ตอนที่35 จับตัว

สุรีพรรับรู้เรื่องราวทุกอย่างจากชาติเสือเธอก็มีท่าทีเป็นห่วงทรายแก้วไม่น้อยด้วยเอ็นดูเห็นหญิงสาวเป็นลูกคนหนึ่งไปแล้ววันนี้เธอจึงเดินทางมาที่บ้านน้ำรินเพื่อมาดูสภาพจิตใจของทรายแก้วว่าเธอนั้นเป็นอย่างไรบ้าง

“ทรายแก้ว”

“คุณแม่”

ทรายแก้วเห็นสุรีพรก็โผเข้ากอดแน่น

“กินอะไรเสียหน่อยเถอะนะ...พี่เราเค้าจะได้ไปดีไม่ต้องมามีห่วงอะไร”

สุรีพรรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของทรายแก้วเธอยกมือลูบหัวทุยเบาๆปลอบโยนหญิงสาวด้วยความสงสารสุรีพรอยู่กับทรายแก้วพักใหญ่จนหญิงสาวนั้นยอมทานข้าวได้บ้างเธอจึงกลับ

“ทรายเป็นยังไงบ้างครับคุณแม่”

ชาติเสือเอ่ยถามคนเป็นแม่ขณะที่ท่านเดินเข้ามาในบ้านด้วยน้ำเสียงและท่าทีเหนื่อยอ่อนเพราะยุ่งกับงานที่วัดมาทั้งวัน

“เธอเจ็บปวดมาก..มากจริงๆ”

“เป็นเพราะผม”

ชาติเสือนั่งฟุบลงกุมขมับที่โซฟาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองอ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็นเช่นนี้

“รักเธอจริงๆใช่ไหม”

สุรีพรลงนั่งข้างลูกชายยื่นมือแตะบ่าก่อนจะเอ่ยถามชาติเสือด้วยน้ำเสียงอ่อนแม้นจะรู้เรื่องราวทั้งหมดว่าทุกอย่างเป็นแค่สัญญาแต่เธอก็ดูออกว่าลูกชายของเธอและทรายแก้วน่าจะรักกันจริงๆ

“ครับ...”

ชาติเสือพยักหน้าอย่างไม่ลังเลก่อนจะรวบกอดแม่ตนตอนนี้ทิฐิในใจมลายหายสิ้นเพราะเจ็บปวดจนอยากได้อ้อมกอดของคนเป็นแม่เพื่อบรรเทาอาการ

“เวลาจะเยียวยาทุกอย่างนะลูก”

สุรีพรยิ้มทั้งน้ำตาแม้นชาติเสือจะไม่พูดอะไรแต่เธอก็รับรู้ได้ว่าชาติเสือกลับมาเป็นลูกชายที่น่ารักคนเดิมของเธอแล้วเรื่องบาดหมางใจของชาติเสือและทรายแก้วสุรีพรเห็นทีจะต้องใช้เวลาเยียวยาจริงๆ

วันนี้เป็นงานเผาศพของเสธฐาหลังจากสวดอภิธรรมมาแล้ว7คืนทรายแก้วเดินถือรูปเสธฐาวนรอบเมรุทั้งน้ำตาเธอต้องมีสุรีพรคอยประคองอยู่ตลอดไม่ห่างจนจบพิธีไม่เช่นนั้นคงได้ล้มฟุบไปโดยง่าย

“ทรายแก้ว”

“ทราย..”

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นคนที่ร้องให้ตลอดงานก็ฟุบสลบลงคาอกสุรีพรชาติเสือรีบเข้ามารวบร่างบางเข้ามานอนในศาลาทันที

ชาติเสือนั่งเฝ้าร่างบางอยู่ห่างๆขณะที่น้ำรินและเตชินช่วยกันปฐมพยาบาลให้กับทรายแก้วไม่นานนักหญิงสาวก็เริ่มฟื้นขึ้นใบหน้าของเธอซีดเซียวจนแทบไม่มีเลือดฝาดเมื่อลืมตาขึ้นได้ดวงตากลมโตก็ไม่วายมีน้ำตาย้อยหยดลงมาตลอดชาติเสือเห็นเช่นนั้นจึงรีบไปให้ไกลเสียจากตรงนี้เพราะรู้ว่าทรายแก้วไม่ได้อยากเห็นหน้าของเขา

ชาติเสือปล่อยให้เวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์เขาถึงกล้าที่จะขอมาเจอหน้าทรายแก้วได้แต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อน้ำรินมาให้คำตอบที่ไม่น่าชื่นใจสักเท่าไร

“ทรายฝากมาบอกว่าถ้าอยากเห็นทรายกลายเป็นศพก็ให้ขึ้นไปหา”

น้ำรินเอ่ยเสียงอ่อนต่อหน้าชาติเสือเธอพูดทุกคำตามที่ทรายแก้วบอก

“.. ข.. เข้าใจแล้ว”

ชาติเสือกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนจะเดินหน้าห่อเหี่ยวกลับไป

“ให้เวลาเพื่อนฉันอีกหน่อยนะคะคุณเสือ”

น้ำรินสบถมองตามหลังชาติเสือด้วยความอ่อนใจสงสารทั้งสองฝ่ายเชื่อว่าคงยากที่ทั้งคู่จะทำใจให้ผ่านช่วงเวลาที่เจ็บปวดนี้ไปได้

