“จะพาฉันไปไหนคะ”
เสียงแหบพร่าถามชายหนุ่มที่พาเธอเดินออกนอกห้องนอนอย่างเหนื่อยอ่อนรู้สึกปวดหัวเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด
“จดทะเบียนสมรสไง”
ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบขณะพาร่างบางลงบันได
“อะไรนะคะ”
คิ้วบางได้รูปเริ่มขมวดจนติดกันหวังว่าที่เธอได้ยินเมื่อครู่แค่หูฝาดไปแต่คนตัวโตก็ยังไม่ให้คำตอบอะไรกับเธอ
“มาแล้วครับ...โทษทีนะครับภรรยาผมไม่ค่อยสบาย”
ขาติเสือวางร่างบางลงบนโซฟาต่อหน้าเจ้าหน้าที่อย่างเบามือก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งข้างๆหญิงสาวและส่งยิ้มทักทายคนที่นั่งตรงข้ามอย่างเป็นมิตร
“ไม่เป็นไรครับถ้าคุณทั้งสองพร้อมแล้วก็เซ็นเลยครับ”
เจ้าหน้าที่เห็นสองสามีภรรยาลงมาได้ก็ยิ้มยินดีกับทั้งคู่และยื่นทะเบียนสมรสตรงหน้าคนทั้งสองได้เซ็น
“ครับ”
ชาติเสือหยิบปากกาเซ็นชื่อบนทะเบียนสมรสโดยไม่รีรอเสร็จแล้วจึงหันมาส่งสายตาแข็งกร้าวให้คนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆหยิบปากกาเซ็นชื่อเสียที
“เซ็นสิครับที่รัก..”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยพร้อมยื่นมือจับหน้าขาของทรายแก้วเบาๆทั้งสายตายังคงจับจ้องไปที่หญิงสาวไม่วางทำให้เธอต้องจำใจยกปากกาเซ็นบนทะเบียนสมรสโดยที่ปฏิเสธอะไรไม่ได้ในใจของทรายแก้วตอนนี้ห่อเหี่ยวยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าหากเขาบังคับเธอทุกอย่างเช่นนี้ไม่นานเธอคงได้เฉาตายเป็นแน่
“เรียบร้อยแล้วขอให้คุณทั้งคู่รักกันนานๆชีวิตครอบครัวมีแต่ความสุขนะครับ”
หลังธุระเรื่องจดทะเบียนสมรสเสร็จสิ้นแล้วนักรบก็รีบขับรถไปส่งเจ้าหน้าที่ที่อำเภอส่วนทรายแก้วก็ถูกอุ้มขึ้นไปนอนที่ห้องเช่นเดิมเพราะเธอยังไม่หายจากอาการไข้
“คุณไม่เห็นบอกฉันก่อนเลยล่ะคะว่าจะต้องจดทะเบียน”
สาวเจ้ายังคงหน้ามุ่ยไม่หายเพราะไม่ได้คิดว่าจะถูกมัดมือชกให้จดทะเบียนสมรสกับชายหนุ่มเช่นนี้
“บอกไม่บอกเธอก็ต้องจดอยู่ดี”
คนตัวโตเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจเพราะไม่เห็นว่าเรื่องจดทะเบียนสมรสมันจะเรื่องใหญ่อะไรหากเขาใช้งานเธอจนเบื่อแล้วก็ค่อยหย่าให้ก็ได้
“นี่แหวนของเธอห้ามถอดแล้วนี่ก็ของฉันจะไม่ถอดเหมือนกัน”
ชาติเสือทิ้งตัวลงนั่งขอบเตียงก่อนจะดึงลิ้นชักโต๊ะข้างหัวเตียงดึงกล่องแหวนออกมาสวมแหวนเพชรวงไม่ใหญ่มากนักให้กับทรายแก้วที่นิ้วนางข้างซ้ายโดยไม่รอให้เธออนุญาตส่วนแหวนของเขาก็เป็นแค่เพียงทองคำขาวเกลี้ยงเท่านั้น
