ตอนที่3 ท้องกับใคร

“หายไวๆนะคะ”

ดาวลดาเห็นว่าพนักงานที่โรงแรมป่วยด้วยความที่อัธยาศัยและจิตใจดีของเธอเลยอวยพรให้หญิงสาวหายป่วยไวๆพร้อมทั้งยังส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวทั้งสองและเดินออกไปจากห้องพร้อมชายหนุ่มทิ้งให้น้ำเมยนั่งปวดหัวใจอยู่ในห้องกับภาพตรงหน้าที่เห็นเมื่อครู่

“ฮึกๆๆ...”

“แกเอ้ยย...ดีนะที่บอสเค้าไม่โกรธแกอะ...เค้าไม่ได้ชื่อหมูหยองนั่นคือท่านประธานใหญ่ที่เราเจอเมื่อเช้าไงแล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้ก็คือคู่หมั้นของเขา”

อิงฟ้าเองก็ยังคิดว่าที่เพื่อนของเธอไปเรียกชายหนุ่มว่าหมูหยองอะไรนั่นเพราะเป็นอาการเบลอจากอาการป่วยหญิงสาวโล่งใจที่ท่านประธานหนุ่มไม่ได้โกรธอะไรพร้อมทบทวนให้เพื่อนสาวของเธอฟังอีกรอบว่าทั้งสองคนเมื่อครู่เป็นใครเผื่อเพื่อนเธอจะมีสติขึ้นมาบ้าง

“คู่หมั้นเหรอ..ฮือๆๆ..ฮึก..ฮืออ”

น้ำเมยได้ยินว่าผู้หญิงคนเมื่อครู่ที่ท่าทางสนิทสนมกับชายหนุ่มเป็นใครเธอก็กลั้นเสียงสะอึกสะอื้นเอาไว้ไม่ได้เธออยากให้ตอนนี้มันเป็นแค่ฝันไม่ใช่เรื่องจริงเหลือเกินเพราะตอนนี้เธอยังทำใจยอมรับเรื่องที่ชายหนุ่มจำเธอไม่ได้แถมตอนนี้เขายังควงกับคู่หมั้นหน้าตาชื่นมื่นอีกต่างหาก

“ฉันว่าเราไปให้หมอตรวจแกจะดีกว่า..ฉันคิดว่าอาการแกคงหนักแล้วหละ..เฮ้อออ”

อิงฟ้าไม่รู้ว่าอาการที่เพื่อนของเธอเป็นอยู่นี่มันคืออะไรรู้สึกว่าเพื่อนเธอเดี๋ยวนี้อ่อนไหวง่ายเหลือเกินเธอเลยอยากให้เพื่อนสาวของเธอตรวจให้รู้เรื่องในใจก็หวังว่าเพื่อนเธอจะยังคงปกติดีอยู่นะ

โรงพยาบาลXXX

“คุณน้ำเมยห้องตรวจ 3ค่ะ”

น้ำเมยเดินเข้าห้องตรวจพร้อมกับอิงฟ้าเพราะอิงฟ้าต้องเป็นคนประคองเธอเข้าไปอีกอย่างอิงฟ้าเองก็อยากจะรู้จากปากหมอเหมือนกันว่าตกลงเพื่อนของเธอเป็นอะไรกันแน่

“จากการที่ประจำเดือนของคุณน้ำเมยขาดและผลการตรวจปัสสาวะหมอยินดีด้วยนะคะคุณน้ำเมยท้องได้ 12 สัปดาห์แล้วค่ะหมอแนะนำให้ฝากครรภ์นะคะเดี๋ยวหมอจะเขียนใบนัดให้ค่ะ”

“ท..ท้อง/ท้องงงงง”

น้ำเมยถึงกับช็อคกับผลตรวจที่ออกมาหญิงสาวอุทานออกมาเบาๆอย่างน้ำเสียงติดขัดแต่คนที่ดูจะตกใจยิ่งกว่าคือเพื่อนของเธอน่ะสิที่ทำเสียงดังจนลืมตัวว่าที่นี่คือโรงพยาบาลน้ำเมยเข้าใจว่าเพื่อนของเธอคงตกใจที่เห็นว่าตัวเธอเองไม่มีแฟนแต่จู่ๆกลับท้องเสียอย่างนั้นเป็นเธอเองเธอก็ตกใจ

