“หึ...งั้นผมถามก็ได้ไอ้ที่ธุระที่คุณว่ามันคือธุระอะไร...แล้วนายล่ะเจมส์ตอบฉันได้หรือเปล่าว่ามันคือเรื่องอะไร”
ชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวพูดว่าตัวเธอเองไม่ได้ทำอะไรผิดแค่มีธุระคุยกันเฉยๆเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าธุระที่ต้องจับไม้จับมือกันขนาดนั้นมันธุระเรื่องอะไร
เขาจึงถามเธอออกไปเมื่อไม่ได้คำตอบจากปากหญิงสาวเขาก็นึกแค่นหัวเราะอยู่ในใจว่าเขาคิดถูกพร้อมทำน้ำเสียงและสีหน้ากระหยิ่มหันไปทางเจมส์เลขาของเขาพร้อมถามว่าธุระที่คุยกันมันคือเรื่องอะไรหากเป็นธุระจริงๆอย่างที่ว่าก็คงจะตอบเขาได้
“เอ่อ..”
เจมส์เองเห็นทั้งสองยืนเถียงกันอย่างไม่ลดลาวาศอกเขาเองคิดว่าคงต้องพูดอะไรขึ้นมาบ้างแล้วไม่เช่นนั้นเจ้านายหนุ่มที่ไม่ชอบให้ใครมาหยามหน้าอย่างเขาคงเถียงกับหญิงสาวไม่เลิกเป็นแน่และดูท่าแล้วหญิงสาวเองก็คงไม่ยอมเจ้านายหนุ่มของเขาด้วยเช่นกันช่างเป็นคู่กัดที่สมกันจริงๆเจมส์คิดในใจ
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะในเมื่อบอสเห็นว่าเรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีที่พนักงานอย่างฉันเป็นคนทำงั้นฉันขอลาออกค่ะ”
น้ำเมยเห็นว่าเจมส์กำลังจะเอ่ยปากพูดเธอกลัวว่าความลับของเธอจะรั่วไหลเสียเหลือเกินจึงชิงพูดขึ้นมาก่อนในเมื่อชายหนุ่มดูท่าจะอยากให้เธอเป็นคนผิดเธอก็ขอยอมรับผิดก็ได้
และใช้เหตุผลข้อนี้เป็นการขอลาออกเสียเลยคราแรกเธอกะว่าจะอยู่ทำงานเก็บเงินอีกสักนิดแต่ตอนนี้เธอเห็นว่าเจมส์รู้เรื่องของเธอและเขาแล้วเธอชิงลาออกไปเสียเลยตอนนี้จะดีกว่า
“หึ...ใช้การลาออกมาหนีปัญหาการที่จะลาออกก็ควรที่จะทำให้มันเป็นทางการไม่อย่างนั้นผมไม่อนุญาต”
ชายหนุ่มยืนแสยะยิ้มที่หญิงสาวให้คำตอบเรื่องธุระที่เธอคุยอยู่ไม่ได้ทั้งยังล้างความผิดหนีปัญหาด้วยการลาออกอีกเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาไม่ชอบเป็นที่สุดเขาจึงยกเหตุผลการลาออกอย่างเป็นทางการมาต่อว่าเธอ
“อย่างนั้นพรุ่งนี้เช้าบอสรอจดหมายลาออกจากฉันได้เลยค่ะแล้วกรุณาเซ็นอย่างเป็นทางการด้วยนะคะ”
ในเมื่อชายหนุ่มกล่าวหาว่าเธอหนีปัญหาอันที่จริงเธอไม่ว่าเขาหรอกที่ว่าเธอแบบนี้ในเมื่อเขาอยากให้เธอลาออกอย่างเป็นทางการเธอเองก็รับปากว่าจะมีจดหมายลาออกส่งถึงมือของเขาในตอนเช้า
พร้อมทั้งยังกำชับให้เขาว่าให้เซ็นอนุญาตให้เธอลาออกอย่างเป็นทางการด้วยเช่นกันก่อนจะเดินออกไปจากห้องโดยทันทีไม่สนใจว่าจะเสียมารยาทหรือไม่
“นี่เธอเคารพฉันบ้างไหม...ฮึ้ย..”
