Share

ตอนที่27 คู่รักที่น่าอิจฉา

“คุณแน่ใจนะว่าผมจะจำได้...อีกอย่างตอนแรกที่คุณเล่าให้ผมฟังเรื่องที่มาของชื่อผม...ผมไม่คิดเลยว่าผมจะชอบทานไอ้เจ้าก้อนนี้”

มาคัสเองไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยว่าเขาจะชอบทานข้าวเหนียวหมูหยองเพราะอันที่จริงเขารู้สึกไม่ชอบทานข้าวเหนียวสักเท่าไรเพราะมันใช้ช้อนตักยากอีกอย่างคนอย่างเขาปกติแล้วเขาจะไม่ใช้มือหยิบอาหารทานเป็นแน่

“จะใช้ช้อนทำไมล่ะคุณใช้มือเลย”

น้ำเมยเห็นว่าชาหนุ่มกำลังจะใช้ช้อนกับส้อมตักข้าวเหนียวเข้าปากซึ่งเธอดูมันจะลำบากไปเสียหน่อยเธอรู้ว่าคนเจ้าระเบียบแบบเขาต้องรักษามารยาททุกอย่างแต่เธอเองอยากให้เขาทำตัวสบายๆมากกว่าในเวลาที่อยู่กับเธอ

“เอ่อ...จะดีเหรอ”

มาคัสยังมีสีหน้าที่ดูว่ามันเหมือนเป็นเรื่องผิดร้ายแรงที่ใช้มือหยิบอาหารขึ้นมาทานเพราะเขาถูกสอนเรื่องมารยาทการวางตัวมาอย่างละเอียดและติดเป็นนิสัยนั่นเอง

“ลองดู...ตอนนั้นคุณยังใช้มือจับมันได้เลย”

“เอ่อ..”

“เอาน่า...อยู่กับฉันไม่ต้องเนี้ยบตลอดเวลาก็ได้”

น้ำเมยเองพยายามพูดโน้มน้าวเพื่อให้ชายหนุ่มลดการเป็นคนเจ้าระเบียบลงมาสักหน่อยก็ได้เพื่อให้ชีวิตมันง่ายขึ้น

“อืมมม...”

มาคัสตัดสินใจทำตามที่หญิงสาวบอกอันที่จริงมันก็ไม่ได้ย่อย่างที่เขาคิดเสมอไปการใช้มือถือก้อนข้าวเหนียวแล้วเอามันเข้าปากง่ายกว่าการใช้ช้องส้อมตักข้าวเหนียวตั้งเยอะแถมยังได้อรรถรสการทานอาหารอีกแบบด้วย

“โอเคไหม..คุณ”

“อืมมม...”

น้ำเมยถามในขณะที่เห็นชายหนุ่มเคี้ยวอาหารอยู่ในปากตอนนี้ชายหนุ่มยังไม่ปริปากพูดเด็ดขาดเพราะเขากำลังเคี้ยวอาหารอยู่ได้แต่ใช้สัญลักษณ์โดยการยกมือว่าโอเคให้หญิงสาวได้รู้

“อืมมม...วันนี้คุณว่างทั้งวันใช่ไหม”

 “ใช่...”

“งั้นเดี๋ยวฉันสอนคุณทำขนมเอาไหม...เหมือนที่ฉันเคยสอน”

“อืมม...ก็ได้นะเผื่อผมอาจจะนึกเรื่องราวอะไรออกบ้าง”

น้ำเมยเห็นว่าวันนี้ชายหนุ่มน่าจะว่างทั้งวันเพราะเขาไม่ได้บอกกับเธอว่าเขาจะไปไหนเธอเลยอยากจะสอนเขาทำขนมอีกครั้งเหมือนตอนที่เธอเคยสอนชายหนุ่มครั้งที่อยู่ที่ปายเผื่อมันจะทำให้ชายหนุ่มนั้นจำเรื่องราวอะไรได้บ้าง

ซึ่งชายหนุ่มเองก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้อีกอย่างเขาเองก็อยากที่จะทำกิจกรรมร่วมกับเธออีกด้วยเพราะถึงเขาจะยังจำเรื่องราวอะไรไม่ได้เขาก็อยากจะสานสัมพันธ์อันดีกับหญิงสาวเอาไว้ ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวของเขาเองอยากที่จะอยู่ใกล้กับหญิงสาวตลอดเวลาไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เขารู้สึกได้ในใจว่าหญิงสาวทำให้เขารู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่ใกล้และสบายใจตลอดเวลาอีกด้วย

ซุปเปอร์มาเก็ต

 “คุณหยิบถุงแป้งตรงนั้นมาให้ฉันหน่อย”

“ได้...อันนี้ถูกไหม”

“นั่นแหละคุณเอามาเลย”

ทั้งมาคัสและน้ำเมยต่างเลือกซื้อของเพื่อที่จะไปทำขนมจนไม่ทันไม่ทันได้มองว่าตอนนี้ผู้คนต่างมองคู่ของเธอเป็นตาเดียวเพราะพฤติกรรมของทั้งคู่ใครเห็นก็ต้องมองด้วยความชื่นชมในความเป็นคู่รักที่ใครมองก็ต้องคิดว่าเป็นคู่ที่หวานจนน่าอิจฉาเสียเหลือเกิน

“น่าจะครบแล้วล่ะคุณเราไปกันเถอะ”

