“อย่าโทษอิงฟ้าเลยค่ะฉันเองก็พึ่งจะรู้เรื่องที่ตัวเองท้องไม่นานมานี้เรื่องนี้ฉันขอเป็นคนรับผิดชอบเองค่ะ”
น้ำเมยเห็นว่าชายหนุ่มต่อว่าเพื่อนของเธอซึ่งเรื่องนี้สาเหตุมันก็มาจากเธอดังนั้นเธอจะปล่อยให้เพื่อนเธอโดนต่อว่าอยู่อย่างเดียวไม่ได้เธอจึงออกตัวปกป้องเพื่อนของเธอว่าเพื่อนของเธอไม่รู้เรื่องและขอรับผิดชอบเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว
“ผมไม่ได้เรียกคุณสองคนมาคุยเพื่อที่จะให้ใครรับผิดชอบแต่ผมแค่อยากจะตักเตือนอิงฟ้าเพราะเธอเป็นถึงหัวหน้าแผนกการรับคนสกรีนคนต้องละเอียดรอบคอบอีกอย่างถึงพวกคุณจะรู้เรื่องนี้เพียงไม่นานแต่เมื่อรู้แล้วก็ควรที่จะบอกกับผมหรือไม่ก็แจ้งฝ่ายบุคคล”
มาคัสเห็นว่าทั้งสองเห็นการตักเตือนของเขาเป็นการต่อว่าใจจริงที่เขาตั้งกฎขึ้นมาแต่แรกก็เพื่อความปลอดภัยของตัวพนักงานเองต่างหาก
และอีกอย่างถึงคนที่ท้องจะไม่ใช่น้ำเมยแต่เป็นคนอื่นที่อิงฟ้ารับเข้ามาโดยที่ไม่ตรวจสอบประวัติให้ดีก่อนอนาคตมันอาจจะเป็นปัญหาตามมาก็ได้เขาจึงต้องตักเตือนเพื่อให้เคสนี้เป็นเคสตัวอย่างให้ทั้งสองได้คิดตาม
“เอาเป็นว่าเรื่องนี้ผมจะปล่อยผ่านไปก็แล้วกัน.....แต่คุณ..น้ำเมยผมขอคุยกับคุณส่วนตัว”
มาคัสเองไม่อยากให้เรื่องนี้มันใหญ่โตอะไรมากมายอีกอย่างเขาก็ไม่อยากให้หญิงสาวที่ท้องอยู่มีอาการเครียดมากไปกว่านี้ด้วยตอนนี้เขาต้องการที่จะคุยกับน้ำเมยเป็นการส่วนตัว
“เอ่อ..”
อิงฟ้าเองหันไปมองเพื่อนสาวของเธอเป็นการถามเป็นนัยๆว่าโอเคหรือไม่
“ไม่เป็นไรแกฉันโอเค”
น้ำเมยเองเห็นว่าเพื่อนสาวของเธอดูจะเป็นห่วงแต่เรื่องแค่นี้เธอคิดว่าเธอจัดการได้อยู่แล้วแค่อยู่คุยกับชายหนุ่มเท่านั้นเอง
“เอาเป็นว่าผมอนุมัติให้คุณลาออก....แล้วผมก็ขอโทษสำหรับเรื่องวันนี้ที่ผมทำให้คุณต้องโมโหด้วย”
“เอ่อ...”