มาคัสรู้สึกว่าตัวเองถูกหยามหน้าอย่างมากจึงเดินอารมณ์เสียแล้วเดินออกไปจากห้องของเจมส์ทันทีโดยที่เจมส์ยังไม่รู้ว่าเจ้านายของเขาเข้ามาด้วยเรื่องอะไรด้วยเพราะตั้งแต่เข้ามาก็เห็นยืนถียงกับหญิงสาวอยู่สองคนแล้วก็เดินออกไป
“อะไรของเค้า”
เจมส์ยกมือเกาหัวแกลกๆกับอาการของทั้งสองคน
19.00 น
“ถ้าแกคิดว่าดีแล้วฉันก็ว่าดีด้วยไว้เขียนหนังสือลาออกแล้ววางไว้ที่โต้ะหนังสือหน้าห้องก็ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าฉันฝากพี่นุดียื่นให้เอง”
“ขอบใจมากนะอิงฟ้า”
น้ำเมยนั่งเขียนหนังสือลาออกอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงเมื่อเขียนเสร็จเรียบร้อยแล้วหญิงสาวจึงใส่ซองสีขาวปิดอย่างมิดชิดพร้อมวางไว้ที่โต้ะหนังสือที่อยู่หน้าห้องของเธอเพื่อที่พรุ่งนี้เช้าก่อนที่อิงฟ้าจะออกไปทำงานจะได้หยิบไปได้เลย
“เฮ้อ!!!หวังว่าฉันจะลืมคุณได้ในเร็ววันนี้นะหมูหยอง”
หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนด้วยความโล่งใจว่าเธอเขียนใบลาออกเสร็จสิ้นแล้วต่อจากนี้เธอเองก็คงไม่ต้องเจอชายหนุ่มอีกพร้อมทั้งภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้เธอนั้นลืมชายหนุ่มได้ในเร็ววัน
บ้านมาคัส
22.00 น.
“นี่เราคิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเหรอเนี่ยนายมันบ้าไปแล้วไอ้มาร์ค”
ชายหนุ่มตื่นมากลางดึกเพราะฝันเห็นหญิงสาวที่เขาเคยฝันถึงแต่ทุกครั้งเขาไม่เคยเห็นหน้าเธอชัดเลยสักครั้งเขาฝันว่ากำลังกอดกันกับหญิงสาวพร้อมพูดคุยหัวเราะกันอย่างถูกคอและวันนี้หน้าเธอค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆเมื่อเขาเห็นว่ามันหน้าของน้ำเมยหญิงสาวที่ยืนต่อล้อต่อเถียงท้าทายอำนาจกับเขาอยู่ในช่วงกลางวันที่ผ่านมา
เขาถึงกับสะดุ้งตื่นทันทีพร้อมใช้มือลูบหน้าขึ้นไปเสยผมตัวเองอย่างหน้าตาตื่นถ้าเขาฝันถึงเธอแสดงว่าเขาคิดอะไรกับเธออย่างนั้นหรือชายหนุ่มคิดในใจพร้อมว่าตัวเองที่อาจจะคิดมากไปใครจะไปชอบคนที่ท้าทายอำนาจเขาขนาดนั้น
เช้าวันต่อมา
08.00 น.
