ตอนที่31 ห้องหนังสือ

เช้าวันต่อมา

“อือ..อื้มม”

ดาวลดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะแสงจากพระอาทิตย์มันส่องมาที่ตาของเธอตอนนี้เธอรู้สึกระบมไปทั้งร่างเมื่อพลิกตัวดูก็พบว่าเธอนั้นนอนอยู่ในห้องนี้เพียงแค่คนเดียว

เมื่อเธอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเธอเองยังนึกสมเพชตัวเองที่ต่อต้านอะไรชายหนุ่มไม่ได้แถมตอนนี้ขาก็ยังทิ้งให้เธออยู่ที่นี่คนเดียวอีกหญิงสาวคิดว่าชายหนุ่มคงจะเกลียดเธอมากดูจากความดิบเถื่อนที่เขามอบให้เธอเมื่อคืนที่ผ่านมาหญิงสาวรู้สึกเจ็บและหน่วงที่หัวใจของเธออย่างบอกไม่ถูก

“โอ้ยย”

ดาวลดาพยายามพยุงร่างที่บอบช้ำและไรเรี่ยวแรงของเธอเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระล้างร่างกายล้างคราบคาวออกไปให้หมดหญิงสาวปล่อยน้ำตาให้ไหลรินกับเรื่องที่เธอได้รับปล่อยให้มันไหลไปตามน้ำอยู่พักใหญ่เธอถึงออกมาแต่งตัวด้วยใบหน้าที่เหม่อลอยตอนนี้หญิงสาวที่เคยน่ารักสดใสและมีสีหน้าที่เปื้อนยิ้มตลอดเวลาเธอกลายเป็นคนที่มีสีหน้าและแววตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

ก๊อกๆๆ

“ขออนุญาตค่ะ”

แอนนาเมดสาวที่แดเนียลจัดมาเพื่อให้ดูแลหญิงสาวโดยเฉพาะเปิดประตูเข้ามาเพราะเธอได้รับหน้าที่มาให้นำอาหารมาให้หญิงสาวจากนายใหญ่ของที่นี่

“อาหารค่ะคุณดาว...นี่เป็นจดหมายของคุณแดเนียลฝากไว้ให้คุณค่ะ”

แอนนาวางอาหารลงที่โต้ะข้างหัวเตียงของหญิงสาวพร้อมยื่นจดหมายที่แดเนียลฝากไว้ให้เธอได้อ่าน

“เดี๋ยวแอนนาขออนุญาตเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ใหม่นะคะคุณดาว”

แอนสาวที่ได้รับคำสั่งมาจากแดเนียลว่าให้ดูแลห้องนี้และหญิงสาวอย่างเรียบร้อยไม่มีขาดตกบกพร่องเมื่อเมดสาวเห็นว่าผ้าปูที่นอนของเธอมันค่อนข้างจะสกปรกซึ่งเมดสาวเองก็รู้ดีว่ามันเป็นเพราะอะไร

คราแรกเธอต้องมาทำความสะอาดห้องนี้อยู่แล้วแต่เธอคิดว่าเปลี่ยนมันเสียตอนนี้เลยดีกว่าเพราะหากหญิงสาวอยากที่จะนอนเธอจะได้นอนผ้าปูที่สะอาด

“อะ..เอ่อ...ก็ได้ค่ะ”

ดาวลดารู้สึกหน้าร้อนผ่าวเธอรู้ว่าแอนนาคงจะเดาออกว่าร่องรอยสกปรกของผ้าปูนั้นมันเกิดจากอะไรตอนนี้เธออายจนไม่รู้จะปั้นสีหน้าอย่างไรแล้ว

“เรียบร้อยค่ะคุณดาว..มีอะไรลงไปเรียกแอนนานได้เลยนะคะแอนนาขอตัวก่อนค่ะ”

“ขอบคุณนะคะ”

เมื่อแอนนาเปลี่ยนผ้าปูด้วยความชำนาญและว่องไวเธอใช้เวลาเพียงไม่นานก็เปลี่ยนเสร็จแล้วจึงขอตัวออกไปข้างนอกทันทีเพราะเธอพอจะดูออกว่าหญิงสาวรู้สึกอย่างไร

ดาวลดาเองก็ยืนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้นจนกว่าแอนนาจะเปลี่ยนผ้าปูให้เธอเสร็จเพราะเธอเองยังรู้สึกอายเมดสาวอยู่ในใจลึกๆเมื่อเมดสาวเปลี่ยนผ้าปูเสร็จและขอตัวลงไปข้างล่างหญิงสาวจึงรีบขอบคุณเธอเป็นการใหญ่ทันที

“ฉันจะไม่อยู่ที่นี่สักพัก...แต่เธออย่าคิดหนีล่ะเพราะเธอก็น่าจะรู้ว่าไปไม่รอด”

“ขู่ๆๆ...ชาติที่แล้วเป็นงูรึไงขู่เก่งจริงๆ...เฮ้ออ..ไม่อยู่ก็ดีเหมือนกัน”

ดาวลดาเปิดอ่านจดหมายของแดเนียลที่มันเป็นเหมือนคำสั่งของเขาหญิงสาวต้องขอบ่นหน่อยในความที่ชอบขู่เธอของเขาแต่เธอเองก็รู้สึกโล่งใจอยู่เหมือนกันที่ไม่ต้องเจอหน้าเขาสักพักแต่เธอก็ไม่รู้ว่าสักพักของเขามันนานแค่ไหนแต่เอาเป็นว่าให้พ้นจากช่วงนี้ไปหน่อยก็ดีเพราะเธอเองก็ไม่อยากจะเห็นหน้าเขาเท่าไรเหมือนกัน

5วันต่อมา

08.00 น.