มาคัสไม่รีรอที่จะพูดขอโทษเรื่องในวันนี้กับหญิงสาวที่เขาให้คนอื่นออกไปให้หมดเพราะกลัวว่าจะเสียฟอร์มมากกว่าแต่เขาก็คิดว่ายังไงก็ต้องขอโทษเธอที่วันนี้ดูเขาจะทำเกินกว่าเหตุเมื่อพูดจบเขาจึงเดินออกไปทันทีไม่ทันได้ให้หญิงสาวพูดอะไรต่อ
น้ำเมยเองรู้สึกงงกับอารมณ์ของเขาอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆก็มาพูดขอโทษเธอพร้อมอนุมัติให้เธอลาออกอย่างง่ายดายหญิงสาวเข้าใจว่าชายหนุ่มรู้ว่าเธอท้องแล้วคงไม่เป็นผลดีต่อการทำงานเป็นแน่จึงให้เธอออกเป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว
โรงแรมXXX
“คุณมาร์คครับ...คือผมมีเรื่องที่จะต้องบอกคุณมาร์คครับ”
เจมส์เห็นว่าเจ้านายหนุ่มของเขาเริ่มที่จะละมือจากกองเอกสารแล้วเมื่อเห็นเช่นนั้นเขาจึงอาศัยจังหวะนี้พูดเรื่องที่เขาคิดไว้แล้วว่ายังไงมันก็เป็นเรื่องดีที่เขาจะบอกกับเจ้านายของเขา
“เรื่องอะไรเจมส์”
มาคัสเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของเจมส์เลขาคนสนิทของเขาก็รู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มนั้นคงมีเรื่องที่กังวลใจอยู่อย่างมากไม่เช่นนั้นคงไม่เอ่ยปากขอคุยกับเขาด้วยสีหน้าแบบนี้เป็นแน่
“คือ”
เจมส์ยังยืนอ้ำอึ้งอยู่เพราะคำสัญญาที่ให้ไว้กับน้ำเมยมันยังค้ำคอเขาอยู่แต่ในใจของเขาคิดว่ายังไงก็จะต้องพูดเรื่องนี้ให้ได้พราะเขาไม่สามารถที่จะปล่อยเฉยเรื่องนี้ไปได้เด็ดขาด
“คืออะไรอ้ำอึ้งอยู่ทำไมเจมส์”
มาคัสเห็นท่าทีที่อ้ำอึ้งของชายหนุ่มเขาจึงต้องสางเสียงถามชายหนุ่มอีกทีว่าตกลงเรื่องที่จะคุยกับเขามันเรื่องอะไรยิ่งเห็นชายหนุ่มมีสีหน้ากังวลเขายิ่งอยากที่จะรู้
“คือ..ผู้หญิงที่ช่วยคุณมาร์คเอาไว้ตอนอยู่ที่ปายตอนนี้ผมเจอเธอแล้วครับ”
เจมส์มองหน้าของเจ้านายหนุ่มของเขาด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมบอกกับเจ้านายหนุ่มของเขาว่าผู้หญิงที่ให้เขาตามหาตอนนี้เขาเจอเธอแล้ว
“จริงเหรอเจมส์แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนพาฉันไปหาเธอเดี๋ยวนี้เลย”
มาคัสรู้สึกดีใจอย่างมากที่ได้ยินข่าวดีนี้เพราะเขาเองอันที่จริงก็ยุ่งอยู่กับงานอื่นจนไม่ได้ตามหาผู้หญิงที่ช่วยเขาจริงจังเสียทีต้องให้เจมส์เป็นธุระให้เขามาโดยตลอดจนวันนี้เองเขาก็ได้รับข่าวดีนั้นแล้ว
“ผู้หญิงที่ช่วยคุณมาร์คเอาไว้เธอคือ..คุณน้ำเมยครับ”
