ตอนที่13 ยื่นหนังสือลาออก

“หึ...งั้นผมถามก็ได้ไอ้ที่ธุระที่คุณว่ามันคือธุระอะไร...แล้วนายล่ะเจมส์ตอบฉันได้หรือเปล่าว่ามันคือเรื่องอะไร”

ชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวพูดว่าตัวเธอเองไม่ได้ทำอะไรผิดแค่มีธุระคุยกันเฉยๆเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าธุระที่ต้องจับไม้จับมือกันขนาดนั้นมันธุระเรื่องอะไร

เขาจึงถามเธอออกไปเมื่อไม่ได้คำตอบจากปากหญิงสาวเขาก็นึกแค่นหัวเราะอยู่ในใจว่าเขาคิดถูกพร้อมทำน้ำเสียงและสีหน้ากระหยิ่มหันไปทางเจมส์เลขาของเขาพร้อมถามว่าธุระที่คุยกันมันคือเรื่องอะไรหากเป็นธุระจริงๆอย่างที่ว่าก็คงจะตอบเขาได้

“เอ่อ..”

เจมส์เองเห็นทั้งสองยืนเถียงกันอย่างไม่ลดลาวาศอกเขาเองคิดว่าคงต้องพูดอะไรขึ้นมาบ้างแล้วไม่เช่นนั้นเจ้านายหนุ่มที่ไม่ชอบให้ใครมาหยามหน้าอย่างเขาคงเถียงกับหญิงสาวไม่เลิกเป็นแน่และดูท่าแล้วหญิงสาวเองก็คงไม่ยอมเจ้านายหนุ่มของเขาด้วยเช่นกันช่างเป็นคู่กัดที่สมกันจริงๆเจมส์คิดในใจ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะในเมื่อบอสเห็นว่าเรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีที่พนักงานอย่างฉันเป็นคนทำงั้นฉันขอลาออกค่ะ”

น้ำเมยเห็นว่าเจมส์กำลังจะเอ่ยปากพูดเธอกลัวว่าความลับของเธอจะรั่วไหลเสียเหลือเกินจึงชิงพูดขึ้นมาก่อนในเมื่อชายหนุ่มดูท่าจะอยากให้เธอเป็นคนผิดเธอก็ขอยอมรับผิดก็ได้

และใช้เหตุผลข้อนี้เป็นการขอลาออกเสียเลยคราแรกเธอกะว่าจะอยู่ทำงานเก็บเงินอีกสักนิดแต่ตอนนี้เธอเห็นว่าเจมส์รู้เรื่องของเธอและเขาแล้วเธอชิงลาออกไปเสียเลยตอนนี้จะดีกว่า

“หึ...ใช้การลาออกมาหนีปัญหาการที่จะลาออกก็ควรที่จะทำให้มันเป็นทางการไม่อย่างนั้นผมไม่อนุญาต”

ชายหนุ่มยืนแสยะยิ้มที่หญิงสาวให้คำตอบเรื่องธุระที่เธอคุยอยู่ไม่ได้ทั้งยังล้างความผิดหนีปัญหาด้วยการลาออกอีกเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาไม่ชอบเป็นที่สุดเขาจึงยกเหตุผลการลาออกอย่างเป็นทางการมาต่อว่าเธอ

“อย่างนั้นพรุ่งนี้เช้าบอสรอจดหมายลาออกจากฉันได้เลยค่ะแล้วกรุณาเซ็นอย่างเป็นทางการด้วยนะคะ”

ในเมื่อชายหนุ่มกล่าวหาว่าเธอหนีปัญหาอันที่จริงเธอไม่ว่าเขาหรอกที่ว่าเธอแบบนี้ในเมื่อเขาอยากให้เธอลาออกอย่างเป็นทางการเธอเองก็รับปากว่าจะมีจดหมายลาออกส่งถึงมือของเขาในตอนเช้า

พร้อมทั้งยังกำชับให้เขาว่าให้เซ็นอนุญาตให้เธอลาออกอย่างเป็นทางการด้วยเช่นกันก่อนจะเดินออกไปจากห้องโดยทันทีไม่สนใจว่าจะเสียมารยาทหรือไม่

“นี่เธอเคารพฉันบ้างไหม...ฮึ้ย..”

มาคัสรู้สึกว่าตัวเองถูกหยามหน้าอย่างมากจึงเดินอารมณ์เสียแล้วเดินออกไปจากห้องของเจมส์ทันทีโดยที่เจมส์ยังไม่รู้ว่าเจ้านายของเขาเข้ามาด้วยเรื่องอะไรด้วยเพราะตั้งแต่เข้ามาก็เห็นยืนถียงกับหญิงสาวอยู่สองคนแล้วก็เดินออกไป

“อะไรของเค้า”

เจมส์ยกมือเกาหัวแกลกๆกับอาการของทั้งสองคน

19.00 น

“ถ้าแกคิดว่าดีแล้วฉันก็ว่าดีด้วยไว้เขียนหนังสือลาออกแล้ววางไว้ที่โต้ะหนังสือหน้าห้องก็ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าฉันฝากพี่นุดียื่นให้เอง”

