ปลั้กกกกกก
“โอ้ยยยยย”
ดาวลดาดิ้นจนสุดแรงที่มีหญิงสาวใช้ขาของเธอทั้งที่ยังเจ็บอยู่ถีบชายหนุ่มออกไปอย่างสุดตัวพร้อมลุกขึ้นเพื่อที่จะเปิดประตูออกไปยังไงวันนี้เธอก็จะต้องรอดพ้นมือของเขาไปให้ได้
“อ๊าย..”
“มานี่...จะไปไหน”
แดเนียลรวบตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทันพร้อมโยนเธอขึ้นไปที่เตียงและล็อคประตูอย่างแน่นหนาเขาไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปง่ายๆอยู่แล้ว
“พี่แดนอย่าทำอะไรบ้าๆนะ...ตอนนี้พี่ไม่มีสติ.....อื้อออออ”
หญิงสาวรู้ว่าจะเดอะไรขึ้นกับเธอตอนนี้เธอเองเริ่มตัวสั่นอย่างบังคับไม่ได้หญิงสาวพยายามพูดเพื่อเรียกสติไม่ให้ชายหนุ่มทำอะไรบ้าๆกับเธอหญิงสาวรู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มเองยังอยู่ในอาการที่มึนเมาอีกด้วยเธอรับรู้ได้จากกลิ่นแอลกอฮอลล์ที่มันคละคลุ้งจากตัวของเขา
แควกกก…แควกกก
แดเนียลฉีกชุดของหญิงสาวด้วยมือข้างเดียวอย่างชำนาญโดยที่ปากของเขาก็ยังบดขยี้อยู่ที่ปากของหญิงสาวชายหนุ่มยอมรับเลยว่าหญิงสาวใต้ร่างของเขาช่างหอมหวานไม่เหมือนคนอื่นที่เขาเคยได้สัมผัสมาก่อนเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวจะบริสุทธิ์ผุดผ่องหรือไม่เพราะเธอได้มีการหมั้นหมายกับมาคัสไปแล้ว
และเสืออย่างมาคัสจะแค่เลี้ยงเหยื่อไว้ในกรงอย่างเดียวเช่นนั้นหรือไม่มีทางและการที่เขาทำกับเธอแบบนี้มันคือการที่เขาจะได้ลิ้มลองของรักของมาคัสซึ่งเรื่องนี้เขาถือว่าเขาได้หยามมาคัสอย่างหนึ่งแล้ว
“โอ้ยยยย”
แดเนียลร้องเสียงหลงเพราะหญิงสาวใต้ร่างของเขาได้โอกาสก็กัดปากของเขาจนเลือดซิบทำให้เขาต้องผละออกจากหญิงสาวเพราะความเจ็บ
“ไอ้บ้าาาาาา..”
ดาวลดาเห็นว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเจ็บเธอจึงรีบตะเกียกตะกายหนีออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดแม้ว่าตอนนี้เสื้อผ้าเธอจะขาดรุ่ยก็เถอะ
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ....อ๊ายยย”
แดเนียลไม่รีรอให้หญิงสาวจอมพยศได้หนีไปไหนเขาใช้แขนแกร่งกระชากตัวหญิงสาวมาอยู่ในอ้อมกอดอย่างรวดเร็วอย่าหวังว่าคืนนี้เธอจะรอดเงื้อมมือของเขาไปได้
“ดาวเจ็บพี่แดน...ฮือๆๆ...ปล่อยดาวไปเถอะนะ...ฮือๆๆๆ.”
ตอนนี้ดาวลดาตัวสั่นเป็นลูกนกชายหนุ่มน่ากลัวเหลือเกินสำหรับเธอในตอนนี้หญิงสาวพยายามถดตัวถอยหนีให้ห่างจากชายหนุ่มที่สุดพร้อมใช้มือทั้งสองของเธอปิดป้องของสงวนของเธอเอาไว้เพราะเสื้อผ้าของเธอมันแทบจะขาดรุ่ยไปหมดแล้วเพราะฝีมือของเขานั่นเอง
“อยู่นิ่งๆ...”
