ตอนที่10 สั่งสอน

“อื้อๆๆ..ปล่อยย...ฮื่ออๆๆ”

ร่างบางหัวสั่นหัวครอนเป็นจังหวะเร่าร้อนตามแรงกระแทกของสะโพกแกร่งอกอิ่มนุ่มนิ่มที่กำลังกระเพื่อมถูกกอบกุมด้วยสองมือหนาบดขยำขยี้เล่นจนเป็นรอยแดง

การกระทำป่าเถื่อนสร้างความเจ็บปวดทวีคูณจากเดิมหลายสิบเท่าชายหนุ่มไม่คิดปราณีคนที่สะอึกสะอื้นทรมานแม้แต่น้อยเพราะคิดว่าความเจ็บปวดเช่นนี้เธอสมควรจะได้รับมัน

“เป็นยังไงถึงใจเธอไหมล่ะวันหลังจะได้ไม่ต้องร่านอีก”

ชาติเสือโหมกระหน่ำซอยสะโพกใส่หญิงสาวหนักหน่วงจนเตียงเล็กขยับเขยื้อนแทบไม่อยู่ติดที่เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดจนคนด้านนอกรับรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน

“อื้อ..”

เมื่อกระแทกกระทั้นด้านหน้าจนพอใจมือหนาก็จับพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นเสียบแท่งร้อนเข้าร่องสวาทที่มีแต่มีแต่รอยเลือดพรวดเดียวก่อนจะกดใบหน้าหวานให้ติดเตียงนุ่มแล้วอัดซอยสะโพกถี่ยิบอย่างไร้ความนุ่มนวล

“พอแล้ว... ฉัน.. ไม่ไหว.. ฮือๆๆๆ”

แรงบดกระแทกสร้างความเจ็บปวดจนร่างบางต้องส่งเสียงสั่นเครือแหบพร่าร้องขอความเห็นใจ

“หึ่..อ่า..อ้าสส..”

คนตัวโตเงยหน้าร้องระบายความเสียงซ่านเขาไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอนของร่างเล็กยิ่งเธอร้องให้หยุดเท่าไรเขายิ่งอัดซอยสะโพกหนักขึ้นเท่านั้นบทสวาทอันดุดันดำเนินไปได้พักใหญ่ทำหญิงสาวเจ็บปวดถึงขั้นสลบคาเตียงคนใจร้ายจึงหยุดการกระทำรุนแรงลงได้

“อย่าให้มีครั้งหน้า..”

ดวงตาคมจ้องมองร่างบางที่ฟุบสลบคาเตียงด้วยสาตาที่ยังโกรธเคืองเขาหยิบกางเกงขึ้นสวมใส่ก่อนจะห่อร่างบางด้วยเชิ้ตขาวของตนส่วนเสื้อผ้าที่ฉีกขาดและรอยเลือดก็ทิ้งให้เจ้าของที่นี่ดูต่างหน้าด้วยความสะใจให้รู้ว่าของใครเป็นของใคร

“กลับ..”

ชาติเสือเปลือยท่อนบนโชว์แผงกล้ามอุ้มร่างบางที่สลบไสลออกมาจากตัวบ้านเขารีบเรียกนักรบที่ยืนเฝ้าหน้าบ้านกลับทั้งยิ้มเยาะคนที่นอนกองกับพื้นอย่างคนชนะ

“ฮึก..ฮือๆๆ..”

ทรายแก้วเริ่มฟื้นขึ้นมาหลังจากสลบไปพักใหญ่พอได้สติจำเรื่องราวก่อนหน้าได้เธอก็เอาแต่สะอึกสะอื้นมองคนใจร้ายที่อยู่ในชุดคลุมสีดำมือถือแก้วไวน์ยกดื่มสบายอารมณ์ด้วยสายตาที่โกรธเคือง

“ไอ้นั่นมันเป็นใคร”

ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่นอนสะอื้นกอดผ้าห่มอยู่บนเตียงเสียงแข็งทรายแก้วเบนหน้าหนีเพราะไม่อยากที่จะพูดคุยกับคนป่าเถื่อน

“ก็ถามว่ามันเป็นใครไงเล่า”

เมื่อไม่ได้รับคำตอบมือหนาจึงวางเแก้วไวน์ลงรีบยื่นกระชากแขนร่างบางจนเธอตัวโยนพร้อมตวาดลั่นจ้องตากลมที่รื้นไปด้วยน้ำตาเขม็งเริ่มมีน้ำโหเมื่อรู้สึกไม่ได้ดั่งใจ

“..พี่พลเป็นแฟนเก่าฉัน”

ทรายแก้วมองค้อนชายหนุ่มกลับไม่ใช่ว่าเขาไม่พอใจเธอแต่เธอก็ไม่ชอบใจกับการกระทำของเขาเช่นกันแม้นจะโกรธทรงพลที่เขาจะรังแกเธอแต่เธอก็ไม่คิดว่าชาติเสือจะซ้อมทรงพลปางตายทั้งทำร้ายเธอโดยที่ไม่ถามหาความจริงก่อน

“รักมันอยู่หรือไง...”

