Share

ตอนที่14 ไม่น่าใจบุญ

รถหรูแล่นเลยปากทางเข้าบ้านไม่นานนักก็ขับเข้ามาจอดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าโรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนเล็กๆไม่ใหญ่มากตอนนี้เป็นช่วงเที่ยงเด็กๆเลยออกมาวิ่งเล่นกันประปรายถือว่าเด็กที่นี่ไม่ได้เยอะมากนัก

“เธอรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันรีบกลับมา”

“ค่ะ”

ชาติเสือปลดเข็มขัดนิรภัยหันมาสั่งหญิงสาวให้รออยู่ที่นี่ก่อนจะลงจากรถรีบเดินดุ่มฝ่าแสงแดดจ้าเข้าไปในอาคารเรียน

“มาทำอะไรของเค้า”

ดวงตากลมโตไล่มองตามหลังชาติเสือด้วยแววตาฉงนในใจไม่ยักรู้ว่าคนอย่างเขาจะมีธุระกับผู้คนหรือสถานที่แห่งนี้ด้วยหากเป็นผับบาร์เธอจะไม่สงสัยอะไรเลยครั้นคิดจะถามให้ได้ความกระจ่างจากชายหนุ่มคงไม่ได้คำตอบแถมอาจจะมีโอกาสถูกดุอีกด้วยความแครงใจนี้เห็นทีจะต้องถามคนในบ้านเห็นจะได้ความกว่า

ชาติเสือใช้เวลาทำธุระกับผู้อำนวยการที่โรงเรียนไม่นานนักก็เตรียมตัวกลับตลอดระยะเวลาที่ขับรถเขารับรู้ได้ว่าหญิงสาวมีเรื่องจะคุยแต่ไม่ยักจะเห็นว่าเธอจะเอ่ยออกมาเสียทีเอาแต่ลอบมองมายังเขาเป็นระยะเท่านั้น

“มีอะไรหรือเปล่า”

“หึ.. ไม่นี่คะ”

คนตัวเล็กรีบส่ายหัวหงึกหงักหันมองไปยังริมทางรีบปฏิเสธเมื่อเห็นชายหนุ่มรู้ทันว่ากำลังมีอะไรอยู่ในใจ

“แอบมองฉันอยู่นั่น..นึกว่าจะพิศวาสฉันเวลานี้”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงอ่อนทำทรายแก้วต้องรีบหันมามองหน้าคนที่พูดว่าเขานั้นมีทีเล่นหรือทีจริงเมื่อเห็นอีกฝ่ายยกยิ้มจึงเข้าใจได้ว่าคงเอ่ยหยอก

“ดูพูดเข้า..”

ริมฝีปากบางบุ้ยเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองธรรมชาติข้างทางต่อจนถึงบ้าน

ทรายแก้วกวาดพื้นอยู่ในห้องครัวช่วงบ่ายหลังจัดเก็บของสดที่พึ่งซื้อมาเสร็จ พลันกวาดสายตาออกไปหน้าห้องครัวเห็นว่านักรบเดินผ่านมาพอดีจึงรีบทักชายหนุ่ม

“คุณรบคะ”

“ครับ”

หญิงสาวมองซ้ายมองขวาเห็นว่าตรงนี้ไม่มีใครนอกจากบอดี้การ์ดหนุ่มเธอวางไม้กวาดพิงกับผนังก่อนจะเดินเข้ามาถามเรื่องคาใจกับบอดี้การ์ดหนุ่มใกล้ๆ

“ทรายอยากรู้ว่าคุณเสือไปที่โรงเรียนxxxบ่อยหรือเปล่า”

“อ๋อ..ก็ไม่บ่อยเท่าไรนะครับจะเข้าไปเมื่อตอนที่มีปัญหาเท่านั้น”

“ตอนมีปัญหา..แล้วคุณเสือไปทำไมคะ”

คิ้วเรียวบางเริ่มขมวดหากโรงเรียนมีปัญหาแล้วเกี่ยวอะไรกับชาติเสือ

“เอาเช็กไปให้ครับ คุณเสือมักจะทำบุญกับโรงเรียนที่ขาดแคลนเสมอไม่ใช่แค่โรงเรียนที่คุณทรายถามนะครับแต่ยังมีอีกหลายโรงเรียนเลย”

“คุณเสือช่วย?”

“ครับ...ไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะครับ”

นักรบอมยิ้มอ่อน ไปพูดกับใครก็เห็นจะเชื่อกันยากเพราะบุคลิกของชาติเสือดูไม่ใช่คนที่ใจบุญสุนทานสักเท่าไรแต่คนสนิทจะรู้ดีว่าเจ้านายของตนเวลาดีก็ดีใจหายเมื่อร้ายก็ร้ายสุดขีด

“ก็..ประมาณนั้นค่ะ..”