“คุณดาวจะเอาอะไรหรือเปล่าคะ...ลงมาแต่เช้าเลย”

แอนนาที่นั่งอยู่ในห้องครัวเมื่อเห็นหญิงสาวดินลงมาเธอก็รับถามขึ้นโดยทันทีว่าหญิงสาวต้องการอะไรหรือเปล่าเพราะปกติแล้วเธอเองเห็นว่าหญิงสาวไม่ค่อยชอบลงมาสักเท่าไร

“เปล่าหรอกพอดีดาวเบื่อๆน่ะ...แอนนาพอจะมีหนังสือให้ดาวยืมอ่านไหม”

ดาวลดาอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ววันๆเธอเองก็ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่นั่งๆนอนๆบางวันเธอก็มีออกมาเดินเล่นด้านนอกบ้างแต่เธอก็โดนชายชุดดำเดินตามตลอดเวลาเธอจึงรู้สึกอึดอัดหญิงสาวจึงคิดว่าคงต้องหาหนังสืออ่านแก้เบื่อสักหน่อย

“ที่นี่มีห้องหนังสืออยู่เหมือนกันนะคะคุณดาว”

“จริงเหรอ”

“ใช่ค่ะ..คุณดาวตามแอนนามาเลยค่ะ”

ดาวลดาพึ่งจะรู้วันนี้นี่เองว่าบ้านนี้มีห้องหนังสืออยู่ด้วยรู้แบบนี้เธอน่าจะถามแอนนาตั้งนานแล้วจะได้ไม่ต้องมานั่งทนเบื่ออยู่ตั้งหลายวัน

“ห้องหนังสือจะอยู่ข้างๆห้องของคุณเบลล่าค่ะส่วนถัดไปห้องใหญ่จะเป็นห้องของคุณแดเนียลค่ะ”

“อ่อ...จ้ะ”

“แอนนามีอะไรก็ไปทำเถอะดาวว่าจะอยู่ในห้องนี้สักพัก”

“ค่ะ..คุณดาว”

ดาวลดานั่งอ่านหนังสืออยู่สักพักก็นึกขึ้นได้ถึงเรื่องเก่าๆที่เธอเองเคยทำร่วมกับเบลล่าตอนที่เธอเที่ยวด้วยกันหรือตอนที่หัวเราะด้วยกันภาพต่างๆมันผุดขึ้นมาในหัวซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้หญิงสาวยิ้มได้ในเวลานี้เธอไม่อยากให้เพื่อนสาวของเธอจบชีวิตลงแบบนี้เลย

“หืมมม”

ดาวลดาเห็นประตูที่มันอยู่ตรงข้ามกับที่เธอนั่งซึ่งมันก็น่าจะเป็นประตูที่ติดกับห้องของเบลล่าเธอสงสัยว่ามันจะเชื่อมถึงกันได้หรือเปล่าเธอเองจึงลองเปิดดูพบว่ามันไม่ได้ล็อค

“ฉันคิดถึงแกจังเลยเบล”

ห้องของเบลล่าตอนนี้เธอคิดว่าแดเนียลน่าจะคงสภาพเดิมเอาไว้เพราะขนาดรูปที่หัวเตียงของเบลล่าที่ถ่ายคู่กับเธอยังถูกวางเอาไว้อยู่เลยดาวลดาหยิบรูปบนหัวเตียงมาดูมันเป็นรูปที่เธอกับเบลล่ายืนกอดคอกันถ่ายรูปตอนรับปริญญานั่นเอง

“แอนนาดาวอยู่ในห้องหรือเปล่า”

แดเนียลเขากลับมาที่บ้านคนเดียวก่อนกำหนดเขาให้เจสันดูงานต่อจากเขาอีกหลายวันกว่าเจสันจะกลับที่เขากลับมาเพราะเขาอยากกลับมาดูความเรียบร้อยของที่นี่อีกอย่างในใจลึกๆแล้วเขาเองก็มีใจที่เป็นห่วงหญิงสาวว่าเธอเป็นอยู่อย่างไรบ้างหลังจากวันนั้นที่เขารังแกเธอเขาก็ไม่ได้เจอกับเธออีกเลยครั้นจะโทรคุยกับหญิงสาวเขาก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะคุยกับเขาด้วยหรือไม่ถ้าหากคุยเขาก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเธออยู่ดีเขาไม่ค่อยชอบอาการของตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย

“ตอนนี้คุณดาวอยู่ที่ห้องหนังสือค่ะคุณแดเนียลเธอเข้าไปได้สักพักแล้วค่ะ”

แอนนารายงานเจ้านายหนุ่มเธอตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆแดเนียลกลับมาอย่างกะทันหันเพราะปกติแล้วทุกคนในบ้านจะต้องรู้ก่อนว่าเขาจะกลับมาเวลาไหนเพื่อที่จะได้จัดเตรียมความเรียบร้อยต่างๆหรือว่าอาหารให้เขาถูก

“อืมมม”

เมื่อแดเนียลได้ยินจากคำบอกของแอนนาว่าหญิงสาวอยู่ที่ไหนเขาก็ดิ่งตรงขึ้นไปหาหญิงสาวทันที