ทรงพลพาทรายแก้วขับรถมาจอดที่หน้าบ้านพักหลังเล็กกลางป่าหลังที่เขาเคยพาทรายแก้วมาเที่ยวเล่นบ่อยๆที่เขาพาหญิงสาวมาที่นี่เพราะอยากจะง้อเธอให้สำเร็จโดยที่หญิงสาวจะหลบหน้าเขาไปไหนไม่ได้ง่ายๆอีก
“ตกลงมีเรื่องอะไรจะคุยกับทรายคะ”
ร่างบางที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับเห็นทรงพลเอาแต่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดจาเธอจึงต้องเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบหากเขาอยากจะคุยอะไรจะได้คุยให้จบเสียตรงนี้
ทรงพลหันมามองหน้าหญิงคนรักก่อนจะรีบเปิดประตูลงจากรถเดินข้ามมาอีกฝั่งเพื่อกระชากร่างบางลงจากรถตามเขาเข้าไปในบ้าน
“ปล่อยทรายพี่พลทรายแต่งงานมีสามีแล้วอย่ายุ่งกันอีกเลยนะ”
ทรายแก้วเห็นท่าไม่ดีจึงขอร้องให้ชายหนุ่มปล่อยเธอไปคิดว่าอาการของทรงพลตอนนี้เธอจะพูดจามีเหตุผลอะไรแค่ไหนเขาคงไม่รับฟัง
“พี่รู้ว่าทรายไม่ได้รักมันแต่งกับมันก็เพราะเงิน”
ทรงพลฉุดกระชากร่างบางเข้ามาในห้องนอนได้เขาก็ตรึงเธอเอาไว้กับผนังห้องหมายจะขืนใจหากง้อขอคืนดีเธอไม่ชอบเขาก็จะใช้วิธีนี้เพื่อที่จะให้ได้ตัวเธอมาเป็นของเขา
“จะแต่งเพราะอะไรก็ช่างแต่เราเลิกกันแล้วพี่เองก็มีคนของพี่อยู่แล้วอย่ามายุ่งกับทรายอีก..ปล่อย..”
ทรายแก้วตวาดเสียงฝาดใส่คนที่กำลังซุกไซร้ใบหน้าคมที่ลำคอทั้งดีดดิ้นจะให้พ้นพันธนาการสุดชีวิตแต่ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุดไปจากมือของทรงพลได้ไม่เคยคิดว่าคนที่เคยให้เกียรติเธอเสมอมาจะกระทำกับเธอเช่นนี้ได้
คนตัวโตที่กำลังขาดสติเหวี่ยงหญิงสาวไปที่เตียงเล็กก่อนจะขึ้นคร่อมขึงร่างของเธอเอาไว้
“พี่พล...ปล่อย..ท..อื้อ”
ทรงพลใช้มือข้างขวาปิดปากทรายแก้วให้หยุดร้องและใช้มืออีกข้างกระชากเสื้อสีขาวจนขาดวิ่น แคว้กกก เผยให้เห็นบราสีหวานประจักษ์อยู่ต่อหน้า
ทรายแก้วยังพยายามดิ้นหนีเพื่อให้พ้นจากการกระทำที่ขาดสติของชายหนุ่มเธอไม่อยากให้เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นระหว่างเธอกับทรงพลเพราะไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงที่แย่งสามีชาวบ้าน
พลั้ก.. ตุ้บ..
