ตอนที่25 คนดีโดยเนื้อแท้

“ใช่ค่ะคุณดาวตอนเช้าหลังจากที่ขายขนมเสร็จแล้วคุณมาคัสก็จะต้องทานข้าวเหนียวหมูหยองทุกวันเลยล่ะค่ะ”

“ดีนะตอนนั้นที่ตามาร์คได้เจอกับหนูน้ำเมยไม่อย่างนั้นยายก็ไม่รู้ว่าตามาร์คจะมีชะตากรรมเป็นอย่างไรบ้างเลยนี่เพราะตามาร์คแท้ๆเลยทำให้หนูต้องมาพลอยลำบากขนาดนี้”

มาเรียมรู้สึกว่าหญิงตรงหน้าเธอที่เรียกได้ว่าตอนนี้เป็นหลานสะใภ้เธอแล้วจะเป็นคนดีโดยเนื้อแท้ขนาดนี้เธอเองยังรู้สึกเลยว่าถ้าหากวันนั้นหลายชายของเขาไม่เจอกับหญิงสาวป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ...ที่หนูช่วยคุณมาคัสในตอนนั้นก็เพราะหนูรู้ว่าคนที่ไม่มีที่ไปหรือไร้ญาติพี่น้องในตอนนั้นมันลำบากขนาดไหน”

“นี่ตามาร์คจะรู้ไหมเนี่ยว่ามีคนที่รักเค้าด้วยหัวใจขนาดนี้”

มาเรียมเองอยากให้หลานชายของเขาได้มาฟังหญิงสาวพูดถึงตัวหลานชายของเธอในตอนนี้เหลือเกินเพราะดูเวลาที่เธอได้พูดถึงหลานชายเธอในตอนนั้นแววตาของหญิงสาวบ่งบอกถึงว่ามีความสุขอย่างมากภายในใจเธอก็ภาวนาว่าอยากให้หลานชายเธอจำความในตอนนั้นได้ในเร็ววันเพราะคิดว่าทั้งหญิงสาวและหลานชายของเขาคงจะรักกันมากน่าดู

“หืม...โรแมนติกจังเลยนะคะดาวดีใจแทนพี่มาร์คจริงๆที่มีคนที่รักพี่มาร์คขนาดนี้ค่ะ”

ดาวลดาอมยิ้มให้กับความรักที่น้ำเมยมีต่อพี่ชายของเธอหญิงสาวรู้สึกว่ามันช่างเป็นเรื่องที่โรแมนติกเหลือเกินถึงแม้ว่าเท่าที่เธอฟังทั้งสองจะเจอกันในเวลาสั้นๆแต่ด้วยอานุภาพของคำว่ารักมันคงไม่ต้องใช้เวลาพิสูจน์อะไรมากมายหรอก เธอรู้สึกว่ามันช่างเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้ทั้งสองได้มาเจอกันอีกครั้งจากนี้เธอเองก็ขอภาวนาว่าให้พี่ชายของเธอจำเรื่องราวทั้งหมดได้ไวๆด้วยเถิดเพราะพี่ชายเธอจะได้จำได้ว่าตัวเองเคยรักผู้หญิงทีมีจิตใจงามคนนี้อย่างไร

10 นาทีผ่านไป

“คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ...วันนี้ผมต้องขอต้องขอตัวพาน้ำเมยกลับก่อนนะครับแล้วผมจะมาหาใหม่”

เมื่อมาคัสคุยธุระกับทั้งพ่อและอาของเขาแล้วจึงเดินเข้ามาด้านในที่มีทั้งคุณยายของเขาดาวลดาและน้ำเมยที่นั่งอยู่พร้อมบอกกับทุกคนว่าวันนี้เขาต้องขอตัวกลับก่อนเพราะเขาเองยังมีธุระที่ต้องพาน้ำเมยไปหาซื้อข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวอีกหลายอย่างที่ยังไม่ครบ

“เดี๋ยวหนูขอตัวกลับก่อนนะคะคุณยาย..ฉันขอกลับก่อนนะคะคุณดาว”

“จ้า..ว่างๆก็มาหายายที่นี่บ้างนะจ้ะหนูน้ำเมย”

“เดี๋ยวดาวจะแวะเอาของบำรุงไปเยี่ยมบ่อยๆนะคะคุณน้ำเมย”

“ขอบคุณนะคะคุณดาว”

น้ำเมยเองรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกตอนนี้เธอรู้ว่าทุกคนในบ้านของชายหนุ่มไม่ได้รังเกียจอะไรในตัวของเธอแต่หญิงสาวก็ยังแอบคิดอยู่ในใจว่าถ้าหากเธอมาเข้ามาเป็นสมาชิกของบ้านนี้เต็มตัวไม่รู้ว่าเธอจะสามารถใช้ชีวิตอย่างที่คนบ้านนี้เขาใช้กันได้หรือไม่แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องของอนาคตเธอจึงสลัดความคิดนี้ออก

เธอยังไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มจะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะจำเรื่องราวตอนที่ใช้ชีวิตอยู่กับเธอได้ซึ่งถ้าหากเขายังจำเธอไม่ได้เธอเองก็คงยังจะไม่ยอมที่จะแต่งงานกับเขาอยู่ดีเพราะเธอไม่อยากเห็นวันที่ชายหนุ่มทนอยู่กับคนที่เขาไม่ได้รักไม่ไหวแล้ววันนั้นมันคงทำให้เธอต้องเจ็บซ้ำซากอีก

“คุณคิดอะไรอยู่”

“อ่อ...เปล่าค่ะ...”

