ตอนที่34 ทำโทษ

ฟึ่บบบ.. ปึกก

เมื่อรถตู้คันหรูแล่นออกมาจากบ้านหลังเล็กไม่นานนักก็ขับเข้ามาที่บ้านพักริมน้ำตกหลังใหญ่ติดริมถนนร่างบางที่ถูกมัดมือมัดปากถูกลากขึ้นมาโยนลงบนเตียงอย่างไร้ความนุ่มนวลทั้งถูกคนตัวโตคร่อมตรึงร่างเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปไหน

“กล้าดียังไงทรยศฉันฮะ!”

เสียงทุ้มใหญ่ตวาดด้วยความโกรธก่อนจะดึงผ้าปิดปากของหญิงสาวออกเขาเชื่อใจหญิงสาวจนปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนเองได้แต่เธอก็ดันมาทรยศความไว้ใจของเขาจนหมดสิ้น

“ปล่อยทรายไปซะทีเถอะนะคะปล่อยให้ทรายมีชีวิตอิสระของทรายซะที”

ทรายแก้วขอร้องด้วยเสียงสะอื้นน้ำตาแห่งความอึดอัดหัวใจหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย

“ไม่..เธอคือของของฉันถ้าฉันไม่อนุญาตให้ไปเธอก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”

ร่างใหญ่ลุกขึ้นลงจากเตียงดึงขาเรียวของหญิงสาวเอาไว้ก่อนจะล่ามกับโซ่ใหญ่ขังเธอเอาไว้ให้หนีเขาไปไหนไม่ได้อีก

“คิดจะหนีฉันก็ต้องเจอแบบนี้”

“ทรายไม่ใช่สัตว์เลี้ยงอย่าทำแบบนี้..ฮือๆๆ”

ใบหน้าหวานแปดเปื้อนไปด้วยน้ำตาเมื่อถูกคนที่ตนรักกระทำเยี่ยงเธอไม่ใช่คน

แคว้กก..

“อื้อ...”

เสื้อผ้าของทรายแก้วถูกฉีกทิ้งเป็นเสี่ยงๆด้วยน้ำมือของชาติเสือตอนนี้เขาดูดุร้ายกว่าทุกครั้งที่ทรายแก้วเคยพบจนเธอรู้สึกกลัวอารมณ์ชายหนุ่มไม่น้อย

“อืม..”

ริมฝีปากบางถูกรวบมัดอีกครั้งก่อนจะถูกขึ้นคร่อมทาบทับด้วยคนตัวโตที่ถอดผ้าผ่อนจนร่างกายล่อนจ้อนเช่นเดียวกับคนที่นอนอยู่ใต้ร่าง

สองขาแกร่งแทรกผ่ากลางขาเรียวรวดเร็ว

พลั่ก

“อ๊ายย..”

ชายหนุ่มบดอัดแท่งร้อนผงาดเข้าช่องทางรักพรวดเดียวจนมิดอย่างไร้ความนุ่มนวล

“เจ็บ..ฮือๆๆ...”

สาวเจ้าร้องลั่นส่ายหัวไปมาขณะที่สะโพกแกร่งบดกระแทกกระทั้นจนตัวโยนหนำซ้ำเขายังขบเม้มกัดเนินอกอิ่มจนเป็นรอยฟันไล่ขึ้นมายันลำคอระหงส์แม้นเธอจะเอ่ยคำว่าเจ็บให้เขาได้ฟังเพียงใดแต่เหมือนปีศาจร้ายที่ขย้ำเธออยู่ยังทำหูทวนลมกระทำกับเธอไร้ความปราณีดั่งตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ไม่มีความรู้สึก

“อืม..อ่าสส”

เสียงคำรามลั่นออกมาจากลำคอทั้งเสียวทั้งโกรธร่างเล็กใต้ร่างไปในคราเดียวกันตอนนี้เขาไม่สนใจเสียงร้องขออะไรจากเธอทั้งนั้นเกลียดที่สุดกับการถูกทรยศความไว้ใจ

“อื้อ..อ๊ายย..”

ร่างเล็กถูกพลิกคว่ำทุยถูกกดแนบเตียงนุ่มสะโพกมนถูกยกให้รับสรีระสะโพกแกร่งก่อนจะถูกอัดแท่งร้อนเปียกชุ่มอย่างหนักหน่วงถี่ระรัวอีกครั้ง

“อ้า.. อ่าสสส..”

คคนตัวโตแหงนหน้ากัดฟันกรอดหลับตาปี๋คำรามในลำคอเมามันในบทสวาทดิบเถื่อนของตนทั้งกระหน่ำซอยสะโพกแกร่งไม่ยั้งให้หนำใจสาสมกับที่หญิงสาวทำช่วงเวลาของความสุขเขาหายไปหลายวัน

“ฮือๆๆๆ...”

