Share
ตอนที่6 จำอะไรไม่ได้
“นี่คุณสี่วันแล้วนะที่คุณนอนนิ่งอยู่แบบนี้..ฟื้นได้แล้วฉันจะได้รู้ว่าคุณเป็นใครซะที”
น้ำเมยนั่งลงอยู่ข้างเตียงของชายหนุ่มพร้อมนั่งพุดคุยกับเขาเป็นปกติแบบนี้ทุกวันถึงเธอจะรู้ว่าชายหนุ่มไม่ได้รับรู้สิ่งที่เธอพูดแต่เธอเองก็อยากจะพูดให้เขาฟังเป็นการคลายเหงากลายๆให้เธอนั่นเอง
“คุณ..”
หญิงสาวถึงกับเบิกตาโพรงขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่ามือของชายหนุ่มเริ่มขยับและเขาก็กำลังจะยกมันมากุมหัวของตัวเองอยู่เธอจึงรีบกดออดเรียกพยาบาลทันที
ตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงมากที่เห็นว่าชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วทำให้เธอเริ่มมีความหวังในใจว่าเธอจะได้รู้เสียทีว่าเขาเป็นใครและบาดเจ็บจากอะไรมาดีไม่ดีเธอจะได้ช่วยเขาตามหาญาติให้มารับเขากลับไปอีกด้วย
เมื่อหญิงสาวกดเรียกพยาบาลได้สักพักหมอก็เข้ามาตรวจอาการของชายหนุ่มทันทีตอนนี้หญิงสาวได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆเพราะไม่อยากไปรบกวนเวลาที่หมอตรวจชายหนุ่มอยู่
“คุณยังเจ็บตรงไหนอยู่หรือเปล่าครับ”
“คือ..ตอนนี้ผมปวดหัวนิดหน่อยครับ”
“คุณชื่ออะไรจำได้ไหมครับ”
หมอเริ่มตรวจอาการภายนอกของชายหนุ่มพร้อมกับลองถามคำขามของเขาเพื่อเชคอาการภายใน
“เอ่อ..ผม...ผมไม่รู้”
ตอนนี้สีหน้าชายหนุ่มดูมึนงงอยู่อย่างมากเห็นได้จากการที่ชายหนุ่มคิ้วชนกันจนแทบจะผูกโบว์
“คุณพอจะจำได้ไหมว่าคุณมีญาติอยู่ที่ไหนบ้าง”
หมอยังคงถามชายหนุ่มต่อเรื่อยๆเพื่อต้องการที่จะวินิจฉัยสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้น้ำเมยเองถึงกับยืนกุมมือเกร็งอยู่ในห้องในขณะที่หมอและพยาบาลกำลังรุมล้อมชายหนุ่มอยู่ตอนนี้เธอเริ่มใจไม่ดีเท่าไรที่ชายหนุ่มเหมือนจะจำอะไรไม่ได้เลยแล้วทีนี้เธอจะทำยังไงต่อไปดีหญิงสาวยังครุ่นคิดอยู่ในหัว
“หมอขอคุยกับเจ้าของไข้หน่อยนะครับ”
“ค่ะ”
เมื่อหมอเชคอาการของชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วหมอจึงหันมาขอคุยกับหญิงสาวเป็นการส่วนตัว
“จากที่หมอดูอาการของคนไข้แล้วอาการภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับแต่เรื่องที่สมองของเขากระทบกระเทือนจนจำอะไรไม่ได้หมอไม่แน่ใจว่ามันจะระยะยาวแค่ไหนแต่ยังไงช่วงนี้หมอก็ขอให้คุณลองตั้งคำถามกับเขาดูบ่อยๆแล้วกันนะครับแต่ต้องดูอาการคนไข้ด้วยนะครับว่าพร้อมจะตอบเราแค่ไหนห้ามฝืนนะครับอีกสองสามวันคงจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้วล่ะครับ”
“ค่ะ..ขอบคุณค่ะคุณหมอ”
