ตอนที่36 กัดกับหมาที่ไหนมา

“ยอมออกมาแล้วเหรอวะไอ้หมาลอบกัด”

เมื่อแม็คคาเอลเห็นแดเนียลเดินออกมาจากห้องได้เขาก็ส่งเสียงด่าทอชายหนนุ่มอย่างเสียงดังเพราะตอนนี้เขาโมโหสุดขีดที่เสียรู้ให้กับแดเนียลจนได้

“ฉันไม่ใช่หมา...และฉันก็ไม่เคยทำร้ายใครก่อน...เพราะแกคนเดียวที่ทำให้น้องสาวฉันต้องตาย”

แดเนียลตอบกลับอันธพาลตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นเพราะเขาไม่อยากให้เขาเกิดอาการโมโหขึ้นมาเพราะเขาอาจจะพลั้งมือฆ่าคนได้เขาไม่อยากให้มือของเขาต้องแปดเปื้อนเลือดคนสกปรกอย่างแม็คคาเอล

“น้องแกมันอยากโง่มาให้ฉันข่มขืนเองทำไมล่ะ”

แม็คคาเอลเองยังไม่หยุดที่จะพูดยั่วโมโหอีกฝ่ายเพราะเรื่องนี้ทำให้เขานึกสะใจอยู่ไม่น้อยที่กระตุกต่อมของแดเนียลได้เขาเกลียดแดเนียลที่ทั้งเด่นและดีกว่าเขาไปเสียทุกอย่างแถมตอนนี้เขายิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีกเพราะแดเนียลทำให้เขาหมดตัวเหมือนหมาจนตรอก

“หึ้ยยย...ไอ้สารเลว”

ปลั้กก

แดเนียลถึงขนาดฟิลขาดเมื่อแม็คคาเอลพูดถึงความเลวระยำที่ทำไว้กับน้องสาวของเขาชายหนุ่มพุ่งเข้าไปปล่อยหมัดใส่หน้าฝ่ายตรงข้ามอย่างหนักหน่วงและไม่มีความปราณี

ปลั้กก

“ดีนะที่ฉลาดแล้วโง่อยู่ตั้งนาน”

แม็คคาเอลเองก็ต่อยแดเนียลสวนกลับเหมือนกันแล้วก็ยังไม่พ้นพูดจาค่อนขอดชายหนุ่มที่โง่คิดว่าคนอื่นเป็นคนทำน้องสาวตัวเองตายอยู่ตั้งนาน

พลั้กกกก

“ฉันเกลียดแก”

แม็คคาเอลผลักแดเนียลจนล้มลงพร้อมยิ้มเย้ยและสาดคำพูดใส่ชายหนุ่มเสียงแผดอย่างคนบ้าคลั่ง

“หึ้ยยยย”

ปลั้กๆๆๆๆ...ปลั้กๆๆๆ

แดเนียลพยุงตัวเองลุกขึ้นมาได้ก็ปล่อยหมัดหนักๆรัวใส่แม็คคาเอลจนตอนนี้นอนสลบเหมือดคาพื้นเพราะความแค้นตอนนี้มือไม้ของเขาสั่นไปหมดเขาอยากให้แม็คคาเอลเจ็บอย่างที่น้องสาวของเขาเจ็บอีกอย่างเขาก็เกลียดความโง่ของตัวเองด้วยเลยควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ค่อยจะอยู่

“พอเถอะครับนายเดี๋ยวมันจะตายตรงนี้เอานะครับ”

เจสันเองกลัวว่านายของเขาจะพลาดทำคนตายเพราะความโกรธซึ่งมันไม่ส่งผลดีต่อเจ้านายของเขาเป็นแน่ถึงแม้ว่าพวกเขาอาจจะเคลียเรื่องนี้ได้ก็เถอะเขาจึงรีบไปห้ามเจ้านายหนุ่มของเขาและรีบดึงตัวออกมาอย่างเร็วที่สุดพร้อมพาเจ้านายของเขากลับบ้านทันที

22.00 น.

“ทำไมยังไม่กลับซะทีนะ”

ดาวลดาเดินวนไปวนมาอยู่ที่ห้องโถงด้านล่างเธอกะว่าวันนี้จะรอคุยกับชายหนุ่มเรื่องที่เมื่อไรจะยอมให้เธอกลับบ้านเสียทีเพราะเธอเองหายมาหลายวันแล้วถึงแม้ว่าจะโทรคุยกับพ่อของเธอบ้างก็เถอะเธอยังอยากจะตีชายหนุ่มอย่างแรงๆเสียทีที่ช่างคิดแผนการเสียเหลือเกินถ้าเธอไม่โทรหาพ่อของเธอก็คงจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มเป็นคนส่งข้อความบอกกับพ่อของเธอว่าจะอยู่เที่ยวกับเพื่อนสักพักแต่อีกใจเธอคิดว่ายังดีที่เขายังบอกให้พ่อเธอได้สบายใจ

แต่ตอนนี้ที่เธออยากคุยกับเขาก็เพราะเธอรู้สึกอึดอัดอยากกลับบ้านแล้วอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับเขาอยู่ดีเพราะตลอดเวลาที่ตั้งแต่ทะเลาะกันวันนั้นเขาก็ไม่ได้มาสนใจหรือมาพูดคุยกับเธอเลยสักนิดเดียวเธอเลยตั้งใจว่าวันนี้ยังไงเธอก็ต้องคุยกับชายหนุ่มให้รู้เรื่อง

“ค่อยๆครับนาย”