น้ำเมยก้มดูวัตถุดิบในการทำขนมในรถเข็นเธอเห็นว่ามันน่าจะครบแล้วแถมยังน่าจะเกินอีกด้วยเธอจึงชวนชายหนุ่มไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์จะได้กลับกันเสียที

“เดี๋ยวผมหยิบไอ้นี่มาให้คุณด้วย...ของบำรุงลูกเราทั้งนั้นเลย”

ในมือของมาคัสตอนนนี้มีทั้งกล่องนมและอาหารเพื่อสุขภาพเขาเห็นว่ามันจำเป็นต่อหญิงสาวเขาจึงหยิบมาเพราะเขาเห็นว่าหญิงสาวไม่ค่อยได้ทานของพวกนี้เท่าไรนัก

“อืมม..ขอบคุณนะเราไปจ่ายเงินกันเถอะ”

น้ำเมยเองอมยิ้มเล็กน้อยที่ดูว่าชายหนุ่มจะใส่ใจลูกในท้องของเธออยู่ไม่น้อยแค่นี้ก็ทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาบ้างแล้วอย่างน้อยนี่ก็แสดงให้เห็นถึงสัญชาติญาณความเป็นพ่อหนึ่งอย่างถึงแม้ว่าเขาจะจำไม่ได้ว่ารักเธอยังไงแต่เขารักลูกของเขาเรื่องนี้เธอรับรู้ได้

คอนโดมาคัส

“ทานน้ำก่อนคุณ”

เมื่อทั้งสองมาถึงห้องมาคัสก็รีบเอาของไปเก็บพร้อมหาน้ำมาให้หญิงสาวทานทันทีเพราะดูว่าเธอน่าจะเพลีย

“ขอบคุณนะ”

“ไม่ต้องขอบคุณหรอกมันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องดูแลคุณ”

ชายหนุ่มพูดพร้อมส่งสายตาที่อ่อนโยนไปให้หญิงสาวที่เขาพูดว่าเขามีหน้าที่ที่ต้องดูแลเธอมันไม่ใช่หน้าที่เลยมันเป็นความเต็มใจของเขาต่างหากหญิงสาวเคยดูแลเขาดีกว่านี้เยอะเท่าที่เขารับรู้มาในชีวิตของเขาเองเขาคิดว่านอกจากคนในครอบครัวเขาแล้วจะมีใครดีกับเขาได้เท่าเธอคงจะไม่มี

“หืมมม...มาอารมณ์ไหนเนี่ย...ฉันไปเตรียมของทำขนมดีกว่า”

น้ำเมยรู้สึกเคอะเขินกับคำพูดของชายหนุ่มที่ดูแปลกๆแถมแววตาที่มองเธอนั้นมันยังทำให้เธอรู้สึกใจสั่นอีกด้วยหญิงสาวเลยแก้อาการเขินด้วยการพูดแซวชายหนุ่มพร้อมปลีกตัวไปเตรียมของทำขนมทันที

“เวลาเขินก็น่ารักเหมือนกันนะ...ยั้ยเปี๊ยก”

มาคัสยืนอมยิ้มเล็กๆตามหลังหญิงสาวเขาเพราะสีหน้าของเธอมันบ่งบอกว่ากำลังเขินเขาอยู่เขาไม่คิดว่าเวลาที่หญิงสาวเขินมันจะดูน่ารักไปอีกแบบและเป็นแบบที่เขาชอบมากๆซะด้วยสิ

“นี่คุณเดี๋ยวผมช่วย”

ว่าจบก็รีบตามหลังหญิงสาวไปติดๆ

20 นาทีผ่านไป

“ปั้นก้อนสวยๆสิคุณ...ทำบัวลอยไข่หวานต้องปั้นลูกเล็กนะไม่ใช่ขนมต้ม”

น้ำเมยที่กำลังปั้นก้อนแป้งเพื่อทำขนมบัวลอยไข่หวานอยู่ซึ่งเธอคิดว่าเมนูนี้เป็นเมนูที่ง่ายสำหรับชายหนุ่มที่สุดแล้วเธอจำได้ว่าตอนที่อยู่ที่ปายเธอสอนชายหนุ่มทำบัวลอยไข่หวานทีไรเขาเองชอบปั้นก้อนแป้งใหญ่เท่าลูกขนมต้มทุกทีจนตอนนี้ฝีมือเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิม

“ก็ผมไม่ถนัดนี่คุณ”

มาคัสเองรู้สึกไม่ถนัดในการปั้นเพราะมือของเขาค่อนข้างที่จะใหญ่จะให้ไปปั้นก้อนกลมเล็กสวยอย่างหญิงสาวเขาเองก็คงจะทำไม่ได้

“ก็ฉันกำลังสอนคุณอยู่นี่ไง...คุณนี่ยังสอนยากเหมือนเดิมเลยนะ...ฮ่าๆๆ”

น้ำเมยเข้าใจว่าที่ชายหนุ่มปั้นได้แต่ก้อนใหญ่เป็นเพราะอะไรแต่เธอเองก็พยายามสอนเขาอยู่มันทำให้เธอต้องขำออกมาเมื่อภาพตอนนี้กับตอนนั้นมันช่างเหมือนกันเหลือเกินภาพที่เธอต้องมานั่งถียงกับเขาเรื่องการปั้นแป้งขนมบัวลอยนั่นเอง

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status