หลังจากที่หญิงสาวคุยกับหมอเรียบร้อยแล้วเธอเห็นว่างานนี้ชักจะยากสำหรับเธอแล้วสิแบบนี้เธอจะรู้ตอนไหนว่าชายหนุ่มจะจำเรื่องราวได้เมื่อไหร่
“คุณเป็นยังไงบ้าง”
น้ำเมยเดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่กำลังนอนอยู่ที่เตียงสีหน้าของชายหนุ่มตอนนี้ดูสดใสขึ้นมากก็จริงแต่แววตาของเขาน่ะสิบ่งบอกได้เลยว่ากำลังใช้ความคิดอยู่หญิงสาวจึงถือโอกาสเข้าไปถามไถ่อาการทำลายความเงียบละสร้างความคุ้นเคยแก่ชายหนุ่ม
“คุณเป็นใครครับ”
“คือ..ฉันเป็นคนที่ช่วยคุณไว้ค่ะ..พอดีเมื่อสามสี่วันก่อนฉันเจอคุณนอนจมกองเลือดอยู่ที่ริมแม่น้ำปายค่ะ”
ชายหนุ่มพยักหน้าพลางทำท่าเข้าใจ
“คุณพอจะจำได้ไหมว่าคุณไปโดนอะไรมาถึงมีสภาพเป็นแบบนั้น”
หญิงสาวยังคงตั้งคำถามให้กับชายหนุ่มเพราะเธอคิดว่าบางทีอาจจะทำให้สมองของเขารื้อฟื้นอะไรได้บ้าง
“คือ...ผมนึกไม่ออกครับแต่ยังไงก็ขอบคุณมากที่คุณช่วยผมเอาไว้”
ชายหนุ่มทำหน้าครุ่นคิดพร้อมกับส่ายหัวด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลพร้อมมองหน้าหญิงสาวและไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณเธอเพราะหญิงสาวเป็นคนที่ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้
“ค่ะ...เพื่อนมนุษย์ด้วยกันเห็นคนเจ็บก็ต้องช่วยอยู่แล้วล่ะค่ะ”
หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้กับคนที่นอนหน้าเศร้าอยู่ที่เตียงเธอเห็นว่าหากชายหนุ่มได้ลองเปลี่ยนบรรยากาศจากห้องนอนทึบๆไปเป็นสวนหย่อมที่โรงพยาบาลเขาน่าจะสดชื่นขึ้นบ้างเพราะหมอเป็นคนบอกกับเธอว่าตอนนี้อยากให้คนไข้ขยับร่างกายมากขึ้นให้เธอพาคนไข้ขยับร่างกายบ่อยๆ
“คุณเดี๋ยวฉันพาไปเดินเล่นที่สวนหย่อมข้างล่างคุณจะได้สดชื่นขึ้น”
“อืมม...ก็ได้ครับ”
หญิงสาวชวนชายหนุ่มลงไปนั่งที่สวนข้างล่างด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มสดชื่นแถมแววตายังดูมีความอบอุ่นห่วงใยคนตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกไว้ใจและยอมทำไปกับเธออย่างไม่มีการตะขิดตะขวงใจใดๆ
10 นาทีต่อมา
หญิงสาวพาชายหนุ่มค่อยๆเดินช้าๆพร้อมลากเสาน้ำเกลือให้เขาอีกด้วยตัวของเขาสูงมากจนตอนนี้หญิงสาวจำเป็นต้องแหงนหน้าคุยกับเขาตลอดเวลาจนเริ่มปวดคอแล้วเพราะความสูงระดับหัวของเธอยังไม่ถึงไหล่ของเขาเลยด้วยซ้ำ
“นี่คุณสดชื่นขึ้นไหมคะ”
“อืมม...ผมรู้สึกดีขึ้นมากเลย”
ชายหนุ่มตอบพร้อมกวาดสายตามองไปรอบๆพื้นที่สีเขียวตอนนี้เขารู้สึกสบายตาและได้สูดอากาศที่สดชื่นยามเช้าอีกต่างหาก
“คุณนั่งอยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแปปนึง”
“อืมมม”