แดเนียลค่อยๆเข้าไปใกล้ๆหญิงสาวที่กำลังกลัวเขาอย่างตัวสั่นพร้อมบอกกับเธอด้วยใบหน้ายิ้มเย้ยและเสียงแหบพร่าว่าให้เธออยู่นิ่งๆ
“...ไม่...อ๊ายยยยย”
ดาวลดาส่ายหัวไม่ยอมเขาอย่างพัลวันหญิงสาวถอยหนีจนไปสุดหัวเตียงแต่ก็โดนชายหนุ่มจับข้อเท้าของเธอลากกลับมาให้มานอนที่เตียงอีกครั้งพร้อมใช้ตัวของเขาทับตัวของหญิงสาวเอาไว้ทันทีตอนนี้คงเป็นเวลาที่เขาต้องจัดการเธออย่างจริงจังเสียทีสินะ
“อื้ออ”
แดเนียลไม่รีรอเขาจัดการกับเสื้อผ้าของหญิงสาวออกไปหมดทั้งที่ยังไม่ละจากการจูบอย่างดูดดื่มกับหญิงสาวเขาถอดเสื้อผ้าออกทั้งของตัวหญิงสาวที่เหลือแต่ชั้นในอย่างรวดเร็วและเสื้อผ้าของเขาก็เช่นกันตอนนี้อารมณ์ของเขามันพลุ่งพล่านพร้อมสำหรับเรื่องนี้เต็มที่แล้ว
“ฮึก...อือ...ฮือๆๆ”
ดาวลดาหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านเขาแล้วจริงๆตอนนี้เธอกลัวกับอาการป่าเถื่อนของชายหนุ่มจนตัวสั่นเทายังไม่หยุดหญิงสาวรู้สึกไม่ชอบสัมผัสของเขาเลยสักนิด
“อื้มมม”
“อ้ะ!!!”
ดาวลดาถึงกับสะดุ้งแอ่นตัวเพราะแดเนียลใช้ปากของเขาดูดคลึงสองเต้างามสลับไปมาอย่างคนที่หิวโหยสัมผัสที่แปลกใหม่ของชายหนุ่มที่มอบให้เธอทำให้หญิงสาวหายใจไม่เป็นจังหวะไปเสียแล้ว
“อื้ออ..”
ดาวลดาพยายามรวบรวมสติไม่ให้หลงมัวเมาไปกับรสสัมผัสของชายหนุ่มเธอพยายามใช้สองมือของเธอดันที่หัวของชายหนุ่มออกไปไม่ให้เขาตักตวงความสุขจากของสงวนของเธอ
“อย่าดื้อกับฉัน”
“อ๊ายยย...อื้ม”
แดเนียลผละขึ้นจากสองเต้างามพร้อมส่งสายตาเป็นเชิงบอกกับหญิงสาวว่าอย่าต่อต้านเขาพร้อมใช้มือแกร่งรวบแขนของเธอทั้งสองข้างเอาไว้อีกมือก็บีบเค้นสองเต้างามอย่างไม่ถนอมจนทำให้หญิงสาวร้องเสียงหลงเพราะความเจ็บพร้อมจูบเธออย่างหนักหน่วงอีกครั้งและครั้งนี้เขาก็จะใช้ความชำนาญที่มีพาหญิงสาวให้เคลิ้มไปกับเขาอย่างง่ายดาย
ชายหนุ่มพรมจูบลูบไล้หญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนตอนนี้เธอเริ่มที่จะอ่อนลงแล้วเขาค่อยๆแทรกตัวเข้าไปตรงกลางตัวของหญิงสาวเพราะตอนนี้น้องชายของเขามันพร้อมเผด็จศึกรักในคืนนี้อย่างเต็มที่แล้ว
“อื้อ..อ๊ายย...อือ..ฮือๆๆๆ”
ดาวลดาร้องเสียงหลงเพราะสิ่งที่ชายหนุ่มสอดใส่เข้ามาในตัวเธอมันคับแน่นเกินกว่าเธอจะทนไหวอีกอย่างเธอเองก็ยังไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาด้วยตอนนี้หญิงสาวทำได้เพียงแต่ระบายความเจ็บโดยการจิกเล็บไปที่มัดกล้ามแกร่งของเขาและปล่อยให้น้ำตาแห่งความปวดร้าวไหลรินลงมาก็เท่านั้น
