ตอนที่33 ตามจนเจอ

“อินเข้าใจแล้วล่ะค่ะ...แต่เอ..พี่ชายอินไม่มีใจให้คุณทรายจริงหรือเปล่าน้า”

อินทิราหยอกชาติเสือด้วยรอยยิ้มอ่อนเพราะรู้ว่าคนอย่างชาติเสือหากไม่สนใจผู้หญิงคนไหนจริงๆคงไม่อยากให้อยู่ใกล้ตัว

“อย่าแซวพี่สิ”

ริมฝีปากหนาเริ่มคลี่ยิ้มเขินก่อนจะส่ายหัวแค่นี้อินทิราก็ดูออกแล้วว่าชาติเสือนั้นคิดอย่างไรกับทรายแก้วคงไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เป็นของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวเป็นแน่แม้ชายหนุ่มจะทำทีปฏิเสธก็ตาม

“น้ำผลไม้อินได้หรือยังคะคุณทราย”

หลังลงมาจากชั้นบนพักใหญ่ทรายแก้วก็ตัดสินใจจะนำน้ำผลไม้ไปเสริฟให้กับอินทิราอีกครั้งแต่เธอดันลงมาก่อน

“เอ่อ.. ได้พอดีค่ะช้าหน่อยนะคะ”

“ขอบคุณค่ะ..”

อินทิรายกแก้วน้ำผลม้ขึ้นดื่มเรียบร้อยแล้วจึงค่อๆหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาและล้วงกรอบรูปในกระเป๋าผ้ายื่นให้ทรายแก้วขณะที่เธอกำลังจะนั่งลงตรงข้าม

“อ่อ..นี่รูปพี่อรอินลืมให้พี่เสือฝากคุณทรายด้วยนะคะ”

“ค่ะ..”

กรอบรูปโชว์ใบหน้าของอินทุอรหรายังไม่ทันที่จะถึงมือของทรายแก้วดีมันก็ล่วงหล่นลงพื้นเสียก่อน

เพล้งง

“พี่อร”

อินทิรามีท่าทีตกใจจนร้องสุดเสียงทำให้ชาติเสือที่ได้ยินรีบวิ่งลงมาชั้นล่างด้วยความรวดเร็ว

“ฉันขอโทษค่ะ”

ทรายแก้วรีบก้มลงเก็บเศษกระจกที่แตกด้วยอาการตกใจเธอไม่รู้ว่าเมื่อครู่ไม่ได้ตั้งใจรับหรืออินทิราตั้งใจจะปล่อยให้มันหลุดมือก่อนกันแน่

“อะไรกัน”

“คืออินส่งกรอบรูปพี่อรให้คุณทรายแล้วเธอก็ทำล่วงแตกค่ะ”

“ถอยไป.. ทำอะไรไม่ระวัง”

ชาติเสือเห็นทรายแก้วรนรานที่จะเก็บเศษแก้วเขาก็รีบผลักเธอออกก่อนจะเข้าไปเก็บเศษแก้วพวกนั้นเอง

“ค่ะ”

ทรายแก้วตกใจกับอาการชาติเสือเธอแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอรีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวเพื่อสงบอารมณ์ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบที่ตักขยะพร้อมไม้กวาดด้ามเล็กออกมาให้ชาติเสือ

จบเหตุการณ์ที่ไม่ค่อนจะดีเท่าไรอินทุอรก็ขอตัวกลับส่วนชาติเสือก็ขึ้นไปทำงานต่อทรายแก้วเองก็กลับมานั่งหงอยอยู่ในห้องนอนความรู้สึกที่เจ็บปวดข้างในมันบีบหัวใจของเธอเสียเหลือเกินจนสมองสั่งว่าเธอไม่ควรจะอยู่ต่อเพื่อสร้างความเจ็บปวดให้หัวใจของตัวเองต่อไป

หญิงสาวจึงตัดสินใจถอดสร้อยที่ชายหนุ่มเคยให้ออกด้วยน้ำตาออกจากบ้านมาตัวเปล่าโดยอ้างกับชาติเสือว่าเธอจะไปเยี่ยมน้ำรินรถยนต์คันหรูสีดำถูกขับเข้ามาจอดที่สนามบินหญิงสาวลงจากรถได้เธอก็ยืนมองรถคันที่ขับมาสักพักก่อนจะหันหลังเข้าไปในสนามบินโดยที่ไม่หันกลับมามองอะไรอีก

“ทรายแก้ว”

ชาติเสือเข้ามาในห้องนอนในช่วงเย็นหลังจากที่ทำงานเสร็จเขาก็เห็นสร้อยของทรายแก้ววางอยู่ที่หัวนอนชายหนุ่มเริ่มใจไม่ดีจึงรีบโทรเช็กกับน้ำรินว่าทรายแก้วอยู่ที่นั่นหรือไม่ปรากฏว่าก็ได้เพียงคำปฏิเสธกลับมามือหนาเริ่มกำมือแน่นดวงตาคมฉายแววแห่งอารมณ์โกรธเขารู้ได้ในทันทีว่าทรายแก้วนั้นน่าจะหนีเขาไปจริงๆ

ก๊อกๆๆ

“ทราย!...ทำไมมาที่นี่ได้”

