ตอนที่40 ตอนจบ

“แอร๊...แอ้...”

เด็กหญิงที่นอนกลิ้งคว่ำกลิ้งหงายอยู่ในเปลสีชมพูส่งเสียงทักทายคนมาใหม่ราวกับอยากที่จะร่วมวงสนธนาด้วย

“ว่าไงจ้ะสาวน้อย...อาซื้อชุดสวยมาฝากเพียบเลยนะคะ...เราไปดูชุดสวยกันดีกว่าเนอะ”

“แอร๊...อร้า..คิกๆๆ”

ดาวลดาอุ้มหลานสาวของเธอออกมาจากเปลเด็กพร้อมไปนั่งที่โซฟาเล่นกันกับหลานสองคนอย่างไม่สนใจใครแล้วในตอนนี้เพราะว่าเธอคิดถึงมาก

“น้องดาวท่าทางน่าจะเลี้ยงเด็กเป็นแล้วนะ...นายไม่คิดจะมีลูกบ้างเหรอ”

มาคัสเห็นว่าทั้งสองแต่งงานกันมาตั้งนานแล้วก็ก็ไม่ยักจะเห็นมีลูกเสียทีและเขาก็เห็นว่าดาวลดาเองก็มีความพร้อมที่จะเป็นแม่คนมากแล้วด้วย

“ใครว่าไม่อยากมีล่ะแต่ยังไม่มามากกว่าฉันเองให้หมอตรวจดูแล้วนะหมอบอกว่าร่างกายของดาวยังอ่อนแอคงต้องรอให้เธอแข็งแรงอีกนิดตอนนี้ชั้นก็พยายามบำรุงเธอทุกอย่างเลย”

แดเนียลตอบมาคัสไปด้วยแววตาที่เศร้าหมองแต่เขาก็ยังพยายามฝืนยิ้มเขาเองอยากจะมีลูกใจจะขาดแต่ก็ต้องดูสุขภาพภรรยาของเขาด้วยตอนนี้เขาคิดว่าถ้าภรรยาเขาแข็งแรงเมื่อไรลุกก็คงจะมาเองตอนนี้เขาก็พยายามบำรุงหญิงสาวสุดขีด

“จริงสิ...น้องดาวป่วยบ่อยตั้งแต่เด็กๆแล้วยังไงฉันก็เอาใจช่วยนายนะฉันไปอาบน้ำก่อนเชิญนายตามสบายนะ”

มาคัสลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเสียสนิทอันที่จริงเขาก็รู้อยู่ว่าน้องสาวของเขาร่างกายไม่แข็งแรงตั้งแต่เด็กแล้วแต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะส่งผลกระทบให้มีลูกยากอีกด้วยตอนนี้เขาก็ทำได้แต่เอาใจช่วยทั้งสองให้สมหวังเร็วๆเพราะเขารู้ว่าการมีพ่อแม่ลุกที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันมันมีความสุขแค่ไหน

“สู้ๆนะคะคุณแดเนียล”

“ครับ...คุณน้ำเมย”

น้ำเมยเองรู้สึกเห็นใจทั้งคู่เธอเองก็คงจะรู้สึกแย่เหมือนกันถ้าต้องตกอยู่ในสถานการณ์ของทั้งสองตอนนี้เธอก็ขอเอาใจช่วยพวกเขาอีกแรงให้สมหวังดั่งตั้งใจก็แล้วกัน

19.00 น.

“ยัยหนูล่ะคุณ”

มาคัสอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเขาจึงรีบวิ่งลงมาด้านล่างเพื่อที่จะมาเล่นกับลูกสาวของเขาเมื่อไม่เห็นว่าลูกสาวของตนอยู่ในเปลก็ถามคนเป็นภรรยาขึ้นว่าลุกอยู่ที่ไหน

“หลับไปแล้วค่ะ”

“อ้าวโถ่...อดเล่นกับลูกเลย”

มาคัสมีสีหน้าที่บูดบึ้งทันทีไหนวันนี้ทำไมลุกของเขาจึงหลับเร็วเขายังไม่ได้เล่นไม่ได้หอมไม่ได้ฟัดเลย

“ก็คุณลงมาช้าเองนี่คะ...มาทานข้าวเร็วค่ะคุณดาวกับคุณแดเนียลรอคุณอยู่”

น้ำเมยขำคนเป็นสามีของเธอเองที่ทำสีหน้าและน้ำเสียงที่ดูจะงี่เง่าใส่เธอเพราะไม่ได้เล่นกับลูกจะให้เธอทำอย่างไรได้ล่ะก็เพราะว่าเขาลงมาช้าเองนี่น่า

“อุ้ปป”

“เป็นอะไรหรือเปล่าดาว”

แดเนียลกำลังนั่งรอน้ำเมยและมาคัสอยู่ที่โต้ะอาหารกับดาวลดาจู่ๆดาวลดาก็มีท่าทางที่ผะอืดผะอมจะอ้วกออกมาเขาจึงถามอาการของเธอว่าเป็นอะไรเพราะดูสีหน้าของเธอตอนนี้มันไม่ค่อยสู้ดีนัก

“เหม็นค่ะ...อุ้ปปป..”