“อื้มมมม”
แดเนียลคำรามอยู่ในลำคอไม่คิดว่าช่องทางรักของหญิงสาวจะบีบรัดตัวตนของเขาคับแน่นขนาดนี้และเมื่อครู่นี้เองเขาพึ่งสัมผัสได้ถึงเยื่อบางๆของหญิงสาวแบบนี้ก็ถือว่าหญิงสาวยังไม่เคยกับเรื่องแบบนี้เขาไม่รู้ว่าเสืออย่างมาคัสจะปล่อยให้เหยื่อหลุดลอยมาจนถึงทุกวันนี้ได้ยังไงแต่อย่างน้อยคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของศรัตรูของเขาก็ผ่านมือเขาเป็นคนแรกทำให้เขาได้ใจอยู่ไม่น้อย
“อื้มม...อื้อ...อื้อ....ฮืออๆๆ”
ตอนนี้หญิงสาวตัวโยนเพราะบทสวาทของชายหนุ่มที่ถาโถมเข้ามาในตัวของเธอเนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่เธอต้องทนกับความเจ็บปวดที่เขามอบให้โดยไม่เคยปราณีเธอเลยแม้แต่นิดเดียวเธอรู้สึกว่าเขาต้องการจะทำให้เธอแหลกเป็นเสี่ยงๆอย่างไงอย่างงั้น
เกือบครึ่งค่อนคืนที่แดเนียลไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พักเขาปล่อยให้อารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเขามันพาไปอย่างที่ไม่ได้คิดว่าหญิงสาวจะทรมานหรือไม่เพราะมันเป็นครั้งแรกของเธอแต่นี่คือบทเรียนของความเจ็บปวดบทเรียนแรกสำหรับคนที่ไม่ยอมรับผิดอย่างเธอตอนนี้หญิงสาวสลบเหมือดคาอกของเขาไปแล้วชายหนุ่มจึงยอมหยุดการกระทำป่าเถื่อนของเอาไว้เพียงเท่านี้
เช้าวันต่อมา“อือ..อื้มม”ดาวลดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะแสงจากพระอาทิตย์มันส่องมาที่ตาของเธอตอนนี้เธอรู้สึกระบมไปทั้งร่างเมื่อพลิกตัวดูก็พบว่าเธอนั้นนอนอยู่ในห้องนี้เพียงแค่คนเดียวเมื่อเธอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเธอเองยังนึกสมเพชตัวเองที่ต่อต้านอะไรชายหนุ่มไม่ได้แถมตอนนี้ขาก็ยังทิ้งให้เธออยู่ที่นี่คนเดียวอีกหญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มคงจะเกลียดเธอมากดูจากความดิบเถื่อนที่เขามอบให้เธอเมื่อคืนที่ผ่านมาหญิงสาวรู้สึกเจ็บและหน่วงที่หัวใจของเธออย่างบอกไม่ถูก“โอ้ยย”ดาวลดาพยายามพยุงร่างที่บอบช้ำและไรเรี่ยวแรงของเธอเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระล้างร่างกายล้างคราบคาวออกไปให้หมดหญิงสาวปล่อยน้ำตาให้ไหลรินกับเรื่องที่เธอได้รับปล่อยให้มันไหลไปตามน้ำอยู่พักใหญ่เธอถึงออกมาแต่งตัวด้วยใบหน้าที่เหม่อลอยตอนนี้หญิงสาวที่เคยน่ารักสดใสและมีสีหน้าที่เปื้อนยิ้มตลอดเวลาเธอกลายเป็นคนที่มีสีหน้าและแววตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัดก๊อกๆๆ“ขออนุญาตค่ะ”แอนนาเมดสาวที่แดเนียลจัดมาเพื่อให้ดูแลหญิงสาวโดยเฉพาะเปิดประตูเข้ามาเพราะเธอได้รับหน้าที่มาให้นำอาหารมาให้หญิงสาวจากนายใหญ่ของที่นี่“อาหารค่ะคุณดาว...