Share

ตอนที่4 ดุ

“ค่าเสียหายที่พี่ชายฉันขโมยไปเท่าไร”

“ทำไม”

“ฉันจะขอใช้คืนให้...แล้วพอฉันใช้คืนหมดคุณก็ปล่อยฉันไป”

ทรายแก้วรวบรวมความกล้าเอ่ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประหม่าตอนนี้เธอยังมีงานเป็นพยาบาลคงมีเงินผ่อนให้เขาได้ตลอดจึงอยากวอนขอความเห็นใจ

“หึ่...ตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องการเงิน”

ร่างสูงก้าวประชิดคนที่นั่งก้มหน้าบนโซฟายื่นมือเชยคางของหญิงสาวให้มองหน้าเขาชัดๆเวลาเขาพูดอะไรจะได้ได้ยินเต็มสองรูหู

“...ต้องการแค่ตัวเธอเท่านั้นและอย่าคิดที่จะหนีไปจากฉันเพราะฉันตามเธอกลับมาได้แน่หรือไม่ฉันก็จะเอาชีวิตพี่ชายเธอไปแทน”

เรื่องเงินเขาไม่ได้สนใจอยู่แล้วในเมื่อเขาตัดสินใจจะใช้เธอเป็นเครื่องมืออะไรก็เปลี่ยนความคิดของเขาไม่ได้

“ก็ได้ๆฉันยอมทำตามคุณทุกอย่าง”

หญิงสาวเริ่มสะอื้นขึ้นมาอีกรอบเมื่อเขาเอาชีวิตของพี่ชายเธอขึ้นมาขู่

“เธอชื่อทรายแก้ว”

ชาติเสือก้มลงถามหญิงสาวเสียงเย็นยะเยือกใกล้กับพวงแก้มนวลจนทรายแก้วต้องเอียงหน้าหนีก่อนจะพยักหน้าเป็นคำตอบให้กับเขาเพราะเธอกำลังกลั้นเสียงสะอื้นจนไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาเป็นคำได้

“ฉันชื่อเสือต่อจากนี้เรียกฉันว่าคุณเสือ...หรือจะเรียกว่าผัวก็แล้วแต่เธอเพราะอีกหน่อยเธอก็ต้องนอนอ้าขาให้ฉันอยู่ดี”

ทรายแก้วกำมือแน่นก้มหน้างุดแม้นไม่พอใจกับคำพูดคำจาของชาติดเสือแต่เธอก็ทำอะไรเขาไม่ได้อยู่ดีในเมื่อตอนนี้เขาถือไพ่เหนือเธอทุกอย่าง

“ตามฉันมานี่”

ว่าจบก็ดึงแขนเรียวให้ตามหลังมาอีกรอบ

“จะไปไหนคะ”

ทรายแก้วหน้าตาตื่นเมื่อถูกลากขึ้นบันไดขึ้นชั้นบน

“ตามมาเถอะน่า”

เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไม่ชอบใจนักที่หญิงสาวจะต้องถามให้มากความเขาลากเธอขึ้นมาด้านในสุดของชั้นบนก่อนจะเปิดห้องนอนของเขาและดันตัวเธอให้เดินเข้าไปด้านในส่วนเขาก็ยืนกอดอกพิงประตูอยู่หน้าห้อง

“นี่ห้องนอนฉันคืนนี้เธอก็ต้องนอนที่นี่”

“อะไรนะคะ...เอ่อ..คือฉันยังไม่คุ้นกับที่นี่แล้วมันก็กะทันหันเกินฉันขอกลับไปบ้านก่อนได้ไหมคะฉันสัญญาว่าจะไม่หนี”

ร่างบางหันขวับสีหน้าของเธอตระหนกจนชาติเสือรู้ว่าเธอกำลังตื่นกลัวคำขอของหญิงสาวเขาคิดว่าคงให้เธอไม่ได้เพราะไม่ได้รู้จักกับเธอจนถึงขนาดที่จะไว้ใจเธอได้

“ฉันไม่อนุญาตเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น..อีกอย่างเธอต้องดูแลงานบ้านงานครัวทุกอย่างของที่นี่ด้วย”