“เอกสารนี่เซ็นซะเพื่ิอยืนยันว่าเธอจะไม่ทำตัวเป็นเจ้าของฉันและทรัพย์สมบัติของฉันเธอก็ไม่มีสิทธิ์”
หลังจากสวมแหวนกันเสร็จเรียบร้อยแล้วชาติเสือก็ยื่นเอกสารปึกหนาพร้อมปากกาให้กับร่างบางที่นั่งพิงหัวเตียงได้อ่านและเซ็นรับทราบว่าการจดทะเบียนสมรสครั้งนี้เธอจะไม่มีสิทธิ์อะไรในทรัพย์สมบัติและตัวของเขา
“เรียบร้อยค่ะฉันไม่ได้อยากได้ของอะไรของคุณทั้งนั้น”
ทรายแก้วรีบหยิบเอกสารพร้อมปากกาเซ็นทันทีโดยที่ไม่ได้อ่านข้อตกลงให้ถี่ถ้วนเพราะไม่เคยหวังว่าจะได้อะไรจากชาติเสืออยู่แล้วหวังอย่างเดียวคือขอให้เขาปล่อยเธอไปในเร็ววันเท่านั้น
“อ๋อ...อีกอย่างงานของเธอฉันลาออกให้เรียบร้อยแล้ว..ต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่ดูแลบ้านที่นี่กับดูแลฉัน”
ทรายแก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะจ้องมองใบหน้าคมด้วยสายตาไม่ชอบใจที่เขาเล่นจัดแจงชีวิตของเธอไปเสียทุกอย่างโดยที่ไม่เคยเอ่ยถามหรือบอกให้เธอทราบก่อนเลย
“กรุณาทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”
คนตัวโตยื่นใยหน้ามาใกล้พวงแก้มนวลเอ่ยกระซิบเสียงอ่อนก่อนจะลุกหนีออกไปจากห้องปล่อยให้ทรายแก้วได้พักผ่อนตามลำพัง
“คนอะไรเผด็จการกับชีวิตคนอื่นขนาดนี้”
สาวเจ้าบ่นอุกก่อนจะเลื่อนตัวลงนอนเพราะรู้สึกปวดเมื่อยและอ่อนเพลียพอสมควรยิ่งต้องตื่นมารับรู้ความเผด็จการของชายหนุ่มเธอยิ่งอยากจะหลับไปโดยที่ไม่ต้องตื่นขึ้นมาเจอเขาเลยยิ่งดี
“ที่บริษัททัวร์เหมือนจะมีปัญหาครับคุณเสือ”
นักรบเข้ามารายงานเรื่องปัญหากับคนเป็นนายในช่วงเย็นที่ห้องทำงานเพราะพึ่งตรวจพบว่าบัญชีของบริษัทไตรมาศนี้แปลกไป
“เป็นอะไร”
ชาติเสือละมือจากการทำงานก่อนจะหันมาสนใจปัญหาที่นักรบแจ้งเพราะบริษัททัวร์แห่งนี้ตั้งแต่เปิดมาไม่มีปัญหาเพราะคนที่เขาจ้างให้ดูแลค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ที่ไว้ใจได้พอสมควร
“เงินที่บัญชีส่งให้เรากับไฟล์ที่ผมสุ่มตรวจไม่ตรงกันพอตรวจละเอียดพบว่าบัญชีถูกแต่งมาสามสี่เดือนแล้วครับ”
“อืม..ฉันจะเข้าไปจัดการเรื่องนี้เอง”
เห็นทีงานนี้ชาติเสือจะต้องเขาไปแก้ปัญหาและหาตัวการด้วยตัวเองเพราะไว้ใจคนที่นั่นเลยไม่ได้เข้าไปตรวจตราด้วยตนเองนานมากแล้ว
“ค่อยยังชั่วแล้วหรือยัง”
ชายหนุ่มในชุดนอนสีเทาทิ้งตัวลงพิงหลังกับหัวเตียงยกมือหนาตรวจอุณหภูมิของร่างบางที่นอนอยู่ในชุดนอนสีฟ้าอ่อนข้างๆ
“ดีขึ้นมากแล้วค่ะ..”
