“แต่ปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดคุณแม่ทั้งหมดนะคะท่านแค่หวังดีกับพี่เสือ..แล้วท่านก็ไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องร้าย”
“อย่าพูดเรื่องนี้กับพี่อีก”
จบคำพูดของทรายแก้วชาติเสือก็ลุกขึ้นพรวดเอ่ยกับร่างบางเสียงแข็งด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์
“เพราะพี่เสือยังรักคุณอรอยู่ใช่ไหมล่ะคะ”
สาวเจ้ามองร่างสูงเดินเข้าบ้านผ่านม่านน้ำตาริมฝีปากบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือผสมความน้อยเนื้อต่ำใจอยากจะถามคำถามนี้กับเขาตั้งแต่เมื่อครู่แต่ใจก็ไม่กล้าเพราะกลัวคำตอบมันจะย้อนกลับมาทำร้ายจิตใจตัวเอง
ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้าทรายแก้วไม่กล้าที่จะมองหน้าชาติเสือเท่าไรนักเพราะไม่รู้ว่าเขานั้นหายโกรธเธอหรือยังจวบจนได้เวลาอาหารเช้าเธอจึงยอมเดินมาตามชายหนุ่มที่เดินเล่นอยู่ริมชายหาดให้กลับไปที่บ้านพักเพื่อทานอาหารเช้า
“พนักงานเอาอาหารเช้ามาเสริฟแล้วนะคะ”
ชาติเสือดึงแขนเรียวของทรายแก้วรวบตัวเธอเข้ามากอดด้วยไม่อยากให้เธอและเขาต้องตกอยู่ในบรรยากาศที่อึมครึมขณะที่เที่ยวพักผ่อนกัน
“โกรธพี่เรื่องเมื่อคืนเหรอ”
หญิงสาวส่ายหัวซุกใบหน้าหวานซบกับอกแกร่ง
“พี่แค่ไม่ชอบให้เธอพูดเรื่องนั้น..ขอได้หรือเปล่าอย่าพูดถึงมันอีก”
“ก็ได้ค่ะ”
ทรายแก้วเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะผละหน้าออกจากอกชายหนุ่มตอบรับคำของเขาไปก่อนแต่อย่างไรในใจลึกๆแล้วคิดว่าหากมีโอกาสที่เธอจะทำให้สุรีพรและชาติเสือดีกันได้เธอก็จะทำ
“อ้าว..พี่เสือ”
“อิน”
ทรายแก้วถึงกับหน้าเสียเมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวร่างเล็กน่ารักเข้ามาทักทายชาติเสือพอชายหนุ่มเห็นหญิงสาวได้ก็ละจากมือจากเธอไปโอบกอดคนตัวเล็กที่พึ่งเข้ามา
“หายหน้าไปนานเลยทำไมไม่ติดต่อพี่บ้าง”
ชาติเสือโอบกอดหญิงสาวร่างเล็กด้วยความคิดถึงเธอคืออินทิราน้องสาวของอินทุอรที่เขารักและเอ็นดูราวกับน้องสาวจริงๆ
“อินได้ทุนไปเรียนต่อที่อิตาลีค่ะ..ที่ไม่ได้ติดต่อเลยก็เพราะยังลืมเรื่อง...นั้นไม่ได้”
เมื่อผละออกจากร่างใหญ่ได้อินทิราก็เล่าถึงเวลาที่เธอหายไปด้วยใบหน้าที่เจื่อนลงทำให้ชาติเสือก็พลอยมีอาการหดหู่ตามเธอไปด้วยเพราะเข้าใจดีว่าเหตุการณ์ที่สูญเสียอินทุอรพร้อมลูกในอุบัติเหตุครั้งนั้นมันสร้างบาดแผลในใจของเขาและอินทิราไม่น้อย
