“อื้อๆๆ..ปล่อยย...ฮื่ออๆๆ”
ร่างบางหัวสั่นหัวครอนเป็นจังหวะเร่าร้อนตามแรงกระแทกของสะโพกแกร่งอกอิ่มนุ่มนิ่มที่กำลังกระเพื่อมถูกกอบกุมด้วยสองมือหนาบดขยำขยี้เล่นจนเป็นรอยแดง
การกระทำป่าเถื่อนสร้างความเจ็บปวดทวีคูณจากเดิมหลายสิบเท่าชายหนุ่มไม่คิดปราณีคนที่สะอึกสะอื้นทรมานแม้แต่น้อยเพราะคิดว่าความเจ็บปวดเช่นนี้เธอสมควรจะได้รับมัน
“เป็นยังไงถึงใจเธอไหมล่ะวันหลังจะได้ไม่ต้องร่านอีก”
ชาติเสือโหมกระหน่ำซอยสะโพกใส่หญิงสาวหนักหน่วงจนเตียงเล็กขยับเขยื้อนแทบไม่อยู่ติดที่เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดจนคนด้านนอกรับรู้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน
“อื้อ..”
เมื่อกระแทกกระทั้นด้านหน้าจนพอใจมือหนาก็จับพลิกร่างบางให้หันหลังยกสะโพกมนขึ้นเสียบแท่งร้อนเข้าร่องสวาทที่มีแต่มีแต่รอยเลือดพรวดเดียวก่อนจะกดใบหน้าหวานให้ติดเตียงนุ่มแล้วอัดซอยสะโพกถี่ยิบอย่างไร้ความนุ่มนวล
“พอแล้ว... ฉัน.. ไม่ไหว.. ฮือๆๆๆ”
แรงบดกระแทกสร้างความเจ็บปวดจนร่างบางต้องส่งเสียงสั่นเครือแหบพร่าร้องขอความเห็นใจ
“หึ่..อ่า..อ้าสส..”
คนตัวโตเงยหน้าร้องระบายความเสียงซ่านเขาไม่สนใจเสียงร้องอ้อนวอนของร่างเล็กยิ่งเธอร้องให้หยุดเท่าไรเขายิ่งอัดซอยสะโพกหนักขึ้นเท่านั้นบทสวาทอันดุดันดำเนินไปได้พักใหญ่ทำหญิงสาวเจ็บปวดถึงขั้นสลบคาเตียงคนใจร้ายจึงหยุดการกระทำรุนแรงลงได้
“อย่าให้มีครั้งหน้า..”
ดวงตาคมจ้องมองร่างบางที่ฟุบสลบคาเตียงด้วยสาตาที่ยังโกรธเคืองเขาหยิบกางเกงขึ้นสวมใส่ก่อนจะห่อร่างบางด้วยเชิ้ตขาวของตนส่วนเสื้อผ้าที่ฉีกขาดและรอยเลือดก็ทิ้งให้เจ้าของที่นี่ดูต่างหน้าด้วยความสะใจให้รู้ว่าของใครเป็นของใคร
“กลับ..”
ชาติเสือเปลือยท่อนบนโชว์แผงกล้ามอุ้มร่างบางที่สลบไสลออกมาจากตัวบ้านเขารีบเรียกนักรบที่ยืนเฝ้าหน้าบ้านกลับทั้งยิ้มเยาะคนที่นอนกองกับพื้นอย่างคนชนะ
“ฮึก..ฮือๆๆ..”