ทรายแก้วพยักหน้าหงึกหงักนับว่ายาของหมอที่มาตรวจเธอดีพอสมควรอาการไข้กับอาการปวดหัวหายเกือบร้อยเปอร์เซ็นเหลือแต่ปวดเนื้อตัวกับระบมกึ่งกลางลำตัวเท่านั้น
“พรุ่งนี้ฉันจะไปธุระแต่เช้าของใช้เธอพอหรือเปล่าขาดอะไรฉันจะได้ซื้อเข้ามาทีเดียว”
“ไม่มีอะไรที่ต้องซื้อหรอกค่ะ...ให้ฉันกลับไปเอาของใช้ส่วนตัวที่บ้านได้หรือเปล่าคะสัญญาว่าจะรีบไปรีบกลับ”
ดวงตากลมโตจ้องมองคนข้างอย่างขอความเห็นใจเธอถือโอกาสนี้ขอตัวกลับบ้านเพราะอยากจะกลับไปดูให้แน่ใจว่าพี่ชายเธอนั้นปลอดภัยดีแค่ไหน
“งั้นพรุ่งนี้ก็ออกไปพร้อมฉันแล้วรอฉันมารับกลับ”
ชาติเสือมองจ้องใบหน้าหวานตาไม่กระพริบไม่รู้ว่าหญิงสาวจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่ายิ่งเธอทำหน้าแบบนี้เขายิ่งอยากจะขย้ำแต่ก็ต้องอดใจไว้เพราะร่างกายของเธอยังไม่หายดี
“ค่ะ”
ริมฝีปากบางพอจะคลี่ยิ้มออกที่ชายหนุ่มอนุญาตให้เธอนั้นกลับบ้านได้มือน้อยค่อยๆดึงหมอนใบใหญ่ไปชิดที่ริมเตียงก่อนจะเขยิบตัวไปนอนในที่ของตัวเอง
“ทำไมไปนอนไกลฉันขนาดนั้น...วันนี้ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”
แขนแกร่งรวบเอวบางมานอนกอดไว้ในอ้อมอกเอ่ยให้เธอไม่ต้องระแวงเพราะคืนนี้เขาไม่รังแกเธออยู่แล้ว
“ฉันกลัวว่าคุณจะนอนไม่สบายต่างหากล่ะคะ”
ทรายแก้วนอนตัวเกร็งแม้นเขาจะสัญญาว่าไม่ทำอะไรแต่เธอก็ใช่ว่าจะชินกับการนอนแนบใบหน้าติดกับแผงอกกว้างของเขาแบบนี้“แบบนี้สิสบาย”ชายหนุ่มเอื้อมมือปิดไฟกระชับกอดร่างบางนุ่มนิ่มให้แน่นกว่าเดิมก่อนจะปิดเปลือกตาลงด้วยความผ่อนคลายจากกลิ่นหอมอ่อนๆของกายสาวทรายแก้วยังคงนอนแน่นิ่งคาอกอุ่นพักใหญ่ไม่นานนักก็ผล็อยหลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่กินเมื่อช่วงก่อนนอนบริษัทxxxชาติเสือเดินทางมาที่บริษัททัวร์ตั้งแต่ช่วงเช้ากว่าจะรวบรวมหลักฐานได้ครบก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วจึงเรียกตำรวจมาจัดการกับคนผิดชาติเสือมีสีหน้าบึ้งตึงตั้งแต่รู้ตัวคนผิดเขาไว้ใจผู้จัดการคนนี้มากไม่คิดว่าจะถูกหักหลังได้เหตุการณ์เป็นเช่นนี้เขาคงต้องให้คนในครอบครัวที่ไว้ใจบริหารงานเองเสียแล้ว“หลักฐานทั้งหมดตามนี้เลยครับคุณตำรวจ”“ครับ..”นักรบยื่นหลักฐานทั้งหมดให้ตำรวจที่รายล้อมอยู่ในห้องประชุมของบริษัทตอนนี้คนผิดอย่างสกลผู้จัดการบริษัทวัย50นั่งหน้าเจื่อนอยู่ตรงหน้าชาติเสือด้วยท่าทีที่รู้สึกผิด“บอสครับผมผิดไปแล้วครับอย่าเอาผิดผมเลยที่ผมทำไปเพราะต้องการหาเงินให้ครอบครัวตอนนี้ลูกผมก็กำลังจะเข้ามหาลัยต้องใช้เงินเยอะพอสมควร”ในขณะที่ตำรวจกำลังคุมตัวสก