ร่างใหญ่ที่ขึ้นคร่อมอยู่บนตัวของกรองแก้วจู่ๆก็หน้าหงายล่วงหล่นจากเตียงลงไปที่พื้นไม่ใช่ฝีมือใครที่ไหนเป็นฝีมือของชาติเสือที่โผล่เข้ามาจัดการทรงพลได้ทันเวลา
“ซ้อมมัน”
ชาติเสือยื่นจ่อปืนไปที่หัวของทรงพลก่อนจะสั่งให้นักรบจัดการกับคนที่กล้ามายุ่งกับผู้หญิงของเขาทรายแก้วรีบปาดน้ำตาดึงเสื้อที่ขาดวิ่นปิดเนินอกอิ่มนั่งขดตัวอยู่มุมเตียงด้วยอาการตัวสั่น
“ครับนาย”
นักรบมัดมือทรงพลก่อนจะลากออกไปข้างนอกเพราะรู้ดีว่านายตนน่าจะมีเรื่องที่จะต้องสะสางกับทรายแก้ว
คนตัวโตตวัดหางตามองร่างบางที่นั่งกอดเข่าด้วยแววตาแห่งความโกรธด้วยในใจตอนนี้คิดว่าหญิงสาวแอบนัดชายอื่นมาพลอดรักกันลับหลังเขาถึงที่นี่
ปึก ปืนสั้นถูกวางไว้ข้างเตียงก่อนจะก้าวขายาวยื่นมือดึงกระชากขาเรียวจนคนถูกกระชากนอนราบลงไปกับเตียงนุ่ม
“โอ้ยย..”
ชาติเสือสลัดสูทพร้อมเชิ้ตทิ้งไว้ข้างเตียงเผยแผงกล้ามพร้อมรอยสักอันน่ากลัวที่หญิงสาวไม่ชอบจะมองก่อนจะวาดขาขึ้นคร่อมหญิงสาวตรึงร่างของเธอเอาไว้
“ฉันไม่อยู่ไม่กี่ชั่วโมงทนไม่ได้ขนาดนั้นเลยหรือไงฉันให้อิสระเธอไม่ใช่ว่าจะร่านไปนอนกับใครก็ได้..ฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครรู้เอาไว้ด้วย”
ชาติเสือตะคอกแผดเสียงจนร่างบางเริ่มสะอื้นหนักขึ้นคนที่กำลังมีไฟโกรธลุกกระหึ่มกัดฟันกรอดยิ่งเห็นเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นจนเผยบราสีหวานของหญิงสาวเขายิ่งไม่ชอบใจ
“พูด.. อะไรของคุณ..”
เสียงสะอื้นสั่นเอ่ยตอบกลับชาติเสือด้วยความช้ำใจเธอกำลังถูกทรงพลรังแกแท้ๆเขายังกล่าวมากล่าวหาเธอเสียๆหายๆอีกแม้เธอจะยังรักทรงพลอยู่แต่เธอก็ไม่ได้คิดจะเป็นชู้กับใครเพราะเธอรู้ในสถานะของตัวเองดี
“อย่ามาตีหน้าซื่อ” แคว้กก
เสียงแข็งตวาดลั่นพร้อมใช้มือทั้งสองตะกุยฉีกผ้าผ่อนของคนตัวเล็กจากที่ขาดจนพอเหลือปกคลุมร่างกายได้บ้างจนตอนนี้กลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยฝีมือของคนที่กำลังมีแต่โทสะไม่เพียงแค่ชิ้นผ้าปกคลุมร่างกายชิ้นนอกที่ถูกดึงกระชากออกจากตัวแม้กระทั่งบราสีหวานและแพนตี้ตัวจิ๋วก็ถูกเสือร้ายกระชากจนอย่างรุนแรงจนทิ้งร่องรอยแดงบนตัวหลายจุดสร้างความเจ็บแสบให้เนื้อนุ่มไม่น้อย
“ทำบ้าอะไร..ปล่อยนะ”
ทรายแก้วพยายามผลักคนที่กำลังถอดกางเกงให้พ้นตัวเธอไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นที่นี่ด้วยรู้ดีว่านี่คือห้องนอนของทรงพลอีกอย่างเธอก็ยังเจ็บแผลไม่หายหากเขาทำอะไรเธอคงรับไม่ไหวแน่
