ตอนที่9 ขอแต่งงาน

“เป็นอะไรนายหัวหยองแกล้งฉันจนเหนื่อยแล้วเหรอ..ฮ่าๆๆๆ...อื้ม..”

หญิงสาวยังคงหัวเราะเพราะตลกอาการของชายหนุ่มที่คิดว่าเขาสู้เธอไม่ได้เลยทำนิ่งใส่แต่จู่ๆชายหนุ่มที่ทำหน้านิ่งอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอไม่ถึงคืบเขาก็ค่อยๆขยับเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆจนตอนนี้ริมฝีปากปากของเขามันมาแตะอยู่ที่ริมฝีปากของเธอและแล้วก็ค่อยๆบดเบียดเข้ามาเรื่อยๆจนหญิงสาวต้องร้องท้วงเพราะตอนนี้เธอเริ่มไม่สนุกกับการแกล้งเขาเสียแล้วในตอนนี้

ชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนตอนนี้อาการที่ร้องท้วงของเธอกลับกลายเป็นยอมอ่อนให้กับเขาโดยง่ายดายเพราะเธอเองก็เริ่มที่จะมีใจให้ชายหนุ่มบ้างแล้ว

การที่อยู่ด้วยกันทุกวันแถมทุกวันทั้งสองก็ยังสร้างรอยยิ้มให้กันได้บ่อยๆอีกด้วยชายหนุ่มเองเมื่อเขาหายดีเขาก็แบ่งเบาภาระของหญิงสาวได้เยอะอีกทั้งยังช่วยเธอได้ทุกอย่าง

จากที่ชายหนุ่มเห็นเธอทำกับข้าวให้เขาทานในคราแรกเขาจึงขอหญิงสาวช่วยหัดสอนให้เขาทำเป็นเพื่อที่เขาจะได้ช่วยเธอและงานบ้านก็เช่นกันเมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวยุ่งๆเขาก็จัดการทำเองทุกอย่างเมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มมีอาการเครียดเขาก็จะคอยเป็นตัวตลกให้หญิงสาวได้ยิ้มอยู่ตลอดเวลาแล้วแบบนี้จะให้หญิงสาวปฏิเสธตัวเองได้อย่างไรว่าไม่มีใจให้กับเขา

บทรักของทั้งสองดำเนินไปอย่างเนิ่นนานและนุ่มนวลชายหนุ่มรู้ว่าหญิงสาวไม่เคยผ่านมือชายใดมา

เขานึกตำหนิตัวเองอยู่ในหัวว่าไม่ควรที่จะล่วงเกินเธอแบบนี้แต่ตัวของเขาไม่สามารถบังคับใจตัวเองได้จริงๆเขารักเธอรักอย่างไม่มีข้อแม้ผู้หญิงที่ไม่ได้รวยอะไรมากมายเป็นแค่คนธรรมดาที่หาเช้ากินค่ำแต่เธอช่างมีจิตใจดีและพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่นเสมอไม่ใช่แค่เขาแต่จากภาพที่เขาได้เห็นตลอดมาเธอมักมีน้ำใจไม่ว่าจะเป็นกับคนหรือกับสัตว์เธอต่างช่วยเหลืออย่างไม่มีเงื่อนไข

มันทำให้เขาไม่รักเธอไม่ได้จริงๆแม้จะเจอกันเพียงเวลาได้ไม่นานใจจริงลึกๆแล้วเขาอยากให้ตัวเองจำเรื่องราวของตัวเองไม่ได้แบบนี้เพราะเขาจะได้อยู่กับเธอตลอดไป

ชายหนุ่มจุมพิตที่หน้าผากของหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ในอ้อมอกของเขาคืนนี้ช่างเป็นคืนที่สวยงามที่สุดเขากอดเธอเอาไว้อย่างหวงแหนจนถึงเช้าเธอจะเป็นของเขาคนเพียงเดียวเท่านั้น

เช้าวันต่อมา

“ว้ายยยย...”

“จะรีบลุกไปไหนคุณ...”

หญิงสาวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าตรู่ในเวลาที่เธอตื่นเป็นประจำทุกวันเธอเห็นว่าชายหนุ่มกำลังหลับอยู่จึงค่อยๆลุกขึ้นแต่ก็ยังโดนแขนของเขารั้งเธอมากอดไว้อยู่จนได้อันที่จริงชายหนุ่มตื่นก่อนเธอได้สักพักแล้วเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังหลับอยู่เขาจึงนอนกอดเธอเอาไว้พลางนึกถึงเรื่องเมือคืนที่เป็นคืนอันดื่มด่ำของเขาและเธอมันทำให้ตอนนี้เขาไม่อยากอยู่ห่างจากเธอสักวินาทีเดียว

“วันนี้หยุดขายของสักวันไม่เป็นไรหรอกผมว่าคุณยังคงยืนไม่ไหว”

ริมฝีปากหนากระซิบเบาๆข้างหูหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชวนให้หญิงสาวหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้งเขารู้ดีว่าวันนี้หญิงสาวคงจะลุกทำอะไรไม่ถนัดเป็นแน่เพราะว่าเมื่อคืนสิ่งที่เขาทำลงไปคงทำให้เธอบอบช้ำอยู่ไม่น้อย

