ตอนที่8

ของเหลวที่เปื้อนมือของเขาสัมผัสแรกเขาก็รู้ทันทีว่ามันไม่ใช่น้ำเปล่าเป็นแน่บวกกับกลิ่นคาวก็ทำให้เขารู้ว่าหญิงสาวมีเลือดออกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เธอเจ็บตัวแบบนี้

“ออมไม่เป็นอะไรค่ะขอตัวไปทำแผลก่อนนะคะ”

อินทิราน้ำตาคลอเบ้าเพราเจ็บที่หางคิ้วอีกอย่างเธอก็ไม่ชอบเห็นเลือดสักเท่าไรเลยรีบเดินออกจากห้องของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและเข้าไปทำแผลที่ห้องของตัวเอง

อิทธิกรค่อยๆเดินไปที่ห้องของหญิงสาวเมื่อคลำมาที่ประตูห้องของเธอปรากฏว่าเธอไม่ได้ปิดประตูจึงค่อยๆเดินเข้าไปถามอาการของหญิงสาวตอนนี้เขารู้สึกผิดเล็กน้อยเพราะทำให้เธอถึงกับเลือดตกยางออกถึงเขาจะขี้โมโหและรำคาญเธออยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้คิดจะทำให้หญิงสาวบาดเจ็บ

“คุณอิท”

อินทิราที่กำลังนั่งทำแผลอยู่ที่เตียงของเธอพร้อมกระจกบานเล็กหนึ่งบานเมื่อเห็นว่ามีร่างสูงเดินเข้ามาจึงเงยหน้าขึ้นมาดูพร้อมลุกขึ้นไปพาชายหนุ่มที่ค่อยๆเดินคลำทางเข้ามามานั่งบนเตียงของเธอ

“แผลลึกหรือเปล่าต้องไปหาหมอไหม”

อิทธิกรสอบถามอาหารของหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิดและเป็นห่วงว่าบาดแผลของหญิงสาวจะต้องไปให้หมอดูหรือไม่

“ไม่ค่ะแผลนิดเดียวเอง”

อินทิรายิ้มออกจากเมื่อครู่ที่รู้สึกเคืองชายหนุ่มอยู่บ้างเมื่อเห็นว่าเขามีท่าทีเป็นห่วงเธอก็ใจชื้นขึ้นมาอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรขนาดนั้นอีกอย่างก็ดีที่แผลของเธอมันไม่ลึกและไม่กว่างมากจนต้องไปหาหมอแผลแค่นี้เธอเอาอยู่อยู่แล้ว

“เมื่อกี้...ฉันขอโทษนะพอดีไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอเจ็บ”

อิทธิกรพูดขอโทษหญิงสาวพร้อมก้มหน้าสำนึกผิดนี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาทำให้ผู้หญิงเจ็บตัวเกิดมาเขาไม่เคยคิดจะลงไม้ลงมือกับผู้หญิงแต่เมื่อครู่เขาก็ทำให้เธอเจ็บจนได้

“ค่ะ...คุณอิทคะ”

จากที่หญิงสาวยิ้มออกอยู่แล้วตอนนี้เธอยิ่งฉีกยิ้มกว้างขึ้นไปอีกเพราะชายหนุ่มเอ่ยขอโทษเธอมันเป็นคำที่เธอไม่นึกไม่ฝันว่ามันจะออกมาจากปากคนที่ขี้โมโหอย่างเขาด้วยซ้ำ

เธอเห็นว่าเวลานี้แหละเป็นเวลาที่ดีที่เธอจะได้คุยกับเขาให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียทีเพราะก่อนหน้านี้พูดกันคำทะเลาะกันคำ

“ว่าไง”

“ถึงคุณอิทจะอกหักรักคุดอะไรก็แล้วแต่คุณอิทก็ต้องดูแลตัวเองทานข้าวให้ตรงเวลาทานอาหารที่มีประโยชน์คุณไม่เห็นหรอกค่ะว่าตอนนี้คุณแม่คุณดูทุกข์ใจมากขนาดไหน...เอาแบบนี้ก็ได้ค่ะถ้าหากคุณไม่อยากทำเพื่อตัวเองคุณก็คิดซะว่าทำเพื่อแม่ของคุณกับน้องสาวของคุณก็ได้ค่ะ”

“ฉันคุยดีกับเธอไม่ได้แปลว่าให้เธอมาสอนฉันนะอายุเท่าไรแล้วเรามานั่งสอนคนอย่างฉัน”

อิทธิกรรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวพูดมามันถูกทั้งหมดแต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำให้แม่ของเขาไม่สบายใจเองเมื่อคิดไปคิดมาก็เริ่มเห็นแล้วว่ามันก็ไม่มีประโยชน์อะไรอย่างที่หญิงสาวพูดจริงๆถ้าหากเขายังเป็นอยู่แบบนี้

“26ค่ะ...ออมว่าคนเราอายุเท่าไรไม่สำคัญอยู่ที่คิดเป็นหรือเปล่าเท่านั้นเองค่ะ”

“นี่เธอว่าฉันอีกแล้วนะ”