ทรงพลพาทรายแก้วขับรถมาจอดที่หน้าบ้านพักหลังเล็กกลางป่าหลังที่เขาเคยพาทรายแก้วมาเที่ยวเล่นบ่อยๆที่เขาพาหญิงสาวมาที่นี่เพราะอยากจะง้อเธอให้สำเร็จโดยที่หญิงสาวจะหลบหน้าเขาไปไหนไม่ได้ง่ายๆอีก“ตกลงมีเรื่องอะไรจะคุยกับทรายคะ”ร่างบางที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับเห็นทรงพลเอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาเธอจึงต้องเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบหากเขาอยากจะคุยอะไรจะได้คุยให้จบเสียตรงนี้ทรงพลหันมามองหน้าหญิงคนรักก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถเดินข้ามมาอีกฝั่งเพื่อกระชากร่างบางลงจากรถตามเขาเข้าไปในบ้าน“ปล่อยทรายพี่พลทรายแต่งงานมีสามีแล้วอย่ายุ่งกันอีกเลยนะ”ทรายแก้วเห็นท่าไม่ดีจึงขอร้องให้ชายหนุ่มปล่อยเธอไปคิดว่าอาการของทรงพลตอนนี้เธอจะพูดจามีเหตุผลอะไรแค่ไหนเขาคงไม่รับฟัง“พี่รู้ว่าทรายไม่ได้รักมันแต่งกับมันก็เพราะเงิน”ทรงพลฉุดกระชากร่างบางเข้ามาในห้องนอนได้เขาก็ตรึงเธอเอาไว้กับผนังห้องหมายจะขืนใจหากง้อขอคืนดีเธอไม่ชอบเขาก็จะใช้วิธีนี้เพื่อที่จะให้ได้ตัวเธอมาเป็นของเขา“จะแต่งเพราะอะไรก็ช่างแต่เราเลิกกันแล้วพี่เองก็มีคนของพี่อยู่แล้วอย่ามายุ่งกับทรายอีก..ปล่อย..”ทรายแก้วตวาดเสียงฝาดใส่คนที่กำลังซุกไซร้ใบหน้าคมท
“อื้อๆๆ..ปล่อยย...ฮื่ออๆๆ”ร่างบางหัวสั่นหัวครอนเป็นจังหวะเร่าร้อนตามแรงกระแทกของสะโพกแกร่งอกอิ่มนุ่มนิ่มที่กำลังกระเพื่อมถูกกอบกุมด้วยสองมือหนาบดขยำขยี้เล่นจนเป็นรอยแดงการกระทำป่าเถื่อนสร้างความเจ็บปวดทวีคูณจากเดิมหลายสิบเท่าชายหนุ่มไม่คิดปราณีคนที่สะอึกสะอื้นทรมานแม้แต่น้อยเพราะคิดว่าความเจ็บปวดเช่นนี้เธอสมควรจะได้รับมัน“เป็นยังไงถึงใจเธอไหมล่ะวันหลังจะได้ไม่ต้องร่านอีก”ชาติเสือโหมกระหน่ำซอยสะโพกใส่หญิงสาวหนักหน่วงจนเตียงเล็กขยับเขยื้อนแทบไม่อยู่ติดที่เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดจนคนด้านนอกรับรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน“อื้อ..”