Share

ตอนที่17 จ้างให้เลิก

“ครับคุณเสือ...เธอกำลังทำอาหารกับเพื่อนอยู่ครับ.. ครับ.. ผมจะคอยดูไม่ห่างครับ”

เด็ดเดี่ยวยกหูรายงานชาติเสือเป็นระยะเพราะถูกสั่งเอาไว้

“เดี่ยว..ท่าทางนายจะหวงคุณทรายมากกว่าผู้หญิงคนอื่นนายว่าหรือเปล่า”

ชาตรีเห็นเด็ดเดี่ยววางสายได้ก็รีบพูดคุยเรื่องที่ตนเองคิด

“อาจจะยังไม่ไว้ใจหรือเปล่า”

“นายคิดงั้น?”

“อืม..”

แม้นในใจเด็ดเดี่ยวจะแอบคิดเช่นชาตรีแต่เขาก็มีอีกใจที่คิดว่าอาจจะเป็นไปได้ที่นายตนน่าจะยังไม่ไว้ใจหญิงสาวเพราะพึ่งอยู่ด้วยกันได้ไม่นาน

หลังจากน้ำรินกลับไปตั้งแต่ช่วงเย็นทรายแก้วก็นั่งเหงาเช่นเดิมจนตกดึกร่างบางในชุดนอนผ้าลินินสายเดี่ยวสีขาวยาวคลุมเข่าเดินออกมานอกระเบียงห้องนอนดูดาวยามค่ำคืนที่ฟ้าเปิด

ดวงตากลมโตมองทอดยาวไปไกลสองแขนเล็กกอดอกแน่นครุ่นคิดถึงวันข้างหน้าว่าชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไรคำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวทุกครั้งเมื่อต้องอยู่เงียบๆคนเดียวแต่ก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้สักครั้ง

“เฮ้อ..!”

ริมฝีปากบางเผยอพ่นลมหายใจเบาๆก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอน

แกร๊ก

มือน้อยยกยื่นปิดสวิตซ์ไฟให้ในห้องเหลือเพียงแค่แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นก่อนจะหย่อนก้นลงเตียงเอนตัวลงนอนฟุบกับหมอนนุ่ม

ร่างบางตะแคงหันไปมองพื้นที่ว่างข้างๆก่อนจะมองไปที่รูปถ่ายชาติเสือใต้โคมไฟพลันสมองก็ฉายภาพคนตัวโตนอนหลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า

“หื้ยย..”

สาวเจ้ารีบหลับตาปี๋ยกมือเรียวกุมใบหน้าหวานแน่น

“ไปคิดถึงเค้าทำไมกันนะ”

เธอไม่ชอบความคิดของตัวเองตอนนี้เสียเลยที่แอบไปคิดถึงเจ้าของเตียงนี้ได้

“นอนหลับได้แล้วทรายแก้ว”

ร่างบางพลิกนอนหงายทั้งยังไม่ยอมลืมตาเพราะต้องการข่มตัวเองให้นอนหลับไปไม่นานนักสาวเจ้าก็เข้าสู่ห้วงแห่งนิทราหลับสนิทลงไปได้

ในเช้าตรู่ของวันต่อมาเด็ดเดี่ยววิ่งมาต้อนรับสุรีพรที่เดินเข้ามาในบ้านไม่ทันเพราะไม่รู้มาก่อนว่าแม่ของเจ้านายตนจะมาที่นี่ในวันที่นายตนนั้นไม่อยู่

“ค.. คุณท่าน.. สวัสดีครับ”

“ได้ข่าวว่าตาเสือไม่อยู่...ฉันจะมาอยู่ที่นี่สักสามสี่วัน”

“คุณแม่สวัสดีค่ะ”

ทรายแก้วรีบสาวเท้าลงมาจากบันไดต้อนรับแม่สามีหน้าตาตื่นเพราะตกใจเช่นเดียวกับเด็ดเดี่ยวไม่รู้ว่าสุรีพรจะมาที่นี่วันนี้

“ฉันจะมาอยู่ที่นี่จนกว่าตาเสือจะกลับ”

สุรีพรเชยหางตามองลูกสะใภ้อย่างไม่ค่อยถูกชะตาก่อนจะเดินดุ่มไปนั่งที่โซฟา

“ค่ะ.. เดี๋ยวทรายไปเอาน้ำมาให้นะคะ”

ทรายแก้วหลบสายตาแม่สามีเธอเล็กน้อยทั้งรีบปรี่เข้าไปในครัวหาน้ำเย็นๆมาต้อนรับสุรีพรแม้นจะรู้อยู่แก่ใจว่าแม่สามีเธอนั้นไม่ชอบหน้าและเธอก็ไม่ได้เต็มใจจะเป็นภรรยาชาติเสือเท่าไรแต่เธอก็จะทำหน้าที่ลูกสะใภ้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

“น้ำค่ะคุณแม่”

ร่างบางเดินมาพร้อมน้ำหนึ่งแก้วเธอย่อตัวลงวางแก้วตรงหน้าแม่สามีก่อนจะถอยออกมานั่งฝั่งตรงข้าม

“เธอคบกับลูกชายฉันมานานหรือยัง”

ยังไม่ทันที่ทรายแก้วจะลงนั่งดีสุรีพรก็รีบเอ่ยถามสะใภ้ตรงหน้าเสียงห้วน

“ก็.. สักพักแล้วค่ะ”

ทรายแก้วหน้าชาวาบเธอไม่อยากโกหกผู้หลักผู้ใหญ่แต่งานนี้เห็นทีจำเป็นต้องทำ

“เธอทำงานอะไรเป็นลูกเต้าเหล่าใคร”