“เปล่านะคะออมแค่...พูดไปตามความคิดของออมก็เท่านั้น...ออมไม่รู้หรอกนะคะว่าอกหักเป็นยังไงแต่ถ้าคุณอิทจะอกหักทั้งทีก็อกหักแบบหล่อๆไปเลยค่ะดีกว่ามาทำตัวห่อเหี่ยวแบบนี้สาวๆที่เค้าทิ้งคุณไปเค้าจะได้เสียดายคุณไงคะ”

“หึ่...ช่างพูดเหมือนกันนะเธอเนี่ย”

ตอนนี้ทั้งสองเริ่มคุยกันดีมากขึ้นชายหนุ่มเห็นว่ามีหญิงสาวมาคุยจ้อให้รำคาญแบบนี้มันก็ทำให้ชีวิตของเขาแปลกไปอีกแบบอายุของเธอก็พึ่งจะ26อ่อนกว่าเขาเป็นสิบปีถ้าเขารู้ว่าเธอไม่ได้มาที่นี่เพราะเงินคราแรกเขาก็คงจะเป็นมิตรกับเธอมากกว่านี้

“ค่ะ”

อินทิราทำแผลเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเอากล่องอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บที่ลิ้นชักหัวเตียงชายหนุ่มรู้ถึงแรงขยับของหญิงสาวว่าเธอลุกออกไปแล้วเขาจึงลุกยืนขึ้นบ้าง

“ว้ายยย”

อินทิราที่ไม่ทันระวังหันมาชนกับชายนุ่มที่กำลังลุกยืนขึ้นจนตอนนี้ทั้งสองล้มทับกันลงไปที่เตียงโดยหญิงสาวนั้นซบอยู่ที่อกของชายหนุ่มเต็มๆ

เมื่อเงยหน้ามาแทนที่หญิงสาวจะรีบลุกออกจากตัวชายหนุ่มแต่ด้วยความที่ใบหน้าของเขาที่อยู่ใกล้กับสายตาของเธออยู่มากมันสะกดให้เธอหยุดมองเขาไม่ได้จริงๆคิ้วหนาเข้มบรรจบกับสันจมูกโด่งตาใสแป๋วของเขาที่จ้องมองเธออยู่แต่เขาคงไม่รู้ตัวริมฝีปากหนาที่กำลังขยับเล็กน้อยมันทำให้หญิงสาวใจเต้นแรงผิดปกติและรู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ซุ่มซ่ามจริงๆเลย...แล้วจะลุกออกจากตัวฉันได้หรือยังถึงตัวเธอมันจะไม่หนักแต่ฉันก็ไม่ใช่ฟูกรองนอนของเธอนะ”

อิทธิกรเห็นว่าหญิงสาวไม่ลุกออกจากตัวของเขาเสียทีจึงต้องเอ่ยปากเรียกกันเสียหน่อยเขาพอจะจับสังเกตได้ว่าแม่สาวเจ้านั้นใจเต้นแรงจะทะลุออกมาอยู่แล้วนี่คงจะไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ผู้ชายสินะแบบนี้ค่อยน่าแกล้งหน่อยชายหนุ่มคิดในใจ

“อะ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ”

เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มพูดขึ้นมาหญิงสาวถึงกับหลุดจากภวังค์แล้วรีบลุกออกจากตัวของเขาทันทีตอนนี้ทั้งหน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึงไปหมดแล้ว

“เดี๋ยวออมพาคุณอิทกลับไปที่ห้องค่ะ”

อินทิราเห็นชายหนุ่มลุกขึ้นตามเธอมาแล้วจึงรีบจับที่แขนของเขาแล้วอาสาพาชายหนุ่มกลับไปที่ห้องเขาจะได้ไม่ต้องเดินคอลอยคลำทางไปคนเดียว

“อืมแล้วก็กลับไปอุ่นอาหารให้ฉันด้วยฉันจะทานข้าว”

“......เอ่อ......”

อินทิราถึงกับหยุดชะงักกับคำบอกของชายหนุ่มเธอคิดว่าเธออาจจะหูฝาดไปหรือเปล่า

“ฉันจะทำเพื่อแม่ฉันแล้วก็...อยากจะอกหักแบบดูดีด้วย”

อิทธิกรอมยิ้มเล็กน้อยพลางพูดถึงเรื่องที่หญิงสาวบอกกับเขามา

“ได้เลยค่ะเดี๋ยวออมจะรีบจัดการให้นะคะ”

อินทิราดีใจอย่างเห็นได้ชัดอย่างน้อยตอนนี้เธอก็ทำให้ชายหนุ่มยอมหันกลับมาดูแลตัวเองได้แล้วขั้นตอนต่อไปก็คงจะเป็นการโกนหนวดตัดผมให้ชายหนุ่มสินะเธอก็อยากเห็นเหมือนกันว่าหากชายหนุ่มตัดผมโกนหนวดแล้วจะเป็นอย่างไรแต่เรื่องที่เธอหนักใจก็คือจะขออนุญาตเขาอย่างไรนี่แหละ