ทรายแก้วเริ่มฟื้นขึ้นมาหลังจากสลบไปพักใหญ่พอได้สติจำเรื่องราวก่อนหน้าได้เธอก็เอาแต่สะอึกสะอื้นมองคนใจร้ายที่อยู่ในชุดคลุมสีดำมือถือแก้วไวน์ยกดื่มสบายอารมณ์ด้วยสายตาที่โกรธเคือง
“ไอ้นั่นมันเป็นใคร”
ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่นอนสะอื้นกอดผ้าห่มอยู่บนเตียงเสียงแข็งทรายแก้วเบนหน้าหนีเพราะไม่อยากที่จะพูดคุยกับคนป่าเถื่อน
“ก็ถามว่ามันเป็นใครไงเล่า”
เมื่อไม่ได้รับคำตอบมือหนาจึงวางเแก้วไวน์ลงรีบยื่นกระชากแขนร่างบางจนเธอตัวโยนพร้อมตวาดลั่นจ้องตากลมที่รื้นไปด้วยน้ำตาเขม็งเริ่มมีน้ำโหเมื่อรู้สึกไม่ได้ดั่งใจ
“..พี่พลเป็นแฟนเก่าฉัน”
ทรายแก้วมองค้อนชายหนุ่มกลับไม่ใช่ว่าเขาไม่พอใจเธอแต่เธอก็ไม่ชอบใจกับการกระทำของเขาเช่นกันแม้นจะโกรธทรงพลที่เขาจะรังแกเธอแต่เธอก็ไม่คิดว่าชาติเสือจะซ้อมทรงพลปางตายทั้งทำร้ายเธอโดยที่ไม่ถามหาความจริงก่อน
“รักมันอยู่หรือไง...”
คำว่าแฟนเก่าจากปากหญิงสาวกระทบมาที่หูได้ชาติเสือเริ่มมีแววตาไหววูบหงุดหงิดกับคำตอบก่อนจะสะบัดข้อมือเธอทิ้ง
“ไม่ต้องตอบก็ได้ฉันไม่อยากรู้..แต่ถ้าฉันเห็นมันใกล้เธออีกครั้งเดียวโดนหนักกว่านี้แน่นี่แค่มือขวาฉันคนเดียวมันยังน่วมขนาดนั้นถ้าถูกกระทืบสักสี่ห้าคนจะเละเทะขนาดไหนเธอก็คิดเอา”
ชาติเสือทิ้งท้ายก่อนจะลุกเดินสง่าออกจากห้องไปทิ้งให้ร่างบางนอนฟุบสะอื้นคิดมากอยู่คนเดียวในห้อง
“ฮือๆๆ”
ทรายแก้วนอนกอดหมอนร้องให้จนตัวโยนไม่รู้ว่าตอนนี้เธอใช้ชีวิตอยู่กับคนหรือซาตานกันแน่เอะอะขู่ฆ่าไม่พอใจก็ทำร้ายคนอย่างเลือดเย็นไปทั่ว
ตกดึกชาติเสือออกมานั่งดื่มไวน์รับลมยามค่ำคืนท่ามกลางแสงไฟสลัวใบหน้าคมแสดงออกถึงความอารมณ์ดีพอสมควรหลังจากรู้ว่าแม่ของเขาจะเดินทางมาที่นี่ในช่วงเช้าของวันพรุ่งนี้
สาเหตุเป็นเพราะเอกสารทะเบียนสมรสที่เขาได้ส่งไปที่บ้านใหญ่คราวนี้แม่ของเขาจะได้รู้ว่าไม่สามารถบังคับให้เขาไปรักใครตามใจตัวเองได้
ทรายแก้วกลับมามีไข้ขึ้นสูงอีกครั้งตั้งแต่ช่วงเย็นจนชาติเสือต้องให้นักรบตามหมอมาดูเธออีกรอบและแล้วหญิงสาวก็ต้องถูกฉีดยาแก้ไข้อีกเข็มจนนอนสลบไสลเพราะฤทธิ์ยาตั้งแต่ช่วงเย็นจวบจนกลางดึก
ชาติเสือก้าวเท้ายาวเดินเชื่องช้าเข้ามาในห้องนอนด้วยใบหน้าสีแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลเขายืนกอดอกจ้องร่างบางที่นอนหน้าซีดเซียวไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยสีหน้าเรียบเฉยยิ่งเขาเห็นว่าตัวหญิงสาวเป็นที่ต้องการของใครบางคนมากเท่าไรเขาก็ยิ่งรู้สึกหวง
“เธอทำให้ฉันโมโหเองนะยัยตุ๊กตายาง”
น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยจบก็ทิ้งตัวลงนอนเตียงนุ่มเอื้อมมือปิดโคมไฟใจอยากจะดึงร่างบางมากอดก็ยังคิดขุ่นเคืองกับเรื่องวันนี้อยู่ไม่น้อยจึงปล่อนให้ร่างบางนอนหลับเป็นอิสระไปหนึ่งคืน
“อืม..”