เมื่อกระแทกกระทั้นด้านหน้าจนพอใจมือหนาก็จับพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นเสียบแท่งร้อนเข้าร่องสวาทที่มีแต่มีแต่รอยเลือดพรวดเดียวก่อนจะกดใบหน้าหวานให้ติดเตียงนุ่มแล้วอัดซอยสะโพกถี่ยิบอย่างไร้ความนุ่มนวล“พอแล้ว... ฉัน.. ไม่ไหว.. ฮือๆๆๆ”แรงบดกระแทกสร้างความเจ็บปวดจนร่างบางต้องส่งเสียงสั่นเครือแหบพร่าร้องขอความเห็นใจ“หึ่..อ่า..อ้าสส..”คนตัวโตเงยหน้าร้องระบายความเสียงซ่านเขาไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอนของร่างเล็กยิ่งเธอร้องให้หยุดเท่าไรเขายิ่งอัดซอยสะโพกหนักขึ้น
“ฉันสั่งอะไรก็ทำๆไปเถอะน่า...อีกอย่างต่อไปนี้เรียกฉันว่าพี่เสือแล้วก็แทนตัวเองว่าทรายเวลาพูดกับฉัน...อีกครึ่งชั่วโมงแม่ฉันจะมาถึงที่นี่ไปเตรียมตัว”ชาติเสือว่าจบก็ลุกขึ้นเดินหนีหญิงสาวออกไปนอกห้องทั้งที่วันนี้เขาว่าจะไม่ดุเธออยู่แล้วเชียวแต่ความช่างถามของเธอก็ทำให้เขาหงุดหงิดจนได้“ค่ะ..”ดวงตากลมโตจ้องมองไล่หลังร่างสูงก่อนจะก้มหน้างุดบุ้ยปากถอนหายใจไม่ชอบเอาเสียเลยที่จะต้องถูกสั่งให้ทำโน่นทำนี่ทั้งที่ตัวเองไม่เต็มใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ชาติเสือเดินจูงมือร่างบางในชุดเดรสแขนกุดยาวสีครีมเดินออกมาต้อนรับคนเป็นแม่ที่หน้าบ้านขณะที่รถตู้คันหรูแล่นเข้ามาถึง“สวัสดีครับคุณแม่”มือหนายกไหว้คนเป็นแม่หน้าระรื่นเมื่อเห็นว่าพึ่งจะลงมาจากรถผิดกับสุรีพรหญิงวัยกลางคนที่ยังดูสาวไม่สร่างเธอลงจากรถตู้สีดำคันหรูที่เด็ดเดี่ยวพึ่งจะขับไปรับที่สนามบินได้ก็ยืนหน้าบึ้งตึงจดจ้องแต่ร่างบางที่กำลังยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างลูกชายเธอไม่วางยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาหญิงสาวน่ารักน่าเอ็นดูแต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีกลัวว่าเธอจะมาปอกลอกลูกชายดั่งคนที่เคยได้พบได้เจอมาก่อนหน้าผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตลูกชายที่ไม่ผ่านสายตาของเธ
หลังจากใช้เวลาอยู่ในครัวไม่นานทรายแก้วจัดการเสริฟอาหารที่โต๊ะทานข้าวเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาตามชาติเสือเข้าไปทานอาหารเช้าในเวลาที่อาจจะสายหน่อยร่างบางเดินมาถึงโถงหน้าบ้านได้ก็ชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นชาติเสือเอาแต่นั่งเหม่อตาลอยเดาไม่ออกเหมือนกันว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่“ข้าวต้มเรียบร้อยแล้วค่ะขอโทษนะคะที่วันนี้สายหน่อย”“อืม..”