เจมส์ตัดสินใจบอกความจริงที่เจ้านายหนุ่มของเขาควรจะรู้ตอนนี้ในใจเขามันบอกว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกแล้ว
“อะไรนะ...ละ...แล้วว...ทำไมเธอไม่บอกกับฉันล่ะว่าเธอคือคนที่ช่วยฉันเอาไว้”
มาคัสรู้สึกตกใจปนแปลกใจอย่างมากซึ่งถาเป็นอย่างที่เจมส์บอกจริงๆทำไมเมื่อหญิงสาวได้เจอเขาแล้วทำไมถึงไม่แสดงตัวว่าเธอเองเป็นคนที่ช่วยเขาเอาไว้
“เธอมีเหตุผลของเธอน่ะครับคุณมาร์ค...เธอบอกกับผมว่าไม่ได้อยากได้อะไรตอบแทนทั้งนั้นและก็ไม่อยากให้ใครรู้ด้วยว่าเธอช่วยคุณมาร์คเอาไว้เธอขอร้องผมในวันที่คุณมาร์คเข้าไปเจอผมกับเธอในห้องนั่นแหละครับ”
เจมส์ได้บอกเหตุผลกับเจ้านายหนุ่มของเขาตามที่หญิงสาวได้บอกกับเขามา
“ยังไงฉันก็ต้องไปคุยกับเธอเรื่องนี้อยู่ดี”
มาคัสไม่รีรอเขาเตรียมเดินออกจากห้องทำงานของเขาเพื่อที่จะกลับไปหาหญิงสาวตอนนี้ทันที
“เอ่อ...ยังมีอีกเรื่องครับคุณมาร์ค”
เมื่อเจมส์เห็นว่าเจ้านายหนุ่มเตรียมที่จะไปหาหญิงสาวด้วยท่าทีที่ร้อนใจเขาคิดว่าควรบอกเรื่องที่สำคัญมากให้ชายหนุ่มได้รับรู้อีกด้วย
“เรื่องอะไรอีกเหรอ”
มาคัสหยุดชะงักเมื่อได้ยินเลขาคนสนิทเรียกเอาไว้เขาต้องแปลกใจอีกครั้งว่ามีเรื่องอะไรที่เขายังไม่รู้อีก
“คือผมคิดว่าคุณน้ำเมยน่าจะตั้งท้องลูกของคุณมาร์คอยู่อีกด้วยครับ”
“ว่าไงนะเจมส์”
มาคัสถึงกับตัวชาวาบเมื่อได้ยินสิ่งที่เจมส์บอกจริงสิเขาก็ลืมคิดไปถ้าหญิงสาวเป็นคนที่ช่วยเขาเอาไว้แล้วระยะเวลาที่เขาอยู่ที่นั่นมันเป็นช่วงเดียวกับที่หญิงสาวน่าจะเริ่มตั้งท้องพอดี
“ตามที่ผมบอกคุณมาร์คครับ...ผมว่าผมมั่นใจ”
“เล่ารายละเอียดมาเดี๋ยวนี้เลย”
มาคัสหยุดความคิดที่จะออกไปจากห้องทำงานตอนนี้เพราะเขาจะอยู่นั่งฟังเรื่องราวที่เลขาคนสนิทของเขารู้มาทั้งหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เจมส์เล่าให้เจ้านายของเขาฟังว่าอันที่จริงเขาไม่ได้รู้จากปากน้ำเมยเรื่องที่หญิงสาวท้องแต่รู้มาจากอิงฟ้าที่หลุดปากพูดออกมาต่างหากเขาเล่าให้เจ้านายเขาฟังว่าน้ำเมยคงจะไม่ได้บอกอิงฟ้าว่าพ่อของเด็กเป็นใครแต่น้ำเมยเล่าให้อิงฟ้าฟังแค่ว่าเธอรักกับผู้ชายที่เธอช่วยชีวิตเอาไว้และท้องกับผู้ชายคนนั้นและตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็หายตัวไปแล้วเท่าที่เจมส์ปะติดปะต่อเรื่องราวก็ทำให้เขามั่นใจล้านเปอร์เซ็นว่ายังไงลูกในท้องของน้ำเมยก็ต้องเป็นลูกของเจ้านายหนุ่มของเขาเป็นแน่“ฉันไม่คิดเลยว่าน้ำเมยจะไม่บอกอะไรฉันเรื่องนี้สักคำ...