“สะดีดสะดิ้งกับผัวเหลือเกินนะ”
ชาติเสือไม่ปล่อยให้หญิงสาวดิ้นหลุดไปโดยง่ายเขาถอดเข็มขัดมัดข้อมือทั้งสองของหญิงสาวกดเอาไว้เหนือหัวก่อนจะเริ่มทาบทับลำตัวใหญ่แทรกลำขาแกร่งระหว่างขาเรียวขณะที่หญิงสาวยังคงดีดดิ้น
“อย่าทำอะไรฉันตรงนี้นะ”
เสียงสั่นสะอื้นยังคงวอนขอไม่หยุดหากเกิดอะไรขึ้นที่นี่เธอคงละอายแก่ใจด้วยเตียงนี้คือเตียงนอนของทรงพลที่เขามาที่นี่บ่อยๆเพื่อพักผ่อน
“ทำไมทีกับไอ้นั่นเธอยังมาพลอดรักกันในนี้ได้เลยถ้าฉันไม่ตามมาคงถึงไหนต่อไหนกันแล้วมั้ง”
ชาติเสือว่าเน้นเขี้ยวเน้นฟันเขาต้องการให้ทุกอย่างดำเนินต่อบนเตียงนี้จะได้ทิ้งร่องรอยเป็นอนุสรณ์ให้คนที่ถูกซ้อมข้างนอกได้รู้ว่าไม่ควรมายุ่งกับผู้หญิงของเขา
“ไม่นะ...อื้อ”
ชาติเสือชันตัวขึ้นใช้สองมือดึงสะโพกมนหญิงสาวให้ยกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะสอดใส่ตัวตนผงาดเต็มที่ดันเข้าคราเดียวจนสุด
“อ๊ายยย...” เสียงกรีดร้องเจ็บปวดดังลั่นจนไปถึงข้างนอกบ้านเลือดสีแดงเข้มไหลรินออกมาปากช่องทางรักเล็กน้อยปรากฏต่อสายตาชายหนุ่มแต่คนเอาแต่ใจก็ยังไม่คิดหยุดเขาคงต้องขัดคำสั่งหมอเพราะต้องการลงโทษหญิงสาวที่กล้านัดเจอกับชายอื่นทั้งที่เป็นคนของเขาไปแล้ว
“ฉันเจ็บ..ฮือๆๆ..”
เสียงสะอื้นเจ็บปวดของทรายแก้วดังไปถึงหูของทรงพลที่ถูกซ้อมจนฟุบอยู่กับพื้นอยากเข้าไปช่วยหญิงสาวใจจะขาดแต่แม้แต่จะขยับตัวเขายังทำแทบไม่ได้จึงได้แต่นอนเจ็บใจอยู่อย่างนั้นสัญญากับตัวเองว่าหากผ่านวันนี้ไปได้เขาจะต้องเอาคืนชาติเสือให้เห็นดำเห็นแดงกันให้ได้
“อื้อๆๆ..ปล่อยย...ฮื่ออๆๆ”ร่างบางหัวสั่นหัวครอนเป็นจังหวะเร่าร้อนตามแรงกระแทกของสะโพกแกร่งอกอิ่มนุ่มนิ่มที่กำลังกระเพื่อมถูกกอบกุมด้วยสองมือหนาบดขยำขยี้เล่นจนเป็นรอยแดงการกระทำป่าเถื่อนสร้างความเจ็บปวดทวีคูณจากเดิมหลายสิบเท่าชายหนุ่มไม่คิดปราณีคนที่สะอึกสะอื้นทรมานแม้แต่น้อยเพราะคิดว่าความเจ็บปวดเช่นนี้เธอสมควรจะได้รับมัน“เป็นยังไงถึงใจเธอไหมล่ะวันหลังจะได้ไม่ต้องร่านอีก”ชาติเสือโหมกระหน่ำซอยสะโพกใส่หญิงสาวหนักหน่วงจนเตียงเล็กขยับเขยื้อนแทบไม่อยู่ติดที่เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดจนคนด้านนอกรับรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน“อื้อ..”