“ดาว”

ดาวลดารีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพราะเธอกำลังจะอาเจียนออกมาเพราะว่าเหม็นอาหารจนแดเนียลต้องรีบวิ่งไปดูอาการของคนเป็นภรรยา

“น้องดาวเป็นอะไรแดเนียล”

ทั้งน้ำเมยและมาคัสรีบวิ่งมาดูอาการของดาวลดาเพราะจู่ๆเธอก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำมาในสีหน้าที่ไม่ดีสักเท่าไร

“ไม่รู้จู่ๆดาวก็จะอาเจียนบอกว่าเหม็นอะไรของเธอไม่รู้”

แดเนียลเองที่กำลังลูบหลังให้ภรรยาเขาที่อาเจียนอยู่ก็ยังไม่รู้ว่าหญิงสาวเป็นอะไรเหมือนกัน

“ไหวไหมคะคุณดาว...อืมม...อาการแบบนี้”

น้ำเมยคิดว่าเธอพอจะเดาออกว่าอาการที่หญิงสาวเป็นมันคืออะไร

“เดี๋ยวน้ำเมยดูคุณดาวให้เองค่ะ...หนุ่มๆทั้งสองไปรอข้างนอกนะคะ”

น้ำเมยคิดว่าสาเหตุของอาการของหญิงสาวต้องเป็นอย่างที่เธอคิดแน่นอนแต่เธอขอตรวจให้แน่ใจก่อนก้แล้วกัน

“ลองตรวจดูค่ะคุณดาว”

น้ำเมยรีบไปหยิบที่ตรวจครรภ์ที่เธอเคยซื้อเอาไว้มาให้หญิงสาวตรวจทันที

“คุณน้ำเมยคิดว่าดาวท้องเหรอคะ”

“อืมฉันว่าน่าจะเดาไม่ผิดนะคะลองดูค่ะเพื่อความแน่ใจ”

5 นาทีต่อมา

“เป็นไงคะคุณดาว”

น้ำเมยยืนใจจดใจจ่อรอดาวลดาอยู่ที่หน้าห้องน้ำเมื่อเห้นหญิงสาวเปิดประตูออกมาเธอจึงถามถึงผลของมันทันทีว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“สองขีดค่ะ..อ๊ายย.ดีใจที่สุดในโลกเลยค่ะ”

“ดีใจด้วยนะคะคุณดาว”

ดาวลดาดีใจจนกรีดร้องลั่นตอนนี้เธอกระโดกอดน้ำเมยจนตัวกลมน้ำเมยเองก็ดีใจกับดาวลดาไม่แพ้กันที่หญิงสาวจะมีทายาทสมใจเสียที

“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”

“ใช่มีเรื่องอะไรกันกรี๊ดซะลั่นเลย”

ทั้งมาคัสและแดเนียลได้ยินเสียงกรี๊ดโวยวายจากตรงห้องน้ำทั้งสองเลยรีบวิ่งมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น

“นี่ค่ะ...พี่แดน”

“จริงเหรอดาว...เย่!!!!!”

ดาวลดาชูผลตรวจให้แดเนียลดูว่าเธอท้องแล้วแดเนียลเองก็ดีใจซะจนอุ้มหญิงสาววิ่งไปทั่วบ้านทำเอาทั้งมาคัสและน้ำเมยยืนขำกับอาการดีใจของทั้งคู่และนี่ก็เป็นเรื่องน่ายินดีกับทั้งสองอย่างยิ่ง

22.00 น.

“ยังทำงานอยู่อีกเหรอคะ”

น้ำเมยเองเห็นว่าสามีของเธอยังนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ้คนี่มันก็ดึกแล้วเธอจึงมาถามเขาว่ายังต้องทำงานอยู่อีกเหรอ

“อืมม..เสร็จแล้วหละ”

มาคัสเองรีบปิดโน้ตบุ้คในทันทีเพราะเขาเห็นว่านี่มันก็ดึกแล้วจริงๆและเดินกอดคอหญิงสาวไปนอนที่เตียงด้วยกันโดยไม่ลืมที่จะก้มไปหอมแก้มลูกสาวของเขาที่นอนหลับอยู่ในเปลอีกด้วย

 “เบื่อไหมที่วันๆเลี้ยงลูกอยู่แต่ในบ้านบ้าน”

มาคัสเห็นว่าวันๆหญิงสาวไม่ค่อยได้ไปไหนได้แต่เลี้ยงลุกอยู่แต่ในบ้านเขาจึงอยากรู้ความรู้สึกของภรรยาเขาว่ารู้สึกเบื่อกับชีวิตแบบนี้บ้างหรือไม่

“ไม่ค่ะฉันมีความสุขดี..มีสามีที่ดีมีลูกที่น่ารักแค่นี้ฉันก็ไม่ต้องการอะไรแล้วค่ะ”

น้ำเมยตอบสามีของเธอได้ในทันทีเธอไม่เคยนึกเบื่อเลยสักนิดถึงการเลี้ยงลูกมันจะเหนื่อยแต่เธอเองก็มีความสุขการที่เธอมีชีวิตที่ดีแบบนี้ก็ถือว่ามันเป็นเรื่องที่เธอโชคดีกว่าคนอื่นมากแล้วอีกทั้งสามีเธอยังไม่นอกลู่นอกทางอีกด้วยมันทำให้เธอตัดกังวลเรื่องนี้ไปได้เลย

“ผมรักคุณนะ...”

มาคัสจะบอกแบบนี้กับคนเป็นภรรยาทุกวันเพราะเขารู้สึกแบบนั้นจริงๆผู้หญิงคนนี้ที่เสียสละได้ทุกอย่างเธอเป็นคนที่สวยที่สุดในหัวใจของเขาเสมอ

“ฉันก็รักคุณค่ะหมูหยอง”

“เรียกผมแบบนี้อีกแล้วนะ...อยากรื้อฟื้นคืนฝนตกใช่ม๊า”

                                                       จบบริบูรณ์