ถ้าเธอต้องการทำแบบนี้เหมือนจงใจจะพรากลูกฉันไปยังไงยังงั้น”มาคัสรู้สึกน้อยใจน้ำเมยอยู่มากลูกของเขาอยู่ในท้องของเธอทั้งคนแต่เธอไม่เคยคิดที่จะปริปากบอกอะไรเขาสักคำยังไงเรื่องนี้เขาก็จะม่ยอมเด็ดขาด“ผมว่าคุณน้ำเมยน่าจะมีเหตุผลของเธอนะครับคุณมาร์ค”เจมส์เองเขาเข้าใจน้ำเมยดีที่คิดว่าตัวเองมีฐานะแตกต่างจากเจ้านายหนุ่มของเขาแต่ในเมื่อเรื่องมันเกิดมาถึงขนาดนี้เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าหญิงสาวคิดอะไรอยู่แต่เขาก็ยังเก็บความคาใจของเขาเอาไว้ไม่ได้พูดออกมาได้เพียงแต่พูดเป็นกลางเท่านั้น“เหตุผลอะไรของเธอ....ฉั
“เจมส์จัดการไถ่บ้านหลังนี้คืนด้วย”“ครับคุณมาร์ค”มาคัสคิดว่าสิ่งแรกที่เขาจะตอบแทนหญิงสาวและเป็นการไถ่โทษให้ตัวเองด้วยก็คือซื้อบ้านหลังนี้คืนมาให้เธอนั่นเองเจมส์เองเมื่อได้รับคำสั่งของเจ้านายหนุ่มเขาก็ไปจัดการเรื่องนี้โดยทันทีอย่างไม่รีรอชายหนุ่มนั่งอยู่ที่บ้านของน้ำเมยอยู่สักพักเขาพยายามทบทวนตัวเองแต่ยิ่งพยายามนึกเท่าไรก็นึกไม่ออกแต่เขารู้สึกได้ว่าตัวของเขาเองผูกพันธ์กับบ้านหลังนี้คอนโดอิงฟ้า21.00 น.ติ๊งงงงงง“บอส!!!...มาถึงที่นี่ซะดึกเลยมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”อิงฟ้าที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่ยังไม่ได้เข้าห้องไปนอนเมื่อได้ยินเสียงออดที่หน้าห้องดังเธอจึงรีบไปเปิดประตูเมื่อพบว่าเป็นใครเธอถึงกับแปลกใจว่าทำไมประธานหนุ่มถึงมาที่ห้องของเธอเวลานี้กัน“ใครมาเหรอ..อิงฟ้า..คุณ!!!”น้ำเมยเดินออกมาจากห้องนอนเพราะได้ยินเสียงกดออดเช่นกันเพราะหญิงสาวคิดว่าอิงฟ้าน่าจะเข้าห้องนอนไปแล้วเธอจึงออกมาดูหญิงสาวรู้สึกงงไปตามๆกันกับเพื่อนของเธอว่าชายหนุ่มมาที่คอนโดของพวกเธอเวลานี้ทำไม“เดี๋ยวๆคุณจะพาฉันไปไหน”จู่ๆมาคัสก็เข้ามาดึงตัวของน้ำเมยออกไปจากห้องหน้าตาเฉยโดยที่ไม่พูดไม่จาอะไรสักคำจนหญิงสาวเองต้องหั
“มีอะไรก็ว่ามาค่ะนี่มันดึกแล้ว”“คุณเป็นคนที่ช่วยชีวิตผมไว้ตอนที่ผมบาดเจ็บที่ปายทำไมคุณถึงไม่บอกผม”เมื่อหญิงสาวนั่งลงที่โซฟาเขาก็เปิดประเด็นถามคำถามที่ทำให้หญิงสาวได้อึ้งในทันที“อะ..เอ่ออ...ก็..ก็ตอนแรกคุณจำฉันไม่ได้เองนี่ฉันก็ไม่เห็นจำเป็นต้องบอกคุณเลย..