ชาติเสือกอดอกจ้องตาคมมองหญิงสาวเขม็งคำสั่งของเขาต้องเป็นคำสั่ง

ริมฝีปากบางเริ่มขบเม้มกลั้นเสียงสะอื้นอีกครั้งน้ำตาหยดน้อยเริ่มไหลพรากเพราะตอนนี้เธอรู้สึกอึดอัดจนพูดอะไรไม่ออก

“เป็นอะไรร้องให้ทำไม”

ชาติเสือแผดเสียงฝาดใส่ทรายแก้วจนเธอสะดุ้งเฮือกรีบยกมือปาดน้ำตาลวกๆไม่ชอบนิสัยชาติเสือเลยสักนิดที่เอาแต่บังคับขู่เข็ญไม่รู้กี่อย่างแล้วทั้งที่เจอหน้ากันไม่กี่นาที

“ฉันไม่ชอบคนสำออยจำเอาไว้ด้วย..”

ชาติเสือไม่ชอบที่จะเห็นน้ำตาของใครเขาถอนหายใจก่อนจะเดินหันหลังออกจากห้องอย่างไม่สบอารมณ์และทิ้งให้หญิงสาวยืนร้องให้อยู่ในห้องนี้เพียงคนเดียว

หลังจากที่หญิงสาวเริ่มสงบสติลงได้ชาติเสือก็ลากเธอเข้ามานั่งอยู่ในห้องทำงานของเขาด้วยเพราะกลัวว่าเธอจะหาทางหนีออกไปจากที่นี่ด้วยดูๆแล้วเธอมีทีท่าอึดอัดไม่น้อยเมื่อต้องอยู่ใกล้กับเขาจึงต้องตัดไฟแต่ต้นลมให้เธอนั้นตัวติดกับเขาตลอดเวลาไปเสียเลย

ทรายแก้วก็เอาแต่นั่งเกยแขนอยู่ริมหน้าต่างเหม่อมองออกไปยังธรรมชาติด้านนอกครุ่นคิดวนไปวนมาว่าเธอจะต้องมาติดกรงขังอยู่ที่นี่จริงๆหรือ

ชาติเสือที่จดจ่อกับการทำงานหน้าจอโน๊ตบุ๊คตั้งแต่ช่วงบ่ายเริ่มละสายตามายังร่างบางที่นั่งนิ่งอยู่กับที่ไม่ยอมไปไหน

“ไปทำกับข้าวให้ฉันกิน”

“คุณจะกินอะไรคะ...ห้องครัวอยู่ตรงไหน”

ทรายแก้วหันหน้ากลับมาถามชายหนุ่มเสียงอ่อน

“เดินออกไปครัวอยู่ซ้ายมือ..ไปดูเอาว่ามีอะไรบ้างเธอจะทำอะไรก็ทำ”

“คุณชอบอาหารรสชาติแบบไหนคุณต้องบอกนะคะถ้าฉันทำอะไรไม่ถูกใจคุณเดี๋ยวก็ถูกดุอีก”

“เมื่อกี้ฉันพูดว่ายังไง..เธอจะทำอะไรก็ทำไม่ใช่หรือยังไง”

ชาติเสือเริ่มขมวดคิ้ว

“ค่ะ...เอ่อ..แล้วตอนนี้พี่ชายฉันเป็นยังไงบ้างคะ”

ทรายแก้วพยักหน้ารับคำสั่งก่อนชันตัวลุกขึ้นหมายจะเดินออกไปจากห้องทำงานของชายหนุ่มแต่ก็ต้องหันกลับมาถามเขาเสียงอ่อนเรื่องพี่ชายเพราะยังคงห่วงอาการบาดเจ็บของเขา

“ตราบใดที่เธอทำตัวดีๆกับฉันมันก็ปลอดภัย”

“ค่ะ”

แม้นจะเป็นน้ำเสียงห้วนที่ตอบกลับมาอย่างไม่น่าฟังเท่าไรนักแต่ก็ทำให้หญิงสาวโล่งใจไม่น้อยที่รู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรพี่ชายเธอไปมากกว่านี้

คล้อยหลังทรายแก้วไปพักใหญ่นักรบก็เข้ามาหาชาติเสือในห้องทำงานตามคำสั่งที่เขาโทรไปเรียกเมื่อครู่

