ตอนที่10

“เดี๋ยว...เธอนั่งรอฉันอยู่ในห้องฉันจะอาบน้ำสระผมแล้วเธอก็ต้องรอเช็ดผมให้ฉันเข้าใจใช่ไหม”

“เข้า..เข้าใจค่ะ”

อิทธิกรไม่ยอมปล่อยให้เธอไปไหนไกลเขายังอยากจะให้หญิงสาวที่บอกว่าอยากจะดูแลเขานักหนาให้เธอได้ดูแลเขาให้เบื่อกันไปข้างเลย

อินทิรากลับมานั่งที่ปลายเตียงของชายหนุ่มอย่างใจตุ๊มๆต่อมๆคิดว่าเธอจะต้องได้เจอเขาในสภาพเดียวกับวันนั้นแน่เลยก่อนที่เขาจะออกมาเธอต้องนั่งทำใจให้ชินกับเรื่องแบบนี้เสียก่อนจะได้ไม่ประหม่ามากมายนัก

30 นาทีต่อมา

“ออม”

“ขาคุณอิท”

อินทิรารีบวิ่งไปที่หน้าประตูห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงที่ชายหนุ่มเรียกเธอเมื่อครู่อย่างรวดเร็วเพราคิดว่าเขาต้องมีเรื่องให้เธอช่วยเป็นแน่

“หยิบผ้าขนหนูให้ฉันหน่อย”

“ฮือ!!...ทำไมไม่บอกก่อนหน้านี้กันนะ...ออมพาดไว้ที่ลูกบิดหน้าประตูห้องน้ำนะคะ”

หญิงสาวถึงกับคิ้วขมวดพร้อมนึกในใจว่าก่อนที่จะอาบน้ำเขาทำไมไม่เอาเข้าไปก่อนกันนะหญิงสาวหยิบผ้าขนหนูที่วางพับไว้หน้าห้องน้ำอย่างเป็นระเบียบมาหนึ่งผืนพร้อมพาดไว้ที่ลูกบิดประตูเพื่อให้ชายหนุ่มเปิดออกมาแล้วหยิบไปเองจะให้เธอเปิดประตูเอาเข้าไปให้ก็เกรงว่าจะหัวใจวายเสียก่อน

“โอเค”

แกร๊กกก

“หึ้ยย”

ยังไม่สิ้นเสียงตอบตกลงจู่ๆชายหนุ่มก็เปิดประตูออกมาเสียเร็วจนหญิงสาวหันหนีไม่ทันตอนนี้เธอจึงรีบสาวเท้ายาวๆมานั่งที่ปลายเตียงของเขาดังเดิม

“ออม”

อิทธิกรเปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมเรียกหาหญิงสาวก่อนเป็นอันดับแรกว่าเธอยังอยู่ในห้องนี้อยู่อีกหรือเปล่า

“อยู่นี่ค่ะ”

อินทิรารีบเดินจูงมือชายหนุ่มมานั่งที่เก้าอี้โดยที่สายตาของเธอนั้นก็ไม่ค่อยจะกล้ามองร่างอันบึกบึนของคนตัวโตเท่าไรเธอหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่มาห่มให้เขาพร้อมหยิบผืนเล็กมาเช็ดหัวอย่างทะมัดทะแมง

“เอาออกทำไมล่ะคะปิดไว้ค่ะ”

“ก็ฉันไม่อยากปิดนี่”

อิทธิกรรู้สึกรำคาญไอ้ผ้าที่หญิงสาวเอามาคลุมไว้ที่ไหล่ของเขาเลยดึงมันออกอินทิราจึงต้องหน้ามุ่ยที่เห็นชายหนุ่มทำแบบนั้นเธอจึงพยายามเช็ดหัวชายนุ่มให้มันแห้งเร็วๆเขาจะได้ไปแต่งตัวแล้วเธอก็จะได้ออกไปข้างนอกเสียที

“เรียบร้อยแล้วค่ะส่วนเสื้อผ้าคุณอิทออมวางไว้ให้ตรงนี้นะคะ”

“อืม”

อินทิราหยิบเสื้อผ้าของชายหนุ่มออกมาวางไว้ใกล้กับมือของเขาพร้อมเดินออกไปนั่งด้านนอกหาอะไรทำของเธอเรื่อยเปื่อย

“หนูออมเป็นยังไงบ้าง...นั่นแล้วหัวไปโดนอะไรมา”

อรุณาเดินเข้าบ้านมาด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสเพราะรู้มาจากแม่บ้านว่าอินทิรานั้นหักดิบหอบขวดน้ำเมาราคาแพงของลูกชายเธอออกมาทิ้งจนหมด

แต่สายตาก็ดันไปสะดุดกับหางคิ้วของหญิงสาวที่มันมีผ้าปิดแผลปิดอยู่จึงรีบเดินเข้าไปถามดูว่าแผลที่หางคิ้วหญิงสาวไปโดนอะไรมาด้วยความเป็นห่วง

“เอ่อ...อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ”