ทรายแก้วพยักหน้าหงึกหงักเธอยอมรับกับนักรบตามตรงว่าเธอก็ไม่เคยคิดว่าชาติเสือจะใจบุญเพราะเท่าที่สัมผัสมาไม่วายจะแยกเขี้ยวใส่เธอได้ทุกเวลาหากเป็นสัตว์เลี้ยงที่อยู่ในบ้านเธอดุแบบนี้คงต้องซื้อตะกร้อครอบปากกันไว้บ้าง

“กินข้าวเสร็จแล้วไปเก็บเสื้อผ้าให้ฉันด้วยพรุ่งนี้ฉันต้องไปสิงคโปร์”

ชาติเสือบอกหญิงสาวที่กำลังยกอาหารเย็นมาวางบนโต๊ะทานข้าว

“ไปกี่วันเหรอคะ”

“เป็นอาทิตย์”

“ถ้างั้น.. ทรายขอไปอยู่ที่บ้านระหว่างที่พี่เสือไม่อยู่ได้หรือเปล่าคะ”

ทรายแก้วทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามชายหนุ่มก่อนจะใช้น้ำเสียงหวานๆเอ่ยขออนุญาตกับเขาเห็นโอกาสว่าการที่ชายหนุ่มไม่อยู่บ้านครั้งนี้จะทำให้เธอได้มีเวลากลับไปดูแลบ้านบ้าง

“ไม่ได้...ถ้าอยากจะคุยกับพี่ชายเธอก็โทรให้มาหาที่นี่”

ชาติดเสือจ้องหน้าร่างบางที่นั่งอมยิ้มอ่อนรู้ว่าเธอคิดว่าเขาจะอนุญาตแต่เธอคิดผิดเขาไม่ยอมให้เธอออกไปจากที่นี่โดยไม่มีเขาไปด้วย

“ก็ได้..ค่ะ”

ริมฝีปากบางหุบยิ้มสีหน้าเปลี่ยนเป็นความห่อเหี่ยวกะทันหันเมื่อได้รับคำตอบที่ไม่ได้ดั่งใจมือน้อยเริ่มใช้ช้อนเขี่ยข้าวในจานอาหารที่น่าอร่อยบนโต๊ะอาหารกลับดูจืดชืดไม่น่าตักเพราะผิดหวังที่ไม่ได้กลับบ้านต้องเป็นนกน้อยในกรงอยู่ที่นี่

“จะกินดีๆหรือจะให้ป้อน”

ชาติเสือวางช้อนวางส้อมยืดตัวตรงมองหน้าทรายแก้วด้วยสายตาไม่ชอบใจเพราะเห็นเธอเขี่ยข้าวเป็นพักแล้วไม่ยอมตักอะไรเข้าปากเสียที

“นี่เหรอคนใจบุญ”

ริมฝีปากบางบ่นอู้อี้เพราะพฤติกรรมและคำพูดที่เขาทำกับเธอยากเหลือเกินที่จะเชื่อว่าชายหนุ่มเป็นคนใจบุญ

“พูดอะไร”

“เปล่าค่ะ”

ใบหน้าบึ้งตึงส่ายหัวก่อนจะยื่นมือตักอาหารใส่จานทานให้หมดๆไปจะได้ไปให้พ้นจากตรงนี้เสียที

หลังจากจบมื้อเย็นทรายแก้วก็ขึ้นมาอาบน้ำหลังจากนั้นก็ง่วนอยู่กับการจัดกระเป๋าให้ชาติเสือจนตอนนี้หญิงสาวเก็บชุดทำงานกับชุดนอนให้ชายหนุ่มเรียบร้อยแต่อีกหนึ่งอย่างที่ไม่รู้จะเก็บยังไงก็คือชั้นในของเขาเพราะเธอค้นเท่าไรก็เจอแต่บ๊อกเซอร์ไม่รู้ว่าชายหนุ่มไม่มีกางเกงในหรือใส่แค่บ๊อกเซอร์กันแน่

“มันใส่สบายกว่ากางเกงในจริงเหรอ”

มือน้อยหยิบกางเกงขาสั้นสีเทาเข้มขึ้นมากางดูทั้งขมวดคิ้วบ่นอู้อี้ว่าสิ่งเรียกว่าบ๊อกเซอร์ของผู้ชายนี่มันใส่สบายกันจริงหรือเพราะจำได้ว่าพี่ชายเธอก็ใส่แบบนี้เหมือนกัน

“จัดแบบนี้ไปเลยแล้วกัน”

ร่างบางในชุดนอนลุกขึ้นยืนมองไปยังหน้าห้องน้ำใจคิดอยากจะไปเคาะประตูถามคนที่อาบน้ำอยู่ด้านในแต่คิดไปคิดมาเธอเลือกที่จะยกกางเกงบ๊อกเซอร์ในตู้ทั้งแถวลงกระเป๋าเลยจะดีกว่าด้วยไม่รู้ว่าจะถูกดุหรือไม่หากไปถามอะไรชายหนุ่มในเวลานี้

“เรียบร้อยแล้วเหรอ”

ร่างสูงในชุดคลุมสาวเท้ายาวเนิบนาบเดินเข้ามาหาทรายแก้วขณะที่หญิงสาวกำลังลากกระเป๋ามาไว้มุมห้อง

“ค่ะ”

ทรายแก้วไม่ทันได้หันหน้ากลับมาตอบชายหนุ่มดีร่างของเธอก็ถูกยกลอยขึ้นด้วยสองแขนของชาติเสือ

“เอ่อ..”

หญิงสาวเริ่มใจไม่ค่อยดีเท่าไรเมื่อถูกอุ้มมาวางบนเตียงนุ่มดวงตากลมโตไหววูบรู้ว่าตอนนี้ชาติเสือต้องการอะไรแต่เธอยังกังวลกับอาการเจ็บที่กึ่งกลางลำตัวพอสมควร

“เรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาทำหน้าที่บนเตียง”

“คือ...ทรายยัง..ไม่หายดี”

มือเรียวทั้งสองยกขึ้นดันใบหน้าคมส่งเสียงอ่อนบอกให้ชายหนุ่มได้รับรู้ว่าวันนี้เธอไม่พร้อม

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status