ก๊อกๆๆ
“บอสคะหนังสือลาออกของน้ำเมยเชฟขนมไทยค่ะ”
“ครับคุณนุดี”
ชายหนุ่มไม่คิดว่าหญิงสาวจะพูดจริงที่มีหนังสือลาออกส่งมาถึงเขาตั้งแต่เขาเข้ามาถึงที่โรงแรมหลังจากที่นุดีออกไปจากห้องแล้วเขาจึงแกะซองจดหมายที่หญิงสาวส่งมาให้เขาได้เซ็นอนุมัติการลาออกทันทีเขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าหญิงสาวจะให้เหตุผลอะไรในการลาออกครั้งนี้
10 นาทีต่อมา
“คุณอิงฟ้าอยู่หรือเปล่า”
มาคัสเดินลงมาที่แผนกอาหารพร้อมดิ่งตรงมาด้านในและประกาศก้องเสียงดังเรียกหาอิงฟ้าหัวหน้าแผนกนี้ทันที
“เอ่อ..ฉันอยู่นี่ค่ะบอสมีอะไรหรือเปล่าคะ..ลงมาถึงที่นี่เลย”
อิงฟ้าที่กำลังยืนตรวจเมนูอาหารอยู่ถึงกับหันหลังขวับกลับมาตามเสียงเรียกเมื่อมองเห็นว่าใครเรียกหาเธอตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวชาวาบหญิงสาวรีบเดินมายืนอยู่ตรงหน้าของท่านประธานหนุ่มทันทีคิดว่าคงจะมีเรื่องด่วนเป็นแน่ถึงได้ลงมาหาเธอเองแบบนี้
“ตามผมมานี่”
“ค่ะๆ”
คำประกาศของประธานหนุ่มทำเอาทุกคนที่แผนกถึงกับยืนอึ้งตัวชากันไปหมดตอนนี้ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ถึงได้เรียกหัวหน้าแผนกของพวกเขาออกไปคุยแบบนั้น
“คุณดูนี่”
เมื่อมาถึงห้องประชุมของแผนกของอิงฟ้าตอนนี้ในห้องมีแค่หญิงสาวและชายหนุ่มเพียงสองคนชายหนุ่มเห็นว่าตอนนี้ไม่มีคนนอกแล้วเขาจึงยื่นเอกสารหนังสือลาออกของลูกน้องในแผนกของหญิงสาวให้เธอได้ดู
“คะ”
อิงฟ้าเองถึงกับทำหน้าแปลกใจที่จู่ๆประธานหนุ่มก็ยื่นเอกสารให้เธอด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร
“น้ำเมย..”
ทำไมไปเขียนด่าท่านประธานอย่างนี้เนี่ยหาเรื่องโดนฉีกอกแล้วไหมล่ะอิงฟ้าคิดในใจเมื่อเห็นจดหมายของเพื่อนสาวเธอ
หลังจากที่อิงฟ้าได้อ่านเอกสารที่ประธานหนุ่มยื่นให้เธอแล้วเธอถึงกับกุมขมับทันทีไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะกล้าต่อว่าท่านประธานในหนังสือลาออกได้เจ็บแสบขนาดนี้หญิงสาวรู้ดีว่าคนอย่างประธานหนุ่มไม่ชอบให้ใครมาหยามหรือท้าทายอำนาจอยู่แล้วเธอคิดไม่ออกเลยว่าถ้าน้ำเมยเจอกับท่านประธานหนุ่มอีกครั้งชายหนุ่มจะทำเช่นไร“ผมรู้มาว่าน้ำเมยเป็นเพื่อนของคุณแล้วก็อยู่ที่เดียวกันด้วยใช่ไหม”“เอ่อ..