ตอนที่11 หัวหลักหัวตอ

“ฉันสั่งอะไรก็ทำๆไปเถอะน่า...อีกอย่างต่อไปนี้เรียกฉันว่าพี่เสือแล้วก็แทนตัวเองว่าทรายเวลาพูดกับฉัน...อีกครึ่งชั่วโมงแม่ฉันจะมาถึงที่นี่ไปเตรียมตัว”

ชาติเสือว่าจบก็ลุกขึ้นเดินหนีหญิงสาวออกไปนอกห้องทั้งที่วันนี้เขาว่าจะไม่ดุเธออยู่แล้วเชียวแต่ความช่างถามของเธอก็ทำให้เขาหงุดหงิดจนได้

“ค่ะ..”

ดวงตากลมโตจ้องมองไล่หลังร่างสูงก่อนจะก้มหน้างุดบุ้ยปากถอนหายใจไม่ชอบเอาเสียเลยที่จะต้องถูกสั่งให้ทำโน่นทำนี่ทั้งที่ตัวเองไม่เต็มใจแต่ก็ขัดอะไรไม่ได้

ชาติเสือเดินจูงมือร่างบางในชุดเดรสแขนกุดยาวสีครีมเดินออกมาต้อนรับคนเป็นแม่ที่หน้าบ้านขณะที่รถตู้คันหรูแล่นเข้ามาถึง

“สวัสดีครับคุณแม่”

มือหนายกไหว้คนเป็นแม่หน้าระรื่นเมื่อเห็นว่าพึ่งจะลงมาจากรถผิดกับสุรีพรหญิงวัยกลางคนที่ยังดูสาวไม่สร่างเธอลงจากรถตู้สีดำคันหรูที่เด็ดเดี่ยวพึ่งจะขับไปรับที่สนามบินได้ก็ยืนหน้าบึ้งตึงจดจ้องแต่ร่างบางที่กำลังยืนหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้างลูกชายเธอไม่วาง

ยอมรับว่ารูปร่างหน้าตาหญิงสาวน่ารักน่าเอ็นดูแต่เธอก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดีกลัวว่าเธอจะมาปอกลอกลูกชายดั่งคนที่เคยได้พบได้เจอมาก่อนหน้าผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตลูกชายที่ไม่ผ่านสายตาของเธอสุรีพรไม่เคยไว้ใจสักคนเพราะมีประสบการณ์จากกรณีของอินทุอรมาแล้ว

“สวัสดีค่ะ”

ทรายแก้วรีบยกมือไหว้ผู้หญิงร่างเล็กที่สวมใส่เสื้อผ้าและเครื่องประดับราคาแพงทั้งเปรยรอยยิ้มอ่อนอย่างเป็นมิตรให้กับผู้ใหญ่ตรงหน้าแต่ดูท่าแม่ของชายหนุ่มจะไม่ยอมเป็นมิตรกับเธอเอาเสียเลยดูจากที่เธอใช้วิธีมองกลับมาด้วยหางตาแถมยังไม่ยอมรับไหว้แค่นี้ทรายแก้วก็รู้แล้วว่าท่าทีไม่ค่อยเป็นมิตรของชาติเสือนั้นได้มาจากใคร

“ไปคุยกับแม่ข้างใน”

สุรีพรเดินผ่านสองหนุ่มสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกชายและลูกสะใภ้ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เข้าไปในบ้านเพื่อต้องการคุยธุระสำคัญ

“คิดจะแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับใครก็ได้หรือยังไง...ทุกวันนี้เห็นแม่เป็นหัวหลักหัวตอแล้วใช่ไหม”

เมื่อเห็นสองสามีภรรยาหมาดๆเข้ามานั่งที่โซฟาตรงหน้าได้สุรีพรก็เริ่มร่ายยาวเสียงแข็งด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่แสดงถึงความโกรธจัดและนี่คือสิ่งที่ชาติเสือต้องการเขาอยากจะหัวเราะให้ลั่นเสียตอนนี้แต่ก็ยังต้องเก็บอาการวางเฉยเอาไว้

“ผมก็ไม่ได้ให้คุณแม่เป็นหัวหลักหัวตอนี่ครับ...ส่งทะเบียนสมรสไปให้ดูแล้วไง”

ชาติเสือรวบเอวบางแนบชิดก่อนจะเอ่ยเสียงห้วนตอบกลับคนเป็นแม่หน้าตาเฉยอย่างไม่รู้สึกผิด

คำตอบของชายหนุ่มที่เอ่ยพูดกับคนเป็นแม่ทำทรายแก้วนั่งนิ่งหันจ้องมองใบหน้าคมด้วยแววตาที่มีแต่ความทึ่งคราแรกคิดว่าเขาจะหยาบคายกวนประสาทแต่คนอื่นไม่คิดว่าแม้กับแม่ของเขาก็ยังไม่เว้น

“แม่ไม่รับใครเป็นสะใภ้ง่ายๆหรอกนะยิ่งไม่มีหัวนอนปลายเท้าแม่ยิ่งไม่รับ”

“แต่ทรายแก้วเป็นเมียผมแล้วเธออยู่ที่นี่.. ทั้งกิน.. ทั้งนอนกับผม.. คุณแม่จะรับเธอหรือไม่รับก็เรื่องของคุณแม่ครับ”

มือหนากระชับกอดร่างบางทั้งก้มพรมจูบหน้าผากมนของหญิงสาวต่อหน้าคนเป็นแม่หน้าระรื่น

“ตาเสือ!”

