ตอนที่39 ความจริงใจ

“เดี๋ยวพ่อจะดูฤกษ์แต่งที่เร็วที่สุดให้แล้วกันนะเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“ครับคุณพ่อ”

“หืมม...ฤกษ์แต่ง”

ดาวลดาถึงกับทำหน้างงที่จู่ๆทั้งสองดูเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเสียอย่างนั้นตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมดแล้ว

อันที่จริงดนัยเองก็รู้สึกโกรธมากในครั้งแรกที่รู้เรื่องแต่พอมองเรื่องราวอย่างที่เขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อนเขาถือว่าชายหนุ่มมีความรับผิดชอบและใจถึงมากเลยทีเดียวที่กล้าเข้ามาพูดต่อหน้าเขาอย่างไม่ยำเกรง

และที่เขายอมยกลูกสาวสุดที่รักให้ชายหนุ่มไปง่ายๆไม่ใช่เพราะว่าทั้งคู่เสียกันไปแล้วแต่เป็นเพราะว่าเขามองออกว่าลูกสาวของเขามีความสุขและยิ้มด้วยหัวใจเมื่ออยู่กับชายหนุ่ม

และเขารู้ดีว่าชายหนุ่มทำเรื่องแบบนี้ไปเพราะความเข้าใจผิดและยอมรับผิดอย่างลูกผู้ชายอีกอย่างเขาก็พร้อมที่จะยกลูกสาวของเขาให้ก็เพราะว่าเขารู้ว่าถ้าลูกสาวของเขาแต่งงานกับชายหนุ่มไปชีวิตของเธอไม่ลำบากแน่นอนเพราะชื่อเสียงของชายหนุ่มในแวดวงธุรกิจถือว่ารู้จักกันดีในฐานะนักธุรกิจหนุ่มที่เก่งและโปรไฟล์ดีอยู่ไม่น้อยคนเป็นพ่อออย่างเขาคงไม่ต้องห่วงอะไรมาก

“ร้ายนักนะพี่แดนที่ทำให้พ่อดาวใจอ่อนได้”

ดาวลดาอดแซวชายหนุ่มไม่ได้ที่ไม่รู้เข้าไปคุยกับพ่อเธอท่าไหนจนได้ใจอ่อนได้ง่ายขนาดนี้

“พี่ก็แค่ใช้ความจริงใจของพี่เข้าหาท่านก็เท่านั้น”

แดเนียลตอบไปตามความจริงเพราะเขาไม่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรเลยเขาแค่เอาความจริงใจของเขาที่มีเข้าหาพ่อของหญิงสาวก็เท่านั้น

บ้านมาคัส

“คุณดาวว่าคุณมาร์คจะโกรธคุณแดเนียลขนาดไหนคะ”

น้ำเมยตอนนี้มีสีหน้าที่กังวลอย่างเห็นได้ชัดเพราะชายหนุ่มทั้งสองหายไปกันนานสองนานแล้ว

เรื่องที่เธอได้รับรู้มามันก็ค่อนข้างหนักเธอเองถึงจะได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของมาคัสก็จริงแต่เธอก็ไม่ได้รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆเธอจึงหันไปถามดาวลดาที่มีสีหน้าเป็นกังวลไม่ต่างจากเธอว่าตอนนี้คิดว่าทั้งสองหนุ่มเขาจะเคลียกันอย่างไร

“ดาวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะคุณน้ำเมย...ตอนนี้ดาวเดาใจพี่มาร์คไม่ออกจริงๆค่ะ”

ตอนนี้ทั้งน้ำเมยและดาวลดานั่งกุมมือกันอยู่ที่ในบ้านเพราะเป็นกังวลกับการพูดคุยของชายหนุ่มทั้งสองอย่างมาก

“ว้าย/ว้ายย”

ทั้งน้ำเมยและดาลดาต่างก็ตกใจที่มาคัสพยุงร่างของแดเนียลที่ใบหน้ามีแต่รอยฟกช้ำเข้ามาในบ้านและมาวางชายหนุ่มที่บาดเจ็บให้นอนกองอยู่ที่โซฟา

“ทำไมคุณแดเนียลเป็นแบบนี้ล่ะคะ”

น้ำเมยหันไปถามสามีของเธอตาเขียวว่าทำไมชายหนุ่มถึงมีสภาพเป็นแบบนี้เพราะเธอคิดว่าคงเป็นฝีมือของสามีของเธอแน่นอน

“ก็แค่ลงโทษกันอย่างลูกผู้ชายใช่ไหมไอ้เสือ”

มาคัสพูดกับผู้เป็นภรรยาพร้อมทั้งยื่นมือจับกันอย่างลูกผู้ชายกับแดเนียลเป็นสัญญาว่าทั้งสองไม่มีอะไรติดใจกันแล้วเพราะมาคัสเองก็ยังคิดว่าในความโชคร้ายของเขาตอนนั้นก็ยังมีความโชคดีเพราะมันทำให้เขาได้เจอกับน้ำเมยหญิงสาวที่เป็นภรรยาที่แสนดีของเขาในตอนนี้

