ตอนที่8 เอาแต่ใจ

ทรายแก้วนอนตัวเกร็งแม้นเขาจะสัญญาว่าไม่ทำอะไรแต่เธอก็ใช่ว่าจะชินกับการนอนแนบใบหน้าติดกับแผงอกกว้างของเขาแบบนี้

“แบบนี้สิสบาย”

ชายหนุ่มเอื้อมมือปิดไฟกระชับกอดร่างบางนุ่มนิ่มให้แน่นกว่าเดิมก่อนจะปิดเปลือกตาลงด้วยความผ่อนคลายจากกลิ่นหอมอ่อนๆของกายสาวทรายแก้วยังคงนอนแน่นิ่งคาอกอุ่นพักใหญ่ไม่นานนักก็ผล็อยหลับไปเพราะฤทธิ์ยาที่กินเมื่อช่วงก่อนนอน

บริษัทxxx

ชาติเสือเดินทางมาที่บริษัททัวร์ตั้งแต่ช่วงเช้ากว่าจะรวบรวมหลักฐานได้ครบก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วจึงเรียกตำรวจมาจัดการกับคนผิดชาติเสือมีสีหน้าบึ้งตึงตั้งแต่รู้ตัวคนผิดเขาไว้ใจผู้จัดการคนนี้มากไม่คิดว่าจะถูกหักหลังได้เหตุการณ์เป็นเช่นนี้เขาคงต้องให้คนในครอบครัวที่ไว้ใจบริหารงานเองเสียแล้ว

“หลักฐานทั้งหมดตามนี้เลยครับคุณตำรวจ”

“ครับ..”

นักรบยื่นหลักฐานทั้งหมดให้ตำรวจที่รายล้อมอยู่ในห้องประชุมของบริษัทตอนนี้คนผิดอย่างสกลผู้จัดการบริษัทวัย50นั่งหน้าเจื่อนอยู่ตรงหน้าชาติเสือด้วยท่าทีที่รู้สึกผิด

“บอสครับผมผิดไปแล้วครับอย่าเอาผิดผมเลยที่ผมทำไปเพราะต้องการหาเงินให้ครอบครัวตอนนี้ลูกผมก็กำลังจะเข้ามหาลัยต้องใช้เงินเยอะพอสมควร”

ในขณะที่ตำรวจกำลังคุมตัวสกลไปเขาก็รีบขอร้องชาติเสืออีกครั้งว่าอย่าเอาเรื่องเพราะที่เขาทำมันจำเป็น

“มันไม่ใช่ข้ออ้างที่จะทำผิดคุณรับโทษของคุณไปส่วนครอบครัวคุณผมจะให้คนคอยดูแลให้”

ชาติเสือปราณีสกลมากแล้วที่ให้ตำรวจจัดการเพราะเห็นว่าสกลทำงานดีและทำรายได้มากมายมาโดยตลอดพึ่งจะมีปัญหาเรื่องเงินจึงกล้าทำแบบนี้ส่วนเรื่องครอบครัวสกลเขาช่วยอะไรได้ก็จะช่วย

“พอเถอะคุณสกลคุณเสือไม่จัดการเองก็นับว่าเป็นบุญของคุณแล้ว”

นักรบเตือนสกลด้วยความหวังดีเพราะชาติเสือไม่ชอบให้ใครมากดดันเพราะปกติแล้วการจัดการกับคนทรยศชาติเสือไม่ปล่อยให้ถึงมือตำรวจแน่นอน

เสร็จธุระเรื่องจัดการคนโกงได้ชาติเสือก็เร่งรีบเตรียมตัวกลับจนนักรบมีท่าทีแปลกใจคราแรกคิดว่านายตนจะอยู่ประชุมกับพนักงานในบริษัทเรื่องปัญหาที่เกิดก่อนเสียอีก

“จะกลับเลยเหรอครับ”

“อืม..หมดธุระแล้วนี่... “

ร่างสูงในชุดสีดำสูทราคาแพงสาวเท้าอย่างสง่านำหน้านักรบไปที่ลานจอดรถกลัวว่าหญิงสาวที่กลับไปทำธุระที่บ้านจะต้องรอนาน

ทรายแก้วเก็บของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าใบเล็กของที่เธอเอาไปด้วยไม่มีอะไรมากมีเพียงแค่พวกวิตามินที่กินเป็นประจำกับครีมทาผิวเพราะพวกเสื้อผ้าชาติเสือหามาให้เธอหมดแล้ว

ที่อยากกลับมาที่นี่เพราะอยากมาดูอาการพี่ชายว่าตอนนี้หายดีแล้วหรือยังอีกอย่างก็อยากจะกำชับเสธฐาไม่ให้ไปยุ่งกับสิ่งไม่ดีอีกเพราะเธอคงตามไปรับผิดชอบให้เขาไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

หลังจากเก็บของเรียบร้อยทรายแก้วก็ออกมานั่งคุยกับเสธฐาแม้นปากจะบ่นคนเป็นพี่แต่ในใจมีแต่ความห่วงใยเต็มเปี่ยมไม่เคยลดแม้นพี่เธอจะทำให้เธอเดือดร้อนก็เถอะ