“ขอบใจมากนะอิงฟ้า”

น้ำเมยนั่งเขียนหนังสือลาออกอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงเมื่อเขียนเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงใส่ซองสีขาวปิดอย่างมิดชิดพร้อมวางไว้ที่โต้ะหนังสือที่อยู่หน้าห้องของเธอเพื่อที่พรุ่งนี้เช้าก่อนที่อิงฟ้าจะออกไปทำงานจะได้หยิบไปได้เลย

“เฮ้อ!!!หวังว่าฉันจะลืมคุณได้ในเร็ววันนี้นะหมูหยอง”

หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนด้วยความโล่งใจว่าเธอเขียนใบลาออกเสร็จสิ้นแล้วต่อจากนี้เธอเองก็คงไม่ต้องเจอชายหนุ่มอีกพร้อมทั้งภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้เธอนั้นลืมชายหนุ่มได้ในเร็ววัน

บ้านมาคัส

22.00 น.

“นี่เราคิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเหรอเนี่ยนายมันบ้าไปแล้วไอ้มาร์ค”

ชายหนุ่มตื่นมากลางดึกเพราะฝันเห็นหญิงสาวที่เขาเคยฝันถึงแต่ทุกครั้งเขาไม่เคยเห็นหน้าเธอชัดเลยสักครั้งเขาฝันว่ากำลังกอดกันกับหญิงสาวพร้อมพูดคุยหัวเราะกันอย่างถูกคอและวันนี้หน้าเธอค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาเห็นว่ามันหน้าของน้ำเมยหญิงสาวที่ยืนต่อล้อต่อเถียงท้าทายอำนาจกับเขาอยู่ในช่วงกลางวันที่ผ่านมา

เขาถึงกับสะดุ้งตื่นทันทีพร้อมใช้มือลูบหน้าขึ้นไปเสยผมตัวเองอย่างหน้าตาตื่นถ้าเขาฝันถึงเธอแสดงว่าเขาคิดอะไรกับเธออย่างนั้นหรือชายหนุ่มคิดในใจพร้อมว่าตัวเองที่อาจจะคิดมากไปใครจะไปชอบคนที่ท้าทายอำนาจเขาขนาดนั้น

เช้าวันต่อมา

08.00 น.

ก๊อกๆๆ

“บอสคะหนังสือลาออกของน้ำเมยเชฟขนมไทยค่ะ”

“ครับคุณนุดี”

ชายหนุ่มไม่คิดว่าหญิงสาวจะพูดจริงที่มีหนังสือลาออกส่งมาถึงเขาตั้งแต่เขาเข้ามาถึงที่โรงแรมหลังจากที่นุดีออกไปจากห้องแล้วเขาจึงแกะซองจดหมายที่หญิงสาวส่งมาให้เขาได้เซ็นอนุมัติการลาออกทันทีเขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าหญิงสาวจะให้เหตุผลอะไรในการลาออกครั้งนี้

10 นาทีต่อมา

“คุณอิงฟ้าอยู่หรือเปล่า”

มาคัสเดินลงมาที่แผนกอาหารพร้อมดิ่งตรงมาด้านในและประกาศก้องเสียงดังเรียกหาอิงฟ้าหัวหน้าแผนกนี้ทันที

“เอ่อ..ฉันอยู่นี่ค่ะบอสมีอะไรหรือเปล่าคะ..ลงมาถึงที่นี่เลย”

อิงฟ้าที่กำลังยืนตรวจเมนูอาหารอยู่ถึงกับหันหลังขวับกลับมาตามเสียงเรียกเมื่อมองเห็นว่าใครเรียกหาเธอตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวชาวาบหญิงสาวรีบเดินมายืนอยู่ตรงหน้าของท่านประธานหนุ่มทันทีคิดว่าคงจะมีเรื่องด่วนเป็นแน่ถึงได้ลงมาหาเธอเองแบบนี้

“ตามผมมานี่”

“ค่ะๆ”

คำประกาศของประธานหนุ่มทำเอาทุกคนที่แผนกถึงกับยืนอึ้งตัวชากันไปหมดตอนนี้ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงได้เรียกหัวหน้าแผนกของพวกเขาออกไปคุยแบบนั้น

“คุณดูนี่”

เมื่อมาถึงห้องประชุมของแผนกของอิงฟ้าตอนนี้ในห้องมีแค่หญิงสาวและชายหนุ่มเพียงสองคนชายหนุ่มเห็นว่าตอนนี้ไม่มีคนนอกแล้วเขาจึงยื่นเอกสารหนังสือลาออกของลูกน้องในแผนกของหญิงสาวให้เธอได้ดู

“คะ”

อิงฟ้าเองถึงกับทำหน้าแปลกใจที่จู่ๆประธานหนุ่มก็ยื่นเอกสารให้เธอด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร

“น้ำเมย..”

ทำไมไปเขียนด่าท่านประธานอย่างนี้เนี่ยหาเรื่องโดนฉีกอกแล้วไหมล่ะอิงฟ้าคิดในใจเมื่อเห็นจดหมายของเพื่อนสาวเธอ