“แต่ก็ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลยนี่คะ...ทั้งที่คุณแดเนียลยอมรับผิดและก็ขอโทษแล้วแล้ว”

น้ำเมยส่งกล่องปฐมพยาบาลให้กับดาวลดาเพื่อที่จะให้เธอทำแผลให้กับชายหนุ่มส่วนเธอก็ยังยืนบ่นคนเป็นสามีที่ทำเกินเหตุเธอรู้ว่าแดเนียลเคยทำร้ายชายหนุ่มจนปางตายแต่เขาก็ยังไม่ตายนี่นาแถมเรื่องมันก็ผ่านไปแล้วอีกอย่างแดเนียลก็ยอมรับผิดแล้วด้วย

“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้ำเมย...ผมทำกับมาคัสไว้เยอะแค่นี้มันยังน้อยไป”

“อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ....ดาวขอนะ”

ทั้งแดเนียลและดาวลดาเห็นว่าจากที่เรื่องมันจะดีแล้วกลับทำให้ทั้งน้ำเมยและมาคัสมีปากเสียงกันอีกมทั้งแดเนียลและดาวลดาจึงรีบปรามทั้งคู่เอาไว้ก่อนเพราะแค่นี้ก็กลุ้มใจกันมากพอแล้ว

วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมปี

“ว่ายังไงสาวน้อยของคุณพ่อ...คุณพ่อไปทำงานทั้งวันคิดถึงคุณพ่อไหมคะ”

“แอร๊!!”

เสียงเด็กหญิงวัยหกเดือนที่นอนกัดยางกัดเล่นอยู่ในเปลส่งเสียงทักทายคนเป็นพ่ออย่างอารมณ์ดีทำให้คนเป็นพ่อแทบอยากจะลงไปฟัดเสียให้รู้แล้วรู้รอด

หลังจากเลิกงานแล้วมาคัสก็ต้องรีบกลับมาที่บ้านทุกครั้งเพราะเขาทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยและภรรยาสุกที่รักของเขามากนั่นเองเมื่อมาถึงบ้านก็ต้องรีบเดินเข้ามาที่เปลสีชมพูหวานทักทายลูกน้อยของเขาก่อนเป็นอันดับแรก

“คุณพ่อห้ามอุ้มนะคะ...ต้องไปอาบน้ำก่อนค่ะ”

น้ำเมยจะต้องคอยปรามคุณพ่อที่ชอบแอบมาอุ้มลูกสาวโดยที่ยังไม่อาบน้ำแทบทุกวันเธอกลัวว่าลูกของเธอจะแพ้มลพิษที่ชายหนุ่มออกไปทำงานแล้วต้องเจออยู่ทุกวันเพราะลูกสาวของเธอเคยแพ้มาแล้วนะสิ

“ว้ายยย”

“อุ้มลูกไม่ได้อุ้มแม่แทนก็แล้วกัน”

มาคัสถึงกับชะงักและยกแขนของเขากลับทันทีเมื่อได้ยินเสียงของผู้เป็นภรรยาเขาเองก็ชอบลืมตัวอยู่เรื่อยเพราะความคิดถึงลุกจะให้เขาทำยังไงได้ล่ะเมื่อเห็นว่าอุ้มลุกไม่ได้เขาก็เปลี่ยนมาเป็นอุ้มหญิงสาวแทนเขาจงใจแกล้งเธอเพราะว่าเธอชอบสั่งเขานัก

“หวานกันจังเลยนะคะ”

ดาวลดาหลังจากที่แต่งงานกับแดเนียลที่เมืองไทยแล้วเธอก็ย้ายไปอยู่ที่อิตาลีกับสามีของเธอเป็นการถาวรแต่เธอก็กลับมาที่เมืองไทยเป็นระยะๆวันนี้ก็เช่นกันหญิงสาวคิดถึงหลานสาวตัวน้อยของเธอจึงมาหาเมื่อเข้ามาในบ้านก็เห็นทั้งสองกำลังหยอกล้อกันเล่นหวานซะจนน่าอิจฉาเธอเลยอดแซวไม่ได้

“อ้าวน้องดาวจะมาทำไมไม่บอกพี่ก่อน”

มาคัสรีบวางภรรยาของเขาลงพร้อมหันมาทักทายหนุ่มสาวทั้งสองทันที

“บอกก่อนคงไม่มาเห็นฉากหวานๆแบบนี้ล่ะมั้งคะ”

“อีกไม่นานคงจะมีน้องให้ยัยหนูเมนี่ละมั้ง”

ทั้งดาวลดาและแดเนียลยังไม่เลิกแซวมาคัสและน้ำเมยที่ความรักยังหวานชื่นกันเหมือนพึ่งจีบกันใหม่ๆไม่เกรงใจยัยหนูเมนี่ที่นอนอยู่ในเปลเลย