เมื่อเดินได้สักพักหญิงสาวก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาจึงบอกให้ชายหนุ่มรออยู่ที่โต๊ะไม้หินอ่อนที่สวนหย่อมชายหนุ่มจึงพยักหน้าเป็นการรับรู้
“พ่อหนุ่มลองชิมข้าวเหนียวหมูหยองของยายไหมไม่ซื้อไม่เป็นไรจะ”
“เอ่อ...ชิม...ครับ”
ขณะที่ชายหนุ่มนั่งรอหญิงสาวไปเข้าห้องน้ำจู่ๆก็มีหญิงชราที่เดินขายของในโรงพยาบาลเป็นปกติทุกวันเดินมาทางชายหนุ่มและให้เขาลองชิมข้าวเหนียวหมูหยองชายหนุ่มเห็นว่าห่อข้าวเหนียวที่วางอยู่บนถาดเมื่อเห็นหญิงชราเปิดออกมาข้างในมันน่าทานอย่างมากเขาเลยลองชิมของกินที่หญิงชรายื่นให้
“หืมมม...อร่อยจังเลยครับยาย...”
เมื่อได้ลองชิมข้าวเหนียวหมูหยองที่หญิงชรายื่นให้เขารู้สึกว่ามันอร่อยมากเหมือนทั้งชีวิตนี้เขาพึ่งเคยทานมันครั้งแรกและเป็นอาหารที่เขารู้สึกพอทานแล้วมันทำให้เขาหยุดทานไม่ได้ทำให้ตอนนี้เขาแกะมันทานไปสี่ห้าห่อแล้วเขาทานอย่างรวดเร็วเพราะว่าเขาทานห่อละคำเลยน่ะสิ
Related chapters
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่7 ที่มาของชื่อ
“เอ่อ..พ่อหนุ่มทานหมดนี่ก็ต้องจ่ายเงินนะ”หญิงชราก็เพิ่งเคยเห็นว่าคนที่ทานไวทานเยอะก็วันนี้นี่แหละอย่างมากสองถึงสามห่อก็อิ่มแล้วสำหรับการทานข้าวเหนียวของคนทั่วไปจนลืมบอกชายหนุ่มไปว่าถ้าจะชิมเยอะขนาดนี้ก็ต้องจ่ายเงินแล้วเพราะหญิงชราก็มองไม่ออกว่าชายหนุ่มในชุดคนป่วยจะมีเงินจ่ายไหมเลยรีบพูดขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้“เงินเหรอครับ..เอ่อ..ผม”ชายหนุ่มหยุดทานพร้อมทำหน้าครุ่นคิดถึงเรื่องเงินเพราะตั้งแต่เขาตื่นขึ้นมาก็มีแต่ตัวกับเสื้อผ้าในชุดผู้ป่วยเท่านั้นเอง“เอ่อ..คุณ”หลังจากที่หญิงสาวจัดการธุระของตัวเองเรียบร้อยแล้วก็รีบเดินออกมาหาชายหนุ่มที่สวนหย่อมทันทีเธอเห็นว่าเขากำลังนั่งอยู่กับหญิงชราคนหนึ่งและเขาก็กำลังทานอะไรสักอย่างอย่างเอร็ดอร่อยอีกด้วยเธอจึงต้องรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้ยังให้เขาทานอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้และตัวเขาเองก็คงยังไม่รู้ตัวด้วย“แม่หนูเป็นญาติของพ่อหนุ่มคนนี้ใช่ไหม...พอดีเขาทานไปข้าวเหนียวยายไปหลายห่อเลยจะ”หญิงชราทำหน้าเหมือนเกรงใจหญิงสาวเพราะมันเหมือนเธอมาหลอกขายของคนป่วยเสียหลายห่อแต่อันที่จริงหญิงชราคิดว่าชายหนุ่มคงจะทานเพียงแค่ห่อสองห่อเท่านั้นเอง
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่8 ความทรงจำ