เดือนต่อมา

ชาติเสืออดทนที่จะไม่ไปยุ่มย่ามกวนใจทรายแก้วร่วมเดือนแต่เขายังคงถามข่าวคราวกับนักรบเสมอแค่ได้ยินว่าทรายแก้วกินอิ่มนอนหลับดีเขาก็สบายใจ

ทรายแก้วออกจากบ้านน้ำรินกลับมาอยู่ที่บ้านร่วมสองสามวันแล้วสภาพจิตใจดีขึ้นมาเล็กน้อยเธอไม่ได้ร้องให้ทุกวันเช่นที่พี่ชายเสียไปคราแรกแต่ความคิดถึงเสธฐายังมีอยู่ไม่ขาด

“ทราย”

“ตีตี้”

คนที่นั่งเหม่อยู่หน้าบ้านได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคยก็รีบผุดลุกต้อนรับคนที่มาใหม่ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเตชินและน้ำรินที่หอบของเต็มสองมือเดินเข้ามานั่นเอง

“โทรมลงเยอะเลย....ฉันซื้อของกินมาเต็มเลยมากินกัน”

เตชินหมุนร่างทรายแก้วก่อนจะบ่นน้ำเสียงอู้อี้

“อยู่คนเดียวได้แน่ใช่ไหม”

น้ำรินมาถึงก็ถามทรายแก้วให้แน่ใจอีกครั้งเพราะยังกังวลกลัวว่าเพื่อนรักจะจิตตกเมื่อไม่มีคนคอยอยู่ใกล้ๆ

“อืมม..ฉันอยู่ได้ไม่ต้องห่วง”

ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มอ่อนสร้างความมั่นใจให้กับเพื่อนๆว่าตัวเองสามารถอยู่คนเดียวได้จริงๆก่อนจะชวนเพื่อนๆเข้ามาคุยกันด้านในบ้าน

“อินเกลียดมัน...อินจะทำให้มันไม่มีความสุขสมแล้วที่คนอย่างมันจะไม่เหลือใคร”

อินทิรานั่งแสยะยิ้มด้วยความเหลี่ยมร้ายต่อหน้ารูปภาพของอินทุอรเธอรู้ทุกอย่างว่าตอนนี้อะไรเกิดขึ้นกับชาติเสือบ้างและความเจ็บปวดของชาติเสือเป็นสิ่งที่เธอต้องการ

สองวันต่อมาจู่ๆชาติเสือก็ต้องมารับรู้ข่าวร้ายว่าทรายแก้วนั้นหายไปจากบ้านกะทันหันโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวใคร

ตอนนี้ทุกคนจึงร่วมหารือกันอยู่ที่บ้านของชาติเสือว่ากรณีที่ทรายแก้วหายไปแบบนี้เกิดจากอยากจะหนีไปหรือเกิดจากอะไรกันแน่

“จากวันนั้นที่รินกับตี้ไปหาทรายที่บ้านก็ดูโอเคดีนะคะ”

น้ำรินเอ่ยขณะนั่งล้อมวงหารือกับทุกคน

“แล้วทรายเคยเกริ่นหรือเปรยอะไรเป็นนัยๆหรือเปล่าว่าไม่อยากอยู่ที่นี่”

ชาติเสือเปรยถามหลังจากครุ่นคิดอยู่นาน

“ไม่นะคะ...ทรายรักบ้านนั้นจะตายไม่มีทางจากไปง่ายๆหรอกค่ะอีกอย่างก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องหนีเพราะคุณเสือก็ไม่ได้ไปยุ่มย่ามอะไรด้วยแล้ว”

น้ำรินส่ายหัวเธอเชื่อว่าทรายแก้วไม่คิดจากบ้านหลังเล็กของเธอไปง่ายๆแน่เพราะเป็นสถานที่ความทรงจำของครอบครัวที่หลงเหลืออยู่

“นั่นสิ...แม่ว่าแปลกๆนะ..ลองแจ้งตำรวจดูไหมตาเสือ”

สุรีพรเห็นทีเรื่องนี้ต้องพึ่งมือตำรวจเรื่องน่าจะกระจ่างได้เร็วกว่ามานั่งคิดเองเออเองกันแบบนี้

ตื๊ดด

ขณะที่ทุกคนนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดกันมือถือของชาติเสือก็ดังขึ้น

“ทรายแก้ว..”

มือหนายกกดดูรูปที่มีแชทต้นทางปริศนาส่งมาได้ก็อุทานด้วยความตกใจเพราะแชทนั้นมีรูปของทรายแก้วที่ถูกมัดอยู่ในห้องมืดที่ไหนสักที่

“..ทรายแก้วนี่..ใครส่งมา”

สุรีพรรีบดึงมือถือในมือชาติเสือมาดูให้เต็มตา

“ผมไม่รู้”

ชาติเสือส่ายหัวจากคิดไปต่างๆนาๆว่าหญิงสาวหนีอะไรตอนนี้ยิ่งกังวลเพราะรู้แล้วว่าเธอนั้นถูกจับตัวไปไม่รู้เลยว่าคนที่ทำเป็นใครกันและทำแบบนี้เพื่ออะไร

“มันส่งมาอีกแล้วลูก... มันจะเอาเงิน20ล้านแลกกับทรายแก้วแล้วก็ส่งที่อยู่มาให้ด้วย”