นี่เป็นจดหมายของคุณแดเนียลฝากไ
“ใครให้เธอเข้ามาในนี้”แดเนียลเข้ามาหาหญิงสาวในห้องหนังสือแต่เขาเองไม่ยักจะเห็นหญิงสาวอยู่ในห้องเมื่อเดินเข้าไปข้างในสุดเขาเห็นว่าประตูที่เชื่อมห้องหนังสือกับห้องของเบลล่าเปิดอยู่เขารู้ในทันทีว่าหญิงสาวอยู่ในห้องของน้องเขาแน่นอนตอนนี้เขาเริ่มมีอาการไม่พอใจหญิงสาวอยู่บ้างแล้วเพล้งงงงง“ว้ายยย”ดาวลาที่กำลังนั่งดูรูปภาพและนึกถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับเบลล่าอยู่เมื่อได้ยินเสียงของชายหนุ่มเธอจึงตกใจและทำรูปนั้นหล่นจากมือแตกกระจายในที่สุด“เธอทำอะไรของเธอฮะ!!!...ออกไป”แดเนียลเห็นรูปของน้องสาวเขาแตกต่อหน้าต่อตาโดยฝีมือของหญิงสาวด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจเธอตั้งแต่คราแรกอยู่แล้วตอนนนี้มันยิ่งทวีความโกรธขึ้นไปอีกเขารีบเข้ามาเก็บรูปของน้องสาวของเขาพร้อมไล่หญิงสาวที่กำลังนั่งเก็บเศษกระจกอยู่ให้ออกไปให้พ้นหน้าของเขา“ฉันบอกให้ออกไปไง”พลั่กกก“โอ้ย”แดเนียลรู้สึกไม่พอใจอย่างมากที่หญิงสาวยังตีมึนไม่ยอมฟังคำสั่งของเขาเธอยังเอาแต่มัวนั่งเก็บเศษกระจกจากกรอบรูปที่มันแตกออกอยู่อย่างนั้นชายหนุ่มจึงบันดาลโทสะด้วยการผลักหญิงสาวออกไปทำให้มือของหญิงสาวไปทับกับกระจกที่มันหล่นแตกอยู่แล้วบาดที่มือของเธอ“ไอ้คนใจร้
“ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า...ที่แผลยังเจ็บอยู่ไหม”เมื่อเห็นว่าดาวลดาดูโอเคขึ้นแล้วเขาจึงถามอาการของเธอว่าเป็นยังไงบ้างด้วยความเป็นห่วงแต่เขาก็ได้รับแต่ความเงียบกลับมาจากหญิงสาวอีกทั้งเธอยังนอนตะแคงหันหลังให้เขาอีกด้วยเขารู้ว่าหญิงสาวคงจะโกรธเขามากซึ่งเขาก็ทำใจยอมรับในเรื่องนี้มาแล้วดาวลดาเองตอนนี้เธอรู้สึกปวดหัวอยู่บ้างแต่ก็โอเคกว่าตอนที่ยังไม่ได้ทานยาเธอรู้ว่าชายหนุ่มคอยเช็ดตัวให้เธออยู่ตลอดแต่เธอเองไม่ได้สนใจอะไรเธอทำเหมือนเขาเป็นอากาศและหน้าของเขาตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะมองมันด้วยเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มมาทำดีกับเธอเพราะอะไรแต่เธอไม่ได้ต้องการมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนตบหัวแล้วมาลูบหลังอย่างไงอย่างงั้น“ดาว...