“ขอบคุณนะคุณที่ช่วยคนไร้หนทางอย่างผม”ชายหนุ่มรู้สึกซึ้งในน้ำใจของหญิงสาวที่เธอยื่นมือเข้ามาช่วยคนไร้สิ้นหนทางอย่างเขาที่แม้แต่ชื่อตัวเองเขายังจำไม่ได้“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอะไรที่ช่วยได้ฉันพร้อมที่จะช่วยอยู่แล้ว”หญิงสาวส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มพร้อมเก็บของและพาชายหนุ่มเดินออกมารอที่ด้านนอกห้องพักผู้ป่วยหญิงสาวจัดแจงธุระทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นรับยาและจ่ายค่ารักษาพยาบาลเรียบร้อยแล้วทั้งสองจึงพากันกลับมาที่บ้านของหญิงสาว17.00 น“ถึงแล้วคุณ..”หญิงสาวพาชายหนุ่มนั่งสองแถวจากที่โรงพยาบาลมาที่บ้านกว่าจะมาถึงก็เย็นพอดีตอนนี้ในมือของหญิงสาวมีแต่ของใช้ที่พึ่งซื้อมาใหม่เอาไว้ให้ชายหนุ่มไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวต่างๆ“บ้านคุณเหรอน่าอยู่มากเลย..”ชายหนุ่มยืนมองบ้านไม้ชั้นเดียวที่ค่อนข้างจะเก่าแต่ก็ยังคงสภาพที่ดีอยู่แถมบรรยากาศที่นี่ก็ยังดีอีกด้วยทำให้เขารู้สึกชอบที่นี่ตั้งแต่แรกเห็น“เข้าบ้านกันเถอะเดี๋ยวฉันต้องไปทำกับข้าวอีก..ปะ”หญิงสาวเห็นชายหนุ่มยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่หน้าบ้านเธอจึงถือวิสาสะดึงมือของชายหนุ่มเพื่อให้เขาเดินเข้ามาในบ้านเพราะเธอยังต้องเข้าไปจัดการทำอาหารเย็นต่อ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่9 ขอแต่งงาน
“เป็นอะไรนายหัวหยองแกล้งฉันจนเหนื่อยแล้วเหรอ..ฮ่าๆๆๆ...อื้ม..”หญิงสาวยังคงหัวเราะเพราะตลกอาการของชายหนุ่มที่คิดว่าเขาสู้เธอไม่ได้เลยทำนิ่งใส่แต่จู่ๆชายหนุ่มที่ทำหน้านิ่งอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอไม่ถึงคืบเขาก็ค่อยๆขยับเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆจนตอนนี้ริมฝีปากปากของเขามันมาแตะอยู่ที่ริมฝีปากของเธอและแล้วก็ค่อยๆบดเบียดเข้ามาเรื่อยๆจนหญิงสาวต้องร้องท้วงเพราะตอนนี้เธอเริ่มไม่สนุกกับการแกล้งเขาเสียแล้วในตอนนี้ชายหนุ่มบดจูบหญิงสาวอยู่เนิ่นนานจนตอนนี้อาการที่ร้องท้วงของเธอกลับกลายเป็นยอมอ่อนให้กับเขาโดยง่ายดายเพราะเธอเองก็เริ่มที่จะมีใจให้ชายหนุ่มบ้างแล้วการที่อยู่ด้วยกันทุกวันแถมทุกวันทั้งสองก็ยังสร้างรอยยิ้มให้กันได้บ่อยๆอีกด้วยชายหนุ่มเองเมื่อเขาหายดีเขาก็แบ่งเบาภาระของหญิงสาวได้เยอะอีกทั้งยังช่วยเธอได้ทุกอย่างจากที่ชายหนุ่มเห็นเธอทำกับข้าวให้เขาทานในคราแรกเขาจึงขอหญิงสาวช่วยหัดสอนให้เขาทำเป็นเพื่อที่เขาจะได้ช่วยเธอและงานบ้านก็เช่นกันเมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวยุ่งๆเขาก็จัดการทำเองทุกอย่างเมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มมีอาการเครียดเขาก็จะคอยเป็นตัวตลกให้หญิงสาวได้ยิ้มอยู่ตลอดเวลาแล้วแบบนี้จะให้หญิงสาว