“พี่เข้าใจ”
“แล้วนี่”
อินทิราหันหน้าทางทรายแก้วที่ยืนแน่นิ่งไม่พูดไม่จาอยู่ข้างๆชาติเสือ
“ทรายแก้ว..ภรรยาพี่เอง”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..ฉันอินน้องสาวพี่อรภรรยาเก่าพี่เสือ”
อินทิราทักทายหญิงสาวด้วยท่าทีที่เป็นมิตรแต่คำพูดของเธอสร้างความหน่วงหัวใจให้ทรายแก้วไม่น้อย
“ยินดีเช่นกันค่ะ”
“เดี๋ยวอินไม่รบกวนทั้งสองแล้วนะคะ..ต้องขอตัวก่อนนะคะเพื่อนรออยู่ค่ะ”
มือเรียวชี้ไปที่บ้านริมชายหาดไม่ใกล้ไม่ไกลกับที่พักของชาติเสือเท่าไรนัก
“เย็นนี้มากินมื้อเย็นกับพี่สิ”
“อินกลับตอนบ่ายค่ะ..ส่วนเช้านี้ก็ต้องกินกับเพื่อนๆไว้วันหลังเราค่อยมากินข้าวด้วยกันยังไงเราก็ได้เจอกันอีกแน่นอนค่ะ”
“ก็ได้..ติดต่อหาพี่บ่อยๆล่ะ”
“ค่ะ”
คำพูดคำจาของทั้งสองทำทรายแก้วรู้สึกเหมือนว่าตัวเองเป็นส่วนเกินหากอินทิราเข้ามาในชีวิตของชาติเสือแบบนี้เชื่อได้ร้อยเปอร์เซ็นเลยว่าอย่างไรชาติเสือคงไม่มีวันลืมอินทุอรแน่นอน
“พี่พามาเที่ยวไม่ชอบเหรอไม่ค่อยร่าเริงเลย”
ชาติเสือเข้ามารวบกอดร่างบางในชุดนอนที่นอนฟุบอยู่บนเตียงก่อนแล้วหญิงสาวพลิกตัวหันหน้ามาตอบชายหนุ่ม
“ชอบค่ะ...แค่เพลียแดดเท่านั้น”
ริมฝีปากบางเปรยรอยยิ้มอ่อนก่อนจะส่ายหัวเบาๆไม่อยากทำให้ชาติเสือไม่สบายใจ
“งั้นก็นอนเถอะคืนนี้พี่ให้พัก”
“ขอบคุณนะคะ”
ทรายแก้วนอนซุกอยู่กับอกอุ่นเธออยากจะเก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้ให้มากที่สุดหากวันหนึ่งชายหนุ่มไม่ต้องการให้เธออยู่ในชีวิตแล้วเธอจะได้มีแต่สิ่งดีๆที่จดจำเก็บไว้
“เฮ้อ..”
สองวันแล้วที่ทรายแก้วกลับมาอยู่ที่บ้านกับชาติเสือช่วงนี้เธอค่อนข้างเหม่อลอยผิดปกติเพราะยิ่งรู้สึกดีกับชาตืเสือมากเท่าไรคำที่ว่าชายหนุ่มไม่ได้รักตัวเองก็ตามมาหลอกหลอนมากเท่านั้น
“คุณทรายพี่เสืออยู่หรือเปล่าคะ”
“อ้าว..คุณอินพี่เสืออยู่ในห้องทำงานค่ะฉันไปตามให้นะคะ”
ทรายแก้วหน้าตื่นเล็กน้อยเมื่อเห็นอินทิราโผล่เข้ามาในบ้านทั้งที่ไม่มีใครบอกล่วงหน้าว่าหญิงสาวนั้นจะมา
“คุณทรายคะ...เดี๋ยวฉันไปหาเค้าเองค่ะฉันเคยมาที่นี่บ่อยๆ.. อ่อ.. ขอน้ำผลไม้ให้อินด้วยนะคะ”
อินทิรารีบรั้งทรายแก้วเอาไว้เพราะคิดว่าเธอเดินขึ้นไปหาชาติเสือที่ห้องทำงานเองจะดีกว่า
“ได้ค่ะ... เดี๋ยวฉันถือตามไปให้นะคะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ก๊อกๆๆ