ทรายแก้วรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของอีกวันเมื่อแสงแดดส่องผ่านม่านแข้ามาแยงตาเธอรู้สึกดีกว่าเมื่อวานพอสมควรที่ได้นอนหลับพักผ่อนเต็มอิ่ม
“อื้อ..”
ดวงตากลมโตถลึงกว้างตกใจที่จู่ๆชาติเสือก็ยื่นหน้าก้มลงมาแทบชิดกับพวงแก้ม
“ผัว...ไม่ใช่ผี”
ชายหนุ่มมองค้อนหญิงสาวที่เห็นเขาแล้วมีทีท่าตกใจราวกับเห็นสิ่งน่ากลัวเขาตื่นก่อนเธอพักใหญ่จนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยหมายจะเดินมาปลุกหญิงสาวแต่เห็นว่าเธอนั้นตื่นขึ้นมาก่อน
“จะไปไหนแต่เช้าเหรอคะ”
ทรายแก้วค่อยๆชันตัวลุกนั่งจ้องมองคนตัวโตที่รวบผมเผ้าเนี้ยบแต่งตัวด้วยเสื้อกล้ามสีขาวคลุมด้วยเชิ้ตสั้นสีฟ้าสวมกางเกงยีนส์ขายาวราคาแพงสีดำคิดว่ายังไงชุดนี้เขาคงไม่ได้ใส่ไปทำงานหรือไม่ใส่อยู่บ้านเฉยๆแน่นอน
“คุณแม่ฉันจะมาต้องเตรียมตัวต้อนรับ”
“ค.. คุณแม่”
หัวใจดวงน้อยเริ่มมีความกังวลเพิ่มขึ้นทวีคูณเธอยังไม่ชินกับการรับมือกับชาติเสือตอนนี้ยังจะต้องเจอกับแม่ของเขาโดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอจะยินดีแค่ไหนที่เห็นว่ามีผู้หญิงมาอยู่ในบ้านกับลูกชายตัวเอง
“อืม..เธอต้องทำทุกอย่างให้เหมือนว่ารักกันกับฉันให้มากที่สุดต่อหน้าแม่ของฉัน”
“ขอเหตุผลได้หรือเปล่าคะ”
เสียงอ่อนแผ่วเบาเอ่ยด้วยอาการหนักใจ
“ฉันสั่งอะไรก็ทำๆไปเถอะน่า...อีกอย่างต่อไปนี้เรียกฉันว่าพี่เสือแล้วก็แทนตัวเองว่าทรายเวลาพูดกับฉัน...อีกครึ่งชั่วโมงแม่ฉันจะมาถึงที่นี่ไปเตรียมตัว”ชาติเสือว่าจบก็ลุกขึ้นเดินหนีหญิงสาวออกไปนอกห้องทั้งที่วันนี้เขาว่าจะไม่ดุเธออยู่แล้วเชียวแต่ความช่างถามของเธอก็ทำให้เขาหงุดหงิดจนได้“ค่ะ..”ดวงตากลมโตจ้องมองไล่หลังร่างสูงก่อนจะก้มหน้างุดบุ้ยปากถอนหายใจไม่ชอบเอาเสียเลยที่จะต้องถูกสั่งให้ทำโน่นทำนี่ทั้งที่ตัวเองไม่เต็มใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้ชาติเสือเดินจูงมือร่างบางในชุดเดรสแขนกุดยาวสีครีมเดินออกมาต้อนรับคนเป็นแม่ที่หน้าบ้านขณะที่รถตู้คันหรูแล่นเข้ามาถึง“สวัสดีครับคุณแม่”มือหนายกไหว้คนเป็นแม่หน้าระรื่นเมื่อเห็นว่าพึ่งจะลงมาจากรถผิดกับสุรีพรหญิงวัยกลางคนที่ยังดูสาวไม่สร่างเธอลงจากรถตู้สีดำคันหรูที่เด็ดเดี่ยวพึ่งจะขับไปรับที่สนามบินได้ก็ยืนหน้าบึ้งตึงจดจ้องแต่ร่างบางที่กำลังยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