เจสันเดินพยุงเจ้านายหนุ่มของเขาเข้ามาในบ้านด้วยความทุลักทุเลเพราะเจ้านายหนุ่มของเขาเจ็บตัวแล้วจะยังนั่งดื่มอยู่ก่อนจะกลับมาที่บ้านอีกเลยมีสภาพที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไร

“ทำไมพี่แดนเป็นแบบนี้ล่ะคะ...คุณเจสันพาพี่แดนขึ้นไปที่ห้องเลยค่ะเดี๋ยวดาวตามไปทำแผลให้นะคะ”

ดาวลดาเองที่รอจะคุยกับชายหนุ่มอยู่ข้างล่างเมื่อเห็นสภาพของเขาแล้วเธอถึงกับต้องใช้สองมือกุมริมฝีปากแล้วรีบเดินเข้าไปหาเจสันที่กำลังพยุงชายหนุ่มอยู่พร้อมกับซักกับเจสันว่าชายหนุ่มไปทำอะไรมาถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้พร้อมให้เขาพาชายหนุ่มขึ้นไปพักที่ห้องของเขาก่อนและเธอเองจะไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลแล้วตามขึ้นไป

“นี่พี่แดน...ไปกัดกับหมาที่ไหนมาคะเนี่ย”

ดาวลดาตามเข้ามาในห้องของแดเนียลพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลหญิงสาวแกล้วกระซิบถามเจสันอีกครั้งว่าตกลงเขาไปโดนอะไรมากันแน่ถึงได้มีสภาพเป็นแบบนี้

“เอ่อ...คุณดาวรอถามนายดูดีกว่าครับ...ผมขอตัวก่อนผมฝากนายด้วยนะครับคุณดาว”

เจสันถึงกับกลั้นขำแทบไม่ทันเมื่อได้ยินที่หญิงสาวกระซิบถามเขาเองไม่รู้ว่าจะตอบเรื่องนี้กับเธอยังไงเหมือนกันเขาคิดว่าให้เจ้าตัวมาตอบจะดีกว่าพร้อมฝากเจ้านายหนุ่มของเขาไว้กับหญิงสาวเสียเลยเพราะว่าหมดหน้าที่ของเขาแล้วเขาดูออกว่าหญิงสาวน่าจะดูแลเจ้านายหนุ่มของเขาได้ดีกว่าเขาเป็นแน่

“อะ..เอ่อ..ค่ะ”

ดาวลารับคำอย่างตะกุกตะกักที่จู่ๆเจสันก็ทิ้งให้เธอดูแลชายหนุ่มอยู่คนเดียวพร้อมเดินออกจากห้องไปเสียอย่างนั้นแต่เธอเองคิดว่าแค่ทำแผลให้เขาเรียบร้อยแล้วเธอก็คงจะกลับห้องของตัวเองไปเธอไม่รู้ว่าเธอเองทำไมต้องห่วงเขาขนาดนี้ด้วยเธออุตส่าห์ทำใจแข็งแล้วแท้ๆแต่ก็แพ้ความน่าสงสารของเขาอยู่ดีเธอคงปล่อยให้เขานอนเจ็บอยู่แบบที่ไม่สนใจไม่ได้หรอก

“ดูซิหน้าบวมหมดเลย...เห้ออ”

ดาวลดาใช้น้ำเกลือเช็ดหน้าของชายหนุ่มก่อนแล้วค่อยทายาตรงบริเวณฟกช้ำที่หน้าของชายหนุ่มมุมปากของเขาก็ยังมีรอยแตกอีกด้วยเธอล่ะอยากรู้จริงๆว่าชายหนุ่มไปมีเรื่องกับใครมาแถมยังดื่มมาจนเมาอีกเธอรับรู้ได้จากกลิ่นที่มันคละคลุ้งอยู่ตอนนี้อีกด้วยจะมีสักวันไหมที่เธอเจอหน้าของเขาแล้วชายหนุ่มจะไม่เมากลับมา

“อุ้ยย!!!”

“ห่วงพี่ด้วยเหรอ”

ดาวดลาส่งเสียงออกมาเพราะตกใจที่จู่ๆชายหนุ่มก็คว้ามาที่ข้อมือเธอเสียอย่างนั้นพร้อมกับถามคำถามที่เธอเองลำบากใจที่จะตอบอีกด้วยครั้นจะตอบว่าไม่ห่วงคงเป็นไปไม่ได้เพราะเธอมานั่งทำแผลให้เขาอยู่ตรงนี้คงจะปฏิเสธว่าไม่ห่วงได้ยากครั้นถ้าบอกว่าห่วงก็คงจะเสียฟอร์มเธอไปหน่อยเพราะทนไม่คุยกับเขาได้ตั้งนานจะมาเสียฟอร์มตอนนี้ไม่ได้

“เปล่าซะหน่อย...ดาวก็แค่...สงสารเห็นคนเจ็บก็ต้องช่วยเป็นปกติอยู่แล้ว”

ดาวลดาพูดพร้อมเก็บยาใส่กล่องปฐมพยาบาลอย่างไม่สนใจที่จะมองชายหนุ่มที่พูดกับเธออยู่

“ดาวทำแผลให้พี่แดนเสร็จแล้ว...ขอตัวนะคะ”

“เดี๋ยว”

“ว้ายย”

ดาวลดาหยิบกล่องปฐมพยาบาลพร้อมลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะเดินออกไปจากห้องของชายหนุ่มแต่เธอก็โดนชายหนุ่มใช้แขนแกร่งรวบตัวหญิงสาวเอาไว้เสียก่อนทำให้หญิงสาวต้องลงไปนั่งอยู่ที่เตียงของชายหนุ่มโดยมีเขากอดเอาไว้