Share

ตอนที่37 ตอนจบ

วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมขวบปี

ณ เกาะเล็กๆทางภาคใต้ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักมากนักเป็นเกาะที่สุรีพรสัมปทานเอาไว้เพื่อทำฟาร์มหอยมุกชาติเสือมาอยู่ที่นี่ได้ร่วมหนึ่งปีแล้วเขาใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายคอยคุมงานที่นี่ว่างก็ออกเรือหาปูหาปลาแก้เหงาตามประสา

ที่เขามาอยู่ที่นี่ก็เพราะเมื่อครั้งที่เจ็บครั้งนั้นเขาขอให้ทรายแก้วกลับมาอยู่ด้วยเธอตอบตกลงแต่ต้องรอให้เธอพร้อมก่อนเท่านั้นโดยเธอจะขอไปอยู่ที่อื่นเพื่อทำใจให้ลืมเรื่องราวในอดีตแล้วเธอจะกลับมาอยู่กับเขา

ชาติเสือที่กลัวว่าถึงเวลานั้นแล้วหญิงสาวจะหายไปจากชีวิตของเขาจึงเลือกที่จะให้ทรายแก้วอยู่ที่บ้านส่วนเขาก็ขอมาอยู่ที่เกาะแทนอย่างน้อยเธอไม่ได้อยู่ในสายตาแต่อยู่ในที่ของเขาก็ยังดี

นี่ก็ร่วมหนึ่งปีแล้วชายหนุ่มยังไม่เห็นว่าจะมีวี่แววที่ทรายแก้วจะเอ่ยมาเสียทีว่าพร้อมที่จะอยู่กับเขาแล้วคนความอดทนต่ำอย่างเขาต้องมาฝึกรออะไรที่ไม่มีจุดหมายเป็นอะไรที่ยากมากจริงๆแต่เพื่อทรายแก้วเขายอมทุกอย่าง

ขณะที่นั่งรับลมยามเย็นอยู่ที่ริมชายหาดหน้าบ้านไม้ริมทะเลหลังใหญ่ท้ายเกาะจู่ๆชาติเสือก็ต้องรีบหันขวับไปตามเสียงร้องโยเยของเด็กน้อยที่ดังมาแต่ไกล

“แอ้..แง่ๆๆ..”

“โอ๋ๆ..ไม่ร้องนะลูกนะ..”

สุรีพรอุ้มเด็กชายตัวกลมวัยห้าเดือนกว่าเข้ามาหาชาติเสือจนชายหนุ่มหน้าตาตื่นไม่รู้ว่าแม่ของตนไปเอาลูกใครเค้ามา

“คุณแม่..พาลูกใครมาครับ”

“เห็นว่าไม่มีพ่อก็เลยเก็บมาเลี้ยง...เข้าบ้านไปเตรียมที่นอนให้หลานแม่หน่อยซิ..งอแงแบบนี้ท่าจะง่วง”

“ครับๆ”

ชาติเสือรีบวิ่งนำหน้าคนเป็นแม่ไปจัดแจงห้องรับแขกชั้นล่างให้แม่ของเขาได้กล่อมเจ้าก้อนกลมที่โยเยไม่หยุด

“แอ้ๆๆ..แง่ๆๆ”

“รอแม่เดี๋ยวนะตาหนู..เดี๋ยวแม่เราก็มาแล้ว”

“แม่”

คำพูดคำจาของคนเป็นแม่ที่พูดอยู่กับเด็กชายตัวกลมทำเอาชาติเสือเริ่มขมวดคิ้วชนกันสงสัยเหลือเกินว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใครกันแน่

“คุณแม่คะ..”