มือน้อยกำจิกกันแน่นเพราะความเจ็บปวดทั้งกายทั้งใจร่างบางถูกขย่มหัวสั่นหัวครอนนานนมจนจวบฟ้าสางเธอเหนื่ออ่อนร้องให้จนแทบไม่มีเสียงร่างกายปวกเปียกขยับแทบไม่ได้เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยแดงจากการถูกกัดขบเม้มระบายโทสะนึกน้อยใจในสิ่งที่เธอต้องเจอเธอเพียงอยากพ้นจากความอึดอัดหัวใจเธอผิดขนาดต้องถูกทำโทษจนรุนแรงเช่นนี้เชียวหรือ

หลังจากที่ติดต่อกับเสธฐาได้ชาติเสือนั่งรอเสธฐาอย่างใจจดใจจ่อในช่วงเย็นส่วนทรายแก้วตอนนี้ก็ถูกขังอยู่ในห้องชาติเสือไม่ยอมปล่อยหญิงสาวออกมาข้างนอกง่ายๆจนกว่าเสธฐาจะเดินทางมาถึงที่นี่

และแล้วเวลาที่ชาติเสือรอคอยก็มาถึงเสธฐาเดินเข้ามาหาเขาที่หน้าบ้านก่อนจะตะโกนหาทรายแก้วด้วยความร้อนใจ

“ทรายอยู่ที่ไหน”

“มึงรอกูอยู่ตรงนี้”

ชาติเสือหันหลังเข้าไปในบ้านไม่นานนักเขาก็ลากหญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตามากองตรงหน้าเศรษฐาที่หน้าบ้าน

“พี่เสธ”

ชาติเสือดึงแขนเรียวของคนที่รนรานจะไปหาพี่ชายเอาไว้แน่น

“ปล่อยทรายไปเถอะ... จะฆ่าผมก็ฆ่าเลยแต่ผมไม่ยอมให้น้องผมต้องตกนรกอีกแล้ว”

คนเป็นพี่เห็นสภาพน้องก็นั่งเข่าทรุดเขายอมตายหากมันจะแลกกับอิสระของทรายแก้วได้

“เออ..”

ชาติเสือยกจ่อปากกระบอกปืนสั้นไปที่เสธฐาใบหน้าของชายหนุ่มเรียบเฉยจนทรายแก้วเดาไม่ออกว่าเขานั้นจะลั่นไกตอนไหน

“ไม่นะ..พี่เสธหนีไป”

ทรายแก้วรีบดึงมือชาติเสือเอาไว้เธอจะไม่ยอมให้พี่ชายมาตายเช่นนี้เด็ดขาดเท่ากับช่วงเวลาที่เธอต้องอยู่กับชาติเสือมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยและเธอก็คงทำใจไม่ได้หากจะต้องเสียคนสุดท้ายในครอบครัวไป

“ไม่”

เสธฐายืนยันว่าจะไม่ยอมหนีไปยังไงเขาก็ต้องช่วยทรายแก้วให้ได้

“ถ้าพี่ตายทรายก็ตายด้วยจะไปหรือไม่ไป”

ทรายแก้วแผดเสียงฝาดน้ำตาหยดน้อยเริ่มไหลพรากเธอยอมให้เสธฐาตายไม่ได้จริงๆ

แกร๊กก

ชาติเสือสลัดร่างบางออกก่อนจะจ่อปืนไปที่เสธฐาอีกครั้งยิ่งเห็นทรายแก้วห่วงเสธฐามากเท่าไรเขายิ่งชอบเพราะเธอจะได้รู้ว่าไม่ควรทำลายความไว้ใจของเขาอีก

“อย่านะ...ทรายบอกให้ไปไงอยากเห็นทรายตายใช่ไหม”

เสธฐาปาดน้ำตาลวกๆรีบลุกวิ่งหนีไม่ใช่กลัวตายแต่เชื่อว่าทรายแก้วจะฆ่าตัวตายจริงๆหากเขาไม่อยู่

“หยุดนะ..”

ทรายแก้วยืนบังปากกระบอกปืนเอาไว้หากชาติเสืออยากจะยิงก็ขอให้เป็นเธอไม่ใช่พี่ชายของเธอ

ปั้งงง.. “อ้าสส..”

ไม่ทันที่ชาติเสือจะผลักร่างบางให้หลบเสียงดังสนั่นที่ถนนด้านหน้าก็ดังขึ้นมาก่อน

“พี่เสธธธ..”

ทรายแก้วร้องลั่นเมื่อเห็นพี่ชายตัวเองถูกกระบะชนจนร่างกระเด็นลอยไปหล่นอยู่ที่ข้างทาง

“เสธ”

ชาติเสือสบถเสียงอ่อนยืนตัวชาวาบที่ทำท่าจะยิงเสธฐาเมื่อครู่เขาเพียงแค่อยากสั่งสอนทรายแก้วเท่านั้นไม่ได้ต้องการให้ใครมาตายจริงๆแต่แล้วเหตุไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้น

 และแล้วเสธฐาก็ไม่รอดจากอุบัติเหตุครั้งนี้เพราะบาดเจ็บสาหัสน้ำรินรู้ข่าวก็รีบพาทรายแก้วมาอยู่ที่บ้านของตัวเองเพราะกลัวว่าเพื่อนเธอนั้นจะคิดสั้นตายตามพี่ชายตัวเองไปเช่นที่ชาติเสือบอก

งานศพของเสธฐาถูกจัดขึ้นโดยชาติเสือเป็นเจ้าภาพทั้งหมดทรายแก้วรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นเธอทำตัวเหมือนไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแม้แต่งานศพพี่ชายของตัวเองเธอก็ไม่อยากไปเห็นให้เจ็บปวดใจอีกคนที่เธอไม่อยากจะเจอเลยก็คือชาติเสือแม้นเขาจะไม่ใช่คนที่ทำให้พี่ชายของเธอก็ยังมีความรู้สึกโกรธเคืองเขาอยู่ดี