เมื่อกระแทกกระทั้นด้านหน้าจนพอใจมือหนาก็จับพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นเสียบแท่งร้อนเข้าร่องสวาทที่มีแต่มีแต่รอยเลือดพรวดเดียวก่อนจะกดใบหน้าหวานให้ติดเตียงนุ่มแล้วอัดซอยสะโพกถี่ยิบอย่างไร้ความนุ่มนวล“พอแล้ว... ฉัน.. ไม่ไหว.. ฮือๆๆๆ”แรงบดกระแทกสร้างความเจ็บปวดจนร่างบางต้องส่งเสียงสั่นเครือแหบพร่าร้องขอความเห็นใจ“หึ่..อ่า..อ้าสส..”คนตัวโตเงยหน้าร้องระบายความเสียงซ่านเขาไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอนของร่างเล็กยิ่งเธอร้องให้หยุดเท่าไรเขายิ่งอัดซอยสะโพกหนักขึ้น
“ฉันสั่งอะไรก็ทำๆไปเถอะน่า...อีกอย่างต่อไปนี้เรียกฉันว่าพี่เสือแล้วก็แทนตัวเองว่าทรายเวลาพูดกับฉัน...อีกครึ่งชั่วโมงแม่ฉันจะมาถึงที่นี่ไปเตรียมตัว”ชาติเสือว่าจบก็ลุกขึ้นเดินหนีหญิงสาวออกไปนอกห้องทั้งที่วันนี้เขาว่าจะไม่ดุเธออยู่แล้วเชียวแต่ความช่างถามของเธอก็ทำให้เขาหงุดหงิดจนได้“ค่ะ..”ดวงตากลมโตจ้องมองไล่หลังร่างสูงก่อนจะก้มหน้างุดบุ้ยปากถอนหายใจไม่ชอบเอาเสียเลยที่จะต้องถูกสั่งให้ทำโน่นทำนี่ทั้งที่ตัวเองไม่เต็มใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ชาติเสือเดินจูงมือร่างบางในชุดเดรสแขนกุดยาวสีครีมเดินออกมาต้อนรับคนเป็นแม่ที่หน้าบ้านขณะที่รถตู้คันหรูแล่นเข้ามาถึง“สวัสดีครับคุณแม่”มือหนายกไหว้คนเป็นแม่หน้าระรื่นเมื่อเห็นว่าพึ่งจะลงมาจากรถผิดกับสุรีพรหญิงวัยกลางคนที่ยังดูสาวไม่สร่างเธอลงจากรถตู้สีดำคันหรูที่เด็ดเดี่ยวพึ่งจะขับไปรับที่สนามบินได้ก็ยืนหน้าบึ้งตึงจดจ้องแต่ร่างบางที่กำลังยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างลูกชายเธอไม่วางยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาหญิงสาวน่ารักน่าเอ็นดูแต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีกลัวว่าเธอจะมาปอกลอกลูกชายดั่งคนที่เคยได้พบได้เจอมาก่อนหน้าผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตลูกชายที่ไม่ผ่านสายตาของเธ
หลังจากใช้เวลาอยู่ในครัวไม่นานทรายแก้วจัดการเสริฟอาหารที่โต๊ะทานข้าวเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาตามชาติเสือเข้าไปทานอาหารเช้าในเวลาที่อาจจะสายหน่อยร่างบางเดินมาถึงโถงหน้าบ้านได้ก็ชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นชาติเสือเอาแต่นั่งเหม่อตาลอยเดาไม่ออกเหมือนกันว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่“ข้าวต้มเรียบร้อยแล้วค่ะขอโทษนะคะที่วันนี้สายหน่อย”“อืม..”