“มาพอดีมาให้นมตาหนูหน่อยงอแงแย่แล้ว”

และแล้วความคาใจของชาติเสือก็กระจ่างเมื่อทรายแก้วหญิงสาวที่เขาคิดถึงสุดหัวใจเดินหอบกระเป๋าใบโตเข้ามาด้านในและอุ้มเจ้าก้อนกลมลงนั่งที่เก้าอี้เพื่อทำการให้นม

“ห..ให้นม”

“เราออกไปกับแม่”

ชาติเสือยังไม่ทันที่จะได้ถามไถ่เรื่องราให้รู้แจ้งว่าทรายแก้วไปท้องตอนไหนกับใครก็ถูกคนเป็นแม่ลากออกมาข้างนอกก่อน

“ล..ลูกทรายแก้วกับใครครับ”

ออกมาข้างนอกได้ชาติเสือก็รีบรัวคำถามกับคนเป็นแม่ทันที

“ก็สามีน่ะสิจะไปมีลูกกับคนข้างบ้านเหรอ”

“ลูก..ผม”

ชาติเสือเริ่มเอ่ยน้ำเสียงตะกุกตะกักหัวใจเต้นระรัวหากเป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆเท่ากับว่าเขาได้เป็นพ่อคนจริงๆแล้วอย่างนั้นหรือ

“อืม..งงอะไรนักหนา”

สุรีพรพยักหน้าให้ความกระจ่างกับลูกชายที่มองเธอด้วยท่าทีฉงนนึกแอบขำในใจที่น้อยครั้งนักจะเห็นชาติเสือมีอาการเช่นนี้

“เดี๋ยว..จะไปไหน”

สุรีพรรีบขวางลูกชายเธอเอาไว้ก่อนรู้ว่าชาติเสืออยากจะคุยกับทรายแก้วแต่เธอเห็นว่าให้หลานชายเธอหลับก่อนจะดีกว่า

“ไปหาลูกกับเมียผมไงครับ”

“ตาหนูงอแงจะนอนแล้วรอให้ลูกหลับก่อนค่อยคุยกัน”

“แล้วทำไมทุกคนไม่คิดจะบอกผมเลยล่ะครับ”

“ทรายแก้วขอไว้..อืม..เพราะอะไรไปคุยกันเอาเองนะแม่ขอนอนพักสักหน่อยเพลียมากเลยกว่าจะนั่งเรือมาถึง”

ว่าจบสุรีพรก็เดินขึ้นชั้นบนเพราะอยากจะพักผ่อนเต็มทีกว่าจะนั่งเครื่องไหนจะต่อรถมาต่อเรือคนแก่อย่างเธอจึงเพลียเป็นพิเศษ

“หื้ม..”

คนตัวโตเดินไปเดินมาพักใหญ่ไม่เห็นว่าทรายแก้วจะออกมานอกห้องเสียทีด้วยความที่รอต่อไปไม่ไหวจึงตัดสินใจเข้าไปหาหญิงสาวกับลูก

“ตาหนูหลับแล้วใช่หรือเปล่า”

“ค่ะ”

คนเป็นพ่อที่พึ่งจะได้รู้ว่าตัวเองมีลูกก็เอาแต่จ้องเจ้าก้อนกลมที่หลับปุ๋ยอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่อ่อนโยนก่อนจะหันมาหาภรรยารักที่ดูจะมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าแต่ก่อนเล็กน้อย

“ใจร้ายกับพี่มากเลยที่ไม่ยอมบอกเรื่องลูกกับพี่”

“ก็มาบอกแล้วนี่ไงคะ”

ดวงตากลมโตมองชายหนุ่มด้วยความคิดถึงก่อนจะแสยะยิ้มร่า

“ไม่ต้องมาพูดเลย”

ฟอด ฟอด ฟอด

แขนแกร่งรวบร่างบางกอดแนบชิดแน่นกดจมูกโด่งหอมแก้มนวลฟอดใหญ่สองสามทีจนชื่นใจแต่นั่นก็ยังไม่สาสมกับการที่เขารอเธอมาเป็นปีๆ

“รู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าตัวเองท้อง”

“หลังงานพี่เสธค่ะ”

“แล้วทำไม่ยอมบอกกัน..แถมยังให้พี่รอเราเป็นปีๆอีกจะเหี่ยวแห้งตายอยู่แล้วรู้หนือเปล่า”

“ฝึกความอดทนไงคะ...ทรายอยากรู้ว่าพี่เสือจะทนรอทรายได้นานแค่ไหนแล้วพี่เสือก็ทนได้”

“ใช่พี่ทนคิดถึงเราได้...แต่ตอนนี้พี่จะไม่ทน”

“แอะ..แอ้..”