คำว่าแฟนเก่าจากปากหญิงสาวกระทบมาที่หูได้ชาติเสือเริ่มมีแววตาไหววูบหงุดหงิดกับคำตอบก่อนจะสะบัดข้อมือเธอทิ้ง

“ไม่ต้องตอบก็ได้ฉันไม่อยากรู้..แต่ถ้าฉันเห็นมันใกล้เธออีกครั้งเดียวโดนหนักกว่านี้แน่นี่แค่มือขวาฉันคนเดียวมันยังน่วมขนาดนั้นถ้าถูกกระทืบสักสี่ห้าคนจะเละเทะขนาดไหนเธอก็คิดเอา”

ชาติเสือทิ้งท้ายก่อนจะลุกเดินสง่าออกจากห้องไปทิ้งให้ร่างบางนอนฟุบสะอื้นคิดมากอยู่คนเดียวในห้อง

“ฮือๆๆ”

ทรายแก้วนอนกอดหมอนร้องให้จนตัวโยนไม่รู้ว่าตอนนี้เธอใช้ชีวิตอยู่กับคนหรือซาตานกันแน่เอะอะขู่ฆ่าไม่พอใจก็ทำร้ายคนอย่างเลือดเย็นไปทั่ว

ตกดึกชาติเสือออกมานั่งดื่มไวน์รับลมยามค่ำคืนท่ามกลางแสงไฟสลัวใบหน้าคมแสดงออกถึงความอารมณ์ดีพอสมควรหลังจากรู้ว่าแม่ของเขาจะเดินทางมาที่นี่ในช่วงเช้าของวันพรุ่งนี้

สาเหตุเป็นเพราะเอกสารทะเบียนสมรสที่เขาได้ส่งไปที่บ้านใหญ่คราวนี้แม่ของเขาจะได้รู้ว่าไม่สามารถบังคับให้เขาไปรักใครตามใจตัวเองได้

ทรายแก้วกลับมามีไข้ขึ้นสูงอีกครั้งตั้งแต่ช่วงเย็นจนชาติเสือต้องให้นักรบตามหมอมาดูเธออีกรอบและแล้วหญิงสาวก็ต้องถูกฉีดยาแก้ไข้อีกเข็มจนนอนสลบไสลเพราะฤทธิ์ยาตั้งแต่ช่วงเย็นจวบจนกลางดึก

ชาติเสือก้าวเท้ายาวเดินเชื่องช้าเข้ามาในห้องนอนด้วยใบหน้าสีแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลเขายืนกอดอกจ้องร่างบางที่นอนหน้าซีดเซียวไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยสีหน้าเรียบเฉยยิ่งเขาเห็นว่าตัวหญิงสาวเป็นที่ต้องการของใครบางคนมากเท่าไรเขาก็ยิ่งรู้สึกหวง

“เธอทำให้ฉันโมโหเองนะยัยตุ๊กตายาง”

น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยจบก็ทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่มเอื้อมมือปิดโคมไฟใจอยากจะดึงร่างบางมากอดก็ยังคิดขุ่นเคืองกับเรื่องวันนี้อยู่ไม่น้อยจึงปล่อนให้ร่างบางนอนหลับเป็นอิสระไปหนึ่งคืน

“อืม..”

ทรายแก้วรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของอีกวันเมื่อแสงแดดส่องผ่านม่านแข้ามาแยงตาเธอรู้สึกดีกว่าเมื่อวานพอสมควรที่ได้นอนหลับพักผ่อนเต็มอิ่ม

“อื้อ..”

ดวงตากลมโตถลึงกว้างตกใจที่จู่ๆชาติเสือก็ยื่นหน้าก้มลงมาแทบชิดกับพวงแก้ม

“ผัว...ไม่ใช่ผี”

ชายหนุ่มมองค้อนหญิงสาวที่เห็นเขาแล้วมีทีท่าตกใจราวกับเห็นสิ่งน่ากลัวเขาตื่นก่อนเธอพักใหญ่จนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยหมายจะเดินมาปลุกหญิงสาวแต่เห็นว่าเธอนั้นตื่นขึ้นมาก่อน

“จะไปไหนแต่เช้าเหรอคะ”

ทรายแก้วค่อยๆชันตัวลุกนั่งจ้องมองคนตัวโตที่รวบผมเผ้าเนี้ยบแต่งตัวด้วยเสื้อกล้ามสีขาวคลุมด้วยเชิ้ตสั้นสีฟ้าสวมกางเกงยีนส์ขายาวราคาแพงสีดำคิดว่ายังไงชุดนี้เขาคงไม่ได้ใส่ไปทำงานหรือไม่ใส่อยู่บ้านเฉยๆแน่นอน

“คุณแม่ฉันจะมาต้องเตรียมตัวต้อนรับ”

“ค.. คุณแม่”

หัวใจดวงน้อยเริ่มมีความกังวลเพิ่มขึ้นทวีคูณเธอยังไม่ชินกับการรับมือกับชาติเสือตอนนี้ยังจะต้องเจอกับแม่ของเขาโดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอจะยินดีแค่ไหนที่เห็นว่ามีผู้หญิงมาอยู่ในบ้านกับลูกชายตัวเอง

“อืม..เธอต้องทำทุกอย่างให้เหมือนว่ารักกันกับฉันให้มากที่สุดต่อหน้าแม่ของฉัน”

“ขอเหตุผลได้หรือเปล่าคะ”

เสียงอ่อนแผ่วเบาเอ่ยด้วยอาการหนักใจ