“แล้วอย่าไปยุ่งกับมันอีกนะคะการพนันน่ะ...กี่ครั้งกี่หนแล้วที่เราต้องเดือดร้อนกันเพราะมัน”

“รู้แล้วล่ะน่า...อยู่นั่นสบายดีใช่ไหม”

คนที่ใบหน้ามีแต่รอยฟกช้ำหันมามองน้องสาวตนด้วยสายตาห่วงใยผสมความรู้สึกผิด

“พี่เสธคิดว่าทรายจะสบายดีไหมล่ะคะ”

ทรายแก้วเอ่ยเสียงสั่นเครือเพราะยังมีความอึดอัดอยู่ในใจไม่น้อยชาติเสือแม้นจะดีกับเธอแต่นั่นก็เพียงแค่เวลาที่เธอไม่ได้ขัดใจเขาเท่านั้น

“พี่ขอโทษ”

เสธฐารู้ตัวว่าเขาเอาเปรียบน้องสาวตัวเองมาโดยตลอดตั้งแต่พ่อแม่เสียเขาก็อยู่บ้านกินๆนอนๆให้น้องสาวเลี้ยงแถมตอนนี้ยังเอาชีวิตเธอมาแลกชีวิตเขาอีกปัญหาที่เกิดจากเขาครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่เขาคิดได้จึงเอ่ยขอโทษน้องสาวจากใจจริง

“แค่ไม่พี่ไม่มีผีพนันเข้าสิงทรายก็พอใจแล้วล่ะค่ะ”

ทรายแก้วไม่หวังอะไรมากหากพี่ชายเธอเลิกเล่นพนันกลับมาเอาการเอางานเธอก็ดีใจแล้ว

“อืม..เมื่อวานพลมาหาเราที่บ้าน”

เสธฐาไม่ลืมที่จะบอกกับน้องสาวตนด้วยสีหน้าเป็นกังวลเพราะรู้ดีว่าทรายแก้วยังคงรักทรงพลอยู่

“แล้วพี่เสธบอกอะไรพี่พลหรือเปล่าคะ”

“พี่บอกกับพลว่าทรายแต่งงานกับคุณเสือเพราะเอาเงินมาช่วยพี่”

“เฮ้อ”

ทรายแก้วถอนหายใจเฮือกใหญ่หากพี่ชายเธอบอกกับทรงพลว่าเธอแต่งงานโดยไม่มีข้อแม้คงจะดีเขาจะได้เลิกตามง้อให้เธอลำบากใจเสียที

“งั้น.. ทรายกลับก่อนนะคะ”

“ไม่รอคุณเสือมารับแล้วเหรอ”

“ทรายไม่รู้ว่าคุณเสือจะกลับตอนไหน.. ทรายนั่งรถกลับไปเองจะดีกว่า”

“เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่ง”

เสธฐารีบพยุงร่างฟกช้ำลุกขึ้นหมายจะไปส่งน้องสาวตน

“ไม่ต้องหรอกค่ะ...ทรายเดินออกไปนั่งสองแถวหน้าปากซอยก็ได้พี่ยังเจ็บอยู่พักเถอะ”

ทรายแก้วรีบปรามเสธฐาเอาไว้เพราะเดินจากบ้านไม่นานนักก็ถึงหน้าปากซอยไม่อยากให้คนเจ็บต้องลำบากไปส่งเธออีก

“งั้นก็โชคดีนะ”

เสธฐายกมือลูบหัวทุยน้องสาวตัวน้อยของตนเบาๆเขาไม่มีอะไรจะตอบแทนน้องสาวคนนี้นอกจากคำอวยพรเท่านั้น

“ค่ะ”

ทรายแก้วเดินออกจากบ้านพร้อมกระเป๋าใบเล็กใบหน้าของเธอเปื้อนยิ้มคิดในใจว่าอย่างน้อยเหตุการณ์ครั้งนี้ก็ทำให้พี่เธอมีท่าทีที่จะคิดได้

ทรายแก้วยืนรอสองแถวครู่หนึ่งเธอก็ต้องรีบลุกจากป้ายหันหลังเดินไปหลบในซอยเพราะเห็นรถกระบะสีดำของทรงพลขับเข้ามาหา

“ทราย..”

ทรงพลจอดรถกะทันหันเมื่อเห็นทรายแก้วกำลังจะเดินหนีชายหนุ่มลงจากรถได้ก็รีบเข้าไปดึงกระชากแขนเรียวของทรายแก้วให้เธอขึ้นรถไปกับเขา

“พี่พล...จะพาทรายไปไหนคะ”

ทรายแก้วหน้าเสียเพราะไม่เคยเห็นทรงพลทำนิสัยเอาแต่ใจเช่นนี้

“พี่ขอคุยกับทรายไม่นาน”

ทรงพลพาทรายแก้วขึ้นรถมาได้ก็รีบขับออกจากป้ายรถสองแถวอย่างเร่งรีบเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของนักรบและชาติเสือเพราะกำลังขับรถเข้ามารับทรายแก้วที่บ้าน

“ตามมันไป”

ชาติเสือนั่งกำมือแน่นสั่งให้นักรบตามรถคันหน้าไปห่างๆเขาก็อยากจะรู้นักว่าผู้ชายคนนั้นกับทรายแก้วจะพากันไปที่ไหน