อินทิราเองไม่กล้าที่จะบอกความจริงกับอรุณาเท่าไรเพรากลัวเรื่องมันจะยาวเลยโทษว่าเป็นความซุ่มซ่ามของเธอเองจะดีกว่า

“แน่ใจนะว่าไม่ใช่ฝีมือพี่อิท”

ไอรดามองหญิงสาวที่ตอบคำถามอึกๆอักๆก็พอจะเดาออกว่าคงจะไม่พ้นฝีมือพี่ชายเธออีกเป็นแน่

“ใช่..ฝีมือพี่เอง”

อิทธิกรได้ยินเสียงคุยกันอยู่ด้านนอกเลยเดินเปิดประตูออกมาบังเอิญได้ยินสิ่งที่ทั้งสามกำลังคุยกันพอดีเขาจึงยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าแผลของหญิงสาวนั้นเกิดจากฝีมือของเขาเอง

“ตายแล้วตาอิททำไมต้องทำกับน้องขนาดนี้ด้วย”

อรุณามีสีหน้าและน้ำเสียงที่ดุขึ้นทันทีที่ลูกชายตัวเองมีหญิงสาวมาอยู่ด้วยไม่ทันไรก็ทำลูกสาวเค้าเจ็บตัวเสียแล้ว

“เอ่อ...คุณอิทไม่ได้ตั้งใจนะคะคุณแม่”

อินทิราเห็นว่าอรุณากำลังมีท่าทีที่ไม่พอใจเธอจึงรีบแก้ต่างให้ชายหนุ่มเพราะชายหนุ่มนั้นก็ได้ขอโทษเธอไปแล้วพร้อมไปเดินจูงมือชายหนุ่มมานั่งที่โซฟา

“ครับผมไม่ได้ตั้งใจ”

“ให้มันจริงเถอะแล้วนี่แผลลึกหรือเปล่าเนี่ยหนูออม”

“ไม่ค่ะนิดเดียวเอง”

ถึงจะรู้ว่าลูกชายตัวเองไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ยังนึกโมโหอยู่ดีเธอคิดว่าน่าจะเป็นเพราเรื่องที่หญิงสาวยกเอาเครื่องดื่มของชายหนุ่มไปทิ้งหมดเป็นแน่

“ยังไงก็ทานยาแก้อักเสบไว้ด้วยล่ะ”

ไอรดายื่นยาสามัญชุดใหม่ที่เธอพึ่งซื้อมาให้หญิงสาวไม่คิดว่ามันจะบังเอิญที่หญิงสาวจะได้ใช้พอดี

“ค่ะพี่เอม”

“พรุ่งนี้หมอจะเข้ามาตรวจเราแต่เช้านะตาอิทเตรียมตัวด้วยล่ะแล้วแม่กับน้องก็จะกลับกรุงเทพแล้วด้วย”

“ครับคุณแม่”

ที่อรุณาและไอรดามาที่นี่ก็จะมาบอกเรื่องที่พรุ่งนี้พวกเธอจะกลับกันแล้วเพราว่ายังมีงานที่จะต้องสะสางกันอีกเยอะและเรื่องหมอที่จะเข้ามาตรวจลูกชายเธอพรุ่งนี้ด้วย

“เอ่อ...แล้วทรงผมใหม่นี่คงจะเป็นฝีมือหนูออมสินะค่อยดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย”

“ใช้วิธีไหนล่ะออมถึงได้จับคุณชายจอมเหวี่ยงมาปลงรูปใหม่ได้”

อรุณาและไอรดาพึ่งจะได้สังเกตทรงผมและโฉมหน้าของอิทธิกรชัดๆก็เมื่อครู่นี้เพราะมัวแต่สนใจแผลที่หางคิ้วของหญิงสาวอยู่ต่างคนก็แอบสงสัยว่าอินทิราทำอย่างไรอิทธิกรจึงยอมเปลี่ยนตัวเอง

“น้อยๆหน่อยยัยเอม”

ชายหนุ่มจำต้องปรามน้องสาวที่พูดเหมือนกับว่าเขามันดุร้ายอะไรขนาดนั้น

“ขอร้องนิดหน่อยน่ะค่ะ”

อินทิราตอบหญิงทั้งสองว่าเธอเพียงแค่ขอร้องชายหนุ่มนิดหน่อยเอง

“หึ่!!”

อิทธิกรถึงกับสบถขำในลำคอและอมยิ้มออกมานิดหน่อยกับคำที่อินทิราบอกว่าขอร้องเขานิดหน่อยจากที่เขาได้ฟังเธอพูดกล่อมเขามามันไม่ได้นิดหน่อยอย่างที่เธอพูดเลย

อรุณาและไอรดามองหน้ากันอย่างรู้ว่าต่างคนต่างคิดอะไรจากที่เห็นอิทธิกรอมยิ้มได้ในรอบหลายเดือนที่ผ่านมาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาเพราคิดว่านี่ก็คงเป็นสัญญาณที่ดี