างลูกชายเธอไม่วางยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาหญิงสาวน่ารักน่าเอ็นดูแต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีกลัวว่าเธอจะมาปอกลอกลูกชายดั่งคนที่เคยได้พบได้เจอมาก่อนหน้าผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตลูกชายที่ไม่ผ่านสายตาของเธ
หลังจากใช้เวลาอยู่ในครัวไม่นานทรายแก้วจัดการเสริฟอาหารที่โต๊ะทานข้าวเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกมาตามชาติเสือเข้าไปทานอาหารเช้าในเวลาที่อาจจะสายหน่อยร่างบางเดินมาถึงโถงหน้าบ้านได้ก็ชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นชาติเสือเอาแต่นั่งเหม่อตาลอยเดาไม่ออกเหมือนกันว่าเขานั้นกำลังคิดอะไรอยู่“ข้าวต้มเรียบร้อยแล้วค่ะขอโทษนะคะที่วันนี้สายหน่อย”“อืม..”ชาติเสือหลุดจากภวังค์ความคิดเรื่องเก่าได้เขาก็รีบลุกขึ้นพรวดสาวเท้าเดินตรงไปที่ห้องครัวทันทีโดยมีทรายแก้วเดินตามอยู่ด้านหลัง“ทำไม..ถึงพูดจากับคุณแม่คุณแบบนั้นล่ะคะ”ทั้งสองนั่งทานอาหารกันได้พักใหญ่ทรายแก้วที่นั่งใช้ช้อนเขี่ยข้าวต้มกับชิ้นกุ้งไปมาเธอก็ถือโอกาสนี้คุยเรื่องที่น่าอึดอัดใจกับชายหนุ่มเสียเลยเป๊ง...“จะพูดอะไรก็เรื่องของฉัน..อย่ามาคิดสอน”มือหนาวางช้อนกระทบกับถ้วยจนเกิดเสียงดังเงยหน้าจ้องมองใบหน้าหวานเขม็งไม่ชอบใจที่หญิงสาวทำตัวเป็นคุณครูสอนคนอื่นทั้งที่ยังไม่เคยรับรู้ว่าเขานั้นเจออะไรมาถึงได้มีปัญหากับตัวเองเช่นนี้“แต่นั่นแม่ของคุณนะคะ...มีเรื่องอะไรไม่เข้าใจกันน่าจะคุยกันให้จบจะได้ไม่ต้องมากระทบกระทั่งกันไปมาแบบนี้”“เสือก!”เสียงแข็งเอ่ยขึ้นกะทั
“เงินทั้งหมดที่เสธฐามันสร้างปัญหากูจะชดใช้ให้ทั้งหมดปล่อยทรายแก้วมาให้กู”ทรงพลที่ใบหน้าเนื้อตัวยังเหลือร่องรอยความฟกช้ำตะโกนกลับทั้งจ้องหน้าชาติเสืออย่างไม่เกรงกลัวเขาจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยทรายแก้วให้พ้นออกไปจากนรกที่นี่“หึ่..กูไม่คืนของเล่นชิ้นนี้กูหวง...กลับไปแล้วอย่าเสนอหน้ามาที่นี่อีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว”ชาติเสือแสยะยิ้มมุมปากของเล่นของหวงของเขามีหรือจะปล่อยให้ใครได้ไปง่ายๆยิ่งเกลียดขี้หน้าคนที่กำลังเอ่ยข้อต่อรองเขายิ่งไม่ยอมง่ายๆ“ของเล่น?..