คนตัวโตหมายจะก้มลงจูบริมฝีปากบางที่สุดคิดถึงแต่กลับต้องชะงักเมื่อลูกชายตัวกลมเริ่มลืมตาส่งเสียงร้องออกมาอีกครั้ง

“ทรายต้องกล่อมตาหนูก่อนนะคะ”

ทรายแก้วรีบผละตัวออกจากอ้อมแขนคนเป็นสามี

“ดูท่าเราจะไม่ค่อยถูกกันซะแล้วตาหนู”

ชาติเสือเดินเข้ามารวบกอดหลังร่างบางที่กำลังอุ้มให้นมลูกชายเขาใช้มือเขี่ยแก้มย้วยๆของเจ้าก้อนที่กำลังดูดดึงเต้าของคนเป็นแม่อย่างหิวกระหาย

“ยังไงเจ้าสิงโตน้อย”

ชาติเสือได้อาสาดูลูกขณะทรายแก้วเข้าไปอาบน้ำคุณพ่อหัวหยองดูท่าจะหยอกลูกไม่เป็นจนทำให้เจ้าก้อนกลมเริ่มเบะปากร้อง

“แอ้.. แง่ๆๆ”

“อ..จะพยศใส่พ่อแบบนี้ไม่ได้นะลูก..อะนี่ๆๆ”

ชาติเสือรีบหยิบจุกหลอกใส่ปากสิงโตน้อยจนเสียงร้องสงบลงได้

“อืมมม..”

แต่เหมือนเจ้าก้อนกลมจะสงบแค่เสียงมือป้อมหยิบดึงกระชากผมคนที่อุ้มจนหน้าเหยเก

“อ..โอ้ย..พ่อเจ็บตาหนู...แกล้งพ่อแบบนี้โตขึ้นคงไม่อยากได้สินะรถสปอร์ตน่ะ”

สิงโตน้อยเหมือนจะรู้งานเมื่อคนเป็นพ่อยื่นคำขาดจึงยอมปล่อยมือจากผมหยิกหยองของคนเป็นพ่อก่อนจะส่งยิ้มโชว์เหงือกบานอย่างอารมณ์ดี

“แฮร่ๆๆ”

“แน่ะ..เด็กคนนี้นี่มันร้ายเหมือนพ่อมัน”

“คุยอะไรกับลูกคะ”

ร่างบางในชุดนอนเดินเข้าทาหาสองพ่อลูกที่ยืนคุยกระหนุงกระหนิงอยู่มุมห้อง

“หยอกคนพยศนิดหน่อย”

“ส่งตาหนูมาค่ะได้เวลากล่อมนอนแล้ว”

ทรายแก้วต้องรีบทำทุกอย่างให้ตรงเวลาเพราะกลัวว่าเลยเวลานอนสิงโตลูกชายของเธอจะงอแงซึ่งข้อนี้ชาติเสือก็ไม่ขัดเพราะคิดว่าลูกหลับเร็วเท่าไรยิ่งดีเขาจะได้มีเวลาสวีทกับร่างนุ่มนิ่มของภรรยาตัวน้อยนี้ให้หนำใจ

ไม่นานนักเจ้าก้อนที่ครองเต้าทั้งสองของคนเป็นแม่ก็หลับลงคราวนี้คนที่จะเป็นคนครองเต้าคิวต่อไปก็คือคนเป็นพ่อ

“ได้เวลาซะที”

ชาติเสือรีบรวบกอดทรายแก้วทาบทับร่างเธอราบไปกับเตียงนุ่มหลังจากที่เธอวางลูกชายลงเปลเล็กข้างเตียงเสร็จ

“พี่คิดถึงเราแทบแย่”

“ขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“จะขย้ำให้สาสมกับการที่ปล่อยให้พี่รอนานเลย”

ว่าจบก็บดจูบริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวล​ก่อนจะเริ่มเร่าร้อนขึ้นด้วยความกระหายไม่นานนักสองร่างก็เปลือยเปล่าโหมบทรักกันจวบจนค่อนคืนให้หายคิดถึงกันและกัน

ทั้งสองเปรียบเสมือนสิ่งที่เติมเต็มความสุขกันและกันแม้นจะมีช่วงเวลาที่ไม่น่าประทับใจต่อกันบ้างแต่ขึ้นชื่อว่าคนที่ได้เป็นคู่กันแล้วยังไงก็ไม่แคล้วกันแน่นอน

จบแล้วค่า...

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status