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่10 พร้อมเริ่มงาน
“ป้าคะมันเกิดอะไรขึ้นคะ”เมื่อน้ำเมยมาถึงที่หน้าบ้านก็เห็นหญิงชรายืนเก็บข้าวของให้เธออยู่เธอจึงรีบเดินเข้าไปถามเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่บ้านของเธอกันแน่“น้ำเมยไปไหนมาลูกหมูหยองโดนไอ้พวกชุดดำพวกนั้นทำร้ายแล้วก็จับขึ้นรถตู้ไปแล้วป้าเองก็ไม่ค่อยได้เห็นเหตุการณ์เท่าไรหรอกเพราะกลัวเสียงปืน”“อะไรนะคะ”หญิงสาวได้ยินคำจากหญิงชราที่เล่าเหตุการณ์อย่างหน้าตาตื่นให้เธอฟังหญิงสาวเองถึงกับเข่าทรุดทันทีเธอไม่รู้ว่าคนพวกนั้นมาจับตัวชายหนุ่มไปเพราะเหตุใดแต่ตอนนี้หัวใจของเธอสลายหมดแล้วเพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะช่วยชายหนุ่มด้วยวิธีใด“บอล..บอล..พาพี่ไปแจ้งความหน่อยเดี๋ยวนี้เลย”“ครับพี่น้ำเมย”หญิงสาววิ่งรนรานมาหาเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างรถจักรยานยนต์เธอรีบบอกให้เด็กหนุ่มพาเธอไปแจ้งความทันทีเพราะตอนนี้ที่พึ่งเดียวของเธอก็น่าจะเป็นตำรวจจนแล้วจนรอดนี่ก็ผ่านมาเกือบสองสัปดาห์ที่หญิงสาววิ่งอยู่ที่โรงพักกับบ้านของเธอแถมยังออกตามหาเบาะแสเองอีกต่างห่างจนตอนนี้เธอเองก็เริ่มที่จะท้อแล้วก็หมดกำลังใจแล้วแต่เธอก็ยังไม่หมดหวังที่ว่าจะหาเขาเจอ“ช่วยบอกเสี่ยว่าหนูขอเวลาอีกนิดได้ไหมคะ”“ไม่ได้หรอกน้องเสี่ยเ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่11 เรียกคุย
“ฉันเข้าไปได้แล้วใช่ไหมคะ.?...คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ”น้ำเมยเห็นว่าชายหนุ่มเลขาของท่านประธานกำลังมองหน้าเธออย่างสงสัยเธอจึงถามเขาออกไปว่ามีอะไรที่จะบอกเธอหรือเปล่า“อ๋อ..เอ่อ..ปะ..เปล่าครับเชิญคุณเข้าไปได้เลยครับ”เจมส์เองมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่เขากำลังตามหาอยู่เป็นแน่แต่ก็เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจก่อนเพราะเขาคิดว่าจะรอให้หญิงสาวเข้าไปหาเจ้านายหนุ่มของเขาด้านในก่อนแล้วเขาค่อยถามคำถามที่คาใจกับเธอทีหลังเพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าเธอเป็นพนักงานที่นี่อยู่แล้วคงตามตัวได้ไม่ยากก๊อกๆๆ“ขออนุญาตค่ะ”หญิงสาวเคาะประตูก่อนที่จะเข้าห้องตามมารยาทตอนนี้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆแบบไม่สามารถบังคับตัวเองได้เธอกลัวเหลือเกินกลัวว่าถ้าเห็นใบหน้าของชายหนุ่มอีกเธอจะปล่อยน้ำตาลงมาอย่างง่ายดายน่ะสิ“สวัสดีค่ะบอส...สวัสดีค่ะคุณดาว”น้ำเมยองเห็นแล้วว่าใครอยู่ในห้องบ้างเธอเห็นว่าหญิงสาวอยู่กับชายหนุ่มกำลังนั่งคุยกันอย่างสนิทสนมภาพนั้นมันทำให้เธอต้องเดินก้มหน้าไม่หันมองทั้งคู่พร้อมยกมือสวัสดีทั้งสองอย่างเสียงแผ่วเบา“สวัสดีค่ะ...ดาวอยากเจอคุณตั้งนานแล้ววันนี้ได้เจอกันซะทีนะคะขนมของคุณอร่อยมากเลยค่ะ”ดาวลดาก