มึงเห็นทรายเป็นแค่ของเล่นอย่างงั้นเหรอ”พลั่กกทรงพลกระโจนประชิดตัวชาติเสือก่อนจะยกมือสาวหมัดใส่คนปากดีที่พูดจาไม่ให้เกียรติทรายแก้วเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลรีบวิ่งกรูกันเข้ามาเพื่อที่จะปกป้องชาติเสือแต่ก็ถูกเขายกมือห้ามเอาไว้ก่อน“ไม่ต้อง...”ชายหนุ่มเห็นว่าทรงพลมาที่นี่คนเดียวถือว่าใจถึงพอสมควรเขาเองก็จะไม่ใช้วิธีหมาหมู่ให้เสียชื่อชาติเสือปัญหานี้เขาต้องการชำระความกับทรงพลตัวต่อตัวพลั่กกมือที่ยกห้ามบอดี้การ์ดวาดสาวหมัดกลับไปยังทรงพลแรงหมัดของชาติเสือทำร่างสูงบึกบึนของทรงพลล้มลงฟุบกองอยู่กับพื้นหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ชุลมุนชกต่อยวา
รถหรูแล่นเลยปากทางเข้าบ้านไม่นานนักก็ขับเข้ามาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนเล็กๆไม่ใหญ่มากตอนนี้เป็นช่วงเที่ยงเด็กๆเลยออกมาวิ่งเล่นกันประปรายถือว่าเด็กที่นี่ไม่ได้เยอะมากนัก“เธอรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันรีบกลับมา”“ค่ะ”ชาติเสือปลดเข็มขัดนิรภัยหันมาสั่งหญิงสาวให้รออยู่ที่นี่ก่อนจะลงจากรถรีบเดินดุ่มฝ่าแสงแดดจ้าเข้าไปในอาคารเรียน“มาทำอะไรของเค้า”ดวงตากลมโตไล่มองตามหลังชาติเสือด้วยแววตาฉงนในใจไม่ยักรู้ว่าคนอย่างเขาจะมีธุระกับผู้คนหรือสถานที่แห่งนี้ด้วยหากเป็นผับบาร์เธอจะไม่สงสัยอะไรเลยครั้นคิดจะถามให้ได้ความกระจ่างจากชายหนุ่มคงไม่ได้คำตอบแถมอาจจะมีโอกาสถูกดุอีกด้วยความแครงใจนี้เห็นทีจะต้องถามคนในบ้านเห็นจะได้ความกว่าชาติเสือใช้เวลาทำธุระกับผู้อำนวยการที่โรงเรียนไม่นานนักก็เตรียมตัวกลับตลอดระยะเวลาที่ขับรถเขารับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีเรื่องจะคุยแต่ไม่ยักจะเห็นว่าเธอจะเอ่ยออกมาเสียทีเอาแต่ลอบมองมายังเขาเป็นระยะเท่านั้น“มีอะไรหรือเปล่า”“หึ.. ไม่นี่คะ”คนตัวเล็กรีบส่ายหัวหงึกหงักหันมองไปยังริมทางรีบปฏิเสธเมื่อเห็นชายหนุ่มรู้ทันว่ากำลังมีอะไรอยู่ในใจ“แอบมองฉันอยู่นั่น..นึก
“มันจะไม่รุนแรง..เชื่อฉัน” ฟอดดชายหนุ่มก้มลงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่จะให้เขาทนต่อไปคงไม่ไหวยิ่งรู้ว่าต้องห่างร่างนุ่มนิ่มนี้หลายวันเขายิ่งยอมปล่อยเธอไปไม่ได้สองมือหนาสอดประสานมือเรียวเริ่มไล่ริมฝีปากหนาบดจูบตั้งแต่พวงแก้มนวลนิ่มจนถึงริมฝีปากบางอวบอิ่มบดจูบด้วยความนุ่มนวลทรายแก้วได้แต่นอนนิ่งภาวนาให้เขาไม่รุนแรงตามที่พูดเพราะกลัวว่าร่างกายจะรับไม่ไหวไม่อยากที่จะให้หมอมาดูอาการเธอซ้ำๆเพราะรู้สึกอายเหมือนกันที่เจ็บป่วยเพราะเรื่องบนเตียง“อืม..”