ชาติเสือหลุดจากภวังค์ความคิดเรื่องเก่าได้เขาก็รีบลุกขึ้นพรวดสาวเท้าเดินตรงไปที่ห้องครัวทันทีโดยมีทรายแก้วเดินตามอยู่ด้านหลัง“ทำไม..ถึงพูดจากับคุณแม่คุณแบบนั้นล่ะคะ”ทั้งสองนั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่ทรายแก้วที่นั่งใช้ช้อนเขี่ยข้าวต้มกับชิ้นกุ้งไปมาเธอก็ถือโอกาสนี้คุยเรื่องที่น่าอึดอัดใจกับชายหนุ่มเสียเลยเป๊ง...“จะพูดอะไรก็เรื่องของฉัน..อย่ามาคิดสอน”มือหนาวางช้อนกระทบกับถ้วยจนเกิดเสียงดังเงยหน้าจ้องมองใบหน้าหวานเขม็งไม่ชอบใจที่หญิงสาวทำตัวเป็นคุณครูสอนคนอื่นทั้งที่ยังไม่เคยรับรู้ว่าเขานั้นเจออะไรมาถึงได้มีปัญหากับตัวเองเช่นนี้“แต่นั่นแม่ของคุณนะคะ...มีเรื่องอะไรไม่เข้าใจกันน่าจะคุยกันให้จบจะได้ไม่ต้องมากระทบกระทั่งกันไปมาแบบนี้”“เสือก!”เสียงแข็งเอ่ยขึ้นกะทั
“เงินทั้งหมดที่เสธฐามันสร้างปัญหากูจะชดใช้ให้ทั้งหมดปล่อยทรายแก้วมาให้กู”ทรงพลที่ใบหน้าเนื้อตัวยังเหลือร่องรอยความฟกช้ำตะโกนกลับทั้งจ้องหน้าชาติเสืออย่างไม่เกรงกลัวเขาจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยทรายแก้วให้พ้นออกไปจากนรกที่นี่“หึ่..กูไม่คืนของเล่นชิ้นนี้กูหวง...กลับไปแล้วอย่าเสนอหน้ามาที่นี่อีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว”ชาติเสือแสยะยิ้มมุมปากของเล่นของหวงของเขามีหรือจะปล่อยให้ใครได้ไปง่ายๆยิ่งเกลียดขี้หน้าคนที่กำลังเอ่ยข้อต่อรองเขายิ่งไม่ยอมง่ายๆ“ของเล่น?..มึงเห็นทรายเป็นแค่ของเล่นอย่างงั้นเหรอ”พลั่กกทรงพลกระโจนประชิดตัวชาติเสือก่อนจะยกมือสาวหมัดใส่คนปากดีที่พูดจาไม่ให้เกียรติทรายแก้วเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลรีบวิ่งกรูกันเข้ามาเพื่อที่จะปกป้องชาติเสือแต่ก็ถูกเขายกมือห้ามเอาไว้ก่อน“ไม่ต้อง...”ชายหนุ่มเห็นว่าทรงพลมาที่นี่คนเดียวถือว่าใจถึงพอสมควรเขาเองก็จะไม่ใช้วิธีหมาหมู่ให้เสียชื่อชาติเสือปัญหานี้เขาต้องการชำระความกับทรงพลตัวต่อตัวพลั่กกมือที่ยกห้ามบอดี้การ์ดวาดสาวหมัดกลับไปยังทรงพลแรงหมัดของชาติเสือทำร่างสูงบึกบึนของทรงพลล้มลงฟุบกองอยู่กับพื้นหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ชุลมุนชกต่อยวา