“เรียกผมมามีอะไรครับคุณเสือ”

“จัดการซื้อแหวนให้ฉันและพรุ่งนี้ฉันจะจดทะเบียนกับทรายแก้วนายก็จัดการเรื่องสัญญาให้ฉันด้วยล่ะ”

น้ำเสียงราบเรียบของคนเป็นนายที่สั่งมาทำเอานักรบคนที่มาดนิ่งถึงกับหน้าเสียเพราะเขาอยากให้เจ้านายของเขาคิดไตร่ตรองดูอีกรอบ

“เอ่อ...คุณเสือแน่ใจแล้วใช่ไหมครับ”

“อืม...ฉันอยากจะรู้นักว่าแม่ฉันจะทำยังไงต่อไป”

ชาติเสือคิดถี่ถ้วนแล้วถึงได้เรียกนักรบเข้ามาพบและเรื่องนี้จะไม่มีใครค้านเข้าได้ด้วย

“ครับแล้วผมจะรีบจัดการให้”

นักรบเดินออกจากห้องไปด้วยสีหน้าเป็นกังวลเขาไม่รู้เลยว่าเจ้านายของเขานึกถึงวันข้างหน้าหรือเปล่าว่ามันจะมีผลอะไรตามมา

ตอนนี้บนโต๊ะอาหารเรียงรายไปด้วยกับข้าวสามสี่อย่างที่ทำโดยฝีมือของทรายแก้วเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มชอบกินอะไรมีอะไรในตู้พอทำได้เธอก็ทำออกมาสามสี่เมนู

มีไข่เจียว แกงเห็ดเผาะ ผัดผัก และต้มจืดวุ้นเส้นใส่หมูสับ ร่างบางมองชายหนุ่มที่กำลังหย่อนก้นนั่งตรงข้ามกับเธอด้วยสายตาที่ค่อนข้างเป็นกังวลเพราะไม่รู้ว่าเขานั้นจะถูกใจกับรสชาติอาหารที่เธอทำออกมาหรือไม่

มือหนายกช้อนกลางตักไปที่ถ้วยแกงลงจานข้าวก่อนจะใช้ช้อนส้อมข้างจานข้าวตัวเองตักชิมสีหน้าของชายหนุ่มเรียบเฉยจนคนที่นั่งลุ้นกุมมือกันแน่นนั่งตัวเกร็งเดาไม่ออกเลยว่าเขาชอบหรือไม่ชอบ

“อืม...เธอก็ฝีมือดีนี่”

ชาติเสือพยักหน้าก่อนจะยื่นมือไปตักกับข้าวอีกครั้งสาวเจ้าจึงเริ่มผ่อนคลายได้โล่งอกที่ครั้งนี้จะไม่ถูกดุอีก

“ทำไมไม่มีจานเธอล่ะ”

ชาติเสือพึ่งสังเกตเห็นว่าตรงหน้าของทรายแก้วไม่มีจานข้าวจึงเอ่ยถามหา

“ฉันไม่หิวค่ะ”

ทรายแก้วส่ายหัวก้มหน้างุดเธอไม่มีอารมณ์มานั่งกินข้าวแม้แต่น้ำยังไม่อยากจะดื่มความอึดอัดขมขื่นมันจุกอยู่ในอกเต็มไปหมด

“ไม่หิวก็ต้องกิน...ไปเอาจานมาหรือจะกินจานเดียวกับฉัน”

ชายหนุ่มเริ่มเสียงแข็งจนทำให้ร่างบางที่นั่งตรงข้ามสะดุ้งเฮือกรอบที่เท่าไรนับไม่ได้ชาติเสือเริ่มหายใจแรงด้วยอาการไม่สบอารมณ์เขาพาเธอมาอยู่ด้วยก็ไม่ได้แปลว่าจะเลี้ยงให้อดๆอยากๆยิ่งเห็นสีหน้าเธอตอนนี้ที่ดูกลัวเขายิ่งกว่าผีเขายิ่งหงุดหงิดเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

“ค่ะๆ”

ทรายแก้วรีบลุกรนรานเดินไปหยิบจานในครัวมาทันทีและแล้วเธอก็ถูกเขาเสียงแข็งใส่อีกจนได้

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status