“พ่อกับแม่ของทรายเป็นแค่ชาวสวนชาวไร่ธรรมดาค่ะตอนนี้ท่านทั้งสองเสียแล้วส่วนทรายเป็นพยาบาลค่ะแล้วตอนนี้พี่เสือก็ให้ลาออกมาดูแลบ้าน”

“เกาะลูกชายฉันสินะ”

สุรีพรเอ่ยด้วยน้ำเสียงและท่าทีเหยีดหยามทันควันหลังจบประโยคที่หญิงสาวพูดทางด้านทรายแก้วก็ได้แต่เงียบก้มหน้ายอมรับโดยไม่ปฏิเสธอะไรเพราะสถานะของเธอตอนนี้ก็เป็นเช่นที่แม่สามีว่าจริงๆ

“ฉันมีข้อเสนอ”

ใบหน้าหวานค่อยๆเงยมองหน้าแม่สามีด้วยแววตาที่สงสัย

“เงินสดสิบล้านจะเข้าบัญชีของเธอทันทีถ้าเธอยอมตกลงออกไปจากชีวิตของลูกชายฉัน”

ทรายแก้วส่ายหัวเบาๆก่อนจะตอบกลับสุรีพรออกไปเต็มปาก

“ทรายไม่ขอรับค่ะ..”

คำตอบของเธอไม่ใช่เพราะเธอพิศวาสอะไรชาติเสือแต่เป็นเพราะต้องการปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองคนอย่างเธอซื้อไม่ได้ด้วยเงิน

“อวดดี”

สุรีพรเริ่มแผดเสียงด้วยความไม่พอใจ

“ทรายไม่ได้อวดดีค่ะ..หากทรายจะไปจากพี่เสือต้องเป็นคำที่พี่เสือเอ่ยไล่ทรายเท่านั้น”

ทรายแก้วก้มหน้างุดเอ่ยเสียงสั่นด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะหาว่าเธอต่อล้อต่อเถียงเพียงแต่เพียงอยากอธิบายให้สุรีพรได้เข้าใจในความคิดของเธอเท่านั้น

“หึ่..”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วทรายขอตัวไปเตรียมห้องให้คุณแม่นะคะ”

“จะไปไหนก็ไป”

สุรีพรใช้หางตามองร่างบางด้วยความไม่พอใจเธอเคยตกหลุมพรางความดีของอินทุอรมาแล้วเธอจะไม่ยอมไว้ใจผู้หญิงที่ได้ชื่อว่ามาเกาะลูกชายเธอกินอีกแน่

“ทำไมไม่เห็นแก่ความรักของลูกเลยนะ”

ทรายแก้วขึ้นมาเตรียมจัดห้องหับให้สุรีพรเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าสุรีพรนั้นเผด็จการแค่ไหนกันถึงไม่เห็นแก่ความรักของลูกดีที่เธอไม่ใช่คนรักของชาติเสือหากเป็นผู้หญิงที่เป็นคนรักชายหนุ่มจริงๆมาเจอฤทธิ์ของสุรีพรเช่นเธอคงลำบากใจมากๆแน่

“มื้อกลางวันคุณแม่จะรับอะไรดีคะ”

ร่างบางเดินเข้ามาหาสุรีพรขณะที่นั่งอ่านหนังสือที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างบ้านเพื่อถามไถ่เรื่องอาหารในมื้อกลางวัน

“อะไรก็ได้ที่มีเพราะเธอคงทำอาหารหรูๆไม่เป็น..อ่อ..ฉันไม่ชอบรสจัดอย่าลืมของหวานหลังอาหารคาวด้วยล่ะ..ฉันถือกินคาวไม่กินหวานสันดานไพร่”

หญิงวัยกลางคนเอ่ยน้ำเนิบนาบให้หญิงสาวได้ฟังชัดเจนทั้งยังไม่แม้นจะเปรยสายตามองคนที่ถามเพราะทุกการกระทำของสุรีพรเธอจงใจทำให้ทรายแก้วได้รู้ว่าตนไม่คิดจะเป็นมิตรด้วย

“ค่ะ..คุณแม่เดี๋ยวทรายรีบจัดการให้นะคะ”

หญิงสาวรับคำสั่งก่อนจะเดินหันหลังตรงเข้าบ้านด้วยสีหน้าห่อเหี่ยวมองไม่ออกเลยว่าเธอจะทำอย่างไรให้สุรีพรมองเธอในแง่ดีได้บ้าง

เมื่อเข้าเวลาเที่ยวตอนนี้สุรีพรและทรายแก้วก็นั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหารกับข้าวที่ทรายแก้วทำเอาไว้ให้แม่สามีเป็นไก่ตุ๋นเนื้อนุ่มกับปลาทับทิมนึ่งมีน้ำจิ้มรสไม่จัดมากและผักลวกเป็นเครื่องเคียง

“ข้าวไม่ต้องเยอะฉันไม่อยากอ้วน”

สุรีพรปรามทรายแก้วขณะที่เธอกำลังจะตักข้าวอีกหนึ่งทัพพีลงมาในจานของเธอ

“ค่ะ”

ทรายแก้วเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ของตนหลังจากนั้นจึงลงมือใช้ช้อนส้อมแกะแยกเนื้อปลาไว้ให้กับแม่สามี

“แล้วเธอไม่หิวหรือไงมัวแต่แกะปลาให้ฉันอยู่ได้..ตักข้าวสิมือฉันยังดีอยู่แกะเองได้”

สุรีพรรีบปรามทรายแก้วแม้นจะไม่ชอบลูกสะใภ้แต่เธอก็ไม่ได้อยากให้หญิงสาวต้องมานั่งดูแลในเวลาอาหาร

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status