“ก็เพราะคุณนั่นแหละ”

หญิงสาวที่นอนเขินหน้าแดงอยู่ตอนนี้เมื่อทำอะไรไม่ถูกก็ใช้คำพูดพลางว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะชายหนุ่มเป็นคนทำและทั้งสองก็นอนกอดกันแล้วหลับต่อด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มกันทั้งคู่

3วันต่อมา

“อากาศดีจังเลยนะคุณ”

สองหนุ่มสาวยืนกอดกันอยู่ที่ริมแม่น้ำปายโดยชายหนุ่มยืนกอดเอวหญิงสาวอยู่ทางด้านหลังของเธอทั้งสองชอบมาดูวิวที่นี่ตอนเช้าด้วยกันหลังจากที่ขายของเสร็จ

“หืมมม....คุณทำเป็นด้วยเหรอน่ารักจังเลยค่ะ”

ชายหนุ่มชูแหวนดอกไม้ที่เขาใช้ดอกหญ้านั่งทำกับมือมาให้เธอหญิงสาวรู้สึกทึ่งอย่างมากไม่คิดว่าคนอย่างชายหนุ่มจะทำอะไรน่ารักแบบนี้เป็นด้วย

“แหวนแต่งงานเราไง”

“หืมมม...แต่งงาน”

“ใช่แต่งงาน...”

ชายหนุ่มไม่รีรอให้หญิงสาวได้สงสัยอะไรมากมายเขาคว้ามือข้างซ้ายของหญิงสาวขึ้นมาพร้อมกับสวมแหวนไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอทันที

“ขอกันแบบนี้เลยเหรอ”

หญิงสาวยืนเขินหน้าแดงกับการกระทำของเขาพร้อมถามชายหนุ่มอย่างแปลกใจว่าเขาขอเธอแต่งงานดื้อๆแบบนี้เลยหรือ

“ไม่ได้ขอแต่แต่งแล้ว...ก็สวมแหวนแล้วไงตอนนี้คุณก็เป็นเจ้าสาวของผมแล้วนะ”

“หา...”

หญิงสาวจ้องมองหน้าชายหนุ่มตาแป๋วเพื่อดูว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่นแต่เมื่อเธอมองเข้าไปในแววตาของเขาเธอก็เห็นเลยว่าเขาไม่ได้ล้อเธอเล่นแม้แต่นิดเดียว

“ผมจะให้ท้องฟ้าภูเขาและแม่น้ำปายแห่งนี้เป็นพยานว่าเราทั้งสองได้แต่งงานกันเรียบร้อยแล้วและผมก็ขอสัญญาว่าผมจะรักคุณคนเดียวตลอดไป”

ชายหนุ่มไม่รู้ว่าคนที่แต่งงานกันธรรมเนียมของคนที่นี่ต้องทำอย่างไรแต่ตอนนี้เขาขอใช้ใจและความรู้สึกที่มีบอกกับหญิงสาวพร้อมประกาศต่อหน้าท้องฟ้าภูเขาแม่น้ำว่าเขาจะรักเธอคนเดียวและตลอดไปพร้อมสวมกอดหญิงสาวอย่างแนบแน่นทันที

“ฉันก็รักคุณ..นายหัวหยอง”

ตอนนี้หญิงสาวยืนตัวแข็งทื่อเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะมีโมเม้นที่โรแมนติกแบบนี้หญิงสาวค่อยๆยกแขนขึ้นมากอดชายหนุ่มพร้อมปล่อยน้ำตาแห่งความดีใจให้ไหลลงมาและกระซิบให้ชายหนุ่มได้ฟังว่าเธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกับเขาเช่นกัน

18.00 น.

“พี่น้ำเมยๆ..ป้าบัวให้มาตามว่าที่บ้านพี่เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”

ช่วงเย็นหญิงสาวออกมาซื้อของที่ตลาดตามปกติจู่ๆบอลเด็กหนุ่มอายุ 17 หลานป้าบัวที่อยู่ข้างบ้านของเธอก็วิ่งลงมาจากมอเตอร์ไซด์หน้าตาตื่นแล้ววิ่งมาหาเธอพร้อมบอกให้หญิงสาวรีบกลับไปที่บ้านด่วน

“มีอะไรเหรอน้องบอล”

หญิงสาวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเด็กหนุ่มจึงรีบมาตามเธอแบบนี้เธอจึงถามออกไปด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“ก็มีพวกผู้ชายชุดดำบุกมาทำร้ายพี่หมูหยองถึงในบ้านเลยสิพี่ไปรีบกลับเร็ว”

“หา..งั้นรีบพาพี่ไปเลยเร็ว”

เมื่อได้คำตอบจากปากเด็กหนุ่มหญิงสาวถึงกับทิ้งของที่อยู่ในมือพร้อมบอกให้เด็กหนุ่มพาเธอกลับบ้านอย่างรวดเร็ว