ชาติเสือหลุดจากภวังค์ความคิดเรื่องเก่าได้เขาก็รีบลุกขึ้นพรวดสาวเท้าเดินตรงไปที่ห้องครัวทันทีโดยมีทรายแก้วเดินตามอยู่ด้านหลัง“ทำไม..ถึงพูดจากับคุณแม่คุณแบบนั้นล่ะคะ”ทั้งสองนั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่ทรายแก้วที่นั่งใช้ช้อนเขี่ยข้าวต้มกับชิ้นกุ้งไปมาเธอก็ถือโอกาสนี้คุยเรื่องที่น่าอึดอัดใจกับชายหนุ่มเสียเลยเป๊ง...“จะพูดอะไรก็เรื่องของฉัน..อย่ามาคิดสอน”มือหนาวางช้อนกระทบกับถ้วยจนเกิดเสียงดังเงยหน้าจ้องมองใบหน้าหวานเขม็งไม่ชอบใจที่หญิงสาวทำตัวเป็นคุณครูสอนคนอื่นทั้งที่ยังไม่เคยรับรู้ว่าเขานั้นเจออะไรมาถึงได้มีปัญหากับตัวเองเช่นนี้“แต่นั่นแม่ของคุณนะคะ...มีเรื่องอะไรไม่เข้าใจกันน่าจะคุยกันให้จบจะได้ไม่ต้องมากระทบกระทั่งกันไปมาแบบนี้”“เสือก!”เสียงแข็งเอ่ยขึ้นกะทั
“เงินทั้งหมดที่เสธฐามันสร้างปัญหากูจะชดใช้ให้ทั้งหมดปล่อยทรายแก้วมาให้กู”ทรงพลที่ใบหน้าเนื้อตัวยังเหลือร่องรอยความฟกช้ำตะโกนกลับทั้งจ้องหน้าชาติเสืออย่างไม่เกรงกลัวเขาจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยทรายแก้วให้พ้นออกไปจากนรกที่นี่“หึ่..กูไม่คืนของเล่นชิ้นนี้กูหวง...กลับไปแล้วอย่าเสนอหน้ามาที่นี่อีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว”ชาติเสือแสยะยิ้มมุมปากของเล่นของหวงของเขามีหรือจะปล่อยให้ใครได้ไปง่ายๆยิ่งเกลียดขี้หน้าคนที่กำลังเอ่ยข้อต่อรองเขายิ่งไม่ยอมง่ายๆ“ของเล่น?..มึงเห็นทรายเป็นแค่ของเล่นอย่างงั้นเหรอ”พลั่กกทรงพลกระโจนประชิดตัวชาติเสือก่อนจะยกมือสาวหมัดใส่คนปากดีที่พูดจาไม่ให้เกียรติทรายแก้วเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลรีบวิ่งกรูกันเข้ามาเพื่อที่จะปกป้องชาติเสือแต่ก็ถูกเขายกมือห้ามเอาไว้ก่อน“ไม่ต้อง...”ชายหนุ่มเห็นว่าทรงพลมาที่นี่คนเดียวถือว่าใจถึงพอสมควรเขาเองก็จะไม่ใช้วิธีหมาหมู่ให้เสียชื่อชาติเสือปัญหานี้เขาต้องการชำระความกับทรงพลตัวต่อตัวพลั่กกมือที่ยกห้ามบอดี้การ์ดวาดสาวหมัดกลับไปยังทรงพลแรงหมัดของชาติเสือทำร่างสูงบึกบึนของทรงพลล้มลงฟุบกองอยู่กับพื้นหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ชุลมุนชกต่อยวา
รถหรูแล่นเลยปากทางเข้าบ้านไม่นานนักก็ขับเข้ามาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนเล็กๆไม่ใหญ่มากตอนนี้เป็นช่วงเที่ยงเด็กๆเลยออกมาวิ่งเล่นกันประปรายถือว่าเด็กที่นี่ไม่ได้เยอะมากนัก“เธอรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันรีบกลับมา”“ค่ะ”ชาติเสือปลดเข็มขัดนิรภัยหันมาสั่งหญิงสาวให้รออยู่ที่นี่ก่อนจะลงจากรถรีบเดินดุ่มฝ่าแสงแดดจ้าเข้าไปในอาคารเรียน“มาทำอะไรของเค้า”ดวงตากลมโตไล่มองตามหลังชาติเสือด้วยแววตาฉงนในใจไม่ยักรู้ว่าคนอย่างเขาจะมีธุระกับผู้คนหรือสถานที่แห่งนี้ด้วยหากเป็นผับบาร์เธอจะไม่สงสัยอะไรเลยครั้นคิดจะถามให้ได้ความกระจ่างจากชายหนุ่มคงไม่ได้คำตอบแถมอาจจะมีโอกาสถูกดุอีกด้วยความแครงใจนี้เห็นทีจะต้องถามคนในบ้านเห็นจะได้ความกว่าชาติเสือใช้เวลาทำธุระกับผู้อำนวยการที่โรงเรียนไม่นานนักก็เตรียมตัวกลับตลอดระยะเวลาที่ขับรถเขารับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีเรื่องจะคุยแต่ไม่ยักจะเห็นว่าเธอจะเอ่ยออกมาเสียทีเอาแต่ลอบมองมายังเขาเป็นระยะเท่านั้น“มีอะไรหรือเปล่า”“หึ.. ไม่นี่คะ”คนตัวเล็กรีบส่ายหัวหงึกหงักหันมองไปยังริมทางรีบปฏิเสธเมื่อเห็นชายหนุ่มรู้ทันว่ากำลังมีอะไรอยู่ในใจ“แอบมองฉันอยู่นั่น..นึก
“มันจะไม่รุนแรง..เชื่อฉัน” ฟอดดชายหนุ่มก้มลงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่จะให้เขาทนต่อไปคงไม่ไหวยิ่งรู้ว่าต้องห่างร่างนุ่มนิ่มนี้หลายวันเขายิ่งยอมปล่อยเธอไปไม่ได้สองมือหนาสอดประสานมือเรียวเริ่มไล่ริมฝีปากหนาบดจูบตั้งแต่พวงแก้มนวลนิ่มจนถึงริมฝีปากบางอวบอิ่มบดจูบด้วยความนุ่มนวลทรายแก้วได้แต่นอนนิ่งภาวนาให้เขาไม่รุนแรงตามที่พูดเพราะกลัวว่าร่างกายจะรับไม่ไหวไม่อยากที่จะให้หมอมาดูอาการเธอซ้ำๆเพราะรู้สึกอายเหมือนกันที่เจ็บป่วยเพราะเรื่องบนเตียง“อืม..”ร่างบางเริ่มเกร็งเล็กน้อยเมื่อคนตัวโตเริ่มส่งลิ้นร้ายสอดใส่เข้ามาในโพรงปากนุ่มทั้งมือทั้งสองยังล้วงเข้าด้านในชุดนอนตัวบางบีบเค้นขยำเต้างามทั้งสองไม่วางมือร่างกายของชายหนุ่มเริ่มร้อนระอุไปด้วยไฟสวาทเขากระชากเชือกผูกเอวถอดชุดคลุมโยนทิ้งข้างเตียงเผยแผงกล้ามเปลือยเปล่าต่อหน้าคนตัวเล็กใต้ร่างทรายแก้วรีบหันหน้าหนีถึงอย่างไรเธอก็ไม่ชินกับการมองร่างกายปราศจากเสื้อผ้าของชาติเสืออยู่ดีร่างบางของเธอถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถูกถอดชุดนอนรวดเดียวโดยฝีมือคนตัวโตหัวทุยของทรายแก้วตอนนี้ถูกกอบกุมไปด้วยสองมือใหญ่ของชายหนุ่มเขาก้มลงจูบริมฝีปากบางอีกรอบโน้มตัวเธอนอนลง