พี่ขอโทษ...พี่รู้แล้วว่าดาวกับมาคัสไม่ได้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เบลจบชีวิตตัวเองลง..พี่ขอโทษ”แดเนียลนั่งก้มหน้ายอมรับผิดเขาพูดขอโทษหญิงสาวออกมาจากหัวใจอย่างไม่ถือศักดิ์ศรีของตัวเองลูกผู้ชายอย่างเขาเมื่อเขารู้ตัวว่าเขาทำผิดเขาก็ยอมรับผิดอยู่แล้วแต่คนที่เขาทำผิดด้วยนั้นจะให้อภัยเขาหรือเปล่านั่นมันก็สุดแล้วแต่ดาวลดาค่อยๆหันมามองชายหนุ่มที่กำลังนั่งก้มหน้ายอมรับผิดอยู่เธอจ้องเขาด้วยสายตาที่ส
“เร็วๆสิคุณ”“รอผมด้วยสิ”กว่ามาคัสจะลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาเกือบเจ็ดโมงกว่าน้ำเมยพาเขาเดินมายังริมแม่น้ำปายเธอพาเขามาจุดเดิมจุดที่เธอพบเขาในวันนั้นแถมสถานที่ตรงนี้ยังเป็นสถานที่สำคัญกับเธอและเขาอย่างที่เธอไม่สามารถลืมลงอีกด้วยและเธอก็อยากให้เขาจำเรื่องราวของสถานที่ตรงนี้ได้เหมือนกัน“ห๊าา...สดชื่นมากเลย”น้ำเมยยืนหันหน้ามองอยู่ที่แม่น้ำพร้อมยืนสูดอากาศยามเช้าที่บริสุทธิ์พร้อมยืนลูบท้องนูนของตัวเองเป็นการรับพลังงานที่ดีส่งให้แก่ลูกของเธออีกด้วย“ทำอะไรอยู่อะคุณ...”น้ำเมยเห็นว่ามาคัสมัวแต่นั่งหันหลังทำอะไรอยู่ที่ตรงแนวพงหญ้าเธอจึงหันไปถามชายหนุ่มอย่างสงสัยเพราะแทนที่จะมายืนชมวิวดูบรรยากาศตรงที่เธอยืนอยู่“หัวหยอง...ทำไรอยู่..ฮ่าๆๆ”เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่มเธอก็เลยเรียกชื่อของเขาแบบที่เธอเคยเรียกเวลาที่ล้อเล่นกับเขาพร้อมหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีตอนนี้เธอรู้ว่าเขาไม่ถือเวลาที่เธอเรียกเขาแบบนี้แล้วเพราะว่าชายหนุ่มเป็นคนบอกเองว่าเขาจำเรื่องราวแทบทั้งหมดได้แล้วทั้งเรื่องที่เธอดูแลเขาตอนที่อยู่โรงพยาบาลทั้งเรื่องที่เธอพาเขามาอยู่ที่นี่ด้วยกันวันๆเขาทำอะไรบ้างแต่เรื่องที
“แต่ว่า...”น้ำเมยรู้ว่าเรื่องที่ชายหนุ่มพูดถึงมันคือเรื่องอะไรและเธอก็ไม่คิดจะต่อต้านเขาอีกด้วยแต่เรื่องที่เธอต้องยกมาค้านเขาก็คือตอนนี้เธอยังมีลูกน้อยอยู่ในท้องถ้าเกิดว่าเธอจะยอมตามใจชายหนุ่มมันจะเป็นผลกระทบอะไรต่อลูกในท้องหรือเปล่าเท่านั้นเอง“ไม่เป็นไรถ้าคุณกังวลเรื่องนั้นผมศึกษามาแล้วมันไม่มีผลต่อลูกของเราแน่นอน”มาคัสรู้ว่าสิ่งที่หญิงสาวจะพูดคืออะไรเขาจึงแย่งเธอพูดก่อนเพราะว่าเขารู้วิธีการดีว่าต้องเซฟอย่างไรเพราะเขาพอจะปรึกษาหมอมาบ้างและเขาก็อ่านสาระความรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาเยอะแล้ว“อื้มมมม”มาคัสเห็นว่าหญิงสาวส่งยิ้มให้เขาเป็นการอนุญาตแล้วชายหนุ่มจึงไม่รีรอเขาจู่โจมไปที่ริมฝีปากของเธออย่างหิวโหยจูบที่ดูดดื่มของเขาปลุกอารมณ์ของหญิงสาวได้ดียิ่งนักจูบนี้เองที่เขาโหยหามานานวันนี้เขาได้ครอบครองมันอีกครั้งตอนนี้ในหัวใจของเขามันมีความสุขจนแทบจะล้นทะลักออกมาแล้ว“อือ...อืมมมม”มือหนาของเขาค่อยๆสอดแรกเข้าไปบีบสองเต้างามของหญิงสาวที่อวบอิ่มและมีน้ำมีนวลเพราะว่ากำลังจะเป็นแม่คนมันช่างเต็มไม้เต็มมือของเขายิ่งนักชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะเลื่อนริมฝีปากมาขบเม้มดูดคลึงสองเต้างามสลับกันไปมาจนเรี
“ยอมออกมาแล้วเหรอวะไอ้หมาลอบกัด”เมื่อแม็คคาเอลเห็นแดเนียลเดินออกมาจากห้องได้เขาก็ส่งเสียงด่าทอชายหนนุ่มอย่างเสียงดังเพราะตอนนี้เขาโมโหสุดขีดที่เสียรู้ให้กับแดเนียลจนได้“ฉันไม่ใช่หมา...และฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อน...เพราะแกคนเดียวที่ทำให้น้องสาวฉันต้องตาย”แดเนียลตอบกลับอันธพาลตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเพราะเขาไม่อยากให้เขาเกิดอาการโมโหขึ้นมาเพราะเขาอาจจะพลั้งมือฆ่าคนได้เขาไม่อยากให้มือของเขาต้องแปดเปื้อนเลือดคนสกปรกอย่างแม็คคาเอล“น้องแกมันอยากโง่มาให้ฉันข่มขืนเองทำไมล่ะ”แม็คคาเอลเองยังไม่หยุดที่จะพูดยั่วโมโหอีกฝ่ายเพราะเรื่องนี้ทำให้เขานึกสะใจอยู่ไม่น้อยที่กระตุกต่อมของแดเนียลได้เขาเกลียดแดเนียลที่ทั้งเด่นและดีกว่าเขาไปเสียทุกอย่างแถมตอนนี้เขายิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีกเพราะแดเนียลทำให้เขาหมดตัวเหมือนหมาจนตรอก“หึ้ยยย...ไอ้สารเลว”ปลั้กกแดเนียลถึงขนาดฟิลขาดเมื่อแม็คคาเอลพูดถึงความเลวระยำที่ทำไว้กับน้องสาวของเขาชายหนุ่มพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่หน้าฝ่ายตรงข้ามอย่างหนักหน่วงและไม่มีความปราณีปลั้กก“ดีนะที่ฉลาดแล้วโง่อยู่ตั้งนาน”แม็คคาเอลเองก็ต่อยแดเนียลสวนกลับเหมือนกันแล้วก็ยังไม่พ้
