ตอนที่15 แปลกไป

“มันจะไม่รุนแรง..เชื่อฉัน” ฟอดด

ชายหนุ่มก้มลงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่จะให้เขาทนต่อไปคงไม่ไหวยิ่งรู้ว่าต้องห่างร่างนุ่มนิ่มนี้หลายวันเขายิ่งยอมปล่อยเธอไปไม่ได้

สองมือหนาสอดประสานมือเรียวเริ่มไล่ริมฝีปากหนาบดจูบตั้งแต่พวงแก้มนวลนิ่มจนถึงริมฝีปากบางอวบอิ่มบดจูบด้วยความนุ่มนวล

ทรายแก้วได้แต่นอนนิ่งภาวนาให้เขาไม่รุนแรงตามที่พูดเพราะกลัวว่าร่างกายจะรับไม่ไหวไม่อยากที่จะให้หมอมาดูอาการเธอซ้ำๆเพราะรู้สึกอายเหมือนกันที่เจ็บป่วยเพราะเรื่องบนเตียง

“อืม..”

ร่างบางเริ่มเกร็งเล็กน้อยเมื่อคนตัวโตเริ่มส่งลิ้นร้ายสอดใส่เข้ามาในโพรงปากนุ่มทั้งมือทั้งสองยังล้วงเข้าด้านในชุดนอนตัวบางบีบเค้นขยำเต้างามทั้งสองไม่วางมือ

ร่างกายของชายหนุ่มเริ่มร้อนระอุไปด้วยไฟสวาทเขากระชากเชือกผูกเอวถอดชุดคลุมโยนทิ้งข้างเตียงเผยแผงกล้ามเปลือยเปล่าต่อหน้าคนตัวเล็กใต้ร่าง

ทรายแก้วรีบหันหน้าหนีถึงอย่างไรเธอก็ไม่ชินกับการมองร่างกายปราศจากเสื้อผ้าของชาติเสืออยู่ดีร่างบางของเธอถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะถูกถอดชุดนอนรวดเดียวโดยฝีมือคนตัวโต

หัวทุยของทรายแก้วตอนนี้ถูกกอบกุมไปด้วยสองมือใหญ่ของชายหนุ่มเขาก้มลงจูบริมฝีปากบางอีกรอบโน้มตัวเธอนอนลงราบไปกับเตียงนุ่มพร้อมกับมีร่างของตัวเองทาบทับแนบชิดกับกายนุ่มนิ่มของหญิงสาว

“อือ..”

ใบหน้าหวานเริ่มขมวดคิ้วเหยเกด้วยกำลังหายใจไม่ออกเพราะถูกบดจูบไม่ยอมผ่อนคนตัวโตเห็นเช่นนั้นจึงละริมฝีปากก้มลงซุกไซร้ใบหน้าคมลงที่ลำคอระหงส์ขบเม้มดูดดึงจนเนื้อนวลนิ่มเกิดเป็นรอยแดงก่อนจะจูบไล่เนื้อนิ่มจนมาถึงเนินอกมือทั้งสองช่วยกันขยำเต้างามไม่วางก่อนจะสลับด้วยปากหนาดูดดึงยอดอกอิ่มเป็นระยะ

“อือ.. อืม..”

ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่นดวงตากลมปรือเยิ้มวาบหวามไปกับบทสวาทที่ชายหนุ่มมอบให้มือน้อยวาดสะเปะสะปะกำจิกหมอนนุ่มจนแทบขาด

ไม่นานนักขาเรียวทั้งสองของเธอก็ถูกแยกออกกว้างร่องสวาทที่กำลังฉ่ำเยิ้มถูกหัวเห็ดบานบดเบียดและแล้วความเจ็บก็เริ่มแผ่ซ่านขึ้นมาอีกรอบ

“ อ.. อ๊ายย...”

มือเรียวทั้งสองจิกแผ่นหลังกว้างแน่นนอนตัวเกร็งเจ็บจุกขณะที่คนตัวโตสอดใส่ตัวตนเกินขนาดเข้ามา

“อืม.. อึก”

สองแขนแกร่งรวบกอดร่างบางแน่นกัดฟันจนขึ้นสันกรามเมื่อถูกบีบรัดแท่งร้อนจนแทบปริแตกใบหน้าคมแดงก่ำด้วยไฟสวาทกำลังประทุแผดเผาอยู่ภายใน

“จ.. เจ็บ.. อืม..”

ริมฝีปากบางถูกกอบกุมยัดเยียดบทจูบอีกรอบครั้งนี้เหมือนจะเร่าร้อนกว่าคราแรกด้วยไฟสวาทในตัวชายหนุ่มลุกโหมระอุแรงกว่าเดิมหลายเท่า

“อือ..อืมมม..”

เสียงหายใจของชาติเสือหอบถี่ความกระสันมีมากล้นแต่ยังคงต้องควบคุมไม่ให้รุนแรงมากนักเพราะยังห่วงกลัวว่าคนตัวเล็กจะทรมาน

สะโพกแกร่งขยับเข้าออกเป็นจังหวะเนิบนาบแต่หนักแน่นบทสวาทนุ่มนวลดำเนินได้พักใหญ่จนทรายแก้วนั้นเริ่มเคลิบเคลิ้มลืมความเจ็บดั่งเช่นคราแรกที่เป็น

แขนเรียวเริ่มกอดก่ายตอบสนองชายหนุ่มมากขึ้นเสียงร้องของความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นเสียงครางแห่งความสุขชายหนุ่มจึงพอจะปรับเปลี่ยนจังหวะสะโพกเนิบนาบเป็นเร่าร้อนตามอารมณ์ได้

“อ้ะ.. อ๊า..อื้อ..”