หลังจากกลับขึ้นไปที่ห้องอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้วทรายแก้วจึงเดินเข้ามาหาเด็ดเดี่ยวเพื่อแจ้งให้เขาทราบว่าเธอนั้นจะออกไปข้างนอกภาวนาในใจว่าขอให้เขาอนุญาตเธอโดยดีไม่อย่างนั้นคงต้องหนักใจอีกแน่“คุณเดี่ยวคะ”ดวงตาคมของเด็ดเดี่ยวมองทรายแก้วด้วยความสงสัยเพราะเห็นเธอแต่งตัวทั้งยังมีกระเป๋าสะพายข้างไม่รู้ว่าเธอจะออกไปไหนกันขออนุญาตเจ้านายของเขาหรือยังเรื่องนี้เขาก็ยังไม่ทราบ“ครับ”“พอดีว่าเพื่อนทรายนัดให้ไปหาน่ะค่ะ...ขอออกไปแปปเดียวได้หรือเปล่าคะ”“อืม...ถ้าเรื่องออกไปจากที่นี่..คุณทรายขออนุญาตคุณเสือแล้วหรือยังครับ”“ไปแปปเดียวเองต้องโทรขอด้วยเหรอคะ...อีกอย่างทรายก็ไม่ร็จะติดต่อคุณเสือยังไง”“ไม่อย่างนั้นพวกผมอาจจะถูกคาดโทษได้”เด็ดเดี่ยวตอบตามตรงเขาไม่ได้อยากจะห้ามหญิงสาวแต่เพราะโทษที่เขาละเลยหน้าที่มันน่ากลัวจึงอนุญาตให้ทรายแก้วออกไปข้างนอกไม่ได้หากเธอยังไม่ได้แจ้งให้เจ้านายของเขาทราบ“ฉันเข้าใจค่ะ”ใบหน้าหวานห่อเหี่ยวขึ้นมาจนชายหนุ่มตรงหน้าจับสังเกตได้แต่เขาก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้อยู่ดีนอกจากรีบต่อสายหาชาติเสือให้ได้คุยกับหญิงสาวเอาเอง“นายครับคุณทรายมีเรื่องจะคุยด้วยครั
“ครับคุณเสือ...เธอกำลังทำอาหารกับเพื่อนอยู่ครับ.. ครับ.. ผมจะคอยดูไม่ห่างครับ”เด็ดเดี่ยวยกหูรายงานชาติเสือเป็นระยะเพราะถูกสั่งเอาไว้“เดี่ยว..ท่าทางนายจะหวงคุณทรายมากกว่าผู้หญิงคนอื่นนายว่าหรือเปล่า”ชาตรีเห็นเด็ดเดี่ยววางสายได้ก็รีบพูดคุยเรื่องที่ตนเองคิด“อาจจะยังไม่ไว้ใจหรือเปล่า”“นายคิดงั้น?”“อืม..”แม้นในใจเด็ดเดี่ยวจะแอบคิดเช่นชาตรีแต่เขาก็มีอีกใจที่คิดว่าอาจจะเป็นไปได้ที่นายตนน่าจะยังไม่ไว้ใจหญิงสาวเพราะพึ่งอยู่ด้วยกันได้ไม่นานหลังจากน้ำรินกลับไปตั้งแต่ช่วงเย็นทรายแก้วก็นั่งเหงาเช่นเดิมจนตกดึกร่างบางในชุดนอนผ้าลินินสายเดี่ยวสีขาวยาวคลุมเข่าเดินออกมานอกระเบียงห้องนอนดูดาวยามค่ำคืนที่ฟ้าเปิดดวงตากลมโตมองทอดยาวไปไกลสองแขนเล็กกอดอกแน่นครุ่นคิดถึงวันข้างหน้าว่าชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไรคำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวทุกครั้งเมื่อต้องอยู่เงียบๆคนเดียวแต่ก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้สักครั้ง“เฮ้อ..!”ริมฝีปากบางเผยอพ่นลมหายใจเบาๆก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอนแกร๊กมือน้อยยกยื่นปิดสวิตซ์ไฟให้ในห้องเหลือเพียงแค่แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นก่อนจะหย่อนก้นลงเตียงเอนตัวลงนอนฟุบกับหมอนนุ่มร่าง