“ปล่อยดาวเดี๋ยวนี้พี่แดนดาวจะกลับห้อง”ดาวลดาพยายามที่จะออกไปจากอ้อมกอดของชายหนุ่มเพราะเธอไม่ค่อยชอบสถานการณ์แบบนี้สักเท่าไร“ขอพี่อยู่แบบนี้สักพักได้ไหม...วันนี้พี่ไปจัดการกับคนที่มันทำร้ายเบลมา...พี่เกลียดมัน”แดเนียลรู้สึกโหยหาอ้อมกอดของหญิงสาวอย่างมากตอนนี้เขาอยากเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เอได้ฟังว่าวันนี้เขาไปเจออะไรมาและเขารู้สึกอย่างไรเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากที่จะคุยกับเธอแต่ที่เขารู้คือเขารู้สึกสบายใจเมื่อเขาได้กลับมาเห็นใบหน้าหวานๆของเธอรอเขาอยู่ที่บ้านทุกวัน“ดาวจะบอกพี่แดนเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ...ว่าการแก้แค้นมันไม่ส่งผลดีต่อฝ่ายใดเลยสักนิด”ดาวลดาถึงกับถอนหายใจในความเจ้าคิดเจ้าแค้นของชายหนุ่มเธอรู้ว่าเขาโกรธที่มีคนทำกับน้องสาวของเขาแบบนั้นอันที่จริงก็ไม่ได้เป็นเพราะคนที่ทำร้ายเบลล่าเพียงฝ่ายเดียวแต่มันรวมกับเบลล่าหาทางออกโดยที่จะจบแบบนี้อีกด้วยที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเบลล่าที่เลือกทางนี้เพราะเธอคิดว่าถ้าหากเพื่อนสาวของเธอยอมสู้อีกสักนิดเธอว่าชีวิตของเพื่อนเธอตอนนี้คงจะมีแต่รอยยิ้มแน่นอนเพราะว่าเพื่อนสาวของเธอมีคนที่รักรออยู่มากขนาดนี้คนที่รักเธอจะทำให้เธอ
“ถ้าดาวเดาไม่ผิดน่าจะเป็นไดอารีของเบลใช่ไหมคะ”ดาวลดาจำได้ว่าเบลลล่าจะชอบเขียนไดอารี่แทบจะทุกวันแถมยังมีหลายๆเล่มที่เป็นสีเดียวกันรูปแบบเดียวกันอีกด้วยเธอเห็นไดอารี่ในมือของชายหนุ่มมันทำให้เธอจำได้ทันทีว่าน่าจะเป็นของเพื่อนสาวเธอ“อืมม.เล่มนี้.เบลเขียนเกี่ยวกับตัวเธอและก็เพื่อนรักของเธอไว้อย่างละเอียดเลยหละ”แดเนียลกระซิบข้างหูของหญิงสาวว่ามันถูกต้องแบบที่เธอคิดและในไดอารี่ของน้องสาวของเขามันก็ทำให้เขาได้รู้เรื่องราวอะไรมากมายที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนอีกด้วย“อืมม..ละเอียด..เลย..เหรอคะ”ดาวลดารู้สึกหน้าร้อนผ่าวถ้าในไดอารี่มันเขียนละเอียดแสดงว่าตอนนี้ชายหนุ่มก็ต้องรู้ความลับของเธอแล้วล่ะสิ“เก่งนะเราปิดพี่ได้ตั้งนาน...แถมของขวัญวันวาเลนไทน์กับวันเกิดที่ส่งมาให้พี่ทุกปีก็เป็นฝีมือเราเองสินะ”แดเนียลเองสงสัยอยู่ตั้งนานว่าใครจะรู้วันเกิดของเขานอกเสียจากคนในครอบครัววันนี้มันทำให้เขารู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นใครเขายอมรับในหัวใจของหญิงสาวจริงๆที่ปกปิดความรู้สึกของตัวเองได้นานอย่างนี้ นี่ถ้าเกิดว่าหญิงสาวยอมบอกความในใจกับเขาตั้งแต่ตอนนั้นป่านี้เขาอาจจะขอเธอแต่งงานไปแล้วก็ได้เพราะว่าในต