ตอนที่14 ตามตัวคนด่า

หลังจากที่อิงฟ้าได้อ่านเอกสารที่ประธานหนุ่มยื่นให้เธอแล้วเธอถึงกับกุมขมับทันทีไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะกล้าต่อว่าท่านประธานในหนังสือลาออกได้เจ็บแสบขนาดนี้

หญิงสาวรู้ดีว่าคนอย่างประธานหนุ่มไม่ชอบให้ใครมาหยามหรือท้าทายอำนาจอยู่แล้วเธอคิดไม่ออกเลยว่าถ้าน้ำเมยเจอกับท่านประธานหนุ่มอีกครั้งชายหนุ่มจะทำเช่นไร

“ผมรู้มาว่าน้ำเมยเป็นเพื่อนของคุณแล้วก็อยู่ที่เดียวกันด้วยใช่ไหม”

“เอ่อ..ค่ะ”

อิงฟ้าเองรู้อยู่แล้วว่าคนอื่นต้องรู้เรื่องนี้แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าประธานหนุ่มจะถามเธอทำไมในตอนนี้เธอก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจพร้อมก้มหน้ารับฟังคำของประธานหนุ่มต่อว่าเขาจะพูดว่าอะไรอีก

“งั้นผมจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”

เมื่อมาคัสได้คำตอบจากปากหญิงสาวแล้วเขาพูดยังไม่ทันขาดคำก็เดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วทันทีทิ้งให้หญิงสาวที่ยืนก้มหน้าอยู่ยืนอยู่คนเดียวแบบนั้น

“อ่อ..ค่ะ..ฮะ..อะไรนะคะเดี๋ยวค่ะบอสรอฉันด้วยค่ะ”

อิงฟ้าเองคิดว่าประธานหนุ่มก็คงบ่นไปเรื่อยเพราะความไม่พอใจเธอจึงไม่ได้สนใจฟังอะไรมากมายนักแต่เมื่อนึกคำพูดของเขาอีกทีทำให้ตอนนี้ใจเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว

 เพราะจู่ๆประธานหนุ่มเล่นพูดว่าจะไปหาเพื่อนสาวของเธอและยิ่งประธานหนุ่มไม่พอใจอยู่แบบนี้มีหวังเพื่อนของเธอไม่น่าจะปลอดภัยแน่

อีกอย่างตอนนี้น้ำเมยก็กำลังท้องอยู่ด้วยเธอเองไม่อยากจะให้อะไรมากระทบจิตใจเพื่อนของเธอเลยแค่หาสามีไม่เจอเพื่อนของเธอก็ทุกข์ใจแย่แล้ว

หญิงสาวไม่ทันได้ส่งเสียงเรียกประธานหนุ่มของเธอเขาก็เดินสาวเท้ายาวๆห่างจากเธอไปมากแล้วทำให้ตอนนี้อิงฟ้าวิ่งไม่ทัน

“จะไปไหนครับคุณมาร์ค...คุณมาร์ค..”

เจมส์รู้ว่าประธานหนุ่มเดินลงมาที่ด้านล่างเขาจึงรีบมาตามที่นี่เพราะมีธุระที่จะคุยด้วยแต่เมื่อลงมาก็เห็นเจ้านายหนุ่มของเขาเดินออกไปข้างนอกอย่างรีบเร่งเขาจึงส่งเสียงเรียกเจ้านายหนุ่มของเขาแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหันกลับมาแม้แต่นิดเดียว

“นี่คุณ..คุณเจมส์”

อิงฟ้าเรียกชายหนุ่มซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาเป็นเลขาของประธานหนุ่มเธอจึงเรียกเขาเอาไว้ก่อนที่เขาจะวิ่งตามกันไปหญิงสาวรู้ดีว่าตอนนี้อะไรมาฉุดประธานหนุ่มไว้ก็คงจะไม่อยู่เธอจึงเรียกเลขาของเขาเพื่อที่จะสอบถามว่าเวลาที่ประธานหนุ่มโมโหใครจัดๆเขาจะจัดการกับคนๆนั้นอย่างไรเธอจะได้ช่วยเพื่อนของเธอถูก

“เรียกผมเหรอ”

เจมส์ที่กำลังเดินสาวเท้ายาวๆเพื่อที่จะตามเจ้านายหนุ่มของเขาไปเมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวเรียกจึงหยุดชะงักแล้วหันมามองเธอทันที

“ก็ใช่สิคุณ...นี่คุณบอสกำลังจะไปหาเพื่อนฉันคุณพาฉันตามเค้าไปเดี๋ยวนี้เลย”

“ไปหาแล้วไปหาทำไมมีเรื่องอะไรเหรอคุณมาร์คถึงได้รีบขับรถออกไปแบบนั้น”

เจมส์รู้สึกสงสัยกับหญิงสาวที่บอกว่าเจ้านายหนุ่มของเขาจะไปหาเพื่อนของเธออย่างหน้าตาตื่นถ้าหากเจ้านายหนุ่มของเขาจะไปหาเพื่อนของเธอแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาที่จะต้องรีบตามไปด้วย