ค่ะ”อิงฟ้าเองรู้อยู่แล้วว่าคนอื่นต้องรู้เรื่องนี้แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าประธานหนุ่มจะถามเธอทำไมในตอนนี้เธอก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจพร้อมก้มหน้ารับฟังคำของประธานหนุ่มต่อว่าเขาจะพูดว่าอะไรอีก“งั้นผมจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”เมื่อมาคัสได้คำตอบจากปากหญิงสาวแล้วเขาพูดยังไม่ทันขาดคำก็เดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วทันทีทิ้งให้หญิงสาวที่ยืนก้มหน้าอยู่ยืนอยู่คนเดียวแบบนั้น“อ่อ..ค่ะ..ฮะ..อะไรนะคะเดี๋ยวค่ะบอสรอฉันด้วยค่ะ”อิงฟ้าเองคิดว่าประธานหนุ่มก็คงบ่นไปเรื่อยเพราะความไม่พอใจเธอจึงไม่ได้สนใจฟังอะไรมากมายนักแต่เมื่อนึกคำพูดของเขาอีกทีทำให้ตอนนี้ใจเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว เพราะจู่ๆประธานหนุ่มเล่นพูดว่าจะไปหาเพื่อนสาว
“นี่คุณขับให้มันเร็วกว่านี้ได้ไหมฮะ....”อิงฟ้ารู้สึกเป็นห่วงเพื่อนของเธออย่างมากจึงแผดเสียงใส่ชายหนุ่มที่ขับรถไม่ได้ดั่งใจเธอเพราะใจเธอตอนนี้มันอยู่ที่คอนโดของเธอเรียบร้อยแล้วเธอไม่น่าไปเผลอปากบอกกับท่านประธานว่าน้ำเมยอยู่กับเธอเลยจริงๆ“นี่ก็เร็วแล้วนะคุณแต่รถมันติดจะไปได้ยังไง..รถผมไม่ได้เหาะได้นะคุณ”เจมส์เองรู้สึกรำคาญเสียงของหญิงสาวเต็มทนเพราะตลอดทางที่นั่งรถกับเขามาเธอไม่ได้หยุดพูดแล้วก็ยังนั่งไม่อยู่สุขอีกด้วยเขาไม่รู้ว่าเธอร้อนใจอะไรนักหนา“อือออ...เพื่อนฉันจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้”อิงฟ้านั่งกุมมือตัวเองแน่นพร้อมกดมือถือโทรหาเพื่อนของเธอภาวนาในใจว่าอย่าให้เพื่อนของเธอเจอประธานหนุ่มตอนนี้เลยครั้นโทรไปบอกเพื่อนเธอแต่เพื่อนเธอก็ไม่รับสาย“นี่คุณคุณมาร์คก็คงจะไม่ถึงกับฆ่ากับแกงเพื่อนคุณหรอกน่ายังเพื่อนคุณก็เป็นผู้หญิงคุณจะกังวลอะไรนักหนาเนี่ย”เจมส์เองเห็นอาการที่หญิงสาวเป็นห่วงเพื่อนของเธอที่ดูจะเกินเหตุอันที่จริงเขารู้แหละว่าเจ้านายหนุ่มเขาคงจะโกรธน้ำเมยที่ไปเขียนด่าแบบนั้นแต่เขาเชื่อว่าเจ้านายหนุ่มของเขาก็คงจะไม่ถึงกับขั้นลงไม้ลงมือกับผู้หญิงหรอกแต่ถ้าพูดจาส่อเสียดหรือข่มขู่อะ
“เออ...จริงด้วยคุณก็มัวแต่หลอกถามให้ฉันคุยเพลินรีบไปที่ห้องฉันเร็ว”อิงฟ้าที่มัวแต่เล่าเรื่องของเพื่อนเธอเพลินจนลืมไปเลยว่าตอนนี้เธอต้องรีบไปหาเพื่อนสาวของเธอนี่นาเมื่อนึกขึ้นได้ดังนั้นเธอเองก็โทษชายหนุ่มเป็นการใหญ่ที่ชวนคุยเธอจนเธอคุยเพลินไปเลยคอนโดอิงฟ้าติ๊งงงงงง“อิงฟ้าเหรอ..ทำไมกลับมาเร็วจัง”น้ำเมยที่กำลังกวาดพื้นอยู่เมื่อได้ยินเสียงออดที่หน้าห้องเธอก็รีบเดินมาเปิดประตูหญิงสาวแปลกใจว่าทำไมวันนี้เพื่อนของเธอกลับมาเร็วผิดปกติเพราะตอนนี้มันยังเช้าอยู่เลย“บอส!!!”