อินทิราเดินดุ่มมาตรงหน้าห้องทำงานของชาติเสือจะเคาะประตูสองสามทีและค่อยๆเปิดเข้าไปด้านใน
“พี่เสือคะ”
“อ้าว.. อินจะมาทำไมไม่บอกพี่ก่อน”
ชาติเสือรีบลุกพรวดต้อนรับสาวน้อยที่พึ่งเข้ามาหน้าระรื่น
“เซอร์ไพรซ์น่ะค่ะ...อินเอาของมาฝาก”
อินทิรารีบล้วงของบางอย่างจากกระเป๋ายื่นให้ชาติเสือเพราะเธอคิดว่าของชิ้นนี้ชาติเสือน่าจะไม่มี
“รูปลูก..เหรอ”
ชาติเสือรับรูปอัลตร้าซาวน์จากอินทิราเห็นคราแรกก็รู้ได้เลยว่ามันเป็นภาพของลูกเขาที่ไม่สามารถลืมตาดูโลกได้สีหน้าของชายหนุ่มเริ่มหดหู่ลงจนเห็นได้ชัด
“ค่ะ..อินอยากให้พี่เสือเก็บไว้เพราะตอนนั้นพี่อรยังไม่ทันให้...เอ่อ..อินไม่รู้ว่าพี่เสือจะลืมพี่อรหรือยังเพราะพี่เสือมีคุณทรายอยู่แล้ว”
“คือเรื่องนี้พี่ก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกัน”
“ไม่ได้ตั้งใจให้คุณทรายมาอยู่ในชีวิตเหรอคะ”
เสียงของอินทิราที่กำลังพูดคุยอยู่กับชาติเสือทำให้คนที่เดินถือแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาต้องหยุดชะงักอยู่หน้าห้อง
“พี่เจอทรายแก้วก็เพราะพี่ชายเธอขโมยรถของพี่ไปขายแล้วใช้ตัวเธอใช้หนี้แทน.. พี่ให้ทรายแก้วเป็นภรรยาเพื่อต้องการประชดคุณแม่เท่านั้นไม่ชอบที่ท่านส่งผู้หญิงคนนั้นคนนี้มาให้และอคติกับผู้หญิงไม่มีชาติตระกูล”
ชาติเสือกล้าเล่าเรื่องนี้โดยไม่ต้องปิดบังอะไรกับอินทิราเพราะเขาไว้ใจเธอพอๆกับที่ไว้ใจอินทุอรสิ้นเสียงของชายหนุ่มทรายแก้วที่ยืนน้ำตาคลออยู่หน้าห้องก็ไม่กล้าที่จะเคาะประตูเข้าไปเธอตัดสินใจเดินลงบันไดมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะไม่อยากฟังอะไรต่อให้รู้สึกบีบหัวใจ
“อินเข้าใจแล้วล่ะค่ะ...แต่เอ..พี่ชายอินไม่มีใจให้คุณทรายจริงหรือเปล่าน้า”อินทิราหยอกชาติเสือด้วยรอยยิ้มอ่อนเพราะรู้ว่าคนอย่างชาติเสือหากไม่สนใจผู้หญิงคนไหนจริงๆคงไม่อยากให้อยู่ใกล้ตัว“อย่าแซวพี่สิ”ริมฝีปากหนาเริ่มคลี่ยิ้มเขินก่อนจะส่ายหัวแค่นี้อินทิราก็ดูออกแล้วว่าชาติเสือนั้นคิดอย่างไรกับทรายแก้วคงไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เป็นของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวเป็นแน่แม้ชายหนุ่มจะทำทีปฏิเสธก็ตาม“น้ำผลไม้อินได้หรือยังคะคุณทราย”หลังลงมาจากชั้นบนพักใหญ่ทรายแก้วก็ตัดสินใจจะนำน้ำผลไม้ไปเสริฟให้กับอินทิราอีกครั้งแต่เธอดันลงมาก่อน“เอ่อ.. ได้พอดีค่ะช้าหน่อยนะคะ”“ขอบคุณค่ะ..”