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่12 ขอให้เป็นความลับ
“คือ...คุณเจมส์คะ”“ค..ครับ”น้ำเมยเองถึงกับมีสีหน้าที่ตกใจและเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดเธอภาวนาว่าอย่าให้เรื่องนี้ไปถึงหูของมาคัสเลยไม่ทันที่เจมส์จะพูดจบเธอก็พูดตัดบทของเขาขึ้นมาทันทีจนเจมส์เองถึงกับมีน้ำเสียงและสีหหน้าที่สงสัย“เรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ใช่ไหมคะ..แล้วยังไม่มีใครเห็นรูปนี้แล้วใช่ไหม”หญิงสาวรัวคำถามกับชายหนุ่มเพราะตอนนี้ในใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วตอนนี้เธอไม่ได้อยากให้ใครมาขอบคุณเธอทั้งนั้นเพราะไม่อยากให้ครอบครัวของมาคัสรู้เรื่องนี้มันจะทำให้เธอไปจากเขาลำบากขึ้นอีกแถมยังคงต้องมีคำถามมากมายตามมาชวนให้เธอคิดถึงเรื่องอดีตอีกด้วย“เอ่อ..ยังครับยังไม่มีใครเห็นรูปนี้แต่ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่ามีผู้หญิงที่ช่วยคุณมาร์คเอาไว้ตอนก่อนที่พวกผมจะไปเจอ”“เฮ้อ...ค่อยโล่งอกฉันจะบอกความจริงว่าฉันช่วยเจ้านายของคุณเอาไว้ก็ได้”หญิงยกมือขึ้นทาบอกของเธอทันทีเมื่อได้ยินคำตอบที่ทำให้เธอสบายใจ“ผมว่าแล้วว่ายังไงก็ต้องเป็นคุณ”เจมส์รู้สึกว่าวันนี้งานที่เขาต้องสะสางมันมาถึงผลสำเร็จแล้วเพราะวันนี้เขาเจอตัวหญิงสาวที่ช่วยเจ้านายหนุ่มของเขาเอาไว้ได้แล้วด้วยเจ้านายของเขาจำไม่ได้ว่าตอนที่อยู่ที่ปายใครช
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่13 ยื่นหนังสือลาออก
“หึ...งั้นผมถามก็ได้ไอ้ที่ธุระที่คุณว่ามันคือธุระอะไร...แล้วนายล่ะเจมส์ตอบฉันได้หรือเปล่าว่ามันคือเรื่องอะไร”ชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวพูดว่าตัวเธอเองไม่ได้ทำอะไรผิดแค่มีธุระคุยกันเฉยๆเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าธุระที่ต้องจับไม้จับมือกันขนาดนั้นมันธุระเรื่องอะไรเขาจึงถามเธอออกไปเมื่อไม่ได้คำตอบจากปากหญิงสาวเขาก็นึกแค่นหัวเราะอยู่ในใจว่าเขาคิดถูกพร้อมทำน้ำเสียงและสีหน้ากระหยิ่มหันไปทางเจมส์เลขาของเขาพร้อมถามว่าธุระที่คุยกันมันคือเรื่องอะไรหากเป็นธุระจริงๆอย่างที่ว่าก็คงจะตอบเขาได้“เอ่อ..”