ร่างบางเริ่มเกร็งเล็กน้อยเมื่อคนตัวโตเริ่มส่งลิ้นร้ายสอดใส่เข้ามาในโพรงปากนุ่มทั้งมือทั้งสองยังล้วงเข้าด้านในชุดนอนตัวบางบีบเค้นขยำเต้างามทั้งสองไม่วางมือร่างกายของชายหนุ่มเริ่มร้อนระอุไปด้วยไฟสวาทเขากระชากเชือกผูกเอวถอดชุดคลุมโยนทิ้งข้างเตียงเผยแผงกล้ามเปลือยเปล่าต่อหน้าคนตัวเล็กใต้ร่างทรายแก้วรีบหันหน้าหนีถึงอย่างไรเธอก็ไม่ชินกับการมองร่างกายปราศจากเสื้อผ้าของชาติเสืออยู่ดีร่างบางของเธอถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถูกถอดชุดนอนรวดเดียวโดยฝีมือคนตัวโตหัวทุยของทรายแก้วตอนนี้ถูกกอบกุมไปด้วยสองมือใหญ่ของชายหนุ่มเขาก้มลงจูบริมฝีปากบางอีกรอบโน้มตัวเธอนอนลง
หลังจากกลับขึ้นไปที่ห้องอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้วทรายแก้วจึงเดินเข้ามาหาเด็ดเดี่ยวเพื่อแจ้งให้เขาทราบว่าเธอนั้นจะออกไปข้างนอกภาวนาในใจว่าขอให้เขาอนุญาตเธอโดยดีไม่อย่างนั้นคงต้องหนักใจอีกแน่“คุณเดี่ยวคะ”ดวงตาคมของเด็ดเดี่ยวมองทรายแก้วด้วยความสงสัยเพราะเห็นเธอแต่งตัวทั้งยังมีกระเป๋าสะพายข้างไม่รู้ว่าเธอจะออกไปไหนกันขออนุญาตเจ้านายของเขาหรือยังเรื่องนี้เขาก็ยังไม่ทราบ“ครับ”“พอดีว่าเพื่อนทรายนัดให้ไปหาน่ะค่ะ...ขอออกไปแปปเดียวได้หรือเปล่าคะ”“อืม...ถ้าเรื่องออกไปจากที่นี่..คุณทรายขออนุญาตคุณเสือแล้วหรือยังครับ”“ไปแปปเดียวเองต้องโทรขอด้วยเหรอคะ...อีกอย่างทรายก็ไม่ร็จะติดต่อคุณเสือยังไง”“ไม่อย่างนั้นพวกผมอาจจะถูกคาดโทษได้”เด็ดเดี่ยวตอบตามตรงเขาไม่ได้อยากจะห้ามหญิงสาวแต่เพราะโทษที่เขาละเลยหน้าที่มันน่ากลัวจึงอนุญาตให้ทรายแก้วออกไปข้างนอกไม่ได้หากเธอยังไม่ได้แจ้งให้เจ้านายของเขาทราบ“ฉันเข้าใจค่ะ”ใบหน้าหวานห่อเหี่ยวขึ้นมาจนชายหนุ่มตรงหน้าจับสังเกตได้แต่เขาก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้อยู่ดีนอกจากรีบต่อสายหาชาติเสือให้ได้คุยกับหญิงสาวเอาเอง“นายครับคุณทรายมีเรื่องจะคุยด้วยครั