น้ำเมยถึงกับตาโตเบิกโพรงทันทีเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใครแล้วเธอก็พอจะเดาออกด้วยว่าที่เขามาถึงที่นี่สาเหตุน่าจะเป็นเพราะอะไรคงจะเป็นเพราะหนังสือลาออกของเธอเป็นแน่เมื่อหญิงสาวรู้ดังนั้นจึงรีบที่จะปิดประตูหนีชายหนุ่มทันที“ไม่ต้องหนีผมเลยเล่นเขียนใบลาออกมาด่าผมเป็นหน้าๆคิดว่าผมจะอยู่เฉยเหรอ”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะปิดประตูเพื่อหนีหน้าเขาชายหนุ่มจึงใช้แขนแกร่งดันประตูเอาไว้อย่างไม่สะทกสะท้านในแรงผลักของหญิงสาวพร้อมก้าวเข้าห้องของเธออย่างหน้าตาเฉย“ผมต้องการคุยกับคุณ”“นี่...คุณออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะคุณไม่ได้เป็นเจ้านา
“ทะ..ท้อง...งง...เหรอครับ”มาคัสรู้สึกตกใจอย่างมากที่รู้ว่าหญิงสาวที่เขาไปหาเรื่องเธอถึงที่ห้องเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่“ใช่ครับนี่คุณพ่อยังไม่รู้เหรอครับคนไข้น่าจะตั้งครรภ์ได้ประมาณสามเดือนกว่าแล้วยังไงดีใจด้วยนะครับหมอต้องขอตัวก่อน”“ครับคุณหมอ”ชายหนุ่มไม่มีเวลาที่จะปฏิเสธว่าหญิงสาวไม่ใช่ภรรยาของเขาเพราะว่าเขากำลังคิดตามเรื่องที่หมอบอกกับเขาอยู่ว่าหญิงสาวท้องได้ประมาณสามเดือนกว่าแล้วแต่ที่เขาดูประวัติเธอที่ทำงานหญิงสาวพึ่งจะเข้ามาทำงานได้เพียงแค่สองเดือนกว่าๆเองแบบนี้ก็เท่ากับว่าหญิงสาวท้องก่อนที่จะเข้าทำงานเป็นแน่10 นาทีต่อมา“อืมมม....คุณ”น้ำเมยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาลเมื่อมองเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ที่ข้างเตียงของเธอหญิงสาวรู้สึกใจหายวาบทันทีในใจคิดในแง่ดีอยู่ว่าชายหนุ่มอาจจะยังไม่รู้ก็ได้ว่าอาการที่เธอเป็นอยู่มันเกิดจากสาเหตุอะไรไม่อย่างนั้นเพื่อนสาวของเธอซวยแน่เพราะชายหนุ่มคงต้องซักกันยาว“ตื่นแล้วเหรอ...หมอให้คุณพักอีกสักพัก..เดี๋ยวผมกลับไปส่งคุณที่ห้องเอง”ชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวพึ่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนนี้เขาเองยังไม่อยากที่จะถามคำถามอะไรให้หญิงสาวเกิดอาการ
“อย่าโทษอิงฟ้าเลยค่ะฉันเองก็พึ่งจะรู้เรื่องที่ตัวเองท้องไม่นานมานี้เรื่องนี้ฉันขอเป็นคนรับผิดชอบเองค่ะ”น้ำเมยเห็นว่าชายหนุ่มต่อว่าเพื่อนของเธอซึ่งเรื่องนี้สาเหตุมันก็มาจากเธอดังนั้นเธอจะปล่อยให้เพื่อนเธอโดนต่อว่าอยู่อย่างเดียวไม่ได้เธอจึงออกตัวปกป้องเพื่อนของเธอว่าเพื่อนของเธอไม่รู้เรื่องและขอรับผิดชอบเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว“ผมไม่ได้เรียกคุณสองคนมาคุยเพื่อที่จะให้ใครรับผิดชอบแต่ผมแค่อยากจะตักเตือนอิงฟ้าเพราะเธอเป็นถึงหัวหน้าแผนกการรับคนสกรีนคนต้องละเอียดรอบคอบอีกอย่างถึงพวกคุณจะรู้เรื่องนี้เพียงไม่นานแต่เมื่อรู้แล้วก็ควรที่จะบอกกับผมหรือไม่ก็แจ้งฝ่ายบุคคล”มาคัสเห็นว่าทั้งสองเห็นการตักเตือนของเขาเป็นการต่อว่าใจจริงที่เขาตั้งกฎขึ้นมาแต่แรกก็เพื่อความปลอดภัยของตัวพนักงานเองต่างหากและอีกอย่างถึงคนที่ท้องจะไม่ใช่น้ำเมยแต่เป็นคนอื่นที่อิงฟ้ารับเข้ามาโดยที่ไม่ตรวจสอบประวัติให้ดีก่อนอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาตามมาก็ได้เขาจึงต้องตักเตือนเพื่อให้เคสนี้เป็นเคสตัวอย่างให้ทั้งสองได้คิดตาม“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ผมจะปล่อยผ่านไปก็แล้วกัน.....แต่คุณ..น้ำเมยผมขอคุยกับคุณส่วนตัว”มาคัสเองไม่อยากให้เรื่อ
เจมส์เล่าให้เจ้านายของเขาฟังว่าอันที่จริงเขาไม่ได้รู้จากปากน้ำเมยเรื่องที่หญิงสาวท้องแต่รู้มาจากอิงฟ้าที่หลุดปากพูดออกมาต่างหากเขาเล่าให้เจ้านายเขาฟังว่าน้ำเมยคงจะไม่ได้บอกอิงฟ้าว่าพ่อของเด็กเป็นใครแต่น้ำเมยเล่าให้อิงฟ้าฟังแค่ว่าเธอรักกับผู้ชายที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้และท้องกับผู้ชายคนนั้นและตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็หายตัวไปแล้วเท่าที่เจมส์ปะติดปะต่อเรื่องราวก็ทำให้เขามั่นใจล้านเปอร์เซ็นว่ายังไงลูกในท้องของน้ำเมยก็ต้องเป็นลูกของเจ้านายหนุ่มของเขาเป็นแน่“ฉันไม่คิดเลยว่าน้ำเมยจะไม่บอกอะไรฉันเรื่องนี้สักคำ...ถ้าเธอต้องการทำแบบนี้เหมือนจงใจจะพรากลูกฉันไปยังไงยังงั้น”มาคัสรู้สึกน้อยใจน้ำเมยอยู่มากลูกของเขาอยู่ในท้องของเธอทั้งคนแต่เธอไม่เคยคิดที่จะปริปากบอกอะไรเขาสักคำยังไงเรื่องนี้เขาก็จะม่ยอมเด็ดขาด“ผมว่าคุณน้ำเมยน่าจะมีเหตุผลของเธอนะครับคุณมาร์ค”เจมส์เองเขาเข้าใจน้ำเมยดีที่คิดว่าตัวเองมีฐานะแตกต่างจากเจ้านายหนุ่มของเขาแต่ในเมื่อเรื่องมันเกิดมาถึงขนาดนี้เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าหญิงสาวคิดอะไรอยู่แต่เขาก็ยังเก็บความคาใจของเขาเอาไว้ไม่ได้พูดออกมาได้เพียงแต่พูดเป็นกลางเท่านั้น“เหตุผลอะไรของเธอ....ฉั