อินทิรายกแก้วน้ำผลม้ขึ้นดื่มเรียบร้อยแล้วจึงค่อๆหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาและล้วงกรอบรูปในกระเป๋าผ้ายื่นให้ทรายแก้วขณะที่เธอกำลังจะนั่งลงตรงข้าม“อ่อ..นี่รูปพี่อรอินลืมให้พี่เสือฝากคุณทรายด้วยนะคะ”“ค่ะ..”กรอบรูปโชว์ใบหน้าของอินทุอรหรายังไม่ทันที่จะถึงมือของทรายแก้วดีมันก็ล่วงหล่นลงพื้นเสียก่อนเพล้งง“พี่อร”อินทิรามีท่าทีตกใจจนร้องสุดเสียงทำให้ชาติเสือที่ได้ยินรีบวิ่งลงมาชั้นล่างด้วยความรวดเร็ว“ฉันขอโทษค่ะ”ทรายแก้วรีบก้มลงเก็บเศษก
ฟึ่บบบ.. ปึกกเมื่อรถตู้คันหรูแล่นออกมาจากบ้านหลังเล็กไม่นานนักก็ขับเข้ามาที่บ้านพักริมน้ำตกหลังใหญ่ติดริมถนนร่างบางที่ถูกมัดมือมัดปากถูกลากขึ้นมาโยนลงบนเตียงอย่างไร้ความนุ่มนวลทั้งถูกคนตัวโตคร่อมตรึงร่างเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหน“กล้าดียังไงทรยศฉันฮะ!”เสียงทุ้มใหญ่ตวาดด้วยความโกรธก่อนจะดึงผ้าปิดปากของหญิงสาวออกเขาเชื่อใจหญิงสาวจนปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนเองได้แต่เธอก็ดันมาทรยศความไว้ใจของเขาจนหมดสิ้น“ปล่อยทรายไปซะทีเถอะนะคะปล่อยให้ทรายมีชีวิตอิสระของทรายซะที”ทรายแก้วขอร้องด้วยเสียงสะอื้นน้ำตาแห่งความอึดอัดหัวใจหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย“ไม่..เธอคือของของฉันถ้าฉันไม่อนุญาตให้ไปเธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”ร่างใหญ่ลุกขึ้นลงจากเตียงดึงขาเรียวของหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะล่ามกับโซ่ใหญ่ขังเธอเอาไว้ให้หนีเขาไปไหนไม่ได้อีก“คิดจะหนีฉันก็ต้องเจอแบบนี้”“ทรายไม่ใช่สัตว์เลี้ยงอย่าทำแบบนี้..ฮือๆๆ”ใบหน้าหวานแปดเปื้อนไปด้วยน้ำตาเมื่อถูกคนที่ตนรักกระทำเยี่ยงเธอไม่ใช่คนแคว้กก.. “อื้อ...”เสื้อผ้าของทรายแก้วถูกฉีกทิ้งเป็นเสี่ยงๆด้วยน้ำมือของชาติเสือตอนนี้เขาดูดุร้ายกว่าทุกครั้งที่ทรายแก้วเคยพบจนเธอรู้สึกกลัวอารมณ์
สุรีพรรับรู้เรื่องราวทุกอย่างจากชาติเสือเธอก็มีท่าทีเป็นห่วงทรายแก้วไม่น้อยด้วยเอ็นดูเห็นหญิงสาวเป็นลูกคนหนึ่งไปแล้ววันนี้เธอจึงเดินทางมาที่บ้านน้ำรินเพื่อมาดูสภาพจิตใจของทรายแก้วว่าเธอนั้นเป็นอย่างไรบ้าง“ทรายแก้ว”“คุณแม่”ทรายแก้วเห็นสุรีพรก็โผเข้ากอดแน่น“กินอะไรเสียหน่อยเถอะนะ...