มาคัสเองเห็นหญิงสาวเริ่มเหม่อตั้งแต่ที่นั่งรถออกมากับเขาแล้วเขาเองหันมองเธออยู่หลายครั้งแต่หญิงสาวก็ยังมีทีท่าที่ไม่ได้หันมาสนใจเขาเลยเขาเองจึงต้องถามเธอขึ้นเพราะสีหน้าของเธอมันบ่งบอกว่าเธอกำลังใช้ความคิดอยู่

2วันต่อมา

“นี่ดอกไม้สำหรับคุณหนูครับคุณแดเนียล”

“อืม”

แดเนียลและเจสันเดินทางมาที่ไทยเพื่อที่จะมาวันครบรอบการจากไปของเบลล่าน้องสาวที่รักของแดเนียลชายหนุ่มรักน้องสาวของเขามากเพราะเหลือกันอยู่แค่สองคนและคนที่ทำให้น้องสาวเขาต้องจากไปนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มให้อภัยกับเรื่องนี้ไม่ได้และเขาก็สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะทำให้คนพวกนั้นเจ็บยิ่งกว่าที่เขาเจ็บเพราะต้องเสียน้องสาวอันเป็นที่รักไปร้อยเท่าพันเท่า

“พี่เอาดอกไม้ที่เบลชอบมาให้ด้วยนะ....อยู่บนนั้นสบายดีใช่ไหมพี่ยังคิดถึงเธอตลอดเวลานะเบล”

แดเนียลวางดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ที่น้องสาวเขาชอบที่หน้าหลุมศพของเธอถึงแม้ว่าการจากไปของเบลล่าจะเป็นเวลาร่วมปีแล้วแต่ความเจ็บปวดในใจของเขามันยังไม่ลดน้อยลงเลยสักนิดเดียว

“นายครับมีคนกำลังเดินมาทางนี้ครับคาดว่าจะเป็นคุณดาวลดาครับ”

“งั้นเราไปกันเถอะ”

“ครับ”

แดเนียลเมื่อได้ยินจากเจสันว่าหญิงสาวกำลังจะเดินเข้ามาที่นี่เขาจึงขอหลบออกไปก่อนจะดีกว่าเพราะไม่อยากจะพบเจอเธอในตอนนี้เขาไม่เข้าใจว่าเธอจะมาที่นี่เพื่ออะไรถ้าเกิดเป็นอย่างที่เขาคิดจริงๆหญิงสาวไม่ละอายใจบ้างหรือไงว่าสาเหตุที่ทำให้น้องสาวเขาต้องจบชีวิตลงแบบนี้ก็เพราะสาเหตุมาจากหญิงสาวที่หักหลังน้องสาวเขานั่นเอง

“ฉันเอาดอกไม้ที่แกชอบมาฝากนะเบล...ปีนึงแล้วเร็วจังเลยเนอะฉันยังคิดถึงแกอยู่ตลอดนะเพื่อนรัก”

ดาวลดาตื่นแต่เช้าเพื่อที่วันนี้เธอจะมาวันครบรอบการจากไปของเพื่อนสาวของเธอหญิงสาวสังเกตเห็นว่ามีคนมาวางช่อดอกกุหลาบสีขาวที่เพื่อนของเธอชอบก่อนหน้านี้แล้วเธอเองพยายามมองซ้ายมองขวาแต่เธอเองก็ไม่เห็นมีใคร ในใจของเธอคิดว่าอาจจะเป็นแดเนียลที่มาวันครบรอบการจากไปของเบลล่าก็เป็นได้แต่อีกใจนึงเธอก็คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้เพราะชายหนุ่มประกาศตั้งแต่จัดงานศพของเบลล่าเสร็จว่าจะไม่ขอมาเหยียบที่นี่อีก

เพราะเขาประกาศในคืนวันนั้นว่าเขาไม่ขอให้อภัยเธอและมาคัสที่ทำให้น้องสาวเขาเป็นแบบนี้ทั้งที่มาคัสพี่ชายของเธอปฏิเสธไปหลายครั้งว่าไม่เคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเบลล่า ซึ่งเรื่องนี้เธอเชื่อเพราะเบลล่าเป็นคนบอกกับเธอเองว่าเด็กที่อยู่ในท้องไม่ใช่ลูกของมาคัสพี่ชายของเธอแต่เป็นลูกของใครเบลล่าเองไม่ขอพูดถึงซึ่งเรื่องนี้ถ้าเพื่อนเธอลำบากใจที่จะบอกเธอก็ไม่เคยถามอะไรต่อ