“เจมส์จัดการไถ่บ้านหลังนี้คืนด้วย”“ครับคุณมาร์ค”มาคัสคิดว่าสิ่งแรกที่เขาจะตอบแทนหญิงสาวและเป็นการไถ่โทษให้ตัวเองด้วยก็คือซื้อบ้านหลังนี้คืนมาให้เธอนั่นเองเจมส์เองเมื่อได้รับคำสั่งของเจ้านายหนุ่มเขาก็ไปจัดการเรื่องนี้โดยทันทีอย่างไม่รีรอชายหนุ่มนั่งอยู่ที่บ้านของน้ำเมยอยู่สักพักเขาพยายามทบทวนตัวเองแต่ยิ่งพยายามนึกเท่าไรก็นึกไม่ออกแต่เขารู้สึกได้ว่าตัวของเขาเองผูกพันธ์กับบ้านหลังนี้คอนโดอิงฟ้า21.00 น.ติ๊งงงงงง“บอส!!!...มาถึงที่นี่ซะดึกเลยมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”อิงฟ้าที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ยังไม่ได้เข้าห้องไปนอนเมื่อได้ยินเสียงออดที่หน้าห้องดังเธอจึงรีบไปเปิดประตูเมื่อพบว่าเป็นใครเธอถึงกับแปลกใจว่าทำไมประธานหนุ่มถึงมาที่ห้องของเธอเวลานี้กัน“ใครมาเหรอ..อิงฟ้า..คุณ!!!”น้ำเมยเดินออกมาจากห้องนอนเพราะได้ยินเสียงกดออดเช่นกันเพราะหญิงสาวคิดว่าอิงฟ้าน่าจะเข้าห้องนอนไปแล้วเธอจึงออกมาดูหญิงสาวรู้สึกงงไปตามๆกันกับเพื่อนของเธอว่าชายหนุ่มมาที่คอนโดของพวกเธอเวลานี้ทำไม“เดี๋ยวๆคุณจะพาฉันไปไหน”จู่ๆมาคัสก็เข้ามาดึงตัวของน้ำเมยออกไปจากห้องหน้าตาเฉยโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำจนหญิงสาวเองต้องหั
“มีอะไรก็ว่ามาค่ะนี่มันดึกแล้ว”“คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตผมไว้ตอนที่ผมบาดเจ็บที่ปายทำไมคุณถึงไม่บอกผม”เมื่อหญิงสาวนั่งลงที่โซฟาเขาก็เปิดประเด็นถามคำถามที่ทำให้หญิงสาวได้อึ้งในทันที“อะ..เอ่ออ...ก็..ก็ตอนแรกคุณจำฉันไม่ได้เองนี่ฉันก็ไม่เห็นจำเป็นต้องบอกคุณเลย..อีกอย่างก็แค่ช่วยฉันไม่ได้หวังอะไรหรอกปกติฉันก็ช่วยหมาช่วยแมวประจำอยู่แล้วมีเรื่องจะถามแค่นี้ใช่ไหมงั้นฉันกลับก่อนนะ”น้ำเมยตัวชาเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มรู้ความจริงเรื่องที่เธอเคยช่วยเขาเอาไว้แล้วเธอเชื่อว่าเขาต้องรู้จากปากคนอื่นเป็นแน่ไม่ใช่เขาจำความในตอนนั้นได้แน่นอนเพราะพฤติกรรมที่แข็งกร้าวผิดกับหมูหยองในตอนนี้ทำให้เธอรับรู้ได้ หญิงสาวไม่คิดจะให้ชายหนุ่มได้ถามต่อเพราะกลัวเหลือเกินที่เขาจะถามเรื่องที่เธอไม่ได้อยากให้เขารู้อีกหนึ่งเรื่องจึงรีบบอกว่าเธอแค่ช่วยไม่ได้หวังผลตอบแทนพร้อมลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินออกไปจากตรงนี้โดยทันที“เดี๋ยว...”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวกำลังที่จะหนีปัญหาเขาจึงใช้อ้อมแขนของเขารวบตัวเธอเอาไว้จากด้านหลังอย่างฉับไวยังไงเขาก็ไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปตอนนี้แน่นอนเพราะยังคุยกันไม่จบ“อะไรของคุณอีกเล่า...เฮ้ออ”น้ำเมยถึงกับต้องทำเ