รถหรูแล่นเลยปากทางเข้าบ้านไม่นานนักก็ขับเข้ามาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนเล็กๆไม่ใหญ่มากตอนนี้เป็นช่วงเที่ยงเด็กๆเลยออกมาวิ่งเล่นกันประปรายถือว่าเด็กที่นี่ไม่ได้เยอะมากนัก“เธอรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันรีบกลับมา”“ค่ะ”ชาติเสือปลดเข็มขัดนิรภัยหันมาสั่งหญิงสาวให้รออยู่ที่นี่ก่อนจะลงจากรถรีบเดินดุ่มฝ่าแสงแดดจ้าเข้าไปในอาคารเรียน“มาทำอะไรของเค้า”ดวงตากลมโตไล่มองตามหลังชาติเสือด้วยแววตาฉงนในใจไม่ยักรู้ว่าคนอย่างเขาจะมีธุระกับผู้คนหรือสถานที่แห่งนี้ด้วยหากเป็นผับบาร์เธอจะไม่สงสัยอะไรเลยครั้นคิดจะถามให้ได้ความกระจ่างจากชายหนุ่มคงไม่ได้คำตอบแถมอาจจะมีโอกาสถูกดุอีกด้วยความแครงใจนี้เห็นทีจะต้องถามคนในบ้านเห็นจะได้ความกว่าชาติเสือใช้เวลาทำธุระกับผู้อำนวยการที่โรงเรียนไม่นานนักก็เตรียมตัวกลับตลอดระยะเวลาที่ขับรถเขารับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีเรื่องจะคุยแต่ไม่ยักจะเห็นว่าเธอจะเอ่ยออกมาเสียทีเอาแต่ลอบมองมายังเขาเป็นระยะเท่านั้น“มีอะไรหรือเปล่า”“หึ.. ไม่นี่คะ”คนตัวเล็กรีบส่ายหัวหงึกหงักหันมองไปยังริมทางรีบปฏิเสธเมื่อเห็นชายหนุ่มรู้ทันว่ากำลังมีอะไรอยู่ในใจ“แอบมองฉันอยู่นั่น..นึก
“มันจะไม่รุนแรง..เชื่อฉัน” ฟอดดชายหนุ่มก้มลงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่จะให้เขาทนต่อไปคงไม่ไหวยิ่งรู้ว่าต้องห่างร่างนุ่มนิ่มนี้หลายวันเขายิ่งยอมปล่อยเธอไปไม่ได้สองมือหนาสอดประสานมือเรียวเริ่มไล่ริมฝีปากหนาบดจูบตั้งแต่พวงแก้มนวลนิ่มจนถึงริมฝีปากบางอวบอิ่มบดจูบด้วยความนุ่มนวลทรายแก้วได้แต่นอนนิ่งภาวนาให้เขาไม่รุนแรงตามที่พูดเพราะกลัวว่าร่างกายจะรับไม่ไหวไม่อยากที่จะให้หมอมาดูอาการเธอซ้ำๆเพราะรู้สึกอายเหมือนกันที่เจ็บป่วยเพราะเรื่องบนเตียง“อืม..”ร่างบางเริ่มเกร็งเล็กน้อยเมื่อคนตัวโตเริ่มส่งลิ้นร้ายสอดใส่เข้ามาในโพรงปากนุ่มทั้งมือทั้งสองยังล้วงเข้าด้านในชุดนอนตัวบางบีบเค้นขยำเต้างามทั้งสองไม่วางมือร่างกายของชายหนุ่มเริ่มร้อนระอุไปด้วยไฟสวาทเขากระชากเชือกผูกเอวถอดชุดคลุมโยนทิ้งข้างเตียงเผยแผงกล้ามเปลือยเปล่าต่อหน้าคนตัวเล็กใต้ร่างทรายแก้วรีบหันหน้าหนีถึงอย่างไรเธอก็ไม่ชินกับการมองร่างกายปราศจากเสื้อผ้าของชาติเสืออยู่ดีร่างบางของเธอถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถูกถอดชุดนอนรวดเดียวโดยฝีมือคนตัวโตหัวทุยของทรายแก้วตอนนี้ถูกกอบกุมไปด้วยสองมือใหญ่ของชายหนุ่มเขาก้มลงจูบริมฝีปากบางอีกรอบโน้มตัวเธอนอนลง