เสธฐารีบเดินออกมาเปิดประตูเมื่อได้ยินว่ามีคนเคาะพอเห็นคนที่มาหาได้ก็รีบเอ่ยทักด้วยสีหน้าตกใจทรายแก้วเห็นหน้าพี่ชายตัวเองได้ก็โผกอดปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายเพราะความรู้สึกบีบคั้นในหัวใจมีมากมายเหลือเกิน

“ฮือๆๆ...ทรายอึดอัดไม่อยากอยู่กับพี่เสือแล้ว...ทรายไม่อยากรักเค้าไปมากกว่านี้แล้ว”

ทรายแก้วสะอึกสะอื้นระบายความรู้สึกให้เสธฐาได้รับรู้คนที่เป็นพี่ชายนิ่งอึ้งไปครู่ใหญ่เขาปลอบทรายแก้วจนเธอเริ่มสงบลงก่อนจะเอ่ยปากขอโทษด้วยความรู้สึกผิด

“ทราย..พี่ขอโทษต่อไปนี้พี่ตะดูแลเราเองพี่จะไม่ยอมเป็นคนเห็นแก่ตัวอีกแล้ว”

เสธฐาตั้งใจแล้วว่าตอนนี้เขาจะไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแม้แต่ความตายเพราะเขาทำลายความสุขของทรายแก้วมามากพอแล้ว

ทางด้านชาติเสือชายหนุ่มเอาแต่นั่งดื่มไม่ยอมหลับยอมนอนสั่งให้ลูกน้องตามสืบให้เร็วที่สุดว่าเธอไปที่ไหนจนตอนนี้ได้ความแล้วว่าหญิงสาวขับรถไปจอดที่สนามบินและขึ้นเครื่องไปที่กรุงเทพทุกคนคาดการณ์กันว่าไม่พ้นทรายแก้วคงจะไปหาเสธฐาแน่นอน

“กล้ามากนะทรายแก้ว”

ชาติเสือยังไม่คลายอารมณ์โกรธแม้แต่น้อยในใจคิดเอาไว้แล้วว่าหากเขาเจอเธอคงต้องสั่งสอนให้เข็ดหลาบเสียบ้างที่กล้าหนีเขาไปในช่วงเวลาที่เขาไว้ใจเธอมากที่สุดแล้วหญิงสาวจะได้รู้กันว่าหากเขาโหดขึ้นมามันจะเป็นเช่นไร

วันเวลาผ่านไปร่วมอาทิตย์ตอนนี้ทรายแก้วก็เข้ามาอยู่ที่สระบุรีเป็นบ้านของเพื่อนที่ทำงานเสธฐาเธอต้องอยู่ที่นี่สักพักเพื่อความปลอดภัย

บ้านที่หญิงสาวพักอยู่เป็นบ้านหลังเล็กๆอยู่ในหมู่บ้านที่ค่อนข้างห่างไกลผู้คนแม้นตอนนี้จะห่างตัวชาติเสือมาได้แต่ใจของหญิงสาวไม่เคยไกลจากชายหนุ่มได้เลย

“เฮ้อ...”

ริมฝีปากบางเผยอถอนหายใจเบาๆไม่ชอบตัวเองที่ต้องไปรักคนที่เขาไม่รักเลยจริงๆไม่รู้ว่าชาตินี้จะสมหวังในความรักกับเขาหรือเปล่ามีแฟนคนแรกก็ต้องเลิกเพราะอีกฝ่ายนอกใจอีกคนที่เธอรักที่เข้าไปในชีวิตของเขาได้ก็เพียงเพราะมีเงื่อนไขเท่านั้น

ทางชาติเสือในตอนนี้แม้นจะมีความโกรธทรายแก้วอยู่ในใจพอสมควรแต่ความคิดถึงร่างบางที่เคยนอนกอดทุกคืนกลับมีมากกว่าเขาไม่อยากให้ความรู้สึกลงลึกกับหญิงสาวขนาดนี้แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้

“รู้ที่อยู่ของเธอแล้วครับคุณเสือ”

“อืม..ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

ชาติเสือออกเดินทางไปตามที่อยู่ที่เด็ดเดี่ยวให้มาเพียงคนเดียวเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของเขาไม่เกี่ยวกับงานเขาจะไม่ให้ใครไปช่วยทั้งนั้น

ก๊อกๆๆ

ทรายแก้วที่กำลังเตรียมทำกับข้าวรอเสธฐาหลังจากที่พี่ชายเธอโทรมาหาว่าจะมาไม่กี่ชั่วโมงก่อน

“มาแล้วเหรอ”

ร่างบางรีบถอดผ้ากันเปื้อนออกมาที่หน้าบ้านด้วยสีหน้าแห่งความฉงนด้วยไม่คิดว่าพี่ตนจะมาเร็วขนาดนี้

“ทำไมกลับมาไวนักล่ะคะพี่..ส..”

“เห็นว่าฉันใจดีมากเกินไปสินะ..”

ใบหน้าหวานตะลึงงันตัวชาวาบเมื่อคนที่มาหาไม่ใช่พี่ชายกลับเป็นชาติเสือที่ยืนจ้องเธอตาเขม็งไม่วางและเข้ามารวบตัวเธอออกไปจากบ้านยัดใส่รถตู้คันหรูอย่างกับเธอเป็นเพียงแค่ตุ๊กตา

“ปล่อย...อื้อ”

ชาติเสือดึงผ้าออกมามัดปากพร้อมมือและเท้าของหญิงสาวด้วยความรวดเร็วก่อนจะรีบพาตัวเธอออกไปจากที่นี่ทันที