“ก็น้ำเมยเพื่อนฉันไปเขียนใบลาออกน่ะสิ..คุณลองอ่านดูแล้วกัน”

อิงฟ้ายื่นเอกสารลาออกของน้ำเมยให้กับชายหนุ่มได้อ่านเขาจะรู้ว่ามีคนด่าเจ้านายเขาแบบนี้ระดับความโกรธของเจ้านายเขาจะอยู่ประมาณไหน

“หืมมม...คุณรีบตามไปด่วนเลยผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนคุณบ้างตั้งแต่ผมรู้จักกับคุณมาร์คมายังไม่มีใครกล้าว่าคุณมาร์คได้ขนาดนี้เลย”

เจมส์ถึงกับยกมือปิดปากเขาไม่คิดว่าน้ำเมยจะใจกล้าต่อว่าเจ้านายหนุ่มของเขาแบบนี้อันที่จริงที่หญิงสาวให้เหตุผลมาส่วนหนึ่งมันก็เรื่องจริง

ในเหตุผลของการลาออกให้เหตุผลว่าหญิงสาวเองทำผิดที่ละเลยเวลางานและยอมรับผิดและให้เหตุผลต่อด้วยว่าทนทำงานอยู่กับเจ้านายเผด็จการไม่ฟังเหตุผลลูกน้องแถมยังปากเสียไม่ได้และอีกหลากหลายคำที่เขาอ่านไม่ทันหมด เจมส์เองรู้จักกับเจ้านายหนุ่มของเขาตั้งแต่เด็กๆยังไม่เคยเห็นใครกล้าว่าเจ้านายหนุ่มเขาแบบนี้เลยเขานึกไม่ออกเลยว่าเจ้านายของเขาไปหาหญิงสาวเพื่อที่จะไปจัดการกับคนที่ด่าเขาอย่างไร

“หา...แล้วเพื่อนฉันจะเป็นอะไรไหมเนี่ยย”

อิงฟ้าเองเห็นสีหน้าของเจมส์ก็เริ่มใจไม่ดีเพราะขนาดคนใกล้ตัวยังดูท่าทางจะเดาไม่ออกเลยว่าอารมณ์ของเจ้านายเขาจะประมาณไหน

“ไปเร็วคุณ”

เจมส์คิดว่าสถานการณ์ตอนนี้ควรที่จะตามชายหนุ่มไปเสียดีกว่าเขารู้ว่าอิงฟ้าเป็นเพื่อนกับน้ำเมยก็คงต้องรู้ที่อยู่ของน้ำเมยเป็นแน่เขาจึงรีบดึงมือเธอตามเขาไปด้วย

“ว้ายย..ช้าๆสิคุณ”

“โทษทีคุณผมรีบ...งั้นคุณรอผมอยู่ตรงนี้นะเดี๋ยวผมขับรถมารับ”

อิงฟ้าเองที่ยืนทำสีหน้ากังวลคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรอยู่จู่ๆชายหนุ่มก็ดึงมือเธอไปอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้เธอก้าวตามแทบไม่ทันเกือบจะล้มลงดีที่ชายหนุ่มหยุดดูเธอก่อนแล้วบอกให้เธอรออยู่ที่นี่

5 นาทีต่อมา

บรื๊นๆๆ..บรื๊นนน

“เมื่อไรจะมานะอีตาเจมส์”

อิงฟ้ายืนอยู่ที่หน้าโรงแรมรอชายหนุ่มอย่างใจจดใจจ่อจู่ๆก็มีรถสปอร์ตคันหรูมาจอดเทียบอยู่ที่ตรงหน้าเธอพร้อมเหยียบคันเร่งให้มันเสียงดังใส่เธออยู่อย่างนั้น

เธอคิดในใจว่าพวกคนรวยนี่ช่างชอบนิสัยเสียกันจริงๆตรงอื่นไม่มีจอดหรืออย่างไรจะต้องมาจอดอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมชะเง้อหันซ้ายหันขวามองหาชายหนุ่มที่บอกให้เธอรออยู่ตรงนี้แต่ก็ไม่ยักจะเห็น

“จะไปไหมคุณ...เร็วๆ”

เจมส์เองถึงกับอยากจะกุมขมับเขาเองยิ่งรีบๆที่จะตามเจ้านายของเขาไปอยู่เขาอุตส่าห์จอดรถรออยู่ตรงหน้าของเธอแล้วแต่ก็ไม่ยักจะเห็นหญิงสาวจะเดินขึ้นมามัวแต่ชะเง้อหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้เขาจึงต้องเลื่อนกระจกเพื่อที่จะเรียกให้เธอขึ้นรถมาอย่างเร่งด่วน

“หืม..นี่รถเขาเองเหรอ”

หญิงสาวพูดอยู่ในลำคอพร้อมเดินขึ้นรถหรูออกไปทันทีใครจะไปคิดว่าแค่ตำแหน่งเลขาของท่านประธานจะขับรถหรูแบบนี้กันเล่า