หลังจากที่หมอตรวจเรียบร้อยแล้วน้ำเมยก็ออกมานั่งรอรับยาบำรุงครรภ์อยู่กับอิงฟ้าตอนนี้เหมือนเพื่อนของเธอเองช็อคไปชั่วขณะถึงกับเงียบไปพักใหญ่น้ำเมยคิดว่าควรปล่อยให้เพื่อนเธอเป็นแบบนี้ไปก่อนแล้วเธอค่อยกลับไปอธิบายกับเพื่อนเธอหลังจากที่กลับจากโรงพยาบาลแล้วจะดีกว่า

คอนโดอิงฟ้า

“อิงฟ้าแกเป็นอะไร”

น้ำเมยเห็นอิงฟ้านิ่งมาตั้งแต่ที่โรงพยาบาลเมื่อรู้ว่าเธอท้องแล้วเมื่อกลับถึงคอนโดหญิงสาวเลยได้โอกาสถามเสียทีเพราะดูท่าตอนนี้คนที่ป่วยจะเป็นเพื่อนของเธอมากกว่า

“แก...ฉัน..ถามมม..จริงงงง..แกไปท้องกับใครท้องตอนไหนทั้งที่ฉันก็ไม่เคยเห็นแฟนแกเลยเนี่ยย”

อิงฟ้าถึงกับหันขวับมาถามเพื่อนสาวของเธออย่างรวดเร็วเพราะที่เธอนิ่งอยู่เพราะว่าเธอกำลังลำดับเหตุการณ์อยู่ว่าถ้าหญิงสาวท้องประมาณสามเดือนก็เท่ากับว่าท้องก่อนที่จะมาที่นี่แต่ที่เธอไปเจอเพื่อนสาวของเธอที่บ้านก็เห็นว่าน้ำเมยอยู่คนเดียวนี่นาหญิงสาวจึงรู้สึกแปลกใจและตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ก็ไม่เคยเห็นเพื่อนของเธอพูดถึงเรื่องฟงแฟนอะไรเลย

“แกฟังฉันดีๆนะอิงฟ้า...ฉัน..ก็ไม่รู้หรอกว่าพ่อของลูกฉันแท้ที่จริงแล้วเขาเป็นใครและนิสัยยังไงกันแน่”

น้ำเมยตอบกับเพื่อนของเธออย่างหน้าเศร้าๆเพราะเธอก็ไม่รู้จริงๆว่าว่าตัวตนที่แท้จริงพ่อของลูกเธอเป็นใครเพราะตอนที่เธอรู้จักกับเขาชายหนุ่มความจำเสื่อมอยู่นั่นเองตอนนั้นที่ชายหนุ่มอยู่กับเธอเขาเป็นคนยิ้มง่ายเข้ากับคนได้ง่ายใครเห็นใครก็รักต่างกับคนที่เธอเจอวันนี้ที่เขาแทบจะทำหน้ายักษ์ตลอดเวลาแถมยังอัธยาศัยไม่ดีอีกด้วยและจู่ๆก็กลายมาเป็นประธานใหญ่ของโรงแรมหรูซะงั้น

“อ้าว..เฮ้ยยยย...ไม่รู้ว่าพ่อเด็กเป็นใคร...แกโดนข่มขืนเหรอ...มันเป็นใครเดี๋ยวฉันจะไปจัดการมัน”

อิงฟ้าต้องเอามือทาบอกกับคำที่เพื่อนของเธอพูดออกมาเธอมองดูว่าเพื่อนของเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะทำตัวเละเทะไปกับผู้ชายไม่เลือกหรือถ้าอย่างนั้นที่เธอคิดอีกอย่างก็คือใช่แน่ๆเพื่อนเธอต้องโดนข่มขืนแน่ๆไม่อย่างนั้นคงไม่ท้องขึ้นมาแล้วไม่รู้ว่าพ่อเป็นใครหรอก

“ไม่ใช่อย่างนั้น...ฟังฉันก่อนสิแก”

น้ำเมยแทบจะปรามความคิดของเพื่อนเธอไม่ทันเธอยังพูดไม่จบเพื่อนของเธอก็เอาไปตีความต่างๆนาๆแล้ว