อีกอย่างก็แค่ช่วยฉันไม่ได้หวังอะไรหรอกปกติฉันก็ช่วยหมาช่วยแมวประจำอยู่แล้วมีเรื่องจะถามแค่นี้ใช่ไหมงั้นฉันกลับก่อนนะ”น้ำเมยตัวชาเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มรู้ความจริงเรื่องที่เธอเคยช่วยเขาเอาไว้แล้วเธอเชื่อว่าเขาต้องรู้จากปากคนอื่นเป็นแน่ไม่ใช่เขาจำความในตอนนั้นได้แน่นอนเพราะพฤติกรรมที่แข็งกร้าวผิดกับหมูหยองในตอนนี้ทำให้เธอรับรู้ได้ หญิงสาวไม่คิดจะให้ชายหนุ่มได้ถามต่อเพราะกลัวเหลือเกินที่เขาจะถามเรื่องที่เธอไม่ได้อยากให้เขารู้อีกหนึ่งเรื่องจึงรีบบอกว่าเธอแค่ช่วยไม่ได้หวังผลตอบแทนพร้อมลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินออกไปจากตรงนี้โดยทันที“เดี๋ยว...”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวกำลังที่จะหนีปัญหาเขาจึงใช้อ้อมแขนของเขารวบตัวเธอเอาไว้จากด้านหลังอย่างฉับไวยังไงเขาก็ไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปตอนนี้แน่นอนเพราะยังคุยกันไม่จบ“อะไรของคุณอีกเล่า...เฮ้ออ”น้ำเมยถึงกับต้องทำเ
“คุณมีเงินร้อยล้านพันล้านผมก็ไม่ให้คุณซื้อคืนนอกเสียจากว่าคุณจะแต่งงานกับผม”มาคัสคิดเอาไว้แล้วว่ายังไงหญิงสาวก็ต้องเอ่ยคำนี้ออกมาแต่มีหรือว่าคนอย่างเขาจะยอมขายให้หญิงสาวง่ายๆมันก็ต้องแลกกับข้อแลกเปลี่ยนที่เขาอยากได้อยู่แล้ว“แล้วเราจะแต่งงานกันได้ยังไงในเมื่อเราไม่ได้รักกัน...คุณคิดดีๆนะคนที่อยู่แบบไม่ได้รักกันยังไงคำว่าครอบครัวมันก็ไปไม่รอดหรอก..อีกอย่างคุณก็มีคู่หมั้นแล้วด้วย”น้ำเมยเองเห็นว่าชายหนุ่มยังไงก็ยังดึงดันจะแต่งงานกับเธอให้ได้เธอจึงพยายามทำใจเย็นและพูดคุยกับเขาด้วยเหตุผลว่าตอนนี้เขาไม่ได้รักเธอฐานะการใช้ชีวิตหรืออะไรหลายๆอย่างมันแตกต่างกันมากยังไงแต่งงานมีครอบครัวไปก็ไปไม่รอดอยู่ดี“แต่ผมเชื่อว่าคุณรักผม...และอีกไม่นานผมก็ต้องจำเรื่องราวของเราได้แน่...และเรื่องน้องดาวที่เราหมั้นกันเพราะผู้ใหญ่อีกอย่างเรารักกันเหมือนพี่เหมือนน้องไม่มีอะไรเกินเลย”มาคัสเองเริ่มที่จะคุยเป็นงานเป็นการหลังจากเมื่อครู่เขายังแกล้งเธอเล่นอยู่เขารู้ว่ายังไงหญิงสาวก็ยังรักเขาอยู่เป็นแน่ไม่ว่าจะเป็นนายหมูหยองที่แสนดีหรือนายมาคัสที่ร้ายกาจคนนี้ก็เถอะแล้วเขาก็มั่นใจว่าอีกไม่นานเขาต้องจำเรื่องราวทุกอย
“อืมมม”น้ำเมยออกมาจากห้องนอนได้ก็เห็นชายหนุ่มนั่งรอเธออยู่ที่โต้ะอาหารแล้วอันที่จริงหญิงสาวตื่นขึ้นมาได้สักพักใหญ่แล้วแต่เธอใช้เวลานั่งทบทวนอยู่พักใหญ่เมื่อได้ข้อสรุปที่เธอคิดว่ามันน่าจะดีแล้วเธอจึงออกมาเพื่อคุยกับชายหนุ่ม“ฉันคิดดูแล้วเรื่องที่คุณต้องการที่จะรับผิดชอบฉันโดยการแต่งงาน”“คุณยอมรับข้อตกลงผม???”“ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิคุณ...คือเอาเป็นว่าคุณจำความตอนที่เราอยู่ด้วยกันได้เมื่อไรเรามาคุยเรื่องนี้กันใหม่แต่ฉันจะไม่หนีหน้าคุณไปไหนแน่นอน...ส่วนเรื่องบ้านของฉันมันคนละเรื่องกับเรื่องของเราคุณอย่าเอามันมาเป็นข้อต่อรองเลยฉันขอซื้อคืนเถอะนะ”“แล้วผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไงว่าคุณจะไม่หนีผมไปไหนอีก”มาคัสเองไม่ค่อยเชื่อใจหญิงสาวเท่าไรเขากลัวว่าถ้าปล่อยเธอไปแล้วจะไม่ได้เจอเธออีกยิ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ใจแข็งเขาก็ยิ่งหวั่น“ฉันจะหนีคุณไปไหนได้....ยังไงคุณก็คงจะตามฉันเจออยู่ดี”น้ำเมยรู้ว่ายังไงสักวันหนึ่งเธอหนีเขาไปเธอก็ต้องหนีอยู่แบบนั้นเธอรู้ว่าชายหนุ่มต้องตามหาลูกของเขาอย่างไม่ลดลาแน่นอน“งั้น...เอาแบบนี้ผมให้โฉนดบ้านคุณคืนฟรีๆแล้วกัน”“จริงเหรอ..ขอบคุณ..มะ...”“แต่...คุณต้องอยู่กับผมที่นี่.
“จะเดินตามมาดีๆหรือจะให้ผมอุ้ม”มาคัสต้องเดินกลับมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆรถเขาเห็นว่าเธอไม่ยอมมาเสียทีเขาจึงต้องใช้คำพูดเพื่อขู่เธอบ้างซึ่งใจจริงเขาไม่ได้แค่ขู่แต่ถ้าเธอไม่ยอมแต่โดยดีเขาทำจริงเป็นแน่อุตส่าห์พาเธอมาถึงที่นี่เขาไม่ยอมให้วันนี้มันเสียเปล่าแน่อีกอย่างก็นัดกับญาติผู้ใหญ่ของเขาเอาไว้แล้วด้วย“ตามคุณมาร์คไปเถอะครับคุณน้ำเมยคุณก็น่าจะรู้ว่าคุณมาร์คพูดจริงทำจริง”เจมส์เองเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทำท่าที่จะไม่ยอมเลยช่วยเจ้านายหนุ่มของเขาพูดอีกแรงว่าถ้าหากหญิงสาวไม่ยอมเจ้านายหนุ่มของเขาทำตามที่พูดแน่เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากให้เธอยอมเดินเข้าไปง่ายๆเสียดีกว่า“อ้าว...นั่นไงมากันแล้ว”มาเรียมกล่าวทักทายหลานชายของตนเองและหญิงสาวที่เดินตามเข้ามาที่น่าจะเป็นว่าที่หลานสะใภ้ของเธอจะว่าเป็นว่าที่หลานสะใภ้ก็คงจะไม่ได้เพราะตอนนี้เธอได้มีลูกกับหลานชายของเธอแล้วจากคำที่หลานชายเธอเคยเกริ่นๆมาก็คงจะต้องเรียกเธอว่าหลานสะใภ้แต่ติดแค่ยังไม่ได้แต่งงานเท่านั้นเอง“สวัสดีค่ะ”น้ำเมยเองคราแรกเข้ามาในบ้านที่เป็นห้องโถงใหญ่มีคนนั่งกันอยู่ถึงจะไม่เยอะมากแต่เธอก็รู้สึกประหม่าอยู่ดีแต่เมื่อกล่