สุรีพรถลึงตามองลูกชายสลับกับลูกสะใภ้ที่ไม่คิดต้อนรับทั้งมือน้อยแห้งปูดไปด้วยรอยเส้นเลือดกำมือกันแน่นเธอไม่เจอลูกชายเสียนานไม่คิดว่าจะสามหาวก้าวร้าวกับคนเป็นแม่อย่างเธอเช่นนี้

ทรายแก้วก็เอาแต่นั่งหน้าเสียตัวชาในใจคิดว่านี่หรือคือบทสนทนาของสองแม่ลูกที่ไม่ค่อยได้เจอกันมันไม่ได้น่ายินดีเอาเสียเลยทั้งชายหนุ่มยังลากเธอเข้ามาอยู่ในวงเวียนที่น่าอึดอัดนี้อีก

“แม่ขอตัวคุยกับแม่นี่หน่อยหวังว่าแกจะไม่ว่าอะไรหากจะทักทายกับลูกสะใภ้บ้าง”

สุรีพรเอ่ยอุบายขอคุยกับทรายแก้วตามลำพังเพราะเธออยากจะรู้ว่าต้นตระกูลของเธอเป็นใครมาจากไหนเพราะชื่อเสียงสกุลของหญิงสาวในทะเบียนสมรสเธอไม่เคยจะได้ยินมาก่อน

“ผมคงจะปล่อยให้คุณแม่คุยตามลำพังกับเมียผมไม่ได้.. ผมไม่ไว้ใจ”

ชาติเสือส่ายหัวทั้งมีสีหน้าสายตาและน้ำเสียงยียวนยั่วโมโหคนเป็นแม่จนเพิ่มไฟโทสะให้คนเป็นแม่ได้เป็นอย่างดีเขาไม่ยอมให้ทรายแก้วอยู่กับแม่ของเขาตามลำพังอยู่แล้วขืนหญิงสาวนึกอยากจะพูดความจริงทุกอย่างออกมาทุกอย่างที่เขาวางแผนไว้คงจบเห่

“ได้..ถ้าอย่างนั้นยังไงฉันก็ไม่รับลูกสะใภ้คนนี้..จำเอาพูดแม่เอาไว้ให้ดี”

สุรีพรลุกขึ้นพรวดกำมือแน่นไม่ปล่อยชูคอเชิดแผดเสียงดังก่อนจะเดินสะบัดก้นออกไปหน้าบ้านโดยที่ไม่หันมามองหน้าใครอีกเลยแม้นทรายแก้วจะรีบยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่ที่ได้ชื่อว่าแม่สามีเธอก็เดินดุ่มหนีไปก่อนเสียแล้ว

“ไม่พักผ่อนให้หายเหนื่อยก่อนล่ะครับคุณแม่”

ชาติเสือยังส่งเสียงยียวนกวนประสาทไม่วายนับว่าอาการกระฟัดกระเฟียดของคนเป็นแม่ถูกใจเขานัก

ทรายแก้วเห็นว่าเสร็จหน้าที่ของเธอแล้วจึงรีบลุกเดินหนีชาติเสือหญิงสาวรับไม่ได้กับนิสัยของชายหนุ่มที่ทำกับแม่ตนไม่รู้ว่าทั้งคู่มีเรื่องอะไรบาดหมางใจกันมาชายหนุ่มถึงได้กล้าก้าวร้าวแม่ตัวเองเช่นนี้หากเป็นเธอจะเลือกประณีประณอมกันโดยดีเสียมากกว่ามานั่งทะเลาะกันเพราะอย่างไรคนในครอบครัวก็ตัดกันไม่ขาดจะทะเลาะกันทุกครั้งที่เห็นหน้าคงไม่ทำให้ชีวิตมีความสุขนัก

ชาติเสือมองตามหลังร่างบางที่เดินดุ่มเข้าไปในครัวด้วยสีหน้าเรียบเฉยเขารู้ว่าเธอคงอึดอัดกับการสนทนาของเขากับแม่เมื่อครู่แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเขาได้เลือกเธอมาเป็นเครื่องมือแล้วเธอก็ต้องยอมรับชะตากรรมนี้ต่อไปโดยที่เลี่ยงไม่ได้และเขาก็จะไม่ยอมให้เธอเลี่ยงด้วย

 ”เฮ้อ..”

ร่างบางยืนอุ่นหม้อข้าวต้มที่จัดการเสร็จเมื่อหลังตื่นนอนด้วยอาการห่อเหี่ยวหัวใจหากชาติเสือยังให้สถานะภรรยากับเธออยู่เรื่องกระทบกระทั่งของสองแม่ลูกเธอคงได้เห็นมันอีกแน่ในหัวตอนนี้ไม่รู้ว่าจะหาทางออกอย่างไรดีเลย