“ครับคุณเสือ...เธอกำลังทำอาหารกับเพื่อนอยู่ครับ.. ครับ.. ผมจะคอยดูไม่ห่างครับ”เด็ดเดี่ยวยกหูรายงานชาติเสือเป็นระยะเพราะถูกสั่งเอาไว้“เดี่ยว..ท่าทางนายจะหวงคุณทรายมากกว่าผู้หญิงคนอื่นนายว่าหรือเปล่า”ชาตรีเห็นเด็ดเดี่ยววางสายได้ก็รีบพูดคุยเรื่องที่ตนเองคิด“อาจจะยังไม่ไว้ใจหรือเปล่า”“นายคิดงั้น?”“อืม..”แม้นในใจเด็ดเดี่ยวจะแอบคิดเช่นชาตรีแต่เขาก็มีอีกใจที่คิดว่าอาจจะเป็นไปได้ที่นายตนน่าจะยังไม่ไว้ใจหญิงสาวเพราะพึ่งอยู่ด้วยกันได้ไม่นานหลังจากน้ำรินกลับไปตั้งแต่ช่วงเย็นทรายแก้วก็นั่งเหงาเช่นเดิมจนตกดึกร่างบางในชุดนอนผ้าลินินสายเดี่ยวสีขาวยาวคลุมเข่าเดินออกมานอกระเบียงห้องนอนดูดาวยามค่ำคืนที่ฟ้าเปิดดวงตากลมโตมองทอดยาวไปไกลสองแขนเล็กกอดอกแน่นครุ่นคิดถึงวันข้างหน้าว่าชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไรคำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวทุกครั้งเมื่อต้องอยู่เงียบๆคนเดียวแต่ก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้สักครั้ง“เฮ้อ..!”ริมฝีปากบางเผยอพ่นลมหายใจเบาๆก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอนแกร๊กมือน้อยยกยื่นปิดสวิตซ์ไฟให้ในห้องเหลือเพียงแค่แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้นก่อนจะหย่อนก้นลงเตียงเอนตัวลงนอนฟุบกับหมอนนุ่มร่าง
“ค่ะ”ทรายแก้วละมือจากช้อนส้อมในจานปลานึ่งเธอเริ่มตักข้าวใส่จานตัวเองตามที่สุรีพรสั่งแอบอมยิ้มเมื่อเห็นอีกมุมของสุรีพรและชาติเสือที่มีเหมือนกันเรื่องที่ไม่ชอบให้ใครมาอดอาหารในเวลาที่ต้องทานสุรีพรเลือกที่จะตักน้ำซุปถ้วยไก่ตุ๋นทานก่อนเพราะรู้สึกว่ากลิ่นช่างหอมยั่วยวนเตะจมูกเสียเหลือเกิน“อืม..”เธอพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อน้ำซุปรสกลมกล่อมสัมผัสลิ้นนับว่าฝีมือของลูกสะใภ้เธอดีไม่ใช่น้อยสุรีพรชื่นชมฝีมือหญิงสาวอยู่ในใจไม่ปริปากพูดอะไรออกมาแต่การที่หญิงวัยกลางคนยื่นมือตักอาหารทานไม่พูดไม่จาก็ทำให้ทรายแก้วรู้แล้วว่าแม่สามีนั้นถูกใจฝีมือเธอแค่ไหน“ของหวานค่ะคุณแม่”หลังจากทานขอคาวจนเรียบร้อยแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาของของหวานวันนี้ทรายแก้วเลือกที่จะเสริฟมะยงชิดลอยแก้วให้กับสุรีพรเพราะเธอแช่มะยงชิดกับน้ำเชื่อมไว้ตั้งแต่เมื่อเย็นวานหากสุรีพรได้ทานคงสดชื่นไม่น้อยคนเป็นแม่สามีอย่างสุรีพรนั่งทานของที่ลูกสะใภ้เสริฟเงียบๆเพราะเธอถูกใจฝีมือของทรายแก้วทั้งของคาวและของหวานเลยไม่มีข้อที่จะหาเรื่องตำหนิได้เลยแม้แต่ข้อเดียวช่วงหัวค่ำก่อนที่ทรายแก้วจะเตรียมตัวเข้าห้องนอนเธอก็ไม่ลืมที่จะเดินเลยไปถามไถ่แม่สามีเผื่อ