“ใช่ค่ะคุณดาวตอนเช้าหลังจากที่ขายขนมเสร็จแล้วคุณมาคัสก็จะต้องทานข้าวเหนียวหมูหยองทุกวันเลยล่ะค่ะ”“ดีนะตอนนั้นที่ตามาร์คได้เจอกับหนูน้ำเมยไม่อย่างนั้นยายก็ไม่รู้ว่าตามาร์คจะมีชะตากรรมเป็นอย่างไรบ้างเลยนี่เพราะตามาร์คแท้ๆเลยทำให้หนูต้องมาพลอยลำบากขนาดนี้”มาเรียมรู้สึกว่าหญิงตรงหน้าเธอที่เรียกได้ว่าตอนนี้เป็นหลานสะใภ้เธอแล้วจะเป็นคนดีโดยเนื้อแท้ขนาดนี้เธอเองยังรู้สึกเลยว่าถ้าหากวันนั้นหลายชายของเขาไม่เจอกับหญิงสาวป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง“ไม่เป็นไรเลยค่ะ...ที่หนูช่วยคุณมาคัสในตอนนั้นก็เพราะหนูรู้ว่าคนที่ไม่มีที่ไปหรือไร้ญาติพี่น้องในตอนนั้นมันลำบากขนาดไหน”“นี่ตามาร์คจะรู้ไหมเนี่ยว่ามีคนที่รักเค้าด้วยหัวใจขนาดนี้”มาเรียมเองอยากให้หลานชายของเขาได้มาฟังหญิงสาวพูดถึงตัวหลานชายของเธอในตอนนี้เหลือเกินเพราะดูเวลาที่เธอได้พูดถึงหลานชายเธอในตอนนั้นแววตาของหญิงสาวบ่งบอกถึงว่ามีความสุขอย่างมากภายในใจเธอก็ภาวนาว่าอยากให้หลานชายเธอจำความในตอนนั้นได้ในเร็ววันเพราะคิดว่าทั้งหญิงสาวและหลานชายของเขาคงจะรักกันมากน่าดู“หืม...โรแมนติกจังเลยนะคะดาวดีใจแทนพี่มาร์คจริงๆที่มีคนที่รักพี่มาร์คขนาดนี้ค่ะ”ดาว
ดาวลดาเองไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเบลล่าจึงคิดสั้นทั้งที่กำลังท้องอยู่แต่มันไม่ใช่อย่างที่แดเนียลกล่าวหาเธอกับมาคัสแน่นอนที่แดเนียลคิดว่าเป็นเพราะข่าวการหมั้นหมายของเธอและมาคัสจึงทำให้น้องสาวเธอต้องฆ่าตัวตาย แดเนียลคิดว่ามาคัสไม่ยอมรับลูกในท้องของเบลล่าและยังกล่าวหาว่าเธอทรยศหักหลังเบลล่าไปหมั้นกับมาคัสทั้งที่รู้ว่าเบลล่าท้องลูกของมาคัสอยู่เรื่องนี้เธอก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะอธิบายให้แดเนียลได้เข้าใจเพราะตั้งแต่วันนั้นเธอเองก็ไม่เคยเจอชายหนุ่มอีกเลย หญิงสาวรู้ว่าแดเนียลคงจะเกลียดเธอมากแต่สำหรับเธอนั้นชายหนุ่มเป็นรักแรกของเธอและยังอยู่ในใจของเธอตลอดมาโดยที่เรื่องนี้ก็ไม่มีใครรู้เช่นกันยกเว้นแต่เบลล่าเพื่อนสาวคนสนิทของเธอเท่านั้น20.30น.“คุณหนูคะวันนี้คุณท่านโทรมาบอกว่าน่าจะไม่กลับนะคะ”“ค่ะ...ป้าเนียน”จำเนียนแม่บ้านที่บ้านของดาวลดาขึ้นมาบอกกับหญิงสาวเรื่องที่ว่าคืนนี้พ่อของเธอจะไม่ได้กลับบ้านซึ่งเรื่องนี้เธอเห็นว่ามันเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอไปแล้วที่คุณพ่อของเธอจะกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้างจนเธอชินแล้ว22.00 น.“นายครับไฟที่ห้องของเธอดับลงแล้วครับ”“อืมม...เริ่มจัดการตามแผนได้”“ครับนาย”แดเนียลกั