่างก็เลิกรากันไปแล้วชายหนุ่มคิดในใจยังไงเขาก็ต้องรู้ความจริงจากปากอินทิราให้ได้ว่าเรื่องนี้มันใช่เรื่องจริงหรือไม่

19.00 น.

“ออมกลับมาแล้วค่ะคุณอิทซื้ออาหารมาเต็มเลยเดี๋ยวออมจัดใส่จานก่อนนะคะแล้วเรามาทานข้าวกัน”

อินทิรายิ้มหน้าบานเมื่อกลับมาเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โซฟาด้านนอกเธอรีบหิ้วกล่องอาหารที่ช่วยกันเลือกซื้อกับวิทวัสก่อนที่จะเข้ามาในไร่พุ่งไปที่ในครัวเพื่อจัดจานที่เธอเลือกที่จะซื้ออาหารเข้ามาเลยเพราเห็นว่าคงจะทำอาหารเย็นไม่ทัน

“เพื่อนเธออยู่โรงพยาบาลอะไร”

อิทธิกรถามหญิงสาวเสียงแข็ง

“อ๋อ..โรงพยาบาลXXXค่ะ”

หญิงสาวต้องชะงักฝีเท้าแล้วหันมาตอบกับชายหนุ่มถึงชื่อโรงพยาบาลที่เธอไปเยี่ยมเพื่อนเธอวันนี้เธอก็ลืมไปว่ายังไม่ได้บอกกับเขา