เจมส์เองเห็นทั้งสองยืนเถียงกันอย่างไม่ลดลาวาศอกเขาเองคิดว่าคงต้องพูดอะไรขึ้นมาบ้างแล้วไม่เช่นนั้นเจ้านายหนุ่มที่ไม่ชอบให้ใครมาหยามหน้าอย่างเขาคงเถียงกับหญิงสาวไม่เลิกเป็นแน่และดูท่าแล้วหญิงสาวเองก็คงไม่ยอมเจ้านายหนุ่มของเขาด้วยเช่นกันช่างเป็นคู่กัดที่สมกันจริงๆเจมส์คิดในใจ“ไม่มีอะไรหรอกค่ะในเมื่อบอสเห็นว่าเรื่องนี้มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีที่พนักงานอย่างฉันเป็นคนทำงั้นฉันขอลาออกค่ะ”น้ำเมยเห็นว่าเจมส์กำลังจะเอ่ยปากพูดเธอกลัวว่าความลับของเธอจะรั่วไหลเสียเหลือเกินจึงชิงพูดขึ้นมาก่อนในเมื่อชายหนุ่มดูท่าจะอยากให
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่14 ตามตัวคนด่า
หลังจากที่อิงฟ้าได้อ่านเอกสารที่ประธานหนุ่มยื่นให้เธอแล้วเธอถึงกับกุมขมับทันทีไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะกล้าต่อว่าท่านประธานในหนังสือลาออกได้เจ็บแสบขนาดนี้หญิงสาวรู้ดีว่าคนอย่างประธานหนุ่มไม่ชอบให้ใครมาหยามหรือท้าทายอำนาจอยู่แล้วเธอคิดไม่ออกเลยว่าถ้าน้ำเมยเจอกับท่านประธานหนุ่มอีกครั้งชายหนุ่มจะทำเช่นไร“ผมรู้มาว่าน้ำเมยเป็นเพื่อนของคุณแล้วก็อยู่ที่เดียวกันด้วยใช่ไหม”“เอ่อ..ค่ะ”อิงฟ้าเองรู้อยู่แล้วว่าคนอื่นต้องรู้เรื่องนี้แต่เธอก็ไม่เข้าใจว่าประธานหนุ่มจะถามเธอทำไมในตอนนี้เธอก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจพร้อมก้มหน้ารับฟังคำของประธานหนุ่มต่อว่าเขาจะพูดว่าอะไรอีก“งั้นผมจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”เมื่อมาคัสได้คำตอบจากปากหญิงสาวแล้วเขาพูดยังไม่ทันขาดคำก็เดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วทันทีทิ้งให้หญิงสาวที่ยืนก้มหน้าอยู่ยืนอยู่คนเดียวแบบนั้น“อ่อ..ค่ะ..ฮะ..อะไรนะคะเดี๋ยวค่ะบอสรอฉันด้วยค่ะ”อิงฟ้าเองคิดว่าประธานหนุ่มก็คงบ่นไปเรื่อยเพราะความไม่พอใจเธอจึงไม่ได้สนใจฟังอะไรมากมายนักแต่เมื่อนึกคำพูดของเขาอีกทีทำให้ตอนนี้ใจเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว เพราะจู่ๆประธานหนุ่มเล่นพูดว่าจะไปหาเพื่อนสาว
Latest chapter
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่40 ตอนจบ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่39 ความจริงใจ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่38 สารภาพผิด
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่37 เสียงของหัวใจ
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่36 กัดกับหมาที่ไหนมา
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่35 ความสุขที่แท้จริง
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่34 แหวนดอกไม้
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่33 หน่วง
ลืมใจสายใยรัก ตอนที่32 ความจริงปรากฏ