ร่างบางแอ่นเร่าเมื่อสะโพกมนถูกตึงด้วยสองมือหนายกขึ้นรับแรงกระแทกของสะโพกแกร่งใบหน้าหวานแดงซ่านเมื่อความกระสันวาบหวามในตัวพุ่งสูง

“อ..อ้าสส..”

ใบหน้าคมเงยแหงนหลับตาปี๋รัวสะโพกถี่ยิบด้วยความเมามันเมื่อสาแก่ใจแล้วจึงยกร่างบางให้นั่งอยู่บนตักสอดแขนใต้ข้อพับขาอ่อนของหญิงสาวรวบอุ้มเธอลงมาจากเตียงก่อนจะยืนกระแทกสะโพกแกร่งถี่รัวเข้าร่องสวาทพักใหญ่

“อ.. อ๊ายย.. อื้มม..”

ความวาบหวามที่ชายหนุ่มมอบให้ทำร่างบางครางไม่ได้ศัพท์จนต้องก้มใบหน้าลงปิดปากกล้ามเนื้ออกแน่นเพราะไม่อยากให้เสียงครางของตัวเองดังเกินไป

“อืม.. อ้าสส..”

คนตัวโตคำรามจนคอขึ้นเอ็นถูกใจกับร่างกายของหญิงสาวไม่น้อยที่มันพอเหมาะพอดีกับมือไม้ของเขาไปเสียทุกส่วนชายหนุ่มยืนกระแทกร่องสวาทพักใหญ่จนพอใจแล้วจึงวางร่างบางให้หันหลังฟุบนอนลงกับเตียงนุ่มยกสะโพกมนตั้งขึ้นแล้วคุกเข่าเสียบแท่งร้อนบดเบียดเข้าร่องสวาทฉ่ำเยิ้มพรวดเดียวจนสุดแล้วเริ่มขยับสะโพกกระแทกกระทั้นบั้นท้ายนุ่มนิ่มเป็นจังหวะถี่รัวจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นทั่วห้อง

“อืมม​...อ๊า..”

ใบหน้าหวานฟุบอยู่กับเตียงนุ่มริมฝีปากบางเผยอร้องครางเป็นระยะขณะชายหนุ่มขย่มกระแทกตัวตนจนเธอรู้สึกจุก

“อืม...”

สองแขนแกร่งยกรวบเอวบางให้เธอนั่งชันเข่ารีบจะวาดมือสองมือบีบเค้นเต้างามใช้นิ้วโป้งเขียยอดถันเล่นแล้วก้มลงจูบโลมเลียใบหูหญิงสาวเล่นขณะที่สะโพกแกร่งยังรัวกระแทกบั้นท้ายหญิงสาวไม่หยุด

“อ๊ะ..อ๊า​..”

ดวงตากลมโตปรือเยิ้มหวานดั่งน้ำเชื่อมมือเรียวเล็กยกกุมแขนชายหนุ่มแน่นทั้งเผยอปากร้องครางเสียงหวานไม่ผ่อน

ฟึ่บบ

ไม่นานนักร่างบางก็ถูกพลิกให้นอนหงายสองขาเรียวถูกแยกออกก่อนจะมีคนตัวโตทาบทับอยู่กลางร่างเช่นเดิม

“ยัยตุ๊กตายาง”

เสียงแหบพร่าลอดรายฟันเอ่ยกระซิบข้างหูหญิงสาวก่อนจะกระแทกสะรัวสะโพกจนสาวเจ้าตัวโยนจนแล้วจนเล่าบทสวาทครั้งนี้ก็กินเวลาผ่านไปค่อนคืนจนร่างบางแทบไม่เหลือเสียงครางจบสิ้นบทสวาทได้ร่างบางก็แทบลืมตาไม่ขึ้น

เป็นเวลาร่วมสองวันแล้วที่ชาติเสือเดินทางไปสิงคโปร์พร้อมกับนักรบวันๆทรายแก้วก็ได้แต่ทำความสะอาดบ้านทำอาหารเงียบๆคนเดียวไม่มีคนประทะฝีปากด้วยเช่นเคยจึงรู้สึกแปลกไปบ้างเหมือนจะเป็นข้อดีที่ชายหนุ่มไม่อยู่แต่เธอดันรู้สึกเหงาทั้งที่ไม่ควรจะเป็น

ตื๊ดดด

ทรายแก้ววางไม้ถูพื้นในมือก่อนจะรีบเดินมาดูมือถือเมื่อเห็นว่าเป็นเบอโทรของน้ำรินเพื่อนสนิทจึงรีบยกหูรับสายทันที

“ว่าไงริน...”

ริมฝีปากบางขบเม้มครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยตอบกลับปลายสายไป

“อืม...ได้เดี๋ยวฉันโทรบอกอีกทีนะ”

เมื่อวางสายได้ทรายแก้วก็รีบเดินถือไม้ถูพื้นไปเก็บธุระที่น้ำรินโทรหาเธอเมื่อครู่เพราะอยากให้เธอออกไปเจอและอยากจะรู้ว่าทำไมถึงได้หายหน้าหายตาไปกะทันหัน