พี่เราเค้าจะได้ไปดีไม่ต้องมามีห่วงอะไร”สุรีพรรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของทรายแก้วเธอยกมือลูบหัวทุยเบาๆปลอบโยนหญิงสาวด้วยความสงสารสุรีพรอยู่กับทรายแก้วพักใหญ่จนหญิงสาวนั้นยอมทานข้าวได้บ้างเธอจึงกลับ“ทรายเป็นยังไงบ้างครับคุณแม่”ชาติเสือเอ่ยถามคนเป็นแม่ขณะที่ท่านเดินเข้ามาในบ้านด้วยน้ำเสียงและท่าทีเหนื่อยอ่อนเพราะยุ่งกับงานที่วัดมาทั้งวัน“เธอเจ็บปวดมาก..มากจริงๆ”“เป็นเพราะผม”ชาติเสือนั่งฟุบลงกุมขมับที่โซฟาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองอ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็นเช่นนี้“รักเธอจริงๆใช่ไหม”สุรีพรลงนั่งข้างลูกชายยื่นมือแตะบ่าก่อนจะเอ่ยถามชาติเสือด้วยน้ำเสียงอ่อนแม้นจะรู้เรื่องราวทั้งหมดว่าทุกอย่างเป็นแค่สัญญาแต่เธอก็ดูออกว่าลูกชายของเธอและทรายแก้วน่าจะรักกันจริงๆ“ครับ...”ชาติเสือพยักหน้าอย่างไม่ลังเลก่อนจะรวบกอดแม่
“ผมรู้ครับว่าใครเป็นคนจับตัวคุณทรายไป”“สิชล”ชาติเสือมองไปยังผู้ชายที่เขารู้จักดีว่าเป็นใครเขาคือสิชลเพื่อนสนิทในกลุ่มของอินทุอรแต่ไม่รู้ว่าสิชลนั้นรู้ได้อย่างไรว่าทรายแก้วถูกจับตัวไป“เรื่องทุกอย่างเป็นฝีมือของอิน”“อิน.. ทำไม”ทุกคนต่างหูผึ่งจ้องมองมายังชายผู้มาใหม่รอฟังคำอธิบายของเขาเป็นตาเดียว“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”ทรายแก้วที่ถูกมัดมือมัดเท้านั่งอยู่มุมห้องมองอินทิราอย่างไม่เข้าใจว่าหญิงสาวหลอกให้เธอตามมาที่นี่แล้วกระทำกับเธอแบบนี้เพราะอะไร“ก็เพราะเธอดันซวยเป็นคนรักของพี่เสือน่ะสิ”อินทิราสบถออกมาด้วยท่าทีเป็นคนละคนกับที่ทรายแก้วเคยรู้จักเธอดูมีความโกรธแค้นในใจมากมายแววตาของเธอก็ดูเศร้าอย่างเห็นได้ชัด“คนรักเหรอ...ฉันไม่ใช่คนที่เค้ารักคุณเข้าใจผิดแล้ว”ทรายแก้วรีบปฏิเสธ“ฉันรู้ว่าเธออยู่กับพี่เสือเพราะสัญญาแต่ฉันไม่ได้โง่จนดูไม่ออกว่าเธอกับพี่เสือรักกันจริงๆ”“แล้วคุณทำแบบนี้เพื่ออะไร”“ฉันจะฆ่าเธอต่อหน้าพี่เสือฉันจะทำให้พี่เสือสูญเสียคนที่ตัวเองรักอย่างที่ฉันสูญเสียพี่อรไง.. ตอนนั้นฉันจ้างคนมาฆ่าแกแต่พี่เสือก็ดันรับเคราะห์แทน..แต่ตอนนี้เธอได้ตายจริงๆแน่”“ค.. คุณอิน!”“ตั้งแต่
วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมขวบปีณ เกาะเล็กๆทางภาคใต้ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักมากนักเป็นเกาะที่สุรีพรสัมปทานเอาไว้เพื่อทำฟาร์มหอยมุกชาติเสือมาอยู่ที่นี่ได้ร่วมหนึ่งปีแล้วเขาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายคอยคุมงานที่นี่ว่างก็ออกเรือหาปูหาปลาแก้เหงาตามประสาที่เขามาอยู่ที่นี่ก็เพราะเมื่อครั้งที่เจ็บครั้งนั้นเขาขอให้ทรายแก้วกลับมาอยู่ด้วยเธอตอบตกลงแต่ต้องรอให้เธอพร้อมก่อนเท่านั้นโดยเธอจะขอไปอยู่ที่อื่นเพื่อทำใจให้ลืมเรื่องราวในอดีตแล้วเธอจะกลับมาอยู่กับเขาชาติเสือที่กลัวว่าถึงเวลานั้นแล้วหญิงสาวจะหายไปจากชีวิตของเขาจึงเลือกที่จะให้ทรายแก้วอยู่ที่บ้านส่วนเขาก็ขอมาอยู่ที่เกาะแทนอย่างน้อยเธอไม่ได้อยู่ในสายตาแต่อยู่ในที่ของเขาก็ยังดีนี่ก็ร่วมหนึ่งปีแล้วชายหนุ่มยังไม่เห็นว่าจะมีวี่แววที่ทรายแก้วจะเอ่ยมาเสียทีว่าพร้อมที่จะอยู่กับเขาแล้วคนความอดทนต่ำอย่างเขาต้องมาฝึกรออะไรที่ไม่มีจุดหมายเป็นอะไรที่ยากมากจริงๆแต่เพื่อทรายแก้วเขายอมทุกอย่างขณะที่นั่งรับลมยามเย็นอยู่ที่ริมชายหาดหน้าบ้านไม้ริมทะเลหลังใหญ่ท้ายเกาะจู่ๆชาติเสือก็ต้องรีบหันขวับไปตามเสียงร้องโยเยของเด็กน้อยที่ดังมาแต่ไกล“แอ้..แง่ๆๆ..”“โอ๋ๆ..ไม่ร้อ
หน้าบริษัทอสังหายักใหญ่ในเวลาช่วงสายมีเสียงเอะอะโวยวายเกิดขึ้นเมื่อหญิงวัยกลางคนกำลังต่อว่าหญิงสาวที่อุ้มท้องอ่อนๆเสียงดังจนคนในบริษัทที่กำลังเดินเข้าออกมองกันเป็นตาเดียวเพราะคนที่กำลังโวยวายอยู่ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นแม่ของประธานบริษัทแห่งนี้ที่ยืนประจันหน้ากับสะใภ้และลูกชายของเธออยู่“มันไม่ได้ท้องกับลูก”สุรีพรยืนแผดสียงชี้หน้าต่อว่าอินทุอรภรรยาของลูกชายที่เธอไม่ชอบหน้าตั้งแต่แรกเมื่อรู้จากปากคนรู้จักมาว่าอินทุอรนั้นมีสัมพันธ์กับชายอื่นจนท้องและลูกในท้องก็ไม่ใช่ลูกของลูกชายเธอ“อรท้องกับเสือจริงๆนะคะคุณแม่”อินทุอรหญิงสาวหน้าหวานที่อยู่ในชุดคลุมท้องปฏิเสธคำครหากับสุรีพรก่อนจะหันไปเกาะแขนคนเป็นสามีอย่างชาติเสือ“ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่แกมันตอแหล”สุรีพรชี้หน้าด่าทออินทุอรอย่างเหลืออดเธอทนให้ลูกชายเธอถูกหลอกมานานพอแล้ววันนี้เธอก็จะกำจัดผู้หญิงจอมลวงโลกคนนี้ให้ออกไปจากชีวิตลูกชายเธอให้ได้“คุณแม่ครับ!...มันเกินไปแล้วนะครับ”ชาติเสือมองหน้าคนเป็นแม่ด้วยความไม่พอใจก่อนจะเอ่ยพูดเสียงแข็งไม่คิดว่าแม่เขาจะเกลียดอินทุอรจนด่าทอประจานต่อหน้าคนในบริษัทของเขาขนาดนี้แม้ก่อนหน้านี้ดูท่าจะยอมอ่อนลงรับ
“ความพยายามเยอะนักนะ..”ชายหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างไม่สบอารมณ์“พวกนายไปจัดการงานของพวกนายฉันเสร็จธุระตรงนี้แล้วจะตามไป”ชาติเสือปัดมือให้คนทั้งสองออกไปจากห้องวันนี้เขาจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้ขยาดไม่กล้ามาที่นี่อีกเลยครั้งก่อนปฏิเสธดีๆไม่ชอบตอนนี้คงจะต้องจัดของจริงให้เสียแล้ว“ครับคุณเสือ”นักรบและเด็ดเดี่ยวเดินตามกันออกจากห้องทำงานของคนเป็นนายไปด้วยยังมีงานที่ต้องสะสางต่ออีกมากมายที่ต้องทำก๊อกๆๆ“โชมีของมาฝากคุณเสือด้วยนะคะ”หญิงสาวเข้ามาในห้องหน้าระรื่นทั้งหอบหิ้วของฝากมาเต็มไม้เต็มมือโชติกาหญิงสาวไฮโซวัย26ลูกสาวของเพื่อนสุรีพรเป็นคุณหนูไฮโซสาวสวยเซ็กซี่ที่พึ่งกลับจากเมืองนอกตอนนี้ยังไม่ได้ทำงานเคยมาที่นี่สามสี่ครั้งเพราะสุรีพรต้องการให้ทั้งคู่ได้เจอกันหากตกหลุมรักกันโชติกาจะได้ช่วยพาชาติเสือให้กลับไปอยู่ที่บ้านได้ถึงครั้งก่อนๆเธอจะถูกปฏิเสธจากชาติเสือแต่เธอก็ไม่ท้อเพราะเธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ“ฉันไม่อยากได้”ชาติเสือเอ่ยเสียงแข็งทั้งยังเอนตัวนอนลงบนโซฟาทำท่าทีไม่สนใจคนที่เข้ามา“แหม...ปฏิเสธทั้งที่ยังไม่เห็นของเลยนะคะ”โชติกาหย่อนก้นนั่งที่โซฟานุ่มตรงข้ามชายหนุ่มยังพยายามพูด
“ผีพนันอย่างมึงจะเอาอะไรมาเสนอกูรถกูตั้งกี่ล้านมึงมีอะไรที่มันจะมีค่ามาต่อรอง”ชาติเสือลดปากกระบอกปืนลงทั้งก้มมองหน้าหัวขโมยตรงหน้าอย่างสงสัยว่าคนอย่างเสธฐาจะเอาอะไรมาต่อรองกับเขา“ผมมีน้องสาว”พลั้กกกสิ้นเสียงเอ่ยของเสธฐาชาติเสือก็วาดขายาวเตะเสยคนที่นั่งกองอยู่กับพื้นจนหงายท้องด้วยท่าทีไม่พอใจที่เห็นอีกฝ่ายกลัวตายจนใช้ชีวิตน้องสาวตัวเองมาเป็นข้อต่อรอง“มึงอย่าบอกนะว่าจะเอาน้องสาวมาใช้หนี้...อืม...ถ้ามึงแน่มากูก็แน่กลับบอกที่อยู่น้องมึงมา”ชาติเสือท้าวเอวมองเสธฐาอย่างสมเพชแต่ในหัวก็พลันคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงยอมรับข้อเสนอของเสธฐาดูก่อนก๊อกๆๆ“พวกคุณเป็นใครคะ?”ร่างบางในชุดเดรสสายเดี่ยวยาวสีชมพูอ่อนปล่อยผมยาวสยายเดินออกมาเปิดประตูเมื่อได้ยินเสียงคนเคาะในขณะที่เธอนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นช่วงสายๆเมื่อประตูเปิดออกได้ดวงตากลมโตก็ฉายแววตกใจพอสมควรที่เห็นชายฉกรรจ์สามสี่คนยืนเรียงรายอยู่ตรงหน้า“พี่ชายคุณอยู่กับพวกเรากรุณาตามผมมาด้วยครับ”เด้กเดี่ยวยื่นมือถือที่มีรูปสภาพของเสธฐาตอนนี้ให้กับทรายแก้วได้ดูเพื่อที่จะได้ไม่ต้องอธิบายอะไรมากมายนัก“หา...พี่เสธ”ทรายแก้วตัวชาวาบกลืนน